Seks
alle pijlers
"zo gaan dat soort dingen nu eenmaal......................."
maandag 21 juli 2008 om 08:39
Laat ik kort bij het begin beginnen. Ik heb een lieve vriendin, we zijn 7 jaar samen. Ik ben 32 zei is 35, we staan samen midden in een leuk leven. De laatste 2 jaar ofzo gaat het op sex gebied erg bergafwaarts, het eerst jaar van onze relatie was niks ons te gek. De Pabo werd 5 keer doorgelezen, we bestelde van alles. We keken samen weleens een pornootje of rookte een jointje, de bestelde speelgoedjes verdwenen in alle gaatjes bij ons allebei. We stuurde elkaar geile sms-jes en deden het op de raarste plaatsen en momenten, we hadden nog allerlei wilde plannen, parenclub, trio's etc, we waren echt wilder dan wild.
Na onze eerste 2 jaar samen werd het al heel snel veel minder, ik dacht eerst nog. We hebben het te druk, we zijn net samen papa en mama geworden, het komt nog wel. Maar nu zoveel jaar later weet ik het zeker, het gaat niet meer komen. We hebben nu gemiddeld 1,5 uur seks per jaar, ik kan er de klok op gelijk zetten. Om de 4 a 6 weken op zondag avond, is het met 10 minuten weinig fantasie volle actie gedaan. Het is allemaal zo voorspelbaar aan het worden, spanning 0,0. Tuurlijk ben ik daar zelf bij maar ik heb aan alles al lang gemerkt dat het voor haar niet zo uitgebreid meer hoeft als vroeger. Als ik me de speelgoedjes aan kwam zei ze steen vast, ach die hebben we toch niet meer nodig al dat gedoe.
Ik probeer hier al 1,5 jaar samen met haar over te praten omdat ik gewoon merk dat ik er erg verdrietig over ben. Helaas voel ik me niet echt serieus genomen, afgelopen week weer een discussie omdat ik me er helemaal niet lekker onder voel, voornamelijk heb ik het gevoel dat ze veel minder gek op me is dan vroeger ook zei dat ik het gevoel had dat het maar mijn probleem was i.p.v. ons probleem. Zegt ze "het is toch ook jouw probleem dat je van die hoge verwachtingen hebt?" Ik zei dat het me leek dat je binnen een relatie altijd samen moet proberen te zoeken naar een oplossing. Ze zei "Ik kan nu eenmaal niet meer zin maken, simpel, jij denkt dat alles altijd zo als vroeger kan blijven maar zo werkt het niet, zo gaan dat soort dingen nu eenmaal in een relatie .
Waar het eigenlijk nu op neer komt is dat ik het gevoel heb dat de gehele situatie voor haar heel normaal is en dat ik maar een probleem heb waar zei niks aan kan doen, wil doen. Ik ging met een bepaalde verwachting een relatie aan maar had eerlijk gezegd niet verwacht dat we nu na 7 jaar hier zouden staan.
Ik ben gek op haar geworden om hoe ze was, lief, gezellig maar ook super geil. Dit speelde zeker wel mee omdat het met vorige vriendinnetjes op sex gebied maar zozo was dacht ik bij haar wow dit is d'r. Zij viel op mij omdat ik gezellig vrolijk en verzorgend en omdat je met me kan lachen. Wat als ik ineens een stuk chagrijn zou worden?
Laat ik een voorbeeld geven, we gaan regelmatig in het weekeind naar haar of mijn familie. Stel dat ik nu ineens zeg "Nou al die familie bezoekjes dat hoeft van mij niet meer zo, eens in de 4 a 6 weken effe bij je ouders langs vindt ik meer dan genoeg". Ik weet zeker dat ze hier pissig over wordt, als ik dan zou zeggen, "zo gaan dat soort dingen nu eenmaal, als je langer samen bent worden dat soort dingen minder". Wat ik bedoel te zeggen is dat je in een relatie heel veel dingen bij wilt houden, je moet je huis schoonmaken, je familie en vrienden bezoeken, boodschappen doen etc. Niet altijd heb je hier evenveel zin in maar je doet het wel, waarom krijgt sex dan zo'n ondergeschoven plek? Ik denk dat ik het wel weet, niemand ziet of merkt dat je dit verwaarloosd. Als je andere dingen laat versloffen is de sociale controle hierop veel groter.
Ik heb echt van alles geprobeerd en ik lees ook de viva en de flair van mijn vrouwtje, maar serieus niks werk. Dit weekend is ons kindje logeren, kruipt ze rustig op zaterdag avond met een boek op bed en gaat ze lekker vroeg slapen want ze is moe. We hebben net 3 weken vakantie gehad. Ik probeer haar veel werk in huis uit handen te nemen, de weekeinden minder vol te plannen met afspraken. We gaan weer eens wat vaker samen op stap, maar niks helpt ik weet het echt niet meer en het gevoel dat ik er maar alles aan moet doen en zei het tot MIJN PROBLEEM bombardeert zitten me helemaal dwars.
Aangezien het dus allemaal MIJN PROBLEEM is ga IK maar op zoek naar een oplossing. Keer vreemdgaan keer naar de hoeren, keer helemaal uit me dak gaan (ik maak nooit schreeuwend ruzie blijf ALTIJD rustig) een Sexvriendin zoeken? Ik weet het nog niet.
MIJN BELANGRIJKSTE VRAAG is het nou echt zo normaal dat sex na bv 7 jaar samen zoveel minder wordt? Begrijp best dat het allemaal anders wordt maar mijn vrouw is nog maar een schim van wie zo ooit was in bed. En als alles verder in je relatie goed is zou dit dan voor jullie een rede zijn om er een eind aan te maken?
Na onze eerste 2 jaar samen werd het al heel snel veel minder, ik dacht eerst nog. We hebben het te druk, we zijn net samen papa en mama geworden, het komt nog wel. Maar nu zoveel jaar later weet ik het zeker, het gaat niet meer komen. We hebben nu gemiddeld 1,5 uur seks per jaar, ik kan er de klok op gelijk zetten. Om de 4 a 6 weken op zondag avond, is het met 10 minuten weinig fantasie volle actie gedaan. Het is allemaal zo voorspelbaar aan het worden, spanning 0,0. Tuurlijk ben ik daar zelf bij maar ik heb aan alles al lang gemerkt dat het voor haar niet zo uitgebreid meer hoeft als vroeger. Als ik me de speelgoedjes aan kwam zei ze steen vast, ach die hebben we toch niet meer nodig al dat gedoe.
