Thuis
alle pijlers
Koppige houding partner - vooral mbt huishouden
woensdag 10 juni 2009 om 10:50
In het verleden hebben mijn man en ik problemen gehad over de verdeling van het huishouden. Hij had er een ontzettende hekel aan, en liet het liever liggen zodat ik het wel zou opknappen.
Daar ben ik op een gegeven moment mee opgehouden. We hebben nu een redelijke verdeling van huishoudelijke klussen. Op de koelkast hangt een briefje met wat er in de week gedaan moet worden. Kies je klusje, doe het, en streep het af.
Voor ons is dit redelijk goed werkbaar.
Waar het mij om gaat is zijn opstelling. Hij vindt dat het echt mijn ding is. Hij helpt mij dus met met huishouden. En ik krijg dan het idee dat ik daar verschrikkelijk dankbaar voor moet zijn dat hij dat met zijn goedheid voor mij wil doen. Ik ben een stuk nuchterder: samen troep maken, samen opruimen. We werken allebei hele dagen, dus qua tijd lijkt me dat ook nog eens wel zo eerlijk.
Vooral koken is een issue. Ik kan (naar men zegt) behoorlijk koken. Het was ook wel een hobby van me en nog steeds zou ik graag leuke, lekkere en speciale dingetjes willen maken, maar de zin is me inmiddels vergaan. Ik sta noodgedwongen iedere dag na het werk te koken, moe of niet moe, omdat hij het vertikt.
Hij vindt het niet leuk, dus gaat het ook gewoon echt niet doen.
Hij hoeft het van mij ook echt niet leuk te vinden. Ik zou het alleen zo fijn vinden wanneer ik ook eens een dagje kon skippen. Dat als hij eerder thuiskomt dan ik, hij het eten opzet en dat ik zo kan aanschuiven. Of als ik me niet lekker voel, dat ik even op de bank kan gaan liggen, en dat ik niet hoef om te kijken naar het eten.
Veeleisend ben ik niet. Van mijn part gooit ie een pizza in de oven; als ik maar niets hoef te doen op dat moment.
Ik heb het niet eens over een vast aantal dagen per week ofzo.
Maar gewoon het idee dat ik er niet alleen voor sta en dat hij gewoon niet te koppig is om een warme hap in elkaar te draaien.
Ik word zo verdrietig van zijn stugge (egoistische?) instelling!
Waar we over andere dingen goede afspraken hebben gemaakt, lukt dat niet voor koken. Hij wil gewoon echt niet. Ik probeer al heel lang om me hierbij neer te leggen, maar zeker als ik ziek ben of laat thuis, wordt ik toch weer verdrietig als hij op de bank blijft zitten tot ik het alsnog doe.
Hoe zou ik hier nou het beste mee om kunnen gaan?
Daar ben ik op een gegeven moment mee opgehouden. We hebben nu een redelijke verdeling van huishoudelijke klussen. Op de koelkast hangt een briefje met wat er in de week gedaan moet worden. Kies je klusje, doe het, en streep het af.
Voor ons is dit redelijk goed werkbaar.
Waar het mij om gaat is zijn opstelling. Hij vindt dat het echt mijn ding is. Hij helpt mij dus met met huishouden. En ik krijg dan het idee dat ik daar verschrikkelijk dankbaar voor moet zijn dat hij dat met zijn goedheid voor mij wil doen. Ik ben een stuk nuchterder: samen troep maken, samen opruimen. We werken allebei hele dagen, dus qua tijd lijkt me dat ook nog eens wel zo eerlijk.
Vooral koken is een issue. Ik kan (naar men zegt) behoorlijk koken. Het was ook wel een hobby van me en nog steeds zou ik graag leuke, lekkere en speciale dingetjes willen maken, maar de zin is me inmiddels vergaan. Ik sta noodgedwongen iedere dag na het werk te koken, moe of niet moe, omdat hij het vertikt.
Hij vindt het niet leuk, dus gaat het ook gewoon echt niet doen.
Hij hoeft het van mij ook echt niet leuk te vinden. Ik zou het alleen zo fijn vinden wanneer ik ook eens een dagje kon skippen. Dat als hij eerder thuiskomt dan ik, hij het eten opzet en dat ik zo kan aanschuiven. Of als ik me niet lekker voel, dat ik even op de bank kan gaan liggen, en dat ik niet hoef om te kijken naar het eten.
Veeleisend ben ik niet. Van mijn part gooit ie een pizza in de oven; als ik maar niets hoef te doen op dat moment.
