Thuis
alle pijlers
Ik noem haar/hem/hen maar Merel..tje(s)
donderdag 18 juni 2009 om 21:43
Al weken vliegen er twee merels aan en af in mijn tuin. Monden vol wormen en meer van dat soort voedselrijke toestanden. Ik keek wel eens rond of ik een nestje zag zitten, maar vond niets.
Op een morgen
Deze morgen. Ik loop naar buiten. De zon doet erg haar best om mijn tuin alvast dat heerlijke lentegevoel mee te geven. Ik neem met een kopje thee plaats op mijn tuinbank. Ik voel me chagrijnig. Al dagen ben ik chagrijnig. Ik ben moe, geïrriteerd, kortaf, kortom niet te genieten. Het zullen zomaar 'de hormonen' zijn.
Pieppieppiep
Het geluid blijft aanhouden. Ik kijk om me heen om te ontdekken waar het geluid vandaan komt. Ik kijk links, rechts, voor, achter, overal.... Pieppieppiep Achter het schuurtje, in de heg, op de grond...... in de hoek.
Daar zit hij / zij (?)
Een Mereltje.
Groot genoeg om zijn nest uit te vliegen.
Te klein om daadwerkelijk hoog te blijven.
Hij zit en piept en kijkt me aan.
Ik kijk terug.
' Dag mereltje, ben je aan het leren vliegen?'
Pieppieppiep
'Lastig he. Het lijkt mij zo lastig.'
Pieppieppiep
Ik kijk op afstand naar het Mereltje. Hij probeert en valt. Vliegt op de schutting en valt er vanaf. Heel hard. Het piepen gaat door merg en been. Het lijken wel meerdere vogels.
Ik zie er nog eentje.
En nog eentje.
Alledrie oefenen ze. Ze vallen. Ze staan op. Ze raken klem in de heg. Vader en moeder vliegen driftig om ze heen. De Mereltjes zitten door mijn hele tuin. Ze willen zo graag maar het lukt niet. Ze blijven vallen. Voor mijn neus valt hij van de schutting. Hij beweegt niet meer. Vader en moeder merel vliegen eromheen. Ze fluiten als gekken. Het beestje ligt stil. Ik zit stil. Doodstil. Ik voel mijn hart pijn doen.
'Toe dan Merelt!' roep ik.
'Vlieg dan, kom op, hupsakee!'
Ik loop er langzaam naar toe. Mereltje beweegt en staat op. Ik huil. Ik moet zo huilen.
De andere twee zijn driftig met hun vlieglessen bezig. Ze raken om de beurt bekneld, vallen en raken klem in de heg.
Ik wil ze helpen.
Maar de natuur is de natuur.
Ik laat ze.
In de loop van de middag vergeet ik mijn deur dicht te doen en mijn kater is de tuin in gelopen. Ik hoor een vreselijk gekrijs. Het gekrijs gaat door merg en been. Het doet pijn aan mijn oren, mijn hart, mijn lijf. Ik sta boven maar door alle ramen raakt het gegil mij. Ik ren met drie treden tegelijk de trap af en hol naar buiten. In de hoek van de tuin zit mijn kat. Hij heeft Mereltje ingesloten. Vader en moeder merel vliegen eromheen. Het geluid wat zij maken is onheilspellend. Het lijkt net of ik ze hoor praten.
'Blijf van mijn kind!'
'Rot op kat, blijf van mijn kind. Ga weg!'
Ik pak de kater beet en zet hem binnen. Mereltje zit vast. Helemaal vast in de schutting. Ze piept. Wat moet ik toch. Ik wil haar redden. Ik loop zachtjes naar haar toe en wil haar met een handdoek losmaken. Ik word aangevallen door vader en moeder merel. Ze vliegen rond mijn hoofd en maken nog hardere geluiden als daarvoor.
'Ik wil jullie alleen helpen, echt ik doe niets!'
'Toe, laat me jullie helpen, echt ik wil jullie helpen.'
De tranen rollen over mijn wangen. Ik moet zo hard huilen.