Ik probeer hier al 1,5 jaar samen met haar over te praten omdat ik gewoon merk dat ik er erg verdrietig over ben. Helaas voel ik me niet echt serieus genomen, afgelopen week weer een discussie omdat ik me er helemaal niet lekker onder voel, voornamelijk heb ik het gevoel dat ze veel minder gek op me is dan vroeger ook zei dat ik het gevoel had dat het maar mijn probleem was i.p.v. ons probleem. Zegt ze "het is toch ook jouw probleem dat je van die hoge verwachtingen hebt?" Ik zei dat het me leek dat je binnen een relatie altijd samen moet proberen te zoeken naar een oplossing. Ze zei "Ik kan nu eenmaal niet meer zin maken, simpel, jij denkt dat alles altijd zo als vroeger kan blijven maar zo werkt het niet, zo gaan dat soort dingen nu eenmaal in een relatie .
Waar het eigenlijk nu op neer komt is dat ik het gevoel heb dat de gehele situatie voor haar heel normaal is en dat ik maar een probleem heb waar zei niks aan kan doen, wil doen. Ik ging met een bepaalde verwachting een relatie aan maar had eerlijk gezegd niet verwacht dat we nu na 7 jaar hier zouden staan.
Ik ben gek op haar geworden om hoe ze was, lief, gezellig maar ook super geil. Dit speelde zeker wel mee omdat het met vorige vriendinnetjes op sex gebied maar zozo was dacht ik bij haar wow dit is d'r. Zij viel op mij omdat ik gezellig vrolijk en verzorgend en omdat je met me kan lachen. Wat als ik ineens een stuk chagrijn zou worden?
Laat ik een voorbeeld geven, we gaan regelmatig in het weekeind naar haar of mijn familie. Stel dat ik nu ineens zeg "Nou al die familie bezoekjes dat hoeft van mij niet meer zo, eens in de 4 a 6 weken effe bij je ouders langs vindt ik meer dan genoeg". Ik weet zeker dat ze hier pissig over wordt, als ik dan zou zeggen, "zo gaan dat soort dingen nu eenmaal, als je langer samen bent worden dat soort dingen minder". Wat ik bedoel te zeggen is dat je in een relatie heel veel dingen bij wilt houden, je moet je huis schoonmaken, je familie en vrienden bezoeken, boodschappen doen etc. Niet altijd heb je hier evenveel zin in maar je doet het wel, waarom krijgt sex dan zo'n ondergeschoven plek? Ik denk dat ik het wel weet, niemand ziet of merkt dat je dit verwaarloosd. Als je andere dingen laat versloffen is de sociale controle hierop veel groter.
Ik heb echt van alles geprobeerd en ik lees ook de viva en de flair van mijn vrouwtje, maar serieus niks werk. Dit weekend is ons kindje logeren, kruipt ze rustig op zaterdag avond met een boek op bed en gaat ze lekker vroeg slapen want ze is moe. We hebben net 3 weken vakantie gehad. Ik probeer haar veel werk in huis uit handen te nemen, de weekeinden minder vol te plannen met afspraken. We gaan weer eens wat vaker samen op stap, maar niks helpt ik weet het echt niet meer en het gevoel dat ik er maar alles aan moet doen en zei het tot MIJN PROBLEEM bombardeert zitten me helemaal dwars.
Aangezien het dus allemaal MIJN PROBLEEM is ga IK maar op zoek naar een oplossing. Keer vreemdgaan keer naar de hoeren, keer helemaal uit me dak gaan (ik maak nooit schreeuwend ruzie blijf ALTIJD rustig) een Sexvriendin zoeken? Ik weet het nog niet.
MIJN BELANGRIJKSTE VRAAG is het nou echt zo normaal dat sex na bv 7 jaar samen zoveel minder wordt? Begrijp best dat het allemaal anders wordt maar mijn vrouw is nog maar een schim van wie zo ooit was in bed. En als alles verder in je relatie goed is zou dit dan voor jullie een rede zijn om er een eind aan te maken?
maandag 21 juli 2008 om 15:48
om de lucht te klaren even een grap.
Man kom met aspirine aan voor zijn vrouw "hier lieverd voor je hoofdpijn" vrouw "maar ik heb helemaal geen hoofdpijn!. "Ga dan maar lekker naar bed want je bent vast moe" Ik ben helemaal niet moe hoe kom je daarbij?. "Dan heb je misschien vast nog wel wat te doen in huis, zal ik helpen?" Nee ik heb alles al gedaan wat heb je toch? "dus er is niets met je?" Nee!!. "oke kunnen we eindelijk weer eens sexen"
Ik denk dat die smoezen ook wel te begrijpen zijn. je wordt vaak overvallen door de vraag omdat je zelf helemaal niet met die sex bezig is en je partner al weer de hele dag heeft gehoopt dat het er vanavond misschien wel eens van kan komen. je eerste reactie is dan ook help ik heb helemaal geen zin en moet nog dit dat of ... vluchtgedrag uitvluchten omdat jij echt op dat moment er niet eens aan dacht en dus ook op dat moment geen zin hebt. het geen zin klinkt dan minder aannemelijk en minder steekhoudend. Maar kan ook zijn dat ze dus echt moe is, echt wat te doen heeft dat voor haar belangrijker is.
Man kom met aspirine aan voor zijn vrouw "hier lieverd voor je hoofdpijn" vrouw "maar ik heb helemaal geen hoofdpijn!. "Ga dan maar lekker naar bed want je bent vast moe" Ik ben helemaal niet moe hoe kom je daarbij?. "Dan heb je misschien vast nog wel wat te doen in huis, zal ik helpen?" Nee ik heb alles al gedaan wat heb je toch? "dus er is niets met je?" Nee!!. "oke kunnen we eindelijk weer eens sexen"
Ik denk dat die smoezen ook wel te begrijpen zijn. je wordt vaak overvallen door de vraag omdat je zelf helemaal niet met die sex bezig is en je partner al weer de hele dag heeft gehoopt dat het er vanavond misschien wel eens van kan komen. je eerste reactie is dan ook help ik heb helemaal geen zin en moet nog dit dat of ... vluchtgedrag uitvluchten omdat jij echt op dat moment er niet eens aan dacht en dus ook op dat moment geen zin hebt. het geen zin klinkt dan minder aannemelijk en minder steekhoudend. Maar kan ook zijn dat ze dus echt moe is, echt wat te doen heeft dat voor haar belangrijker is.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 juli 2008 om 15:50
Als eerste: AUW Doddie, een hele harde AU. Voor de rest: zie mijn toegevoegde tekst in jouw stukje.:
misschien moet je ten eerste duidelijk maken dat je alleen een massage wilde, was hij bang dat je meer verwachtte en zocht hij een uitvlucht, juist weer om jou niet te willen kwetsen. '
Wij sexen nooit als ik in mijn periode zit, dus dat was zowel voor hem als voor mij géén verrassing. Hij wees die massage af, omdát er geen seks achteraan zou komen, volgens mij heb jij dus e.e.a. verkeerd geinterpreteerd. IK vond het helemaal niet erg dat er geen sex zou volgen na de massage, ik vond het heel erg dat hij die massage afwees omdat er geen sex zou komen. Alleen aan me zitten is dus blijkbaar niets voor hem??
