Seks
alle pijlers
Niet meer aangetrokken tot vriend na ongeval
zaterdag 21 februari 2015 om 20:32
Ik vind mezelf best egoïstisch als ik het opschrijf, maar dit is wel hoe ik me voel.
Ik ben een vrouw van bijna dertig en heb een relatie van 11 jaar met mijn vriend. We zijn elkaars eerste relatie. Ik ben echt supergelukkig bij hem, hij is mijn beste maatje en mijn grote liefde. Ik wil met hem oud worden en al onze toekomstplannen uitvoeren.
Ik wil hier zo graag samen uitraken...
Bijna twee jaar geleden raakte mijn vriend verbrand tijdens het koken. Hij heeft hiervoor een lange tijd in het ziekenhuis gelegen en kreeg meerdere operaties. Hij heeft een jaar van heel wat pijn en ellende achter de rug. Nu komt echter mijn probleem, ik kan niet wennen aan zijn 'nieuwe' lichaam. Hij heeft grote littekens op zijn buik en benen. Zijn linker been raakte zo beschadigd dat hij mankt. Sindsdien is ons seksleven een ramp. Hoe erg ik het ook vind om toe te geven, hij windt mij echt niet meer op. Ik word niet graag geconfronteerd met zijn littekens en vind het heel eng om zijn littekens aan te raken. Ik heb hem dan ook gevraagd om een T-shirt aan te houden en een dekentje te leggen op zijn benen in bed. Helaas gaat dat ten koste van de spontaniteit. Hierdoor mis ik zijn dominantere kantje die mij vroeger zo opwond. Ik weet dat de seks mij niet meer bevredigt en daardoor ga ik het zoveel mogelijk uit de weg. Natuurlijk is dit vreselijk voor mijn vriend, maar zijn lichaam is niet datgene waar ik verliefd op geworden ben...
Ik vind het vreselijk dat ik mij zo voel. Ik vind het zo oppervlakkig van mij... Is er iemand die zich hierin herkend? Hoe gingen jullie hier mee om? Weet er iemand tips om hieruit te raken?
Ik ben een vrouw van bijna dertig en heb een relatie van 11 jaar met mijn vriend. We zijn elkaars eerste relatie. Ik ben echt supergelukkig bij hem, hij is mijn beste maatje en mijn grote liefde. Ik wil met hem oud worden en al onze toekomstplannen uitvoeren.
Ik wil hier zo graag samen uitraken...
Bijna twee jaar geleden raakte mijn vriend verbrand tijdens het koken. Hij heeft hiervoor een lange tijd in het ziekenhuis gelegen en kreeg meerdere operaties. Hij heeft een jaar van heel wat pijn en ellende achter de rug. Nu komt echter mijn probleem, ik kan niet wennen aan zijn 'nieuwe' lichaam. Hij heeft grote littekens op zijn buik en benen. Zijn linker been raakte zo beschadigd dat hij mankt. Sindsdien is ons seksleven een ramp. Hoe erg ik het ook vind om toe te geven, hij windt mij echt niet meer op. Ik word niet graag geconfronteerd met zijn littekens en vind het heel eng om zijn littekens aan te raken. Ik heb hem dan ook gevraagd om een T-shirt aan te houden en een dekentje te leggen op zijn benen in bed. Helaas gaat dat ten koste van de spontaniteit. Hierdoor mis ik zijn dominantere kantje die mij vroeger zo opwond. Ik weet dat de seks mij niet meer bevredigt en daardoor ga ik het zoveel mogelijk uit de weg. Natuurlijk is dit vreselijk voor mijn vriend, maar zijn lichaam is niet datgene waar ik verliefd op geworden ben...
Ik vind het vreselijk dat ik mij zo voel. Ik vind het zo oppervlakkig van mij... Is er iemand die zich hierin herkend? Hoe gingen jullie hier mee om? Weet er iemand tips om hieruit te raken?
zaterdag 21 februari 2015 om 23:56
zondag 22 februari 2015 om 00:03
quote:juliaaana schreef op 21 februari 2015 @ 22:36:
Ik lees niet alleen oppervlakkigheid bij TO hoor. In de OP misschien nog wel wat, maar verder lees ik vooral verdriet en onzekerheid. Ja, ik ook.
Ik lees niet alleen oppervlakkigheid bij TO hoor. In de OP misschien nog wel wat, maar verder lees ik vooral verdriet en onzekerheid. Ja, ik ook.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 22 februari 2015 om 00:09
Jouw vriend is als mens veranderd door wat hij heeft meegemaakt.
Jij bent als mens deels veranderd door de andere rol die je moest vervullen.
Blijkbaar heeft dit helaas nare ongeluk verstrekkende gevolgen voor zijn persoonlijkheid, lijf en jullie relatie. Je zegt dat je van hem houdt en met hem verder wilt. Dan moeten jullie elkaar weer gaan vinden en van elkaar accepteren wie jullie zijn geworden. Zoek hulp want het klinkt alsof jullie allebei verschrikkelijk veel behoefte aan elkaar hebben maar dat geen van beide de ander kan vinden.
