Seks
alle pijlers
Niet meer aangetrokken tot vriend na ongeval
zaterdag 21 februari 2015 om 20:32
Ik vind mezelf best egoïstisch als ik het opschrijf, maar dit is wel hoe ik me voel.
Ik ben een vrouw van bijna dertig en heb een relatie van 11 jaar met mijn vriend. We zijn elkaars eerste relatie. Ik ben echt supergelukkig bij hem, hij is mijn beste maatje en mijn grote liefde. Ik wil met hem oud worden en al onze toekomstplannen uitvoeren.
Ik wil hier zo graag samen uitraken...
Bijna twee jaar geleden raakte mijn vriend verbrand tijdens het koken. Hij heeft hiervoor een lange tijd in het ziekenhuis gelegen en kreeg meerdere operaties. Hij heeft een jaar van heel wat pijn en ellende achter de rug. Nu komt echter mijn probleem, ik kan niet wennen aan zijn 'nieuwe' lichaam. Hij heeft grote littekens op zijn buik en benen. Zijn linker been raakte zo beschadigd dat hij mankt. Sindsdien is ons seksleven een ramp. Hoe erg ik het ook vind om toe te geven, hij windt mij echt niet meer op. Ik word niet graag geconfronteerd met zijn littekens en vind het heel eng om zijn littekens aan te raken. Ik heb hem dan ook gevraagd om een T-shirt aan te houden en een dekentje te leggen op zijn benen in bed. Helaas gaat dat ten koste van de spontaniteit. Hierdoor mis ik zijn dominantere kantje die mij vroeger zo opwond. Ik weet dat de seks mij niet meer bevredigt en daardoor ga ik het zoveel mogelijk uit de weg. Natuurlijk is dit vreselijk voor mijn vriend, maar zijn lichaam is niet datgene waar ik verliefd op geworden ben...
Ik vind het vreselijk dat ik mij zo voel. Ik vind het zo oppervlakkig van mij... Is er iemand die zich hierin herkend? Hoe gingen jullie hier mee om? Weet er iemand tips om hieruit te raken?
Ik ben een vrouw van bijna dertig en heb een relatie van 11 jaar met mijn vriend. We zijn elkaars eerste relatie. Ik ben echt supergelukkig bij hem, hij is mijn beste maatje en mijn grote liefde. Ik wil met hem oud worden en al onze toekomstplannen uitvoeren.
Ik wil hier zo graag samen uitraken...
Bijna twee jaar geleden raakte mijn vriend verbrand tijdens het koken. Hij heeft hiervoor een lange tijd in het ziekenhuis gelegen en kreeg meerdere operaties. Hij heeft een jaar van heel wat pijn en ellende achter de rug. Nu komt echter mijn probleem, ik kan niet wennen aan zijn 'nieuwe' lichaam. Hij heeft grote littekens op zijn buik en benen. Zijn linker been raakte zo beschadigd dat hij mankt. Sindsdien is ons seksleven een ramp. Hoe erg ik het ook vind om toe te geven, hij windt mij echt niet meer op. Ik word niet graag geconfronteerd met zijn littekens en vind het heel eng om zijn littekens aan te raken. Ik heb hem dan ook gevraagd om een T-shirt aan te houden en een dekentje te leggen op zijn benen in bed. Helaas gaat dat ten koste van de spontaniteit. Hierdoor mis ik zijn dominantere kantje die mij vroeger zo opwond. Ik weet dat de seks mij niet meer bevredigt en daardoor ga ik het zoveel mogelijk uit de weg. Natuurlijk is dit vreselijk voor mijn vriend, maar zijn lichaam is niet datgene waar ik verliefd op geworden ben...
Ik vind het vreselijk dat ik mij zo voel. Ik vind het zo oppervlakkig van mij... Is er iemand die zich hierin herkend? Hoe gingen jullie hier mee om? Weet er iemand tips om hieruit te raken?
zaterdag 21 februari 2015 om 21:46
Godskolere.
Waar gaat het om. Liefde, of seks?
Het laatste: zoek een volmaakte partner en geef je vriend de ruimte om iemand die het eerste hem wil bieden.
Man en ik zijn 50+.
Denk je dat wij er nog zo loeistrak en opgeilend bijlopen/zitten? Nee, maar we houden heel veel van elkaar en 'ondanks' dat we geen goddelijke lichamen meer hebben is de seks nog altijd prima. Omdat een lijf slechts een heel klein onderdeel is van seks en liefde.
Ik hoop oprecht dat jouw vriend iemand vindt die van hem houdt, en van zijn littekens. Omdat ondanks die littekens, er een geweldig mens in dat lijf schuilt.
