Thuis
alle pijlers
Koppige houding partner - vooral mbt huishouden
woensdag 10 juni 2009 om 10:50
In het verleden hebben mijn man en ik problemen gehad over de verdeling van het huishouden. Hij had er een ontzettende hekel aan, en liet het liever liggen zodat ik het wel zou opknappen.
Daar ben ik op een gegeven moment mee opgehouden. We hebben nu een redelijke verdeling van huishoudelijke klussen. Op de koelkast hangt een briefje met wat er in de week gedaan moet worden. Kies je klusje, doe het, en streep het af.
Voor ons is dit redelijk goed werkbaar.
Waar het mij om gaat is zijn opstelling. Hij vindt dat het echt mijn ding is. Hij helpt mij dus met met huishouden. En ik krijg dan het idee dat ik daar verschrikkelijk dankbaar voor moet zijn dat hij dat met zijn goedheid voor mij wil doen. Ik ben een stuk nuchterder: samen troep maken, samen opruimen. We werken allebei hele dagen, dus qua tijd lijkt me dat ook nog eens wel zo eerlijk.
Vooral koken is een issue. Ik kan (naar men zegt) behoorlijk koken. Het was ook wel een hobby van me en nog steeds zou ik graag leuke, lekkere en speciale dingetjes willen maken, maar de zin is me inmiddels vergaan. Ik sta noodgedwongen iedere dag na het werk te koken, moe of niet moe, omdat hij het vertikt.
Hij vindt het niet leuk, dus gaat het ook gewoon echt niet doen.
Hij hoeft het van mij ook echt niet leuk te vinden. Ik zou het alleen zo fijn vinden wanneer ik ook eens een dagje kon skippen. Dat als hij eerder thuiskomt dan ik, hij het eten opzet en dat ik zo kan aanschuiven. Of als ik me niet lekker voel, dat ik even op de bank kan gaan liggen, en dat ik niet hoef om te kijken naar het eten.
Veeleisend ben ik niet. Van mijn part gooit ie een pizza in de oven; als ik maar niets hoef te doen op dat moment.
Ik heb het niet eens over een vast aantal dagen per week ofzo.
Maar gewoon het idee dat ik er niet alleen voor sta en dat hij gewoon niet te koppig is om een warme hap in elkaar te draaien.
Ik word zo verdrietig van zijn stugge (egoistische?) instelling!
Waar we over andere dingen goede afspraken hebben gemaakt, lukt dat niet voor koken. Hij wil gewoon echt niet. Ik probeer al heel lang om me hierbij neer te leggen, maar zeker als ik ziek ben of laat thuis, wordt ik toch weer verdrietig als hij op de bank blijft zitten tot ik het alsnog doe.
Hoe zou ik hier nou het beste mee om kunnen gaan?
Daar ben ik op een gegeven moment mee opgehouden. We hebben nu een redelijke verdeling van huishoudelijke klussen. Op de koelkast hangt een briefje met wat er in de week gedaan moet worden. Kies je klusje, doe het, en streep het af.
Voor ons is dit redelijk goed werkbaar.
Waar het mij om gaat is zijn opstelling. Hij vindt dat het echt mijn ding is. Hij helpt mij dus met met huishouden. En ik krijg dan het idee dat ik daar verschrikkelijk dankbaar voor moet zijn dat hij dat met zijn goedheid voor mij wil doen. Ik ben een stuk nuchterder: samen troep maken, samen opruimen. We werken allebei hele dagen, dus qua tijd lijkt me dat ook nog eens wel zo eerlijk.
Vooral koken is een issue. Ik kan (naar men zegt) behoorlijk koken. Het was ook wel een hobby van me en nog steeds zou ik graag leuke, lekkere en speciale dingetjes willen maken, maar de zin is me inmiddels vergaan. Ik sta noodgedwongen iedere dag na het werk te koken, moe of niet moe, omdat hij het vertikt.
Hij vindt het niet leuk, dus gaat het ook gewoon echt niet doen.
Hij hoeft het van mij ook echt niet leuk te vinden. Ik zou het alleen zo fijn vinden wanneer ik ook eens een dagje kon skippen. Dat als hij eerder thuiskomt dan ik, hij het eten opzet en dat ik zo kan aanschuiven. Of als ik me niet lekker voel, dat ik even op de bank kan gaan liggen, en dat ik niet hoef om te kijken naar het eten.
