Is ze egoistisch??

Ik weet niet of henk zijn vrouw gaat besodemieteren Raaf, ik hoop dat hij het gewoon open doet en het niet stiekem gaat doen. Omdat hij anders nog niets veranderd binnen je relatie.

Ik vind als je zo een beslissing neemt dat je ook de concequenties moet durven ervaren. Je gaat het buiten je relatie zoeken geef haar dan ook de keus, de keus en de ervaring. Kan ze je hierin vrij laten? Wil ze toch proberen nu het rot voelt er iets aan te veranderen binnen de relatie? Kan ze er niet mee leven en verkiest ze toch uit elkaar te gaan ?



Geef je partner ook de keus. Aanvaard de gevolgen van zo'n stap. Doe je dat niet dan vind ik je een laffe oplossing zoeken, je wil dan vasthouden wat er is en tegelijk nemen wat je tekort komt. Als je echt iets wil proberen te veranderen ben je er open over en zie je dapper toe wat dit voor verandering kan geven.

Dat laatste ben ik met je eens doddie. Dat vind ik ook zeker goed. Maar ik jong en misschien daardoor nog idealistisch... het idee dat je bewust de keus maakt om iets te doen dat de partner met wie je al zo lang samen bent enorm zal kwetsen staat me tegen. Ik zou het niet bewust over mijn hart kunnen verkrijgen als mijn partner zó duidelijk heeft geuit daar absoluut op tegen te zijn.

Maar inderdaad, ik sta gelukkig niet in Henks schoenen. En als ik de wrok tussen zijn woorden door proef dan knapt er anders ook iets (of het is al geknapt) in deze relatie. Wat ik me afvraag is of Henk straks met zichzelf kan leven mocht dit het einde van zijn huwelijk betekenen. Kan hij zich als hij deze keus maakt nog recht in de ogen kijken? En zijn vrouw?



Verder denk ik inderdaad niet dat er na 7 jaar nog echt spannend is. Maar wat ik bedoel is dat ik hem alleen maar dingen hoor waarderen die ze dóen. Ik lees niets over haar persoonlijkheid. Daardoor krijg ik het idee dat ze vervangbaar is door elk willekeurig persoon dat op dezelfde manier met hem wil samenleven. Ik ken weinig stellen die de kritieke 7-jaarsgrens overleven. Ja, opa's en oma's... vaders en moeders... maar van mijn generatie? Of eentje ouder... weinig relaties zonder strubbelingen. Mijn zus leek een prachtig gezinnetje te hebben. Vorig jaar ondstonden daar na 17 jaar ook scheurtjes en nu heeft ze een eigen huis waar ze een deel van de week haar twee kinderen bij zich heeft.

Als het zo is dat de relatie weinig diepgang heeft en zijn vrouw inderdaad makkelijker vervangbaar is dan kun je daar ook maar beter nu achter komen dan over een aantal jaar, dan hebben beide nog een kans met een ander wel gelukkig te worden.



Ik erken ook het gevaar. Niet voor niets zeggen wij wel eens dat je zo iets alleen moet doen als je ten volle gelukkig bent met je partner en het ziet als extra, Niet als vervanging. Omdat je dan inderdaad niet meer terug kan op wat de relatie was. Stel dat het op 1 of andere manier niet mogelijk meer is dat het buiten de deur gezocht wordt, kan je dan nog terug naar wat er samen was? Of heb je ergens aan geroken dat je niet meer wil opgeven? Dat gevaar is er dus zeker maar dat is dan gelijk een goede les, de relatie bood je dus blijkbaar niets meer.



Ik zelf kan zeggen dat als ik morgen alles zou moeten opgeven ik nog steeds samen met mijn partner monogaam verder zou willen en kunnen leven. Voor mij is het dus een extra op een fijne relatie die ik ervaar met mijn man. Ik zou het kunnen opgeven en mijn advies is ook om het niet te doen om je relatie te redden, want vaak is het de doodsklap, maar dat risico neem je zelf

Grappig trouwens dat je inderdaad die ouders aanhaald en grootouders die blijkbaar nog wel bij elkaar bleven. Die haalde ik dus ook aan als mensen die misschien minder hoge eisen stellen aan een relatie dan dat we tegenwoordig doen.

Ehm... mijn moeder had laatst teveel wijn op en riep toen uit: 'ja je vader vindt het heel lekker als ik hem pijp maar ik ben daar niet zo weg van hoor'. En als kind ben ik een keer de slaapkamer binnengerend en er hupsakee bovenop gesprongen. Realiseerde me pas later wat ze aan het doen waren...



