Thuis
alle pijlers
Koppige houding partner - vooral mbt huishouden
woensdag 10 juni 2009 om 10:50
In het verleden hebben mijn man en ik problemen gehad over de verdeling van het huishouden. Hij had er een ontzettende hekel aan, en liet het liever liggen zodat ik het wel zou opknappen.
Daar ben ik op een gegeven moment mee opgehouden. We hebben nu een redelijke verdeling van huishoudelijke klussen. Op de koelkast hangt een briefje met wat er in de week gedaan moet worden. Kies je klusje, doe het, en streep het af.
Voor ons is dit redelijk goed werkbaar.
Waar het mij om gaat is zijn opstelling. Hij vindt dat het echt mijn ding is. Hij helpt mij dus met met huishouden. En ik krijg dan het idee dat ik daar verschrikkelijk dankbaar voor moet zijn dat hij dat met zijn goedheid voor mij wil doen. Ik ben een stuk nuchterder: samen troep maken, samen opruimen. We werken allebei hele dagen, dus qua tijd lijkt me dat ook nog eens wel zo eerlijk.
Vooral koken is een issue. Ik kan (naar men zegt) behoorlijk koken. Het was ook wel een hobby van me en nog steeds zou ik graag leuke, lekkere en speciale dingetjes willen maken, maar de zin is me inmiddels vergaan. Ik sta noodgedwongen iedere dag na het werk te koken, moe of niet moe, omdat hij het vertikt.
Hij vindt het niet leuk, dus gaat het ook gewoon echt niet doen.
Hij hoeft het van mij ook echt niet leuk te vinden. Ik zou het alleen zo fijn vinden wanneer ik ook eens een dagje kon skippen. Dat als hij eerder thuiskomt dan ik, hij het eten opzet en dat ik zo kan aanschuiven. Of als ik me niet lekker voel, dat ik even op de bank kan gaan liggen, en dat ik niet hoef om te kijken naar het eten.
Veeleisend ben ik niet. Van mijn part gooit ie een pizza in de oven; als ik maar niets hoef te doen op dat moment.
Ik heb het niet eens over een vast aantal dagen per week ofzo.
Maar gewoon het idee dat ik er niet alleen voor sta en dat hij gewoon niet te koppig is om een warme hap in elkaar te draaien.
Ik word zo verdrietig van zijn stugge (egoistische?) instelling!
Waar we over andere dingen goede afspraken hebben gemaakt, lukt dat niet voor koken. Hij wil gewoon echt niet. Ik probeer al heel lang om me hierbij neer te leggen, maar zeker als ik ziek ben of laat thuis, wordt ik toch weer verdrietig als hij op de bank blijft zitten tot ik het alsnog doe.
Hoe zou ik hier nou het beste mee om kunnen gaan?
Daar ben ik op een gegeven moment mee opgehouden. We hebben nu een redelijke verdeling van huishoudelijke klussen. Op de koelkast hangt een briefje met wat er in de week gedaan moet worden. Kies je klusje, doe het, en streep het af.
Voor ons is dit redelijk goed werkbaar.
Waar het mij om gaat is zijn opstelling. Hij vindt dat het echt mijn ding is. Hij helpt mij dus met met huishouden. En ik krijg dan het idee dat ik daar verschrikkelijk dankbaar voor moet zijn dat hij dat met zijn goedheid voor mij wil doen. Ik ben een stuk nuchterder: samen troep maken, samen opruimen. We werken allebei hele dagen, dus qua tijd lijkt me dat ook nog eens wel zo eerlijk.
Vooral koken is een issue. Ik kan (naar men zegt) behoorlijk koken. Het was ook wel een hobby van me en nog steeds zou ik graag leuke, lekkere en speciale dingetjes willen maken, maar de zin is me inmiddels vergaan. Ik sta noodgedwongen iedere dag na het werk te koken, moe of niet moe, omdat hij het vertikt.
Hij vindt het niet leuk, dus gaat het ook gewoon echt niet doen.