Ik wil Mereltje niet pijn doen. Ik wil haar teruggeven aan haar ouders. Ondertussen komt het tweede Mereltje er ook aan gevlogen / gevallen. Hij maakt een smakkert voor mijn neus. Ze piepen. Ze zijn bang. Bang voor mij.
Ik maak ze los en zet ze op het gras en laat ze daar.
Daar komen de ouders aan gevlogen.
'Ik heb ze niets gedaan, ik wilde echt alleen maar helpen.'
Zo gaat het de hele middag.
Nu is het bijna donker. Ik heb stiekem gegluurd bij het nestje. Althans in de buurt, niet erin hoor. Ik zie ze niet. Ik hoor overal in de tuin piepjes. Ik zie vader en moeder merel nog vliegen, alsof ze ze zoeken, kwijt zijn..
Ik kan er niet van slapen. Je moet de natuur haar gang laten gaan. Maar ze vallen steeds. Vliegen tegen het raam. Zitten klem achter de schutting. Ik kan er gewoon niet tegen.
Mijn kater zit voor het raam.
Ik zit naast hem en kijk naar buiten.
Vader en moeder merel vliegen rond en zoeken hun kinderen.
Dat gegil van deze vogels toen eerst mijn kat en later ik in de buurt kwam van hun kind zit in mijn hoofd.....
'kom niet aan mijn kind of....... '
Ik krijg er weer kippenvel van en veeg de tranen van mijn wangen.
Ik laat ze maar. Het is de natuur. De kat blijft binnen. Ik ook. De mereltjes blijven buiten. Ze moeten het zelf leren..
Kan je de beestjes oppakken als ze gevallen zijn? Kan je iets doen, moet je iets doen? Ik kijk met pijn in mijn hart toe hoe ze vallen op hun snaveltjes.....
Op een morgen
Deze morgen. Ik loop naar buiten. De zon doet erg haar best om mijn tuin alvast dat heerlijke lentegevoel mee te geven. Ik neem met een kopje thee plaats op mijn tuinbank. Ik voel me chagrijnig. Al dagen ben ik chagrijnig. Ik ben moe, geïrriteerd, kortaf, kortom niet te genieten. Het zullen zomaar 'de hormonen' zijn.
Pieppieppiep
Het geluid blijft aanhouden. Ik kijk om me heen om te ontdekken waar het geluid vandaan komt. Ik kijk links, rechts, voor, achter, overal.... Pieppieppiep Achter het schuurtje, in de heg, op de grond...... in de hoek.
Daar zit hij / zij (?)
Een Mereltje.
Groot genoeg om zijn nest uit te vliegen.
Te klein om daadwerkelijk hoog te blijven.
Hij zit en piept en kijkt me aan.
Ik kijk terug.
' Dag mereltje, ben je aan het leren vliegen?'
Pieppieppiep
'Lastig he. Het lijkt mij zo lastig.'
Pieppieppiep
Ik kijk op afstand naar het Mereltje. Hij probeert en valt. Vliegt op de schutting en valt er vanaf. Heel hard. Het piepen gaat door merg en been. Het lijken wel meerdere vogels.
Ik zie er nog eentje.
En nog eentje.
Alledrie oefenen ze. Ze vallen. Ze staan op. Ze raken klem in de heg. Vader en moeder vliegen driftig om ze heen. De Mereltjes zitten door mijn hele tuin. Ze willen zo graag maar het lukt niet. Ze blijven vallen. Voor mijn neus valt hij van de schutting. Hij beweegt niet meer. Vader en moeder merel vliegen eromheen. Ze fluiten als gekken. Het beestje ligt stil. Ik zit stil. Doodstil. Ik voel mijn hart pijn doen.
'Toe dan Merelt!' roep ik.
'Vlieg dan, kom op, hupsakee!'
Ik loop er langzaam naar toe. Mereltje beweegt en staat op. Ik huil. Ik moet zo huilen.