Sterkte
Jij bent als mens deels veranderd door de andere rol die je moest vervullen.
Blijkbaar heeft dit helaas nare ongeluk verstrekkende gevolgen voor zijn persoonlijkheid, lijf en jullie relatie. Je zegt dat je van hem houdt en met hem verder wilt. Dan moeten jullie elkaar weer gaan vinden en van elkaar accepteren wie jullie zijn geworden. Zoek hulp want het klinkt alsof jullie allebei verschrikkelijk veel behoefte aan elkaar hebben maar dat geen van beide de ander kan vinden.
Sterkte
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 22 februari 2015 om 00:27
Ja eens Lellebel maar ik denk ook wel eens dat de partner in het proces van de gevolgen van een heftig ongeluk of een nare ziekte wel heel makkelijk vergeten wordt. Dat lees je in dit topic ook.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 22 februari 2015 om 00:31
De aandacht gaat veelal per definitie uit naar degene die ziek is, een ongeluk heeft gehad etc,. Dit terwijl het effect van een akelige gebeurtenis als dit nu eenmaal niet beperkt kan blijven tot het alleen het slachtoffer. Dat kan niet want het slachtoffer heeft een directe kring van mensen om zich heen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 22 februari 2015 om 00:33
Nee Lellebel, het is lastig voor beiden. Er is meer veranderd dan alleen zijn lichaam.. Hij is veranderd, zij is veranderd en de hele interactie tussen TO en haar vriend is veranderd, ze zijn beiden veranderd en (zoals ik het lees) hebben ze beiden nog pijn over het gebeuren en alles wat daarna is ontstaan.
Dat is lastig voor beiden. TO zoekt een weg naar hem, naar een oplossing.. om die reden heeft ze een topic geopend.
Het ontstaan van het probleem is niet zo makkelijk te bepalen I(het is niet alleen de verbranding) en de oplossing voor de ontstane problemen zal zeker geen makkelijke weg zijn.. ik geloof ook dat ze daar beiden hulp bij nodig hebben, samen maar ook apart.
Dat is lastig voor beiden. TO zoekt een weg naar hem, naar een oplossing.. om die reden heeft ze een topic geopend.
Het ontstaan van het probleem is niet zo makkelijk te bepalen I(het is niet alleen de verbranding) en de oplossing voor de ontstane problemen zal zeker geen makkelijke weg zijn.. ik geloof ook dat ze daar beiden hulp bij nodig hebben, samen maar ook apart.
..ben bij letter i ....I`m cool.
zondag 22 februari 2015 om 00:33
En niemand kan TO dwingen tot het ervaren van seksuele gevoelens die ze niet heeft. Zelfs de belofte om ervoor elkaar te zijn ook al gebeuren er nare zaken, verplicht niemand om seks te moeten hebben als ze zichzelf daartoe niet in staat voelen. En dan kunnen mensen van alles vinden en zeggen maar daarmee negeer je in ijn ogen de boodschap van TO. Een boodschap die ik lees als: Ik wil het wel, heel graag zelfs maar het is er gewoon niet.
En @alle mensen die daar wat van vinden: Realiseer je wel dat iemand dan net zoals de partner (die verwond is geraakt) ook verdomde alleen is. En ja, dat mag wat mij betreft gezegd en benoemd worden. En nee, daar heb ik geen moeite mee want ik lees ook dat TO veel om haar man geeft.
En @alle mensen die daar wat van vinden: Realiseer je wel dat iemand dan net zoals de partner (die verwond is geraakt) ook verdomde alleen is. En ja, dat mag wat mij betreft gezegd en benoemd worden. En nee, daar heb ik geen moeite mee want ik lees ook dat TO veel om haar man geeft.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 22 februari 2015 om 00:40
quote:Enn schreef op 22 februari 2015 @ 00:33:
En niemand kan TO dwingen tot het hebben van seksuele gevoelens als ze die niet heeft. Dan kan je van alles vinden en zeggen maar daarmee negeer je de boodschap van TO. Een boodschap die ik lees als: Ik wil het wel, heel graag zelfs maar het is er gewoon niet. Dan ben je net zoals de partner die verwond is geraakt net zo goed verdomde alleen en dat mag gezegd worden. Daar heb ik geen moeite mee want ik lees ook dat TO veel om haar man geeft.
Dit dus... 100%
Sterkte TO
En niemand kan TO dwingen tot het hebben van seksuele gevoelens als ze die niet heeft. Dan kan je van alles vinden en zeggen maar daarmee negeer je de boodschap van TO. Een boodschap die ik lees als: Ik wil het wel, heel graag zelfs maar het is er gewoon niet. Dan ben je net zoals de partner die verwond is geraakt net zo goed verdomde alleen en dat mag gezegd worden. Daar heb ik geen moeite mee want ik lees ook dat TO veel om haar man geeft.
