Seks
alle pijlers
Door chronische ziekte geen sex: geef ik partner "ruimte"?
maandag 25 mei 2015 om 20:46
Ik heb even een nieuw account aangemaakt voor dit zeer persoonlijke onderwerp.
Ik heb al 20 jaar een hele goede relatie met mijn man. Hij is zorgzaam en trouw, maar ik heb het gevoel dat hij zo langzamerhand tekort komt omdat we door mijn chronische aandoening echt heel weinig sex hebben.
Ik ben al zo uitgeput van vechten tegen mijn beperkingen, dat mijn sexdrive totaal weg is: zelfs masturberen doe ik niet meer. Heel soms probeer ik wel om te masturberen als check "of de boel nog werkt", maar ik heb geen "kriebel" meer dat je er gewoon zin in hebt. En met alle moeilijkheden die ik al heb, is het terugkrijgen van mijn libido niet mijn hoogste prioriteit. Dit is langzaam zo gegroeid en ik weet dat mijn man de sex erg mist. Heel soms hebben we nog wel sex, maar dat is minder dan 1x per maand, en ik ben het vertrouwen aan het kwijtraken dat dit nog erg gaat veranderen. Als ik een goede periode heb, plannen we wel eens een ochtend (als ons kind op school zit) om samen in bed te kruipen, en dan is er tijd genoeg voor eerst een dutje en weinig "druk", en dan kan ik er nog wel van genieten, maar dit blijkt dus ook niet frequent haalbaar. Bovendien neemt mijn lichamelijke kwetsbaarheid toe, met het bijkomend risico op blessures (rugklachten etc.). dat maakt het voor mij ook niet echt ontspannen.
Nu vraag ik me af hoe andere mensen met soortgelijke dilemma's hier praktisch mee om gaan: moet mijn lieve trouwe man maar gewoon nooit meer op sex rekenen, of kan ik heb een soort ruimte geven om die behoefte bij iemand anders te voldoen? En hoe pak je dat logisch aan om zeker te weten dat het puur om de sex gaat en dat het toch niet tot een groot relatieprobleem leidt?
Mijn man heeft echt 100% voor mij gekozen en had allang kunnen weggaan als hij de huidige situatie niet zag zitten, dus ergens heb ik het idee dat ik hem hierin vertrouwen moet geven. Sex is normaal en natuurlijk, en het is ook gewoon een fijne uitlaatklep. We hebben het er recent over gehad omdat ik vind dat hij op zijn minst open moet kunnen zijn over zijn gemis. Iemand anders zoeken leek hem niet meteen de oplossing die hij zou willen, maar we willen er allebei eens over na denken. Hij heeft een aantal van die silliconen kokers die er uitzien als een vagina, en ik heb in ieder geval aangegeven dat hij ze van mij "mag" gebruiken (ze lagen toch altijd een beetje besmuikt ver weggestopt en de drempel voor hem om ze te pakken was hoog). We hebben allebei een mooi sportief lijf, dus hij vind mij nog steeds super mooi en aantrekkelijk.
Als ik praktisch nadenk heb ik de tegen argumenten:
- je wil niet dat anderen er achter komen dus het wordt iets ingewikkelds "stiekems", waar we allebei niet dol op zijn
- we hebben een kind dat er niet mee belast moet worden
- Natuurlijk ben ik bang dat hij ondanks alle gedachten vooraf toch op den duur meer gaat voelen voor zijn sexmaatje als we het niet goed inperken met afspraken
De argumenten voor:
- ik gun het hem; het is een normale en gezonde behoefte en met hem is niets mis
(-ik voel me toch al zo'n belasting met al mijn beperkingen; ik wil me hier niet ook nog bezwaard om voelen)
Ik heb ook een soort praktische "voorwaarden" voor zover ik er over na kan denken (maar bij gebrek aan ervaring graag jullie commentaar en aanvullingen):
- Altijd safe.
- Zoek iemand die ver van onze woonomgeving woont, zodat het allemaal makkelijk te scheiden is (dus zeker niet met iemand van het schoolplein ofzo).