Ik heb het niet eens over een vast aantal dagen per week ofzo.
Maar gewoon het idee dat ik er niet alleen voor sta en dat hij gewoon niet te koppig is om een warme hap in elkaar te draaien.
Ik word zo verdrietig van zijn stugge (egoistische?) instelling!
Waar we over andere dingen goede afspraken hebben gemaakt, lukt dat niet voor koken. Hij wil gewoon echt niet. Ik probeer al heel lang om me hierbij neer te leggen, maar zeker als ik ziek ben of laat thuis, wordt ik toch weer verdrietig als hij op de bank blijft zitten tot ik het alsnog doe.
Hoe zou ik hier nou het beste mee om kunnen gaan?
woensdag 10 juni 2009 om 10:55
Paar opties
- accepteren dat hij niet 100 % is zoals jij / jij hem graag zou zien
- strijden totdat hij buigt ........of barst
- niet zo'n punt maken van het " zelluf-doen " en " om zolaataantafel " ; ga uit eten , laat wat komen , eet brood ,
- accepteren dat hij niet 100 % is zoals jij / jij hem graag zou zien
- strijden totdat hij buigt ........of barst
- niet zo'n punt maken van het " zelluf-doen " en " om zolaataantafel " ; ga uit eten , laat wat komen , eet brood ,
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 juni 2009 om 10:59
quote:blijfgewoonbianca schreef op 10 juni 2009 @ 10:55:
Paar opties
- accepteren dat hij niet 100 % is zoals jij / jij hem graag zou zien
- strijden totdat hij buigt ........of barst
- niet zo'n punt maken van het " zelluf-doen " en " om zolaataantafel " ; ga uit eten , laat wat komen , eet brood ,
Paar opties
- accepteren dat hij niet 100 % is zoals jij / jij hem graag zou zien
- strijden totdat hij buigt ........of barst
- niet zo'n punt maken van het " zelluf-doen " en " om zolaataantafel " ; ga uit eten , laat wat komen , eet brood ,
woensdag 10 juni 2009 om 11:00
Een kennis van mij heeft het als volgt opgelost: ze heeft met haar partner afgesproken op welke dagen hij of zij verantwoordelijk is voor een maaltijd op tafel.
Maakt niet uit hoe het er komt (bestellen, iets makkelijks uit de oven, tosti's, soep uit blik, enz.), als er maar een warme hap geregeld is. Bij ziek-zijn is automatisch de niet-zieke verantwoordelijk voor de maaltijd.
Het schijnt te werken. Hij werd na een paar weken zelf de tosti's en de soep uit blik ook zat en gaat langzamerhand leuker koken.
Maakt niet uit hoe het er komt (bestellen, iets makkelijks uit de oven, tosti's, soep uit blik, enz.), als er maar een warme hap geregeld is. Bij ziek-zijn is automatisch de niet-zieke verantwoordelijk voor de maaltijd.
Het schijnt te werken. Hij werd na een paar weken zelf de tosti's en de soep uit blik ook zat en gaat langzamerhand leuker koken.
woensdag 10 juni 2009 om 11:00
Als jullie elkaar nou eens zouden accepteren ? Ik kan me zomaar voorstellen dat hij jou bazig en een pietje precies vindt . Schijnt hij te accepteren ( ik had je briefje met taken uit nijd waarschijnlijk opgevreten ) . Waarom accepteer jij niet dat hij een bloedhekel heeft aan koken ?
Zou het - ook nog - kunnen zijn dat hij bepaalde dingen zwaar overbodig vindt , dat jij meer hecht aan orde en netheid dan hij ?
Zou het - ook nog - kunnen zijn dat hij bepaalde dingen zwaar overbodig vindt , dat jij meer hecht aan orde en netheid dan hij ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 juni 2009 om 11:19
Ik kan me voorstellen dat als je allebei hele dagen werkt je niet alleen voor het huishouden wil opdraaien en ik vind dat je ook best wat inbreng van hem mag eisen. Je zegt het al: je maakt beide troep, dus ruim je het beide weer op.
Volgens mij werkt het gewoon het beste als je wel vaste kookdagen met elkaar afspreekt.
Maar, wat doet hij eigenlijk wel in huis? Wat voor klussen vindt hij wel leuk om te doen?
Tenslotte: waarom huur je geen werkster voor een dag in de week, dan blijft er al een stuk minder huishouden voor jullie over.
Volgens mij werkt het gewoon het beste als je wel vaste kookdagen met elkaar afspreekt.
Maar, wat doet hij eigenlijk wel in huis? Wat voor klussen vindt hij wel leuk om te doen?