Hij was in gedachten al verder dan die massage, zag een verband maandverband bedoel je?en was al bezig met hoe hij dat moest oplossen, dacht misschien dat je menstruatie aanvoeren voor jouw meer aanvaardbaar was dan zijn geen zin. Neehee, want ik wilde zelf ook geen sex dus.Ik snapte ook niet zo goed wat andere daar bot aan vonden ik vond het juist heel begrijpelijk dat hij het zo bracht, juist om niet te kwetsen omdat hij weet hoe gevoelig zijn afwijzen aankomt.
maar besef nu eens dat hij geen zin heeft blijkbaar en dat dat niets met jou te maken hoeft te hebben. Hij heeft wel zin, maar te weinig voor mij. En ik zeg geloof ik ook nergens dat het persé met mij te maken moet hebben, maar hij ziet het probleem niet, terwijl ik dat wel heb met de situatie zoals ie nu is.
wijs jij hem af als je geen zin hebt om iets met hem te doen om de persoon wie hij is om omdat je geen zin hebt in wat hij voorstelt? Ik wijs hem nooit af, ik vind namelijk dat een relatie, en zéker een huwelijk, iets is waarin ook geven en nemen voorkomt. Als hij iets voorstelt waar ik geen of niet zo veel zin in heb, dan máák ik zin, omdat hij dat graag wil doen.Vind je hem niet meer aantrekkelijk of hou je niet meer van hem als je geen zin hebt in die ene film met hem te gaan kijken?Nee tuurlijk niet, ik kan dat ook rustig los van elkaar zien (Zo dus ook met zijn seksuele afwijzingen. Maar zoals ik zei; ik wijs hem, of dingen die hij wil doen niet af. Hij mij wel, meerdere malen per maand. Op een gegeven moment ben je dat gewoon zat, ongeacht of het met mezelf te maken heeft of niet. Hoewel dat laatste dan wel weer makkelijk zou zijn, want dan kon ik dat waarschijnlijk zelf ook wel veranderen. Ik denk dat je het afwijzen in jouw ogen meer moet zien als een probleem bij hem en niet als een afwijzing van jou.Tuurlijk, het afwijzen an sich is een probleem bij hem. Maar het resultaat wat eruit voortvloeit is een probleem van ons beiden, namelijk dat het sexleven niet bevredigend is.
maandag 21 juli 2008 om 15:50
maandag 21 juli 2008 om 15:53
Oke ik snap je sarah dan klikt het inderdaad heel rot voor je, zo iets als 'he wat jammer heb ik een keer zin ben je ongesteld" ja nog steeds zie ik dat niet als bot. Ik denk dat hij je al blij wilde maken met de opmerking dat hij er voor open had gestaan als het mogelijk was maar intussen wetend dat dat nu veilig was om aan te geven.
Maar kan me voorstellen dat het voor jou juist helemaal verkeerd viel.
Maar kan me voorstellen dat het voor jou juist helemaal verkeerd viel.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 juli 2008 om 15:59
toevoeging ik snap dat het dus in jullie situatie anders ligt en jij wel veel voor hem doet tegen je zin. Dat is jouw keus, Hij hoeft niet hetzelfde te zijn als jij. bovendien kan het verschil maken hoeveel moeite dat tegen je zin je kost de 1 doet dat makkelijker dan de ander.
Ik snap je ook wel maar verwoord alleen een beetje de andere kant.
Ik snap je ook wel maar verwoord alleen een beetje de andere kant.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 juli 2008 om 16:18
Het is inderdaad een klassiek probleem: Geen zin bij beide partners tegelijkertijd.
In dat geval ligt zelfbevrdiging toch voor de hand?
Ik geef toe dat dit niet echt een oplossing is die je kunt gebruiken tot de kinderen ( 15 jaar later ) de deur uit zijn en de romantiek weer iets opbloeit. Maar prostitutie and sv's zijn wel extreme oplossingen.
In dat geval ligt zelfbevrdiging toch voor de hand?
Ik geef toe dat dit niet echt een oplossing is die je kunt gebruiken tot de kinderen ( 15 jaar later ) de deur uit zijn en de romantiek weer iets opbloeit. Maar prostitutie and sv's zijn wel extreme oplossingen.
maandag 21 juli 2008 om 16:29
als beide geen zin hebben is er geen probleem. Er zijn ook stellen die daar gelijk in opgaan, en die vinden dan helemaal niet dat ze geen relatie meer hebben. Sex was voor hen slecht in een fase in hun relatie belangrijk. Misschien is er zelfs wel geen behoefte aan zelfbevreding maar als dat wel zo is dan is wordt de sexuele prikkel zelf opgelost en zit je misschien liever met elkaar te kletsen bij een wijntje. Liggen daar de intieme momenten samen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 juli 2008 om 16:41
Tja, ik weet het ook niet, er zijn hier flink veel situaties uitgelegd bij dit onderwerp vandaag. Ik vraag me af of de opener van dit onderwerp er iets aan heeft.
Als beide geen zin hebben is er inderdaad geen probleem, maar als de één meer zin heeft dan de ander kan hij (in dit geval) of een buitenechtelijke oplossing zoeken, of de situatie accepteren en wachten, wat jaren kan duren...
Als beide geen zin hebben is er inderdaad geen probleem, maar als de één meer zin heeft dan de ander kan hij (in dit geval) of een buitenechtelijke oplossing zoeken, of de situatie accepteren en wachten, wat jaren kan duren...
maandag 21 juli 2008 om 18:14
Nou, meneer John, ik wíl het niet buiten de deur zoeken, want ik ben getrouwd met de man die ik met heel mijn hart liefheb. Met hem wil ik oud worden, en liefst op een manier die beiden tevredenheid biedt. Maarja....wie weet zegt hij zelf wel dat ik een sv "erbij kan nemen". Denk het niet hoor, hij is erg ouderwets 
Maar dan nog; liever binnendeurs oplossen wat mij betreft, en lukt dat niet, dan buitendeurs, maar wel met medeweten.
Maar dan nog; liever binnendeurs oplossen wat mij betreft, en lukt dat niet, dan buitendeurs, maar wel met medeweten.
dinsdag 22 juli 2008 om 21:23
Hai TO, ik heb echt de verhalen van de anderen niet gelezen, alleen de jouwe. Voor de duidelijkheid, ik ben een vrouw (kan je niet zien aan mijn nick) en 31 en ook ik heb een kindje (eentje van drie jaar). Als ik jouw verhaal lees, is dat zo ongeveer mijn ergste nachtmerrie. Nu ja, ruzies, uit elkaar groeien en dat soort dingen ook. Maar wat jij omschrijft zou mij net zo raken als dat het jou raakt.