Waar gaat het om. Liefde, of seks?
Het laatste: zoek een volmaakte partner en geef je vriend de ruimte om iemand die het eerste hem wil bieden.
Man en ik zijn 50+.
Denk je dat wij er nog zo loeistrak en opgeilend bijlopen/zitten? Nee, maar we houden heel veel van elkaar en 'ondanks' dat we geen goddelijke lichamen meer hebben is de seks nog altijd prima. Omdat een lijf slechts een heel klein onderdeel is van seks en liefde.
Ik hoop oprecht dat jouw vriend iemand vindt die van hem houdt, en van zijn littekens. Omdat ondanks die littekens, er een geweldig mens in dat lijf schuilt.
I can explain it to you, but I can't understand it for you
zaterdag 21 februari 2015 om 21:48
tja eerlijk gezegd vind ik je echt een enorme aansteller. Je kan zijn littekens niet aan, dus die moeten bedekt. Je ziet hem voor je als hij huilt van de pijn in het ziekenhuis. Het gaat alleen maar om jou en het niet willen zien van de realiteit maar in je pink bubble te willen blijven zitten.
Hij heeft die littekens, hij heeft die pijn gehad, en hij wordt nu door zijn vriendin bedekt tijdens de sex en dan wordt hem ook nog verweten dat hij onzeker is.
Ja zo werkt het toch niet. Eerlijk gezegd zou ik daar, als ik hem was, echt compleet op zijn af geknapt, om je kille reactie ('bedek de boel maar, al jaren') maar nog meer om je vreselijk kinderachtige houding.
Hij heeft die littekens, hij heeft die pijn gehad, en hij wordt nu door zijn vriendin bedekt tijdens de sex en dan wordt hem ook nog verweten dat hij onzeker is.
Ja zo werkt het toch niet. Eerlijk gezegd zou ik daar, als ik hem was, echt compleet op zijn af geknapt, om je kille reactie ('bedek de boel maar, al jaren') maar nog meer om je vreselijk kinderachtige houding.
zaterdag 21 februari 2015 om 21:51
Ik vind dat iedereen wel hard is voor to. Oke de manier waarop ze dingen tegen haar vriend heeft gezegd is niet erg handig en erg ondoordacht maar ze is wel eerlijk. Ook krijg ik wel het gevoel dat ze het van zichzelf heel erg vind dat ze er zo over denkt en er echt iets aan wil doen. To, misschien kun je contact opnemen met de brandwondenstichting mischien hebben zij wel hulpgroepen voor naasten, sucses
zaterdag 21 februari 2015 om 21:51
zaterdag 21 februari 2015 om 21:54
quote:cilly2 schreef op 21 februari 2015 @ 21:51:
Ik vind dat iedereen wel hard is voor to. Oke de manier waarop ze dingen tegen haar vriend heeft gezegd is niet erg handig en erg ondoordacht maar ze is wel eerlijk. Ook krijg ik wel het gevoel dat ze het van zichzelf heel erg vind dat ze er zo over denkt en er echt iets aan wil doen. To, misschien kun je contact opnemen met de brandwondenstichting mischien hebben zij wel hulpgroepen voor naasten, sucsesEerder vernederend en zeer egoïstisch dan onhandig.
Ik vind dat iedereen wel hard is voor to. Oke de manier waarop ze dingen tegen haar vriend heeft gezegd is niet erg handig en erg ondoordacht maar ze is wel eerlijk. Ook krijg ik wel het gevoel dat ze het van zichzelf heel erg vind dat ze er zo over denkt en er echt iets aan wil doen. To, misschien kun je contact opnemen met de brandwondenstichting mischien hebben zij wel hulpgroepen voor naasten, sucsesEerder vernederend en zeer egoïstisch dan onhandig.
zaterdag 21 februari 2015 om 21:55
quote:Youk79 schreef op 21 februari 2015 @ 20:38:
Wat als je de seks even vergeet en gewoon gaat wennen aan zijn nieuwe lichaam. Veel naakt bij elkaar zijn, hem rustig aanraken zonder het doel opgewonden te worden. Samen praten en komen tot acceptatie. Als je meent dat je met hem verder wilt dan zul je zijn lichaam moeten accepteren. Dat hoeft niet van vandaag op morgen, geef jezelf de tijd.Dit ja! Jij moet ook verwerken wat er is gebeurd!