Had 't allebei liever niet meegemaakt, maar ik gok er dus op dat het toch nog redelijk goed zit tussen mijn paps en mams;).



Mijn vader was overigens eerst met een ander getrouwd en toen hebben ze geprobeerd met zijn drieën verder te gaan toen hij stapelgek werd op mijn moeder. Werkte na twee jaar niet meer en toen is mijn moeder gebleven. Maar ze vieren komende week hun dertig-jarig samenzijn dus nu houdt mijn vader het aardig uit. (en ik word dankzij dit topic ineens benieuwd of die ander soms niks presteerde in bed...)



Maar goed... ik moet míjn bed nou eigenlijk eens gaan opzoeken. Ben benieuwd wat Henk ons kan vertellen over de inhoud van zijn relatie. Of hij het nou wel of niet gaat vertellen... naar wat dit gaat betekenen. Naar een hele hoop dus.



Doddie: hoe is het swingen bij jullie eigenlijk ter sprake gekomen? Dat lijkt me heel lastig, de eerste keer. Of zijn jullie er langzaam naartoe gegroeid?

(ik zei niet dat er helemaal geen sex meer hoeft voor te komen raaf) Ik zal je vraag zo beanwoorden maar eerst wilde ik iets plaatsen dat ik eerder hier op het forum heb gelezen en heel erg to the point vond.



van een topic op viva lang geleden (ik heb het bewaard)



Ik denk dat je het antwoord kunt vinden als je je verdiept in de werking van de hersenen. Je hersenen zijn niet in staat constant serotonine te produceren waardoor je nooit in staat zal zijn je op elk moment even gelukkig te voelen. Er zijn nog meer stofjes die hierbij een rol spelen, waaronder: Adrenaline, dopamine en endorphine (samen: verliefdheid, i.m.o. een nogal overschatte emotie die relatief makkelijk na te bootsen is).

Adrenaline komt vrij bij angst, opwinding, spanning en dus het meest aan het begin van een relatie wanneer je angsten nog levend zijn (nog niet bevestigd zijn), wanneer de spanning op z'n hoogst is en de opwinding in combinatie met de andere twee stijgt.



Dopamine komt vrij bij aanraking en veroorzaakt een gevoel van hechting. Aan het begin van een contact is deze stof meer aanwezig en wordt ook weer beinvloed door de andere stoffen (in combinatie krijg je er meer van).



Op serotonine heb je weinig invloed. Sint Janskruid kan helpen. En verder zijn de enige middelen die die de serotonine-uitstoot reguleren antidepressiva (dus bedoelt voor mensen die het helemaal niet of extreem wisselend uitstoten). Het grote nadeel is dat je zenuwen vooral reageren op verschil. En daarom is er een contrast nodig. Zonder licht geen donker. Wanneer dit wel gereguleerd is, gaat men de emotionele wereld ervaren als: neutraal, steeds hetzelfde, afgevlakt.



Hoe creëer je deze gevoelsmix met je partner opnieuw? (je kan er allerlei emotionele waarden aan toevoegen maar meer dan chemisch toeval is het niet hoor...). Knuffel veel voor de dopamine, elkaar strelen is zeer goed. Ga samen bungeejumpen voor de adrenaline. En accepteer dat je niet altijd even gelukkig kunt zijn omdat dit voor je hersens een onhaalbare taak is (en dat geldt voor iedereen en bij iedereen). Tijdens een langere relatie zal je dus altijd! minder gaan voelen op de langere termijn. Geluk is een moment , niet een station waar je kunt blijven.



einde kopie



toevoeging van mezelf



Wat je vaak hoort is dat swingers als ze voor het eerst met andere wat gaan doen weer deze emoties (verliefdheden ) weer gaan voelen, logisch men heeft weer die bevestiging nodig van elkaar, krijgt weer die verlatingsangst voelt weer de adrenaline omdat het spannend is.



Ik denk dus dat de beslissing van Henk deze gevoelens ook weer kan los maken. Kan.... het kan zijn dat het iets bewerkstelt maar kan ook maken dat er inderdaad blijkt dat de hechting weg is en dat hij dit bij een ander vind.



Moet even kijken of ik nu zin heb je vraag te beantwoorden raaf.

