Seks
alle pijlers
"zo gaan dat soort dingen nu eenmaal......................."
maandag 21 juli 2008 om 08:39
Laat ik kort bij het begin beginnen. Ik heb een lieve vriendin, we zijn 7 jaar samen. Ik ben 32 zei is 35, we staan samen midden in een leuk leven. De laatste 2 jaar ofzo gaat het op sex gebied erg bergafwaarts, het eerst jaar van onze relatie was niks ons te gek. De Pabo werd 5 keer doorgelezen, we bestelde van alles. We keken samen weleens een pornootje of rookte een jointje, de bestelde speelgoedjes verdwenen in alle gaatjes bij ons allebei. We stuurde elkaar geile sms-jes en deden het op de raarste plaatsen en momenten, we hadden nog allerlei wilde plannen, parenclub, trio's etc, we waren echt wilder dan wild.
Na onze eerste 2 jaar samen werd het al heel snel veel minder, ik dacht eerst nog. We hebben het te druk, we zijn net samen papa en mama geworden, het komt nog wel. Maar nu zoveel jaar later weet ik het zeker, het gaat niet meer komen. We hebben nu gemiddeld 1,5 uur seks per jaar, ik kan er de klok op gelijk zetten. Om de 4 a 6 weken op zondag avond, is het met 10 minuten weinig fantasie volle actie gedaan. Het is allemaal zo voorspelbaar aan het worden, spanning 0,0. Tuurlijk ben ik daar zelf bij maar ik heb aan alles al lang gemerkt dat het voor haar niet zo uitgebreid meer hoeft als vroeger. Als ik me de speelgoedjes aan kwam zei ze steen vast, ach die hebben we toch niet meer nodig al dat gedoe.
Ik probeer hier al 1,5 jaar samen met haar over te praten omdat ik gewoon merk dat ik er erg verdrietig over ben. Helaas voel ik me niet echt serieus genomen, afgelopen week weer een discussie omdat ik me er helemaal niet lekker onder voel, voornamelijk heb ik het gevoel dat ze veel minder gek op me is dan vroeger ook zei dat ik het gevoel had dat het maar mijn probleem was i.p.v. ons probleem. Zegt ze "het is toch ook jouw probleem dat je van die hoge verwachtingen hebt?" Ik zei dat het me leek dat je binnen een relatie altijd samen moet proberen te zoeken naar een oplossing. Ze zei "Ik kan nu eenmaal niet meer zin maken, simpel, jij denkt dat alles altijd zo als vroeger kan blijven maar zo werkt het niet, zo gaan dat soort dingen nu eenmaal in een relatie .
Waar het eigenlijk nu op neer komt is dat ik het gevoel heb dat de gehele situatie voor haar heel normaal is en dat ik maar een probleem heb waar zei niks aan kan doen, wil doen. Ik ging met een bepaalde verwachting een relatie aan maar had eerlijk gezegd niet verwacht dat we nu na 7 jaar hier zouden staan.
Ik ben gek op haar geworden om hoe ze was, lief, gezellig maar ook super geil. Dit speelde zeker wel mee omdat het met vorige vriendinnetjes op sex gebied maar zozo was dacht ik bij haar wow dit is d'r. Zij viel op mij omdat ik gezellig vrolijk en verzorgend en omdat je met me kan lachen. Wat als ik ineens een stuk chagrijn zou worden?
Laat ik een voorbeeld geven, we gaan regelmatig in het weekeind naar haar of mijn familie. Stel dat ik nu ineens zeg "Nou al die familie bezoekjes dat hoeft van mij niet meer zo, eens in de 4 a 6 weken effe bij je ouders langs vindt ik meer dan genoeg". Ik weet zeker dat ze hier pissig over wordt, als ik dan zou zeggen, "zo gaan dat soort dingen nu eenmaal, als je langer samen bent worden dat soort dingen minder". Wat ik bedoel te zeggen is dat je in een relatie heel veel dingen bij wilt houden, je moet je huis schoonmaken, je familie en vrienden bezoeken, boodschappen doen etc. Niet altijd heb je hier evenveel zin in maar je doet het wel, waarom krijgt sex dan zo'n ondergeschoven plek? Ik denk dat ik het wel weet, niemand ziet of merkt dat je dit verwaarloosd. Als je andere dingen laat versloffen is de sociale controle hierop veel groter.