Hij hoeft het van mij ook echt niet leuk te vinden. Ik zou het alleen zo fijn vinden wanneer ik ook eens een dagje kon skippen. Dat als hij eerder thuiskomt dan ik, hij het eten opzet en dat ik zo kan aanschuiven. Of als ik me niet lekker voel, dat ik even op de bank kan gaan liggen, en dat ik niet hoef om te kijken naar het eten.
Veeleisend ben ik niet. Van mijn part gooit ie een pizza in de oven; als ik maar niets hoef te doen op dat moment.
Ik heb het niet eens over een vast aantal dagen per week ofzo.
Maar gewoon het idee dat ik er niet alleen voor sta en dat hij gewoon niet te koppig is om een warme hap in elkaar te draaien.
Ik word zo verdrietig van zijn stugge (egoistische?) instelling!
Waar we over andere dingen goede afspraken hebben gemaakt, lukt dat niet voor koken. Hij wil gewoon echt niet. Ik probeer al heel lang om me hierbij neer te leggen, maar zeker als ik ziek ben of laat thuis, wordt ik toch weer verdrietig als hij op de bank blijft zitten tot ik het alsnog doe.
Hoe zou ik hier nou het beste mee om kunnen gaan?
woensdag 10 juni 2009 om 18:41
Kinderen zijn een heerlijk excuus voor heel veel dingen. Ook voor visites waar je heen moet en waar je eigenlijk geen zin in hebt. Naast de kredietcrisis is kinderen volgens mij het meest gebruikte excuus. Te dik? Komt door de zwangerschap. Te rommelig in huis? Tja als je kinderen hebt, dan hou je dat niet tegen....wallen onder je ogen na een avond stappen? kinderen waren vannacht wakker. Und so weiter.
woensdag 10 juni 2009 om 23:17
Lieve medeforummers,
Ik heb het idee dat deze discussie een beetje uit de hand begint te lopen.
Daarom nog een keer even op een rijtje:
- Mijn man en ik verdelen ons huishouden op onze eigen manier. Bij ons is dat in goed overleg gegaan, dat vindt hij en dat vind ik.
- Dat voor sommigen het werken met lijstjes misschien irritatie zou opwekken kan ik me voorstellen. Dit is hoe mijn man het zelf graag wil en ook werkbaar voor ons.
- Zowel mijn man en ik hanteren dezelfde standaard/norm voor poetsen. Hij doet het dus niet op mijn manier of volgens mijn normen. Dat is niet aan de orde.
Zoals ik al aangaf: op dat punt geen problemeen.
We houden ook van elkaar, hebben verder een prima relatie. Ik heb er soms alleen even flink wat moeite mee dat hij me altijd voor het eten laat opdraaien en ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta.
En ja, ik word er verdrietig van als ik ziek ben en hij nog steeds niet kookt, dat als ik zeg dat ik geen zin heb om te koken en graag wat van de afhaal wil, dat hij dan moeilijk doet, terwijl hij zelf niet kookt.
Dat wil niet gelijk zeggen dat ik mijn man wil veranderen. Dat wil ook niet zeggen dat ik hem mijn wil op leg. Ik baal alleen even van de situatie.
Soms wil ik gewoon even mijn hart luchten en advies vragen. Mag ik?
Ben ik dan gelijk een zeur? Een kenau, een manipulatief iemand?
Ik kan me voorstellen dat sommigen zich niet in dit onderwerp kunnen verplaatsen. Wees blij. Jammer alleen dat dat resulteert in onaardige opmerkingen tegen andere forummers.
Ik hoopte op wat opbeurende woorden, zodat ik er weer eventjes tegenkan om positief om te gaan met iets wat ik moeilijk vind. Dat ik even de kracht kan vinden om het weer met hem te bespreken in de hoop een oplossing te vinden. Of handreikingen voor hoe ik dit voor mezelf een plekje kan geven.
Ik wil graag degenen bedanken die naar me hebben geluisterd en me advies hebben gegeven. Want of jullie het met me eens zijn of niet maakt niet uit - van een aantal van jullie heb ik steunende woorden gelezen en goede tips gekregen.