In onze relatie ben ik altijd degene geweest die meestal meer behoefte had aan vrijen. Maar daar kan ik mee leven, mits het bespreekbaar is, ik het gevoel heb dat mijn vriend wel zijn best voor mij doet, etc. Ik heb grote ruzies lopen maken met mijn vriend op momenten dat dochter uit logeren was en hij trok zich in zichzelf en toonde nul interesse in mij. Nu is het geen wet van meden en persen (al heb ik geen idee wie die uitdrukking verzonnen heeft of hoe je het spelt) dat bij uit logeren gaan seks hoort. Maar aangezien er toen al een tijd een vrij eentonig seksleven was tussen ons, met excuses van moe, druk, etc., dacht ik -verkeerd gedacht- dat we dan wat kwaliteitstijd aan elkaar konden besteden. Maar nope, geen zin. ik was behoorlijk boos, teleurgesteld, gefrustreerd, etc.
Gelukkig was het een fase en zijn we erover heen gegroeid en is ons seksleven weer prima. Maar ik heb op die momenten ook wel bedacht hoe waanzinnig frustrerend ik het zou vinden als het zo zou blijven, sterker nog, asl vriend er geen moeite meer voor zou willen doen.
Ik begrijp best dat je seksleven of seksualiteit verandert naarmate je langer bij elkaar bent. Maar mijn vriend was ook een wilde toen ik hem leerde kennen en dat was naast nog een boel andere leuke en lieve eigenschappen van hem, wel mijn bonus. Blij met een man die het in bed ook leuk kon hebben en maken. Toen ik dacht dat hij dit niet meer wilde, voelde ik me bedrogen uitkomen. Inderdaad, net als wat jij aangeeft als voorbeeld.
En als dingen een reden hebben, kan ik daar mee leven. Als het weer moet groeien kan ik daar mee leven. Maar ik kan er niet mee leven als de ander zijn/haar best niet meer voor ons wil doen en dan ook nog eens het probleem op de ander afschuift. Dat voelt ronduit oneerlijk en ik zou er in jouw schoenen dan ook een serieus gesprek aan wijden. Dat zij dit gewoon niet kan maken als ze jou en jullie liefde/relatie serieus neemt.
Overigens schijnt het vaak zo te zijn dat seks in een relaite als eerste lijdt onder relatiesores. Dus weet je zeker dat zij blij is met hoe jullie relatie loopt?
Sterkte!
In onze relatie ben ik altijd degene geweest die meestal meer behoefte had aan vrijen. Maar daar kan ik mee leven, mits het bespreekbaar is, ik het gevoel heb dat mijn vriend wel zijn best voor mij doet, etc. Ik heb grote ruzies lopen maken met mijn vriend op momenten dat dochter uit logeren was en hij trok zich in zichzelf en toonde nul interesse in mij. Nu is het geen wet van meden en persen (al heb ik geen idee wie die uitdrukking verzonnen heeft of hoe je het spelt) dat bij uit logeren gaan seks hoort. Maar aangezien er toen al een tijd een vrij eentonig seksleven was tussen ons, met excuses van moe, druk, etc., dacht ik -verkeerd gedacht- dat we dan wat kwaliteitstijd aan elkaar konden besteden. Maar nope, geen zin. ik was behoorlijk boos, teleurgesteld, gefrustreerd, etc.
Gelukkig was het een fase en zijn we erover heen gegroeid en is ons seksleven weer prima. Maar ik heb op die momenten ook wel bedacht hoe waanzinnig frustrerend ik het zou vinden als het zo zou blijven, sterker nog, asl vriend er geen moeite meer voor zou willen doen.
Ik begrijp best dat je seksleven of seksualiteit verandert naarmate je langer bij elkaar bent. Maar mijn vriend was ook een wilde toen ik hem leerde kennen en dat was naast nog een boel andere leuke en lieve eigenschappen van hem, wel mijn bonus. Blij met een man die het in bed ook leuk kon hebben en maken. Toen ik dacht dat hij dit niet meer wilde, voelde ik me bedrogen uitkomen. Inderdaad, net als wat jij aangeeft als voorbeeld.
En als dingen een reden hebben, kan ik daar mee leven. Als het weer moet groeien kan ik daar mee leven. Maar ik kan er niet mee leven als de ander zijn/haar best niet meer voor ons wil doen en dan ook nog eens het probleem op de ander afschuift. Dat voelt ronduit oneerlijk en ik zou er in jouw schoenen dan ook een serieus gesprek aan wijden. Dat zij dit gewoon niet kan maken als ze jou en jullie liefde/relatie serieus neemt.
Overigens schijnt het vaak zo te zijn dat seks in een relaite als eerste lijdt onder relatiesores. Dus weet je zeker dat zij blij is met hoe jullie relatie loopt?
Sterkte!
dinsdag 22 juli 2008 om 21:28
dinsdag 22 juli 2008 om 23:56
Met alle goede zorg voor je relatie kan je volgens mij niet voorkomen dat je niet meer direct in vuur en vlam staat bij een eerste aanraking. Dat je niet al opgewonden wordt van een blik. Dat je liever dagen achtereen het bed niet uitkomt om eindeloos met elkaar de liefde te bedrijven.
Ergens verandert dat, ergens wordt je minder gevoelig, ergens komt er gewoonte. De mogelijkheden om prikkels toe te blijven voegen om het spannend te houden zijn volgens mij ook gelimiteerd.
Alhoewel ik niet in toeval geloof, lijkt het me wel erg toevallig als je na de eerste verliefdheidsperiode met je partner op exact de zelfde seks-behoefte uitkomt. Meestal gaat dat goed, totdat het verschil voor één van beide partijen (meestal de persoon met de wens voor een frequenter seksleven) te groot wordt.
Ik lees evenwel met regelmaat van stellen die elkaar weer vinden na een seks dip. Het is naar mijn idee dus de uitdaging daar een modus in te vinden die voor beiden werkt.
Mijn ervaring is dat als je elkaar niet kan vinden, dat partijen gaan polariseren: dan wil de een ineens helemaal niet meer en de ander 3x per dag. Vanuit zo'n positie wordt het steeds moeilijker om tot een oplossing te komen en ergens moet je dan uit dat patroon zien te komen.
Ergens verandert dat, ergens wordt je minder gevoelig, ergens komt er gewoonte. De mogelijkheden om prikkels toe te blijven voegen om het spannend te houden zijn volgens mij ook gelimiteerd.
Alhoewel ik niet in toeval geloof, lijkt het me wel erg toevallig als je na de eerste verliefdheidsperiode met je partner op exact de zelfde seks-behoefte uitkomt. Meestal gaat dat goed, totdat het verschil voor één van beide partijen (meestal de persoon met de wens voor een frequenter seksleven) te groot wordt.
Ik lees evenwel met regelmaat van stellen die elkaar weer vinden na een seks dip. Het is naar mijn idee dus de uitdaging daar een modus in te vinden die voor beiden werkt.