Wat als je de seks even vergeet en gewoon gaat wennen aan zijn nieuwe lichaam. Veel naakt bij elkaar zijn, hem rustig aanraken zonder het doel opgewonden te worden. Samen praten en komen tot acceptatie. Als je meent dat je met hem verder wilt dan zul je zijn lichaam moeten accepteren. Dat hoeft niet van vandaag op morgen, geef jezelf de tijd.Dit ja! Jij moet ook verwerken wat er is gebeurd!
zaterdag 21 februari 2015 om 21:58
De vraag verder is: wat wil TO?
Het uiterlijk van vriend gaat niet veranderen. En zoals iemand hier al terecht opmerkte: als je je vriend vraagt de zaak te bedekken, dan kun je die dominantie wel vergeten. In gewoon Nederlands: hij zal een terugtrekker hebben.
Dus nogmaals de vraag: waar is, voor TO, de relatie op gebaseerd? Seks, of toch meer. In eerste geval: stuur hem de laan uit en geef hem een kans op een echt liefdevolle relatie. In meer: deal with it. If you can't: zie eerste geval.
Het uiterlijk van vriend gaat niet veranderen. En zoals iemand hier al terecht opmerkte: als je je vriend vraagt de zaak te bedekken, dan kun je die dominantie wel vergeten. In gewoon Nederlands: hij zal een terugtrekker hebben.
Dus nogmaals de vraag: waar is, voor TO, de relatie op gebaseerd? Seks, of toch meer. In eerste geval: stuur hem de laan uit en geef hem een kans op een echt liefdevolle relatie. In meer: deal with it. If you can't: zie eerste geval.
I can explain it to you, but I can't understand it for you
zaterdag 21 februari 2015 om 22:01
quote:Exces schreef op 21 februari 2015 @ 21:45:
[...]
Het gaat dus uiteindelijk niet zozeer om de uiterlijke verandering. Het heeft hem innerlijk óók veranderd.
De reacties zijn hard ja. En ook wel logisch. Maar ik kijk dan ook even naar de andere kant. Vaak genoeg zie je hier topics geopend worden met; ik voel me onzeker over mijn billen/tieten/neus/whatever en ik wil tijdens de sex een shirtje aan. Roept iedereen heel hard; je bent niet sexy als je je schaamt. En eigenlijk is bij je vriend nu hetzelfde gebeurd. Het sexy deel van hem zat in zijn mooie lijf en dat is hij kwijt.
Heeft HIJ al therapie om zijn lijf zélf te accepteren? Heb je al eens eerlijk uitgesproken dat je zijn zelfvertrouwen, zijn zelfbewustzijn en zijn ´overheersing´ mist?
Dit is eigenlijk wat ik wil zeggen. In die negen jaar voor zijn ongeval had ik hem nooit zien huilen. Ik lees hier vaak op het forum hoe vrouwen klagen dat hun man in een hoopje ellende verandert als hij ziek is. Mijn vriend was absoluut niet zo. Hij ging vaak zelfs over zijn grenzen. Hij was erg sportief. En dit is allemaal veranderd... Hij is vaak angstig en verdrietig. Hij durft niet meer te zwemmen ov zijn littekens, hij kan niet meer lopen ov zijn been. Niet alleen zijn uiterlijk is veranderd, maar ook een deel van zijn innerlijk die mij aantrok. En dit verandert de liefde die ik voor hem voel niet, maar toch voel ik me minder tot hem aangetrokken.
Hij heeft therapie gehad om met die veranderingen om te gaan, maar natuurlijk blijft het voor hem lastig. Ik probeer hem hierin zoveel mogelijk te steunen.
[...]
Het gaat dus uiteindelijk niet zozeer om de uiterlijke verandering. Het heeft hem innerlijk óók veranderd.
De reacties zijn hard ja. En ook wel logisch. Maar ik kijk dan ook even naar de andere kant. Vaak genoeg zie je hier topics geopend worden met; ik voel me onzeker over mijn billen/tieten/neus/whatever en ik wil tijdens de sex een shirtje aan. Roept iedereen heel hard; je bent niet sexy als je je schaamt. En eigenlijk is bij je vriend nu hetzelfde gebeurd. Het sexy deel van hem zat in zijn mooie lijf en dat is hij kwijt.
Heeft HIJ al therapie om zijn lijf zélf te accepteren? Heb je al eens eerlijk uitgesproken dat je zijn zelfvertrouwen, zijn zelfbewustzijn en zijn ´overheersing´ mist?
Dit is eigenlijk wat ik wil zeggen. In die negen jaar voor zijn ongeval had ik hem nooit zien huilen. Ik lees hier vaak op het forum hoe vrouwen klagen dat hun man in een hoopje ellende verandert als hij ziek is. Mijn vriend was absoluut niet zo. Hij ging vaak zelfs over zijn grenzen. Hij was erg sportief. En dit is allemaal veranderd... Hij is vaak angstig en verdrietig. Hij durft niet meer te zwemmen ov zijn littekens, hij kan niet meer lopen ov zijn been. Niet alleen zijn uiterlijk is veranderd, maar ook een deel van zijn innerlijk die mij aantrok. En dit verandert de liefde die ik voor hem voel niet, maar toch voel ik me minder tot hem aangetrokken.