Veeleisend ben ik niet. Van mijn part gooit ie een pizza in de oven; als ik maar niets hoef te doen op dat moment.
Ik heb het niet eens over een vast aantal dagen per week ofzo.
Maar gewoon het idee dat ik er niet alleen voor sta en dat hij gewoon niet te koppig is om een warme hap in elkaar te draaien.
Ik word zo verdrietig van zijn stugge (egoistische?) instelling!
Waar we over andere dingen goede afspraken hebben gemaakt, lukt dat niet voor koken. Hij wil gewoon echt niet. Ik probeer al heel lang om me hierbij neer te leggen, maar zeker als ik ziek ben of laat thuis, wordt ik toch weer verdrietig als hij op de bank blijft zitten tot ik het alsnog doe.
Hoe zou ik hier nou het beste mee om kunnen gaan?
woensdag 10 juni 2009 om 13:58
Hey aurora,
Je openingspost vind ik best wel herkenbaar. Ik woon nu ruim 7 jaar met mijn man samen, maar vanaf het begin af aan is het huishouden "mijn taak", waar hij me mee helpt. We werken beide fulltime, ik verdien zelfs meer dan hij. De taken zijn wel ongeveer gelijk verdeeld, maar het "verdeel en heers", dat hoort bij mij (in zijn ogen). Kortom, als ik niet zeg wat hij moet doen, dan doet hij niks (even gechargeerd).
In principe werkt dit voor ons prima: hij doet zonder morren de taakjes die ik afschuif (en dat zijn de vervelendste taakjes natuurlijk ), en ik heb de touwtjes in handen (dat past ook wel bij mij).
Koken is ook mijn taak. Geen probleem vind ik, als hij zich dan maar verre houdt van commentaar over niet lekker, te duur, etc. En dat doet hij wijselijk.
Maar laatst liepen we tegen de lamp met ons systeem: ik ben zwanger, en nu gaat het weer goed. Maar ik heb ook een chronische ziekte, en de misselijkheid van de zwangerschap icm de medicatieschommelingen van mijn chronische ziekte maakten dat ik echt 3 maanden lang te beroerd was om een stap in huis te zetten. Na mijn werk plofte ik letterlijk op de bank, en kwam er niet vanaf.
3 maanden lang kant-en-klaarmaaltijden! Tot zover geen probleem, want hij moppert niet en ik had toch geen honger.
Ik voelde me echter zó beroerd, dat er van het 'verdeel en heers' ook weinig terecht was gekomen. Niet alleen had ik zelf 3 maanden niks gedaan, maar ik had hém ook 3 maanden geen opdrachten gegeven. Resultaat: varkensstal.
Toen werd hij boos: niet dat ik niks gedaan had, maar dat ik niet tegen hém had gezegd dat hij het moest doen. En ik heb hem zo gruwelijk de wind van voren gegeven (hormonen...) dat hij het er nu 6 weken later nog steeds over heeft
Maar het hielp. Inmiddels is bij ons alles terug bij het oude, wat in normale situaties prima werkt. De afspraak is nu, dat ik bij bijvoorbeeld ziekte DUIDELIJK tegen hem zeg dat hij de verantwoordelijkheid krijgt. Geen hints, niet hopen dat hij zelf wel ziet dat jij het niet kan omdat je ziek bent, nee: gewoon DUIDELIJK: ik kan het niet vandaag, jij moet het doen.
Het heeft mijn ogen wel geopend, ook voor de bevalling dadelijk: hij is echt wel bereid om te helpen! Maar moet wel de opdracht ertoe krijgen. Dus ik heb hem nu alvast de intakepapieren van de kraamzorg laten zien, waarin duidelijk wordt gesteld dat de kraamverzorgster zorgt voor moeder en kind en dat het de taak van vader is om te zorgen voor boodschappen, maaltijden, een schoon huis en de gezinswas. Hij weet dat nu, dus geen probleem.
Ben jij wel duidelijk genoeg naar hem? Heb je hem weleens gezegd dat je van hem verwacht dat hij kookt, omdat jij ziek bent? Of zit je te wachten tot hij het vanzelf gaat doen?
Je openingspost vind ik best wel herkenbaar. Ik woon nu ruim 7 jaar met mijn man samen, maar vanaf het begin af aan is het huishouden "mijn taak", waar hij me mee helpt. We werken beide fulltime, ik verdien zelfs meer dan hij. De taken zijn wel ongeveer gelijk verdeeld, maar het "verdeel en heers", dat hoort bij mij (in zijn ogen). Kortom, als ik niet zeg wat hij moet doen, dan doet hij niks (even gechargeerd).
