Thuis
alle pijlers
Ik noem haar/hem/hen maar Merel..tje(s)
donderdag 18 juni 2009 om 21:43
Al weken vliegen er twee merels aan en af in mijn tuin. Monden vol wormen en meer van dat soort voedselrijke toestanden. Ik keek wel eens rond of ik een nestje zag zitten, maar vond niets.
Op een morgen
Deze morgen. Ik loop naar buiten. De zon doet erg haar best om mijn tuin alvast dat heerlijke lentegevoel mee te geven. Ik neem met een kopje thee plaats op mijn tuinbank. Ik voel me chagrijnig. Al dagen ben ik chagrijnig. Ik ben moe, geïrriteerd, kortaf, kortom niet te genieten. Het zullen zomaar 'de hormonen' zijn.
Pieppieppiep
Het geluid blijft aanhouden. Ik kijk om me heen om te ontdekken waar het geluid vandaan komt. Ik kijk links, rechts, voor, achter, overal.... Pieppieppiep Achter het schuurtje, in de heg, op de grond...... in de hoek.
Daar zit hij / zij (?)
Een Mereltje.
Groot genoeg om zijn nest uit te vliegen.
Te klein om daadwerkelijk hoog te blijven.
Hij zit en piept en kijkt me aan.
Ik kijk terug.
' Dag mereltje, ben je aan het leren vliegen?'
Pieppieppiep
'Lastig he. Het lijkt mij zo lastig.'
Pieppieppiep
Ik kijk op afstand naar het Mereltje. Hij probeert en valt. Vliegt op de schutting en valt er vanaf. Heel hard. Het piepen gaat door merg en been. Het lijken wel meerdere vogels.
Ik zie er nog eentje.
En nog eentje.
Alledrie oefenen ze. Ze vallen. Ze staan op. Ze raken klem in de heg. Vader en moeder vliegen driftig om ze heen. De Mereltjes zitten door mijn hele tuin. Ze willen zo graag maar het lukt niet. Ze blijven vallen. Voor mijn neus valt hij van de schutting. Hij beweegt niet meer. Vader en moeder merel vliegen eromheen. Ze fluiten als gekken. Het beestje ligt stil. Ik zit stil. Doodstil. Ik voel mijn hart pijn doen.
'Toe dan Merelt!' roep ik.
'Vlieg dan, kom op, hupsakee!'
Ik loop er langzaam naar toe. Mereltje beweegt en staat op. Ik huil. Ik moet zo huilen.
De andere twee zijn driftig met hun vlieglessen bezig. Ze raken om de beurt bekneld, vallen en raken klem in de heg.
Ik wil ze helpen.
Maar de natuur is de natuur.
Ik laat ze.
In de loop van de middag vergeet ik mijn deur dicht te doen en mijn kater is de tuin in gelopen. Ik hoor een vreselijk gekrijs. Het gekrijs gaat door merg en been. Het doet pijn aan mijn oren, mijn hart, mijn lijf. Ik sta boven maar door alle ramen raakt het gegil mij. Ik ren met drie treden tegelijk de trap af en hol naar buiten. In de hoek van de tuin zit mijn kat. Hij heeft Mereltje ingesloten. Vader en moeder merel vliegen eromheen. Het geluid wat zij maken is onheilspellend. Het lijkt net of ik ze hoor praten.
'Blijf van mijn kind!'
'Rot op kat, blijf van mijn kind. Ga weg!'
Ik pak de kater beet en zet hem binnen. Mereltje zit vast. Helemaal vast in de schutting. Ze piept. Wat moet ik toch. Ik wil haar redden. Ik loop zachtjes naar haar toe en wil haar met een handdoek losmaken. Ik word aangevallen door vader en moeder merel. Ze vliegen rond mijn hoofd en maken nog hardere geluiden als daarvoor.
'Ik wil jullie alleen helpen, echt ik doe niets!'
'Toe, laat me jullie helpen, echt ik wil jullie helpen.'
De tranen rollen over mijn wangen. Ik moet zo hard huilen.