- Ik zou het misschien prettiger vinden als mijn man een sexmaatje vind binnen een soort bestaande kring van oude bekenden omdat je verder al weet wat je aan die mensen heb (weinig kans dat die ineens ons gezin binnen dringen en mijn plaats willen overnemen ofzo). Ik weet dat een exvriendin van lang geleden misschien in een soortgelijke situatie zit (zij en haar man wonen apart omdat hij psychische problemen heeft maar ze voeden wel samen de kinderen op). Zoiets.
- Misschien om het puur op de sex te houden, en het relatie-risico te verkleinen zoeken in een kring waar mensen bewust op zoek zijn naar sex en minder naar een partner op andere gebieden; dus geen datingsite maar dmv een cursus erotische massage ofzo? Of het op een andere manier koppelen aan gezondheid en met je lijf bezig zijn?
- Alleen geplande afspraken met een (paar) vast(e) maatje(s): niet de grens laten zakken en daarnaast spontane gelegenheden opzoeken met andere mensen ofzo.
En of ik nou op de hoogte gehouden wil worden of niet... dat weet ik ook nog niet.
Hoe zouden jullie er mee omgaan als je in mijn schoenen stond, of heb je hier deels ervaring mee?
Nou ja: allerlei reacties zijn welkom...
Ik heb al 20 jaar een hele goede relatie met mijn man. Hij is zorgzaam en trouw, maar ik heb het gevoel dat hij zo langzamerhand tekort komt omdat we door mijn chronische aandoening echt heel weinig sex hebben.
Ik ben al zo uitgeput van vechten tegen mijn beperkingen, dat mijn sexdrive totaal weg is: zelfs masturberen doe ik niet meer. Heel soms probeer ik wel om te masturberen als check "of de boel nog werkt", maar ik heb geen "kriebel" meer dat je er gewoon zin in hebt. En met alle moeilijkheden die ik al heb, is het terugkrijgen van mijn libido niet mijn hoogste prioriteit. Dit is langzaam zo gegroeid en ik weet dat mijn man de sex erg mist. Heel soms hebben we nog wel sex, maar dat is minder dan 1x per maand, en ik ben het vertrouwen aan het kwijtraken dat dit nog erg gaat veranderen. Als ik een goede periode heb, plannen we wel eens een ochtend (als ons kind op school zit) om samen in bed te kruipen, en dan is er tijd genoeg voor eerst een dutje en weinig "druk", en dan kan ik er nog wel van genieten, maar dit blijkt dus ook niet frequent haalbaar. Bovendien neemt mijn lichamelijke kwetsbaarheid toe, met het bijkomend risico op blessures (rugklachten etc.). dat maakt het voor mij ook niet echt ontspannen.
Nu vraag ik me af hoe andere mensen met soortgelijke dilemma's hier praktisch mee om gaan: moet mijn lieve trouwe man maar gewoon nooit meer op sex rekenen, of kan ik heb een soort ruimte geven om die behoefte bij iemand anders te voldoen? En hoe pak je dat logisch aan om zeker te weten dat het puur om de sex gaat en dat het toch niet tot een groot relatieprobleem leidt?
Mijn man heeft echt 100% voor mij gekozen en had allang kunnen weggaan als hij de huidige situatie niet zag zitten, dus ergens heb ik het idee dat ik hem hierin vertrouwen moet geven. Sex is normaal en natuurlijk, en het is ook gewoon een fijne uitlaatklep. We hebben het er recent over gehad omdat ik vind dat hij op zijn minst open moet kunnen zijn over zijn gemis. Iemand anders zoeken leek hem niet meteen de oplossing die hij zou willen, maar we willen er allebei eens over na denken. Hij heeft een aantal van die silliconen kokers die er uitzien als een vagina, en ik heb in ieder geval aangegeven dat hij ze van mij "mag" gebruiken (ze lagen toch altijd een beetje besmuikt ver weggestopt en de drempel voor hem om ze te pakken was hoog). We hebben allebei een mooi sportief lijf, dus hij vind mij nog steeds super mooi en aantrekkelijk.