Bedankt!
Ik heb het idee dat deze discussie een beetje uit de hand begint te lopen.
Daarom nog een keer even op een rijtje:
- Mijn man en ik verdelen ons huishouden op onze eigen manier. Bij ons is dat in goed overleg gegaan, dat vindt hij en dat vind ik.
- Dat voor sommigen het werken met lijstjes misschien irritatie zou opwekken kan ik me voorstellen. Dit is hoe mijn man het zelf graag wil en ook werkbaar voor ons.
- Zowel mijn man en ik hanteren dezelfde standaard/norm voor poetsen. Hij doet het dus niet op mijn manier of volgens mijn normen. Dat is niet aan de orde.
Zoals ik al aangaf: op dat punt geen problemeen.
We houden ook van elkaar, hebben verder een prima relatie. Ik heb er soms alleen even flink wat moeite mee dat hij me altijd voor het eten laat opdraaien en ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta.
En ja, ik word er verdrietig van als ik ziek ben en hij nog steeds niet kookt, dat als ik zeg dat ik geen zin heb om te koken en graag wat van de afhaal wil, dat hij dan moeilijk doet, terwijl hij zelf niet kookt.
Dat wil niet gelijk zeggen dat ik mijn man wil veranderen. Dat wil ook niet zeggen dat ik hem mijn wil op leg. Ik baal alleen even van de situatie.
Soms wil ik gewoon even mijn hart luchten en advies vragen. Mag ik?
Ben ik dan gelijk een zeur? Een kenau, een manipulatief iemand?
Ik kan me voorstellen dat sommigen zich niet in dit onderwerp kunnen verplaatsen. Wees blij. Jammer alleen dat dat resulteert in onaardige opmerkingen tegen andere forummers.
Ik hoopte op wat opbeurende woorden, zodat ik er weer eventjes tegenkan om positief om te gaan met iets wat ik moeilijk vind. Dat ik even de kracht kan vinden om het weer met hem te bespreken in de hoop een oplossing te vinden. Of handreikingen voor hoe ik dit voor mezelf een plekje kan geven.
Ik wil graag degenen bedanken die naar me hebben geluisterd en me advies hebben gegeven. Want of jullie het met me eens zijn of niet maakt niet uit - van een aantal van jullie heb ik steunende woorden gelezen en goede tips gekregen.
Bedankt!
woensdag 10 juni 2009 om 23:22
woensdag 10 juni 2009 om 23:46
quote:VIVAfeelfree schreef op 10 juni 2009 @ 18:14:
Maar hoe ga je dan om met waarden en normen die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn? In mijn geval heb ik dus aan mijn partner gevraagd hoe vaak hij dacht dat het toilet schoongemaakt moest worden.. "nou, 1 x per maand is zeker genoeg". En alle rekeningen bleven liggen tot ruim na het verstrijken van de betalingstermijn.
En dat is dus maar om wat voorbeeldjes te noemen.Ik beweer ook niet dat de normen van manlief maar de normen moeten zijn. Ik denk alleen dat je samen verantwoordelijkheid hebt voor een gezamenlijk huishouden, en dat je samen naar oplossingen moet zoeken die voor beiden werken. Dat kan bijvoorbeeld hulp in de huishouding zijn. Als je partner de wc maar 1 keer per maand schoon wil hebben, en jij dagelijks, dan betekent het niet dat 1 keer per maand goed is. Maar evenmin dat dagelijks goed is. Goed is wat je samen goed vindt.quote:Maar goed, ik hoop dat jij van jezelf wat schoner bent Zo te lezen wel. Maar ook mijn vrouw en ik hebben moeten zoeken naar vormen waar we beiden gelukkig bij waren.
Maar hoe ga je dan om met waarden en normen die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn? In mijn geval heb ik dus aan mijn partner gevraagd hoe vaak hij dacht dat het toilet schoongemaakt moest worden.. "nou, 1 x per maand is zeker genoeg". En alle rekeningen bleven liggen tot ruim na het verstrijken van de betalingstermijn.