Ik heb echt van alles geprobeerd en ik lees ook de viva en de flair van mijn vrouwtje, maar serieus niks werk. Dit weekend is ons kindje logeren, kruipt ze rustig op zaterdag avond met een boek op bed en gaat ze lekker vroeg slapen want ze is moe. We hebben net 3 weken vakantie gehad. Ik probeer haar veel werk in huis uit handen te nemen, de weekeinden minder vol te plannen met afspraken. We gaan weer eens wat vaker samen op stap, maar niks helpt ik weet het echt niet meer en het gevoel dat ik er maar alles aan moet doen en zei het tot MIJN PROBLEEM bombardeert zitten me helemaal dwars.
Aangezien het dus allemaal MIJN PROBLEEM is ga IK maar op zoek naar een oplossing. Keer vreemdgaan keer naar de hoeren, keer helemaal uit me dak gaan (ik maak nooit schreeuwend ruzie blijf ALTIJD rustig) een Sexvriendin zoeken? Ik weet het nog niet.
MIJN BELANGRIJKSTE VRAAG is het nou echt zo normaal dat sex na bv 7 jaar samen zoveel minder wordt? Begrijp best dat het allemaal anders wordt maar mijn vrouw is nog maar een schim van wie zo ooit was in bed. En als alles verder in je relatie goed is zou dit dan voor jullie een rede zijn om er een eind aan te maken?
Na onze eerste 2 jaar samen werd het al heel snel veel minder, ik dacht eerst nog. We hebben het te druk, we zijn net samen papa en mama geworden, het komt nog wel. Maar nu zoveel jaar later weet ik het zeker, het gaat niet meer komen. We hebben nu gemiddeld 1,5 uur seks per jaar, ik kan er de klok op gelijk zetten. Om de 4 a 6 weken op zondag avond, is het met 10 minuten weinig fantasie volle actie gedaan. Het is allemaal zo voorspelbaar aan het worden, spanning 0,0. Tuurlijk ben ik daar zelf bij maar ik heb aan alles al lang gemerkt dat het voor haar niet zo uitgebreid meer hoeft als vroeger. Als ik me de speelgoedjes aan kwam zei ze steen vast, ach die hebben we toch niet meer nodig al dat gedoe.
Ik probeer hier al 1,5 jaar samen met haar over te praten omdat ik gewoon merk dat ik er erg verdrietig over ben. Helaas voel ik me niet echt serieus genomen, afgelopen week weer een discussie omdat ik me er helemaal niet lekker onder voel, voornamelijk heb ik het gevoel dat ze veel minder gek op me is dan vroeger ook zei dat ik het gevoel had dat het maar mijn probleem was i.p.v. ons probleem. Zegt ze "het is toch ook jouw probleem dat je van die hoge verwachtingen hebt?" Ik zei dat het me leek dat je binnen een relatie altijd samen moet proberen te zoeken naar een oplossing. Ze zei "Ik kan nu eenmaal niet meer zin maken, simpel, jij denkt dat alles altijd zo als vroeger kan blijven maar zo werkt het niet, zo gaan dat soort dingen nu eenmaal in een relatie .
Waar het eigenlijk nu op neer komt is dat ik het gevoel heb dat de gehele situatie voor haar heel normaal is en dat ik maar een probleem heb waar zei niks aan kan doen, wil doen. Ik ging met een bepaalde verwachting een relatie aan maar had eerlijk gezegd niet verwacht dat we nu na 7 jaar hier zouden staan.
Ik ben gek op haar geworden om hoe ze was, lief, gezellig maar ook super geil. Dit speelde zeker wel mee omdat het met vorige vriendinnetjes op sex gebied maar zozo was dacht ik bij haar wow dit is d'r. Zij viel op mij omdat ik gezellig vrolijk en verzorgend en omdat je met me kan lachen. Wat als ik ineens een stuk chagrijn zou worden?
Laat ik een voorbeeld geven, we gaan regelmatig in het weekeind naar haar of mijn familie. Stel dat ik nu ineens zeg "Nou al die familie bezoekjes dat hoeft van mij niet meer zo, eens in de 4 a 6 weken effe bij je ouders langs vindt ik meer dan genoeg". Ik weet zeker dat ze hier pissig over wordt, als ik dan zou zeggen, "zo gaan dat soort dingen nu eenmaal, als je langer samen bent worden dat soort dingen minder". Wat ik bedoel te zeggen is dat je in een relatie heel veel dingen bij wilt houden, je moet je huis schoonmaken, je familie en vrienden bezoeken, boodschappen doen etc. Niet altijd heb je hier evenveel zin in maar je doet het wel, waarom krijgt sex dan zo'n ondergeschoven plek? Ik denk dat ik het wel weet, niemand ziet of merkt dat je dit verwaarloosd. Als je andere dingen laat versloffen is de sociale controle hierop veel groter.
