Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
maandag 17 maart 2025 om 21:45
Hoe fijn ook, wat er heden aan sociale zekerheid is... hoe bizar het is dat als er echt stront aan de knikker is en je alles doet om het op de rails te krijgen en te houden, dat nou net de dingen zijn waar zwaar op bezuinigd is. Ik baal van de maakbaarheidsgedachte die welig tiert. Die vindt dat therapie luxe is. Dat verminderd belastbaar zijn met ASS niet meer is dan pech en niemands probleem.
Stuitend is het. De Volkskrant die artikelen publiceert dat ggz eigenlijk niet nodig is, het gaat vanzelf wel over. Maar dat waarvoor het echt bedoeld is, daar wil men niet naar kijken. Net als die stalking. Wegkijken als omgeving. Mishandeling, misbruik, verwaarlozing en de gevolgen daarvan op lange termijn, wegkijken. Sorry voor de rant.
Het zijn onmogelijke keuzes. Mijn hart bloedt.
Stuitend is het. De Volkskrant die artikelen publiceert dat ggz eigenlijk niet nodig is, het gaat vanzelf wel over. Maar dat waarvoor het echt bedoeld is, daar wil men niet naar kijken. Net als die stalking. Wegkijken als omgeving. Mishandeling, misbruik, verwaarlozing en de gevolgen daarvan op lange termijn, wegkijken. Sorry voor de rant.
Het zijn onmogelijke keuzes. Mijn hart bloedt.
maandag 17 maart 2025 om 21:57
Ach Luus, ik weet dat het niet zo voelt, maar het is niet jouw schuld dat jullie in deze situatie zitten. Het klopt dat jouw lijf niet meewerkt, maar daar kan jij helaas niks aan doen.
Hoe staat man erin, behalve dat hij precies zo'n fijn plekje terug zou willen als jullie nu hebben bij een mogelijke verhuizing?
En leeglopen mag hier natuurlijk gewoon, daar zijn we voor!
Hanke, ik ben het helemaal met je eens dat het huidige beleid kortzichtig en ontzettend frustrerend is. Het leven wordt een stuk fijner voor iedereen als de maatschappij inziet dat geestelijke pijn net zo belastend is als lichamelijke pijn, en dus gelijkwaardig behandeld moet worden.
Hoe staat man erin, behalve dat hij precies zo'n fijn plekje terug zou willen als jullie nu hebben bij een mogelijke verhuizing?
En leeglopen mag hier natuurlijk gewoon, daar zijn we voor!
Hanke, ik ben het helemaal met je eens dat het huidige beleid kortzichtig en ontzettend frustrerend is. Het leven wordt een stuk fijner voor iedereen als de maatschappij inziet dat geestelijke pijn net zo belastend is als lichamelijke pijn, en dus gelijkwaardig behandeld moet worden.
maandag 17 maart 2025 om 22:21
.
...
En wat betreft de ggz: is ook een beetje mijn eigen schuld. Ik heb een groot wantrouwen in de reguliere ggz, met de bijbehorende labeltjesmachine en pillenvoorschrijverij. En mijn wantrouwen wordt via dochter bevestigd, en met een enorm waakzaam oog en kritische houding ben ik ondertussen wel blij met haar psychiatrisch verpleegkundige. Maar ik heb zelf bewust gekozen voor buiten vergoeding vallende zorg, die passend is en waar geen "binnen 6 behandelingen moet je beter zijn" heerst.
Wat ik wel bedacht heb, dat als donderdag de uitslag goed is ik mijn werkgever kan vragen bij te dragen ivm sensitisatietraining door de gt (en de rest doe ik er dan stiekem bij). Maar dan moet mijn lijf wel meewerken. Want geen verbetering van het evenwichtsorgaan is geen sensitisatie.
Maisnon: mijn psych probeert er ook in te krijgen dat ziek zijn mijn schuld niet is. Ik heb teveel Bessel gelezen denk ik: als ik beter in staat zou zijn tot reguleren, gezond gedrag, grenzen stellen, dan was ik waarschijnlijk niet ziek geworden. Zelfde geldt voor de reuma, maar daar heb ik alleen last van, niet mijn werkgever (of mijn salarisstrook). Ziek zijn voelt echt heel erg enorm als mijn schuld (en alle gevolgen ervan liggen dus ook op mijn schouders).
En dat deze denkwijze niet helpend is, snap ik. Dat het mijn 6 is ook. En dat het vast een overlevingsstrategie is, zie ik ook. Ik ben al geel jong gewend dat het mijn schuld is en dat als ik ziek ben het lastig is en dat ik me niet zo moet aanstellen. En met alle andere aandoeningen ging ik er dwars doorheen.
