Seks
alle pijlers
Erectiestoornis? Impotent? Ten einde raad...
donderdag 6 mei 2010 om 21:43
Ik zit hier met lood in mijn armen en een kloppend hart. Waarom? Omdat ik gisteravond definitief hebt besloten dat er iets gedaan moet worden aan mijn seksleven. En nu ik het hier schrijf is het waar. It's out there. Waarom kom ik hier? Ik schrijf al mee (dit is een andere nick ivm herkenbaarheid) en weet dat hier soms waardevolle adviezen worden gegeven. Ook zoek ik naar steun: het is een onderwerp waar ik met niemand over kan praten.
Wat is het geval? Ik ben bijna zes jaar samen met mijn vriend, ikzelf ben in de twintig en hij is eind dertig. Toen we elkaar net kenden hadden we de meest stomende seks, jullie kennen het wel. Meerdere keren per dag, alle standjes van de regenboog. Na zo'n 1.5 jaar had ik door dat hij minder vaak zin had dan ik. Ik heb dit heel lang als afwijzend ervaren, maar kan daar nu min of meer mee omgaan. Waarschijnlijk kan ik dat omdat er een groter probleem voor in de plaats is gekomen: mijn vriend krijgt 'm niet hard of houdt 'm niet hard. Zo, daar staat het. Ik kan wel janken. Enerzijds vind ik dit verschrikkelijk voor mezelf: ik kan me amper herinneren wanneer ik voor het laatst fijne, bevredigende seks heb gehad. Opeens lijkt zijn lage libido maar met een penis die in elk geval overeind komt geen probleem. Liever één keer per maand dan amper meer. Anderzijds vind ik het verschrikkelijk voor hem: hij heeft het natuurlijk ook door en het kan niet anders dan dat zijn zelfvertrouwen hierdoor enorm is afgenomen. Gisteravond had ik zelfs het idee dat hij heeft gedaan alsof hij is klaargekomen, terwijl dat niet zo was. Dat denk ik omdat zijn penis helemaal niet hard was en waar hij normaal gesproken blijft liggen en ik even een tissue pak, deed hij dat nu snel zelf. Daarna overdreven lief en tevreden over hoe lekker het was. Voor de duidelijkheid: van penetratie was geen sprake, het is enkel hand- en mondwerk waar wij ons de laatste tijd mee bezig houden. Ik vind het zo enorm klote voor hem dat het hem niet lukt en ik voel gewoon de spanning als we in bed liggen. Niet de opgewonden seks-spanning, maar de ojee- komt hij deze keer wel omhoog?- spanning.
Wat wil ik? Het liefst met hem er over hebben. Als het een psychologische oorzaak heeft dan is het zonde als we hier niet over praten en dit nog maanden of jaren tussen ons in blijft staan. Als het lichamelijk is, kunnen we naar de dokter en er iets aan doen. Maar praten lijkt onmogelijk. Gister heb ik heel voorzichtig geopperd wat hij lekker zou vinden om heel geil en hard te worden etc. en dan noemt hij wat dingen (die ik de volgende keer ook zeker zal proberen). Ik weet alleen niet of het helpt. Waar elke penis af en toe wat minder hard is, maar met wat hulp zo weer overeind staat, lukt dat bij zijn penis helaas niet (meer). Op dit moment althans. Ik ben erg bereid me 100% ervoor in te zetten, maar ik kan toch onmogelijk het onderwerp aansnijden, dan blijft er van zijn ego helemaal niks meer over denk ik. Daarom zeggen we allebei niks na de seks (wat ik dus heel eerlijk gezegd niet als echte seks beschouw) en staat er een big pink elephant in the room waar we allebei niks over zeggen.
Bovendien brengt het probleem allerlei andere vragen met zich mee. Wat als dit zo blijft: kan ik daarmee leven? Nee, denk ik. Wil ik dan in deze relatie blijven? Ik wil graag kinderen: hoe gaan we dat ooit voor elkaar krijgen? Ik heb nu al het idee dat ik voor niks anticonceptie gebruik. Wat als het wél bespreekbaar wordt: houdt onze relatie stand? Gaan we we elkaar dingen verwijten? Ik ben een jonge vrouw en wil gewoon seks met mijn lieve vriend van wie ik zoveel houdt. Ik zit hier nu te huilen. Ik vind het zo erg.. Ik hoop dat het psychologisch is en hij zijn zelfvertrouwen weer terug krijgt. Dat gun ik hem meer dan dat ik mijzelf een fijn seksleven gun, echt.