Hij heeft therapie gehad om met die veranderingen om te gaan, maar natuurlijk blijft het voor hem lastig. Ik probeer hem hierin zoveel mogelijk te steunen.
zaterdag 21 februari 2015 om 22:05
quote:pinguutje1212 schreef op 21 februari 2015 @ 22:01:
[...]
Dit is eigenlijk wat ik wil zeggen. In die negen jaar voor zijn ongeval had ik hem nooit zien huilen. Ik lees hier vaak op het forum hoe vrouwen klagen dat hun man in een hoopje ellende verandert als hij ziek is. Mijn vriend was absoluut niet zo. Hij ging vaak zelfs over zijn grenzen. Hij was erg sportief. En dit is allemaal veranderd... Hij is vaak angstig en verdrietig. Hij durft niet meer te zwemmen ov zijn littekens, hij kan niet meer lopen ov zijn been. Niet alleen zijn uiterlijk is veranderd, maar ook een deel van zijn innerlijk die mij aantrok. En dit verandert de liefde die ik voor hem voel niet, maar toch voel ik me minder tot hem aangetrokken.
Hij heeft therapie gehad om met die veranderingen om te gaan, maar natuurlijk blijft het voor hem lastig. Ik probeer hem hierin zoveel mogelijk te steunen. je kunt hem nu juist steunen door hem te accepteren zoals hij nu is. Hoe kan hij zich zekerder gaan voelen als de vrouw waar hij van houdt hem niet accepteert en hem niet aantrekkelijk meer vindt?
[...]
Dit is eigenlijk wat ik wil zeggen. In die negen jaar voor zijn ongeval had ik hem nooit zien huilen. Ik lees hier vaak op het forum hoe vrouwen klagen dat hun man in een hoopje ellende verandert als hij ziek is. Mijn vriend was absoluut niet zo. Hij ging vaak zelfs over zijn grenzen. Hij was erg sportief. En dit is allemaal veranderd... Hij is vaak angstig en verdrietig. Hij durft niet meer te zwemmen ov zijn littekens, hij kan niet meer lopen ov zijn been. Niet alleen zijn uiterlijk is veranderd, maar ook een deel van zijn innerlijk die mij aantrok. En dit verandert de liefde die ik voor hem voel niet, maar toch voel ik me minder tot hem aangetrokken.
Hij heeft therapie gehad om met die veranderingen om te gaan, maar natuurlijk blijft het voor hem lastig. Ik probeer hem hierin zoveel mogelijk te steunen. je kunt hem nu juist steunen door hem te accepteren zoals hij nu is. Hoe kan hij zich zekerder gaan voelen als de vrouw waar hij van houdt hem niet accepteert en hem niet aantrekkelijk meer vindt?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 21 februari 2015 om 22:10
quote:pinguutje1212 schreef op 21 februari 2015 @ 22:01:
[...]
Dit is eigenlijk wat ik wil zeggen. In die negen jaar voor zijn ongeval had ik hem nooit zien huilen. Ik lees hier vaak op het forum hoe vrouwen klagen dat hun man in een hoopje ellende verandert als hij ziek is. Mijn vriend was absoluut niet zo. Hij ging vaak zelfs over zijn grenzen. Hij was erg sportief. En dit is allemaal veranderd... Hij is vaak angstig en verdrietig. Hij durft niet meer te zwemmen ov zijn littekens, hij kan niet meer lopen ov zijn been. Niet alleen zijn uiterlijk is veranderd, maar ook een deel van zijn innerlijk die mij aantrok. En dit verandert de liefde die ik voor hem voel niet, maar toch voel ik me minder tot hem aangetrokken.
Hij heeft therapie gehad om met die veranderingen om te gaan, maar natuurlijk blijft het voor hem lastig. Ik probeer hem hierin zoveel mogelijk te steunen.Door hem zichzelf te laten bedekken in bed?
[...]
Dit is eigenlijk wat ik wil zeggen. In die negen jaar voor zijn ongeval had ik hem nooit zien huilen. Ik lees hier vaak op het forum hoe vrouwen klagen dat hun man in een hoopje ellende verandert als hij ziek is. Mijn vriend was absoluut niet zo. Hij ging vaak zelfs over zijn grenzen. Hij was erg sportief. En dit is allemaal veranderd... Hij is vaak angstig en verdrietig. Hij durft niet meer te zwemmen ov zijn littekens, hij kan niet meer lopen ov zijn been. Niet alleen zijn uiterlijk is veranderd, maar ook een deel van zijn innerlijk die mij aantrok. En dit verandert de liefde die ik voor hem voel niet, maar toch voel ik me minder tot hem aangetrokken.