En dat is dus maar om wat voorbeeldjes te noemen.Ik beweer ook niet dat de normen van manlief maar de normen moeten zijn. Ik denk alleen dat je samen verantwoordelijkheid hebt voor een gezamenlijk huishouden, en dat je samen naar oplossingen moet zoeken die voor beiden werken. Dat kan bijvoorbeeld hulp in de huishouding zijn. Als je partner de wc maar 1 keer per maand schoon wil hebben, en jij dagelijks, dan betekent het niet dat 1 keer per maand goed is. Maar evenmin dat dagelijks goed is. Goed is wat je samen goed vindt.quote:Maar goed, ik hoop dat jij van jezelf wat schoner bent Zo te lezen wel. Maar ook mijn vrouw en ik hebben moeten zoeken naar vormen waar we beiden gelukkig bij waren.
woensdag 10 juni 2009 om 23:51
quote:sheherazade schreef op 10 juni 2009 @ 23:33:
Aurora, trek het je niet aan. Mensen kunnen hier vaak keihard zijn.
Mensen reageren hier op wat geschreven wordt, niet op wat iemand achteraf zegt te bedoelen met het geschrevene.
en ook als mensen de moeite nemen iets anders te zeggen dan "je hebt he-le-maal gelijk", nemen ze nog steeds de moeite om te reageren, omdat ze denken je daarbij te kunnen helpen. Als het niet als hulp wordt ervaren, jammer. Maar met hardheid heeft dat niets te maken.
Aurora, trek het je niet aan. Mensen kunnen hier vaak keihard zijn.
Mensen reageren hier op wat geschreven wordt, niet op wat iemand achteraf zegt te bedoelen met het geschrevene.
en ook als mensen de moeite nemen iets anders te zeggen dan "je hebt he-le-maal gelijk", nemen ze nog steeds de moeite om te reageren, omdat ze denken je daarbij te kunnen helpen. Als het niet als hulp wordt ervaren, jammer. Maar met hardheid heeft dat niets te maken.
woensdag 10 juni 2009 om 23:53
quote:Spijker schreef op 10 juni 2009 @ 23:22:
Waarom voeg je koken dan niet toe aan de lijstjes en delegeer je het af en toe (zeg: 2x per week) aan hem?
Als jullie compromis kunnen vinden over de rest van t huishouden moet dat hierover toch ook kunnen?Briljant in al zijn eenvoud !
Waarom voeg je koken dan niet toe aan de lijstjes en delegeer je het af en toe (zeg: 2x per week) aan hem?
Als jullie compromis kunnen vinden over de rest van t huishouden moet dat hierover toch ook kunnen?Briljant in al zijn eenvoud !
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 juni 2009 om 00:20
quote:sheherazade schreef op 10 juni 2009 @ 12:50:
Het feit dat je vriend wel voor zichzelf kookte toen hij alleen woonde, betekent dat hij het dus wel kán, maar het niet wíl. Waarschijnlijk vind hij de verdeling wel best zo.
Ik zou alleen op de dagen gaan koken dat je er zelf zin in hebt. Op de andere dagen zou ik een lekkere kant-en-klaar maaltijd halen (in de supermarkt hebben ze tegenwoordig best lekkere en gezonde). Als hij dat niet wil eten, moet hij op die dagen zelf maar gaan koken.
Het kan zelfs ook nog zo zijn dat hij vindt (net als TO?) dat zij veel beter kookt dan hij, en dat ook laat merken.
Mijn ex had daar ook een handje van: ze vond dat ik van alles moest doen maar vervolgens had ze overal kommentaar op. Dat is enorm demotiverend. Misschien dat dat ook meespeelt ?
Het feit dat je vriend wel voor zichzelf kookte toen hij alleen woonde, betekent dat hij het dus wel kán, maar het niet wíl. Waarschijnlijk vind hij de verdeling wel best zo.