Mijn ervaring is dat als je elkaar niet kan vinden, dat partijen gaan polariseren: dan wil de een ineens helemaal niet meer en de ander 3x per dag. Vanuit zo'n positie wordt het steeds moeilijker om tot een oplossing te komen en ergens moet je dan uit dat patroon zien te komen.
woensdag 23 juli 2008 om 00:35
Ja maar het gaat er toch niet om dat je seksleven in de loop der jaren verandert? Volgens mij verwacht TO zelf ook niet dat eht nog exact hetzelfde is als in het begin. Immers, met een kind verandert er een hoop, het nieuwe gaat ervan af, etc.
Maar van veel naar nagenoeg niks (want ik vind 10 minuutjes in de 6 weken nagenoeg niks) vind ik wel heel drastisch! En dan ook nog eens als die 10 minuten zelf ook nog eens rete saai zijn. Als die 10 minuutjes nog 20 gezellige minuten konden zijn, dan was het welliswaar weinig, maar beleefde je ten minste nog iets plezier. Nu lees ik helemaal niks meer terug.
Dus ik vind echt dat beide partijen hun best moeten doen voor elkaar en het vuur weer een beetje te vinden.
Tis toch ook niet zo dat als je in het begin van een relatie iemands hobbies wilt leren kennen en meegaat naar de vriendengroepjes, de voetbalclub of dat theaterstuk, omdat je interesse in je partner en zijn/haar leven wilt opbrengen, dat je daarna maar nooit meer komt kijken? Omdat je het gezien hebt en nu weet je wel genoeg? Je moet blijven investeren in wat de ander doet tikken hoor! Dat is een wisselwerking.
Maar van veel naar nagenoeg niks (want ik vind 10 minuutjes in de 6 weken nagenoeg niks) vind ik wel heel drastisch! En dan ook nog eens als die 10 minuten zelf ook nog eens rete saai zijn. Als die 10 minuutjes nog 20 gezellige minuten konden zijn, dan was het welliswaar weinig, maar beleefde je ten minste nog iets plezier. Nu lees ik helemaal niks meer terug.
Dus ik vind echt dat beide partijen hun best moeten doen voor elkaar en het vuur weer een beetje te vinden.
Tis toch ook niet zo dat als je in het begin van een relatie iemands hobbies wilt leren kennen en meegaat naar de vriendengroepjes, de voetbalclub of dat theaterstuk, omdat je interesse in je partner en zijn/haar leven wilt opbrengen, dat je daarna maar nooit meer komt kijken? Omdat je het gezien hebt en nu weet je wel genoeg? Je moet blijven investeren in wat de ander doet tikken hoor! Dat is een wisselwerking.
woensdag 23 juli 2008 om 10:56
Volgens mij gaat het er wel om dat de behoefte verandert met de tijd. In het begin zorgt de verliefdheid en het nieuwe dat het mesten, maaien en zaaien van het grasveld min of meer vanzelf gaat. Volgens mij is het uitzondering als het in dat stadium al moeizaam verloopt.
Ik ben ook van mening dat het de verantwoordelijkheid van beiden is om een modus te vinden in hoe je omgaat met de seks. En dat betekent niet dat of de een of de ander water bij de wijn moet doen. Wat er dus naar mijn idee gebeurt is dat de een het gazon dagelijks wil maaien, sproeien, zaaien, noem maar op en de ander het wel prima vind als het een woestenij wordt omdat er zoveel andere dingen zijn dan je met een grasveld bezig te houden...
Waar het volgens mij vooral om gaat is dat je ruimte geeft/krijgt om in elk geval in de stemming te komen, opgewonden te worden, om in elk geval de toegang naar seks niet af te sluiten.
Ik ben ook van mening dat het de verantwoordelijkheid van beiden is om een modus te vinden in hoe je omgaat met de seks. En dat betekent niet dat of de een of de ander water bij de wijn moet doen. Wat er dus naar mijn idee gebeurt is dat de een het gazon dagelijks wil maaien, sproeien, zaaien, noem maar op en de ander het wel prima vind als het een woestenij wordt omdat er zoveel andere dingen zijn dan je met een grasveld bezig te houden...
Waar het volgens mij vooral om gaat is dat je ruimte geeft/krijgt om in elk geval in de stemming te komen, opgewonden te worden, om in elk geval de toegang naar seks niet af te sluiten.
woensdag 23 juli 2008 om 11:10
Bedankt voor de reactie, vooral van voormalig lotgenoot intiem.
Waar ik nog steeds veel moeite mee heb is dat het allemaal niet serieus genomen wordt door mijn partner. Idd wat intiem al zegt alsof iemand geen moeite voor je wilt doen, voor andere dingen moet je toch ook zin maken.
Misschien redeneer ik fout maar als mijn vrouw met zo iets zou komen (meerdere malen gedurende een lange periode) dan zou ik toch echt wel iets gaan ondernemen. Vrouwen lezen toch ook de Viva en die weten toch ook wel dat een slecht sexleven funest is voor je relatie. Veel mannen houden dat echt niet vol, bij is het ook maar de vraag. Deze week maar even flink mezelf geholpen dus seksuele deel van het probleem is al flink minder.
Blijf natuurlijk de onzekerheid hebben van hoe komt dit nou wat is er mis en vooral waarom doet ze er toch niks mee.
Ik zal de aankomende tijd weer meer mijn eigen gang gaan met vrienden. Heb ik wat meer afleiding, mijn grote angst is hoe lang moet ik dit volhouden? Wordt het ooit nog beter maar goed dat hou je met een nieuwe relatie ook, je weet nooit hoe je sexleven zich zal gaan ontwikkelen maar net wat intiem zegt. In het begin van je relatie is het de slagroom op je relatie dat het in bed ook nog eens mega klikt, als dat dan vrij snel minder wordt voel je je idd een beetje bedrogen.
Waarom moet ik zoveel moeite doen en merk ik van haar kant niks?
Waar ik nog steeds veel moeite mee heb is dat het allemaal niet serieus genomen wordt door mijn partner. Idd wat intiem al zegt alsof iemand geen moeite voor je wilt doen, voor andere dingen moet je toch ook zin maken.
Misschien redeneer ik fout maar als mijn vrouw met zo iets zou komen (meerdere malen gedurende een lange periode) dan zou ik toch echt wel iets gaan ondernemen. Vrouwen lezen toch ook de Viva en die weten toch ook wel dat een slecht sexleven funest is voor je relatie. Veel mannen houden dat echt niet vol, bij is het ook maar de vraag. Deze week maar even flink mezelf geholpen dus seksuele deel van het probleem is al flink minder.
Blijf natuurlijk de onzekerheid hebben van hoe komt dit nou wat is er mis en vooral waarom doet ze er toch niks mee.
Ik zal de aankomende tijd weer meer mijn eigen gang gaan met vrienden. Heb ik wat meer afleiding, mijn grote angst is hoe lang moet ik dit volhouden? Wordt het ooit nog beter maar goed dat hou je met een nieuwe relatie ook, je weet nooit hoe je sexleven zich zal gaan ontwikkelen maar net wat intiem zegt. In het begin van je relatie is het de slagroom op je relatie dat het in bed ook nog eens mega klikt, als dat dan vrij snel minder wordt voel je je idd een beetje bedrogen.