Hij heeft therapie gehad om met die veranderingen om te gaan, maar natuurlijk blijft het voor hem lastig. Ik probeer hem hierin zoveel mogelijk te steunen.Door hem zichzelf te laten bedekken in bed?
zaterdag 21 februari 2015 om 22:13
quote:pinguutje1212 schreef op 21 februari 2015 @ 22:01:
[...]
Dit is eigenlijk wat ik wil zeggen. In die negen jaar voor zijn ongeval had ik hem nooit zien huilen. Ik lees hier vaak op het forum hoe vrouwen klagen dat hun man in een hoopje ellende verandert als hij ziek is. Mijn vriend was absoluut niet zo. Hij ging vaak zelfs over zijn grenzen. Hij was erg sportief. En dit is allemaal veranderd... Hij is vaak angstig en verdrietig. Hij durft niet meer te zwemmen ov zijn littekens, hij kan niet meer lopen ov zijn been. Niet alleen zijn uiterlijk is veranderd, maar ook een deel van zijn innerlijk die mij aantrok. En dit verandert de liefde die ik voor hem voel niet, maar toch voel ik me minder tot hem aangetrokken.
Hij heeft therapie gehad om met die veranderingen om te gaan, maar natuurlijk blijft het voor hem lastig. Ik probeer hem hierin zoveel mogelijk te steunen.
Jee, wat een ontzettend verdrietige situatie voor je vriend. En wat een kwetsende actie van jou. De vrouw die eigenlijk zou moeten zeggen dat het haar niet uitmaakt, zegt eigenlijk dat je niet om aan te zien bent. Ik vind dit echt shocking. Je hebt op zo'n moment juist een sterk persoon nodig die je uit dat dal trekt, maar jij duwt hem nog even lekker kopje onder en bevestigt nog even wat hij allang zelf weet. Ik probeer mij te verplaatsen. Mijn man is ook niet zo strak meer als 15 jaar geleden, er vormt zich een klein buikje en hij draagt ineens een bril. En ja, dit is van hele andere orde, maar toch vind ik het absurd, want ik kijk er gewoon doorheen. Hij blijft voor mij dezelfde.
En daarbij ben jij dus op zoek naar een stoere vent die zijn emoties niet toont, want zodra hij dit wel doet is hij onaantrekkelijk. Tja. Dat vind ik oppervlakkig.
[...]
Dit is eigenlijk wat ik wil zeggen. In die negen jaar voor zijn ongeval had ik hem nooit zien huilen. Ik lees hier vaak op het forum hoe vrouwen klagen dat hun man in een hoopje ellende verandert als hij ziek is. Mijn vriend was absoluut niet zo. Hij ging vaak zelfs over zijn grenzen. Hij was erg sportief. En dit is allemaal veranderd... Hij is vaak angstig en verdrietig. Hij durft niet meer te zwemmen ov zijn littekens, hij kan niet meer lopen ov zijn been. Niet alleen zijn uiterlijk is veranderd, maar ook een deel van zijn innerlijk die mij aantrok. En dit verandert de liefde die ik voor hem voel niet, maar toch voel ik me minder tot hem aangetrokken.
Hij heeft therapie gehad om met die veranderingen om te gaan, maar natuurlijk blijft het voor hem lastig. Ik probeer hem hierin zoveel mogelijk te steunen.
Jee, wat een ontzettend verdrietige situatie voor je vriend. En wat een kwetsende actie van jou. De vrouw die eigenlijk zou moeten zeggen dat het haar niet uitmaakt, zegt eigenlijk dat je niet om aan te zien bent. Ik vind dit echt shocking. Je hebt op zo'n moment juist een sterk persoon nodig die je uit dat dal trekt, maar jij duwt hem nog even lekker kopje onder en bevestigt nog even wat hij allang zelf weet. Ik probeer mij te verplaatsen. Mijn man is ook niet zo strak meer als 15 jaar geleden, er vormt zich een klein buikje en hij draagt ineens een bril. En ja, dit is van hele andere orde, maar toch vind ik het absurd, want ik kijk er gewoon doorheen. Hij blijft voor mij dezelfde.