Tenslotte: waarom huur je geen werkster voor een dag in de week, dan blijft er al een stuk minder huishouden voor jullie over.
woensdag 10 juni 2009 om 11:21
quote:blijfgewoonbianca schreef op 10 juni 2009 @ 11:00:( ik had je briefje met taken uit nijd waarschijnlijk opgevreten ) ?
Ik zou 'koken' toevoegen aan het lijstje. Zo, dan heb jij iedere dag alvast één taak gedaan. Óf je vertelt dat je het best vervelend vindt om iedere dag te koken en vanaf nu één dagje per week vrij hebt. Mag hij zelf bepalen of hij brood eet, friet haalt, etc.
Ik herken het verder niet. Wij werken allebei (vriend één dag meer per week dan ik). Ik ruim op mijn vrije dag alvast op en poets een beetje her&der als ik zin heb. Verder delen we de taken op. Eens in de zoveel tijd hebben we even een -dingetje omdat ik vind dat hij iets niet doet zoals ik het wil en hij vindt dat ik het niet doe zoals hij het wil. Dan verdelen we de taken opnieuw, en grappig genoeg houden we ons vervolgens niet aan die taken maar loopt het weer prima
Ik zou 'koken' toevoegen aan het lijstje. Zo, dan heb jij iedere dag alvast één taak gedaan. Óf je vertelt dat je het best vervelend vindt om iedere dag te koken en vanaf nu één dagje per week vrij hebt. Mag hij zelf bepalen of hij brood eet, friet haalt, etc.
Ik herken het verder niet. Wij werken allebei (vriend één dag meer per week dan ik). Ik ruim op mijn vrije dag alvast op en poets een beetje her&der als ik zin heb. Verder delen we de taken op. Eens in de zoveel tijd hebben we even een -dingetje omdat ik vind dat hij iets niet doet zoals ik het wil en hij vindt dat ik het niet doe zoals hij het wil. Dan verdelen we de taken opnieuw, en grappig genoeg houden we ons vervolgens niet aan die taken maar loopt het weer prima
Peas on earth!
woensdag 10 juni 2009 om 11:22
woensdag 10 juni 2009 om 11:24
quote:Aurora31 schreef op 10 juni 2009 @ 10:50:
Ik kan uitstekend mijn huishouden zelf draaiend houden.Mooi! Want als het JOUW huishouden is, zal je dat ook zelf moeten doen he. Of hulp inhuren.quote:Mijn huis zal altijd netjes zijn.Gefeliciteerd. En dat huis is helemaal van jou alleen? Dat scheelt alweer dan.quote:Klusjes kan ik zelf, verbouwen kan ik grotendeels zelf. Geen probleem.Hoera, gefelicteerd, echt, fijn voor je!quote:In het verleden hebben mijn man en ik problemen gehad over de verdeling van het huishouden. Hij had er een ontzettende hekel aan, en liet het liever liggen zodat ik het wel zou opknappen.
Daar ben ik op een gegeven moment mee opgehouden. We hebben nu een redelijke verdeling van huishoudelijke klussen. Op de koelkast hangt een briefje met wat er in de week gedaan moet worden. Kies je klusje, doe het, en streep het af.
Redelijk goed werkbaar, hoewel het houden van overzicht toch vooral mijn ding is.Het is dan ook jouw huis, jouw huishouden, vertelde je net. Wel lief van je man dat hij in jouw huishouden en jouw huis jouw takenlijstje helpt afwerken.quote:Dit vind ik dan nog wel weer een beetje logisch; dat schijnt toch wel vooral een vrouwendingetje te zijn.Denken dat het jouw huis is, en jouw huishouden, en dan toch zeiken over wat je man doet? Ja, dat zie je bij meer vrouwen. Maar gelukkig bij heel veel vrouwen ook niet hoor.quote:Tot zover geen probleem.Nou, gelukkig maar!quote:Waar het mij om gaat is zijn opstelling. Hij vindt dat het echt mijn ding is. Hij helpt mij dus met met huishouden.Dat vind je zelf ook, dus wat zeur je nou?quote:En ik krijg dan het idee dat ik daar verschrikkelijk dankbaar voor moet zijn dat hij dat met zijn goedheid voor mij wil doen.Terecht. Je man helpt mee in jouw huis, jouw huishouden te doen, volgens jouw takenlijstje, en zo te lezen op jouw voorwaarden. Dus een beetje dankbaarheid is wel het minste.quote:Ik ben een stuk nuchterder: samen troep maken, samen opruimen. We werken allebei hele dagen, dus qua tijd lijkt me dat ook nog eens wel zo eerlijk.Nee hoor. Mijn buurman werkt ook hele dagen, en toch help ik niet in zijn huis, zijn huishouden te doen. Doe me een lol zeg.quote:Vooral koken is een issue. Ik kan (naar men zegt) behoorlijk koken.Oh schattig, die valse bescheidenheid.quote:Het was ook wel een hobby van me en nog steeds zou ik graag leuke, lekkere en speciale dingetjes willen maken.
