man komt te snel klaar

Beste Wanda,



Het is absoluut geen fake topic, de reden is al aangegevn hoor omdat ik namelijk bang was voor negatieve reacties richting mijn vrouw door voornamelijk mannen. Dit heb ik al eerder aangegeven aan Relana.

Achteraf had ik beter mijn eigen naam kunnen gebruiken, maar om een nieuw topic te openen zal volgens mij niet geloofwaardig overkomen.

Beste Wanda,

Het is absoluut geen fake, de gedachte van mijn vrouw zijn echt haar eigen woorden hoor. Mijn gevoel hierbij, of wat ik hier aan over hou, heb ik volgens mij ook weergegeven. Ik geef toe, het klinkt allemaal te gek voor woorden,

ben ook niet de enige in deze situatie. Het is echter absoluut waar.

 

Helaas, ik ben er geen fan van, maar ik ga even quoten in quoten.

Je vroeg welke onopgeloste issues dat kunnen zijn.

Ik kan alleen maar gissen, jij weet dat beter dan ik. Wat ik in elk geval constateer is een enorm gebrek aan communicatie. Ik vraag me ook af wat jouw bijdrage daaraan is: zoals je hier het topic hebt geopend onder jouw vrouw's naam, met invullen hoe de reacties zouden kunnen zijn. (wat bedoel je hiermee, suggereer je dat dit fake is) Hou s.v.p. op over fake/no fake; als ik daar vanuit ging dan deed ik deze moeite niet. Als het toch fake is, is dat mijn probleem. Dat doe je in het dagelijks leven dus ook: vantevoren bedenken wat een ander gaat denken en daardoor dingen anders inkleden, niet vanuit jezelf praten etc.(Ik praat wel vanuit mezelf hoor)  Maar je bent al wel vast hier gaan 'invullen' hoe mannen/vrouwen zouden kunnen reageren. Dat doe je in het dagelijks leven dus ook. Je werpt een grote mist op en de ander moet daar zijn/haar weg doorheen vinden!

Daarboven op klinkt het alsof je dingen nogal rationaliseert en weinig vanuit je gevoel praat. Je gevoel van frustratie en machteloosheid (boosheid) kan je uiten, of je ook toegang hebt tot de diepere lagen (zoals verdriet, eenzaamheid) vraag ik me af. En dat is wel noodzakelijk om tot echte communicatie met je vrouw te komen.(Een slechte eigenschap van mij is dat ik het positieve vanzelfsprekend vind, leg ik geen nadruk op. Het negatieve leg ik te veel nadruk op wat averechts werkt bij frustatie, boosheid.) Jij maakt onderscheid in positief/negatief, okay. Je benoemd als negatief alleen frustratie en boosheid. Welk plekje krijgt verdriet, eenzaamheid, rouw etc.?

Je hebt al een paar keer genoemd dat zij een 3e kind wil en jij niet. Daar stap je echter net zo gemakkelijk overheen. Dat is GEEN klein ding! Waarom ga je hier nauwelijks op in?

Verder hoor ik een machtstrijd; zij klaagt over sporttenue, autorijden, 3e kind. Jij klaagt over gebrek aan sex en geeft aan sneller huishoudelijke klusjes te doen als het sexleven beter gaat. Jullie zitten beiden op een eigen eilandje te wachten tot de ander over de brug komt.



Ik kan me zo maar voorstellen dat jouw vrouw intuïtief aanvoelt dat er een heleboel loos is, maar zich daar niet (voldoende) van bewust is. Mogelijk WIL zij niet naar het sex-issue kijken totdat zij gehoord is over haar kinderwens. Mogelijk wil ze er niet naar kijken totdat jij 'echt' wordt in jouw communicatie naar haar.

Mijn vrouw heeft idd een kinderwens, onze communicatie is heel echt, en zij is zich er voldoende van bewust dat er eea loos is. Communicatie is niet alleen je mening of gevoel over de heg gooien. Okay, zij, jij weten dus dat er iets loos is. Het bespreken van wat er loos is, komt niet van de grond. Ergo: slechte communicatie. Dat kan gevolg zijn van 'onechte communicatie' .  Zie elders. Misschien weer te rationeel door mij benaderd maar we kennen elkaar ongeveer 12 jaar en hebben al 2 kinderen. Zij heeft duidelijk aangegeven niet over haar drempel te willen. Dit benoem je al sinds het begin van dit topic. Er zijn al meerdere postings geschreven over dat hier een oorzaak voor kan zijn. Ben je bereid naar oorzaken te kijken en hand in eigen boezem te steken? Of wil je gewoon gelijk hebben?