En daarbij ben jij dus op zoek naar een stoere vent die zijn emoties niet toont, want zodra hij dit wel doet is hij onaantrekkelijk. Tja. Dat vind ik oppervlakkig.
zaterdag 21 februari 2015 om 22:16
Tuurlijk is onze relatie gebaseerd op meer dan seks alleen. We kunnen goed praten met elkaar, we kunnen lachen met elkaar. Ik ken hem al zo lang, al sinds de lagere school. Hij heeft nog een beer voor mij geschoten op de kermis. Hij heeft nog binnengeslopen door mijn slaapkamerraam toen mijn ouders sliepen. Niemand kent mij zo door en door als hij. Ik kan mij geen leven zonder hem voorstellen. En nog belangrijker, ik wil mij geen leven zonder hem voorstellen. We hebben nog toekomstplannen over ons droomhuis bouwen en verre reizen maken. En daarom doet het ook zo'n pijn. Ik wil mij zo niet voelen.
Ik heb hem ook niet botweg gezegd dat ik alleen met hem wil vrijen als hij zich bedekt. Ik heb hem gewoon voorgesteld om het traag op te bouwen en eerst te knuffelen met kleren aan. Ik weet gewoon niet hoe je van hieruit weer verder moet gaan...
Ik heb hem ook niet botweg gezegd dat ik alleen met hem wil vrijen als hij zich bedekt. Ik heb hem gewoon voorgesteld om het traag op te bouwen en eerst te knuffelen met kleren aan. Ik weet gewoon niet hoe je van hieruit weer verder moet gaan...
zaterdag 21 februari 2015 om 22:23
Los van de morele discussie klinkt het of jullie allebei en met name je vriend een trauma opgelopen hebben van het ongeluk. Hebben jullie hier gerichte hulp voor gehad?
En wat ik me afvraag, zijn jullie niet te herkenbaar zo? Je vriend vraagt er neem ik aan niet om dat je zijn seksleven op een openbaar forum zet.
En wat ik me afvraag, zijn jullie niet te herkenbaar zo? Je vriend vraagt er neem ik aan niet om dat je zijn seksleven op een openbaar forum zet.
zaterdag 21 februari 2015 om 22:23
zaterdag 21 februari 2015 om 22:24
quote:pinguutje1212 schreef op 21 februari 2015 @ 22:16:
Tuurlijk is onze relatie gebaseerd op meer dan seks alleen. We kunnen goed praten met elkaar, we kunnen lachen met elkaar. Ik ken hem al zo lang, al sinds de lagere school. Hij heeft nog een beer voor mij geschoten op de kermis. Hij heeft nog binnengeslopen door mijn slaapkamerraam toen mijn ouders sliepen. Niemand kent mij zo door en door als hij. Ik kan mij geen leven zonder hem voorstellen. En nog belangrijker, ik wil mij geen leven zonder hem voorstellen. We hebben nog toekomstplannen over ons droomhuis bouwen en verre reizen maken. En daarom doet het ook zo'n pijn. Ik wil mij zo niet voelen.
Ik heb hem ook niet botweg gezegd dat ik alleen met hem wil vrijen als hij zich bedekt. Ik heb hem gewoon voorgesteld om het traag op te bouwen en eerst te knuffelen met kleren aan. Ik weet gewoon niet hoe je van hieruit weer verder moet gaan...
Vertel hem dit dan, precies dit wat je hier nu schrijft.
En vraag hem of hij weer naakt bij je wil zijn als hij dat wil. Dat is echt een gemene actie van je geweest waardoor het niet zo gek is dat iemand onzeker wordt en zich niet sexy meer voelt.
Misschien kunnen jullie samen hulp zoeken als hij dat ook wil.
Tuurlijk is onze relatie gebaseerd op meer dan seks alleen. We kunnen goed praten met elkaar, we kunnen lachen met elkaar. Ik ken hem al zo lang, al sinds de lagere school. Hij heeft nog een beer voor mij geschoten op de kermis. Hij heeft nog binnengeslopen door mijn slaapkamerraam toen mijn ouders sliepen. Niemand kent mij zo door en door als hij. Ik kan mij geen leven zonder hem voorstellen. En nog belangrijker, ik wil mij geen leven zonder hem voorstellen. We hebben nog toekomstplannen over ons droomhuis bouwen en verre reizen maken. En daarom doet het ook zo'n pijn. Ik wil mij zo niet voelen.
Ik heb hem ook niet botweg gezegd dat ik alleen met hem wil vrijen als hij zich bedekt. Ik heb hem gewoon voorgesteld om het traag op te bouwen en eerst te knuffelen met kleren aan. Ik weet gewoon niet hoe je van hieruit weer verder moet gaan...
Vertel hem dit dan, precies dit wat je hier nu schrijft.