De andere twee zijn driftig met hun vlieglessen bezig. Ze raken om de beurt bekneld, vallen en raken klem in de heg.
Ik wil ze helpen.
Maar de natuur is de natuur.
Ik laat ze.
In de loop van de middag vergeet ik mijn deur dicht te doen en mijn kater is de tuin in gelopen. Ik hoor een vreselijk gekrijs. Het gekrijs gaat door merg en been. Het doet pijn aan mijn oren, mijn hart, mijn lijf. Ik sta boven maar door alle ramen raakt het gegil mij. Ik ren met drie treden tegelijk de trap af en hol naar buiten. In de hoek van de tuin zit mijn kat. Hij heeft Mereltje ingesloten. Vader en moeder merel vliegen eromheen. Het geluid wat zij maken is onheilspellend. Het lijkt net of ik ze hoor praten.
'Blijf van mijn kind!'
'Rot op kat, blijf van mijn kind. Ga weg!'
Ik pak de kater beet en zet hem binnen. Mereltje zit vast. Helemaal vast in de schutting. Ze piept. Wat moet ik toch. Ik wil haar redden. Ik loop zachtjes naar haar toe en wil haar met een handdoek losmaken. Ik word aangevallen door vader en moeder merel. Ze vliegen rond mijn hoofd en maken nog hardere geluiden als daarvoor.
'Ik wil jullie alleen helpen, echt ik doe niets!'
'Toe, laat me jullie helpen, echt ik wil jullie helpen.'
De tranen rollen over mijn wangen. Ik moet zo hard huilen.
Ik wil Mereltje niet pijn doen. Ik wil haar teruggeven aan haar ouders. Ondertussen komt het tweede Mereltje er ook aan gevlogen / gevallen. Hij maakt een smakkert voor mijn neus. Ze piepen. Ze zijn bang. Bang voor mij.
Ik maak ze los en zet ze op het gras en laat ze daar.
Daar komen de ouders aan gevlogen.
'Ik heb ze niets gedaan, ik wilde echt alleen maar helpen.'
Zo gaat het de hele middag.
Nu is het bijna donker. Ik heb stiekem gegluurd bij het nestje. Althans in de buurt, niet erin hoor. Ik zie ze niet. Ik hoor overal in de tuin piepjes. Ik zie vader en moeder merel nog vliegen, alsof ze ze zoeken, kwijt zijn..
Ik kan er niet van slapen. Je moet de natuur haar gang laten gaan. Maar ze vallen steeds. Vliegen tegen het raam. Zitten klem achter de schutting. Ik kan er gewoon niet tegen.
Mijn kater zit voor het raam.
Ik zit naast hem en kijk naar buiten.
Vader en moeder merel vliegen rond en zoeken hun kinderen.
Dat gegil van deze vogels toen eerst mijn kat en later ik in de buurt kwam van hun kind zit in mijn hoofd.....
'kom niet aan mijn kind of....... '
Ik krijg er weer kippenvel van en veeg de tranen van mijn wangen.
Ik laat ze maar. Het is de natuur. De kat blijft binnen. Ik ook. De mereltjes blijven buiten. Ze moeten het zelf leren..
Kan je de beestjes oppakken als ze gevallen zijn? Kan je iets doen, moet je iets doen? Ik kijk met pijn in mijn hart toe hoe ze vallen op hun snaveltjes.....
DTEEZ!
donderdag 18 juni 2009 om 22:04
Ik hoop het Spinster. Ik schaam me er voor. Ik kan er niets aan doen. Vanmorgen was een goede vriendin bij me en zij was zo lief en zo attent. Ik heb helemaal geen zin om over baby's en dergelijke te praten. Ik wil het onderwerp gewoon 'laten'.
Terwijl ik zomaar opeens een boekje kan pakken en denken 'dat is een leuk kastje, die zou ik wel op de babykamer willen.'
Als mijn JG bij mij is, is het anders. Bij hem voelt het anders, dan is het zo omdat het zo is en dan is het goed. Maar op avonden zoals deze, wil ik eigenlijk gewoon heel hard huilen en gaan slapen. Maar ja, dat is mijn volgende probleem, ik kan niet slapen...