Ik heb echt van alles geprobeerd en ik lees ook de viva en de flair van mijn vrouwtje, maar serieus niks werk. Dit weekend is ons kindje logeren, kruipt ze rustig op zaterdag avond met een boek op bed en gaat ze lekker vroeg slapen want ze is moe. We hebben net 3 weken vakantie gehad. Ik probeer haar veel werk in huis uit handen te nemen, de weekeinden minder vol te plannen met afspraken. We gaan weer eens wat vaker samen op stap, maar niks helpt ik weet het echt niet meer en het gevoel dat ik er maar alles aan moet doen en zei het tot MIJN PROBLEEM bombardeert zitten me helemaal dwars.
Aangezien het dus allemaal MIJN PROBLEEM is ga IK maar op zoek naar een oplossing. Keer vreemdgaan keer naar de hoeren, keer helemaal uit me dak gaan (ik maak nooit schreeuwend ruzie blijf ALTIJD rustig) een Sexvriendin zoeken? Ik weet het nog niet.
MIJN BELANGRIJKSTE VRAAG is het nou echt zo normaal dat sex na bv 7 jaar samen zoveel minder wordt? Begrijp best dat het allemaal anders wordt maar mijn vrouw is nog maar een schim van wie zo ooit was in bed. En als alles verder in je relatie goed is zou dit dan voor jullie een rede zijn om er een eind aan te maken?
maandag 21 juli 2008 om 11:37
Wat men al aangaf zit daar gevaar in. Een sv moet een extra zijn en bovendien met swingen of een trio beleef je het samen als partners waar je nu je partner buiten sluit. je moet ten alle tijden toch terug willen en kunnen vallen op wat er was als het om wat voor reden niet werkt zo'n sexvriendinnetje. maar wat nu als die een relatie krijgt en wil stoppen, kun je dan nog terug naar de relatie die je had als dit het voor je oploste?
Vreemdgaan is al helemaal niet de oplossing omdat inderdaad dan ook nog gelogen en bedrogen is. Het vertrouwen weg is enz.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 juli 2008 om 11:38
nee ik scheerde de vrouwen die geen zin hadden en kinderen misschien onder 1 kam. Hoewel daar ook verschillende problemen de oorzaak kunnen zijn. Die zijn heel divers maar bij de vrouwen die GEEN zin hebben ligt die periode vaak als er kinderen zijn gekomen.
Overigens las ik in een boek een leuke therorie over mannen die geen zin meer hadden als er kinderen kwamen.
Bij sommige (ik zal er op letten :-) ) mannen kan dat liggen aan het feit dat ze hun moeder als verzorgende zagen en niet als sexueel aktieve vrouw. Hun eigen vrouw spiegelen ze dan ook aan dat ideaal beeld van hun moeder. Een moeder zorgt voor de kinderen en alles. Hij kan dan dat ontbrekende deel (het ging in het boek over vreemdgaan) elders zoeken.
Dit even als leuk voorbeeld hoe complex het kan liggen en hoe ver de oorzaak vaak te zoeken is.
Overigens las ik in een boek een leuke therorie over mannen die geen zin meer hadden als er kinderen kwamen.
Bij sommige (ik zal er op letten :-) ) mannen kan dat liggen aan het feit dat ze hun moeder als verzorgende zagen en niet als sexueel aktieve vrouw. Hun eigen vrouw spiegelen ze dan ook aan dat ideaal beeld van hun moeder. Een moeder zorgt voor de kinderen en alles. Hij kan dan dat ontbrekende deel (het ging in het boek over vreemdgaan) elders zoeken.