Even kort dan, ik was dus mijn gevoel van sexy begeerlijke vrouw zijn kwijt. We kregen internet en mijn man vroeg wat ik dan met intenet wilde gaan doen. Chatten leek me wel leuk en wat ik jaren had weggeduwt (ik keek nooit naar andere mannen en zag totaal niet dat ik versiert werd) liet ik in anonimiteit eens toe. Ik was nieuwsgierig (dat is zeker niet gelijk gebeud maar ontstond doordat er mannen waren die me zo benaderde) ik ben het een keer gaan toestaan die flirt, en ineens voelde ik me wel weer die begeerlijke sexy vrouw. ER waren blijkbaar wel mannen die verder keken dan 30+. Ik telde nog wel mee. Ik kleedde me weer vrouwelijk en sexy, raakte door gesprekken opgewonden (wat zich in de slaapkamer met mijn man uittte) hij wist ervan las ook wel mee met erotische chats. Vond het niet erg en wel grappig maar dacht ook "tot hoelang heb je hier genoeg aan, wanneer komt de tijd dat je verder wil en dit niet meer genoeg vind?" Hij zei "Doddie als je spanning zoekt laten we dat dan samen doen" we zijn gaan kijken hoe het geen ik gevonden had kon worden geintegreerd in onze relatie. We spraken stellen die aan partnerruil deden en ik besprak dat lachend met mijn man 'ha ha ik zit nu met iemand, jij mag wel met haar maar dan wil hij wat met mij" zo zijn we gaan praten, zouden we dat kunnen? Hoe zou dat zijn na zoveel tijd (23 jaar) weer iets met een ander? Zouden we jaloers zijn? Zouden we het vertrouwen hebben dat we bij elkaar zouden blijven?" We dachten van wel, maar wisten ook dat als dat niet zo was we hier ook gelijk weer mee zouden stoppen. Maar mijn man vond dan zo'n stel toch wel eng en erg veel druk leggen, hij wilde dan liever naar een club wat hij vrijblijvender vond.



Zo zijn wij gaan swingen en is er dus bij ons veel veranderd, we zijn niet meer monogaam, bleken ineens sexueel heel erg te verschillen, ik was helemaal niet frigide (wat me wel eens verweten is) ik was een passievolle sexueel aktieve vrouw, maar mijn man had juist die moeite zich sexueel te laten gaan, iets wat mij niet erg geil maakte. We weten daardoor pas nu waarin het zat dat ik geen zin had, Door deze stap. En het verschil ervaren we niet als erg, we houden nog steeds van elkaar maar mogen nu sex beleven op een manier die meer bij ons past ipv dat we met elkaar steeds die compromi moeten zoeken, de middenweg.



Reiger ervaart zelf dat sex juist de relatie maakt omdat je anders net zo goed met een vriend een relatie kunt hebben. Maar dan zou je zo'n stelling ook om moeten kunnen draaien. Als je dus sex met iemand hebt heb kun je van een relatie spreken. En is nu juist sex niet overal te koop en verkrijgbaar? Kun je niet als single nu juist overal sex krijgen maar niet die relatie?



Nu ik sex kan hebben met iedereen besef ik juist meer dan ooit dat ik maar met 1 man een relatie heb en voor maar 1 man die keuze wil en kan maken.

Het is eigenlijk nooit goed, ik ben zelf de altruistische in onze relatie, het is of wij, of hij, maar nooit ik. Ik heb daar geen moeite mee, maar ben me er wel van bewust. Iedereen wil graag een verhouding waarin de partner zich een beetje moeite getroost. Dat voorbeeld van het kopje koffie die je zet en brengt als hij uit zijn werk komt, gewoon omdat je wat voor hem wilt doen, no strings attached, zelfs al doet hij dat nooit voor jou. Ik zit er niet mee hem te verwennen als hij zin heeft en ik zelf niet, het is zelfs zo de laatste tijd dat hij er minder zin in krijgt omdat hij het gevoel krijgt dat ik het alleen voor hem doe, wat dan weer leidt tot handwerk van zijn kant waar ik weer onzeker van word. Groot deel van mijn sexbeleving is zijn genot, daar hoeft niet perse een orgasme voor mij aan te zitten. Het wordt weer een ander verhaal als het altijd zo zou zijn, hij liggen, ik pijpen, hij klaar, dan zou ik geen bevrediging halen uit de verwenpartij. Zo kreeg ik vrij snel nadat we een tijdje sex met elkaar hadden een vibrator omdat ik vrij moeilijk tot een orgasme kwam, de een ziet dit als egoisme van zijn kant omdat hij er dan minder moeite voor hoeft te doen, de ander vindt het de oplossing. Je wilt een verandering als je ergens niet tevreden mee bent, je praat over je ongenoegen, je partner pikt het op en er zal iets veranderen. Dat laatste in een ideale situatie, verscheidene topics geven alleen aan dat er nauwelijks ideale situaties bestaan. En je af moeten vragen waarom je partner je niet belangrijk genoeg vindt om iets te veranderen waar jij niet gelukkig mee bent is slopend, of dat nu om sex of iets anders in je relatie gaat.