Ik zou alleen op de dagen gaan koken dat je er zelf zin in hebt. Op de andere dagen zou ik een lekkere kant-en-klaar maaltijd halen (in de supermarkt hebben ze tegenwoordig best lekkere en gezonde). Als hij dat niet wil eten, moet hij op die dagen zelf maar gaan koken.
Het kan zelfs ook nog zo zijn dat hij vindt (net als TO?) dat zij veel beter kookt dan hij, en dat ook laat merken.
Mijn ex had daar ook een handje van: ze vond dat ik van alles moest doen maar vervolgens had ze overal kommentaar op. Dat is enorm demotiverend. Misschien dat dat ook meespeelt ?
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
donderdag 11 juni 2009 om 07:48
quote:rider schreef op 10 juni 2009 @ 23:51:
en ook als mensen de moeite nemen iets anders te zeggen dan "je hebt he-le-maal gelijk", nemen ze nog steeds de moeite om te reageren, omdat ze denken je daarbij te kunnen helpen. Als het niet als hulp wordt ervaren, jammer. Maar met hardheid heeft dat niets te maken.Het valt me regelmatig op het forum op dat mensen erg hard kunnen reageren, al dan niet verpakt als 'hulp'. Wat niet wil zeggen dat je geen andere mening mag hebben. maar noem het dan geen hulp.
en ook als mensen de moeite nemen iets anders te zeggen dan "je hebt he-le-maal gelijk", nemen ze nog steeds de moeite om te reageren, omdat ze denken je daarbij te kunnen helpen. Als het niet als hulp wordt ervaren, jammer. Maar met hardheid heeft dat niets te maken.Het valt me regelmatig op het forum op dat mensen erg hard kunnen reageren, al dan niet verpakt als 'hulp'. Wat niet wil zeggen dat je geen andere mening mag hebben. maar noem het dan geen hulp.
donderdag 11 juni 2009 om 13:26
Aurora, wat in jullie geval al enorm gaat helpen is een goede hulp in de huishouding nemen voor minimaal drie a vier uur in de week, die de grote klussen op zich neemt.
Daarnaast blijft er nog genoeg te doen.
Nu moet er op tijden dat je vrij bent van alles.
Door frictie over het huishouden verlies je uit het oog waarom je samen bent.
Je kunt niet alles op een weegschaaltje leggen en er is meestal sprake van een verschillende kijk op het huishouden.
Ik zie mijn partner niet met een stofdoek en stofzuiger rondlopen, maar hij onderhoudt bijvoorbeeld wel de tuin.
Je zou hem in de keuken kunnen inschakelen door hem een stuk voorbereiding met jou te laten doen, bijvoorbeeld groenten/ uien snijden. Prijs hem de hemel in voor zijn goede gedrag.
Laat hem ook de dingen op zijn manier doen. Wij eten vaker om 21.00 uur net als veel mensen in Zuid-Europa. Mijn partner heeft tijd nodig voor zichzelf als hij de hele dag in de stress heeft gezeten.
Daarnaast blijft er nog genoeg te doen.
Nu moet er op tijden dat je vrij bent van alles.
Door frictie over het huishouden verlies je uit het oog waarom je samen bent.
Je kunt niet alles op een weegschaaltje leggen en er is meestal sprake van een verschillende kijk op het huishouden.
Ik zie mijn partner niet met een stofdoek en stofzuiger rondlopen, maar hij onderhoudt bijvoorbeeld wel de tuin.
Je zou hem in de keuken kunnen inschakelen door hem een stuk voorbereiding met jou te laten doen, bijvoorbeeld groenten/ uien snijden. Prijs hem de hemel in voor zijn goede gedrag.
Laat hem ook de dingen op zijn manier doen. Wij eten vaker om 21.00 uur net als veel mensen in Zuid-Europa. Mijn partner heeft tijd nodig voor zichzelf als hij de hele dag in de stress heeft gezeten.
donderdag 11 juni 2009 om 14:41
quote:titana schreef op 11 juni 2009 @ 13:26:
Je zou hem in de keuken kunnen inschakelen door hem een stuk voorbereiding met jou te laten doen, bijvoorbeeld groenten/ uien snijden. Prijs hem de hemel in voor zijn goede gedrag.
