Relaties
alle pijlers
Zoon wil alles weten
maandag 31 maart 2008 om 17:18
Hallo,
Ik zit met het volgende probleem.
Ik ben al al wat ouder (bijna 60) en alweer vele jaren gelukkig getrouwd met mijn tweede man. (Ik ben gescheiden van mijn eerste man.)
Van mijn overleden vader heb ik enige tijd terug een behoorlijke som geld geërfd.
Nu vindt mijn jongste zoon uit mijn eerste huwelijk (hij is 25), dat ik hem uitleg verschuldigd ben over het bedrag van die erfenis, en ook over de manier waarop mijn man en ik onze financiële zaken onderling regelen. Hij is namelijk bang dat de vermogens van mijn man en ik ‘door elkaar gaan lopen’ (mijn vermogen is vele malen groter dan dat van mijn man) en dat daardoor een groot deel van mijn vermogen na de dood van mijn man naar mijn stiefkinderen toe zou gaan, als ik als eerste zou sterven.
Nu is dat niet zo, wij hebben dat namelijk via de notaris geregeld en houden onze vermogens apart. Mijn man en ik hebben geen gezamenlijke kinderen.
Mijn vraag is nu: vinden jullie dat ik mijn zoon hierover uitleg verschuldigd ben? Of volstaat het als ik hem zeg dat hij daar niet bang voor hoef te zijn omdat we het goed geregeld hebben? Ik heb hem dat al eerder gezegd, maar hij wil meer details weten. Hij heeft op een niet mis te verstane manier laten weten dat ik hem uitgebreid uitleg moét geven over mijn financiële zaken. Moet ik hem volgens jullie ook vertellen hoeveel ik geërfd heb?
De uitleg die hij geeft aan zijn vraag is, dat hij een groot huis wil kopen (omdat hij veel kinderen wil) en bang is dat hij geld tekort zal komen.
Ik zelf heb mijn ouders nooit gevraagd hoeveel hun vermogen bedroeg, ik wist wel dat ze niet arm waren, maar het was voor mij een complete verrassing dat ik zo veel geërfd heb.
Ook heb ik al mijn kinderen vlak na de dood van mijn vader al behoorlijke bedragen geschonken. Mijn jongste zoon heeft me daar nooit voor bedankt, de anderen wel.
Ook zou ik toch een klein deel van mijn vermogen aan mijn stiefkinderen na willen laten, omdat zij mij ook na aan het hart liggen. Zij zullen nauwelijks iets van hun ouders erven (omdat die weinig geld hebben), terwijl mijn eigen kinderen niet alleen een behoorlijke som van mezelf, maar ook nog eens van hun vader (die niet hertrouwd is en alleen losse vriendinnen heeft) en een rijke ongetrouwde tante zullen erven.
Vinden jullie dat een redelijke wens van mij?
Alvast bedankt voor jullie mening.
(Ik zal waarschijnlijk de eerste uren niet kunnen reageren.)
Ik zit met het volgende probleem.
Ik ben al al wat ouder (bijna 60) en alweer vele jaren gelukkig getrouwd met mijn tweede man. (Ik ben gescheiden van mijn eerste man.)
Van mijn overleden vader heb ik enige tijd terug een behoorlijke som geld geërfd.
Nu vindt mijn jongste zoon uit mijn eerste huwelijk (hij is 25), dat ik hem uitleg verschuldigd ben over het bedrag van die erfenis, en ook over de manier waarop mijn man en ik onze financiële zaken onderling regelen. Hij is namelijk bang dat de vermogens van mijn man en ik ‘door elkaar gaan lopen’ (mijn vermogen is vele malen groter dan dat van mijn man) en dat daardoor een groot deel van mijn vermogen na de dood van mijn man naar mijn stiefkinderen toe zou gaan, als ik als eerste zou sterven.
Nu is dat niet zo, wij hebben dat namelijk via de notaris geregeld en houden onze vermogens apart. Mijn man en ik hebben geen gezamenlijke kinderen.
Mijn vraag is nu: vinden jullie dat ik mijn zoon hierover uitleg verschuldigd ben? Of volstaat het als ik hem zeg dat hij daar niet bang voor hoef te zijn omdat we het goed geregeld hebben? Ik heb hem dat al eerder gezegd, maar hij wil meer details weten. Hij heeft op een niet mis te verstane manier laten weten dat ik hem uitgebreid uitleg moét geven over mijn financiële zaken. Moet ik hem volgens jullie ook vertellen hoeveel ik geërfd heb?
De uitleg die hij geeft aan zijn vraag is, dat hij een groot huis wil kopen (omdat hij veel kinderen wil) en bang is dat hij geld tekort zal komen.
Ik zelf heb mijn ouders nooit gevraagd hoeveel hun vermogen bedroeg, ik wist wel dat ze niet arm waren, maar het was voor mij een complete verrassing dat ik zo veel geërfd heb.
Ook heb ik al mijn kinderen vlak na de dood van mijn vader al behoorlijke bedragen geschonken. Mijn jongste zoon heeft me daar nooit voor bedankt, de anderen wel.
Ook zou ik toch een klein deel van mijn vermogen aan mijn stiefkinderen na willen laten, omdat zij mij ook na aan het hart liggen. Zij zullen nauwelijks iets van hun ouders erven (omdat die weinig geld hebben), terwijl mijn eigen kinderen niet alleen een behoorlijke som van mezelf, maar ook nog eens van hun vader (die niet hertrouwd is en alleen losse vriendinnen heeft) en een rijke ongetrouwde tante zullen erven.
Vinden jullie dat een redelijke wens van mij?
Alvast bedankt voor jullie mening.
(Ik zal waarschijnlijk de eerste uren niet kunnen reageren.)
maandag 31 maart 2008 om 22:40
Ik vind het schandalig van je zoon dat hij zo reageert. Hoe jij je financiele situatie regelt, is aan jou (en je man) en daar heeft hij niets mee te maken. Als hij zo graag een groot huis wilt omdat hij veel kinderen wilt (en dan moet hij eerst nog maar eens afwachten of hij die ook krijgt), dan gaat hij daar maar voor werken. Dat heb jij ook moeten doen! Want hoe zou hij dat dan doen als je geen erfenis had gekregen?