Zijn er lotgenoten? Iemand die me een hart onder de riem kan steken? Dit kan ik onmogelijk met vriendinnen bespreken..
Liefs,
Garnier
Wat is het geval? Ik ben bijna zes jaar samen met mijn vriend, ikzelf ben in de twintig en hij is eind dertig. Toen we elkaar net kenden hadden we de meest stomende seks, jullie kennen het wel. Meerdere keren per dag, alle standjes van de regenboog. Na zo'n 1.5 jaar had ik door dat hij minder vaak zin had dan ik. Ik heb dit heel lang als afwijzend ervaren, maar kan daar nu min of meer mee omgaan. Waarschijnlijk kan ik dat omdat er een groter probleem voor in de plaats is gekomen: mijn vriend krijgt 'm niet hard of houdt 'm niet hard. Zo, daar staat het. Ik kan wel janken. Enerzijds vind ik dit verschrikkelijk voor mezelf: ik kan me amper herinneren wanneer ik voor het laatst fijne, bevredigende seks heb gehad. Opeens lijkt zijn lage libido maar met een penis die in elk geval overeind komt geen probleem. Liever één keer per maand dan amper meer. Anderzijds vind ik het verschrikkelijk voor hem: hij heeft het natuurlijk ook door en het kan niet anders dan dat zijn zelfvertrouwen hierdoor enorm is afgenomen. Gisteravond had ik zelfs het idee dat hij heeft gedaan alsof hij is klaargekomen, terwijl dat niet zo was. Dat denk ik omdat zijn penis helemaal niet hard was en waar hij normaal gesproken blijft liggen en ik even een tissue pak, deed hij dat nu snel zelf. Daarna overdreven lief en tevreden over hoe lekker het was. Voor de duidelijkheid: van penetratie was geen sprake, het is enkel hand- en mondwerk waar wij ons de laatste tijd mee bezig houden. Ik vind het zo enorm klote voor hem dat het hem niet lukt en ik voel gewoon de spanning als we in bed liggen. Niet de opgewonden seks-spanning, maar de ojee- komt hij deze keer wel omhoog?- spanning.
Wat wil ik? Het liefst met hem er over hebben. Als het een psychologische oorzaak heeft dan is het zonde als we hier niet over praten en dit nog maanden of jaren tussen ons in blijft staan. Als het lichamelijk is, kunnen we naar de dokter en er iets aan doen. Maar praten lijkt onmogelijk. Gister heb ik heel voorzichtig geopperd wat hij lekker zou vinden om heel geil en hard te worden etc. en dan noemt hij wat dingen (die ik de volgende keer ook zeker zal proberen). Ik weet alleen niet of het helpt. Waar elke penis af en toe wat minder hard is, maar met wat hulp zo weer overeind staat, lukt dat bij zijn penis helaas niet (meer). Op dit moment althans. Ik ben erg bereid me 100% ervoor in te zetten, maar ik kan toch onmogelijk het onderwerp aansnijden, dan blijft er van zijn ego helemaal niks meer over denk ik. Daarom zeggen we allebei niks na de seks (wat ik dus heel eerlijk gezegd niet als echte seks beschouw) en staat er een big pink elephant in the room waar we allebei niks over zeggen.
Bovendien brengt het probleem allerlei andere vragen met zich mee. Wat als dit zo blijft: kan ik daarmee leven? Nee, denk ik. Wil ik dan in deze relatie blijven? Ik wil graag kinderen: hoe gaan we dat ooit voor elkaar krijgen? Ik heb nu al het idee dat ik voor niks anticonceptie gebruik. Wat als het wél bespreekbaar wordt: houdt onze relatie stand? Gaan we we elkaar dingen verwijten? Ik ben een jonge vrouw en wil gewoon seks met mijn lieve vriend van wie ik zoveel houdt. Ik zit hier nu te huilen. Ik vind het zo erg.. Ik hoop dat het psychologisch is en hij zijn zelfvertrouwen weer terug krijgt. Dat gun ik hem meer dan dat ik mijzelf een fijn seksleven gun, echt.
Zijn er lotgenoten? Iemand die me een hart onder de riem kan steken? Dit kan ik onmogelijk met vriendinnen bespreken..
Liefs,
Garnier
donderdag 6 mei 2010 om 22:56
quote:vos24 schreef op 06 mei 2010 @ 22:54:
Stress kan ook een belangrijke factor zijn, maar eerst even dat andere uitsluiten dan...quote:vos24 schreef op 06 mei 2010 @ 22:53:
Hart en vaatziekten, kan aan zijn vaten liggen.
Suikerziekte (is hij daar wel eens op onderzocht dan? )
kan je hebben zonder het te weten hoor.Dood kan ook een oorzaak zijn, weleens geluisterd of zijn rikketik het nog doet?
Stress kan ook een belangrijke factor zijn, maar eerst even dat andere uitsluiten dan...quote:vos24 schreef op 06 mei 2010 @ 22:53:
Hart en vaatziekten, kan aan zijn vaten liggen.
Suikerziekte (is hij daar wel eens op onderzocht dan? )
kan je hebben zonder het te weten hoor.Dood kan ook een oorzaak zijn, weleens geluisterd of zijn rikketik het nog doet?
donderdag 6 mei 2010 om 22:58
quote:Greenleaf schreef op 06 mei 2010 @ 22:53:
Zet eerst eens rustig voor jezelf op papier wat je tegen hem zou willen zeggen, of wat je zou willen vragen, misschien helpt dat jou.
Even je koppie in alle rust leeg schrijven, even je emoties aanraken zodat je in een gesprek rustig kunt blijven en er ook voor hem kunt zijn.
Nu is het een enge berg, misschien wordt het een mooi pad van jullie samen als jullie gaan praten en samen een oplossing gaan vinden.
Sterkte.
Bedankt, dit is fijn en nuttig om te lezen.
quote:vos24 schreef op 06 mei 2010 @ 22:52:
Het is moeilijk, maar wat wil je dan, relatie verbreken omdat er niet gepraat over kan worden?Absoluut niet.. Dit topic openen is mijn eerste stap.. Hij is trouwens niet getest op suikerziekte.
Zet eerst eens rustig voor jezelf op papier wat je tegen hem zou willen zeggen, of wat je zou willen vragen, misschien helpt dat jou.
Even je koppie in alle rust leeg schrijven, even je emoties aanraken zodat je in een gesprek rustig kunt blijven en er ook voor hem kunt zijn.
Nu is het een enge berg, misschien wordt het een mooi pad van jullie samen als jullie gaan praten en samen een oplossing gaan vinden.
Sterkte.
Bedankt, dit is fijn en nuttig om te lezen.
quote:vos24 schreef op 06 mei 2010 @ 22:52:
Het is moeilijk, maar wat wil je dan, relatie verbreken omdat er niet gepraat over kan worden?Absoluut niet.. Dit topic openen is mijn eerste stap.. Hij is trouwens niet getest op suikerziekte.
donderdag 6 mei 2010 om 23:02
Heb er ook weleens last van gehad. Vermoeidheid, stress, enz. En als je dan merkt dat het niet altijd (helemaal) lukt, dan ga je er op letten, zit het in je hoofd, enz. En dan lukt het zeker niet. Ook al ben je wel opgewonden.
Je ziet er tegen op om er over te praten, maar bij mij heeft het juist heel erg geholpen om er over te praten met mijn vriendin. Zij gaf aan dat ze het vervelend voor me vond, maar dat ze de sex niet minder fijn vond als het een keer niet lukte. Ik was bang dat zij er onzeker van werd, dat zij zou denken dat het aan haar lag. Zij heeft toen aangegeven dat ze daar niet bang voor was. Het praten erover heeft bij mij de druk weggenomen met als gevolg dat het probleem weg is. Het gaf mij een heel fijn gevoel te weten dat het niet 'moet'.
Ik zou er dus zeker over praten. Waarschijnlijk wil hij dat ook, maar vind ie het moeilijk om er over te beginnen.
En ga niet zelf al te veel conclusies trekken. Uit eigen ervaring weet ik dat je superopgewonden kunt zijn zonder erectie. En dat je zelfs kunt klaarkomen zonder volledige erectie (de laatste paar seconden wordt ie dan iets harder, maar nog steeds niet helemaal).
Je ziet er tegen op om er over te praten, maar bij mij heeft het juist heel erg geholpen om er over te praten met mijn vriendin. Zij gaf aan dat ze het vervelend voor me vond, maar dat ze de sex niet minder fijn vond als het een keer niet lukte. Ik was bang dat zij er onzeker van werd, dat zij zou denken dat het aan haar lag. Zij heeft toen aangegeven dat ze daar niet bang voor was. Het praten erover heeft bij mij de druk weggenomen met als gevolg dat het probleem weg is. Het gaf mij een heel fijn gevoel te weten dat het niet 'moet'.
Ik zou er dus zeker over praten. Waarschijnlijk wil hij dat ook, maar vind ie het moeilijk om er over te beginnen.
En ga niet zelf al te veel conclusies trekken. Uit eigen ervaring weet ik dat je superopgewonden kunt zijn zonder erectie. En dat je zelfs kunt klaarkomen zonder volledige erectie (de laatste paar seconden wordt ie dan iets harder, maar nog steeds niet helemaal).
donderdag 6 mei 2010 om 23:02
quote:Jaschenca schreef op 06 mei 2010 @ 22:56:
[...]
[...]
Dood kan ook een oorzaak zijn, weleens geluisterd of zijn rikketik het nog doet?
Vanwaar deze reactie?
Het is misschien niet leuk om te horen, maar aan erectieproblemen kunnen serieuze fysieke klachten ten grondslag liggen die eerst onderzocht moeten worden. Zoals idd diabetes of hartproblemen.
To, ik zou je vriend, net als anderen hier, ook aanraden zich lichamelijk te laten onderzoeken.
[...]
[...]
Dood kan ook een oorzaak zijn, weleens geluisterd of zijn rikketik het nog doet?
Vanwaar deze reactie?
Het is misschien niet leuk om te horen, maar aan erectieproblemen kunnen serieuze fysieke klachten ten grondslag liggen die eerst onderzocht moeten worden. Zoals idd diabetes of hartproblemen.
To, ik zou je vriend, net als anderen hier, ook aanraden zich lichamelijk te laten onderzoeken.
donderdag 6 mei 2010 om 23:05
quote:Robin1973 schreef op 06 mei 2010 @ 23:02:
Heb er ook weleens last van gehad. Vermoeidheid, stress, enz. En als je dan merkt dat het niet altijd (helemaal) lukt, dan ga je er op letten, zit het in je hoofd, enz. En dan lukt het zeker niet. Ook al ben je wel opgewonden.
Je ziet er tegen op om er over te praten, maar bij mij heeft het juist heel erg geholpen om er over te praten met mijn vriendin. Zij gaf aan dat ze het vervelend voor me vond, maar dat ze de sex niet minder fijn vond als het een keer niet lukte. Ik was bang dat zij er onzeker van werd, dat zij zou denken dat het aan haar lag. Zij heeft toen aangegeven dat ze daar niet bang voor was. Het praten erover heeft bij mij de druk weggenomen met als gevolg dat het probleem weg is. Het gaf mij een heel fijn gevoel te weten dat het niet 'moet'.
Ik zou er dus zeker over praten. Waarschijnlijk wil hij dat ook, maar vind ie het moeilijk om er over te beginnen.
En ga niet zelf al te veel conclusies trekken. Uit eigen ervaring weet ik dat je superopgewonden kunt zijn zonder erectie. En dat je zelfs kunt klaarkomen zonder volledige erectie (de laatste paar seconden wordt ie dan iets harder, maar nog steeds niet helemaal).Bedankt voor je ervaring. Als jouw vriendin erover was begonnen, op welke manier had jij dat dan prettig gevonden (plaats, tijd, sfeer..)..? Stomme vraag misschien, maar wellicht kan je me helpen.
Heb er ook weleens last van gehad. Vermoeidheid, stress, enz. En als je dan merkt dat het niet altijd (helemaal) lukt, dan ga je er op letten, zit het in je hoofd, enz. En dan lukt het zeker niet. Ook al ben je wel opgewonden.
Je ziet er tegen op om er over te praten, maar bij mij heeft het juist heel erg geholpen om er over te praten met mijn vriendin. Zij gaf aan dat ze het vervelend voor me vond, maar dat ze de sex niet minder fijn vond als het een keer niet lukte. Ik was bang dat zij er onzeker van werd, dat zij zou denken dat het aan haar lag. Zij heeft toen aangegeven dat ze daar niet bang voor was. Het praten erover heeft bij mij de druk weggenomen met als gevolg dat het probleem weg is. Het gaf mij een heel fijn gevoel te weten dat het niet 'moet'.