Terwijl ik zomaar opeens een boekje kan pakken en denken 'dat is een leuk kastje, die zou ik wel op de babykamer willen.'
Als mijn JG bij mij is, is het anders. Bij hem voelt het anders, dan is het zo omdat het zo is en dan is het goed. Maar op avonden zoals deze, wil ik eigenlijk gewoon heel hard huilen en gaan slapen. Maar ja, dat is mijn volgende probleem, ik kan niet slapen...
DTEEZ!
donderdag 18 juni 2009 om 22:08
Goed dat je je kat hebt binnengehouden. Het is dan wel de natuur, maar daarom mag je de natuur (de merels) nog wel een handje helpen.
Wij hebben een keer ongeveer hetzelfde meegemaakt en ook een klein mereltje opgepakt en in een (nabij hangende) hanging-basked neergezet. Het duurde even maar toen was ie toch weer bij pa en ma (in dit geval maakte de geur blijkbaar niet uit).
Het mag dan komen door de zwangerschap(shormonen), maar dan nog. Je voelt dit nu. Dat mag (toch) gewoon. Althans het zou toch gewoon moeten mogen? En juist nu je je zo depressief voelt is het wel fijn als je wel kan meevoelen in andermans leed (het leed van de mereltjes). Zo lees ik het namelijk. Dat je meeleeft.
Of voel jij je vooral schuldig omdat je (nog) geen blijdschap kunt voelen om de zwangerschap? En is dat het wat deze mereltjes je nu zo hard hebben laten voelen? (f)
Wij hebben een keer ongeveer hetzelfde meegemaakt en ook een klein mereltje opgepakt en in een (nabij hangende) hanging-basked neergezet. Het duurde even maar toen was ie toch weer bij pa en ma (in dit geval maakte de geur blijkbaar niet uit).
Het mag dan komen door de zwangerschap(shormonen), maar dan nog. Je voelt dit nu. Dat mag (toch) gewoon. Althans het zou toch gewoon moeten mogen? En juist nu je je zo depressief voelt is het wel fijn als je wel kan meevoelen in andermans leed (het leed van de mereltjes). Zo lees ik het namelijk. Dat je meeleeft.
Of voel jij je vooral schuldig omdat je (nog) geen blijdschap kunt voelen om de zwangerschap? En is dat het wat deze mereltjes je nu zo hard hebben laten voelen? (f)
donderdag 18 juni 2009 om 22:09
quote:Spinster schreef op 18 juni 2009 @ 21:56:
[...]
Ik ben dan altijd nog liever zwanger op Djoels' emo manier dan op jouw venijnige.Als het venijnig is om dieren geen al te menselijk gevoelsleven toe te dichten dan is dat maar zo. Natuurlijk kan ik ook genieten van de natuur, maar dit is geen genieten maar jezelf kwellen in mijn ogen. Maar als je jezelf graag kwelt, be my guest.
[...]
Ik ben dan altijd nog liever zwanger op Djoels' emo manier dan op jouw venijnige.Als het venijnig is om dieren geen al te menselijk gevoelsleven toe te dichten dan is dat maar zo. Natuurlijk kan ik ook genieten van de natuur, maar dit is geen genieten maar jezelf kwellen in mijn ogen. Maar als je jezelf graag kwelt, be my guest.
donderdag 18 juni 2009 om 22:11
Ik begrijp je denk ik wel Djoels. Het is alleen zo jammer dat je je ervoor schaamt. Zoveel vrouwen, zoveel verschillende zwangerschapswolken. Het zijn écht niet allemaal roze wolken en al helemaal niet elke dag van het jaar. Alle regenbuitjes en wolken waar wat gedonder en geflits uit komt horen er dus bij.