Dit dus... 100%
Sterkte TO
life is to celebrate
zondag 22 februari 2015 om 02:12
Ik denk dat ik het snap. Zijn brandwonden zijn een symbool geworden van pijn en lijden. Als je vriend lijdt, kan hij niet leiden, tenminste, zo voelt het voor je. Want dan moet jij voor hem zorgen. En als jullie sex hebben, wil jij dat hij leidt. Maar omdat je zijn brandwonden kunt zien, associeer je die met niet kunnen leiden. En dat doet je zin in sex afnemen. Zoiets toch? Associaties zijn vervelend en horen bij traumaverwerking helaas.
Nooit eens de dominante rol uitgeprobeerd? Kan leuk zijn hoor. Je zou een kant van jezelf kunnen ontdekken die je nog niet kende. Ik hou zelf wel van de rollen eens omdraaien. En dan bedoel ik geen voorbinddildo of zweepjes, maar dat jij degene bent die de touwtjes in handen heeft.
Misschien is het tijd voor een kijk in de spiegel. Want waarom raak je alleen opgewonden als jij de 'onderdanige' bent? Geeft dat een veilig gevoel? Want het is ook best makkelijk om geen leiding te nemen in het liefdesspel. Eigenlijk vind ik dat meer iets voor hele jonge meiden. Waarom probeer je niet eens om een leuk pakje aan te doen en hem eens te verwennen terwijl je laat zien dat hij even niet de baas is. Bind zijn handen bv vast. Doe hem een blinddoek om. Wie weet maakt het iets in hem los en wil hij jou dan daarna even flink nemen. Een machtsspel kan leuk zijn tijdens sex maar wisselen van rollen zeker ook. En je weet, afwisseling van spijs doet eten.
Wees eens iets creatiever in de slaapkamer, kan ook leuk zijn. Jullie hebben een trauma achter de rug wat nog niet is verwerkt. Dan kun je blijven verlangen naar het verleden. Maar dat komt niet meer terug. Op gebied van sex is zoveel mogelijk, dus verbreden van je horizon op dat gebied, lijkt me geen groot probleem. Maar een sexuoloog kan jullie daar zeker bij helpen. De wil is er dus ik zie niet in waarom dit niet goed zou kunnen komen. Sterkte iig.
Nooit eens de dominante rol uitgeprobeerd? Kan leuk zijn hoor. Je zou een kant van jezelf kunnen ontdekken die je nog niet kende. Ik hou zelf wel van de rollen eens omdraaien. En dan bedoel ik geen voorbinddildo of zweepjes, maar dat jij degene bent die de touwtjes in handen heeft.
Misschien is het tijd voor een kijk in de spiegel. Want waarom raak je alleen opgewonden als jij de 'onderdanige' bent? Geeft dat een veilig gevoel? Want het is ook best makkelijk om geen leiding te nemen in het liefdesspel. Eigenlijk vind ik dat meer iets voor hele jonge meiden. Waarom probeer je niet eens om een leuk pakje aan te doen en hem eens te verwennen terwijl je laat zien dat hij even niet de baas is. Bind zijn handen bv vast. Doe hem een blinddoek om. Wie weet maakt het iets in hem los en wil hij jou dan daarna even flink nemen. Een machtsspel kan leuk zijn tijdens sex maar wisselen van rollen zeker ook. En je weet, afwisseling van spijs doet eten.
Wees eens iets creatiever in de slaapkamer, kan ook leuk zijn. Jullie hebben een trauma achter de rug wat nog niet is verwerkt. Dan kun je blijven verlangen naar het verleden. Maar dat komt niet meer terug. Op gebied van sex is zoveel mogelijk, dus verbreden van je horizon op dat gebied, lijkt me geen groot probleem. Maar een sexuoloog kan jullie daar zeker bij helpen. De wil is er dus ik zie niet in waarom dit niet goed zou kunnen komen. Sterkte iig.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
zondag 22 februari 2015 om 07:41
quote:pinguutje1212 schreef op 21 februari 2015 @ 23:05:
Ik ben echt geraakt door veel van de reacties.
Het laatste dat ik ooit heb willen doen was mijn vriend kwetsen. Ik wilde 'ons' net helpen. Ik dacht dat ik dit deed door de tijd te nemen om alles op te bouwen.
De eerste maanden na zijn thuiskomst was er geen seks of intimiteit. Het kwam zelfs niet in hem op, hij was nog te druk bezig met overleven en herstellen. Toen had ik wel zin, maar werd vaak afgewezen. Ik wilde voelen dat het nog goed zou komen.