Maar dat lukt niet. Want het is nu mijn hoofd.
...
En wat betreft de ggz: is ook een beetje mijn eigen schuld. Ik heb een groot wantrouwen in de reguliere ggz, met de bijbehorende labeltjesmachine en pillenvoorschrijverij. En mijn wantrouwen wordt via dochter bevestigd, en met een enorm waakzaam oog en kritische houding ben ik ondertussen wel blij met haar psychiatrisch verpleegkundige. Maar ik heb zelf bewust gekozen voor buiten vergoeding vallende zorg, die passend is en waar geen "binnen 6 behandelingen moet je beter zijn" heerst.
Wat ik wel bedacht heb, dat als donderdag de uitslag goed is ik mijn werkgever kan vragen bij te dragen ivm sensitisatietraining door de gt (en de rest doe ik er dan stiekem bij). Maar dan moet mijn lijf wel meewerken. Want geen verbetering van het evenwichtsorgaan is geen sensitisatie.
Maisnon: mijn psych probeert er ook in te krijgen dat ziek zijn mijn schuld niet is. Ik heb teveel Bessel gelezen denk ik: als ik beter in staat zou zijn tot reguleren, gezond gedrag, grenzen stellen, dan was ik waarschijnlijk niet ziek geworden. Zelfde geldt voor de reuma, maar daar heb ik alleen last van, niet mijn werkgever (of mijn salarisstrook). Ziek zijn voelt echt heel erg enorm als mijn schuld (en alle gevolgen ervan liggen dus ook op mijn schouders).
En dat deze denkwijze niet helpend is, snap ik. Dat het mijn 6 is ook. En dat het vast een overlevingsstrategie is, zie ik ook. Ik ben al geel jong gewend dat het mijn schuld is en dat als ik ziek ben het lastig is en dat ik me niet zo moet aanstellen. En met alle andere aandoeningen ging ik er dwars doorheen.
Maar dat lukt niet. Want het is nu mijn hoofd.
lucy wijzigde dit bericht op 17-03-2025 23:46
6.95% gewijzigd
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 17 maart 2025 om 22:47
O wat gun ik jou rust Olle. En wat een terechte boosheid.
Eigenlijk zou je, net als mail en WhatsApp, post gewoon moeten kunnen blokkeren van een bepaalde afzender...
Ik kan me voorstellen hoe ongelofelijk machteloos het voelt. Dat je elke keer in je eigen huis met dit soort shitzooi wordt lastig gevallen. En wat hebben ze erbij te winnen zou je denken? Ga je eigen leven leven.
Ik ben zo blij dat je man hebt Olle. Zo blij dat je steun ervaart en kan geven. Dat je een fijn, veilig thuis hebt opgebouwd. Wat soms verstoord wordt, maar vaker niet.
En ik hoop dat de lol er verdomd snel weer af is voor ze en de rust weer een beetje wederkeert.
Eigenlijk zou je, net als mail en WhatsApp, post gewoon moeten kunnen blokkeren van een bepaalde afzender...
Ik kan me voorstellen hoe ongelofelijk machteloos het voelt. Dat je elke keer in je eigen huis met dit soort shitzooi wordt lastig gevallen. En wat hebben ze erbij te winnen zou je denken? Ga je eigen leven leven.
Ik ben zo blij dat je man hebt Olle. Zo blij dat je steun ervaart en kan geven. Dat je een fijn, veilig thuis hebt opgebouwd. Wat soms verstoord wordt, maar vaker niet.
En ik hoop dat de lol er verdomd snel weer af is voor ze en de rust weer een beetje wederkeert.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 17 maart 2025 om 23:00
Dank Lucy. Ik heb man net in bed geholpen (hij heeft zoveel pijn het is gewoon niet te doen) en ik hoop dat hij met de behandeling en de zware pijnstillers een goede nacht kan maken.
En verder: zolang zij leven gaan ze mijn leven proberen te beinvloeden. Dat weet ik intussen wel na zoveel jaren.
Toen ik het niet in de openheid bracht om Maman te beschermen gingen ze hard door. Daarna doken ze bij elke gelegenheid op en begon het stalken. Ik ben gelukkig wat rustiger want een paar jaar gelden wilde ik verhuizen (zonder plan) alleen om 'onvindbaar' voor hen te zijn. Dat is gelukkig gezakt. Maar hoe 1 persoon meer dan 40 jaar van je leven kan beïnvloeden...
En verder: zolang zij leven gaan ze mijn leven proberen te beinvloeden. Dat weet ik intussen wel na zoveel jaren.