Als ik praktisch nadenk heb ik de tegen argumenten:
- je wil niet dat anderen er achter komen dus het wordt iets ingewikkelds "stiekems", waar we allebei niet dol op zijn
- we hebben een kind dat er niet mee belast moet worden
- Natuurlijk ben ik bang dat hij ondanks alle gedachten vooraf toch op den duur meer gaat voelen voor zijn sexmaatje als we het niet goed inperken met afspraken
De argumenten voor:
- ik gun het hem; het is een normale en gezonde behoefte en met hem is niets mis
(-ik voel me toch al zo'n belasting met al mijn beperkingen; ik wil me hier niet ook nog bezwaard om voelen)
Ik heb ook een soort praktische "voorwaarden" voor zover ik er over na kan denken (maar bij gebrek aan ervaring graag jullie commentaar en aanvullingen):
- Altijd safe.
- Zoek iemand die ver van onze woonomgeving woont, zodat het allemaal makkelijk te scheiden is (dus zeker niet met iemand van het schoolplein ofzo).
- Ik zou het misschien prettiger vinden als mijn man een sexmaatje vind binnen een soort bestaande kring van oude bekenden omdat je verder al weet wat je aan die mensen heb (weinig kans dat die ineens ons gezin binnen dringen en mijn plaats willen overnemen ofzo). Ik weet dat een exvriendin van lang geleden misschien in een soortgelijke situatie zit (zij en haar man wonen apart omdat hij psychische problemen heeft maar ze voeden wel samen de kinderen op). Zoiets.
- Misschien om het puur op de sex te houden, en het relatie-risico te verkleinen zoeken in een kring waar mensen bewust op zoek zijn naar sex en minder naar een partner op andere gebieden; dus geen datingsite maar dmv een cursus erotische massage ofzo? Of het op een andere manier koppelen aan gezondheid en met je lijf bezig zijn?
- Alleen geplande afspraken met een (paar) vast(e) maatje(s): niet de grens laten zakken en daarnaast spontane gelegenheden opzoeken met andere mensen ofzo.
En of ik nou op de hoogte gehouden wil worden of niet... dat weet ik ook nog niet.
Hoe zouden jullie er mee omgaan als je in mijn schoenen stond, of heb je hier deels ervaring mee?
Nou ja: allerlei reacties zijn welkom...
maandag 25 mei 2015 om 20:55
maandag 25 mei 2015 om 20:55
Geen ervaring en geen tips maar blijf met elkaar in gesprek en gun elkaar ruimte. En als pas als (voor zover jullie kunnen overzien) alle zaken doorgesproken zijn en hierover vaste afspraken zijn gemaakt - waar jullie je ook beiden strikt aan houden- kan er daadwerkelijk wat gebeuren.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 25 mei 2015 om 20:59
maandag 25 mei 2015 om 21:02
quote:sabbaticalmeds schreef op 25 mei 2015 @ 20:53:
moet je dit gesprek niet voeren met je man?Dat hebben we dus al gedaan, en nu proberen we er allebei verder over na te denken. En in mijn eentje kom ik verder niet zo tot nieuwere inzichten dan wat ik hier boven beschreef (en wat ik dus ook met mijn man besproken heb). Dus vandaar dit topic...
moet je dit gesprek niet voeren met je man?Dat hebben we dus al gedaan, en nu proberen we er allebei verder over na te denken. En in mijn eentje kom ik verder niet zo tot nieuwere inzichten dan wat ik hier boven beschreef (en wat ik dus ook met mijn man besproken heb). Dus vandaar dit topic...
maandag 25 mei 2015 om 21:04
[quote]Bromelia schreef op 25 mei 2015 @ 20:58:
kunnen jullie niet in therapie hier over?[/quote
Therapie waarvoor? Mijn beperking is wat het is, en als de situatie blijft zoals nu, is de enige therapienoodzaak dat hij moet dealen met het feit dat zijn sexleven weg is. Zelfs dat verwijt hij mij niet, dus daar hebben we geen therapie voor nodig.
kunnen jullie niet in therapie hier over?[/quote
Therapie waarvoor? Mijn beperking is wat het is, en als de situatie blijft zoals nu, is de enige therapienoodzaak dat hij moet dealen met het feit dat zijn sexleven weg is. Zelfs dat verwijt hij mij niet, dus daar hebben we geen therapie voor nodig.