Hij had pijn en ik had zin, waardoor ik mij zo egoïstisch ging voelen en stopte met initiatief nemen. Toen na enkele maanden heb ik voorgesteld om het weer zachtjes op te bouwen, eerst met kleren aan. We hebben ontdekt hoe zijn lichaam reageert op aanrakingen want sommige littekens zijn minder gevoelig geworden, andere meer en sommige pijnlijk. We hebben leren kennen welke plekjes nu nog goed voelen (zijn erogene zones waren mee verbrand, dus hebben we nieuwe moeten zoeken). Maar als hij iets terug bij mij wil doen, windt het mij niet op gewoon omdat ik van zo'n zachtaardige seks niet opgewonden raak. Ik weet niet hoe ik hier verandering moet in brengen...
Ik lees nu eigenlijk drie dingen:
1. De manier van sex klikt niet meer;
2. Je vindt hem niet meer aantrekkelijk;
3. Je hebt last van alles wat je hebt meegemaakt tijdens de periode dat hij aan het herstellen was.
1. Daar kun je niet zoveel aan doen. Ik denk dat hij nu van de zachte seks is, en jij van de wat hardere. Dit kunnen 'normale' koppels natuurlijk ook hebben tijdens hun seksleven. Je moet hier een manier in vinden om mee om te gaan. Als het er harder aan toe gaat doet het zeker zeer bij hem, of niet? Of is het iets psychisch bij hem?
2. Dat zul je moeten accepteren als je met hem verder wilt.
3. Therapie? Relatietherapie? Hij begrijpt jou misschien ook beter hierdoor.
In ieder geval, onderneem actie. Nu wil je er nog voor gaan, laat het niet doorkabbelen totdat je straks niet anders kunt dan bij hem weggaan omdat ook je gevoel verdwenen is.
Ik denk dat je mijn eerste reactie ook schaart onder de harde reacties. Ik vind het voorstel nog steeds enorm kwetsend, en ik hoop ook nooit dat als ik iets krijg mijn man dit voor gaat stellen. Ik zie wel veel liefde en verdriet, aan beide kanten. Spreek uit dat jullie er allebei wat aan moeten doen als jullie willen dat jullie relatie slaagt. Hij heeft best lang moeten doen over herstellen en is dus eigenlijk pas een jaar bezig met zijn nieuwe lijf. Ik vind het relatief kort en logisch dat hij daar moeite mee heeft en verdriet toont. Ik vind ook dat hij op een gegeven moment zijn ballen weer bij elkaar moet zoeken en door moet gaan. Niet blijven zwelgen. En iemand die half depressief in een relatie zit, is natuurlijk ook niet gezellig. Kijk dus uit dat jullie elkaar onderweg niet kwijtraken door jullie eigen issues met het ongeval.
Ik ben echt geraakt door veel van de reacties.
Het laatste dat ik ooit heb willen doen was mijn vriend kwetsen. Ik wilde 'ons' net helpen. Ik dacht dat ik dit deed door de tijd te nemen om alles op te bouwen.
De eerste maanden na zijn thuiskomst was er geen seks of intimiteit. Het kwam zelfs niet in hem op, hij was nog te druk bezig met overleven en herstellen. Toen had ik wel zin, maar werd vaak afgewezen. Ik wilde voelen dat het nog goed zou komen.
Hij had pijn en ik had zin, waardoor ik mij zo egoïstisch ging voelen en stopte met initiatief nemen. Toen na enkele maanden heb ik voorgesteld om het weer zachtjes op te bouwen, eerst met kleren aan. We hebben ontdekt hoe zijn lichaam reageert op aanrakingen want sommige littekens zijn minder gevoelig geworden, andere meer en sommige pijnlijk. We hebben leren kennen welke plekjes nu nog goed voelen (zijn erogene zones waren mee verbrand, dus hebben we nieuwe moeten zoeken). Maar als hij iets terug bij mij wil doen, windt het mij niet op gewoon omdat ik van zo'n zachtaardige seks niet opgewonden raak. Ik weet niet hoe ik hier verandering moet in brengen...
Ik lees nu eigenlijk drie dingen:
1. De manier van sex klikt niet meer;
2. Je vindt hem niet meer aantrekkelijk;
3. Je hebt last van alles wat je hebt meegemaakt tijdens de periode dat hij aan het herstellen was.
1. Daar kun je niet zoveel aan doen. Ik denk dat hij nu van de zachte seks is, en jij van de wat hardere. Dit kunnen 'normale' koppels natuurlijk ook hebben tijdens hun seksleven. Je moet hier een manier in vinden om mee om te gaan. Als het er harder aan toe gaat doet het zeker zeer bij hem, of niet? Of is het iets psychisch bij hem?
2. Dat zul je moeten accepteren als je met hem verder wilt.
3. Therapie? Relatietherapie? Hij begrijpt jou misschien ook beter hierdoor.
In ieder geval, onderneem actie. Nu wil je er nog voor gaan, laat het niet doorkabbelen totdat je straks niet anders kunt dan bij hem weggaan omdat ook je gevoel verdwenen is.