Wil je dit oplossen, moet je met de billen bloot. En dan lijkt relatietherapie me een aangewezener weg dan een sexuoloog. Nogmaals: sex is een symptoom, geen oorzaak. Ook het gegeven dat jij je zo richt op de sexuele kant van de zaak, is een teken dat je aan het rationaliseren bent: sex is tastbaar, telbaar, zichtbaar. Maar het gaat bij jullie om de onzichtbare dingen - die leiden tot een gebrek aan intimiteit.

Mijn vrouw zal heel gelukkig zijn met een derde kind, heeft zij zelf aangegeven. Het gebrek aan intimiteit zal blijven, zie boven. Zie boven en eerdere postings; daar is een oorzaak voor. Nogmaals: wil je gelijk krijgen of een oplossing vinden?

Zelf heb ik voorgenomen mijn beste beentje voor te zetten om haar zoveel mogelijk tot ""steun"" te zijn. Ik heb bv gisteren de was opgeruimd, wat ik anders nooit doe. Het zijn misschien maar kleine dingen maar wordt wel gewaardeerd. Ik doe in ieder geval mijn best. Ik denk dat jouw vrouw, net als ik, haarfijn aanvoelt dat jouw beste beentje voor van tijdelijke aard is, namelijk net zo lang totdat bij jou de frustratie weer te hoog is opgelopen. Dan kom je weer in dezelfde cyclus terecht van ruzie, boven slapen, niet nader tot elkaar kunnen komen. Jouw " je best doen" komt tegen een prijs. Wat de specialisten betreft mijn vrouw wil absoluut niet mee. Je bent halsstarrig in je bevindingen, niet?

Blijkbaar praten wij langs elkaar heen

Een derde kind zou voor mijn vrouw de ""bekroning"" zijn van ons geluk

Dat zeg jij. Misschien wil zij wel een derde kind als een compensatie voor een gebrekkige relatie. Na alles wat jij hier hebt geschreven namens je vrouw en namens jezelf geloof ik niet dat jullie zo gelukkig zijn



een kind als compensatie voor een gebrekkige relatie



dat moet je vooral doen, je heb zelf zeker geen kinderen?

Wat zijn voor jou eigenlijk de redenen om geen derde kind te willen (die heel legitiem kunnen zijn natuurlijk)? Ruimte (huis heeft er geen ruimte voor)? Geld (een kind erbij kost toch een stuk extra huishoudbudget)? Andere misschien meer gevoelsmatige redenen? Te belastend? En blijkbaar ziet jouw vrouw jouw bezwaren zelf niet als bezwaar?



De hoofdreden is dat ik een halfbroer heb die moeilijk lerend is en daarnaast heeft mijn zoon een kleine handicap. ( Problemen met de fijne motoriek, hij praat heel slecht en blijft in zijn ontwikkeling achterlopen ) . Hij volgt speciaal onderwijs. Dat geeft allemaal niet maar het heeft wel een bepaalde impact op het leven van zowel ouder als kind  Als je afwijkend bent van de groep hoor je er niet bij en zeker niet als je ook nog op een andere school zit. Met mijn dochter gaat gelukkig wel alles goed.

Na de geboorte van de eerste ben ik bewust korter gaan werken. Ik kan alleen maar zeggen van dat zouden meer mensen moeten doen.

Het is dan financieel wel geen vet pot, maar je krijgt er zoveel andere leuke dingen voor terug, die gewoonweg onbetaalbaar zijn. (dus niet alleen poepluiers hahah).

Hadden we deze problemen niet gehad was ik natuurlijk ook voor een derde gegaan.

Mijn vrouw ziet dit niet als bezwaar, zij gaat uit van het positieve.

Mijn gevoel zegt ook ja, maar het verstand zegt nee.

Zij wi maar al te graag een derde kind, het zal haar helemaal gelukkig maken. Nu heeft ze het gevoel dat er toch iets ontbreekt.



Heb je trouwens zelf ook kinderen/wens?

Knap dat mensen in dit verhaal de bomen nog door t bos zien