Waarom moet ik zoveel moeite doen en merk ik van haar kant niks?
woensdag 23 juli 2008 om 11:20
ik denk dat het toverwoord vooral 'ruimte' is.
daarmee bedoel ik niet dat je het moet negeren of net doen alsof er geen probleem is.
maar pas al je de ander de ruimte geeft, kan hij/zij ook pas een stap nemen richting jou.
wat ik veel en vaak lees is dat degene die meer sex zou willen, hier heel veel moeite voor doet, heel gefrustreerd raakt en daardoor nog meer moeite gaat doen.
persoonlijk zou het voor mij met elke poging beklemmender worden. ik zou bij elke keer dat mijn partner er over begint me meer afsluiten tot het moment dat zelfs elk signaal al irritatie gaat opleveren want het zal 'toch wel weer over sex gaan'.
ik vind het dus een goed idee dat je afstand neemt en afleiding zoekt. ik zeg niet dat dat nu voor jullie de oplossing is maar wellicht een andere insteek om een oplossing te vinden.
daarmee bedoel ik niet dat je het moet negeren of net doen alsof er geen probleem is.
maar pas al je de ander de ruimte geeft, kan hij/zij ook pas een stap nemen richting jou.
wat ik veel en vaak lees is dat degene die meer sex zou willen, hier heel veel moeite voor doet, heel gefrustreerd raakt en daardoor nog meer moeite gaat doen.
persoonlijk zou het voor mij met elke poging beklemmender worden. ik zou bij elke keer dat mijn partner er over begint me meer afsluiten tot het moment dat zelfs elk signaal al irritatie gaat opleveren want het zal 'toch wel weer over sex gaan'.
ik vind het dus een goed idee dat je afstand neemt en afleiding zoekt. ik zeg niet dat dat nu voor jullie de oplossing is maar wellicht een andere insteek om een oplossing te vinden.
woensdag 23 juli 2008 om 11:47
woensdag 23 juli 2008 om 12:48
TO en anderen, jullie hebben het er vooral over dat het anders en minder wordt. Dat perfecte gazonnetjes wilde woestenijen worden. In het ene geval zeg ik, ja het wordt anders en minder. En is dat erg? Nee, in principe niet. Maar als je begon met een Engelse tuin, dan is de woestenij naast het spoor toch een nogal euh, grote overgang zeg maar. En eht is niet meer dan logisch dat je als partner die het tuintje alsmaar verwaarloosder ziet worden inderdaad verdrietig en teleurstellend als de tuin blijkbaar geen interesse meer oproept bij je partner. Ook niet na herhaaldelijk vragen.
En we hebben het kennelijk ook niet over een periode in geval van TO, want dat hebben we allemaal wel eens. Maar ik vind in een relatie van 7 jaar en de laatste 5 jaar een zeer onbevredigend seksleven écht lang, met recht om daar ook gefrustreerd en wanhopig van te worden. Want dan kom je inderdaad op een punt aan dat je zegt, het kan zo niet langer of ik ga proberen het te slikken en so be it. Maar met so be it zou ik waarschijnlijk niet kunnen leven. Ten minste niet, als mijn partner zegt, hoepel op, jouw probleem, dus je zorgt maar dat het niet mijn probleem wordt. Dan zou ik me als partner verre van serieus genomen voelen.
Ik denk dat in zo'n situatie het beste tijdelijk berust kan worden. Zet het even op pauze, want op korte termijn zal het zéker neit veranderen. Maar geef wel aan je vrouw aan dat je dusdanig moeite hebt met de huidige situatie, dat als ze van je houdt, ze met je wil kijken hoe jullie beiden gelukkiger worden in de relatie. Jij, maar ook zij, dat er geen gevoel meer is van druk of wat dan ook. Bepraat met elkaar hoe jullie denken dit te gaan doen. Relatietherapie/seksueel therapeut kan zinvol zijn, omdat deze onpartijdig zijn en kunnen helpen coachen.
Echt veel sterkte in deze. Je kunt er flink verdrietig, maar ook boos van zijn!
En we hebben het kennelijk ook niet over een periode in geval van TO, want dat hebben we allemaal wel eens. Maar ik vind in een relatie van 7 jaar en de laatste 5 jaar een zeer onbevredigend seksleven écht lang, met recht om daar ook gefrustreerd en wanhopig van te worden. Want dan kom je inderdaad op een punt aan dat je zegt, het kan zo niet langer of ik ga proberen het te slikken en so be it. Maar met so be it zou ik waarschijnlijk niet kunnen leven. Ten minste niet, als mijn partner zegt, hoepel op, jouw probleem, dus je zorgt maar dat het niet mijn probleem wordt. Dan zou ik me als partner verre van serieus genomen voelen.
Ik denk dat in zo'n situatie het beste tijdelijk berust kan worden. Zet het even op pauze, want op korte termijn zal het zéker neit veranderen. Maar geef wel aan je vrouw aan dat je dusdanig moeite hebt met de huidige situatie, dat als ze van je houdt, ze met je wil kijken hoe jullie beiden gelukkiger worden in de relatie. Jij, maar ook zij, dat er geen gevoel meer is van druk of wat dan ook. Bepraat met elkaar hoe jullie denken dit te gaan doen. Relatietherapie/seksueel therapeut kan zinvol zijn, omdat deze onpartijdig zijn en kunnen helpen coachen.
Echt veel sterkte in deze. Je kunt er flink verdrietig, maar ook boos van zijn!
woensdag 23 juli 2008 om 13:06
In therapie zie ik mijn vrouw in nog geen 100 jaar gaan, als ze bv dokter phil ziet gaan haar haren al recht overeind.
Ik zal me er idd bij neer moeten leggen en kijken hoe lang ik het nog vol houd. We hebben wel samen een jong kindje en om alles nu op het spel te zetten en straks me kind 1 keer in de weekeinde bij me te hebben is me ook niet waard.
Zal idd de afleiding in andere dingen gaan zoeken, ik overweeg serieus om even helemaal niet meer te sexen. Weet je wat het probleem namelijk ook steeds weer is? Als we het dan wel hebben gedaan ben ik er weer zo in de wolken van dat ik 4 dagen later weer zoiets heb van Hmmmm nog een keer. Dat zit er echt niet in en dus ben ik de eerste 2 weken nadat we wel gesext hebben helemaal gefrustreerd. Ik kan me nog herinneren dat ik paar maanden terug dit ook heb geprobeerd. Wilde zij en toen gaf ik aan dat ik geen zin had 3 x raden........................................................................................
Was ze dus helemaal pissig etc uiteindelijk wel gesext (ja weet het stom!!!!!) Maar als ik het dus een keer laat afweten is het allemaal echt ineens abnormaal. Jah jij hebt altijd zin zegt ze dan, waarom nu niet er is iets blablabla.
