Seks
alle pijlers
man komt te snel klaar
maandag 25 juni 2007 om 10:58
Beste lezers,
Ik open een nieuw topic omdat ik soortgelijke topics wel gezien heb maar het is steeds weer een beetje anders.
Ons probleem is het volgende:
Mijn man komt veel te snel klaar.
Zelf heb ik daar geen problemen mee, maar hij dus wel.
Naar mij toe staat hij voor alles open en hij bezorgt mij dan ook wel een hoogtepunt ( tong,vingers)
Van een penis in mijn vagina wordt ik niet opgewonden, ik voel gewoon niets. (geen penis, geen opwinding).Mijn man weet dat.
Desondanks is het binnen een minuutje gebeurd bij hem.
Ik heb hem voorgesteld dat hij zich vooraf dan maar aftrekt in de hoop dat de tweede ronde langer duurt.
Mijn man vindt dat we dit het beste samen kunnen doen om er vervolgens een tweede ronde aan vast te plakken.
Dit zie ik absoluut niet zitten, aftrekken of pijpen, ik walg ervan alleen de gedachte al. Volgens mijn man duurt het dan langer om tot een hoogtepunt te komen. Hij is enerzijds van mening dat ik richting hem best wat hand en spandiensten kan verrichten en anderzijds is hij van mening dat je geen dingen tegen je wil in moet doen. Het beffen en vingeren doet hij met alle liefde vd wereld om mij tot een hoogtepunt te brengen. Ik heb hem ook aangegeven dat hij daar mee mag stoppen als dat verwachtingen bij hem schept. Kortom een tweede ronde in bed of waar dan ook hoeft voor mij dus niet.
Mijn man voelt zich zeer ongelukkig bij deze situatie.
Hij vindt mij net een opblaaspop en denkt dat ik op vrouwen val.
Een tweede ronde ziet hij wel zitten, maar dan verwacht hij wel wat actie van mij. Hatelijk zegt hij dan dat bij alleen kijken dat er niets gebeurt.
Resumerend:
Mijn man komt veel te snel klaar. Hij vindt ons sexleven gewoon kl.t.
Duurt het langer bij hem, moppert hij mischien minder.
Nu heeft hij het idee geopperd om er samen bij de huisarts over te gaan praten. Dat zie ik dat absuluut niet zitten.
Hoe maak ik mijn man gelukkig zonder huisarts en zonder hand en spandiensten?
Ik open een nieuw topic omdat ik soortgelijke topics wel gezien heb maar het is steeds weer een beetje anders.
Ons probleem is het volgende:
Mijn man komt veel te snel klaar.
Zelf heb ik daar geen problemen mee, maar hij dus wel.
Naar mij toe staat hij voor alles open en hij bezorgt mij dan ook wel een hoogtepunt ( tong,vingers)
Van een penis in mijn vagina wordt ik niet opgewonden, ik voel gewoon niets. (geen penis, geen opwinding).Mijn man weet dat.
Desondanks is het binnen een minuutje gebeurd bij hem.
Ik heb hem voorgesteld dat hij zich vooraf dan maar aftrekt in de hoop dat de tweede ronde langer duurt.
Mijn man vindt dat we dit het beste samen kunnen doen om er vervolgens een tweede ronde aan vast te plakken.
Dit zie ik absoluut niet zitten, aftrekken of pijpen, ik walg ervan alleen de gedachte al. Volgens mijn man duurt het dan langer om tot een hoogtepunt te komen. Hij is enerzijds van mening dat ik richting hem best wat hand en spandiensten kan verrichten en anderzijds is hij van mening dat je geen dingen tegen je wil in moet doen. Het beffen en vingeren doet hij met alle liefde vd wereld om mij tot een hoogtepunt te brengen. Ik heb hem ook aangegeven dat hij daar mee mag stoppen als dat verwachtingen bij hem schept. Kortom een tweede ronde in bed of waar dan ook hoeft voor mij dus niet.
Mijn man voelt zich zeer ongelukkig bij deze situatie.
Hij vindt mij net een opblaaspop en denkt dat ik op vrouwen val.
Een tweede ronde ziet hij wel zitten, maar dan verwacht hij wel wat actie van mij. Hatelijk zegt hij dan dat bij alleen kijken dat er niets gebeurt.
Resumerend:
Mijn man komt veel te snel klaar. Hij vindt ons sexleven gewoon kl.t.
Duurt het langer bij hem, moppert hij mischien minder.
Nu heeft hij het idee geopperd om er samen bij de huisarts over te gaan praten. Dat zie ik dat absuluut niet zitten.