Ik hoop alleen echt dat als je het gevoel hebt dat je jezelf erin verliest dat je dat dan durft te erkennen en durft te proberen je schaamte wat opzij te zetten en iemand in vertrouwen te nemen. Het is ook niet niks, al die veranderingen nu. Ik kan me voorstellen dat dit je soms naar de keel vliegt. En ik kan me ook voorstellen dat het je keel kan dichtknijpen.
In dat eerste geval laat je je maar lekker verwennen door JG en in dat tweede geval gun ik je zo erg dat je hulp vraagt en je vervolgens gesteund en begrepen voelt. Ik hoop dat je dan iemand in vertrouwen durft te nemen.
Ik hoop alleen echt dat als je het gevoel hebt dat je jezelf erin verliest dat je dat dan durft te erkennen en durft te proberen je schaamte wat opzij te zetten en iemand in vertrouwen te nemen. Het is ook niet niks, al die veranderingen nu. Ik kan me voorstellen dat dit je soms naar de keel vliegt. En ik kan me ook voorstellen dat het je keel kan dichtknijpen.
In dat eerste geval laat je je maar lekker verwennen door JG en in dat tweede geval gun ik je zo erg dat je hulp vraagt en je vervolgens gesteund en begrepen voelt. Ik hoop dat je dan iemand in vertrouwen durft te nemen.
donderdag 18 juni 2009 om 22:12
donderdag 18 juni 2009 om 22:13
quote:Vl43inder schreef op 18 juni 2009 @ 22:09:
[...]
Als het venijnig is om dieren geen al te menselijk gevoelsleven toe te dichten dan is dat maar zo. Natuurlijk kan ik ook genieten van de natuur, maar dit is geen genieten maar jezelf kwellen in mijn ogen. Maar als je jezelf graag kwelt, be my guest.Nu suggereer je dat Djoels vanmorgen bij zichzelf dacht 'en laat ik mezelf nu eens lekker gaan kwellen met klein menselijk en dierlijk leed'. Zo is het natuurlijk niet. Gevoelens kunnen je overvallen en dat is ook de schoonheid ervan. Zwanger of niet.
Je kunt ook té rationeel in het leven staan.
[...]
Als het venijnig is om dieren geen al te menselijk gevoelsleven toe te dichten dan is dat maar zo. Natuurlijk kan ik ook genieten van de natuur, maar dit is geen genieten maar jezelf kwellen in mijn ogen. Maar als je jezelf graag kwelt, be my guest.Nu suggereer je dat Djoels vanmorgen bij zichzelf dacht 'en laat ik mezelf nu eens lekker gaan kwellen met klein menselijk en dierlijk leed'. Zo is het natuurlijk niet. Gevoelens kunnen je overvallen en dat is ook de schoonheid ervan. Zwanger of niet.
Je kunt ook té rationeel in het leven staan.
donderdag 18 juni 2009 om 22:14
quote:wzk schreef op 18 juni 2009 @ 22:08:
Of voel jij je vooral schuldig omdat je (nog) geen blijdschap kunt voelen om de zwangerschap? En is dat het wat deze mereltjes je nu zo hard hebben laten voelen? (f)
Ik vind dit wel een hele goede vraag!
Djoels, je hoeft je helemaal niet te schamen. Kom op, jij voelt wat je voelt.
Of voel jij je vooral schuldig omdat je (nog) geen blijdschap kunt voelen om de zwangerschap? En is dat het wat deze mereltjes je nu zo hard hebben laten voelen? (f)
Ik vind dit wel een hele goede vraag!
Djoels, je hoeft je helemaal niet te schamen. Kom op, jij voelt wat je voelt.
donderdag 18 juni 2009 om 22:16
Hahahah, ik had de reacties nog niet gelezen en dacht 'Je gaat het niet op de hormonen gooien HPL, dat valt nie goed nie'
Anyway, ik vind de natuur in al haar facetten prachtig.Dus ook de roofvogel die ik laatst een jong vogeltje zag verschalken en waarvan het ouderpaar vreselijk tekeer ging. Of dat jonge waterkippetje dat vlak voor mijn neus opeens verdween in de grote bek van een snoek.