Maar ik sta noodgedwongen iedere dag na het werk te koken, moe of niet moe, omdat hij het vertikt.Slachtoffergedrag in jouw probleemloze huishouden?quote:Hij vindt het niet leuk, dus gaat het ook gewoon echt niet doen.En omdat hij keuzes durft te maken en jij niet, ben je nu boos op hem?quote:Hij hoeft het van mij ook echt niet leuk te vinden. Ik zou het alleen zo fijn vinden wanneer ik ook eens een dagje kon skippen.Dat kan je. Twee inkomens, daar kan echt wel een keer uit eten of bezorgpizza vanaf. Zeuren is een kunst natuurlijk, en als jij bedreven bent in die kunst moet je er vooral mee door gaan, maar één tip: voor je relatie is het vrij funest.quote:Veeleisend ben ik niet. neeeee, zolang in jouw prolbeemloze huishouden in jouw huis volgens jouw eisen en takenlijstje je man maar doet wat jij wil, ben je niet veeleisend.quote:Ik word zo verdrietig van zijn stugge (egoistische?) instelling!Want jij bent de goedheid zelve, en als jij ontevreden bent moet dat dus aan hem liggen, nietwaar?quote:Hoe zou ik hier nou het beste mee om kunnen gaan?Vooral zo door gaan. gewoon net zo lang zeuren totdat je je huwelijk volkomen verzuurd hebt.
Ik kan uitstekend mijn huishouden zelf draaiend houden.Mooi! Want als het JOUW huishouden is, zal je dat ook zelf moeten doen he. Of hulp inhuren.quote:Mijn huis zal altijd netjes zijn.Gefeliciteerd. En dat huis is helemaal van jou alleen? Dat scheelt alweer dan.quote:Klusjes kan ik zelf, verbouwen kan ik grotendeels zelf. Geen probleem.Hoera, gefelicteerd, echt, fijn voor je!quote:In het verleden hebben mijn man en ik problemen gehad over de verdeling van het huishouden. Hij had er een ontzettende hekel aan, en liet het liever liggen zodat ik het wel zou opknappen.
Daar ben ik op een gegeven moment mee opgehouden. We hebben nu een redelijke verdeling van huishoudelijke klussen. Op de koelkast hangt een briefje met wat er in de week gedaan moet worden. Kies je klusje, doe het, en streep het af.
Redelijk goed werkbaar, hoewel het houden van overzicht toch vooral mijn ding is.Het is dan ook jouw huis, jouw huishouden, vertelde je net. Wel lief van je man dat hij in jouw huishouden en jouw huis jouw takenlijstje helpt afwerken.quote:Dit vind ik dan nog wel weer een beetje logisch; dat schijnt toch wel vooral een vrouwendingetje te zijn.Denken dat het jouw huis is, en jouw huishouden, en dan toch zeiken over wat je man doet? Ja, dat zie je bij meer vrouwen. Maar gelukkig bij heel veel vrouwen ook niet hoor.quote:Tot zover geen probleem.Nou, gelukkig maar!quote:Waar het mij om gaat is zijn opstelling. Hij vindt dat het echt mijn ding is. Hij helpt mij dus met met huishouden.Dat vind je zelf ook, dus wat zeur je nou?quote:En ik krijg dan het idee dat ik daar verschrikkelijk dankbaar voor moet zijn dat hij dat met zijn goedheid voor mij wil doen.Terecht. Je man helpt mee in jouw huis, jouw huishouden te doen, volgens jouw takenlijstje, en zo te lezen op jouw voorwaarden. Dus een beetje dankbaarheid is wel het minste.quote:Ik ben een stuk nuchterder: samen troep maken, samen opruimen. We werken allebei hele dagen, dus qua tijd lijkt me dat ook nog eens wel zo eerlijk.Nee hoor. Mijn buurman werkt ook hele dagen, en toch help ik niet in zijn huis, zijn huishouden te doen. Doe me een lol zeg.quote:Vooral koken is een issue. Ik kan (naar men zegt) behoorlijk koken.Oh schattig, die valse bescheidenheid.quote:Het was ook wel een hobby van me en nog steeds zou ik graag leuke, lekkere en speciale dingetjes willen maken.