Hoe maak ik mijn man gelukkig zonder huisarts en zonder hand en spandiensten?
vrijdag 6 juli 2007 om 14:43
Wat ik overigens ook niet begrijp is waarom wil Jesje-vrouw überhaupt nog een 3e kind als de relatie zo moeizaam verloopt?
Ik ken een aantal dames die ooit ook dachten dat nog een kind hun relatie wel kon redden en dingen misschien zouden veranderen.
Niets was minder waar, zijn nu allemaal alleenstaande moeders.
Waarom in godsnaam een kind nemen ter compensatie van een slechte relatie?
En ik kan me van Jesje-man heel goed voorstellen dat hij tevreden is met 2 kinderen.
Ik ken een aantal dames die ooit ook dachten dat nog een kind hun relatie wel kon redden en dingen misschien zouden veranderen.
Niets was minder waar, zijn nu allemaal alleenstaande moeders.
Waarom in godsnaam een kind nemen ter compensatie van een slechte relatie?
En ik kan me van Jesje-man heel goed voorstellen dat hij tevreden is met 2 kinderen.
vrijdag 6 juli 2007 om 14:51
@Frank; man van Jesje had dit al wel eerder uitgelegd! Sterker nog, die uitleg kwam nadat ik hem erop attenteerde dat hij misschien wat te makkelijk stapte over het gegeven dat zijn vrouw een kinderwens heeft.
M.i. gaat het hier niet om of man van Jesje een legitieme reden heeft (voor zover die bestaat) om wel of geen derde kind te willen.
Het gaat mij om de onderlinge communicatie over de kinderwens. En wellicht ook andere issues. Naar mijn idee zijn de sexuele problemen een uiting van andere (communicatie)problemen binnen de relatie.
M.i. gaat het hier niet om of man van Jesje een legitieme reden heeft (voor zover die bestaat) om wel of geen derde kind te willen.
Het gaat mij om de onderlinge communicatie over de kinderwens. En wellicht ook andere issues. Naar mijn idee zijn de sexuele problemen een uiting van andere (communicatie)problemen binnen de relatie.
vrijdag 6 juli 2007 om 15:09
Maar als iemand zelf heel sterk het gevoel heeft geen kind meer te willen, stap je dan automatisch niet sneller over de kinderwens van je partner heen?
Hetzelfde kun je dan van Jesje-vrouw beweren, zij stapt eigenlijk ook over de niet kinderwens van Jesje-man heen en gooit de kont ook tegen de krib omdat ze haar zin niet krijgt.
Ik ben zeker van mening dat er een groot gebrek aan communicatie is binnen dit huwelijk maar hoe los je dit op? Hoe vind je een compromis voor iemand die nog graag een kind wil en zijn/haar partner die geen kind meer wil.
Dan kun je lullen als Brugman maar daar kom je dan toch nooit uit?
Hetzelfde kun je dan van Jesje-vrouw beweren, zij stapt eigenlijk ook over de niet kinderwens van Jesje-man heen en gooit de kont ook tegen de krib omdat ze haar zin niet krijgt.
Ik ben zeker van mening dat er een groot gebrek aan communicatie is binnen dit huwelijk maar hoe los je dit op? Hoe vind je een compromis voor iemand die nog graag een kind wil en zijn/haar partner die geen kind meer wil.
Dan kun je lullen als Brugman maar daar kom je dan toch nooit uit?
vrijdag 6 juli 2007 om 15:17
Of zij over zijn niet-wens heen stapt weten we helemaal niet!
Het topic is sowieso raar begonnen: als zijnde van Jesje (=vrouw) zelf en toen bleek het door haar man geschreven. Het is al eerder aangegeven: we weten niet wat zij denkt, we moeten het doen met de interpretatie van man-van-Jesje en zijn weergave.
Waar ik inderdaad op doel is dat er communicatieproblemen zijn. De kinderwens is 1 aspect dat een rol zou kunnen spelen, misschien spelen er wel hele andere dingen. De manier waarop man-van-Jesje praatte over de kinderwens vond ik in elk geval illustratief: veel praten over de eigen redenen, wensen en afwegingen. Vrijwel niets over het gevoel van zijn vrouw.
Wat ik vermoed aan gebrek aan communicatie m.b.t. kinderwens, zal ongetwijfeld op diverse gebieden in de relatie spelen. Alleen deze is tastbaar en gaat waarschijnlijk diep.
Het is hoe dan ook niet terecht om m.b.t. de sexuele problemen het simpel af te doen met "zij is weigerachtig en star", terwijl er zeer waarschijnlijk andere issues spelen.
vrijdag 6 juli 2007 om 17:07
Het lijkt me nu juist zo moeilijk om je in te leven in het gevoel dat je vrouw heeft t.a.v. dat 3e kind.
Als je zelf dat gevoel totaal niet hebt, hoe kun je je dan inleven in dat gevoel?