Dit even als leuk voorbeeld hoe complex het kan liggen en hoe ver de oorzaak vaak te zoeken is.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 juli 2008 om 11:46
nee ik was nooit gaan swingen als ik geen zin had in sex. Dat gaat echt niet werken. Voor die tijd was mijn gevoel van vrouw zijn terug gekomen en wel door internet. Ik liet daar flirten toe wat ik binnen mijn relatie in real not done vond. Maar wie kende me achter die pc? Ik dorst daar voor het eerst het eens uit te proberen. Dat maakte dat ik weer bevestigd werd, men vond me met veertig jaar nog wel interessant, er waren nog wel mannen die vrouwen dan erg sexy vonden. Dat maakte dat ik me weer vrouwelijker ging kleden, ontdekte dat flirte erg leuk was. En gelukkig voor ik vreemd ging was het mijn man die zei 'laten we dan die spanning samen zoeken" hij wilde iets doen met wat mij had doen opleven. En voor ik wat gedaan had met andere was hij het die profiteerde van wat het losmaakte bij me. Bovendien kregen de kinderen toen ook meer de leeftijd dat ze meer zelf gingen doen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 juli 2008 om 11:49
Hoi topic opener. Allereerst wil ik zeggen dat ik met je meeleef. De gevoelens waarmee je nu zit zijn tegenstrijdig. Je houdt van haar maar de keren dat ze je afwijst maken je ongelukkig en laten je twijfelen over je relatie. Op de vraag 'of dit nu eenmaal zo gaat' beantwoord ik met: ja. Het merendeel van de stellen, zeker met kleine kinderen, zitten in deze situatie. Er wordt in deze tijd (tussen je 30e en 45e jaar) veel van ons gevraagd. Hard werken, kinderen opvoeden, huishouden en voldoen aan je sociale verplichtingen. Het vreet tijd. En vooral energie. En dat geldt vooral voor de mama's. Want als je eerlijk bent: vrouwen doen toch altijd meer in huis en nemen een groter stuk van de opvoeding voor hun rekening. En als je daardoor moe bent, altijd maar op de toppen van je tenen loopt, schiet seks erbij in en is de ‘zin’ in het bedrijven van de liefde ver te zoeken. Als je het op allerlei manieren bespreekbaar hebt gemaakt, van alles hebt geprobeerd dan heb je uiteindelijk een aantal keuzes. Of je legt je erbij neer, accepteer dat je seksleven op dit moment op een lager pitje brandt en knok feitelijk voor het in standhouden van je relatie. Als je echt van haar houdt en haar niet kwijt wilt dan moet je jezelf opofferen. Houd jezelf voor dat er een tijd komt dat het weer beter wordt. Dat ze weer spontaan zin krijgt en dat jullie seksleven weer opbloeit. Want die tijd komt echt wel. Als de kind(eren) wat ouder zijn, als de druk wat van de ketel gaat van je hectische leven. En dit kan best wel een aantal jaren duren. In mijn optiek zijn dat juist de ‘echte’ mannen (en vrouwen). Die standvastig zijn, doorzetten en weerstand kunnen bieden tegen de verleidingen die op de loer liggen. De andere keuze die je kunt maken is om je honger te stillen bij een ander. Een prosti of een SV. Het kan je relatie dragelijk maken zolang je het voorelkaar krijgt om het verborgen te houden voor je partner. Bedenk wel dat dit ook zijn prijs heeft en dat je indirect speelt met het welzijn & geluk van je vriendin (en je kids). Even los van het risico dat je hebt op het oplopen en doorgeven van een SOA. Het is eerlijker als je voor die laatste keuze gaat om dan maar meteen te scheiden van je partner. Je zult echter merken dat de meeste nieuwe relaties altijd sprankelen in het begin en dat je supersex hebt de eerste jaren. En dat het daarna weer afzwakt. Is dat je scheiding dan waard geweest?? Ik zou zeggen: houdt vol. Je bent niet alleen. Geef haar tijd. Het komt goed.
maandag 21 juli 2008 om 11:53
maandag 21 juli 2008 om 12:20
[i]Sex is erg belangrijk in een relatie, het is het verschil tussen een vriendschap en een partnerschap[/i][/i]
Dat is het gevoel dat ik nu ook heel sterk heb, we hebben het verder prima verder samen maar het is net of ik met een goeie vriend samen woon. Daarnaast merk ik gewoon dat ik minder kan hebben en sneller geïrriteerd ben omdat ik niet lekker in me vel zit
Ik zal idd door moeten vragen om er achter te komen of dit een tijdelijk iets is of permanent en kijken wat nu precies de rede is. Was inderdaad ook al van mening dat "zo gaat dat nu eenmaal............." wel beetje erg makkelijk is. Maar goed ze heeft al meerdere keren gezegd dat het nooit meer zo als vroeger zal worden. Drinken doet ze bv al langere tijd niet meer en een jointje roken vergeet het helemaal maar, ik zie niet in dat ze daar in de toekomst wel ineens behoefte aan krijgt. Ze is er nu ineens dagen ziek van omdat ze ouder is geworden. Ik zie niet in dat als ons dochtertje ouder is ze hier wel zin in heeft. Ik noem deze 2 zaken omdat dit ook altijd buitengewoon gunstig was voor haar libido
Doddie bedankt voor je verhaal dacht jij toen wel dat het allemaal wel goed zou komen of zei je toen hetzelfde als mijn vrouw nu.
Stewardess jij geeft idd aan dat je een eye openeren hebt gehad. Ik geloof daar ook in, ik ken zoveel mensen die bv uit elkaar gingen en dat toen bv een ex wel ineens zichzelf goed ging verzorgen. Beetje met de mode mee doen 20 kg afvallen etc. Denk dat het gewoon een kwestie van motivatie is, niet gemotiveerd zijn voor sex kan ook opgewekt worden door het feit dat je het idee hebt dat je partner het allemaal wel best vindt. Ik voel me echt niet serieus genomen na al die jaren en dat doet het MEESTE PIJN.
sarah scott je hebt het idd terecht over je eigenwaarde. Steeds maar weer dat gevoel dat je afgewezen wordt. "ga naar je eigen helft laat me alsjeblieft met rust" "We gaan heus niet sexen hoor" "Tongen doe je als je 16 bent, doe niet zo raar" "Piemels zijn echt lelijk" allemaal opmerkingen die in zo'n periode echt pijn gaan doen.
Ik was zelf altijd degene die riep, als de sex minder wordt moet je er mee stoppen, begin van het einde. Nu zit ik er zelf mee maar heb wel een heel gezin. De vraag is echt hoe lang ik dit vol blijf houden begin steeds meer te twijfelen vooral omdat het nog maar de vraag is of wachten beloond wordt. De momenten dat we het nu rustigere hebben of onze dochter logeren is gebeurd er ook geen RUK. Snap dat de frequentie af neemt maar je kan ergens toch ook effe tijd voor vrij maken op momenten dat je weer samen bent?
Hoe belangrijk is sex, ondertussen is mij wel duidelijk dat sex op zich wel belangrijk is. Belangrijker is de gevolgen van veel minder kwalitatief goede sex . Ben echt niet happy, onzeker en daardoor veel minder mezelf, sneller geïrriteerd en chaga. Gevolg is dus vele malen belangrijker dan de oorzaak, denk idd dat als ze bv invalide zou worden het anders zou zijn. Ik weet dan dat ze er niks aan kan doen, nu heb ik steeds het gevoel JE WIL ER NIKS AAN DOEN, BEN IK HET NIET WAARD OFZO?
Dat is het gevoel dat ik nu ook heel sterk heb, we hebben het verder prima verder samen maar het is net of ik met een goeie vriend samen woon. Daarnaast merk ik gewoon dat ik minder kan hebben en sneller geïrriteerd ben omdat ik niet lekker in me vel zit
Ik zal idd door moeten vragen om er achter te komen of dit een tijdelijk iets is of permanent en kijken wat nu precies de rede is. Was inderdaad ook al van mening dat "zo gaat dat nu eenmaal............." wel beetje erg makkelijk is. Maar goed ze heeft al meerdere keren gezegd dat het nooit meer zo als vroeger zal worden. Drinken doet ze bv al langere tijd niet meer en een jointje roken vergeet het helemaal maar, ik zie niet in dat ze daar in de toekomst wel ineens behoefte aan krijgt. Ze is er nu ineens dagen ziek van omdat ze ouder is geworden. Ik zie niet in dat als ons dochtertje ouder is ze hier wel zin in heeft. Ik noem deze 2 zaken omdat dit ook altijd buitengewoon gunstig was voor haar libido
Doddie bedankt voor je verhaal dacht jij toen wel dat het allemaal wel goed zou komen of zei je toen hetzelfde als mijn vrouw nu.