Maar ik sta noodgedwongen iedere dag na het werk te koken, moe of niet moe, omdat hij het vertikt.Slachtoffergedrag in jouw probleemloze huishouden?quote:Hij vindt het niet leuk, dus gaat het ook gewoon echt niet doen.En omdat hij keuzes durft te maken en jij niet, ben je nu boos op hem?quote:Hij hoeft het van mij ook echt niet leuk te vinden. Ik zou het alleen zo fijn vinden wanneer ik ook eens een dagje kon skippen.Dat kan je. Twee inkomens, daar kan echt wel een keer uit eten of bezorgpizza vanaf. Zeuren is een kunst natuurlijk, en als jij bedreven bent in die kunst moet je er vooral mee door gaan, maar één tip: voor je relatie is het vrij funest.quote:Veeleisend ben ik niet. neeeee, zolang in jouw prolbeemloze huishouden in jouw huis volgens jouw eisen en takenlijstje je man maar doet wat jij wil, ben je niet veeleisend.quote:Ik word zo verdrietig van zijn stugge (egoistische?) instelling!Want jij bent de goedheid zelve, en als jij ontevreden bent moet dat dus aan hem liggen, nietwaar?quote:Hoe zou ik hier nou het beste mee om kunnen gaan?Vooral zo door gaan. gewoon net zo lang zeuren totdat je je huwelijk volkomen verzuurd hebt.
woensdag 10 juni 2009 om 11:39
@ rider: amen en 100% mee eens!!!
TO: als jij alles zo goed weet en het volgens jou systeem moet, dan ook niet klagen dat hij daar niet zo'n zin in heeft. Het is tenslotte JOUW huishouden, niet dat van hem blijkbaar.
Je klinkt alsof je een studentenhuis deelt met je partner ipv dat je een liefdesrelaties hebt. Iewk...takenlijstjes en dit afstrepen, dat heb ik na het verlaten van mijn laatste studentenhuis niet meer gedaan. Zelfs toen ik als werkte en met een vriendin een huis deelde bestonden takenlijsten niet. Je deed wat je goed vond of je vroeg de ander om hulp. Maar als jij alles op JOUW manier wil en niet anders: doe het dan lekker zelf... maar ga niet zitten klagen.
Voor wat betreft koken: je wil wél allemaal leuke, lekkere dingen gaan maken want het is een hobby van je. Dus, wat houdt je dan tegen? Enkel uit principe omdat hij niet wil koken?
Daarbij: als je geen zin hebt om te koken dan haal je wat af of trek je een blik soep open. Wil je vriend een uitgebreide maaltijd dan ga je uit eten of hij maakt zelf een maaltijd.
TO: als jij alles zo goed weet en het volgens jou systeem moet, dan ook niet klagen dat hij daar niet zo'n zin in heeft. Het is tenslotte JOUW huishouden, niet dat van hem blijkbaar.
Je klinkt alsof je een studentenhuis deelt met je partner ipv dat je een liefdesrelaties hebt. Iewk...takenlijstjes en dit afstrepen, dat heb ik na het verlaten van mijn laatste studentenhuis niet meer gedaan. Zelfs toen ik als werkte en met een vriendin een huis deelde bestonden takenlijsten niet. Je deed wat je goed vond of je vroeg de ander om hulp. Maar als jij alles op JOUW manier wil en niet anders: doe het dan lekker zelf... maar ga niet zitten klagen.
Voor wat betreft koken: je wil wél allemaal leuke, lekkere dingen gaan maken want het is een hobby van je. Dus, wat houdt je dan tegen? Enkel uit principe omdat hij niet wil koken?
Daarbij: als je geen zin hebt om te koken dan haal je wat af of trek je een blik soep open. Wil je vriend een uitgebreide maaltijd dan ga je uit eten of hij maakt zelf een maaltijd.
woensdag 10 juni 2009 om 11:53
Tjonge Rider (en mips): ik vind jullie wel een beetje overdrijven hoor.
Ze hebben dat lijstje omdat hij anders geen reet uitvoert.
Waarom verzuurt zij hun huwelijk als ze vindt dat hij ook wat mag doen? Ik zou eerder zeggen dat hij hun huwelijk verzuurt door niet zijn verantwoordelijkheid te nemen en zijn aandeel te doen.