In principe werkt dit voor ons prima: hij doet zonder morren de taakjes die ik afschuif (en dat zijn de vervelendste taakjes natuurlijk ), en ik heb de touwtjes in handen (dat past ook wel bij mij).
Koken is ook mijn taak. Geen probleem vind ik, als hij zich dan maar verre houdt van commentaar over niet lekker, te duur, etc. En dat doet hij wijselijk.
Maar laatst liepen we tegen de lamp met ons systeem: ik ben zwanger, en nu gaat het weer goed. Maar ik heb ook een chronische ziekte, en de misselijkheid van de zwangerschap icm de medicatieschommelingen van mijn chronische ziekte maakten dat ik echt 3 maanden lang te beroerd was om een stap in huis te zetten. Na mijn werk plofte ik letterlijk op de bank, en kwam er niet vanaf.
3 maanden lang kant-en-klaarmaaltijden! Tot zover geen probleem, want hij moppert niet en ik had toch geen honger.
Ik voelde me echter zó beroerd, dat er van het 'verdeel en heers' ook weinig terecht was gekomen. Niet alleen had ik zelf 3 maanden niks gedaan, maar ik had hém ook 3 maanden geen opdrachten gegeven. Resultaat: varkensstal.
Toen werd hij boos: niet dat ik niks gedaan had, maar dat ik niet tegen hém had gezegd dat hij het moest doen. En ik heb hem zo gruwelijk de wind van voren gegeven (hormonen...) dat hij het er nu 6 weken later nog steeds over heeft
Maar het hielp. Inmiddels is bij ons alles terug bij het oude, wat in normale situaties prima werkt. De afspraak is nu, dat ik bij bijvoorbeeld ziekte DUIDELIJK tegen hem zeg dat hij de verantwoordelijkheid krijgt. Geen hints, niet hopen dat hij zelf wel ziet dat jij het niet kan omdat je ziek bent, nee: gewoon DUIDELIJK: ik kan het niet vandaag, jij moet het doen.
Het heeft mijn ogen wel geopend, ook voor de bevalling dadelijk: hij is echt wel bereid om te helpen! Maar moet wel de opdracht ertoe krijgen. Dus ik heb hem nu alvast de intakepapieren van de kraamzorg laten zien, waarin duidelijk wordt gesteld dat de kraamverzorgster zorgt voor moeder en kind en dat het de taak van vader is om te zorgen voor boodschappen, maaltijden, een schoon huis en de gezinswas. Hij weet dat nu, dus geen probleem.
Ben jij wel duidelijk genoeg naar hem? Heb je hem weleens gezegd dat je van hem verwacht dat hij kookt, omdat jij ziek bent? Of zit je te wachten tot hij het vanzelf gaat doen?
woensdag 10 juni 2009 om 14:11
Goed verhaal, feelfree.
Natuurlijk schort er heus wel wat aan de manier waarop ik dingen aanpak. Ik ben (gelukkig) niet perfect
Ik denk zelfs dat ik te lief ben. In het verleden was dat ook de reden dat ik overspoelde en hij het wel lekker vond.
Ik heb hem verteld dat het voor mij belangrijk is dat ik om hem kan bouwen. Dat ik niet alles in mn uppie kan opknappen en dat ik eigenlijk ook vind dat dat niet zou moeten. Ik heb hem gevraagd aan te geven wat hij wil bijdragen en dat heeft ie uitgebreid gedaan. Helemaal goed. Om te zorgen dat hij nog weet wat ie gezegd heeft, hangt dat nu dus op de koelkast (oh ja... stofzuigen, da's waar ook
) Duidelijkheid was inderdaad in het verleden een grote issue.
En als ik hem een schop moet geven, omdat hij vindt dat ik hem een schop moet geven wil ik dat wel doen, maar ik schop niet zo graag. Dus wellicht moet ik inderdaad duidelijker gaan stellen: 'sorry schat, ik weet dat je niet leuk vind, maar hier trek ik een grens.' We hebben geevalueerd hoor... ik weet dat hij weet wat ik wil en belangrijk vind. Maar ja, als hij er mee weg komt, is t waarschijnlijk idd wel erg lekker makkelijk
Blij dat t weer goed met je gaat nu trouwens. Hopelijk gaat het de rest van je zwangerschap lekker. Sterkte en vergeet vooral niet om ervan te genieten!
Natuurlijk schort er heus wel wat aan de manier waarop ik dingen aanpak. Ik ben (gelukkig) niet perfect
Ik denk zelfs dat ik te lief ben. In het verleden was dat ook de reden dat ik overspoelde en hij het wel lekker vond.
Ik heb hem verteld dat het voor mij belangrijk is dat ik om hem kan bouwen. Dat ik niet alles in mn uppie kan opknappen en dat ik eigenlijk ook vind dat dat niet zou moeten. Ik heb hem gevraagd aan te geven wat hij wil bijdragen en dat heeft ie uitgebreid gedaan. Helemaal goed. Om te zorgen dat hij nog weet wat ie gezegd heeft, hangt dat nu dus op de koelkast (oh ja... stofzuigen, da's waar ook
) Duidelijkheid was inderdaad in het verleden een grote issue.En als ik hem een schop moet geven, omdat hij vindt dat ik hem een schop moet geven wil ik dat wel doen, maar ik schop niet zo graag. Dus wellicht moet ik inderdaad duidelijker gaan stellen: 'sorry schat, ik weet dat je niet leuk vind, maar hier trek ik een grens.' We hebben geevalueerd hoor... ik weet dat hij weet wat ik wil en belangrijk vind. Maar ja, als hij er mee weg komt, is t waarschijnlijk idd wel erg lekker makkelijk
Blij dat t weer goed met je gaat nu trouwens. Hopelijk gaat het de rest van je zwangerschap lekker. Sterkte en vergeet vooral niet om ervan te genieten!
woensdag 10 juni 2009 om 14:45
woensdag 10 juni 2009 om 16:29
quote:VIVAfeelfree schreef op 10 juni 2009 @ 13:58:
3 maanden lang kant-en-klaarmaaltijden! Wat erg! Als je zwanger bent wil je toch zo gezond mogelijk eten? Dan zou je man toch voor lekker en gezond eten moeten zorgen? Het is toch ook zijn kind dat in jou groeit en gezonde voedingsstoffen nodig heeft? (Of zie ik dat helemaal verkeerd?)
3 maanden lang kant-en-klaarmaaltijden! Wat erg! Als je zwanger bent wil je toch zo gezond mogelijk eten? Dan zou je man toch voor lekker en gezond eten moeten zorgen? Het is toch ook zijn kind dat in jou groeit en gezonde voedingsstoffen nodig heeft? (Of zie ik dat helemaal verkeerd?)
woensdag 10 juni 2009 om 16:54
quote:absoluteEinstein schreef op 10 juni 2009 @ 12:26:
Ach, ik begrijp het wel, het gaat om het altijd verantwoordelijk zijn. Als de tandpasta op is, is dat jouw schuld, want jij hebt geen tandpasta gekocht.
Als de onderbroeken op zijn, heb jij te weinig gewassen.
Als er geen eten is, komt dat omdat jij niet gekookt hebt.
Terwijl je allebei je tanden poetst, allebei onderbroeken draagt en allebei eet.
En dat gaat irriteren. Daar helpen lijstjes niet tegen, want dan is het nog steeds jouw verantwoordelijkheid.Mooie analyse
Ach, ik begrijp het wel, het gaat om het altijd verantwoordelijk zijn. Als de tandpasta op is, is dat jouw schuld, want jij hebt geen tandpasta gekocht.
Als de onderbroeken op zijn, heb jij te weinig gewassen.
Als er geen eten is, komt dat omdat jij niet gekookt hebt.
Terwijl je allebei je tanden poetst, allebei onderbroeken draagt en allebei eet.
En dat gaat irriteren. Daar helpen lijstjes niet tegen, want dan is het nog steeds jouw verantwoordelijkheid.Mooie analyse
woensdag 10 juni 2009 om 16:54
woensdag 10 juni 2009 om 16:56
quote:elninjoo schreef op 10 juni 2009 @ 12:33:
[...]
Beter single dan dat je als sloof voor 'n kerel moet fungeren.
Ach , elk nadeel hep zun voordeel .
Maar ik heb jou nog niets positiefs over relaties en alles wat daarbij komt horen zeggen zien schrijven .
[...]
Beter single dan dat je als sloof voor 'n kerel moet fungeren.