Als ik even helemaal niet meer wil sexen hoop ik dat ze misschien wakker schrikt en weet ik in ieder geval waar ik aan toe ben. Nu zit je onderhuids toch steeds te hopen van ow misschien gebeurd er iets dit weekend. Tja het is eigenlijk te triest voor woorden.
Voor alle duidelijkheid onze relatie verrder is echt prima, we maken lol en bijna nooit ruzie dat is ook het frustrerende waardoor het voor mij bijna als een broer zus relatie begint te voelen.
Wat me trouwens ook wel grappig lijkt is bv tegen haar zeggen dat ik het er met me ouders of vrienden over heb gehad en dat het die ook zeggen dat ze wel wat meer d'r best mag gaan doen. Ik heb nu namelijk heeeeel erg het idee dat het allemaal op zijn beloop wordt gelaten omdat de omgeving het niet merkt. Terwijl als je een puinhoop van je huis maakt mensen dit direct merken. De motivatie om dit bij te houden ligt hoe raar ook dan ook hoger als voor sex. Ik denk dat ze ontploft
Ik heb er voor me gevoel nog niet alles aan gedaan en wil het nog tijd geven maar als het moment daar is trek ik er ook zo net zo makkelijk de stekker uit zoveel eigenwaarde heb ik ook nog wel.
Ik zal me er idd bij neer moeten leggen en kijken hoe lang ik het nog vol houd. We hebben wel samen een jong kindje en om alles nu op het spel te zetten en straks me kind 1 keer in de weekeinde bij me te hebben is me ook niet waard.
Zal idd de afleiding in andere dingen gaan zoeken, ik overweeg serieus om even helemaal niet meer te sexen. Weet je wat het probleem namelijk ook steeds weer is? Als we het dan wel hebben gedaan ben ik er weer zo in de wolken van dat ik 4 dagen later weer zoiets heb van Hmmmm nog een keer. Dat zit er echt niet in en dus ben ik de eerste 2 weken nadat we wel gesext hebben helemaal gefrustreerd. Ik kan me nog herinneren dat ik paar maanden terug dit ook heb geprobeerd. Wilde zij en toen gaf ik aan dat ik geen zin had 3 x raden........................................................................................
Was ze dus helemaal pissig etc uiteindelijk wel gesext (ja weet het stom!!!!!) Maar als ik het dus een keer laat afweten is het allemaal echt ineens abnormaal. Jah jij hebt altijd zin zegt ze dan, waarom nu niet er is iets blablabla.
Als ik even helemaal niet meer wil sexen hoop ik dat ze misschien wakker schrikt en weet ik in ieder geval waar ik aan toe ben. Nu zit je onderhuids toch steeds te hopen van ow misschien gebeurd er iets dit weekend. Tja het is eigenlijk te triest voor woorden.
Voor alle duidelijkheid onze relatie verrder is echt prima, we maken lol en bijna nooit ruzie dat is ook het frustrerende waardoor het voor mij bijna als een broer zus relatie begint te voelen.
Wat me trouwens ook wel grappig lijkt is bv tegen haar zeggen dat ik het er met me ouders of vrienden over heb gehad en dat het die ook zeggen dat ze wel wat meer d'r best mag gaan doen. Ik heb nu namelijk heeeeel erg het idee dat het allemaal op zijn beloop wordt gelaten omdat de omgeving het niet merkt. Terwijl als je een puinhoop van je huis maakt mensen dit direct merken. De motivatie om dit bij te houden ligt hoe raar ook dan ook hoger als voor sex. Ik denk dat ze ontploft
Ik heb er voor me gevoel nog niet alles aan gedaan en wil het nog tijd geven maar als het moment daar is trek ik er ook zo net zo makkelijk de stekker uit zoveel eigenwaarde heb ik ook nog wel.
woensdag 23 juli 2008 om 13:28
Ik zou geen bekenden hiermee opzadelen...dat is een no go, ook daar niet mee chanteren.
Wat bij mij enigzins gewerkt heeft is om ook helemaal geen moeite meer te doen. Dat hou je een paar weken vol en dan ga je een gesprek aan van: heb je de laatste paar weken wat gemerkt? Vertel haar dat je niet meer weet hoe je haar moet bereiken als ze het niet door heeft gehad. En wijs haar gerust ook eens een keer af als ze zin heeft, weet ze ook hoe dat is.
En wat je zegt over de frequentie, ik heb het meeste zin als we het pas gedaan hebben want dan is het nog vers. Maar na een week ben ik dat weer vergeten en dan is 2 of 3 weken zonder net zo erg, dat maakt dan ook al niet meer uit. Ik verwacht dan niks meer.
Eergister waren overdag een beetje elkaar aan het plagen van: ik heb zin in je enzo...Toen het avond was, was ze moe en had ze geen zin. De week vantevoren had ik haar gezegd dat ik alleen maar wilde doen als zij ook zin had. Maar wat gebeurt: de hele avond roept ze 10x dat ze moe is en wilt ze toch vrijen ondanks dat ze geen zin heeft en dat is zo duidelijk...
Ik ben nu al zover dat ik er gewoon geen zin meer in heb en dat ik niet meer merk of ze echt zin heeft of dat ze zin moet maken. Het is allebei lauw en slap.
Nooit eens wat nieuws, alles standaard zonder opties. Ik vind het gewoon zo jammer dat ze niet wat verder wil gaan, maar dat zal er gewoon niet inzitten...
Wat bij mij enigzins gewerkt heeft is om ook helemaal geen moeite meer te doen. Dat hou je een paar weken vol en dan ga je een gesprek aan van: heb je de laatste paar weken wat gemerkt? Vertel haar dat je niet meer weet hoe je haar moet bereiken als ze het niet door heeft gehad. En wijs haar gerust ook eens een keer af als ze zin heeft, weet ze ook hoe dat is.
En wat je zegt over de frequentie, ik heb het meeste zin als we het pas gedaan hebben want dan is het nog vers. Maar na een week ben ik dat weer vergeten en dan is 2 of 3 weken zonder net zo erg, dat maakt dan ook al niet meer uit. Ik verwacht dan niks meer.
Eergister waren overdag een beetje elkaar aan het plagen van: ik heb zin in je enzo...Toen het avond was, was ze moe en had ze geen zin. De week vantevoren had ik haar gezegd dat ik alleen maar wilde doen als zij ook zin had. Maar wat gebeurt: de hele avond roept ze 10x dat ze moe is en wilt ze toch vrijen ondanks dat ze geen zin heeft en dat is zo duidelijk...
Ik ben nu al zover dat ik er gewoon geen zin meer in heb en dat ik niet meer merk of ze echt zin heeft of dat ze zin moet maken. Het is allebei lauw en slap.
