Werk & Studie alle pijlers

Begrip van collega's

20-12-2019 20:59 127 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allen. Sinds enkele maanden zit ik in de ziektewet. Dit ivm een burn out. Ik heb zelf direct per mail aan collegas laten weten dat dit speelde en dat ik de ziektewet in ga, en ik hoopte dat ik iedereen tzt weer zou zien.
Ik heb zo'n 25 collegas (op meerdere vestigingen, zij werken niet allemaal samen, zijn kleine teams) , ca 7 daarvan hebben gereageerd op de mail. Van 3 collega's hoor ik nu weleens wat in de vorm van een appje. Maar van de rest hoor ik nooit wat, geen kaartje, berichtje oid.
Mn baas is wel heel attent en begripvol.
Ik ga weer beginnen met uren opbouwen maar dub een beetje wat ik hiermee wil. Laten gaan, bespreekbaar maken? Zie er hierdoor wat tegenop om te gaan werken. Of denk ik te moeilijk?

Ik krijg van enkele collega's nog wel werkgerateerde mail, oa of ik mee betaal aan een bon voor een andere zieke collega? :-(
Alle reacties Link kopieren
Ohja ik werkte voor ik uitviel 10 maanden met deze collegas
Alle reacties Link kopieren
Misschien willen je collega's je niet lastigvallen tijdens je herstel. Of weten ze gewoon niet wat te doen.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Alle reacties Link kopieren
Ik zou ook niets sturen. Ik zou denken dat je rust wil om te herstellen en niet zit te wachten op 25 mailtjes van collega's terug.

Buiten dat zijn mijn collega's geen vrienden. Vinden mensen niet leuk maar ik bemoei het liefste zo min mogelijk met privé aangelegenheden.
Belle73 schreef:
20-12-2019 21:01
Misschien willen je collega's je niet lastigvallen tijdens je herstel. Of weten ze gewoon niet wat te doen.
Precies dit.
Alle reacties Link kopieren
Wat wil je bespreekbaar maken dan?
Dat je graag meer aandacht had gewild?
Zou ik niet doen...

Ik zit zelf nu 3 maanden thuis met een burn out en heel eerlijk, ik moest, en moet er nog steeds niet aan denken, contact met collega's

Ik spreek 1 collega, maar zij is in de loop der jaren ook een vriendin geworden.
Zo was ze ook op mijn bruiloft.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
Misschien vinden ze het voor jou heel sneu, maar vinden ze het niet zo belangrijk dat ze iets van zich laten horen. Als ik elke collega met een burn-out/ziekte/nieuwe baby/sterfgeval in de familie een kaartje moet sturen, kan ik wel een dag minder gaan werken.
Heel eerlijk? Je hebt een burn-out, je bent niet ongeneeslijk ziek of zo.
Je verwacht te veel van collega’s die je pas 10 maanden kent.
Vaak gaat het werk gewoon door en gaat men op in de gekte van de dag. Wat had jij gewild dan? En heb je dit gecommuniceerd?

Ik ben nu een jaar thuis en wil helemaal geen contact. Alleen mijn collegavriendin heb ik af en toe gezien en over de app gesproken.
Alle reacties Link kopieren
Zij kunnen toch niet ruiken waar jij behoefte aan hebt? Ik zou er niet aan moeten denken met zoveel mensen contact te moeten houden..
.
Alle reacties Link kopieren
Tja. Ik heb ook een collega met een burnout. Ik heb zon 10 mnd mer haar gewerkt (omdat ik zelf nieuw was). Ik heb met onze manager gesproken over hoe ik dit niet had aan zien komen, hoe rot ik het vind voor haar en me afgevraagd of ik het had kunnen zien aankomen en of we het hadden kunnen voorkomen. Ik trek het me dus wek degelijk aan en denk regelmatig aan haar. Maar pas deze week heb ik geappt. In eerste instantie dacht ik er niet aan haar te appen. Ze had immers rust nodig! Een paar weken geleden bedacht ik me dat ik nu toch wel wat kon laten horen van mezelf, maar toen schoot het er in de drukte steeds bij in. Van de week informeerde ik naar haar en hoorde ik dat ze de dag ervoor op kantoor was en na de feestdagen rustig weer wat wil gaan doen. Ik ben heel bkij voor haar en verheug me er oprecht op haar weer te zien. Ik heb haar dat nu ook geappt.

Zij denkt wellicht hetzelfde als jij... maar de waarheid ligt dus echt wel anders. Ik zou het niet te persoonlijk nemen. Mensen willen je vaak juist je rust gunnen, horen via anderen wel hoe het gaat, zijn gewoon niet zo attent.
Alle reacties Link kopieren
Onze posts kruiste elkaar. Je werkte er ook nog pas 10 maanden, hoe goed was je band met al die 25 collega's die ook nog op andere vestigingen werken?