Ik zou er dus zeker over praten. Waarschijnlijk wil hij dat ook, maar vind ie het moeilijk om er over te beginnen.
En ga niet zelf al te veel conclusies trekken. Uit eigen ervaring weet ik dat je superopgewonden kunt zijn zonder erectie. En dat je zelfs kunt klaarkomen zonder volledige erectie (de laatste paar seconden wordt ie dan iets harder, maar nog steeds niet helemaal).Bedankt voor je ervaring. Als jouw vriendin erover was begonnen, op welke manier had jij dat dan prettig gevonden (plaats, tijd, sfeer..)..? Stomme vraag misschien, maar wellicht kan je me helpen.
donderdag 6 mei 2010 om 23:07
quote:dorinke schreef op 06 mei 2010 @ 23:02:
[...]
Vanwaar deze reactie?
Het is misschien niet leuk om te horen, maar aan erectieproblemen kunnen serieuze fysieke klachten ten grondslag liggen die eerst onderzocht moeten worden. Zoals idd diabetes of hartproblemen.
To, ik zou je vriend, net als anderen hier, ook aanraden zich lichamelijk te laten onderzoeken.Vanwaar deze reactie? Er wordt verdorie van alles uit de kast getrokken behalve dat de arme stumperd misschien wel dood zou kunnen zijn. Kom op zeg, zijn we hier een diagnosecentrum?
[...]
Vanwaar deze reactie?
Het is misschien niet leuk om te horen, maar aan erectieproblemen kunnen serieuze fysieke klachten ten grondslag liggen die eerst onderzocht moeten worden. Zoals idd diabetes of hartproblemen.
To, ik zou je vriend, net als anderen hier, ook aanraden zich lichamelijk te laten onderzoeken.Vanwaar deze reactie? Er wordt verdorie van alles uit de kast getrokken behalve dat de arme stumperd misschien wel dood zou kunnen zijn. Kom op zeg, zijn we hier een diagnosecentrum?
donderdag 6 mei 2010 om 23:11
quote:Jaschenca schreef op 06 mei 2010 @ 23:07:
[...]
Vanwaar deze reactie? Er wordt verdorie van alles uit de kast getrokken behalve dat de arme stumperd misschien wel dood zou kunnen zijn. Kom op zeg, zijn we hier een diagnosecentrum?Nee, daarom wordt aangeraden om naar de huisarts te gaan. Dus hoezo vanalles uit de kast getrokken? De mogelijke fysieke oorzaken zijn mi redelijk bekend bij het publiek en kennis hierover hoort wat mij betreft bij de algemene voorlichting.
[...]
Vanwaar deze reactie? Er wordt verdorie van alles uit de kast getrokken behalve dat de arme stumperd misschien wel dood zou kunnen zijn. Kom op zeg, zijn we hier een diagnosecentrum?Nee, daarom wordt aangeraden om naar de huisarts te gaan. Dus hoezo vanalles uit de kast getrokken? De mogelijke fysieke oorzaken zijn mi redelijk bekend bij het publiek en kennis hierover hoort wat mij betreft bij de algemene voorlichting.
donderdag 6 mei 2010 om 23:12
quote:Jaschenca schreef op 06 mei 2010 @ 23:07:
[...]
Vanwaar deze reactie? Er wordt verdorie van alles uit de kast getrokken behalve dat de arme stumperd misschien wel dood zou kunnen zijn. Kom op zeg, zijn we hier een diagnosecentrum?
Ik begrijp wat je bedoelt. Naast alle nuttige opmerkingen ben ik ook opzoek naar ervaringen zoals die van Robin of van andere vrouwen die hier tegenaan zijn gelopen, omdat ik graag zou willen weten hoe zij met dit bespreekbaar maken - probleem om zijn gegaan, maar de nuttige tips zijn ook fijn.
Het zit 'm er op dit moment vooral in dat ik (en ik denk hij ook) het niet durven te bespreken.
[...]
Vanwaar deze reactie? Er wordt verdorie van alles uit de kast getrokken behalve dat de arme stumperd misschien wel dood zou kunnen zijn. Kom op zeg, zijn we hier een diagnosecentrum?