En vraag hem of hij weer naakt bij je wil zijn als hij dat wil. Dat is echt een gemene actie van je geweest waardoor het niet zo gek is dat iemand onzeker wordt en zich niet sexy meer voelt.
Misschien kunnen jullie samen hulp zoeken als hij dat ook wil.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
zaterdag 21 februari 2015 om 22:24
Lang niet zo heftig als jouw vriend, maar toch... Ik heb nog geen maand geleden een borstamputatie ondergaan (ivm borstkanker). Een behoorlijke verminking, hoe dan ook. Doordat ik nog herstellende ben van de operatie kan ik fysiek heel weinig. Toch voel ik mij prima en sexy, simpelweg door de reactie van mijn partner op mijn lichaam. Het feit dat hij mij nog altijd even sexy en leuk vindt maakt echt een enorm verschil. Dat doet meer dan honderd uur therapie. Als jij wilt dat je vriend zich weer sexy en dominant gaat gedragen zul jij moeten veranderen. Ga zelf naar een therapeut om te leren omgaan met zijn veranderde lichaam. Echt zolang jij hem niet als sexy ziet, gaat hij zich ook niet zo gedragen! Als jij niet kunt of wilt veranderen, stop er dan mee want dit maakt twee mensen ongelukkig.
zaterdag 21 februari 2015 om 22:25
Ik heb lang geleden een ongeluk gehad en zag er daarna helaas ook niet meer 'perfect' uit. Ik had het in het begin erg moeilijk met mijn veranderde lichaam. Ik voelde me niet echt vrouw meer daardoor. Voelde me bijna minderwaardig.
Gelukkig had/heb ik een liefdevolle echtgenoot die er absoluut geen probleem mee had. Integendeel zelfs. Hij vond me nog net zo sexy als altijd. Voor hem was ik niet veranderd, ik was nog steeds de vrouw waar hij van hield. Nooit heeft hij ook maar een seconde aan zijn liefde getwijfeld. Juist door zijn gedrag en liefdevolle woorden ben ik weer van mezelf gaan houden en ben ik weer zelfverzekerd geworden over mijn lichaam. Nu trek ik gewoon weer sexy lingerie aan zonder me daarin doodongelukkig te voelen en ga ik naar de sauna.
Zonder zijn hulp was ik waarschijnlijk verdronken in zelfmedelijden.
Als mijn man me toendertijd had gevraagd mijn lichaam te bedekken omdat hij het niet aan kon om mijn lichaam zien had ik me zo vreselijk gevoeld. Alsof hij van me walgde ofzo. Wat ben ik blij dat ik niet zo'n oppervlakkige partner als jij heb getroffen.
Gelukkig had/heb ik een liefdevolle echtgenoot die er absoluut geen probleem mee had. Integendeel zelfs. Hij vond me nog net zo sexy als altijd. Voor hem was ik niet veranderd, ik was nog steeds de vrouw waar hij van hield. Nooit heeft hij ook maar een seconde aan zijn liefde getwijfeld. Juist door zijn gedrag en liefdevolle woorden ben ik weer van mezelf gaan houden en ben ik weer zelfverzekerd geworden over mijn lichaam. Nu trek ik gewoon weer sexy lingerie aan zonder me daarin doodongelukkig te voelen en ga ik naar de sauna.
Zonder zijn hulp was ik waarschijnlijk verdronken in zelfmedelijden.
Als mijn man me toendertijd had gevraagd mijn lichaam te bedekken omdat hij het niet aan kon om mijn lichaam zien had ik me zo vreselijk gevoeld. Alsof hij van me walgde ofzo. Wat ben ik blij dat ik niet zo'n oppervlakkige partner als jij heb getroffen.
zaterdag 21 februari 2015 om 22:27
Dat je moet wennen aan het nieuwe lijf van je vriend dat ik begrijpelijk. Dat moet hij ook.
Maar jeetje, wat ben jij geestelijk niet in orde dat je hem vraagt het te bedekken.
Het zal je domheid wel zijn. Grote kans dat je wordt gedumpt voor een exemplaar die je vriend wel lief kan hebben zoals hij is.
Maar jeetje, wat ben jij geestelijk niet in orde dat je hem vraagt het te bedekken.
Het zal je domheid wel zijn. Grote kans dat je wordt gedumpt voor een exemplaar die je vriend wel lief kan hebben zoals hij is.
zaterdag 21 februari 2015 om 22:32
Het lijkt mij heel moeilijk. Je moet, en dat geldt voor allebei, afscheid nemen van je toekomstverwachtingen zoals je die je hele leven voor je hebt gezien. Ouder worden doe je samen. Iets als dit niet. Genoeg mannen die een borst ná amputatie echt niet meer aantrekkelijk vinden. En terecht, want ik heb de littekens wel eens gezien, daar word je niet blij van. Dat wil echter niet zeggen dat ze niet meer van hun vrouw houden, maar ze moeten het lijf opnieuw leren kennen en accepteren.