maandag 25 mei 2015 om 21:06
maandag 25 mei 2015 om 21:09
Een vriendin van mij heeft 'n paar jaar zo'n minnaar gehad. Hij had een vrouw thuis die door lichamelijke problemen geen seks meer kon hebben en hij zocht buiten de deur een minnares. Hij heeft het thuis wel bekend trouwens toen ze een tijd wat hadden en zijn vrouw heeft er mee ingestemd. Het is pas gestopt toen die vriendin verliefd werd op 'n ongebonden man. Als vrouw de minnares voor je man uitzoeken vind ik dan weer raar eigenlijk. Je gunt hem iets on the side, laat hem dan zelf zijn keuze maken. Doordat je zo ruimdenkend bent hem iets buiten de deur te gunnen, heb je kans dat hij gewoon bij je blijft. Hou er wel rekening mee dat je man buiten seks ook andere dingen met die minnares gaat doen (uit eten e.d.) want de meeste vrouwen laten zich niet alleen als hoer behandelen.
Shoot first, ask questions later!
maandag 25 mei 2015 om 21:13
Tsja; ik denk dat mijn man liever iets met iemand opbouwt, al is het dan fysiek; je moet je toch over een bepaalde schroom heen zetten. Dat gaat makkelijker met dezelfde persoon dan met een incidentele prostituee (ik weet ook niet wat dat kost, maar het lijkt me niet handig als dat frequent van het gezinsbudget af moet).
Ik hoop eigenlijk ook wel een beetje met dit topic dat er mensen vanuit dezelfde situatie zijn die reageren. Ik heb bijvoorbeeld "komt een vrouw bij de dokter" gelezen, en hoewel dat een veel heftiger verhaal is dan onze gezapige situatie, vond ik de behoefte van de schrijver wel begrijpelijk verwoord (al was hij meer het type sexverslaafde); hij deed zijn vrouw er op een bepaalde manier niet tekort mee en hij bleef wel van haar houden. Maar ja; toch ook weer anders. Zijn er geen vrouwen die mantelzorger zijn voor een echtgenoot met een hersenbloeding oid, die hier ook wel eens over na denken?
Ik hoop eigenlijk ook wel een beetje met dit topic dat er mensen vanuit dezelfde situatie zijn die reageren. Ik heb bijvoorbeeld "komt een vrouw bij de dokter" gelezen, en hoewel dat een veel heftiger verhaal is dan onze gezapige situatie, vond ik de behoefte van de schrijver wel begrijpelijk verwoord (al was hij meer het type sexverslaafde); hij deed zijn vrouw er op een bepaalde manier niet tekort mee en hij bleef wel van haar houden. Maar ja; toch ook weer anders. Zijn er geen vrouwen die mantelzorger zijn voor een echtgenoot met een hersenbloeding oid, die hier ook wel eens over na denken?
maandag 25 mei 2015 om 21:16
quote:kriebeltrui schreef op 25 mei 2015 @ 21:13:
Zijn er geen vrouwen die mantelzorger zijn voor een echtgenoot met een hersenbloeding oid, die hier ook wel eens over na denken?Ik snap best dat zo iemand voor jou veel veiliger voelt, maar je man moet er wél een harde plasser van krijgen en of dat er in zit omdat iemand toevallig in hetzelfde soort schuitje zit....
Zijn er geen vrouwen die mantelzorger zijn voor een echtgenoot met een hersenbloeding oid, die hier ook wel eens over na denken?Ik snap best dat zo iemand voor jou veel veiliger voelt, maar je man moet er wél een harde plasser van krijgen en of dat er in zit omdat iemand toevallig in hetzelfde soort schuitje zit....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 25 mei 2015 om 21:16
Het gaat er trouwens niet om dat ik alles bepaal of iemand voor hem uitzoek: ik ben gewoon in mijn hoofd aan het nadenken wat ik van verschillende scenario's vind, en waar dat toe kan leiden... Misschien is voor ons allebei de lust toch weg om hem dit te gunnen als we er van alle kanten over na denken. Of misschien kunnen we het juist goed accepteren als een logisch gegeven situatie.