Alweer iemand die denkt dat een man op een soort van kleuterniveau behandeld moet worden. Wat hebben jullie allemaal voor 'n mannen? De mijne is gewoon een volwassen vent hoor, die hoef ik niet de hemel in de prijzen als hij een ui snijdt.
Je zou hem in de keuken kunnen inschakelen door hem een stuk voorbereiding met jou te laten doen, bijvoorbeeld groenten/ uien snijden. Prijs hem de hemel in voor zijn goede gedrag.
Alweer iemand die denkt dat een man op een soort van kleuterniveau behandeld moet worden. Wat hebben jullie allemaal voor 'n mannen? De mijne is gewoon een volwassen vent hoor, die hoef ik niet de hemel in de prijzen als hij een ui snijdt.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 11 juni 2009 om 15:42
quote:blijfgewoonbianca schreef op 10 juni 2009 @ 17:02:
[...]
Als jij een witte was draait met jouw spullen mag daar niet zijn ene witte onderbroek bij ?
Prima als het voor jullie zo werkt , hoor , maar ik vind dit een erg bijzondere constructie . Haal je ook voor 1 persoon boodschappen ? verschoon je alleen jouw kant van het bed ? Tank je de auto halfvol ?
Als jij een witte was draait met jouw spullen mag daar niet zijn ene witte onderbroek bij ?
Prima als het voor jullie zo werkt , hoor , maar ik vind dit een erg bijzondere constructie . Haal je ook voor 1 persoon boodschappen ? verschoon je alleen jouw kant van het bed ? Tank je de auto halfvol ?[/quote]
Jawel hoor, we vragen elkaar wel eens of we nog iets mee te wassen hebben (als er nog plek is in de masjien) of gooien helemaal spontaan (jaja!) iets van de ander erbij. Maar het principe is: ieder voor zich.
En ja we doen idd ook vaak boodschappen voor onszelf. En het is eigenlijk niet de bedoeling dat de ander dingen op gaat eten die ´persoonlijk´zijn (maar dat gebeurt natuurlijk soms wel).
Het bed aan een kant verschonen is een beetje lastig met een 2-persoonslaken (anders zouden we dat zeker doen, haha grapje) en tanken doe ik alleen want hij heeft geen auto en geen rijbewijs.
[...]
Als jij een witte was draait met jouw spullen mag daar niet zijn ene witte onderbroek bij ?
Prima als het voor jullie zo werkt , hoor , maar ik vind dit een erg bijzondere constructie . Haal je ook voor 1 persoon boodschappen ? verschoon je alleen jouw kant van het bed ? Tank je de auto halfvol ?
Als jij een witte was draait met jouw spullen mag daar niet zijn ene witte onderbroek bij ?
Prima als het voor jullie zo werkt , hoor , maar ik vind dit een erg bijzondere constructie . Haal je ook voor 1 persoon boodschappen ? verschoon je alleen jouw kant van het bed ? Tank je de auto halfvol ?[/quote]
Jawel hoor, we vragen elkaar wel eens of we nog iets mee te wassen hebben (als er nog plek is in de masjien) of gooien helemaal spontaan (jaja!) iets van de ander erbij. Maar het principe is: ieder voor zich.
En ja we doen idd ook vaak boodschappen voor onszelf. En het is eigenlijk niet de bedoeling dat de ander dingen op gaat eten die ´persoonlijk´zijn (maar dat gebeurt natuurlijk soms wel).
Het bed aan een kant verschonen is een beetje lastig met een 2-persoonslaken (anders zouden we dat zeker doen, haha grapje) en tanken doe ik alleen want hij heeft geen auto en geen rijbewijs.
.
donderdag 11 juni 2009 om 16:18
" En ja we doen idd ook vaak boodschappen voor onszelf. En het is eigenlijk niet de bedoeling dat de ander dingen op gaat eten die ´persoonlijk´zijn (maar dat gebeurt natuurlijk soms wel)."