Ik denk dat je mijn eerste reactie ook schaart onder de harde reacties. Ik vind het voorstel nog steeds enorm kwetsend, en ik hoop ook nooit dat als ik iets krijg mijn man dit voor gaat stellen. Ik zie wel veel liefde en verdriet, aan beide kanten. Spreek uit dat jullie er allebei wat aan moeten doen als jullie willen dat jullie relatie slaagt. Hij heeft best lang moeten doen over herstellen en is dus eigenlijk pas een jaar bezig met zijn nieuwe lijf. Ik vind het relatief kort en logisch dat hij daar moeite mee heeft en verdriet toont. Ik vind ook dat hij op een gegeven moment zijn ballen weer bij elkaar moet zoeken en door moet gaan. Niet blijven zwelgen. En iemand die half depressief in een relatie zit, is natuurlijk ook niet gezellig. Kijk dus uit dat jullie elkaar onderweg niet kwijtraken door jullie eigen issues met het ongeval.
zondag 22 februari 2015 om 09:19
Het gaat dus niet alleen om zijn uiterlijk, maar om veel meer. Ik hoop zo dat je bent blijven lezen, de laatste pagina's bevatten hele mooie reacties.
Hebben jullie samen gepraat over hoe dit allemaal voor jou is geweest? En realiseer je je dat het herstellen nog niet afgelopen is? Ook al is hij nu uit het ziekenhuis, jullie zitten nog midden in de verwerking. Dat betekend dus dat veel dingen nog veel beter kunnen worden dan ze nu zijn. Zowel zijn gevoel als jouw reactie daarop.
Als hij eerst altijd dominant was en nu vooral heel lief kan ik me voorstellen dat dat jouw gevoel voor de seks ook verandert. Ik vind de tip om eens met andere rollen te experimenteren heel goed. Ook is dit misschien een tijd om wat meer te masturberen en daar je fantasie de vrije loop te laten. Als je in je hoofd houdt dat dit allemaal nog best kan veranderen is dit allemaal misschien makkelijker vol te houden.
Een paar gesprekken met een psycholoog kunnen ook heel helpend zijn voor jullie, of misschien voor jou alleen als je vriend er nu nog niet aan toe is.
Hebben jullie samen gepraat over hoe dit allemaal voor jou is geweest? En realiseer je je dat het herstellen nog niet afgelopen is? Ook al is hij nu uit het ziekenhuis, jullie zitten nog midden in de verwerking. Dat betekend dus dat veel dingen nog veel beter kunnen worden dan ze nu zijn. Zowel zijn gevoel als jouw reactie daarop.
Als hij eerst altijd dominant was en nu vooral heel lief kan ik me voorstellen dat dat jouw gevoel voor de seks ook verandert. Ik vind de tip om eens met andere rollen te experimenteren heel goed. Ook is dit misschien een tijd om wat meer te masturberen en daar je fantasie de vrije loop te laten. Als je in je hoofd houdt dat dit allemaal nog best kan veranderen is dit allemaal misschien makkelijker vol te houden.
Een paar gesprekken met een psycholoog kunnen ook heel helpend zijn voor jullie, of misschien voor jou alleen als je vriend er nu nog niet aan toe is.
Het is zoals het is
zondag 22 februari 2015 om 09:38
Ik zou het aangeven bij de artsen/begeleiders dat er relatieproblemen zijn ontstaan door het ongeluk.
Ik ga ervanuit dat er psychologische hulp is voor de patient zelf en ook voor de partner/familie.
Of ik het gek vind dat jij je zo voelt? Nee absoluut niet!
Moet jij je best gaan doen om het in de slaapkamer beter te krijgen, nee ook niet.
Ik denk dat je bij het begin moet beginnen...de schok van het ongeluk en de verandering van je vriend.
De seks etc. is het gevolg van de veranderingen en zolang jij daar niets mee gaat doen zal het zo blijven is mijn gevoel.
Pak het aan bij de wortel dmv therapie. Wel een therapeut die bekend is met patienten die ernstige brandwonden etc hebben. Een relatietherapeut vind ik weer een therapeut die niet bij het begin begint maar bij het gevolg.
Geef het dus aan aan je vriend en ga samen op zoek naar een goede therapeut...ik denk dat dat het beste zal zijn voor jullie
Ik ga ervanuit dat er psychologische hulp is voor de patient zelf en ook voor de partner/familie.
Of ik het gek vind dat jij je zo voelt? Nee absoluut niet!
Moet jij je best gaan doen om het in de slaapkamer beter te krijgen, nee ook niet.
Ik denk dat je bij het begin moet beginnen...de schok van het ongeluk en de verandering van je vriend.
De seks etc. is het gevolg van de veranderingen en zolang jij daar niets mee gaat doen zal het zo blijven is mijn gevoel.
Pak het aan bij de wortel dmv therapie. Wel een therapeut die bekend is met patienten die ernstige brandwonden etc hebben. Een relatietherapeut vind ik weer een therapeut die niet bij het begin begint maar bij het gevolg.