Ik vind het zelfs wat overdreven die allemaal te informeren via de mail over je reden van afwezigheid. Had ik niet gedaan.
Alle reacties Link kopieren
je kent ze nog maar 10 maand, allee ja kennen,...moest je er nu al 10 jaar werken is dat iets anders en dan nog, zijn collega's, blijven concurrenten, geen kameraden waar je een pint mee gaat pakken zoals in de studententijd
Je hebt verwachtingen, die moet je al niet hebben. Tevens werk je er 10 mnd. Ook ben je niet levensbedreigend ziek. Ook weten mensen vaak niet hoe ze moeten reageren op burn out en aanverwanten klachten. Vaak willen deze rust en geen contact. Waarom lees je werk mail als je overspannen bent?
Ik werk nu een half jaar bij nieuwe werkgever en heb veel contact met collega's en bloemetjes en kaartjes gehad maar lag meermalen heel ziek in het ziekenhuis, hou voor altijd klachten en hebben artsen fouten gemaakt. Dat is toch anders lijkt mij al wil ik je klachten niet bagatelliseren. Je zou ook zelf contact op kunnen nemen..
Wat wil je precies bespreekbaar maken? Dat je van sommige collega's niets hoort, betekent niet dat ze niet aan je denken of je het beste wensen. Mensen doen vaak wat ze zelf zouden willen als ze in die situatie zitten en ik denk dat veel mensen bij een burnout juist zo weinig mogelijk contact met collega's zouden willen. Ga ervan uit dat al je collega's het beste met je voor hebben. Dat maakt het leven zoveel makkelijker.
Het is werk hè, geen vriendenclub
Ergens pas 10 maanden werken en dan al een burn out hebben, ik zou daar denk ik als collega ook niet echt op weten te reageren. Of is er concreet op werk iets heftigs gebeurd dat aanleiding gaf tot die burn out en waar je van je collega's nog een reactie op had gehad?

En verzoek voor een andere zieke, dat is waarschijnlijk een mailtje dat standaard naar iedereen gestuurd is en dus ook naar jou. Je werkt er nog steeds dus zou ook vreemd zijn als ze je er buiten zouden houden toch?
Probeer maar eens iemand te vinden die nog geen burnout heeft gehad en na 10 maanden op het werk?, ik had je ook niet geappt, ik zou je niet genoeg kennen, waarschijnlijk kom je niet meer terug (contract?) ik heb nog 23 andere collega's waar ik verplicht mee om moet gaan, enz. enz. ik zou er werkelijk geen enkel oordeel aan koppelen, het is werk en zo belangrijk ben je ook niet hun leven na 10 maanden. Het klinkt lulliger dan het is maar behalve collega's hebben mensen ook nog eens gezin, familie, vrienden en kennissen, empathie heeft zijn grenzen qua tijd en energie.
Toen ik na zeven maanden ziek werd heb ik niks meer van mijn collega’s gehoord. Ik vond het belangrijker dat mijn omgeving er was en ik nam het niet zo zwaar op dat collega’s het blijkbaar niet interesseerde.

Hier geen burn-out overigens.
Ik werk me drie slagen in de rondte, heb een gezin en geef veel mantelzorg, ik heb elke drie maanden wel een nieuwe collega en ik zou het beslist niet op prijs stellen als iemand die er nog geen jaar gewerkt heeft en met burnout thuiszit mij gaat ' aanspreken' op te weinig belangstelling. Sorry, erg rot voor jou, maar ik zou nog wel even goed afwegen voordat je actie onderneemt.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind jouw gedachte apart.
Mijn vriendin met een burn-out kreeg al de bibbers als iemand van haar werk appte. Dan voelde ze de druk alweer.
Dus ik laat mijn collega met een burn-out met rust. Ik heb haar 1x een lief appje gestuurd.
Alle reacties Link kopieren
En heel eerlijk....door mijn collega met een burn-out moeten wij met elkaar dit gat maar zien te vullen en dat is pittig met drie kinderen en een man met een eigen zaak....

Om dan in de hectiek van de dag er aan te denken om een versbakken collega die thuis zit een app te sturen, euh nee.
Alle reacties Link kopieren
Ik hoorde bar weinig van collega's toen ik met een burn out thuis zat een behoorlijke poos.
Van een paar wel hoor en dat was prima.
Maar het leven gaat verder en mensen zijn druk.
Tsja zodra iemand bij ons de ziektewet in gaat verloopt het contact met de collega's toch vaak alleen nog via de leidinggevende.
En wat hier al eerder werd gezegd door Sudri gaan wij door en inderdaad op in de gekte van de dag. In ons kleine team en werkzaam in de zorg, zijn wij als collega's meer bezig met het oplossen van de planning, extra werken, nog weer wat harder lopen dan wat we normaal al doen en dan komen er alle extra activiteiten van de feestdagen in deze tijd van het jaar ook nog bij.
Heel eerlijk en als ik dan voor mezelf spreek ben ik niet veel bezig met mijn collega in de ziekte wet, want daarvoor heb ik het gewoonweg te druk en te veel aan mijn hoofd. Heb ook weinig puf daarvoor in mijn vrije tijd, want dan wil ik van de tijd met mijn gezin genieten.
Ik zit ook al een tijdje thuis, maar ik verwacht echt geen intens contact met collega‘s. Ik ben ze zelf een paar keer gaan opzoeken om even koffie te drinken en de collega’s met wie ik wat beter contact heb die hebben wel gebeld en geappt, maar verder niet. Iedereen is druk, heeft een gezin of anderszins verplichtingen, het werk was voor mijn uitval al niet te doen voor ons team, ik snap dat wel.

Ik vind het lachwekkend om dat bespreekbaar te willen maken. En behoorlijk ongepast, de aandacht zo naar je toe trekken.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven