Zoon wil alles weten

Hallo,



Ik zit met het volgende probleem.

Ik ben al al wat ouder (bijna 60) en alweer vele jaren gelukkig getrouwd met mijn tweede man. (Ik ben gescheiden van mijn eerste man.)

Van mijn overleden vader heb ik enige tijd terug een behoorlijke som geld geërfd.

Nu vindt mijn jongste zoon uit mijn eerste huwelijk (hij is 25), dat ik hem uitleg verschuldigd ben over het bedrag van die erfenis, en ook over de manier waarop mijn man en ik onze financiële zaken onderling regelen. Hij is namelijk bang dat de vermogens van mijn man en ik ‘door elkaar gaan lopen’ (mijn vermogen is vele malen groter dan dat van mijn man) en dat daardoor een groot deel van mijn vermogen na de dood van mijn man naar mijn stiefkinderen toe zou gaan, als ik als eerste zou sterven.

Nu is dat niet zo, wij hebben dat namelijk via de notaris geregeld en houden onze vermogens apart. Mijn man en ik hebben geen gezamenlijke kinderen.

Mijn vraag is nu: vinden jullie dat ik mijn zoon hierover uitleg verschuldigd ben? Of volstaat het als ik hem zeg dat hij daar niet bang voor hoef te zijn omdat we het goed geregeld hebben? Ik heb hem dat al eerder gezegd, maar hij wil meer details weten. Hij heeft op een niet mis te verstane manier laten weten dat ik hem uitgebreid uitleg moét geven over mijn financiële zaken. Moet ik hem volgens jullie ook vertellen hoeveel ik geërfd heb?



De uitleg die hij geeft aan zijn vraag is, dat hij een groot huis wil kopen (omdat hij veel kinderen wil) en bang is dat hij geld tekort zal komen.



Ik zelf heb mijn ouders nooit gevraagd hoeveel hun vermogen bedroeg, ik wist wel dat ze niet arm waren, maar het was voor mij een complete verrassing dat ik zo veel geërfd heb.

Ook heb ik al mijn kinderen vlak na de dood van mijn vader al behoorlijke bedragen geschonken. Mijn jongste zoon heeft me daar nooit voor bedankt, de anderen wel.



Ook zou ik toch een klein deel van mijn vermogen aan mijn stiefkinderen na willen laten, omdat zij mij ook na aan het hart liggen. Zij zullen nauwelijks iets van hun ouders erven (omdat die weinig geld hebben), terwijl mijn eigen kinderen niet alleen een behoorlijke som van mezelf, maar ook nog eens van hun vader (die niet hertrouwd is en alleen losse vriendinnen heeft) en een rijke ongetrouwde tante zullen erven.

Vinden jullie dat een redelijke wens van mij?



Alvast bedankt voor jullie mening.

(Ik zal waarschijnlijk de eerste uren niet kunnen reageren.)

"Met een beetje mazzel ga je nog ruim 30 jaar mee, wie weet wat voor drama's er voor die tijd nog zijn waar jezelf geld bij nodig hebt. "

Inderdaad Pemberley. Ikzelf, of mijn man, of een van de andere kinderen bijvoorbeeld. Als ik merk dat een van de kinderen (van mij of mijn man) het financieel moeilijk krijgt, zal ik het fijn vinden als ik dan kan helpen.



"Misschien zou je je zoon duidelijk kunnen maken waar hij mee bezig is, door hem eens te vragen of hij er ook bezwaar tegen heeft als je nog een tijdje blijft leven."



Dat begin ik me inderdaad af te vragen, Rider

In mijn familie zijn er heel wat 90-jarigen en ik leef zelf heel gezond (beweeg veel). Ik zou dus wel eens lang kunnen leven en nu bekruipt me een beetje het gevoel dat mijn zoon dat niet zo op prijs zou stellen Hij had al eerder eens naar die erfenis gepolst en ik heb hem toen al lachend gezegd dat hij moet oppassen dat ik niet langer leef dan hij... Want hij leeft stukken ongezonder dan ik.

Het is zo'n enorme tegenstelling met mijn andere kinderen, die steeds maar zeggen dat ik te veel voor hen doe (ook financieel) en dat ik aan mezelf moet denken omdat je nooit weet wat er kan gebeuren.

Nu ja, het is niet zo dat ik ruzie heb met mijn zoon, hij verwijt me niets en lijkt altijd blij om me te zien, hij denkt volgens mij gewoon niet goed na over de consequenties van zijn woorden. Zoals ik al zei, niet iedereen is even gevoelig en diplomatisch.

Zand erover en iedereen die gereageerd heeft: bedankt voor de steun! Het heeft me echt geholpen.