Stewardess jij geeft idd aan dat je een eye openeren hebt gehad. Ik geloof daar ook in, ik ken zoveel mensen die bv uit elkaar gingen en dat toen bv een ex wel ineens zichzelf goed ging verzorgen. Beetje met de mode mee doen 20 kg afvallen etc. Denk dat het gewoon een kwestie van motivatie is, niet gemotiveerd zijn voor sex kan ook opgewekt worden door het feit dat je het idee hebt dat je partner het allemaal wel best vindt. Ik voel me echt niet serieus genomen na al die jaren en dat doet het MEESTE PIJN.
sarah scott je hebt het idd terecht over je eigenwaarde. Steeds maar weer dat gevoel dat je afgewezen wordt. "ga naar je eigen helft laat me alsjeblieft met rust" "We gaan heus niet sexen hoor" "Tongen doe je als je 16 bent, doe niet zo raar" "Piemels zijn echt lelijk" allemaal opmerkingen die in zo'n periode echt pijn gaan doen.
Ik was zelf altijd degene die riep, als de sex minder wordt moet je er mee stoppen, begin van het einde. Nu zit ik er zelf mee maar heb wel een heel gezin. De vraag is echt hoe lang ik dit vol blijf houden begin steeds meer te twijfelen vooral omdat het nog maar de vraag is of wachten beloond wordt. De momenten dat we het nu rustigere hebben of onze dochter logeren is gebeurd er ook geen RUK. Snap dat de frequentie af neemt maar je kan ergens toch ook effe tijd voor vrij maken op momenten dat je weer samen bent?
Hoe belangrijk is sex, ondertussen is mij wel duidelijk dat sex op zich wel belangrijk is. Belangrijker is de gevolgen van veel minder kwalitatief goede sex . Ben echt niet happy, onzeker en daardoor veel minder mezelf, sneller geïrriteerd en chaga. Gevolg is dus vele malen belangrijker dan de oorzaak, denk idd dat als ze bv invalide zou worden het anders zou zijn. Ik weet dan dat ze er niks aan kan doen, nu heb ik steeds het gevoel JE WIL ER NIKS AAN DOEN, BEN IK HET NIET WAARD OFZO?
maandag 21 juli 2008 om 12:38
Oja, zo was het idd, mijn excuses
Maar toch....ik weet idd dat er nog genoeg mannen zijn die me wél interessant vinden, maar verdorie ik hou gewoon ontzettend veel van mijn eigen vent! En natuurlijk zijn er kinderen, dat is iets wat uiteraard ook meespeelt. Waren die er niet, dan moet ik eerlijk bekennen dat het voor mij al een stuk eenvoudiger zou zijn om weg te gaan. Maar goed, ze zjn er nu eenmaal wel
En bovendien zijn zij uiteraard niet de enige reden om te blijven. Dit (de seks dus) is het enige punt wat de laatste tijd steeds terug komt. Eigenlijk al sinds de geboorte van de oudste. Dus wat ik hierboven las, dat de man de vrouw als verzorgende is gaan zien...daar zit misschien idd wel wat in. Alleen...hoe in hemelsnaam verander je dat?
maandag 21 juli 2008 om 12:45
Precies.....nee nu ben ik moe, nee ik heb nu spierpijn (van t sporten), nu nog??? (half twaalf savonds....so what???) etc etc etc. BAH! Het lijkt wel een ouwe zak van 65....en hij is pas 36. Misschien speelt het hier ook (deels) mee dat ik "nog maar" 27 ben. Anderzijds denk ik eigenlijk dat dat flauwekul is. Want genoeg mannen van zijn leeftijd die dit "probleem" niet hebben.
Dat uit logeren verhaal ken ik ook maar al te goed. Neem bv dit weekend, oudste is logeren dus we hebben alleen baby thuis. Dat betekent alle rust, want zij slaapt nog heel veel
Nu hadden wij 2 weken geleden ergens een weddenschapje om (doen we wel vaker, meestal is de inzet een simpele kus oid). Nu was de inzet een massage (en ik won ) en we hadden dus de massage voor gisteren gepland. Dus toen ik gisterochtend vroeg wanneer ik de massage kon verwachten zei hij doodleuk; "niet, want je bent ongesteld, en bij een massage hoort ook seks" 
Mijn bek viel open. Echt. Mijn god. En bedankt.....
maandag 21 juli 2008 om 12:47
Mede vanuit mijn eigen ervaring betwijfel ik dit, of zou het toch niet veralgemenen.