Raaf:

Wat ons bij elkaar houdt is idd moeilijk onder woorden te brengen. Een ieder is op zijn/haar manier bijzonder en dat kan juist een aantrekkingskracht hebben. Gaat een beetje ver om te zeggen om dan iemand maar effe te vervangen. We praten over mensen.



Je kan denken dat ik haar besodemieter en misschien is dat ook wel zo.

Het is een vreemde gewaarwording om het idd buiten de deur te zoeken als je getrouwd bent, maar ik heb het haar wel eerlijk verteld en ook het waarom.

Niks doen is zeker verkeerd, lijkt het net of ik het ook wel best vind.



De volgende zin is erg kenmerkend:(attribuutje)

En je af moeten vragen waarom je partner je niet belangrijk genoeg vindt om iets te veranderen waar jij niet gelukkig mee bent is slopend, of dat nu om sex of iets anders in je relatie gaat.



Doddie was het (geloof ik) met een reactie over houden van...

Vooropgesteld dat je gelijk heb in je reactie, is houden van ook de ander tegemoet te komen zonder die ander te dwingen/kwetsen. In onze situatie zou het praktisch zijn dat ik in zie dat mijn vrouw haar best heeft gedaan om mij tegemoet te komen. En dan kan/moet ik het accepteren zoals het is.

Maar helaas deze indruk heb ik niet.

Het tegemoet komen kun je goed lezen uit mijn verdere berichten, Ik gaf al aan dat ik vaak zin maakte maar dat was ook niet het geen mijn man wilde omdat die een vrouw wilde die zin had in sex en in zin in sex met hem. Dat kon ik niet bieden omdat dat niet op te lossen is als je niet weet waar het vandaan komt. Ik kon van alles bedenken en proberen, kon zin maken maar kon niet maken dat ik dus met zin ging vrijen. Dat gevoel had ik niet, ik deed het dus voor hem voor onze relatie, maar voor mezelf hoefde het niet. Ik lees steeds dat jouw moeite vooral is dat ze dus geen zin heeft voor je gevoel in vrijen met jou. Haar geen zin wijt jij aan het jou niet begeren en niet aantrekkelijk vinden, maar of dat zo is is maar de vraag. Ze doet haar best door je toch sex te bieden op een manier die haar niet tegenstaat maar dat is niet voldoende voor jou omdat je wil dat ze sex met lust en plezier. Ik denk dat je dan het onmogelijke vraagt als je niet eerst je wil verdiepen waar haar weerzin in sex echt vandaan komt zonder dat voor haar in te vullen dat het wel moet liggen aan jou.



Waarom denk je dat ik hier zo open mijn verhaal vertel? Om aan te geven dat ik het ook niet wist toen dertijd. Om je te laten zien dat het ook heel veel te maken had met hoe ik in mijn vel zat en om je te laten tonen dat er meer voor nodig was dan een goed gesprek om achter de reden te komen. Ik wist het toen niet maar kan nu pas bedenken waar het hem in gezeten kan hebben. Achteraf kunnen we concluderen dat we beide veel verkeerd hebben gedaan, mijn man heeft het nooit af willen dwingen maar in mijn geval was dat misschien helemaal niet zo verkeerd geweest en had ik misschien dat wel geil en stoer gevonden. LET WEL ik geef dit niet als algehele oplossing maar puur in onze situatie, want in andere situaties zou dit juist wel eens heel verkeerd kunnen aflopen.



Wat ik mis is je bereidheid om in te zien dat het niet aan jou hoeft te liggen, Je blijft hangen in die slachtoffer rol. En als jij er stteeds op hamert dat het wel moet liggen in het feit dat ze jou wil vies moet vinden ze jou afwijst enz. Zal je nooit de reden komen te weten want het enige antwoord dat ze dan kan geven is dat het daar niet in zit en los je dus niets op en komt zij ook niet verder.



Ik mis je reacties op wat ik nog meer aanhaalde, de reden waarom iets kan verminderen in sexbeleving, je blijft hangen in jouw waarheid waarin het moet zitten en dan beste Henk zul je het nooit te weten komen wat de reden is. \



Ik zelf denk dat het daarin niet zit. want iemand die je niet prettig vind wil je ook niet boven op je, daar wil je geen kind meer van, daar wil je helemaal geen sex mee.



Tegemoet komen is daar samen uit komen wat het kan zijn, tegemoet komen is wat ik deed maar wat niet de oplossing was (zoals dat ook bij jullie de oplossing niet is) , tegemoet komen is wat mijn man deed, inzien wat er aan schortte en daar wat mee willen gaan doen.

tegemoet komen is elkaar dan ook de ruimte geven het op een andere manier in te vullen als je daar zelf niet toe in staat bent.