Ik vind dat je in je recht staat als je het eerst aanwendt voor je pensioen. Wat er in de toekomst voor hem (en je andere kinderen) overblijft, dat moet hij dan maar afwachten. Als jij aangeeft dat je het prima geregeld hebt, dan heeft hij daar maar genoegen mee te nemen.
Ik vind dat je in je recht staat als je het eerst aanwendt voor je pensioen. Wat er in de toekomst voor hem (en je andere kinderen) overblijft, dat moet hij dan maar afwachten. Als jij aangeeft dat je het prima geregeld hebt, dan heeft hij daar maar genoegen mee te nemen.
maandag 31 maart 2008 om 22:47
dinsdag 1 april 2008 om 01:03
Wat een teleurstelling lijkt het me, om te merken dat je zoon zo'n egoistische graftak blijkt te zijn geworden. Brrrr.
Persoonliojk hoop ik dat als mijn moeder sterft, ze ons een fikse schuld nalaat (die we dan natuurlijk afwijzen ), of toch minstens alles op heeft gemaakt aan dingen die zij zinnig vind/vond.
Als je je kinderen een behoorlijke start hebt gegeven, mogen ze daarna lekker voor zichzelf zorgen. Zijn gedrag is echt schandalig.
Persoonliojk hoop ik dat als mijn moeder sterft, ze ons een fikse schuld nalaat (die we dan natuurlijk afwijzen ), of toch minstens alles op heeft gemaakt aan dingen die zij zinnig vind/vond.
Als je je kinderen een behoorlijke start hebt gegeven, mogen ze daarna lekker voor zichzelf zorgen. Zijn gedrag is echt schandalig.
dinsdag 1 april 2008 om 08:58
Jij bent aan niemand verantwoording schuldig over jouw financiele zaken, zeker niet aan je zoon. Straks dan krijg je nog dat gedoe dat hij vind dat je "zijn" erfenis opmaakt als je eens een luxe vakantie neemt of zo. Neuh, dat is lekker van jou en de kinderen zien maar wat er overblijft. Maar zo te lezen komt dat wel goed
Lief trouwens dat je je stiefkinderen ook wat na wil laten!
Lief trouwens dat je je stiefkinderen ook wat na wil laten!
dinsdag 1 april 2008 om 08:59
Ik heb de rest van de reacties (nog) niet gelezen, maar mijn eerste reactie is dat jij jouw zoon geen enkele verantwoordelijkheid schuldig bent.
Sterker nog: ik vind dat jij al jouw geld lekker moet verbrassen en die inhalige zoon van jou niets na moet laten.
Hij zit jouw erfenis al uit te geven! Hij zou blij mogen zijn dat hij überhaupt iets krijgt!
Sterker nog: ik vind dat jij al jouw geld lekker moet verbrassen en die inhalige zoon van jou niets na moet laten.
Hij zit jouw erfenis al uit te geven! Hij zou blij mogen zijn dat hij überhaupt iets krijgt!
dinsdag 1 april 2008 om 09:14
U bent uw zoon helemaal geen verantwoordelijkheid schuldig.
Mijn broers en ik hebben net onze ouders verhuisd naar een bejaardenwoning dus er zijn veel spullen overgebleven. Die zijn we allemaal voor hen aan het verkopen en het geld krijgen zij van ons terug. We hebben tegen ze gezegd dat ze lekker alles wat ze hebben op moeten maken en dat het enigste wat we ooit van ze willen erven mooie herinneringen zijn. Meer is voor ons niet belangrijk.
Ik vind het zeer ongepast hoe uw zoon zich opsteld. Het is toch te zot voor woorden dat hij met het kopen van een huis al rekening wil houden met wat hij straks zal erven.
Lekker gaan genieten van uw geld, dat heeft u wel verdient.
Mijn broers en ik hebben net onze ouders verhuisd naar een bejaardenwoning dus er zijn veel spullen overgebleven. Die zijn we allemaal voor hen aan het verkopen en het geld krijgen zij van ons terug. We hebben tegen ze gezegd dat ze lekker alles wat ze hebben op moeten maken en dat het enigste wat we ooit van ze willen erven mooie herinneringen zijn. Meer is voor ons niet belangrijk.
Ik vind het zeer ongepast hoe uw zoon zich opsteld. Het is toch te zot voor woorden dat hij met het kopen van een huis al rekening wil houden met wat hij straks zal erven.
Lekker gaan genieten van uw geld, dat heeft u wel verdient.
dinsdag 1 april 2008 om 10:07
Eventjes kort door de bocht wezen hoor:
stel jij wordt 90, dan heb je nog minstens 30 jaar te gaan.
Zoon is nu 25, is dus minstens 55 als jij het hoofd neerlegt.
Wil hij tot zolang gaan wachten met het 'nemen' van kinderen en het kopen van een groot huis? Wat vindt zijn vriendin daarvan, vraag ik me af.....
Wat een egocentrische onbehouwen lompe boer, die zoon van jou. Hij zou zich heel heel diep moeten schamen!
stel jij wordt 90, dan heb je nog minstens 30 jaar te gaan.
Zoon is nu 25, is dus minstens 55 als jij het hoofd neerlegt.
Wil hij tot zolang gaan wachten met het 'nemen' van kinderen en het kopen van een groot huis? Wat vindt zijn vriendin daarvan, vraag ik me af.....