Terwijl mannen hun seksuele piek ergens rond hun 20e beleven komt die bij vrouwen juist rond hun 35e. Typisch de leeftijd waarop ze een SV zoeken (kijk maar op het topic "Minnaar"), en dan precies als extraatje omdat ze aan hun eigen man even niet genoeg hebben, of omdat ze behoefte hebben aan variatie...
Waarom het bij de vrouw van de TS zo helemaal anders is, kan ik niet beoordelen. Al denk ik in eerste instantie aan hormonale storingen zoals die wel eens door pilgebruik worden veroorzaakt. Maar andere oorzaken zijn natuurlijk net zo goed mogelijk: misschien kan een seksuoloog meer klaarheid brengen?
maandag 21 juli 2008 om 12:47
maandag 21 juli 2008 om 13:20
hoe weet je nu op dat moment of het tijdelijk is? Natuurlijk had ik daar geen enkel beeld van. Ik had het niet meer en kon onmogelijk voorspellen of dat ooit betere zou worden. Dat kun je alleen maar hopen.
je zegt dat je het bij invaliditeit wel zou accepteren, dat vind ik vreemd want nu doe je net of ze het expres doet dat ze geen zin heeft. Vind je dat ze geen moeite doet waar zij misschien denkt dat ze in ieder geval nog die moeite eens in de zoveel tijd neemt, misschien wel ondanks de geen zin die ze dan ook voelt. Ik merk wel vaker dat mannen het zien als niet willen veranderen. maar verander jij eens iets voor een ander, het is al verdomde moeilijk iets aan jezelf te veranderen waar je wel achter staat laat staan als je iets moet veranderen waar je nu al de zin niet voor hebt. Daar moet je wel enthousiame voor voelen.
Ik had het liefste dat het simpel opgelost was. Dat ik morgen wakker zou worden en ik in mijn ogen "gewoon zin had" dan hadden we hierover geen probleem en waren beide gelukkig. Maar er is geen pil voor je moet er dus aan werken (dus nog meer doen nog meer aan verwachtingen voldoen en je hebt al gevoel dat je zoveel moet) En wil je wel aan iets werken waar je nu al geen zin in hebt? Zeker als je zelf niet het probleem zo ervaart, dit wel vaker ziet binnen relatie's? Probeer dat dan maar eventjes te veranderen. Voor haar is het net zo makkelijk om dan te zeggen, verander jij maar en heb maar eens gewoon minder zin want dan is het probleem er net zo min.
Ik denk dus dat je dat te simpel ziet. haar zin moet terug komen zonder dat helpt alle moeite die ze doet niet omdat ze dan nog het plezier erin niet heeft.
Het is net als tegen je invalide vrouw zeggen dat het probleem opgelost zou zijn als ze weer gezond was. Jouw vrouw mist de gezonde zin in sex en dat is om te kunnen sexen net zo goed een handicap. (hoewel ik juist vroeg hoe jij het zou vinden als bij jou om wat voor reden de zin weg zou vallen als je vrouw je daarom zou verlaten of vreemd zou gaan)
je zegt dat je het bij invaliditeit wel zou accepteren, dat vind ik vreemd want nu doe je net of ze het expres doet dat ze geen zin heeft. Vind je dat ze geen moeite doet waar zij misschien denkt dat ze in ieder geval nog die moeite eens in de zoveel tijd neemt, misschien wel ondanks de geen zin die ze dan ook voelt. Ik merk wel vaker dat mannen het zien als niet willen veranderen. maar verander jij eens iets voor een ander, het is al verdomde moeilijk iets aan jezelf te veranderen waar je wel achter staat laat staan als je iets moet veranderen waar je nu al de zin niet voor hebt. Daar moet je wel enthousiame voor voelen.
Ik had het liefste dat het simpel opgelost was. Dat ik morgen wakker zou worden en ik in mijn ogen "gewoon zin had" dan hadden we hierover geen probleem en waren beide gelukkig. Maar er is geen pil voor je moet er dus aan werken (dus nog meer doen nog meer aan verwachtingen voldoen en je hebt al gevoel dat je zoveel moet) En wil je wel aan iets werken waar je nu al geen zin in hebt? Zeker als je zelf niet het probleem zo ervaart, dit wel vaker ziet binnen relatie's? Probeer dat dan maar eventjes te veranderen. Voor haar is het net zo makkelijk om dan te zeggen, verander jij maar en heb maar eens gewoon minder zin want dan is het probleem er net zo min.