Ik begrijp wat je bedoelt. Naast alle nuttige opmerkingen ben ik ook opzoek naar ervaringen zoals die van Robin of van andere vrouwen die hier tegenaan zijn gelopen, omdat ik graag zou willen weten hoe zij met dit bespreekbaar maken - probleem om zijn gegaan, maar de nuttige tips zijn ook fijn.
Het zit 'm er op dit moment vooral in dat ik (en ik denk hij ook) het niet durven te bespreken.
donderdag 6 mei 2010 om 23:13
quote:Garnier schreef op 06 mei 2010 @ 23:05:
[...]Bedankt voor je ervaring. Als jouw vriendin erover was begonnen, op welke manier had jij dat dan prettig gevonden (plaats, tijd, sfeer..)..? Stomme vraag misschien, maar wellicht kan je me helpen.
Knuffel-setting (niet voor of na de sex), allebei een beetje uitgerust, hem een veilig gevoel geven, geen afwijzing, laten merken dat je er voor hem bent, het samen op wilt lossen, ...
Ik bedenk me net dat mijn vriendin best handige trucjes heeft uitgehaald. Bijvoorbeeld:
- zeggen dat ze me ging masseren. Bij mij geen gevoel van 'oei, ik moet' en ongemerkt ging het dan ok. En kreeg ik het gevoel dat er eigenlijk niets aan de hand was, het gewoon nog werkte.
- aan mij het initiatief laten, zodat ik ook geen gevoel kreeg van 'oei, nu moet ik' maar meer dat ik kon bepalen wanneer het wel of niet ging gebeuren.
[...]Bedankt voor je ervaring. Als jouw vriendin erover was begonnen, op welke manier had jij dat dan prettig gevonden (plaats, tijd, sfeer..)..? Stomme vraag misschien, maar wellicht kan je me helpen.
Knuffel-setting (niet voor of na de sex), allebei een beetje uitgerust, hem een veilig gevoel geven, geen afwijzing, laten merken dat je er voor hem bent, het samen op wilt lossen, ...
Ik bedenk me net dat mijn vriendin best handige trucjes heeft uitgehaald. Bijvoorbeeld:
- zeggen dat ze me ging masseren. Bij mij geen gevoel van 'oei, ik moet' en ongemerkt ging het dan ok. En kreeg ik het gevoel dat er eigenlijk niets aan de hand was, het gewoon nog werkte.
- aan mij het initiatief laten, zodat ik ook geen gevoel kreeg van 'oei, nu moet ik' maar meer dat ik kon bepalen wanneer het wel of niet ging gebeuren.
donderdag 6 mei 2010 om 23:17
quote:Robin1973 schreef op 06 mei 2010 @ 23:13:
[...]
Knuffel-setting (niet voor of na de sex), allebei een beetje uitgerust, hem een veilig gevoel geven, geen afwijzing, laten merken dat je er voor hem bent, het samen op wilt lossen, ...
[..]
- aan mij het initiatief laten, zodat ik ook geen gevoel kreeg van 'oei, nu moet ik' maar meer dat ik kon bepalen wanneer het wel of niet ging gebeuren.Bedankt, hier kan ik wat mee.. Ik neem vaak het initiatief de laatste tijd, ik ga na gister gewoon even afwachten tot hij het neemt. En qua bespreken ook een goede aanwijzing, tnx.
[...]
Knuffel-setting (niet voor of na de sex), allebei een beetje uitgerust, hem een veilig gevoel geven, geen afwijzing, laten merken dat je er voor hem bent, het samen op wilt lossen, ...
[..]
- aan mij het initiatief laten, zodat ik ook geen gevoel kreeg van 'oei, nu moet ik' maar meer dat ik kon bepalen wanneer het wel of niet ging gebeuren.Bedankt, hier kan ik wat mee.. Ik neem vaak het initiatief de laatste tijd, ik ga na gister gewoon even afwachten tot hij het neemt. En qua bespreken ook een goede aanwijzing, tnx.
donderdag 6 mei 2010 om 23:18
Ben je in dit onderwerp niet een beetje té lief voor hem?
Ik lees dat jij er erg mee zit, van alles probeert om het te verhelpen, op je tenen loopt als je heel voorzichtig probeert het erover te hebben omdat je zijn ego niet wil krenken...
Maar wat doet hij?
Uiteindelijk heb jij nu op dit moment al geruime tijd een niet bevredigend sexleven. Dat doet hij niet expres, maar hij zou zich wel kunnen inspannen om hier iets aan te doen. Door er bijvoorbeeld met je over te praten. Of naar de huisarts te gaan. Of zelf met andere ideeën te komen.
Wat ik wil zeggen: misschien moet je die pink elephant toch maar gewoon eens benoemen en er geen genoegen mee nemen als hij daar niet open en constructief met je over wil praten. Dat dat moeilijk voor hem kan zijn, snap ik. Maar hij mag toch ook wel wat actie tonen in deze?
(Hiermee bedoel ik dus niet dat je een hard en eisend gesprek moet hebben; natuurlijk moet je lief, steunend, geduldig zijn, niet meteen een oplossing verwachten, etc. Maar het gesprek zelf zou hij -wat mij betreft- niet uit de weg mogen gaan, hoe moeilijk ook).
Ik lees dat jij er erg mee zit, van alles probeert om het te verhelpen, op je tenen loopt als je heel voorzichtig probeert het erover te hebben omdat je zijn ego niet wil krenken...
Maar wat doet hij?
Uiteindelijk heb jij nu op dit moment al geruime tijd een niet bevredigend sexleven. Dat doet hij niet expres, maar hij zou zich wel kunnen inspannen om hier iets aan te doen. Door er bijvoorbeeld met je over te praten. Of naar de huisarts te gaan. Of zelf met andere ideeën te komen.
Wat ik wil zeggen: misschien moet je die pink elephant toch maar gewoon eens benoemen en er geen genoegen mee nemen als hij daar niet open en constructief met je over wil praten. Dat dat moeilijk voor hem kan zijn, snap ik. Maar hij mag toch ook wel wat actie tonen in deze?
(Hiermee bedoel ik dus niet dat je een hard en eisend gesprek moet hebben; natuurlijk moet je lief, steunend, geduldig zijn, niet meteen een oplossing verwachten, etc. Maar het gesprek zelf zou hij -wat mij betreft- niet uit de weg mogen gaan, hoe moeilijk ook).
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
donderdag 6 mei 2010 om 23:20
O ja, een aantal dingen uit je verhaal hier zou ik niet met hem bespreken. Begin ermee dat het voor jou geen probleem is, maar dat je merkt dat er een soort spanning ontstaat. Ga het niet meteen hebben over het feit dat je nu dingen mist in je sexleven, je kinderwens, enz. Dat verhoogt de druk alleen maar. Mij lijkt het beter om aan te geven dat je sex zonder erectie ook fijn vindt. Misschien niet helemaal de waarheid, maar denk ik wel de beste manier om je doel te bereiken...
donderdag 6 mei 2010 om 23:21
quote:Jaschenca schreef op 06 mei 2010 @ 23:07:
[...]
Vanwaar deze reactie? Er wordt verdorie van alles uit de kast getrokken behalve dat de arme stumperd misschien wel dood zou kunnen zijn. Kom op zeg, zijn we hier een diagnosecentrum?Je begrijpt mijn reactie op Vos niet. Hij, of zij, stelt een aantal ernstige diagnoses voor, en dat vind ik niet kunnen. Ga dan in op het probleem of probeer een steun te zijn. Maar met dit soort spookdiagnoses help je m.i. niemand.
[...]
Vanwaar deze reactie? Er wordt verdorie van alles uit de kast getrokken behalve dat de arme stumperd misschien wel dood zou kunnen zijn. Kom op zeg, zijn we hier een diagnosecentrum?Je begrijpt mijn reactie op Vos niet. Hij, of zij, stelt een aantal ernstige diagnoses voor, en dat vind ik niet kunnen. Ga dan in op het probleem of probeer een steun te zijn. Maar met dit soort spookdiagnoses help je m.i. niemand.
donderdag 6 mei 2010 om 23:23
Pardon...!!
Lees je mijn andere reacties dan ook even?
Ik vertel ook hoe ze een eventueel gesprek aan zou kunnen gaan.
En ja, ik meld dat er fysieke problemen kunnen zijn, die eerst uitgesloten kunnen worden, nav viagra te gaan gebruiken, omdat als men iets onder de leden heeft....en je gebruikt viagra
(zonder arts-recept) dan kan dat nogal gevaarlijk zijn.
Ben een vrouw btw.
Lees je mijn andere reacties dan ook even?
Ik vertel ook hoe ze een eventueel gesprek aan zou kunnen gaan.