Wat een egocentrische onbehouwen lompe boer, die zoon van jou. Hij zou zich heel heel diep moeten schamen!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
dinsdag 1 april 2008 om 10:44
Toen mijn vader vervroegd met de VUT ging, had hij ook een leuk pensioen bij elkaar gespaard. Daar heeft hij zelf jaren hard voor gewerkt. Mijn ouders hebben het er een aantal jaar van genomen. Niet dat ze miljonair waren, verre van zelfs. Maar ze deden gewoon de dingen die ze leuk vonden. En toen werd ineens mijn vader ziek. Hij was pas 68 toen hij een zware beroerte kreeg die hem gedeeltelijk verlamde en waardoor hij niet meer kon praten. Hij heeft het nog vijf jaar volgehouden en is twee maanden geleden uiteindelijk overleden. Dat pensioen was inmiddels behoorlijk geslonken. Het enige wat ik mijn moeder hierover gevraagd heb, was: Hebben jullie met zijn tweeën ervan genoten? Dat hadden ze zeer zeker gedaan en dat was ook het enige dat ik belangrijk vond. Je zoon zou dankbaar moeten zijn dat hij nog gezonde ouders heeft die al zeer vrijgevig zijn geweest. Als hij een groot gezin wil, dan zorgt hij er zelf maar voor dat hij dat kan betalen. Dat hoeft zijn moeder niet te doen. Maar ja, het is nou eenmaal zo dat sommige mensen in enorme egoïsten veranderen zodra er geld in het spel is.
dinsdag 1 april 2008 om 10:59
Betutteld, je lijkt me een hartstikke lieve en betrokken moeder, en ik kan me voorstellen dat die houding van je zoon (echt, ik vind het schandalig!!) je verdriet doet.
Ik hoop dat je nog heel erg lang heel veel geniet van het leven met je man; en doet, zonder enig schuldgevoel, waar jullie gelukkig van worden. Liefs!
Ik hoop dat je nog heel erg lang heel veel geniet van het leven met je man; en doet, zonder enig schuldgevoel, waar jullie gelukkig van worden. Liefs!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 1 april 2008 om 11:00
die brief klinkt goed Betutteld:
Misschien vind je zoon het uberhaupt prettig om even over financiele zaken te praten. Omdat ik als eerste ga werken waarschijnlijk (max einde vh jaar) heb ik het veel met mijn ouders over financien. Mijn pa is financieel handig en heeft ervoor gezorgd dat mijn ouders met niet veel geld dusdanig genoeg geld heeft gemaakt zodat ze zelf nog vervolgopleidingen hebben kunnen doen en 4 kinderen alle opleidingen die ze willen volgen kunnen geven.
Ik weet dat ze een potje achter de hand hebben voor noodgevallen (geen flauw idee vd inhoud overigens). Maar ik hoop eigenlijk dat ze dat zelf gaan opmaken als iedereen het huis uit is.. lekker reizen en de dingen doen die ze al zo lang willen doen!
En misschien vind je zoon het ook prima om te weten dat hij in financiele nood op jou (en evt je financiele middelen) kan rekenen. (waar natuurlijk de meeste mensen in Nederland ook niet op hun ouders' geld kunnen rekenen)
Doodzonde dat hij daar nu al moeilijk over doet.. aan de andere kant zijn er veel ruzies in families over erfenissen (ná het overlijden van een persoon). Dat zou je nu wel een beetje kunnen sturen natuurlijk en meer uitleg aan geven, zodat dat voorkomen kan worden.
Misschien vind je zoon het uberhaupt prettig om even over financiele zaken te praten. Omdat ik als eerste ga werken waarschijnlijk (max einde vh jaar) heb ik het veel met mijn ouders over financien. Mijn pa is financieel handig en heeft ervoor gezorgd dat mijn ouders met niet veel geld dusdanig genoeg geld heeft gemaakt zodat ze zelf nog vervolgopleidingen hebben kunnen doen en 4 kinderen alle opleidingen die ze willen volgen kunnen geven.
Ik weet dat ze een potje achter de hand hebben voor noodgevallen (geen flauw idee vd inhoud overigens). Maar ik hoop eigenlijk dat ze dat zelf gaan opmaken als iedereen het huis uit is.. lekker reizen en de dingen doen die ze al zo lang willen doen!
En misschien vind je zoon het ook prima om te weten dat hij in financiele nood op jou (en evt je financiele middelen) kan rekenen. (waar natuurlijk de meeste mensen in Nederland ook niet op hun ouders' geld kunnen rekenen)
Doodzonde dat hij daar nu al moeilijk over doet.. aan de andere kant zijn er veel ruzies in families over erfenissen (ná het overlijden van een persoon). Dat zou je nu wel een beetje kunnen sturen natuurlijk en meer uitleg aan geven, zodat dat voorkomen kan worden.
dinsdag 1 april 2008 om 11:03
Ben net zo oud als je zoon en heb het idee dat m'n ouders ook wel aardig iets vermogens achterlaten; hoeveel? GEEN idee en dat gaat me dus ook echt geen drol aan. Ik wil het niet eens weten (straks voel ik me als kind verwaarloosd dat ik altijd C1000-brood heb moeten eten terwijl er ook geld was voor de warme bakker:-) ).
Het gaat jouw zoon helemaal niets aan hoe groot je vermogen is en hoeveel hij zal erven. Ten eerste kan je doen besluiten om een hele grote reis te maken in je leven of een dikke vette BMW te kopen van je geld: het geld is immers van JOU, dus JIJ bepaald erover. Ga vooral niet denken dat je veel moet bewaren om aan je zoon na te laten; zijn leven is ZIJN verantwoordelijkheid. Dat hij iets zou erven zou mooi zijn meegenomen, maar daar moet niet alles van afhankelijk zijn (hij kan ook zelf gaan sparen/werken voor een zo groot mogelijk huis)
Dat hij een groot huis nodig heeft, omdat hij veel kinderen wil; ja, heel leuk, maar dat is nu niet aan de orde omdat hij het geld niet heeft. Hij moet gewoon maar afwachten hoeveel hij krijgt.
Zeg maar tegen m dat ie van mij een draai om z'n oren kan krijgen:-)
Het gaat jouw zoon helemaal niets aan hoe groot je vermogen is en hoeveel hij zal erven. Ten eerste kan je doen besluiten om een hele grote reis te maken in je leven of een dikke vette BMW te kopen van je geld: het geld is immers van JOU, dus JIJ bepaald erover. Ga vooral niet denken dat je veel moet bewaren om aan je zoon na te laten; zijn leven is ZIJN verantwoordelijkheid. Dat hij iets zou erven zou mooi zijn meegenomen, maar daar moet niet alles van afhankelijk zijn (hij kan ook zelf gaan sparen/werken voor een zo groot mogelijk huis)
Dat hij een groot huis nodig heeft, omdat hij veel kinderen wil; ja, heel leuk, maar dat is nu niet aan de orde omdat hij het geld niet heeft. Hij moet gewoon maar afwachten hoeveel hij krijgt.