maandag 25 mei 2015 om 21:17
maandag 25 mei 2015 om 21:20
Er is toch zoveel meer trouwens dan alleen maar neuken? Ik kan me voorstellen dat je zónder dat toch heel veel intimiteit en ook seks samen kunt hebben. Als je zijn masturberen toch iets van jullie samen ( zijn ) kunt maken ben je toch al een eind, lijkt mij.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 25 mei 2015 om 21:24
quote:kriebeltrui schreef op 25 mei 2015 @ 21:16:
Het gaat er trouwens niet om dat ik alles bepaal of iemand voor hem uitzoek: ik ben gewoon in mijn hoofd aan het nadenken wat ik van verschillende scenario's vind, en waar dat toe kan leiden... Misschien is voor ons allebei de lust toch weg om hem dit te gunnen als we er van alle kanten over na denken. Of misschien kunnen we het juist goed accepteren als een logisch gegeven situatie.Die tijdelijke minnaar van m'n vriendin zou geen behoefte hebben gehad aan iemand die in het zelfde schuitje zat. Hij wilde bij haar juist even los komen van de thuissituatie, gewoon met 'n vrijgezelle no nonsense vriendin. Denk dat je man vertellen dat wat jou betreft hij vrij is om een minnares te zoeken, een prima begin is. Kan ie zelf weten of hij daar wat mee doet en of hij het je vertelt (hij zal je waarschijnlijk niet willen kwetsen)
Het gaat er trouwens niet om dat ik alles bepaal of iemand voor hem uitzoek: ik ben gewoon in mijn hoofd aan het nadenken wat ik van verschillende scenario's vind, en waar dat toe kan leiden... Misschien is voor ons allebei de lust toch weg om hem dit te gunnen als we er van alle kanten over na denken. Of misschien kunnen we het juist goed accepteren als een logisch gegeven situatie.Die tijdelijke minnaar van m'n vriendin zou geen behoefte hebben gehad aan iemand die in het zelfde schuitje zat. Hij wilde bij haar juist even los komen van de thuissituatie, gewoon met 'n vrijgezelle no nonsense vriendin. Denk dat je man vertellen dat wat jou betreft hij vrij is om een minnares te zoeken, een prima begin is. Kan ie zelf weten of hij daar wat mee doet en of hij het je vertelt (hij zal je waarschijnlijk niet willen kwetsen)
Shoot first, ask questions later!
maandag 25 mei 2015 om 21:28
Waarom moeten ze in therapie? Ik lees geen probleem eigenlijk. En al was er wel een probleem, wat voor therapie zouden ze dan moeten volgen?
Kriebeltrui, mooi dat je hierover nadenkt. Ik spreek een beetje uit ervaring, mijn partner had drive 0 door het slikken van antidepressiva, ik heb het toen ook buiten de deur gaan zoeken onder aanmoediging van hem.
Ik vind wel dat je veel veiligheidspaaltjes probeert te slaan, het mag maar.... 1) 2) 3)
Ik denk dat je man zelf mag bedenken waar hij een evt seksmaatje vandaan haalt.
Je angst dat er gevoel bij komt is terecht. Je angst dat hij er misschien met een ander vandoor gaat ook, dat zijn de risico's van het vak. Het zal jullie relatie op de proef stellen en dan maakt het niks uit waar hij haar vandaan haalt.
Kriebeltrui, mooi dat je hierover nadenkt. Ik spreek een beetje uit ervaring, mijn partner had drive 0 door het slikken van antidepressiva, ik heb het toen ook buiten de deur gaan zoeken onder aanmoediging van hem.
Ik vind wel dat je veel veiligheidspaaltjes probeert te slaan, het mag maar.... 1) 2) 3)
Ik denk dat je man zelf mag bedenken waar hij een evt seksmaatje vandaan haalt.
Je angst dat er gevoel bij komt is terecht. Je angst dat hij er misschien met een ander vandoor gaat ook, dat zijn de risico's van het vak. Het zal jullie relatie op de proef stellen en dan maakt het niks uit waar hij haar vandaan haalt.
.
maandag 25 mei 2015 om 21:29
quote:Bromelia schreef op 25 mei 2015 @ 21:26:
[...]
Met heel veel medicijngebruik heeft het vaak geen nut om zin te maken.Waarom zou je eigenlijk precies heel veel zin moeten hebben in iets waar je zelf absoluut de noodzaak van in ziet?
[...]
Met heel veel medicijngebruik heeft het vaak geen nut om zin te maken.Waarom zou je eigenlijk precies heel veel zin moeten hebben in iets waar je zelf absoluut de noodzaak van in ziet?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