Ach , elk nadeel hep zun voordeel .
Maar ik heb jou nog niets positiefs over relaties en alles wat daarbij komt horen zeggen zien schrijven .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 juni 2009 om 17:02
quote:impala schreef op 10 juni 2009 @ 12:57:
Wij doen trouwens ook elk onze eigen was en strijk en daar ben ik ook erg tevreden over.
Als jij een witte was draait met jouw spullen mag daar niet zijn ene witte onderbroek bij ?
Prima als het voor jullie zo werkt , hoor , maar ik vind dit een erg bijzondere constructie . Haal je ook voor 1 persoon boodschappen ? verschoon je alleen jouw kant van het bed ? Tank je de auto halfvol ?
Wij doen trouwens ook elk onze eigen was en strijk en daar ben ik ook erg tevreden over.
Als jij een witte was draait met jouw spullen mag daar niet zijn ene witte onderbroek bij ?
Prima als het voor jullie zo werkt , hoor , maar ik vind dit een erg bijzondere constructie . Haal je ook voor 1 persoon boodschappen ? verschoon je alleen jouw kant van het bed ? Tank je de auto halfvol ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 juni 2009 om 17:09
quote:Broedkippetje schreef op 10 juni 2009 @ 12:18:
[...]
En hoe gelijkwaardig vind je een huwelijk en hoe volwassen een vent als hij gewoon weigert te koken (of een pizza in de oven te gooien) omdat hij 'daar geen zin in heeft'?
Gaat TO niet gelijkwaardig met hem om of beschouwt ze hem als niet volwassen omdat zij niet ELKE avond verantwoordelijk wil zijn voor het eten?
Nee, het is de houding die uit haar bericht spreekt. Net zoals zij zich vooral druk maakt over zijn houding.
En dat de man in kwestie fout zit zal best, het draait in een relatie niet om wie gelijk heeft. Als zij ongelukkig is met de situatie dan kan ik me dat héél goed voorstellen. Maar dan moet ze het oplossen op een manier die haar bevalt. En met klagen over je partner los je niks op.
[...]
En hoe gelijkwaardig vind je een huwelijk en hoe volwassen een vent als hij gewoon weigert te koken (of een pizza in de oven te gooien) omdat hij 'daar geen zin in heeft'?
Gaat TO niet gelijkwaardig met hem om of beschouwt ze hem als niet volwassen omdat zij niet ELKE avond verantwoordelijk wil zijn voor het eten?
Nee, het is de houding die uit haar bericht spreekt. Net zoals zij zich vooral druk maakt over zijn houding.
En dat de man in kwestie fout zit zal best, het draait in een relatie niet om wie gelijk heeft. Als zij ongelukkig is met de situatie dan kan ik me dat héél goed voorstellen. Maar dan moet ze het oplossen op een manier die haar bevalt. En met klagen over je partner los je niks op.
woensdag 10 juni 2009 om 17:15
quote:Aurora31 schreef op 10 juni 2009 @ 14:11:
Goed verhaal, feelfree.
Ik heb hem gevraagd aan te geven wat hij wil bijdragenIk weet niet hoe je dat gevraagd hebt, en ik weet niet hou hij dat opgevat heeft natuurlijk, maar ik weet wel dat ik deze formulering zou verstaan als "wat hij wil bijdragen aan jouw huis/huishouden/wensen".
Ik zal best overdrijven, het fout zien, een typische man zijn, of om andere redenen genegeerd moeten worden, maar ik denk dat je jezelf een plezier doet als je probeert afstand te nemen van jezelf, en eens goed te bekijken wat je precies aan boodschap overbrengt, eventueel ongewild. Ik heb de indruk dat je boodschap er niet één is van waardering, gelijkwaardigheid, gezamelijke verantwoordelijkheid. En dan gaat dit conflict, of je dat wil of niet, uiteindelijk om macht in de relatie. En dat is een conflict zonder winnaars.
Goed verhaal, feelfree.
Ik heb hem gevraagd aan te geven wat hij wil bijdragenIk weet niet hoe je dat gevraagd hebt, en ik weet niet hou hij dat opgevat heeft natuurlijk, maar ik weet wel dat ik deze formulering zou verstaan als "wat hij wil bijdragen aan jouw huis/huishouden/wensen".