Zeg maar tegen m dat ie van mij een draai om z'n oren kan krijgen:-)
dinsdag 1 april 2008 om 11:13
quote:setter schreef op 01 april 2008 @ 10:07:
Eventjes kort door de bocht wezen hoor:
stel jij wordt 90, dan heb je nog minstens 30 jaar te gaan.
Zoon is nu 25, is dus minstens 55 als jij het hoofd neerlegt.
Wil hij tot zolang gaan wachten met het 'nemen' van kinderen en het kopen van een groot huis? Wat vindt zijn vriendin daarvan, vraag ik me af.....
Wat een egocentrische onbehouwen lompe boer, die zoon van jou. Hij zou zich heel heel diep moeten schamen!
Inderdaad...had ik zelf nog niet eens bedacht...ha ha
Zit me wel te bedenken dat ik, persoonlijk, ook er een beetje over in zou zitten als ik stiefbroers en -zussen zou krijgen. Dat ik dan toch bang ben dat zij, ook allerlei dingen krijgen en ik niets. Ik zou er dan denk ik ook wel naar vragen. Maar niet zoals je zoon dat ie allemaal verklaringen en inzage in je financiele zaken wil hebben.
Eventjes kort door de bocht wezen hoor:
stel jij wordt 90, dan heb je nog minstens 30 jaar te gaan.
Zoon is nu 25, is dus minstens 55 als jij het hoofd neerlegt.
Wil hij tot zolang gaan wachten met het 'nemen' van kinderen en het kopen van een groot huis? Wat vindt zijn vriendin daarvan, vraag ik me af.....
Wat een egocentrische onbehouwen lompe boer, die zoon van jou. Hij zou zich heel heel diep moeten schamen!
Inderdaad...had ik zelf nog niet eens bedacht...ha ha
Zit me wel te bedenken dat ik, persoonlijk, ook er een beetje over in zou zitten als ik stiefbroers en -zussen zou krijgen. Dat ik dan toch bang ben dat zij, ook allerlei dingen krijgen en ik niets. Ik zou er dan denk ik ook wel naar vragen. Maar niet zoals je zoon dat ie allemaal verklaringen en inzage in je financiele zaken wil hebben.
dinsdag 1 april 2008 om 11:18
Beste Betutteld,
Iedereen heeft het hier al gezegd, en ik kan me wat dat betreft er alleen maar bij aansluiten: je zoon heeft geen enkel recht om jou te dwingen tekst en uitleg te geven. Niet moreel gezien, en
(maar ik ben geen familierechtdeskundige) ook niet juridisch gezien.
Hij is je kind, niet je estate planner. Hij dient zich van zijn rol als kind bewust te zijn. Jij bent een zelfstandige vrouw en mag (moet!) je eigen keuzes maken. Jij hebt geërfd van je ouders, en jij als erfgenaam mag zelf bepalen hoe jij die erfenis wilt aanwenden. Ook mag je zelf bepalen hoe je testament er ziet. Daar heeft niemand recht van spreken over, behalve jijzelf. Niet alleen moreel maar opnieuw (en ik heb zelf een testament dus dat weet ik wel zeker) ook juridisch! Jouw zoon is als kleinkind van je ouders nog geen erfgenaam!
Ik vind dan ook dat je hem uberhaupt niet gerust hoeft te stellen. Hij is niet gerechtigd op een antwoord hierop. (Sterker nog, ik zou hem bovenstaande rustig uitleggen en hem melden dat als hij vervolgens toch serieus meent zich te moeten bemoeien met mijn privé-aangelegenheden, dat hij nog wel eens het risico kon gaan lopen om onterfd te worden tot aan zijn wettelijk kindsdeel!...).
Als jouw zoon bang is geld tekort te komen als hij een groot huis koopt en kinderen wil krijgen, zou ik hem adviseren om of een kleiner huis te kopen, een knoop in zijn ballen te laten leggen of een lucratieve wietplantage op zolder aan te leggen.
Het is erg ongepast van hem (en bij de wilde spinnen af) om zijn toekomst op jouw opgebouwde vermogen te gaan baseren. Jij zult hem vast hebben opgevoed om zelfstandig in het leven te staan, het spijt me dan ook voor je dat hij nu niet doorheeft dat hij nu echt zijn eigen broek op moet houden in plaats van jou als wandelende bank te zien ipv de liefhebbende moeder die je ongetwijfeld bent en die ik nog een lang, gelukkig en intensief leven toewens.
Een erfenis behoort geen issue tussen kinderen te zijn (al gebeurt het helaas vaker wel dan niet). Duidelijkheid over de normen en waarden en het zelfbeschikkingsrecht van de ouders is naar jouw zoon toe veel belangrijker dan informatie over hoe jij het geregeld hebt: je bent hem nogmaals geen enkele verantwoording schuldig!
Geld is vaak een dekmantel voor andere problemen: heeft jouw zoon een minder goede relatie met zijn broers en zussen (zowel stief- als eigen)? Kan hij het niet zo goed vinden met jouw tweede man?
Overigens: als jij als eerste zou sterven, erft jouw man als langstlevende. Het is ook goed om dan even te kijken naar zaken als zijn eigen testament (dan worden zijn kinderen de eerste bloedverwanten) en ook het vruchtgebruik van bv het huis dat waarschijnlijk ook op jouw naam staat en dus erfenis kan zijn voor jouw kinderen.
Maar vooral: onderzoek of deze geldissues niet voortkomen uit een mogelijk conflict van je jongste zoon met de andere kinderen en/of jouw man.
groet,
TD
Iedereen heeft het hier al gezegd, en ik kan me wat dat betreft er alleen maar bij aansluiten: je zoon heeft geen enkel recht om jou te dwingen tekst en uitleg te geven. Niet moreel gezien, en
(maar ik ben geen familierechtdeskundige) ook niet juridisch gezien.
Hij is je kind, niet je estate planner. Hij dient zich van zijn rol als kind bewust te zijn. Jij bent een zelfstandige vrouw en mag (moet!) je eigen keuzes maken. Jij hebt geërfd van je ouders, en jij als erfgenaam mag zelf bepalen hoe jij die erfenis wilt aanwenden. Ook mag je zelf bepalen hoe je testament er ziet. Daar heeft niemand recht van spreken over, behalve jijzelf. Niet alleen moreel maar opnieuw (en ik heb zelf een testament dus dat weet ik wel zeker) ook juridisch! Jouw zoon is als kleinkind van je ouders nog geen erfgenaam!
Ik vind dan ook dat je hem uberhaupt niet gerust hoeft te stellen. Hij is niet gerechtigd op een antwoord hierop. (Sterker nog, ik zou hem bovenstaande rustig uitleggen en hem melden dat als hij vervolgens toch serieus meent zich te moeten bemoeien met mijn privé-aangelegenheden, dat hij nog wel eens het risico kon gaan lopen om onterfd te worden tot aan zijn wettelijk kindsdeel!...).
Als jouw zoon bang is geld tekort te komen als hij een groot huis koopt en kinderen wil krijgen, zou ik hem adviseren om of een kleiner huis te kopen, een knoop in zijn ballen te laten leggen of een lucratieve wietplantage op zolder aan te leggen.
Het is erg ongepast van hem (en bij de wilde spinnen af) om zijn toekomst op jouw opgebouwde vermogen te gaan baseren. Jij zult hem vast hebben opgevoed om zelfstandig in het leven te staan, het spijt me dan ook voor je dat hij nu niet doorheeft dat hij nu echt zijn eigen broek op moet houden in plaats van jou als wandelende bank te zien ipv de liefhebbende moeder die je ongetwijfeld bent en die ik nog een lang, gelukkig en intensief leven toewens.
Een erfenis behoort geen issue tussen kinderen te zijn (al gebeurt het helaas vaker wel dan niet). Duidelijkheid over de normen en waarden en het zelfbeschikkingsrecht van de ouders is naar jouw zoon toe veel belangrijker dan informatie over hoe jij het geregeld hebt: je bent hem nogmaals geen enkele verantwoording schuldig!
Geld is vaak een dekmantel voor andere problemen: heeft jouw zoon een minder goede relatie met zijn broers en zussen (zowel stief- als eigen)? Kan hij het niet zo goed vinden met jouw tweede man?
Overigens: als jij als eerste zou sterven, erft jouw man als langstlevende. Het is ook goed om dan even te kijken naar zaken als zijn eigen testament (dan worden zijn kinderen de eerste bloedverwanten) en ook het vruchtgebruik van bv het huis dat waarschijnlijk ook op jouw naam staat en dus erfenis kan zijn voor jouw kinderen.
Maar vooral: onderzoek of deze geldissues niet voortkomen uit een mogelijk conflict van je jongste zoon met de andere kinderen en/of jouw man.
groet,
TD
dinsdag 1 april 2008 om 12:00
dinsdag 1 april 2008 om 12:37
Ook voor de laatste reacties hartelijk dank. Op een paar dingen wil ik graag reageren.
Ik denk niet dat de 'zorgen' van mijn zoon om de erfenis van zijn grootouders te maken hebben met andere, relationele problemen. Zeker niet tussen hem en mijn man, die door mijn andere kinderen erg gewaardeerd wordt (dat hebben ze meerdere keren hardop gezegd). Ik zie niet in waarom mijn zoon daar anders over zou denken.
Tussen mijn kinderen en de kinderen van mijn man is er eigenlijk geen band omdat ze heel ver van elkaar af wonen en elkaar dus heel weinig zien, eigenlijk alleen bij speciale gelegenheden. Dat vind ik wel jammer. Maar anderzijds zijn er dus ook geen problemen tussen hen.
Toch moet ik wellicht eens vragen aan mijn zoon of hij misschien ergens mee zit, zonder dat ik dat weet.
Ik moet ook zeggen dat er nogal wat 'verzachtende omstandigheden' zijn voor mijn zoon. Hij is opgegroeid met een vader die aan geld heel veel belang hechtte. Die de kinderen inprentte dat je moet sparen in je leven om 'later' niet te kort te komen en die erg zuinig was (understatement). Heel veel ruzies tussen mijn ex en ik gingen over geld (er mochten bijv. alleen kleren gekocht worden in de uitverkoop). Ik denk dat hij daardoor beïnvloed is. Mijn ex bemoeide zich bijv. ook met de uitgaven van mijn ouders, vond ze spilziek (wat niet waar was).
Verder was ik in dat huwelijk vooral bezig met zelf te overleven, en heb daardoor niet altijd aan al mijn kinderen de nodige aandacht kunnen geven, besef ik achteraf. (Ook al omdat één van de kinderen speciale aandacht nodig had). Ik heb wel mijn best gedaan, maar ze zijn opgegroeid in een gezin waarin veel ruzie was en ik heb ze daar niet altijd tegen kunnen beschermen. Ik had eerder moeten scheiden, maar toen dacht ik nog dat het beter voor hen was om bij mijn toenmalige man te blijven. Nu denk ik dat dat een vergissing was.
Tia Dalma schreef ook ze zich ook zorgen zou maken over het feit dat, in ons huidige systeem, 'alles' uiteindelijk naar stiefbroers of -zussen zou kunnen gaan. Daar hoeft mijn zoon niet bang voor te zijn (heb ik hem al uitgelegd) omdat we met huwelijkse voorwaarden getrouwd zijn en een testament hebben laten maken waardoor dat vermeden wordt. Ik begrijp die zorg dus wel en heb er rekening mee gehouden.
Singlequeen: ik heb mijn zoon heel duidelijk gezegd dat hij als hij in financiele problemen komt, natuurlijk op mijn steun kan rekenen. Ik heb er ook bijgezegd dat dat minder vanzelfsprekend is als hij in de problemen komt door bijv. te gokken...
Elmervrouw, dank je wel voor de knuffel! Ik heb intussen wat op dit forum gelezen en begrepen dat jij die véél harder nodig hebt dan ik! Een hele dikke knuffel terug!
Ik denk niet dat de 'zorgen' van mijn zoon om de erfenis van zijn grootouders te maken hebben met andere, relationele problemen. Zeker niet tussen hem en mijn man, die door mijn andere kinderen erg gewaardeerd wordt (dat hebben ze meerdere keren hardop gezegd). Ik zie niet in waarom mijn zoon daar anders over zou denken.
Tussen mijn kinderen en de kinderen van mijn man is er eigenlijk geen band omdat ze heel ver van elkaar af wonen en elkaar dus heel weinig zien, eigenlijk alleen bij speciale gelegenheden. Dat vind ik wel jammer. Maar anderzijds zijn er dus ook geen problemen tussen hen.
Toch moet ik wellicht eens vragen aan mijn zoon of hij misschien ergens mee zit, zonder dat ik dat weet.
Ik moet ook zeggen dat er nogal wat 'verzachtende omstandigheden' zijn voor mijn zoon. Hij is opgegroeid met een vader die aan geld heel veel belang hechtte. Die de kinderen inprentte dat je moet sparen in je leven om 'later' niet te kort te komen en die erg zuinig was (understatement). Heel veel ruzies tussen mijn ex en ik gingen over geld (er mochten bijv. alleen kleren gekocht worden in de uitverkoop). Ik denk dat hij daardoor beïnvloed is. Mijn ex bemoeide zich bijv. ook met de uitgaven van mijn ouders, vond ze spilziek (wat niet waar was).
Verder was ik in dat huwelijk vooral bezig met zelf te overleven, en heb daardoor niet altijd aan al mijn kinderen de nodige aandacht kunnen geven, besef ik achteraf. (Ook al omdat één van de kinderen speciale aandacht nodig had). Ik heb wel mijn best gedaan, maar ze zijn opgegroeid in een gezin waarin veel ruzie was en ik heb ze daar niet altijd tegen kunnen beschermen. Ik had eerder moeten scheiden, maar toen dacht ik nog dat het beter voor hen was om bij mijn toenmalige man te blijven. Nu denk ik dat dat een vergissing was.
Tia Dalma schreef ook ze zich ook zorgen zou maken over het feit dat, in ons huidige systeem, 'alles' uiteindelijk naar stiefbroers of -zussen zou kunnen gaan. Daar hoeft mijn zoon niet bang voor te zijn (heb ik hem al uitgelegd) omdat we met huwelijkse voorwaarden getrouwd zijn en een testament hebben laten maken waardoor dat vermeden wordt. Ik begrijp die zorg dus wel en heb er rekening mee gehouden.
Singlequeen: ik heb mijn zoon heel duidelijk gezegd dat hij als hij in financiele problemen komt, natuurlijk op mijn steun kan rekenen. Ik heb er ook bijgezegd dat dat minder vanzelfsprekend is als hij in de problemen komt door bijv. te gokken...
Elmervrouw, dank je wel voor de knuffel! Ik heb intussen wat op dit forum gelezen en begrepen dat jij die véél harder nodig hebt dan ik! Een hele dikke knuffel terug!
dinsdag 1 april 2008 om 13:16
Lieve Betutteld, ik lees je postings en lees een leven wat niet altijd makkelijk was. Je komt naar voren als een vrouw die ondanks moeilijke situaties haar best heeft gedaan het leven voor haar en haar kinderen zo goed mogelijk te maken. En ja daar kan je wel eens een steekje laten vallen, dat hoort er ook bij. Moeders zijn namelijk mensen en dus niet onfeilbaar.
Je hebt nu een fijne man en de kans om vol te genieten van de dingen die je gezaaid hebt. Daar heb jezelf je hele leven aan gewerkt.
Geniet er ook van, samen met je man. Misschien is een gesprek met je zoon om te vragen naar diepere reden zinvol. Maar ik zou zeker geen openheid van zaken geven over je financieen, dat is een zaak tussen jou en je man. En huizen kopen en kinderen nemen op basis van en eventuele erfenis is natuurlijk dom en tegenover jou ook niet erg fijntjes.
En ja al zouden jullie alles verbrassen dan nog is dat je eigen keuze.
Heb je dit probleem al besproken met je andere kinderen? Wellicht kunnen die eens praten met hun broer of hun broer duidelijk maar waarom ze jouw keuze, logischerwijze wel respecteren.
Ik wens je veel sterkte,
Je hebt nu een fijne man en de kans om vol te genieten van de dingen die je gezaaid hebt. Daar heb jezelf je hele leven aan gewerkt.
Geniet er ook van, samen met je man. Misschien is een gesprek met je zoon om te vragen naar diepere reden zinvol. Maar ik zou zeker geen openheid van zaken geven over je financieen, dat is een zaak tussen jou en je man. En huizen kopen en kinderen nemen op basis van en eventuele erfenis is natuurlijk dom en tegenover jou ook niet erg fijntjes.
En ja al zouden jullie alles verbrassen dan nog is dat je eigen keuze.
Heb je dit probleem al besproken met je andere kinderen? Wellicht kunnen die eens praten met hun broer of hun broer duidelijk maar waarom ze jouw keuze, logischerwijze wel respecteren.
Ik wens je veel sterkte,
dinsdag 1 april 2008 om 22:14
quote:Betutteld schreef op 01 april 2008 @ 12:37:
Ik moet ook zeggen dat er nogal wat 'verzachtende omstandigheden' zijn voor mijn zoon. Hij is opgegroeid met een vader die aan geld heel veel belang hechtte. Die de kinderen inprentte dat je moet sparen in je leven om 'later' niet te kort te komen en die erg zuinig was (understatement). Heel veel ruzies tussen mijn ex en ik gingen over geld (er mochten bijv. alleen kleren gekocht worden in de uitverkoop). Ik denk dat hij daardoor beïnvloed is. Mijn ex bemoeide zich bijv. ook met de uitgaven van mijn ouders, vond ze spilziek (wat niet waar was).