Ik wil Mereltje niet pijn doen. Ik wil haar teruggeven aan haar ouders. Ondertussen komt het tweede Mereltje er ook aan gevlogen / gevallen. Hij maakt een smakkert voor mijn neus. Ze piepen. Ze zijn bang. Bang voor mij.
Ik maak ze los en zet ze op het gras en laat ze daar.
Daar komen de ouders aan gevlogen.
'Ik heb ze niets gedaan, ik wilde echt alleen maar helpen.'
Zo gaat het de hele middag.
Nu is het bijna donker. Ik heb stiekem gegluurd bij het nestje. Althans in de buurt, niet erin hoor. Ik zie ze niet. Ik hoor overal in de tuin piepjes. Ik zie vader en moeder merel nog vliegen, alsof ze ze zoeken, kwijt zijn..
Ik kan er niet van slapen. Je moet de natuur haar gang laten gaan. Maar ze vallen steeds. Vliegen tegen het raam. Zitten klem achter de schutting. Ik kan er gewoon niet tegen.
Mijn kater zit voor het raam.
Ik zit naast hem en kijk naar buiten.
Vader en moeder merel vliegen rond en zoeken hun kinderen.
Dat gegil van deze vogels toen eerst mijn kat en later ik in de buurt kwam van hun kind zit in mijn hoofd.....
'kom niet aan mijn kind of....... '
Ik krijg er weer kippenvel van en veeg de tranen van mijn wangen.
Ik laat ze maar. Het is de natuur. De kat blijft binnen. Ik ook. De mereltjes blijven buiten. Ze moeten het zelf leren..
Kan je de beestjes oppakken als ze gevallen zijn? Kan je iets doen, moet je iets doen? Ik kijk met pijn in mijn hart toe hoe ze vallen op hun snaveltjes.....
Op een morgen
Deze morgen. Ik loop naar buiten. De zon doet erg haar best om mijn tuin alvast dat heerlijke lentegevoel mee te geven. Ik neem met een kopje thee plaats op mijn tuinbank. Ik voel me chagrijnig. Al dagen ben ik chagrijnig. Ik ben moe, geïrriteerd, kortaf, kortom niet te genieten. Het zullen zomaar 'de hormonen' zijn.
Pieppieppiep
Het geluid blijft aanhouden. Ik kijk om me heen om te ontdekken waar het geluid vandaan komt. Ik kijk links, rechts, voor, achter, overal.... Pieppieppiep Achter het schuurtje, in de heg, op de grond...... in de hoek.
Daar zit hij / zij (?)
Een Mereltje.
Groot genoeg om zijn nest uit te vliegen.
Te klein om daadwerkelijk hoog te blijven.
Hij zit en piept en kijkt me aan.
Ik kijk terug.
' Dag mereltje, ben je aan het leren vliegen?'
Pieppieppiep
'Lastig he. Het lijkt mij zo lastig.'
Pieppieppiep
Ik kijk op afstand naar het Mereltje. Hij probeert en valt. Vliegt op de schutting en valt er vanaf. Heel hard. Het piepen gaat door merg en been. Het lijken wel meerdere vogels.
Ik zie er nog eentje.
En nog eentje.
Alledrie oefenen ze. Ze vallen. Ze staan op. Ze raken klem in de heg. Vader en moeder vliegen driftig om ze heen. De Mereltjes zitten door mijn hele tuin. Ze willen zo graag maar het lukt niet. Ze blijven vallen. Voor mijn neus valt hij van de schutting. Hij beweegt niet meer. Vader en moeder merel vliegen eromheen. Ze fluiten als gekken. Het beestje ligt stil. Ik zit stil. Doodstil. Ik voel mijn hart pijn doen.
'Toe dan Merelt!' roep ik.
'Vlieg dan, kom op, hupsakee!'
Ik loop er langzaam naar toe. Mereltje beweegt en staat op. Ik huil. Ik moet zo huilen.
De andere twee zijn driftig met hun vlieglessen bezig. Ze raken om de beurt bekneld, vallen en raken klem in de heg.
Ik wil ze helpen.
Maar de natuur is de natuur.
Ik laat ze.
In de loop van de middag vergeet ik mijn deur dicht te doen en mijn kater is de tuin in gelopen. Ik hoor een vreselijk gekrijs. Het gekrijs gaat door merg en been. Het doet pijn aan mijn oren, mijn hart, mijn lijf. Ik sta boven maar door alle ramen raakt het gegil mij. Ik ren met drie treden tegelijk de trap af en hol naar buiten. In de hoek van de tuin zit mijn kat. Hij heeft Mereltje ingesloten. Vader en moeder merel vliegen eromheen. Het geluid wat zij maken is onheilspellend. Het lijkt net of ik ze hoor praten.
'Blijf van mijn kind!'
'Rot op kat, blijf van mijn kind. Ga weg!'
Ik pak de kater beet en zet hem binnen. Mereltje zit vast. Helemaal vast in de schutting. Ze piept. Wat moet ik toch. Ik wil haar redden. Ik loop zachtjes naar haar toe en wil haar met een handdoek losmaken. Ik word aangevallen door vader en moeder merel. Ze vliegen rond mijn hoofd en maken nog hardere geluiden als daarvoor.
'Ik wil jullie alleen helpen, echt ik doe niets!'
'Toe, laat me jullie helpen, echt ik wil jullie helpen.'
De tranen rollen over mijn wangen. Ik moet zo hard huilen.
Ik wil Mereltje niet pijn doen. Ik wil haar teruggeven aan haar ouders. Ondertussen komt het tweede Mereltje er ook aan gevlogen / gevallen. Hij maakt een smakkert voor mijn neus. Ze piepen. Ze zijn bang. Bang voor mij.
Ik maak ze los en zet ze op het gras en laat ze daar.
Daar komen de ouders aan gevlogen.
'Ik heb ze niets gedaan, ik wilde echt alleen maar helpen.'
Zo gaat het de hele middag.
Nu is het bijna donker. Ik heb stiekem gegluurd bij het nestje. Althans in de buurt, niet erin hoor. Ik zie ze niet. Ik hoor overal in de tuin piepjes. Ik zie vader en moeder merel nog vliegen, alsof ze ze zoeken, kwijt zijn..
Ik kan er niet van slapen. Je moet de natuur haar gang laten gaan. Maar ze vallen steeds. Vliegen tegen het raam. Zitten klem achter de schutting. Ik kan er gewoon niet tegen.
Mijn kater zit voor het raam.
Ik zit naast hem en kijk naar buiten.
Vader en moeder merel vliegen rond en zoeken hun kinderen.
Dat gegil van deze vogels toen eerst mijn kat en later ik in de buurt kwam van hun kind zit in mijn hoofd.....
'kom niet aan mijn kind of....... '
Ik krijg er weer kippenvel van en veeg de tranen van mijn wangen.
Ik laat ze maar. Het is de natuur. De kat blijft binnen. Ik ook. De mereltjes blijven buiten. Ze moeten het zelf leren..
Kan je de beestjes oppakken als ze gevallen zijn? Kan je iets doen, moet je iets doen? Ik kijk met pijn in mijn hart toe hoe ze vallen op hun snaveltjes.....
DTEEZ!
donderdag 18 juni 2009 om 21:48
Djoelsie
Ook ik ben erg gek met mereltjes. Elke merel die ik zie, doet me aan mijn oma denken *oeps, daar biggelt een Hcg-traantje *
Zij was gek op 'haar merels' in de tuin, er kwam elk jaar een paartje in de tuin nestelen. Wist je dat ook merels monogaam zijn? Ze heeft dikke tranen gehuild toen de moeder uiteindelijk van ouderdom dood voor haar achterdeur lag.
Van haar heb ik geleerd dat de natuur zorgt dat het goedkomt. Lopen leer je tenslotte ook niet zomaar. Je hebt er goed aan gedaan om je kater binnen te halen.
Wat echter ook zo is, en ik kan dat niet mooier maken, is dat je jonge vogels toch wel met rust moet laten en dat oppakken misschien ivm geur niet zo goed was. Je zult het moeten afwachten, lieverd...
Je hebt in ieder geval naar eer en geweten gehandeld. Probeer het een beetje van je af te zetten en je merels hun gang te laten gaan.
Ook ik ben erg gek met mereltjes. Elke merel die ik zie, doet me aan mijn oma denken *oeps, daar biggelt een Hcg-traantje *
Zij was gek op 'haar merels' in de tuin, er kwam elk jaar een paartje in de tuin nestelen. Wist je dat ook merels monogaam zijn? Ze heeft dikke tranen gehuild toen de moeder uiteindelijk van ouderdom dood voor haar achterdeur lag.
Van haar heb ik geleerd dat de natuur zorgt dat het goedkomt. Lopen leer je tenslotte ook niet zomaar. Je hebt er goed aan gedaan om je kater binnen te halen.
Wat echter ook zo is, en ik kan dat niet mooier maken, is dat je jonge vogels toch wel met rust moet laten en dat oppakken misschien ivm geur niet zo goed was. Je zult het moeten afwachten, lieverd...
Je hebt in ieder geval naar eer en geweten gehandeld. Probeer het een beetje van je af te zetten en je merels hun gang te laten gaan.
donderdag 18 juni 2009 om 21:52
Ik zie ze nooit met zo veel. Hooguit 1. Aan de kant waar ze zitten geen schutting -wel katten-
Ben benieuwd hoe het morgen is met de mereltjes. En wanneer ze het kunnen, dat vliegen.
Onlangs een kraaitje twee keer gespot. De oenen van ouders hadden een nestje gebouwd langs een hele drukke doorgaande weg. Geen kraaienlijkje -daar- gezien dus hij zal het wel kunnen inmiddels.
Ben benieuwd hoe het morgen is met de mereltjes. En wanneer ze het kunnen, dat vliegen.
Onlangs een kraaitje twee keer gespot. De oenen van ouders hadden een nestje gebouwd langs een hele drukke doorgaande weg. Geen kraaienlijkje -daar- gezien dus hij zal het wel kunnen inmiddels.
donderdag 18 juni 2009 om 21:53
Overigens ben ik me ervan bewust dat ik ontzettend emotioneel reageer. Ik ben zelf helemaal overstuur geweest vanmiddag, dat wilde ik in eerste instantie er niet eens bij zetten.
Je hebt gelijk Tia, ik laat ze gewoon maar even....
Shining, ik weet dat we varkens en koeien eten. Daar heb ik het niet over. Ik heb het even over het moment vandaag. De beleving, nee herstel, mijn beleving, mijn gevoel. Het gevoel deel uit te maken van die uitvliegende beestjes... Dat voelde nu eenmaal zo.
Je hebt gelijk Tia, ik laat ze gewoon maar even....
Shining, ik weet dat we varkens en koeien eten. Daar heb ik het niet over. Ik heb het even over het moment vandaag. De beleving, nee herstel, mijn beleving, mijn gevoel. Het gevoel deel uit te maken van die uitvliegende beestjes... Dat voelde nu eenmaal zo.
DTEEZ!
donderdag 18 juni 2009 om 21:56
donderdag 18 juni 2009 om 21:56
Ik kijk vaak naar Animal planet en zie dan een chita een impala vangen. Zielig voor de impala, maar als de chita die impala niet doodt gaat hij zelf dood.
Ik las in de Quest van deze maand een artikeltje over dat mensen het zielig vinden voor bijv. konijntjes dat ze worden gedood maar minder erg voor ratten en nog minder voor insecten. ( weet de dieren niet meer precies, maar komt er wel op neer dat mensen het het zieligst vinden voor 'knuffelige dieren' en het minst zielig voor 'enge' dieren zoals insecten).
Dat is dan weer de natuur van de mens.