Ik zal best overdrijven, het fout zien, een typische man zijn, of om andere redenen genegeerd moeten worden, maar ik denk dat je jezelf een plezier doet als je probeert afstand te nemen van jezelf, en eens goed te bekijken wat je precies aan boodschap overbrengt, eventueel ongewild. Ik heb de indruk dat je boodschap er niet één is van waardering, gelijkwaardigheid, gezamelijke verantwoordelijkheid. En dan gaat dit conflict, of je dat wil of niet, uiteindelijk om macht in de relatie. En dat is een conflict zonder winnaars.
woensdag 10 juni 2009 om 17:18
quote:absoluteEinstein schreef op 10 juni 2009 @ 12:26:
Ach, ik begrijp het wel, het gaat om het altijd verantwoordelijk zijn. Als de tandpasta op is, is dat jouw schuld, want jij hebt geen tandpasta gekocht.
Als de onderbroeken op zijn, heb jij te weinig gewassen.
Als er geen eten is, komt dat omdat jij niet gekookt hebt.
Terwijl je allebei je tanden poetst, allebei onderbroeken draagt en allebei eet.
En dat gaat irriteren. Daar helpen lijstjes niet tegen, want dan is het nog steeds jouw verantwoordelijkheid.Het gekke is wel dat het hem mogelijk net zoveel irriteert als haar. Een partner die haar eigen visie als de enige mogelijkheid ziet, en die onder "verantwoordelijkheid delen" verstaat: jij moet uit jezelf doen wat ik wil, kan ook knap irriteren.
en wie zegt "mijn huis is altijd netjes" zegt daarmee meer dan "het is mijn huis" maar zegt ook "het dient er altijd netjes te zijn, naar mijn normen".
dat heeft niets te maken met verantwoordelijkheid delen, dat heeft alles te maken met je partner taken delegeren. En er zijn mannen (en zonder twijfel ook vrouwen) die dat simpelweg weigeren. TO lijkt zo'n man getroffen te hebben.
Ach, ik begrijp het wel, het gaat om het altijd verantwoordelijk zijn. Als de tandpasta op is, is dat jouw schuld, want jij hebt geen tandpasta gekocht.
Als de onderbroeken op zijn, heb jij te weinig gewassen.
Als er geen eten is, komt dat omdat jij niet gekookt hebt.
Terwijl je allebei je tanden poetst, allebei onderbroeken draagt en allebei eet.
En dat gaat irriteren. Daar helpen lijstjes niet tegen, want dan is het nog steeds jouw verantwoordelijkheid.Het gekke is wel dat het hem mogelijk net zoveel irriteert als haar. Een partner die haar eigen visie als de enige mogelijkheid ziet, en die onder "verantwoordelijkheid delen" verstaat: jij moet uit jezelf doen wat ik wil, kan ook knap irriteren.
en wie zegt "mijn huis is altijd netjes" zegt daarmee meer dan "het is mijn huis" maar zegt ook "het dient er altijd netjes te zijn, naar mijn normen".
dat heeft niets te maken met verantwoordelijkheid delen, dat heeft alles te maken met je partner taken delegeren. En er zijn mannen (en zonder twijfel ook vrouwen) die dat simpelweg weigeren. TO lijkt zo'n man getroffen te hebben.
woensdag 10 juni 2009 om 18:10
quote:wanda_p schreef op 10 juni 2009 @ 16:29:
[...]
Wat erg! Als je zwanger bent wil je toch zo gezond mogelijk eten? Dan zou je man toch voor lekker en gezond eten moeten zorgen? Het is toch ook zijn kind dat in jou groeit en gezonde voedingsstoffen nodig heeft? (Of zie ik dat helemaal verkeerd?)
Nou, in de eerste plaats zijn de kant en klaarmaaltijden van tegenwoordig prima voorzienend in de nodige voedingsstoffen. En in de tweede plaats... kotste ik toch bijna alles uit. Dus ik heb me beholpen met een vitaminepreparaat voor zwangere vrouwen.
Het is niet zo dat je het verkeerd ziet hoor! Je hebt helemaal gelijk; hij zou voor lekkere en gezonde maaltijden moeten zorgen. En dat heeft hij ook gedaan, want in zijn ogen is kant-en-klaar net zo lekker en gezond als de liflafjes waar ik in het weekend soms twee uur mee bezig ben
[...]