Verder was ik in dat huwelijk vooral bezig met zelf te overleven, en heb daardoor niet altijd aan al mijn kinderen de nodige aandacht kunnen geven, besef ik achteraf. (Ook al omdat één van de kinderen speciale aandacht nodig had). Ik heb wel mijn best gedaan, maar ze zijn opgegroeid in een gezin waarin veel ruzie was en ik heb ze daar niet altijd tegen kunnen beschermen. Ik had eerder moeten scheiden, maar toen dacht ik nog dat het beter voor hen was om bij mijn toenmalige man te blijven. Nu denk ik dat dat een vergissing was.
Ik snap dat je hem niet wilt afbranden, maar dit kan niet het enige zijn waarom hij zo reageert. Je andere kinderen zijn niet zo, en zij hebben toch hetzelfde meegemaakt. Het heeft mijns inziens toch een heel stuk met zijn karakter te maken, denk je ook niet?
Ik kom uit net zo'n gezin als jij hierboven beschrijft, mijn oudste broer was ook zo'n kind wat speciale aandacht nodig had, mijn vader was ook gierig, wij mochten maar 5 minuten douchen, warm water gebruiken om je te wassen bij de wastafel was uit den boze en telefoneren? Niet langer dan 10 minuten en dan brak hij gewoon in op de lijn. Zelf wel elke avond een fles sherry en een halve liter jenever opzuipen, dat kostte blijkbaar niks.
Het huwelijk tussen mijn ouders duurt inmiddels al bijna 47 jaar en is al minstens 40 jaar een living hell.
Toch zijn mijn tweede broer en ik normale mensen geworden, die het niet in hun hoofd halen om onze ouders aan te spreken op hoe ze met hun financiën om dienen te gaan. Je komt toch op een gegeven moment op een leeftijd dat je weet wat je wel en niet kunt maken. Niet alleen bij je ouders, maar bij iedereen om je heen. Dat heet 'fatsoen'.
Ik moet ook zeggen dat er nogal wat 'verzachtende omstandigheden' zijn voor mijn zoon. Hij is opgegroeid met een vader die aan geld heel veel belang hechtte. Die de kinderen inprentte dat je moet sparen in je leven om 'later' niet te kort te komen en die erg zuinig was (understatement). Heel veel ruzies tussen mijn ex en ik gingen over geld (er mochten bijv. alleen kleren gekocht worden in de uitverkoop). Ik denk dat hij daardoor beïnvloed is. Mijn ex bemoeide zich bijv. ook met de uitgaven van mijn ouders, vond ze spilziek (wat niet waar was).
Verder was ik in dat huwelijk vooral bezig met zelf te overleven, en heb daardoor niet altijd aan al mijn kinderen de nodige aandacht kunnen geven, besef ik achteraf. (Ook al omdat één van de kinderen speciale aandacht nodig had). Ik heb wel mijn best gedaan, maar ze zijn opgegroeid in een gezin waarin veel ruzie was en ik heb ze daar niet altijd tegen kunnen beschermen. Ik had eerder moeten scheiden, maar toen dacht ik nog dat het beter voor hen was om bij mijn toenmalige man te blijven. Nu denk ik dat dat een vergissing was.
Ik snap dat je hem niet wilt afbranden, maar dit kan niet het enige zijn waarom hij zo reageert. Je andere kinderen zijn niet zo, en zij hebben toch hetzelfde meegemaakt. Het heeft mijns inziens toch een heel stuk met zijn karakter te maken, denk je ook niet?
Ik kom uit net zo'n gezin als jij hierboven beschrijft, mijn oudste broer was ook zo'n kind wat speciale aandacht nodig had, mijn vader was ook gierig, wij mochten maar 5 minuten douchen, warm water gebruiken om je te wassen bij de wastafel was uit den boze en telefoneren? Niet langer dan 10 minuten en dan brak hij gewoon in op de lijn. Zelf wel elke avond een fles sherry en een halve liter jenever opzuipen, dat kostte blijkbaar niks.
Het huwelijk tussen mijn ouders duurt inmiddels al bijna 47 jaar en is al minstens 40 jaar een living hell.
Toch zijn mijn tweede broer en ik normale mensen geworden, die het niet in hun hoofd halen om onze ouders aan te spreken op hoe ze met hun financiën om dienen te gaan. Je komt toch op een gegeven moment op een leeftijd dat je weet wat je wel en niet kunt maken. Niet alleen bij je ouders, maar bij iedereen om je heen. Dat heet 'fatsoen'.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
dinsdag 1 april 2008 om 22:29
Het gaat je zoon geen barst aan wat jij met je geld doet. Hij heeft ook geen recht op jouw geld, als jij dat er tot het laatste duppie doorheen wil jagen dan is dat jouw goed recht.
Jij bent hem nergens uitleg over verschuldigd.
Jij bent hem nergens uitleg over verschuldigd.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
dinsdag 1 april 2008 om 22:35
quote:Lauralaura schreef op 01 april 2008 @ 11:13:
[...]
Inderdaad...had ik zelf nog niet eens bedacht...ha ha
Zit me wel te bedenken dat ik, persoonlijk, ook er een beetje over in zou zitten als ik stiefbroers en -zussen zou krijgen. Dat ik dan toch bang ben dat zij, ook allerlei dingen krijgen en ik niets. Ik zou er dan denk ik ook wel naar vragen. Maar niet zoals je zoon dat ie allemaal verklaringen en inzage in je financiele zaken wil hebben.En dan krijg je niks, so what? Waarom denken mensen toch altijd dat ze overal maar recht op hebben? Al laten ze het na aan de kat.
[...]