En ja, ik meld dat er fysieke problemen kunnen zijn, die eerst uitgesloten kunnen worden, nav viagra te gaan gebruiken, omdat als men iets onder de leden heeft....en je gebruikt viagra
(zonder arts-recept) dan kan dat nogal gevaarlijk zijn.
Ben een vrouw btw.
donderdag 6 mei 2010 om 23:25
quote:Garnier schreef op 06 mei 2010 @ 23:17:
[...]Bedankt, hier kan ik wat mee.. Ik neem vaak het initiatief de laatste tijd, ik ga na gister gewoon even afwachten tot hij het neemt. En qua bespreken ook een goede aanwijzing, tnx.Op zich is het denk ik niet verkeerd om het initiatief te nemen, maar ik zou het zo doen dat hij niet het gevoel krijgt dat ie moet presteren. Samen in bad, massage, knuffelen/strelen, enz. Zodat hij kan bepalen of het dan verder gaat of niet...
[...]Bedankt, hier kan ik wat mee.. Ik neem vaak het initiatief de laatste tijd, ik ga na gister gewoon even afwachten tot hij het neemt. En qua bespreken ook een goede aanwijzing, tnx.Op zich is het denk ik niet verkeerd om het initiatief te nemen, maar ik zou het zo doen dat hij niet het gevoel krijgt dat ie moet presteren. Samen in bad, massage, knuffelen/strelen, enz. Zodat hij kan bepalen of het dan verder gaat of niet...
donderdag 6 mei 2010 om 23:28
quote:Broedkippetje schreef op 06 mei 2010 @ 23:18:
Ben je in dit onderwerp niet een beetje té lief voor hem?
Ik lees dat jij er erg mee zit, van alles probeert om het te verhelpen, op je tenen loopt als je heel voorzichtig probeert het erover te hebben omdat je zijn ego niet wil krenken...
Maar wat doet hij?
Uiteindelijk heb jij nu op dit moment al geruime tijd een niet bevredigend sexleven. Dat doet hij niet expres, maar hij zou zich wel kunnen inspannen om hier iets aan te doen. Door er bijvoorbeeld met je over te praten. Of naar de huisarts te gaan. Of zelf met andere ideeën te komen.
Wat ik wil zeggen: misschien moet je die pink elephant toch maar gewoon eens benoemen en er geen genoegen mee nemen als hij daar niet open en constructief met je over wil praten. Dat dat moeilijk voor hem kan zijn, snap ik. Maar hij mag toch ook wel wat actie tonen in deze?
(Hiermee bedoel ik dus niet dat je een hard en eisend gesprek moet hebben; natuurlijk moet je lief, steunend, geduldig zijn, niet meteen een oplossing verwachten, etc. Maar het gesprek zelf zou hij -wat mij betreft- niet uit de weg mogen gaan, hoe moeilijk ook).
Buiten de erectiestoornis van hem lijden jullie samen aan een communicatiestoornis.
Goeie post, Broedkippetje.
Ben je in dit onderwerp niet een beetje té lief voor hem?
Ik lees dat jij er erg mee zit, van alles probeert om het te verhelpen, op je tenen loopt als je heel voorzichtig probeert het erover te hebben omdat je zijn ego niet wil krenken...
Maar wat doet hij?
Uiteindelijk heb jij nu op dit moment al geruime tijd een niet bevredigend sexleven. Dat doet hij niet expres, maar hij zou zich wel kunnen inspannen om hier iets aan te doen. Door er bijvoorbeeld met je over te praten. Of naar de huisarts te gaan. Of zelf met andere ideeën te komen.
Wat ik wil zeggen: misschien moet je die pink elephant toch maar gewoon eens benoemen en er geen genoegen mee nemen als hij daar niet open en constructief met je over wil praten. Dat dat moeilijk voor hem kan zijn, snap ik. Maar hij mag toch ook wel wat actie tonen in deze?
(Hiermee bedoel ik dus niet dat je een hard en eisend gesprek moet hebben; natuurlijk moet je lief, steunend, geduldig zijn, niet meteen een oplossing verwachten, etc. Maar het gesprek zelf zou hij -wat mij betreft- niet uit de weg mogen gaan, hoe moeilijk ook).
Buiten de erectiestoornis van hem lijden jullie samen aan een communicatiestoornis.
Goeie post, Broedkippetje.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