Wat erg! Als je zwanger bent wil je toch zo gezond mogelijk eten? Dan zou je man toch voor lekker en gezond eten moeten zorgen? Het is toch ook zijn kind dat in jou groeit en gezonde voedingsstoffen nodig heeft? (Of zie ik dat helemaal verkeerd?)
Nou, in de eerste plaats zijn de kant en klaarmaaltijden van tegenwoordig prima voorzienend in de nodige voedingsstoffen. En in de tweede plaats... kotste ik toch bijna alles uit. Dus ik heb me beholpen met een vitaminepreparaat voor zwangere vrouwen.
Het is niet zo dat je het verkeerd ziet hoor! Je hebt helemaal gelijk; hij zou voor lekkere en gezonde maaltijden moeten zorgen. En dat heeft hij ook gedaan, want in zijn ogen is kant-en-klaar net zo lekker en gezond als de liflafjes waar ik in het weekend soms twee uur mee bezig ben
woensdag 10 juni 2009 om 18:14
Rider; ik snap jouw punt en ik vind dat je er ook helemaal gelijk in hebt. Op jouw manier heb ik het ook wel eens met mijn partner besproken. En we hebben het toen een aantal maanden op 'zijn manier' gedaan, dat wil zeggen, ik deed de taakjes die hij mij opdroeg (ipv andersom).
Maar hoe ga je dan om met waarden en normen die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn? In mijn geval heb ik dus aan mijn partner gevraagd hoe vaak hij dacht dat het toilet schoongemaakt moest worden.. "nou, 1 x per maand is zeker genoeg". En alle rekeningen bleven liggen tot ruim na het verstrijken van de betalingstermijn.
En dat is dus maar om wat voorbeeldjes te noemen.
Kijk; hij hoeft van mij niet te stofzuigen op mijn manier, hij doet het maar lekker zoals het hem blieft. Maar 1x per maand stofzuigen, dat is toch zeker niet genoeg (in een huis met katten en honden ook nog).
Maar goed, ik hoop dat jij van jezelf wat schoner bent
Maar hoe ga je dan om met waarden en normen die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn? In mijn geval heb ik dus aan mijn partner gevraagd hoe vaak hij dacht dat het toilet schoongemaakt moest worden.. "nou, 1 x per maand is zeker genoeg". En alle rekeningen bleven liggen tot ruim na het verstrijken van de betalingstermijn.
En dat is dus maar om wat voorbeeldjes te noemen.
Kijk; hij hoeft van mij niet te stofzuigen op mijn manier, hij doet het maar lekker zoals het hem blieft. Maar 1x per maand stofzuigen, dat is toch zeker niet genoeg (in een huis met katten en honden ook nog).
Maar goed, ik hoop dat jij van jezelf wat schoner bent
woensdag 10 juni 2009 om 18:16
quote:VIVAfeelfree schreef op 10 juni 2009 @ 18:14:
Maar hoe ga je dan om met waarden en normen die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn? In mijn geval heb ik dus aan mijn partner gevraagd hoe vaak hij dacht dat het toilet schoongemaakt moest worden.. "nou, 1 x per maand is zeker genoeg". En alle rekeningen bleven liggen tot ruim na het verstrijken van de betalingstermijn.
Dan zou ik me heel erg afvragen of deze man wel geschikt is om mee samen te wonen. Wat voor hem de toegevoegde waarde van samenwonen is is duidelijk (vriendin doet en regelt alles). Maar wat is voor jou de toegevoegde waarde?
Maar hoe ga je dan om met waarden en normen die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn? In mijn geval heb ik dus aan mijn partner gevraagd hoe vaak hij dacht dat het toilet schoongemaakt moest worden.. "nou, 1 x per maand is zeker genoeg". En alle rekeningen bleven liggen tot ruim na het verstrijken van de betalingstermijn.
Dan zou ik me heel erg afvragen of deze man wel geschikt is om mee samen te wonen. Wat voor hem de toegevoegde waarde van samenwonen is is duidelijk (vriendin doet en regelt alles). Maar wat is voor jou de toegevoegde waarde?
woensdag 10 juni 2009 om 18:20
Nog eens voor Wanda ; dus jij denkt aan dat kleine stukje tekst van VivaFeelfree af te kunnen lezen dat haar partner samenwoont vanwege " goddorie is dat even makkelijk zeg " en niet vanwege " houden van , gezellig , samen " en dat soort dingen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 juni 2009 om 18:22
quote:VIVAfeelfree schreef op 10 juni 2009 @ 18:14:
Maar hoe ga je dan om met waarden en normen die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn?Nou lijkt het me het aller-allerbelangrijkste dat JULLIE samen een weg zoeken die JULLIE acceptabel vinden . Maakt toch geen drol uit wat de halve wereld van jouw al dan niet schone wc pot vindt ?