En waarom moet zij iets halen of een blik soep open trekken als ze niet wil koken? Waarom kan hij dat niet doen?
TO: zijn argument 'ik wil niet' is evenveel waard als jouw argument 'ik wil het niet elke dag'. Het lijkt me volkomen normaal dat hij twee dagen per week verantwoordelijk is voor het eten, of ie daar nou zin in heeft of niet.
Ze hebben dat lijstje omdat hij anders geen reet uitvoert.
Waarom verzuurt zij hun huwelijk als ze vindt dat hij ook wat mag doen? Ik zou eerder zeggen dat hij hun huwelijk verzuurt door niet zijn verantwoordelijkheid te nemen en zijn aandeel te doen.
En waarom moet zij iets halen of een blik soep open trekken als ze niet wil koken? Waarom kan hij dat niet doen?
TO: zijn argument 'ik wil niet' is evenveel waard als jouw argument 'ik wil het niet elke dag'. Het lijkt me volkomen normaal dat hij twee dagen per week verantwoordelijk is voor het eten, of ie daar nou zin in heeft of niet.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
woensdag 10 juni 2009 om 11:54
alleen voor jezelf koken?
@TO, corvee-lijstjes? Vind je dat nou echt nodig?
Waarom moet er per se gekookt worden? Het gaat toch om een warme hap, waar die ook vandaan komt? Staat je man erop dat jij voor hem kookt? Of vind je zelf dat er gekookt moet worden?
Gewoon: afhaalmaaltijd, brood, soep, tosti, iets in de oven pleuren en klaar. Ik zou er niet zo'n punt van maken.
Specuman kan echt niet koken, en als ik moe ben/geen zin heb, haalt hij wat of maakt een lekker broodje gezond.
@TO, corvee-lijstjes? Vind je dat nou echt nodig?
Waarom moet er per se gekookt worden? Het gaat toch om een warme hap, waar die ook vandaan komt? Staat je man erop dat jij voor hem kookt? Of vind je zelf dat er gekookt moet worden?
Gewoon: afhaalmaaltijd, brood, soep, tosti, iets in de oven pleuren en klaar. Ik zou er niet zo'n punt van maken.
Specuman kan echt niet koken, en als ik moe ben/geen zin heb, haalt hij wat of maakt een lekker broodje gezond.
woensdag 10 juni 2009 om 11:56
Ik vraag me dat nou af , he ...... hoeveel mensen dan écht voor zichzelf zouden koken / wassen / strijken .
En ik vraag me af of het er leuker op gaat worden .
Volgens mij krijg je dan zo'n soort oorlogsvoering als in de film " the war of the Roses " .
En ik vraag me af of het er leuker op gaat worden .
Volgens mij krijg je dan zo'n soort oorlogsvoering als in de film " the war of the Roses " .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 juni 2009 om 11:56
1. LATten wil hij niet. Hebben we geprobeerd.
2. Helpen met koken wil hij niet. Doet ie onder groot protest en een hoop gechagrijn, ondanks dat we dat in eerste instantie ook hadden afgesproken (zijn idee)
3. Er valt niet te accepteren dat hij niet is zoals ik, of zoals ik hem zou willen zien, omdat dat niet aan de orde is. Ik wil hem namelijk niet op een bepaalde manier zien en wil al zeker niet dat hij is zoals ik. Hij moet gewoon zichzelf zijn. Dat neemt niet weg, dat ik met sommige dingen gewoon even moeite kan hebben en ik soms ook even mijn hart moet luchten.
4. Strijden tot hij buigt of barst... daar ben ik het type niet naar. Ik ga liever voor de rustige oplossing, het liefst eentje die hij aandraagt en waar hij zich dus volledig in kan vinden.
5. Ik maak er geen punt van, en hij is ook keurig op tijd aan tafel. Ik zou het alleen fijn vinden als ik er van op aan kon dat hij er is, als ik het even niet kan. Zeker als er ooit misschien kinderen komen. Dan moet je volgens mij gewoon je best doen om het samen te rooien en is er minder ruimte voor koppigheid en 'geen zin'.
6. Voor mezelf alleen koken: heb ik overwogen, maar zo hard ben ik niet. Misschien doe ik t ooit nog ns
7. Ik schreef 'mijn huis' en 'mijn huishouden', omdat ik bedoelde dat waar ik ook woon, met wie ik er ook woon, het altijd netjes zal zijn. Ik woon ook niet samen omdat ik iemand wil die mn klusjes voor me opknap. Maar nu we samenwonen vind ik wel dat het 'ons huis' en 'ons huishouden' is, en vind ik het erg jammer dat hij dat niet zo ziet.