Net zo ontroerend als één van mijn mooiste jeugdherinneringen, de geboorte van een veulentje waar ik met giechel bovenop stond.
Maar goed, ik ben dan ook niet zwanger
Anyway, ik vind de natuur in al haar facetten prachtig.Dus ook de roofvogel die ik laatst een jong vogeltje zag verschalken en waarvan het ouderpaar vreselijk tekeer ging. Of dat jonge waterkippetje dat vlak voor mijn neus opeens verdween in de grote bek van een snoek.
Net zo ontroerend als één van mijn mooiste jeugdherinneringen, de geboorte van een veulentje waar ik met giechel bovenop stond.
Maar goed, ik ben dan ook niet zwanger
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 18 juni 2009 om 22:18
quote:Djoels schreef op 18 juni 2009 @ 22:11:
Tussen jezelf kwellen en jezelf graag kwellen zit een wereld van verschil Vl43inder. Ik kwel mezelf, maar ik kwel mezelf niet graag.
Ik had het tegen iemand anders Djoels. Er zijn heel veel mensen die zichzelf soms graag kwellen omdat het hen iets oplevert. Ik zeg niet dat jij dat doet, daarvoor weet ik te weinig van je.
Maar goed, ik begrijp dat je enige voorkennis nodig hebt mbt jouw situatie voor dit topic, en die heb ik dus niet.
Tussen jezelf kwellen en jezelf graag kwellen zit een wereld van verschil Vl43inder. Ik kwel mezelf, maar ik kwel mezelf niet graag.
Ik had het tegen iemand anders Djoels. Er zijn heel veel mensen die zichzelf soms graag kwellen omdat het hen iets oplevert. Ik zeg niet dat jij dat doet, daarvoor weet ik te weinig van je.
Maar goed, ik begrijp dat je enige voorkennis nodig hebt mbt jouw situatie voor dit topic, en die heb ik dus niet.
donderdag 18 juni 2009 om 22:18
quote:Djoels schreef op 18 juni 2009 @ 22:12:
Oh.
Spinster.
Nu moet ik weer huilen...
De tyfus, wat een ellende allemaal in mijn belevingswereld vandaag......
Dank je oprecht voor je posting en je woorden. Ik vind het heel fijn om te lezen. Ik zal het blijven lezen als ik me slecht blijf voelen..Ach lieve Djoels toch. Laat het er nu maar even uitkomen. Al je gevoelens mogen er zijn, ze zijn deel van jou.
Ik hoop dat je je morgen wat rustiger voelt. En als dat niet zo is, schroom je dan niet om hier wat te schrijven? (Laat je in ieder geval bij al je stappen niet leiden door schaamte, dat is écht écht niet nodig).
Oh.
Spinster.
Nu moet ik weer huilen...
De tyfus, wat een ellende allemaal in mijn belevingswereld vandaag......
Dank je oprecht voor je posting en je woorden. Ik vind het heel fijn om te lezen. Ik zal het blijven lezen als ik me slecht blijf voelen..Ach lieve Djoels toch. Laat het er nu maar even uitkomen. Al je gevoelens mogen er zijn, ze zijn deel van jou.
Ik hoop dat je je morgen wat rustiger voelt. En als dat niet zo is, schroom je dan niet om hier wat te schrijven? (Laat je in ieder geval bij al je stappen niet leiden door schaamte, dat is écht écht niet nodig).
donderdag 18 juni 2009 om 22:21
Ach Djoelsie dan toch! Hier helemaal geen ervaring met emo-zwangerschaps-buien maar toch ff een hart onder de riem.
Jij hebt het afgelopen jaar zoveel meegemaakt, je hebt je hier (en ik denk irl ook) zo van je sterke kant laten zien, het is niet zo gek hoor dat het er nu uitkomt.
Ik weet wel dat het niet allemaal kommer en kwel was, maar hallo, relatie uit, alleen wonen, een Jonge God ontmoeten en zwanger, dat is nogal een emo-8baan. Er worden er van minder gek
Laat het maar komen, zorg dat je flink verwend wordt en zorg voor een schop onder je kont als je jezelf erin dreigt te verliezen.