Aan de ene kant is het al twee jaar. Aan de andere kant is het pás twee jaar. Hij is verbrand, heeft, neem ik aan, maandenlang in het ziekenhuis gelegen, ingepakt in verband/drukpak?? En een jaar is niks, dat is zo om. Ik denk niet dat je vriend dit allemaal in een jaartje verwerkt en het is nog maar de vraag of hij ooit nog de oude wordt (innerlijk).
Daar moet je over nadenken. Je hebt een nieuw soort man nu. Kun en wil je daarmee verder? Laat het uiterlijk eens even voor wat het is, want een relatie is meer dan alleen seks. Zou je, als je hem morgen in een kroeg tegen zou komen, voor hem vallen?
Hij moet afscheid nemen van zijn oude lijf en wennen aan het nieuwe. Jij ook. Daar kun je hulp bij zoeken. Maar hij is meer dan alleen zijn lijf uiteindelijk. Het totaalpakket bestaat uit meerdere facetten. Eén daarvan is nu beschadigd. De vraag is niet zozeer of je daar aan kunt wennen, de vraag is of je met de andere delen, die dus ook veranderd zijn, verder kunt.
Aan de ene kant is het al twee jaar. Aan de andere kant is het pás twee jaar. Hij is verbrand, heeft, neem ik aan, maandenlang in het ziekenhuis gelegen, ingepakt in verband/drukpak?? En een jaar is niks, dat is zo om. Ik denk niet dat je vriend dit allemaal in een jaartje verwerkt en het is nog maar de vraag of hij ooit nog de oude wordt (innerlijk).
Daar moet je over nadenken. Je hebt een nieuw soort man nu. Kun en wil je daarmee verder? Laat het uiterlijk eens even voor wat het is, want een relatie is meer dan alleen seks. Zou je, als je hem morgen in een kroeg tegen zou komen, voor hem vallen?
Hij moet afscheid nemen van zijn oude lijf en wennen aan het nieuwe. Jij ook. Daar kun je hulp bij zoeken. Maar hij is meer dan alleen zijn lijf uiteindelijk. Het totaalpakket bestaat uit meerdere facetten. Eén daarvan is nu beschadigd. De vraag is niet zozeer of je daar aan kunt wennen, de vraag is of je met de andere delen, die dus ook veranderd zijn, verder kunt.
zaterdag 21 februari 2015 om 22:33
quote:sophiax schreef op 21 februari 2015 @ 22:24:
Lang niet zo heftig als jouw vriend, maar toch... Ik heb nog geen maand geleden een borstamputatie ondergaan (ivm borstkanker). Een behoorlijke verminking, hoe dan ook. Doordat ik nog herstellende ben van de operatie kan ik fysiek heel weinig. Toch voel ik mij prima en sexy, simpelweg door de reactie van mijn partner op mijn lichaam. Het feit dat hij mij nog altijd even sexy en leuk vindt maakt echt een enorm verschil. Dat doet meer dan honderd uur therapie. Als jij wilt dat je vriend zich weer sexy en dominant gaat gedragen zul jij moeten veranderen. Ga zelf naar een therapeut om te leren omgaan met zijn veranderde lichaam. Echt zolang jij hem niet als sexy ziet, gaat hij zich ook niet zo gedragen! Als jij niet kunt of wilt veranderen, stop er dan mee want dit maakt twee mensen ongelukkig.Mooi
Lang niet zo heftig als jouw vriend, maar toch... Ik heb nog geen maand geleden een borstamputatie ondergaan (ivm borstkanker). Een behoorlijke verminking, hoe dan ook. Doordat ik nog herstellende ben van de operatie kan ik fysiek heel weinig. Toch voel ik mij prima en sexy, simpelweg door de reactie van mijn partner op mijn lichaam. Het feit dat hij mij nog altijd even sexy en leuk vindt maakt echt een enorm verschil. Dat doet meer dan honderd uur therapie. Als jij wilt dat je vriend zich weer sexy en dominant gaat gedragen zul jij moeten veranderen. Ga zelf naar een therapeut om te leren omgaan met zijn veranderde lichaam. Echt zolang jij hem niet als sexy ziet, gaat hij zich ook niet zo gedragen! Als jij niet kunt of wilt veranderen, stop er dan mee want dit maakt twee mensen ongelukkig.Mooi