Toen ik het niet in de openheid bracht om Maman te beschermen gingen ze hard door. Daarna doken ze bij elke gelegenheid op en begon het stalken. Ik ben gelukkig wat rustiger want een paar jaar gelden wilde ik verhuizen (zonder plan) alleen om 'onvindbaar' voor hen te zijn. Dat is gelukkig gezakt. Maar hoe 1 persoon meer dan 40 jaar van je leven kan beïnvloeden...
maandag 17 maart 2025 om 23:02
Ik snap dat het nu niet lukt Lucy. En helemaal als de gevolgen van het ziek zijn zo zichtbaar worden (wat ik dus niet jouw schuld vind).
Om nog een klein stukje van mijn 9 mee te geven: ik denk niet dat Bessel bedoelt te zeggen dat iedereen die een trauma heeft of lichamelijke klachten dat had kunnen voorkomen als ze maar beter hun best hadden gedaan om te leren reguleren en grenzen stellen. Heeft het invloed op elkaar? Ja. Is het jouw schuld dat emotieregulatie en grenzen stellen moeilijk zijn? Nee.
Maar het is hel logisch dat je het nu niet zo kan voelen, en dat is ok. Ik zou het je alleen zo gunnen, omdat het de last die je moet dragen misschien iets kan verlichten.
Olle, wat zijn het toch ongelofelijke zielige pestkoppen. Je hoeft je niet te verdedigen voor je boosheid. Die lijkt me volkomen gerechtvaardigd en functioneel.
Om nog een klein stukje van mijn 9 mee te geven: ik denk niet dat Bessel bedoelt te zeggen dat iedereen die een trauma heeft of lichamelijke klachten dat had kunnen voorkomen als ze maar beter hun best hadden gedaan om te leren reguleren en grenzen stellen. Heeft het invloed op elkaar? Ja. Is het jouw schuld dat emotieregulatie en grenzen stellen moeilijk zijn? Nee.
Maar het is hel logisch dat je het nu niet zo kan voelen, en dat is ok. Ik zou het je alleen zo gunnen, omdat het de last die je moet dragen misschien iets kan verlichten.
Olle, wat zijn het toch ongelofelijke zielige pestkoppen. Je hoeft je niet te verdedigen voor je boosheid. Die lijkt me volkomen gerechtvaardigd en functioneel.
maandag 17 maart 2025 om 23:10
Ik heb man in bad en naar bed geholpen. We zijn fijn samen en kunnen rustig praten over die oelewappers. Ik ga nu ook even in bad en denk dat ik wel redelijk zen ben door de verbinding met mijn lief.
Dank lieverds. Ik moest het echt verder dan bij bij man even kwijt om te checken of zo
maandag 17 maart 2025 om 23:26
Zeg wel! Kwam het over als dat ik het niet waardeer? Ik waardeer het enorm, al jullie steun, meedenken, tips. Echt. Ik ga krantjes doorspitten en man laten fietsen.
Sorry, als ik je het gevoel geef dat ik het niet waardeer.
En Avo: ik hoop dat jij je ook weer veilig gaat voelen hier. Echt. En tevens meekrijgt dat je niet meteen alles kapot hoeft te maken. Dat soms dingen wel weer goed komen.
Sorry, als ik je het gevoel geef dat ik het niet waardeer.
En Avo: ik hoop dat jij je ook weer veilig gaat voelen hier. Echt. En tevens meekrijgt dat je niet meteen alles kapot hoeft te maken. Dat soms dingen wel weer goed komen.
lucy wijzigde dit bericht op 17-03-2025 23:47
38.09% gewijzigd
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 17 maart 2025 om 23:56
Gelukkig 
(En jeetje... dat is vsn zo'n andere orde. Bij mij heeft het niets met mijn waarde te maken, meer met de rekeningen betalen. Ik heb gelukkig nooit een moeilijke relatie gehad met geld en eigenlijk ook nooit eerder geldstress.
Maar bij jou is het volledig met je trauma verweven. Dat snap ik. Dat is de hell. Want wat je zegt: het was nooit genoeg en eigenlijk altijd teveel (als in: je gunt hen nog niet eens dat ze er een cent aan verdiend hebben...).
(En jeetje... dat is vsn zo'n andere orde. Bij mij heeft het niets met mijn waarde te maken, meer met de rekeningen betalen. Ik heb gelukkig nooit een moeilijke relatie gehad met geld en eigenlijk ook nooit eerder geldstress.