Jij hebt het afgelopen jaar zoveel meegemaakt, je hebt je hier (en ik denk irl ook) zo van je sterke kant laten zien, het is niet zo gek hoor dat het er nu uitkomt.
Ik weet wel dat het niet allemaal kommer en kwel was, maar hallo, relatie uit, alleen wonen, een Jonge God ontmoeten en zwanger, dat is nogal een emo-8baan. Er worden er van minder gek
Laat het maar komen, zorg dat je flink verwend wordt en zorg voor een schop onder je kont als je jezelf erin dreigt te verliezen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 18 juni 2009 om 22:23
quote:wzk schreef op 18 juni 2009 @ 22:08:
Of voel jij je vooral schuldig omdat je (nog) geen blijdschap kunt voelen om de zwangerschap? En is dat het wat deze mereltjes je nu zo hard hebben laten voelen? (f)Ik denk even over deze vraag na. Ik weet het oprecht niet of het met elkaar te maken heeft, maar het zou zo maar kunnen. Het stukje dat de ouders van het mereltje zo tekeer gingen vanmiddag raakte me echt. Dat gevoel, dat geluid.... de buurman riep op een gegeven moment 'Djoels, wat is er bij jou aan de hand.' Zo hard gingen ze tekeer. Het brengt gedachten met zich mee. Zal ik me straks wel zo verbonden voelen met mijn kind. Zal ik ook dat oergevoel laten spreken als 'ze' eraan komen.. Dat maakte me verwarrend dus heb ik het maar even gelaten....
Of voel jij je vooral schuldig omdat je (nog) geen blijdschap kunt voelen om de zwangerschap? En is dat het wat deze mereltjes je nu zo hard hebben laten voelen? (f)Ik denk even over deze vraag na. Ik weet het oprecht niet of het met elkaar te maken heeft, maar het zou zo maar kunnen. Het stukje dat de ouders van het mereltje zo tekeer gingen vanmiddag raakte me echt. Dat gevoel, dat geluid.... de buurman riep op een gegeven moment 'Djoels, wat is er bij jou aan de hand.' Zo hard gingen ze tekeer. Het brengt gedachten met zich mee. Zal ik me straks wel zo verbonden voelen met mijn kind. Zal ik ook dat oergevoel laten spreken als 'ze' eraan komen.. Dat maakte me verwarrend dus heb ik het maar even gelaten....
DTEEZ!
donderdag 18 juni 2009 om 22:24
Kous, jij slachtte zelf met je blote knuisten al konijnen voor de kerst toen je 5 jaar oud was. Dus duhuh.
Djoels, ik kan me je emoos helemaal voorstellen. Wat een gezeik he. Als zwangere ben je gewoon 1 grote wandelende hormoon. Het is nou eenmaal niet anders.
Ik had ook geen roze wolk hoor, for what its worth. Heb ik nog steeds heel vaak niet. Toch zijn mijn eigen knijnen me alles waard.
Meid, komt goed.
Djoels, ik kan me je emoos helemaal voorstellen. Wat een gezeik he. Als zwangere ben je gewoon 1 grote wandelende hormoon. Het is nou eenmaal niet anders.
Ik had ook geen roze wolk hoor, for what its worth. Heb ik nog steeds heel vaak niet. Toch zijn mijn eigen knijnen me alles waard.
Meid, komt goed.
donderdag 18 juni 2009 om 22:24
quote:Djoels schreef op 18 juni 2009 @ 21:56:
Vl43inder, ik kan je met oprechtheid zeggen dat als ik niet zwanger was geweest, ik dit nooit zo had ervaren.... dat is een feit. Het voelt dubbel. Maar dat komt ook omdat ik bijna geen blijdschap voel om die zwangerschap. Ik voel me heel erg depri, ik voel me zo niet mezelf. Alsof iemand anders mijn leven nu even leeft... Ik vind het heel erg om toe te geven, maar het is echt zo.