Maar hoe ga je dan om met waarden en normen die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn?Nou lijkt het me het aller-allerbelangrijkste dat JULLIE samen een weg zoeken die JULLIE acceptabel vinden . Maakt toch geen drol uit wat de halve wereld van jouw al dan niet schone wc pot vindt ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 juni 2009 om 18:26
Nee, hij denkt niet dat hij dingen zelf uitmaakt (op huishoudgebied dan) en daar heeft hij gelukkig ook geen behoefte aan, hij vindt het prima als ik taken delegeer. Hij vindt iets nou eenmaal minder snel smerig dan ik, maar een deel ervan zit hem er ook in dat hij er helemaal niet op let (ofzo...)
En hij heeft ook weleens gezegd dat mijn manier (nou ja, in ieder geval mijn frequentie) eigenlijk beter is, maar zelf komt hij er niet op.
En Wanda; de meerwaarde voor het samenwonen met mij, zit hem voor hem dus NIET in het feit dat ik het huishouden wel regel. Want hij ziet het niet, het boeit hem niet, het kan hem niet schelen. Als ik weg zou zijn zou hij de boel gewoon laten verslonzen (in mijn ogen dan) tot zíjn waarden en normen en daar prima mee kunnen leven. Hij zou misschien wat vaker ziek worden, maar soit
Nee, de meerwaarde zit hem erin dat we ontzettend veel van elkaar houden en elkaars 'afwijkingen' op dit gebied voor lief nemen.
En hij heeft ook weleens gezegd dat mijn manier (nou ja, in ieder geval mijn frequentie) eigenlijk beter is, maar zelf komt hij er niet op.
En Wanda; de meerwaarde voor het samenwonen met mij, zit hem voor hem dus NIET in het feit dat ik het huishouden wel regel. Want hij ziet het niet, het boeit hem niet, het kan hem niet schelen. Als ik weg zou zijn zou hij de boel gewoon laten verslonzen (in mijn ogen dan) tot zíjn waarden en normen en daar prima mee kunnen leven. Hij zou misschien wat vaker ziek worden, maar soit
Nee, de meerwaarde zit hem erin dat we ontzettend veel van elkaar houden en elkaars 'afwijkingen' op dit gebied voor lief nemen.
woensdag 10 juni 2009 om 18:29
quote:blijfgewoonbianca schreef op 10 juni 2009 @ 18:22:
[...]
Nou lijkt het me het aller-allerbelangrijkste dat JULLIE samen een weg zoeken die JULLIE acceptabel vinden . Maakt toch geen drol uit wat de halve wereld van jouw al dan niet schone wc pot vindt ?(Dat is ons dus ook gelukt hoor. En de oplossing bestaat erin dat ik bepaal wanneer/hoevaak iets moet gebeuren en het indien nodig aan hem delegeer. Hij schaamde zich ook behoorlijk toen ik hem naderhand nog eens vroeg MET AANDACHT te gaan zitten op die pot, die volgens zijn aanwijzingen een maand niet gepoetst was
[...]
Nou lijkt het me het aller-allerbelangrijkste dat JULLIE samen een weg zoeken die JULLIE acceptabel vinden . Maakt toch geen drol uit wat de halve wereld van jouw al dan niet schone wc pot vindt ?(Dat is ons dus ook gelukt hoor. En de oplossing bestaat erin dat ik bepaal wanneer/hoevaak iets moet gebeuren en het indien nodig aan hem delegeer. Hij schaamde zich ook behoorlijk toen ik hem naderhand nog eens vroeg MET AANDACHT te gaan zitten op die pot, die volgens zijn aanwijzingen een maand niet gepoetst was
woensdag 10 juni 2009 om 18:35
Mijn man weet dat ik de ballen verstand heb van het huishouden en gunt mij een poetsvrouw die 1 keer in de 2 weken alles bij langs gaat. Dit laatste is ook in zijn belang want mijn man ruimt consequent niks op. En als het echt de spuigaten uitloopt en het speelgoed en de sokken slingeren door de kamer heen, dan geef ik mijn kinderen de schuld.