Ik heb zelf geen kinderen, heb ook helemaal geen moedergevoel en kan me dus ook totaal niet inleven in het gevoel dat vrouwen met een kinderwens moeten hebben.
Ik kan me goed voorstellen dat iemand dus niet weet hoe je hiermee moet omgaan en veel mensen steken op zo'n moment hun kop in het zand want "als er niet meer over gepraat wordt, dan gaat het gevoel misschien wel weer over".
En nogmaals, als je beiden je standpunt aan elkaar duidelijk hebt gemaakt; de ene wil wel, de andere wil niet, wat valt er dan eigenlijk nog te communiceren?
Wat heb je er dan aan om alles tot in den treure toe te analyseren? Dat is m.i. alleen maar proberen de ander over te halen en te overtuigen van jouw standpunt.
Het is voor mij natuurlijk ook lastig te beoordelen, ik zou niet weten hoe het voelt om die kinderwens te hebben en mijn man overigens ook niet.
Als je zelf dat gevoel totaal niet hebt, hoe kun je je dan inleven in dat gevoel?
Ik heb zelf geen kinderen, heb ook helemaal geen moedergevoel en kan me dus ook totaal niet inleven in het gevoel dat vrouwen met een kinderwens moeten hebben.
Ik kan me goed voorstellen dat iemand dus niet weet hoe je hiermee moet omgaan en veel mensen steken op zo'n moment hun kop in het zand want "als er niet meer over gepraat wordt, dan gaat het gevoel misschien wel weer over".
En nogmaals, als je beiden je standpunt aan elkaar duidelijk hebt gemaakt; de ene wil wel, de andere wil niet, wat valt er dan eigenlijk nog te communiceren?
Wat heb je er dan aan om alles tot in den treure toe te analyseren? Dat is m.i. alleen maar proberen de ander over te halen en te overtuigen van jouw standpunt.
Het is voor mij natuurlijk ook lastig te beoordelen, ik zou niet weten hoe het voelt om die kinderwens te hebben en mijn man overigens ook niet.
vrijdag 6 juli 2007 om 19:31
Okee..
ik heb me hiervoor geregistreert..
Ik dacht echt: is dat nou mijn moeder? maar toen las ik dat je maar 2 kinderen hebt, van 6 en 4.
Mijn ouders hebben precies hetzelfde (ja, ik weet dat, mijn vader heeft dat gewoon een keer verteld aan me)
ook mijn vader is apart gaan slapen. en eerlijk gezecht vind ik mijn moeder erg egoistisch.
als mijn vader ook maar over haar been streeld, vind ze het al te 'erotisch' en wil ze niet.
mijn vader heeft ook een paar keer weekjes apart geslapen, in een andere kamer.
het is voor mij als kind een ramp. ik ben de oudste van 6 kinderen, en ben ook de enigste die echt weet hoe het zit.
de spanning is hierdoor soms om te snijden!
ik hoop dat jullie elkaar meer ruimte gunnen, en het zou zonde zijn als een relatie alleen maar om sex zou eindigen.
ik heb me hiervoor geregistreert..
Ik dacht echt: is dat nou mijn moeder? maar toen las ik dat je maar 2 kinderen hebt, van 6 en 4.
Mijn ouders hebben precies hetzelfde (ja, ik weet dat, mijn vader heeft dat gewoon een keer verteld aan me)
ook mijn vader is apart gaan slapen. en eerlijk gezecht vind ik mijn moeder erg egoistisch.
als mijn vader ook maar over haar been streeld, vind ze het al te 'erotisch' en wil ze niet.
mijn vader heeft ook een paar keer weekjes apart geslapen, in een andere kamer.
het is voor mij als kind een ramp. ik ben de oudste van 6 kinderen, en ben ook de enigste die echt weet hoe het zit.
de spanning is hierdoor soms om te snijden!
ik hoop dat jullie elkaar meer ruimte gunnen, en het zou zonde zijn als een relatie alleen maar om sex zou eindigen.
vrijdag 6 juli 2007 om 23:23
Myrax probeert juist aan te geven dat er bepaalde communicatie problemen zijn, die tot deze problemen leiden. Ik krijg het verwijt dat ik teveel over mezelf praat en niet over de gevoelens van mijn vrouw betreffende een kinderwens. Probeer juist aan te geven welke rol ik prive speel die juist tot die kinder wens leidt. Praat ik wel over mezelf, maar deze rol ontgaat mijn vrouw natuurlijk ook niet.
Mijn vrouw gooit haar kont niet tegen de krib hoor, met pijn in haar hart accepteert ze deze beslissing. Het is nu net alsof haar leven niet compleet is, er ontbreekt wat.