Ik las in de Quest van deze maand een artikeltje over dat mensen het zielig vinden voor bijv. konijntjes dat ze worden gedood maar minder erg voor ratten en nog minder voor insecten. ( weet de dieren niet meer precies, maar komt er wel op neer dat mensen het het zieligst vinden voor 'knuffelige dieren' en het minst zielig voor 'enge' dieren zoals insecten).
Dat is dan weer de natuur van de mens.
donderdag 18 juni 2009 om 21:56
Vl43inder, ik kan je met oprechtheid zeggen dat als ik niet zwanger was geweest, ik dit nooit zo had ervaren.... dat is een feit. Het voelt dubbel. Maar dat komt ook omdat ik bijna geen blijdschap voel om die zwangerschap. Ik voel me heel erg depri, ik voel me zo niet mezelf. Alsof iemand anders mijn leven nu even leeft... Ik vind het heel erg om toe te geven, maar het is echt zo.
Dat stukje van die gillende ouder Merels vandaag laten me wel al de hele middag denken. . . .
'Zo voelt het dus, als ze iets met je kind doen' of je nu mens of vogel bent.......
Dat stukje van die gillende ouder Merels vandaag laten me wel al de hele middag denken. . . .
'Zo voelt het dus, als ze iets met je kind doen' of je nu mens of vogel bent.......
DTEEZ!
donderdag 18 juni 2009 om 21:58
quote:Djoels schreef op 18 juni 2009 @ 21:53:
Shining, ik weet dat we varkens en koeien eten. Daar heb ik het niet over. Ik heb het even over het moment vandaag. De beleving, nee herstel, mijn beleving, mijn gevoel. Het gevoel deel uit te maken van die uitvliegende beestjes... Dat voelde nu eenmaal zo.Ga je nou niet zitten verdedigen Djoels. Soms heb je zo'n moment, van beroering, van schoonheid, van kwetsbaar of van weet ik veel van dat soort momenten. Dat kleurt het leven. Nu word je er verdrietig van, maar dat hoort er soms ook gewoon bij. Net als dat het er bij hoort dat de Mereltjes het zelf op kunnen lossen (zeker nu jouw kat binnen zit). Zwelg er vandaag maar even in en wees blij dat je een mens bent die geraakt kan worden door momenten tederheid.
Shining, ik weet dat we varkens en koeien eten. Daar heb ik het niet over. Ik heb het even over het moment vandaag. De beleving, nee herstel, mijn beleving, mijn gevoel. Het gevoel deel uit te maken van die uitvliegende beestjes... Dat voelde nu eenmaal zo.Ga je nou niet zitten verdedigen Djoels. Soms heb je zo'n moment, van beroering, van schoonheid, van kwetsbaar of van weet ik veel van dat soort momenten. Dat kleurt het leven. Nu word je er verdrietig van, maar dat hoort er soms ook gewoon bij. Net als dat het er bij hoort dat de Mereltjes het zelf op kunnen lossen (zeker nu jouw kat binnen zit). Zwelg er vandaag maar even in en wees blij dat je een mens bent die geraakt kan worden door momenten tederheid.
donderdag 18 juni 2009 om 22:00
quote:shining schreef op 18 juni 2009 @ 21:57:
Djoels zwánger?! Ik dacht dat jij net bij je ex weg was?
Loopt hopeloos achter..... Haha, je daaahaaag omdat jij besluit van het forum weg te gaan, wil niet zeggen dat mijn tijd ook is stil blijven staan. Ik ben begin vorig jaar bij mijn ex weggegaan. Toen kreeg ik een JG (jonge god) en nu krijgen we een baby. Althans, zo is het een beetje gegaan..
Djoels zwánger?! Ik dacht dat jij net bij je ex weg was?
Loopt hopeloos achter..... Haha, je daaahaaag omdat jij besluit van het forum weg te gaan, wil niet zeggen dat mijn tijd ook is stil blijven staan. Ik ben begin vorig jaar bij mijn ex weggegaan. Toen kreeg ik een JG (jonge god) en nu krijgen we een baby. Althans, zo is het een beetje gegaan..
DTEEZ!
donderdag 18 juni 2009 om 22:00
quote:shining schreef op 18 juni 2009 @ 21:56:
Ik kijk vaak naar Animal planet en zie dan een chita een impala vangen. Zielig voor de impala, maar als de chita die impala niet doodt gaat hij zelf dood.
Ik las in de Quest van deze maand een artikeltje over dat mensen het zielig vinden voor bijv. konijntjes dat ze worden gedood maar minder erg voor ratten en nog minder voor insecten. ( weet de dieren niet meer precies, maar komt er wel op neer dat mensen het het zieligst vinden voor 'knuffelige dieren' en het minst zielig voor 'enge' dieren zoals insecten).
Dat is dan weer de natuur van de mens.
Shi, ben ook helemaal voor de natuur. Heeft allemaal nut en reden.
Maar ondanks dat ik óók een kattenliefhebber ben, zul je het toch met me eens kunnen zijn dat de gemiddelde huiskat al lang niks meer met natuur te maken heeft. Ze doden een aantal vogels en muizen per nacht, leggen ze op je achtermat en vreten vervolgens de bak met Whiskas leeg .
Ik kijk vaak naar Animal planet en zie dan een chita een impala vangen. Zielig voor de impala, maar als de chita die impala niet doodt gaat hij zelf dood.
Ik las in de Quest van deze maand een artikeltje over dat mensen het zielig vinden voor bijv. konijntjes dat ze worden gedood maar minder erg voor ratten en nog minder voor insecten. ( weet de dieren niet meer precies, maar komt er wel op neer dat mensen het het zieligst vinden voor 'knuffelige dieren' en het minst zielig voor 'enge' dieren zoals insecten).
Dat is dan weer de natuur van de mens.
Shi, ben ook helemaal voor de natuur. Heeft allemaal nut en reden.
Maar ondanks dat ik óók een kattenliefhebber ben, zul je het toch met me eens kunnen zijn dat de gemiddelde huiskat al lang niks meer met natuur te maken heeft. Ze doden een aantal vogels en muizen per nacht, leggen ze op je achtermat en vreten vervolgens de bak met Whiskas leeg .
donderdag 18 juni 2009 om 22:01
quote:Djoels schreef op 18 juni 2009 @ 21:56:
Vl43inder, ik kan je met oprechtheid zeggen dat als ik niet zwanger was geweest, ik dit nooit zo had ervaren.... dat is een feit. Het voelt dubbel. Maar dat komt ook omdat ik bijna geen blijdschap voel om die zwangerschap. Ik voel me heel erg depri, ik voel me zo niet mezelf. Alsof iemand anders mijn leven nu even leeft... Ik vind het heel erg om toe te geven, maar het is echt zo.
Dat stukje van die gillende ouder Merels vandaag laten me wel al de hele middag denken. . . .
'Zo voelt het dus, als ze iets met je kind doen' of je nu mens of vogel bent.......En mochten die momenten van angst en verdriet met betrekking tot ouderschap te lang duren, onheilspellend voelen of je langer dan een middagje belemmeren in je functioneren...... durf je dan om hulp en begrip te vragen?
Vl43inder, ik kan je met oprechtheid zeggen dat als ik niet zwanger was geweest, ik dit nooit zo had ervaren.... dat is een feit. Het voelt dubbel. Maar dat komt ook omdat ik bijna geen blijdschap voel om die zwangerschap. Ik voel me heel erg depri, ik voel me zo niet mezelf. Alsof iemand anders mijn leven nu even leeft... Ik vind het heel erg om toe te geven, maar het is echt zo.
Dat stukje van die gillende ouder Merels vandaag laten me wel al de hele middag denken. . . .
'Zo voelt het dus, als ze iets met je kind doen' of je nu mens of vogel bent.......En mochten die momenten van angst en verdriet met betrekking tot ouderschap te lang duren, onheilspellend voelen of je langer dan een middagje belemmeren in je functioneren...... durf je dan om hulp en begrip te vragen?
donderdag 18 juni 2009 om 22:01
Ik kan het me helemaal voorstellen! Je hebt het ook mooi beschreven vind ik.
Wel heel zielig om te zien lijkt me maar oppakken heeft inderdaad geen zin. Misschien zijn het jonge merels die voor de eerste keer jongen hebben? Dan doen ze het volgend jaar vast beter met hun jongen. Mijn ouders wonen aan het water en daar kwam elk jaar een eend nestelen. De eerste keer verloor ze al haar jongen aan roofvissen en reigers. Dat gebeurde haar de jaren erna niet weer! (toegegeven, er ging er wel eens eentje ten onder....)
Maar ik hoop natuurlijk dat ze het dit jaar redden, de merel-jonkies.
Wel heel zielig om te zien lijkt me maar oppakken heeft inderdaad geen zin. Misschien zijn het jonge merels die voor de eerste keer jongen hebben? Dan doen ze het volgend jaar vast beter met hun jongen. Mijn ouders wonen aan het water en daar kwam elk jaar een eend nestelen. De eerste keer verloor ze al haar jongen aan roofvissen en reigers. Dat gebeurde haar de jaren erna niet weer! (toegegeven, er ging er wel eens eentje ten onder....)
Maar ik hoop natuurlijk dat ze het dit jaar redden, de merel-jonkies.
donderdag 18 juni 2009 om 22:03
Ach Djoelsje, wat begrijp ik je goed....
Hier niet zwanger maar gevoelerig als het om dieren gaat. Shining heeft gelijk, maar ik ben elke keer ook weer van streek als ik een nog levende muis probeer te redden van een van mijn killer katten machines.
's Morgens vind ik elke dag tenminste één dode muis. Meestal zijn het er twee of meer. En ik wen er ook niet aan, al is het honderd keer de natuur of de wet van de mens.
Merels moet je niet aanraken, dan ruiken de ouders jouw geur maar je kunt wel plastic zakjes om je handen doen om te voorkomen dat je geur op de huid van de vogeltjes gaat zitten.
Bel anders even met de dierenambulance of de Vogelbescherming.
Hier niet zwanger maar gevoelerig als het om dieren gaat. Shining heeft gelijk, maar ik ben elke keer ook weer van streek als ik een nog levende muis probeer te redden van een van mijn killer katten machines.
's Morgens vind ik elke dag tenminste één dode muis. Meestal zijn het er twee of meer. En ik wen er ook niet aan, al is het honderd keer de natuur of de wet van de mens.
Merels moet je niet aanraken, dan ruiken de ouders jouw geur maar je kunt wel plastic zakjes om je handen doen om te voorkomen dat je geur op de huid van de vogeltjes gaat zitten.
Bel anders even met de dierenambulance of de Vogelbescherming.
donderdag 18 juni 2009 om 22:04
quote:Tia Dalma schreef op 18 juni 2009 @ 22:00:
[...]
Shi, ben ook helemaal voor de natuur. Heeft allemaal nut en reden.
Maar ondanks dat ik óók een kattenliefhebber ben, zul je het toch met me eens kunnen zijn dat de gemiddelde huiskat al lang niks meer met natuur te maken heeft. Ze doden een aantal vogels en muizen per nacht, leggen ze op je achtermat en vreten vervolgens de bak met Whiskas leeg .
Ik denk dat een huiskat nog wel wat met de natuur te maken heeft. Het is en blijft een dier met instinct. Het is en blijft wat dat betreft een roofdier.
Ik vind het ook zielig hoor.
[...]
Shi, ben ook helemaal voor de natuur. Heeft allemaal nut en reden.
Maar ondanks dat ik óók een kattenliefhebber ben, zul je het toch met me eens kunnen zijn dat de gemiddelde huiskat al lang niks meer met natuur te maken heeft. Ze doden een aantal vogels en muizen per nacht, leggen ze op je achtermat en vreten vervolgens de bak met Whiskas leeg .
Ik denk dat een huiskat nog wel wat met de natuur te maken heeft. Het is en blijft een dier met instinct. Het is en blijft wat dat betreft een roofdier.
Ik vind het ook zielig hoor.