Wat rot voor je..
En wat zielig van die mereltjes zeg. Zie het nu helemaal voor me, wat vertederend.
Vl43inder, ik kan je met oprechtheid zeggen dat als ik niet zwanger was geweest, ik dit nooit zo had ervaren.... dat is een feit. Het voelt dubbel. Maar dat komt ook omdat ik bijna geen blijdschap voel om die zwangerschap. Ik voel me heel erg depri, ik voel me zo niet mezelf. Alsof iemand anders mijn leven nu even leeft... Ik vind het heel erg om toe te geven, maar het is echt zo.
Wat rot voor je..
En wat zielig van die mereltjes zeg. Zie het nu helemaal voor me, wat vertederend.
donderdag 18 juni 2009 om 22:25
HPL, het is misschien ook zo. Ik weet het niet. Heb niet het idee dat er nu dingen uitkomen van de afgelopen tijd..want ik heb dat volgens mij allemaal prima verwerkt.... Ik vind het eerlijk gezegd wel 'makkelijk' om het op hormonen af te schuiven, dan weet ik gewoon dat dat het is en dat ik niet dieper hoef te graven....
DTEEZ!
donderdag 18 juni 2009 om 22:26
quote:Djoels schreef op 18 juni 2009 @ 22:00:
[...]
Haha, je daaahaaag omdat jij besluit van het forum weg te gaan, wil niet zeggen dat mijn tijd ook is stil blijven staan. Ik ben begin vorig jaar bij mijn ex weggegaan. Toen kreeg ik een JG (jonge god) en nu krijgen we een baby. Althans, zo is het een beetje gegaan..
Djoels, ik wist niet dat je zwanger was en daarom zo emotioneel was. Wist ik dat wel, dan had ik je reactie beter kunnen plaatsen.
Ik vind de natuur mooi, maar heb zoiets van 'De natuur is de natuur, zielig soms dat dieren dood gaan, maar zo is het nou eenmaal'.
Jij hoeft je helemaal nergens voor te schamen, ik weet te weinig van je, maar ik denk dat er wel mensen zijn die er helemaal voor je kunnen zijn'.
Heel veel liefs gewenst van mij.
[...]
Haha, je daaahaaag omdat jij besluit van het forum weg te gaan, wil niet zeggen dat mijn tijd ook is stil blijven staan. Ik ben begin vorig jaar bij mijn ex weggegaan. Toen kreeg ik een JG (jonge god) en nu krijgen we een baby. Althans, zo is het een beetje gegaan..
Djoels, ik wist niet dat je zwanger was en daarom zo emotioneel was. Wist ik dat wel, dan had ik je reactie beter kunnen plaatsen.
Ik vind de natuur mooi, maar heb zoiets van 'De natuur is de natuur, zielig soms dat dieren dood gaan, maar zo is het nou eenmaal'.
Jij hoeft je helemaal nergens voor te schamen, ik weet te weinig van je, maar ik denk dat er wel mensen zijn die er helemaal voor je kunnen zijn'.
Heel veel liefs gewenst van mij.
donderdag 18 juni 2009 om 22:28
quote:Djoels schreef op 18 juni 2009 @ 22:23:
[...]
Een WEEK????
Pff.
Echt? Of jok je?
Jokken ? Nope .
Wat ik het en der gelezen heb op het www ( verhalen die net zo door merg en been haan als die van jou ) komt aardig met elkaar overeen ; een weekje .
Meer dan je poes een beetje uit de buurt houden kun je niet doen . En ze maken geregeld échte doodsmakken bij het leren vliegen . Zielig he .
[...]
Een WEEK????
Pff.
Echt? Of jok je?
Jokken ? Nope .
Wat ik het en der gelezen heb op het www ( verhalen die net zo door merg en been haan als die van jou ) komt aardig met elkaar overeen ; een weekje .
Meer dan je poes een beetje uit de buurt houden kun je niet doen . En ze maken geregeld échte doodsmakken bij het leren vliegen . Zielig he .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