Ik denk dus dat je dat te simpel ziet. haar zin moet terug komen zonder dat helpt alle moeite die ze doet niet omdat ze dan nog het plezier erin niet heeft.
Het is net als tegen je invalide vrouw zeggen dat het probleem opgelost zou zijn als ze weer gezond was. Jouw vrouw mist de gezonde zin in sex en dat is om te kunnen sexen net zo goed een handicap. (hoewel ik juist vroeg hoe jij het zou vinden als bij jou om wat voor reden de zin weg zou vallen als je vrouw je daarom zou verlaten of vreemd zou gaan)
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 juli 2008 om 13:27
:
[...]
Oja, zo was het idd, mijn excuses
Dus wat ik hierboven las, dat de man de vrouw als verzorgende is gaan zien...daar zit misschien idd wel wat in. Alleen...hoe in hemelsnaam verander je dat?
dat lost zich ook op (zo stond er in het voorbeeld) als die kinderen dan groter worden en je minder nodig hebben dan zal zo'n man zijn vrouw wel weer als sexueel kunnen zien.
maar goed er kunnen tal van redenen zijn dit is maar een voorbeeld hoe diep het kan zitten en waar je echt zelf totaal niet op zou komen.
Ik snap TO ook wel, dat je als het tijdelijk is wel wil afwachten maar wat als het niet gebeurd? had je dan niet gelukkiger geworden met een ander. Maar wat cloony al aanhaalde is het maar de vraag of het bij een nw partner ook niet gaat spelen. Die onzekerheid hou je dus en dat is de afweging die je moet maken. Ga ik voor jou of laat ik los? Die vraag kun je niet bij andere leggen omdat geen 1 relatie hetzelfde is en ieder daarin andere dingen meeweegt. Dat is iets waar TO zelf moet uitkomen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 juli 2008 om 13:29
Doddie ik denk dat TO bedoel dat zijn vrouw doet alsof er geen probleem is, c.q. zij vindt het geen probleem. Idem dito voor mijn man. Hij vindt het geen probleem om het maar eens per week te doen (en zelfs dat halen we soms niet eens) ik vind dat wel een probleem. Kan lullen als brugman, maar hij ziet het gewoon niet.
maandag 21 juli 2008 om 13:41
ja ik denk dat zij dan inderdaad het tijdbeeld mee heeft. Alleen hier op viva komt er wel om de 3 weken weer een nw man met dit probleem, mijn vrouw heeft geen zin meer.
Ook tijdschriften zijn er nu veel meer mee bezig dan in mijn tijd. Toen las ik alleen maar dat je aan die 2 keer per week moest komen en leek het wel of elke andere vrouw wel zin had maar ik niet. Dus ik ervaarde het daardoor wel als een probleem bij mij.
Ik heb er om gebeden om gehuilt hoopte op wonderen. Maar hoe ik in vredesnaam moest werken aan zin krijgen kon niemand me vertellen. Ik wachtte ook mijn man op in sexy kleding met allerlei voornemens, keek filmpjes in hoop dat ik zin zou krijgen maar voor hij echt thuis kwam had ik het al uit zag ik er zo tegen op, wilde ik slapen zag op tegen het lange voorspel enz, om juist mij in stemming te krijgen waar mijn zin juist van weg ging, ik wordt bv alleen maar slaperig van een massage waar een andere vrouw juist zin krijgt.
Ook tijdschriften zijn er nu veel meer mee bezig dan in mijn tijd. Toen las ik alleen maar dat je aan die 2 keer per week moest komen en leek het wel of elke andere vrouw wel zin had maar ik niet. Dus ik ervaarde het daardoor wel als een probleem bij mij.
Ik heb er om gebeden om gehuilt hoopte op wonderen. Maar hoe ik in vredesnaam moest werken aan zin krijgen kon niemand me vertellen. Ik wachtte ook mijn man op in sexy kleding met allerlei voornemens, keek filmpjes in hoop dat ik zin zou krijgen maar voor hij echt thuis kwam had ik het al uit zag ik er zo tegen op, wilde ik slapen zag op tegen het lange voorspel enz, om juist mij in stemming te krijgen waar mijn zin juist van weg ging, ik wordt bv alleen maar slaperig van een massage waar een andere vrouw juist zin krijgt.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 juli 2008 om 13:42