Nooit eens wat nieuws, alles standaard zonder opties. Ik vind het gewoon zo jammer dat ze niet wat verder wil gaan, maar dat zal er gewoon niet inzitten...
woensdag 23 juli 2008 om 17:37
TO je geeft aan dat je het erg vind dat ze niet meer haar best doet, maar hoe zie je dat dan? Want je weet ook dat als ze het tegen haar zin doet het ook niet is wat je ervan verwacht. Hoe zie jij dus dat zij meer zin kan krijgen?
Is het dan niet belangrijk ipv wat je zelf wil en voor je ziet eens te gaan praten over hoe zij het het liefste zou zien? Jij wil zoals het toen was, misschien is dat niet meer haar idee van fijne sex. Zul je met elkaar toch een nw manier moeten vinden die haar en jou weer te zin terug geeft.
Die tuin vind ik ook geen goed voorbeeld omdat een tuin niet gezamelijk gedaan hoeft te worden. De 1 kan gek zijn op tuinieren en er steeds mee bezig zijn en de ander vind het prachtig maar hoeft niet zo nodig met de handen in de aarde. In die situatie gebruik je elkaars talenten. Maar met sex moet het ineens wel samen en wel op de manier die voor beide leuk is.
In ons geval bleken we sexueeel enorm te verschillen, Achteraf is het meer mijn man die moeite heeft zich te laten gaan. Had ik juist niet met het eindeloze gekriebel en gestreel. Zag ik dus meer daar tegenop dan tegen sex op zich. het kan dus best zijn dat zij dat hele beeld van vroeger hoe jullie sex hadden niet meer ziet zitten. Daarin anders is geworden.
Je zal dus weer een nw vorm moeten vinden met elkaar, weten wat de ander nu verlangt op sexgebied, en wie weet komt die tuin er dan wel heel anders voor te staan. Is ze het onderhoud op deze manier en hoe het eruit ziet zat. En dan heb je ook geen zin meer om het te onderhouden want het is niet meer wat jij wil en hoe jij het leuk vind.
Het is dus wat egoistische gesteld dat je alleen maar praat over vroeger toen het zo geweldig was, want vind zij dat ook? Wil zij het ook zo? Of is ze daarin veranderd en ging ze mee met wat jij leuk vond? Zo iets kan behoorlijk je zin weg halen en er op die manier aan werken is dan al helemaal niet meer leuk.
Wat men ook aangaf kan het je best doen enorm tegen gaan staan, inderdaad het al benauwd krijgen omdat er oppas geregeld is, er wordt weer wat van je verwacht.
Haal de druk er eens af, en ipv sexen praat je eens samen meer over wat je fantasieen zijn en wensen. Geef je aan dat je weer nader tot elkaar wil komen. Knuffel eens meer ga een cursus tantra doen, doe eens iets anders dan wat je nu wil proberen. Wordt weer eerst close met elkaar en door te praten en vanuit die veiligheid (nee ik verwacht niets van je) probeer je een nw manier te vinden. Ontdek je elkaar weer.
Wat je voorbeeld aangaf dat ze boos werd door jouw afwijzing. Geef daarin haar terug hoe jij je voelt en hoe je nu verbaasd bent dat ze andersom geen begrip heeft als jij aangeeft geen zin te hebben. Geef aan dat je onzeker wordt door haar gedrag maar dat je het ook zo graag beter wil
Leg dus geen schuld geef geen verwijt maar praat, praat over wat je bezig houd wat je verlangt en hoe jullie dat samen weer terug kunnen vinden. Geef haar daarin ook de ruimte maar accepteer niet dat zij het wel mooi vind want daarin kan jij aangeven dat je het niet zo geweldig vind en nog wel heel veel jaren met haar verder wil. Hoe gaan jullie dan dit probleem oplossen en zorgen jullie dat jullie beide gelukkig zijn?
Is het dan niet belangrijk ipv wat je zelf wil en voor je ziet eens te gaan praten over hoe zij het het liefste zou zien? Jij wil zoals het toen was, misschien is dat niet meer haar idee van fijne sex. Zul je met elkaar toch een nw manier moeten vinden die haar en jou weer te zin terug geeft.
Die tuin vind ik ook geen goed voorbeeld omdat een tuin niet gezamelijk gedaan hoeft te worden. De 1 kan gek zijn op tuinieren en er steeds mee bezig zijn en de ander vind het prachtig maar hoeft niet zo nodig met de handen in de aarde. In die situatie gebruik je elkaars talenten. Maar met sex moet het ineens wel samen en wel op de manier die voor beide leuk is.
In ons geval bleken we sexueeel enorm te verschillen, Achteraf is het meer mijn man die moeite heeft zich te laten gaan. Had ik juist niet met het eindeloze gekriebel en gestreel. Zag ik dus meer daar tegenop dan tegen sex op zich. het kan dus best zijn dat zij dat hele beeld van vroeger hoe jullie sex hadden niet meer ziet zitten. Daarin anders is geworden.
Je zal dus weer een nw vorm moeten vinden met elkaar, weten wat de ander nu verlangt op sexgebied, en wie weet komt die tuin er dan wel heel anders voor te staan. Is ze het onderhoud op deze manier en hoe het eruit ziet zat. En dan heb je ook geen zin meer om het te onderhouden want het is niet meer wat jij wil en hoe jij het leuk vind.
Het is dus wat egoistische gesteld dat je alleen maar praat over vroeger toen het zo geweldig was, want vind zij dat ook? Wil zij het ook zo? Of is ze daarin veranderd en ging ze mee met wat jij leuk vond? Zo iets kan behoorlijk je zin weg halen en er op die manier aan werken is dan al helemaal niet meer leuk.
Wat men ook aangaf kan het je best doen enorm tegen gaan staan, inderdaad het al benauwd krijgen omdat er oppas geregeld is, er wordt weer wat van je verwacht.
Haal de druk er eens af, en ipv sexen praat je eens samen meer over wat je fantasieen zijn en wensen. Geef je aan dat je weer nader tot elkaar wil komen. Knuffel eens meer ga een cursus tantra doen, doe eens iets anders dan wat je nu wil proberen. Wordt weer eerst close met elkaar en door te praten en vanuit die veiligheid (nee ik verwacht niets van je) probeer je een nw manier te vinden. Ontdek je elkaar weer.
Wat je voorbeeld aangaf dat ze boos werd door jouw afwijzing. Geef daarin haar terug hoe jij je voelt en hoe je nu verbaasd bent dat ze andersom geen begrip heeft als jij aangeeft geen zin te hebben. Geef aan dat je onzeker wordt door haar gedrag maar dat je het ook zo graag beter wil
Leg dus geen schuld geef geen verwijt maar praat, praat over wat je bezig houd wat je verlangt en hoe jullie dat samen weer terug kunnen vinden. Geef haar daarin ook de ruimte maar accepteer niet dat zij het wel mooi vind want daarin kan jij aangeven dat je het niet zo geweldig vind en nog wel heel veel jaren met haar verder wil. Hoe gaan jullie dan dit probleem oplossen en zorgen jullie dat jullie beide gelukkig zijn?
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