Overigens hebben wij ook wel eens therapie overwogen maar als je zelf al niet snapt waarom dan ben je ook bang dat je op vragen van een therapeut geen antwoord hebt.



Als jij eens kan loslaten dat het niet aan jou hoeft te liggen als jij inziet dat haar pogingen niet jouw probleem oplossen maar wel pogingen zijn van haar kant, wie weet dat je dan nog samen een opening ziet maar je zal dan wel uit deze gedachtenkring moeten komen. Jij neemt ze niet serieus die tegemoetkomingen, Of het waarheid is of verkeerd intepreteren kan ik niet beoordelen. Misschien doet ze wel pogingen maar heeft het niet de voor jouw gewenste resultaten.

Natuurlijk kan ik het niet loslaten om te stellen dat het aan mij ligt.

Ik snap je heel goed, maar je stelt nu wel dat het mijn probleem is.

Iemand die categorisch iets niet met mij wil, heeft daar een reden voor ongetwijfeld. Die reden weten we niet en op deze manier komen we er nooit achter. Haar tegemoetkomingen heb ik altijd serieus genomen.

Zij heeft dat geinterpreteerd als eens een keer een ander standje proberen maar dat ging het nou net niet om. Al doen we het zo 10x op een dag bij wijze van. Daarom heb ik de hoop gehad dat het goed zou komen.

Haar weerzin in sex is niet te achterhalen. en idd



Ze doet haar best door je toch sex te bieden op een manier die haar niet tegenstaat.

Daar zet ik dus grote vraagtekens bij, ik zie dat meer als een tegemoetkoming om van mijn gezeur af te zijn. Een leven zonder sex kan zij zich ook goed voorstellen. Volgens mij geen verkeerde interpretatie.



Alles bij elkaar opgeteld wil zij niet aan mijn sex wensen tegemoetkomen.

Reden onbekend, alles wordt ontkend, geen hulp ed.

In jullie situatie ondernamen jullie actie met in het begin niet het gewenste resultaat maar uiteindelijk zijn jullie eruit gekomen met een acceptabele oplossing.

Bij ons wordt er geen actie ondernomen, mijn vrouw vindt het wel best zo ondanks dat ze het verschrikkelijk voor mij vindt.

Dit is voor mij de reden om te denken dat het aan mij ligt.



Dit heeft volgens mij niets met een vermindering van sexbeleving te maken.

Vervelend om te zeggen maar die beleving is er toch nooit geweest bij haar.

Ik zie sexbeleving als: erogene zones en intieme delen van de partner met hand mond bewerken om tot een bepaalde opwinding te komen.

nou als ik het zo lees, vind ik het wel een beetje ego. wij verwennen elkaar ook vaak , soms is de ene de ontvanger, soms de ander en soms afgewisseld.

je moet het ook voor elkaar leuk en spannend houden. en van het geven geniet ik trouwens ook helemaal.



het lijkt me als je alleen maar de gever bent, je op een gegeven moment een beetje "op" raakt. en niet erg motiverend.



sexs heeft naar mijn idee ook heel veel te maken met elkaar iets "gunnen".

waterdraakje schreef op 10 februari 2008 @ 23:25:

nou als ik het zo lees, vind ik het wel een beetje ego. wij verwennen elkaar ook vaak , soms is de ene de ontvanger, soms de ander en soms afgewisseld.

je moet het ook voor elkaar leuk en spannend houden. en van het geven geniet ik trouwens ook helemaal.



het lijkt me als je alleen maar de gever bent, je op een gegeven moment een beetje "op" raakt. en niet erg motiverend.



sexs heeft naar mijn idee ook heel veel te maken met elkaar iets "gunnen".

Voor mij een vanzelfsprekendheid, sterker meer geven dan nemen, maar daar zijn de meningen over verdeeld.

De vraag blijft van het WAAROM niet.

Gelet op mijn eerdere reacties, zullen we nooit het antwoord weten.

Reden voor mij op het buiten de deur te zoeken. Heel zwart wit gezegd, gaat het niet goedschiks dan maar kwaadschiks.

Niet bedoeld om mijn eigen zin door te drijven maar wel om respons van haar te krijgen.

Haar sex beleving zie ik als dat het haar geen enkele malle moer kan schelen en dat zie ik indirect als een afwijzing naar mij toe.

Als je het helemaal niets uitmaak geef mij dan de vrije hand, ga je lopen steigeren dan ligt het dus aan mij.

up voor jassinka