Geef het dus aan aan je vriend en ga samen op zoek naar een goede therapeut...ik denk dat dat het beste zal zijn voor jullie
zondag 22 februari 2015 om 09:45
quote:violier schreef op 21 februari 2015 @ 21:10:
Ik vind de reacties erg hard TO. Oké, je gevoel is erg egoïstisch, maar dat geef je zelf ook aan en daar baal je vreselijk van. Ik ben het eens met de anderen dat je dit nare gevoel beter bij jezelf kunt houden en niet van je vriend moet verlangen dat hij zijn lijf gaat verstoppen. Het zal voor hem zelf moeilijk genoeg zijn te wennen aan zijn eigen lichaam, een vriendin die het niet eens aan kan zien maakt dat nog veel moeilijker natuurlijk.
Ik hoop dat je wat doet met de concrete tips die wel gegeven zijn, over het wennen aan de littekens. Je geeft aan oud te willen worden met deze man, misschien is het dan tijd om écht te investeren en over je 'angst' voor littekens heen te komen. Het is een irrationele en in dit geval nogal beledigende angst dus misschien kan bepaalde therapie je hierbij helpen?+1
Ik vind de reacties erg hard TO. Oké, je gevoel is erg egoïstisch, maar dat geef je zelf ook aan en daar baal je vreselijk van. Ik ben het eens met de anderen dat je dit nare gevoel beter bij jezelf kunt houden en niet van je vriend moet verlangen dat hij zijn lijf gaat verstoppen. Het zal voor hem zelf moeilijk genoeg zijn te wennen aan zijn eigen lichaam, een vriendin die het niet eens aan kan zien maakt dat nog veel moeilijker natuurlijk.
Ik hoop dat je wat doet met de concrete tips die wel gegeven zijn, over het wennen aan de littekens. Je geeft aan oud te willen worden met deze man, misschien is het dan tijd om écht te investeren en over je 'angst' voor littekens heen te komen. Het is een irrationele en in dit geval nogal beledigende angst dus misschien kan bepaalde therapie je hierbij helpen?+1
Hoogtepunten heb je niet, als je geen dieptepunten hebt gezien.
zondag 22 februari 2015 om 09:46
Ik herken die associaties omdat ik ptss heb. Een aanblik, een geur, een geluid brengen je emotioneel gezien terug naar een andere tijd en plek. En dan ziet de wereld er in een vingerknip heel anders uit.
Ik snapte er ook niks van want je omschrijft het wat ongelukkig. Ik dacht eerst echt even dat de instrumentaria waren beschadigd. Want jullie zijn al een tijdje samen. Aantrekkingskracht tussen stellen draait misschien in de eerste minuten van ontmoeting erg om uiterlijk. En de wereld om ons heen heeft het continue over het uiterlijk. Maar sex, je wordt echt niet alleen opgewonden van hoe je partner eruit ziet. Daar komt veel meer bij kijken.
Ik denk niet dat je oppervlakkig bent maar dat je (licht) getraumatiseerd bent. En je partner maakt kans om depressief te worden. Ik denk dat jullie wel redelijk snel iets moeten gaan doen hieraan. Als jullie traumaverwerking nodig hebben, is het het best om snel te beginnen met therapie. Hoe eerder, hoe beter want dit duurt al veel te lang.
Ik beweer niet dat je ptss hebt, voor de duidelijkheid. Maar wat herkenbaar voor mij is, is het vermijdingsgedrag. Je vermijdt sex met hem. Dat past echt bij trauma's. En ik voel ook verdriet tussen de regels door. Dat past niet bij een stel wat de interesse in elkaar is verloren, vind ik zelf. Dat gaat ook gepaard met verdriet maar van een ander soort. Jij hebt echt pijn, volgens mij. Je wilt wel maar het lukt niet. Herkenbaar voor mij ook. Bang en opgewonden tegelijk zijn, lukt meestal niet. En, het is voor mij nog steeds lastig de associaties te herkennen voor wat ze zijn. Daarom kijk ik naar de dingen die ik vermijd. En probeer dan uit te vogelen welk trauma eraan verbonden is. Ik kan kiezen. Maar bij jullie is de oorzaak heel duidelijk, daarom denk ik dat therapie een goeie kans van slagen heeft. Welke therapie, ik denk dat een gesprek met een psycholoog jullie kan helpen daarin een keuze te maken.
Ik snapte er ook niks van want je omschrijft het wat ongelukkig. Ik dacht eerst echt even dat de instrumentaria waren beschadigd. Want jullie zijn al een tijdje samen. Aantrekkingskracht tussen stellen draait misschien in de eerste minuten van ontmoeting erg om uiterlijk. En de wereld om ons heen heeft het continue over het uiterlijk. Maar sex, je wordt echt niet alleen opgewonden van hoe je partner eruit ziet. Daar komt veel meer bij kijken.