Maar bij jou is het volledig met je trauma verweven. Dat snap ik. Dat is de hell. Want wat je zegt: het was nooit genoeg en eigenlijk altijd teveel (als in: je gunt hen nog niet eens dat ze er een cent aan verdiend hebben...).
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 18 maart 2025 om 01:38
Oh wat is er vandaag veel geschreven!
Ik lees doorbraken, grenzen, functionele boosheid, medeleven, respect voor elkaars zessen en negens en de intentie van sommigen om tegen de coping in toch hier te blijven schrijven.
EV: hoe ik je lees, ben je grote stappen aan het zetten. Knap hoe je naar je jongere delen kunt kijken en hoe je ze ook steeds beter kunt horen en voelen.
Ik denk ook dat het niet gezien en niet gehoord voelen erger is dan de gebeurtenis zelf. Ik denk ook dat hierin ook grotendeels het verschil zit tussen wel of niet getraumatiseerd worden. Met steun uit je omgeving is het zoveel makkelijker te dealen met wat er gebeurd is. De schaamte is minder (Brené Brown 'schaamte verdwijnt door openheid als sneeuw voor de zon.'), je kunt je verhaal bij iemand kwijt en door het uiten van je gevoel kan die energie ergens naartoe ipv dat het zich opkropt of onderdrukt wordt. Waarmee ik niet wil zeggen dat mensen geen trauma's kunnen krijgen in een steunende omgeving.
Ik denk dat het voor mezelf veel had uitgemaakt als ik opener was geweest destijds. Op school was er geen steun want in mijn ervaring was de hele klas tegen mij. Thuis was er teveel schaamte om te vertellen over het pesten. Dus dan maar alleen en net doen alsof er niks aan de hand was (gevoel onderdrukken). Open zijn voelde te onveilig.
Lucy: wat krijg je veel op je bordje, téveel! En dan nog steeds zo lief en betrokken zijn hier bij iedereen! Ik vind de titel moederleeuwin echt op jouw van toepassing hoor!
Olle: rugpijn is zó vervelend. Ik hoop dat jullie een fijne fysio of manueel therapeut in de buurt hebben. En verder pijnstillers inderdaad. Ik duim dat man er snel weer vanaf is.
En verder eens met de bewoordingen van Avo en anderen over die actie met dat pakketje. Je begrijpt toch niet dat ze steeds zoveel moeite doen om jou maar dwars te zitten. Hebben ze niks beters te doen ofzo. Terecht dat je boos bent, ik zou ook woedend zijn!
Griebus en Jahallo, hoe gaat het met jullie?
Nu
Vanavond tot 21:45 gewerkt en dus laat thuis, maar het hypere begint nu plaats te maken voor vermoeidheid. Morgen lekker vrij.
Ik lees doorbraken, grenzen, functionele boosheid, medeleven, respect voor elkaars zessen en negens en de intentie van sommigen om tegen de coping in toch hier te blijven schrijven.
EV: hoe ik je lees, ben je grote stappen aan het zetten. Knap hoe je naar je jongere delen kunt kijken en hoe je ze ook steeds beter kunt horen en voelen.
Ik denk ook dat het niet gezien en niet gehoord voelen erger is dan de gebeurtenis zelf. Ik denk ook dat hierin ook grotendeels het verschil zit tussen wel of niet getraumatiseerd worden. Met steun uit je omgeving is het zoveel makkelijker te dealen met wat er gebeurd is. De schaamte is minder (Brené Brown 'schaamte verdwijnt door openheid als sneeuw voor de zon.'), je kunt je verhaal bij iemand kwijt en door het uiten van je gevoel kan die energie ergens naartoe ipv dat het zich opkropt of onderdrukt wordt. Waarmee ik niet wil zeggen dat mensen geen trauma's kunnen krijgen in een steunende omgeving.
Ik denk dat het voor mezelf veel had uitgemaakt als ik opener was geweest destijds. Op school was er geen steun want in mijn ervaring was de hele klas tegen mij. Thuis was er teveel schaamte om te vertellen over het pesten. Dus dan maar alleen en net doen alsof er niks aan de hand was (gevoel onderdrukken). Open zijn voelde te onveilig.
Lucy: wat krijg je veel op je bordje, téveel! En dan nog steeds zo lief en betrokken zijn hier bij iedereen! Ik vind de titel moederleeuwin echt op jouw van toepassing hoor!
Olle: rugpijn is zó vervelend. Ik hoop dat jullie een fijne fysio of manueel therapeut in de buurt hebben. En verder pijnstillers inderdaad. Ik duim dat man er snel weer vanaf is.