8. @Omen: ik ga je tip nog maar eens bespreekbaar maken, hopelijk staat hij er voor open dat het niet volledig mijn ding is. Eerder was dat niet zo, maar wie weet...8-P
9. @Bianca: Hoewel er misschien veel mensen/vrouwen zijn die hun partner willen opvoeden en veranderen ben ik totaal niet zo. Ik heb hem gevraagd hoe hij de huishoudelijke verdeling ziet. Toen hij er onlangs mee kwam dat hij eigenlijk vond dat hij ook zijn deel moest doen, heb ik hem gevraagd welke dingen hij dan op zich zou willen nemen en welke dingen hij toch liever bij mij zou laten liggen. Hij heeft zo zn voorkeuren en ook op basis van fysieke kwaaltjes is een bepaalde verdeling wenselijk. Volledig naar zijn wensen hebben we deze afspraken gemaakt. Er is (ook volgens hem) geen sprake van dat ik hem mijn wil op leg. Hij vindt me niet bazig, zegt ie, en een pietje precies issie zelf ook. Wat hij doet, doet hij ook goed... waarschijnlijk zelfs beter dan ik
We hebben ook besproken wat hij overbodig vindt en wat ik wel nodig vind. Het enige wat hij echt onzin vond en ik niet, was ramen lappen. Dat doen we maar liefst 2x per jaar, dus geen enkele reden om daar over te discussieren. Dan doe ik dat toch gewoon?
En zoals ik al aangaf: de verderling van het huishouden is geen probleem. Dat loopt inmiddels gewoon goed.
Hij hoeft van mij koken ook echt niet leuk te vinden.
Het punt is dat ik er inmiddels ook een hekel aan heb gekregen. Tja... en wie is dan belangrijker als je er allebei een hekel aan hebt? In mijn optiek zijn we even belangrijk, en moet je t dan maar verdelen om de last een beetje samen te dragen. Hij doet het echter simpelweg niet.
Mezelf kennende werp ik me al snel op om het dan maar te doen. Krijgen we geen ruzie en wordt het toch gedaan. En ik vind het ook nog niet zo erg als ik vrijwel altijd kook. Het gaat er gewoon om dat er soms momenten zijn dat ik het niet kan opbrengen. Bijvoorbeeld als ik ziek ben, of toen ik na een operatie thuis kwam uit het ziekenhuis.
Dan zou het gewoon zo fijn zijn als ik m niet hoef te vragen of hij alsje-alsje-alsjeblieft wil koken omdat ik t nu even echt niet kan opbrengen.
Die flexibiliteit en zorg voor de ander, daar heb ik het over.
En of ik hem kan veranderen... nee. Hopelijk gaat hij dat zelf inzien.
En zo niet, dan zien we wel weer. Mijn vraag is alleen hoe ik er voor mezelf mee om zou kunnen gaan dat hij er zo star in is. Ik voel me dan best wel in de kou staan en verdrietig omdat hij mij er alleen voor laat staan.
2. Helpen met koken wil hij niet. Doet ie onder groot protest en een hoop gechagrijn, ondanks dat we dat in eerste instantie ook hadden afgesproken (zijn idee)
3. Er valt niet te accepteren dat hij niet is zoals ik, of zoals ik hem zou willen zien, omdat dat niet aan de orde is. Ik wil hem namelijk niet op een bepaalde manier zien en wil al zeker niet dat hij is zoals ik. Hij moet gewoon zichzelf zijn. Dat neemt niet weg, dat ik met sommige dingen gewoon even moeite kan hebben en ik soms ook even mijn hart moet luchten.
4. Strijden tot hij buigt of barst... daar ben ik het type niet naar. Ik ga liever voor de rustige oplossing, het liefst eentje die hij aandraagt en waar hij zich dus volledig in kan vinden.
5. Ik maak er geen punt van, en hij is ook keurig op tijd aan tafel. Ik zou het alleen fijn vinden als ik er van op aan kon dat hij er is, als ik het even niet kan. Zeker als er ooit misschien kinderen komen. Dan moet je volgens mij gewoon je best doen om het samen te rooien en is er minder ruimte voor koppigheid en 'geen zin'.
6. Voor mezelf alleen koken: heb ik overwogen, maar zo hard ben ik niet. Misschien doe ik t ooit nog ns
7. Ik schreef 'mijn huis' en 'mijn huishouden', omdat ik bedoelde dat waar ik ook woon, met wie ik er ook woon, het altijd netjes zal zijn. Ik woon ook niet samen omdat ik iemand wil die mn klusjes voor me opknap. Maar nu we samenwonen vind ik wel dat het 'ons huis' en 'ons huishouden' is, en vind ik het erg jammer dat hij dat niet zo ziet.