Ik denk niet dat je oppervlakkig bent maar dat je (licht) getraumatiseerd bent. En je partner maakt kans om depressief te worden. Ik denk dat jullie wel redelijk snel iets moeten gaan doen hieraan. Als jullie traumaverwerking nodig hebben, is het het best om snel te beginnen met therapie. Hoe eerder, hoe beter want dit duurt al veel te lang.
Ik beweer niet dat je ptss hebt, voor de duidelijkheid. Maar wat herkenbaar voor mij is, is het vermijdingsgedrag. Je vermijdt sex met hem. Dat past echt bij trauma's. En ik voel ook verdriet tussen de regels door. Dat past niet bij een stel wat de interesse in elkaar is verloren, vind ik zelf. Dat gaat ook gepaard met verdriet maar van een ander soort. Jij hebt echt pijn, volgens mij. Je wilt wel maar het lukt niet. Herkenbaar voor mij ook. Bang en opgewonden tegelijk zijn, lukt meestal niet. En, het is voor mij nog steeds lastig de associaties te herkennen voor wat ze zijn. Daarom kijk ik naar de dingen die ik vermijd. En probeer dan uit te vogelen welk trauma eraan verbonden is. Ik kan kiezen. Maar bij jullie is de oorzaak heel duidelijk, daarom denk ik dat therapie een goeie kans van slagen heeft. Welke therapie, ik denk dat een gesprek met een psycholoog jullie kan helpen daarin een keuze te maken.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
zondag 22 februari 2015 om 09:49
quote:rosanna08 schreef op 21 februari 2015 @ 21:02:
dat je moet wennen aan zijn nieuwe uiterlijk snap ik wel, de manier waarop je ermee omgaat niet
Dit. Ik vind het onvoorstelbaar kwetsend dat je een t-shirt en dekentje voorstelt aan hem zodat je maar niet zijn littekens hoeft te zien.
Therapie voor jou om hiermee om te leren gaan lijkt me een heel verstandig plan.
dat je moet wennen aan zijn nieuwe uiterlijk snap ik wel, de manier waarop je ermee omgaat niet
Dit. Ik vind het onvoorstelbaar kwetsend dat je een t-shirt en dekentje voorstelt aan hem zodat je maar niet zijn littekens hoeft te zien.
Therapie voor jou om hiermee om te leren gaan lijkt me een heel verstandig plan.
Les temps sont durs pour les rêveurs...
zondag 22 februari 2015 om 10:15
Erg kortzichtig en oppervlakkig van je! Het gaat je dus om zijn uiterlijk. Inderdaad zoals vele anderen ook zeggen: stel jezelf eens voor dat het jou was overkomen, en je vriend zou dit tegen jou zeggen. Open je dan een TO om te vragen wat je met een vriend moet die je niet meer wil vanwege een ongeluk en brandwonden? En logisch dat het hem onzeker heeft gemaakt over zijn lijf. Fijn dat zijn vriendin dan zo begripvol reageert door te vragen of hij het af kan dekken. Juist dat zal hem erg onzeker maken. Hij zal het zelf ook moeilijk vinden om zijn beschadigde lichaamsdelen te laten zien, hij zou dat juist bij jou als eerste durven, omdat hij zich bij jou vertrouwd voelt en dan reageer jij zo. Hoe denk je dat hij zich daarbij voelt? Als zijn vriendin, als zo reageert...Het zegt meer over jou dan over hem, hij kan hier niks aan doen. Het is hem ook overkomen. Natuurlijk zal hij jullie seksleven van voor het ongeluk ook missen. Hebben jullie het hier over gehad, hoe hij zich nu voelt. Want jij kan het zo voelen maar bedenk wel dat het voor hem vele malen erger moet zijn! Het is zijn lijf dat verminkt is! Ik vind dat je het heel erg hebt over hoe het voor jou is, maar ik denk dat het in eerste instantie niet om jou gaat maar om hem! Je schreef dat je in de eerste tijd zin in seks had maar hij niet omdat hij pijn had en dat je je afgewezen voelde. Maar het draait toch niet alleen om jouw seksuele behoefte. Je vriend heeft een trauma meegemaakt wat hem voor de rest van zijn leven heeft verminkt en hij heeft erg veel pijn. Hoe moeilijk is het voor hem om hiermee om te gaan? Sowieso, niet alleen met de seks, En dan kom jij met een dekentje om zijn lijf af te dekken....volgens mij is dat een keiharde klap in zijn gezicht voor hem geweest, deze reactie. Hebben jullie het daar over gehad? Waarom jij dat zo wilde en hoe dat voor hem was. Natuurlijk is je vriend van binnen ook veranderd, dat kan niet anders. Hij moet met deze verminking leren omgaan en met de pijn die daarbij hoort. Hij had het ook liever niet meegemaakt, maar het is wel zo en daar zullen jullie allebei mee om moeten leren gaan en vooral samen. Inderdaad zoals anderen ook al aangaven samen naar therapie, misschien dat dat jullie meer bij elkaar brengt.
anoniem_6538ab5e39ca4 wijzigde dit bericht op 22-02-2015 10:40
Reden: aanpassing
Reden: aanpassing
% gewijzigd
zondag 22 februari 2015 om 11:29
quote:Sanne88 schreef op 22 februari 2015 @ 10:15:
Ik vind dat je het heel erg hebt over hoe het voor jou is, maar ik denk dat het in eerste instantie niet om jou gaat maar om hem!