Inderdaad...had ik zelf nog niet eens bedacht...ha ha
Zit me wel te bedenken dat ik, persoonlijk, ook er een beetje over in zou zitten als ik stiefbroers en -zussen zou krijgen. Dat ik dan toch bang ben dat zij, ook allerlei dingen krijgen en ik niets. Ik zou er dan denk ik ook wel naar vragen. Maar niet zoals je zoon dat ie allemaal verklaringen en inzage in je financiele zaken wil hebben.En dan krijg je niks, so what? Waarom denken mensen toch altijd dat ze overal maar recht op hebben? Al laten ze het na aan de kat.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 2 april 2008 om 08:41
Hoi setter, je hebt gelijk dat niet iedereen die in zo'n situatie opgroeit, ook zo wordt. Dat zie ik bij mijn eigen kinderen, ze zijn allemaal erg verschillend van karakter. Daarom zeg ik ook dat het 'verzachtende omstandigheden' zijn, het is geen volledig excuus.
Ik denk persoonlijk dat de meeste menselijke fouten te maken hebben met gebrek aan inzicht, met niet beseffen dat wat je doet, niet fatsoenlijk is. De een heeft nu eenmaal een gevoeliger aard dan de ander en krijgt van nature meer inlevingsvermogen mee dan de ander. En je omgeving speelt ook een grote rol. Mijn zoon had op de middelbare school toevallig allemaal vrienden met rijke ouders, vrienden die veel meer geld konden uitgeven dan hij. (Dat was ik even vergeten daarnet.) Ik denk dat hij zich daardoor misschien soms wat minderwaardig voelde ten opzichte van hen. En dat hij daardoor meer belang is gaan hechten aan geld dan mijn andere kinderen.
Maar goed, ik begrijp dat jullie me niet egoïstisch vinden, dat bevestigt het gevoel dat ik er zelf bij heb en neemt mijn twijfel (voor 99%) weg.
Zuss en Puk, jullie ook bedankt.
En Setter, fijn om te lezen dat het feit dat je in zo'n gezin opgegroeid bent uiteindelijk geen nare gevolgen voor je heeft!
Ik denk persoonlijk dat de meeste menselijke fouten te maken hebben met gebrek aan inzicht, met niet beseffen dat wat je doet, niet fatsoenlijk is. De een heeft nu eenmaal een gevoeliger aard dan de ander en krijgt van nature meer inlevingsvermogen mee dan de ander. En je omgeving speelt ook een grote rol. Mijn zoon had op de middelbare school toevallig allemaal vrienden met rijke ouders, vrienden die veel meer geld konden uitgeven dan hij. (Dat was ik even vergeten daarnet.) Ik denk dat hij zich daardoor misschien soms wat minderwaardig voelde ten opzichte van hen. En dat hij daardoor meer belang is gaan hechten aan geld dan mijn andere kinderen.
Maar goed, ik begrijp dat jullie me niet egoïstisch vinden, dat bevestigt het gevoel dat ik er zelf bij heb en neemt mijn twijfel (voor 99%) weg.
Zuss en Puk, jullie ook bedankt.
En Setter, fijn om te lezen dat het feit dat je in zo'n gezin opgegroeid bent uiteindelijk geen nare gevolgen voor je heeft!
woensdag 2 april 2008 om 09:05
Ik vind dat je het goed hebt gedaan en dat de andere posters gelijk hebben. Alleen omdat het toevallig je zoon is maakt nog niet dat hij recht heeft op ook maar 1 cent.
Zelf ben ik enig kind en alles gaat dus naar mij toe. Maar ik vind dat niet vanzelfsprekend. Ik heb weleens tegen mijn ouders gezegd, verkoop alles tegen die leeftijd en doe gewoon wat je zelf wil met dat geld. Wereldreis, huisje in buitenland, schenk het aan het goede doel. Weet ik veel... Ik weet hoe mijn ouders het geregeld hebben omdat ze mij dat zelf vertelden. Dit terwijl ik daar helemaal niet op zat te wachten, sterker nog ik wilde het niet horen en heb ze een stelletje pessimisten genoemd.
Ik reken nergens op en die zoon van je zou dat ook niet moeten doen. Erg egoistisch. Ik vind het vooral erg omdat je nog niet eens 60 bent en hij begint al over erfenissen te zeuren. Het is goed om alle zaken te regelen enzo maar damn....
Zelf ben ik enig kind en alles gaat dus naar mij toe. Maar ik vind dat niet vanzelfsprekend. Ik heb weleens tegen mijn ouders gezegd, verkoop alles tegen die leeftijd en doe gewoon wat je zelf wil met dat geld. Wereldreis, huisje in buitenland, schenk het aan het goede doel. Weet ik veel... Ik weet hoe mijn ouders het geregeld hebben omdat ze mij dat zelf vertelden. Dit terwijl ik daar helemaal niet op zat te wachten, sterker nog ik wilde het niet horen en heb ze een stelletje pessimisten genoemd.
Ik reken nergens op en die zoon van je zou dat ook niet moeten doen. Erg egoistisch. Ik vind het vooral erg omdat je nog niet eens 60 bent en hij begint al over erfenissen te zeuren. Het is goed om alle zaken te regelen enzo maar damn....
woensdag 2 april 2008 om 13:05
Ik zeg ook altijd tegen mijn moeder dat ze gewoon moet genieten van haar geld en er mee moet doen wat ze wil. Ik zie als ze dood is wel of er iets voor mij (en mijn broertje) is overgebleven. En als zou blijken dat ze alles heeft opgemaakt; prima, ik slaap er geen minuut minder om. Ik zorg er zelf wel voor dat ik mijn eigen geld verdien, daar heb ik geen erfenis voor nodig.
Om zich nu al zorgen te maken over de erfenis en daar zelfs zijn gezinsplanning op af te willen stemmen vind ik heel kortzichtig en egoïstisch van je zoon. Ik zou hem dus als ik jou was geen enkele inzage geven in je financiële situatie. Het gaat hem namelijk helemaal niets aan wat jij met je geld doet, het is JOUW geld, geniet er lekker zelf van!
Om zich nu al zorgen te maken over de erfenis en daar zelfs zijn gezinsplanning op af te willen stemmen vind ik heel kortzichtig en egoïstisch van je zoon. Ik zou hem dus als ik jou was geen enkele inzage geven in je financiële situatie. Het gaat hem namelijk helemaal niets aan wat jij met je geld doet, het is JOUW geld, geniet er lekker zelf van!