En verder eens met de bewoordingen van Avo en anderen over die actie met dat pakketje. Je begrijpt toch niet dat ze steeds zoveel moeite doen om jou maar dwars te zitten. Hebben ze niks beters te doen ofzo. Terecht dat je boos bent, ik zou ook woedend zijn!
Griebus en Jahallo, hoe gaat het met jullie?
Nu
Vanavond tot 21:45 gewerkt en dus laat thuis, maar het hypere begint nu plaats te maken voor vermoeidheid. Morgen lekker vrij.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 18 maart 2025 om 06:14
Olle hoe is de nacht gegaan? Heeft je man en beetje kunnen slapen? En jij?
Stelletje **** dat ze dit soort dingen blijven sturen. Ik herken zo wat je schrijft. Heb ooit heel veel moeite gedaan voor 'onvindbaar', maar ben daarmee gestopt en heb geaccepteerd dat veiligheid een rekbaar begrip is. Het gaat nu al een poos goed, maar ik durf er nooit op te vertrouwen dat dat zo blijft. Heel veel respect voor hoe jullie hier samen mee omgaan. Hoop dat je man niet al te lang zoveel last houdt en dat jullie er weer echt samen kunnen staan.
Stelletje **** dat ze dit soort dingen blijven sturen. Ik herken zo wat je schrijft. Heb ooit heel veel moeite gedaan voor 'onvindbaar', maar ben daarmee gestopt en heb geaccepteerd dat veiligheid een rekbaar begrip is. Het gaat nu al een poos goed, maar ik durf er nooit op te vertrouwen dat dat zo blijft. Heel veel respect voor hoe jullie hier samen mee omgaan. Hoop dat je man niet al te lang zoveel last houdt en dat jullie er weer echt samen kunnen staan.
Forever is a hell of a long time
dinsdag 18 maart 2025 om 06:22
O olly deze boosheid begrijp ik zo goed.
Dan denk je eindelijk wat rust en dan komen ze weer als konijnen uit de hoge hoed ergens om de hoek.
Ik vind het echt heftig om te lezen dat dit gedrag gewoon uit je familie komt. Dat maakt het nog onbegrijpelijker waarom.
Ik hoorde van het weekend dat loeder waarschijnlijk over 2 weken weer na huis mag, maar de rechter heeft nog geen uitspraak gedaan dus ik ben mij weer aan het voorbereiden op haar acties. ( in mijn hoofd dan) want mijn omgeving hoopt elke keer dat het kwartje eindelijk gevallen is. ( of zo laten ze het voor mij overkomen)
Dan denk je eindelijk wat rust en dan komen ze weer als konijnen uit de hoge hoed ergens om de hoek.
Ik vind het echt heftig om te lezen dat dit gedrag gewoon uit je familie komt. Dat maakt het nog onbegrijpelijker waarom.
Ik hoorde van het weekend dat loeder waarschijnlijk over 2 weken weer na huis mag, maar de rechter heeft nog geen uitspraak gedaan dus ik ben mij weer aan het voorbereiden op haar acties. ( in mijn hoofd dan) want mijn omgeving hoopt elke keer dat het kwartje eindelijk gevallen is. ( of zo laten ze het voor mij overkomen)
dinsdag 18 maart 2025 om 08:04
Als een moment van niet-veilig zijn en niet gerespecteerd worden iets aantoont, dan is het wel hoe veilig en warm dit topic is. Ik vind dat zo mooi, hoe jullie/we iets gebouwd hebben waar dat kan, waar iedereen in haar waarde wordt gelaten, waar plek is voor ieders zessen en negens.
Ik lees verder alles mee maar ben op dit moment te druk en daardoor bijna permanent hondsmoe. Dat is gelukkig van tijdelijke aard. Werk is een energiezuiger, daar haal ik momenteel weinig vreugde uit. Hopelijk wordt dat ook weer beter.
Ik lees verder alles mee maar ben op dit moment te druk en daardoor bijna permanent hondsmoe. Dat is gelukkig van tijdelijke aard. Werk is een energiezuiger, daar haal ik momenteel weinig vreugde uit. Hopelijk wordt dat ook weer beter.
dinsdag 18 maart 2025 om 13:56
Ik heb bijgelezen, maar ik kan niet helemaal volgen hoe en wat er precies gebeurd is. Los daarvan lees ik ook mooie stappen en bewustwordingen volgens mij, waar ik blij van word. Van/voor Hanke onder andere, maar ook hoe de anderen hier op elkaar reageren en hoe open, maar ook bewust en met grenzen dat kan.
Ik ben heel moe en ik weet even niet hoe het gaat.
Ik ben heel moe en ik weet even niet hoe het gaat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