Dat vind ik dus volkomen onzin. TO schrijft dat ze moeilijk opgewonden kan raken van haar vriend. Dat gaat over een emotionele relatie tussen 2 mensen, dus het is onzin om te denken dat het alleen maar om hem gaat. Tuurlijk, hij heeft het ongeval gehad en zijn lijf is veranderd. Maar daarmee ook zijn emotionele toestand. En een hersteltraject van 2 jaar (dat nog niet af is) laat een liefhebbende partner bepaald niet koud...
Ik vind het prima dat TO eerlijk opschrijft waar ze mee zit. Dat is de eerste stap naar een oplossing.
Ik vind dat je het heel erg hebt over hoe het voor jou is, maar ik denk dat het in eerste instantie niet om jou gaat maar om hem!
Dat vind ik dus volkomen onzin. TO schrijft dat ze moeilijk opgewonden kan raken van haar vriend. Dat gaat over een emotionele relatie tussen 2 mensen, dus het is onzin om te denken dat het alleen maar om hem gaat. Tuurlijk, hij heeft het ongeval gehad en zijn lijf is veranderd. Maar daarmee ook zijn emotionele toestand. En een hersteltraject van 2 jaar (dat nog niet af is) laat een liefhebbende partner bepaald niet koud...
Ik vind het prima dat TO eerlijk opschrijft waar ze mee zit. Dat is de eerste stap naar een oplossing.
Snel internet vraagt niet per se om een snelle mening
zondag 22 februari 2015 om 11:48
Ik denk dat het niks te maken heeft met de littekens zelf, maar waar ze symbool voor staan. En dat TO zich vergist als ze zegt dat ze zich niet meer tot hem aangetrokken voelt. De littekens vormen geen rem op haar opwinding omdat ze ze lelijk vindt, maar omdat ze angst en verdriet oproepen. TO denkt zelf ook dat ze oppervlakkig is. Dat klopt dus niet, volgens mij. Ik denk dat ze zich vergist in het benoemen van het probleem en dat haar topictitel beter had kunnen zijn: "Littekens van mijn partner maken me angstig en verdrietig waardoor ik sex met hem liever vermijd", in mijn ogen dan. Maar dat is wat lang. Of: "Littekens van mijn partner brengen me terug naar de tijd dat hij bijna dood ging, of dat ik daar bang voor was, en ik de verzorgende rol had, waardoor als ik naar zijn littekens kijk tijdens de sex, ik hem anders zie, waardoor ons oude rollenpatroon verdwijnt, die ik nodig heb om opgewonden te raken.". De liefde kan ingewikkeld zijn hoor. En angsten ook.
Ik denk dus dat TO zelf en anderen, haar verkeerd beoordelen. Heel begrijpelijk want oppervlakkigheid is het eerste waar je aan denkt. Maar dat klopt gewoon niet, volgens mij.
Ik denk dus dat TO zelf en anderen, haar verkeerd beoordelen. Heel begrijpelijk want oppervlakkigheid is het eerste waar je aan denkt. Maar dat klopt gewoon niet, volgens mij.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
zondag 22 februari 2015 om 11:53
Nu ik verder lees, zie ik ook een mooie, warme, minder oppervlakkige reactie van TO. En besef ik dat mijn reactie ook wel heel hard zal zijn geweest.
Daarvoor bied ik je mijn verontschuldigingen aan.
Ook lees ik dat men de verzorgende partner van een zieke partner vaak over het hoofd ziet. Dat lijkt mij ook heel pijnlijk. Want alle aandacht gaat - begrijpelijk op zich - uit naar de vaak ernstig zieke partner, maar ik kan mij voorstellen dat de verzorgende partner een beetje het 'spek en bonen' gevoel heeft.
Los daarvan, die relatie wordt ook anders. Je gaat van geliefden, maatjes etc naar de rol van verpleger en verpleegde. Dat is ook een ommezwaai.
Daarvoor bied ik je mijn verontschuldigingen aan.
Ook lees ik dat men de verzorgende partner van een zieke partner vaak over het hoofd ziet. Dat lijkt mij ook heel pijnlijk. Want alle aandacht gaat - begrijpelijk op zich - uit naar de vaak ernstig zieke partner, maar ik kan mij voorstellen dat de verzorgende partner een beetje het 'spek en bonen' gevoel heeft.
Los daarvan, die relatie wordt ook anders. Je gaat van geliefden, maatjes etc naar de rol van verpleger en verpleegde. Dat is ook een ommezwaai.
I can explain it to you, but I can't understand it for you