Huh, dus als hij een fles cola heeft en jij hebt trek in cola dan heb je pech? Of hebben jullie twee flessen cola liggen, 1 voor jou, 1 voor hem?
Ik zie het al voor me met visite. Vriendin over de vloer en die zegt: doe mij maar sinaasappelsap. En dan zeg jij: nee dat kan niet, die is van mijn vriend.
Huh, dus als hij een fles cola heeft en jij hebt trek in cola dan heb je pech? Of hebben jullie twee flessen cola liggen, 1 voor jou, 1 voor hem?
Ik zie het al voor me met visite. Vriendin over de vloer en die zegt: doe mij maar sinaasappelsap. En dan zeg jij: nee dat kan niet, die is van mijn vriend.
donderdag 11 juni 2009 om 16:43
quote:sheherazade schreef op 11 juni 2009 @ 07:48:
[...]
Het valt me regelmatig op het forum op dat mensen erg hard kunnen reageren, al dan niet verpakt als 'hulp'. Wat niet wil zeggen dat je geen andere mening mag hebben. maar noem het dan geen hulp.Het valt mij op dat mensen alleen bevestiging willen horen, en zodra ze iets anders horen is het te hard en ongewenst.
[...]
Het valt me regelmatig op het forum op dat mensen erg hard kunnen reageren, al dan niet verpakt als 'hulp'. Wat niet wil zeggen dat je geen andere mening mag hebben. maar noem het dan geen hulp.Het valt mij op dat mensen alleen bevestiging willen horen, en zodra ze iets anders horen is het te hard en ongewenst.
donderdag 11 juni 2009 om 16:44
donderdag 11 juni 2009 om 17:19
quote:titana schreef op 11 juni 2009 @ 16:57:
Ik denk oprecht dat een positieve benadering het beste werkt.
daar heb je goeie ervaringen mee , bedoel je ?
Het komt wel erg moederlijk én gemaakt over , moet ik zeggen . Alsof je de ander niet helemaal voor vol aanziet .
Ik denk oprecht dat een positieve benadering het beste werkt.
daar heb je goeie ervaringen mee , bedoel je ?
Het komt wel erg moederlijk én gemaakt over , moet ik zeggen . Alsof je de ander niet helemaal voor vol aanziet .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 juni 2009 om 17:24
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 juni 2009 @ 16:44:
[...]
Stickertjes plakken kan natuurlijk ook ... zijn ze tenslotte ook zindelijk mee geworden . Kaart vol is een kadootje uitzoeken .
En als hij ergens erg tegenop ziet maar hij doet het tóch, mag hij bij het toetje slagroom op de vanillevla! (zo, weet t hele forum meteen waarmee ik vroeger omgekocht werd)
[...]
Stickertjes plakken kan natuurlijk ook ... zijn ze tenslotte ook zindelijk mee geworden . Kaart vol is een kadootje uitzoeken .
En als hij ergens erg tegenop ziet maar hij doet het tóch, mag hij bij het toetje slagroom op de vanillevla! (zo, weet t hele forum meteen waarmee ik vroeger omgekocht werd)
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 11 juni 2009 om 19:04
nou, ik ga mijn man niet een krul onder zijn boodschappenlijstje geven, maar als hij nooit deed wat ik eigenlijk wilde, en nu opeens wel, vind ik het wel normaal hem daarvoor te prijzen. Hij maakt wel een verandering, hoe normaal ik die ook vind. En dat waardeer ik, dus laat ik dat blijken. Anders zit ie ook zo voor de kat zijn poes te veranderen. Want van hem hoeft het echt niet anders hoor. koopt en kookt ie gewoon elke dag iets met witte bonen in tomatensaus of ragout enzo. Voor mij doet hij t anders, en dát waardeer ik. Ik zou dus nooit zeggen dat hij zo knap gekookt heeft oid, want dat is de kunst niet, maar wel dat ik het fijn vind dat hij speciaal voor mij eens wat anders heeft meegenomen van de winkel/heeft klaargemaakt.