8. @Omen: ik ga je tip nog maar eens bespreekbaar maken, hopelijk staat hij er voor open dat het niet volledig mijn ding is. Eerder was dat niet zo, maar wie weet...8-P
9. @Bianca: Hoewel er misschien veel mensen/vrouwen zijn die hun partner willen opvoeden en veranderen ben ik totaal niet zo. Ik heb hem gevraagd hoe hij de huishoudelijke verdeling ziet. Toen hij er onlangs mee kwam dat hij eigenlijk vond dat hij ook zijn deel moest doen, heb ik hem gevraagd welke dingen hij dan op zich zou willen nemen en welke dingen hij toch liever bij mij zou laten liggen. Hij heeft zo zn voorkeuren en ook op basis van fysieke kwaaltjes is een bepaalde verdeling wenselijk. Volledig naar zijn wensen hebben we deze afspraken gemaakt. Er is (ook volgens hem) geen sprake van dat ik hem mijn wil op leg. Hij vindt me niet bazig, zegt ie, en een pietje precies issie zelf ook. Wat hij doet, doet hij ook goed... waarschijnlijk zelfs beter dan ik
We hebben ook besproken wat hij overbodig vindt en wat ik wel nodig vind. Het enige wat hij echt onzin vond en ik niet, was ramen lappen. Dat doen we maar liefst 2x per jaar, dus geen enkele reden om daar over te discussieren. Dan doe ik dat toch gewoon?
En zoals ik al aangaf: de verderling van het huishouden is geen probleem. Dat loopt inmiddels gewoon goed.
Hij hoeft van mij koken ook echt niet leuk te vinden.
Het punt is dat ik er inmiddels ook een hekel aan heb gekregen. Tja... en wie is dan belangrijker als je er allebei een hekel aan hebt? In mijn optiek zijn we even belangrijk, en moet je t dan maar verdelen om de last een beetje samen te dragen. Hij doet het echter simpelweg niet.
Mezelf kennende werp ik me al snel op om het dan maar te doen. Krijgen we geen ruzie en wordt het toch gedaan. En ik vind het ook nog niet zo erg als ik vrijwel altijd kook. Het gaat er gewoon om dat er soms momenten zijn dat ik het niet kan opbrengen. Bijvoorbeeld als ik ziek ben, of toen ik na een operatie thuis kwam uit het ziekenhuis.
Dan zou het gewoon zo fijn zijn als ik m niet hoef te vragen of hij alsje-alsje-alsjeblieft wil koken omdat ik t nu even echt niet kan opbrengen.
Die flexibiliteit en zorg voor de ander, daar heb ik het over.
En of ik hem kan veranderen... nee. Hopelijk gaat hij dat zelf inzien.
En zo niet, dan zien we wel weer. Mijn vraag is alleen hoe ik er voor mezelf mee om zou kunnen gaan dat hij er zo star in is. Ik voel me dan best wel in de kou staan en verdrietig omdat hij mij er alleen voor laat staan.
woensdag 10 juni 2009 om 11:59
Voor jouw is het huishouden denk ik een grotere prioriteit dan voor jouw partner.
Misschien is het zo dat als er een paar spulletjes rommelig op tafel liggen bijvoorbeeld, dat jij je daar meteen aan ergert en hij het misschien niet eens doorheeft. Voor hem is het misschien minder belangrijk dat hij in een super netjes huis leeft.
Betekent natuurlijk niet dat hij maar meteen niets meer in het huishouden moet doen, maar misschien moet je voor jezelf eens bedenken wat je belangrijk vindt, een schoon en netjes huis en daardoor ruzie of ergernissen met je partner of een ietsje minder netjes huis maar geen ruzie en ergernissen daarover.
Misschien is het zo dat als er een paar spulletjes rommelig op tafel liggen bijvoorbeeld, dat jij je daar meteen aan ergert en hij het misschien niet eens doorheeft. Voor hem is het misschien minder belangrijk dat hij in een super netjes huis leeft.
Betekent natuurlijk niet dat hij maar meteen niets meer in het huishouden moet doen, maar misschien moet je voor jezelf eens bedenken wat je belangrijk vindt, een schoon en netjes huis en daardoor ruzie of ergernissen met je partner of een ietsje minder netjes huis maar geen ruzie en ergernissen daarover.
