Werk & Studie
alle pijlers
Begrip van collega's
vrijdag 20 december 2019 om 20:59
Hoi allen. Sinds enkele maanden zit ik in de ziektewet. Dit ivm een burn out. Ik heb zelf direct per mail aan collegas laten weten dat dit speelde en dat ik de ziektewet in ga, en ik hoopte dat ik iedereen tzt weer zou zien.
Ik heb zo'n 25 collegas (op meerdere vestigingen, zij werken niet allemaal samen, zijn kleine teams) , ca 7 daarvan hebben gereageerd op de mail. Van 3 collega's hoor ik nu weleens wat in de vorm van een appje. Maar van de rest hoor ik nooit wat, geen kaartje, berichtje oid.
Mn baas is wel heel attent en begripvol.
Ik ga weer beginnen met uren opbouwen maar dub een beetje wat ik hiermee wil. Laten gaan, bespreekbaar maken? Zie er hierdoor wat tegenop om te gaan werken. Of denk ik te moeilijk?
Ik krijg van enkele collega's nog wel werkgerateerde mail, oa of ik mee betaal aan een bon voor een andere zieke collega?
Ik heb zo'n 25 collegas (op meerdere vestigingen, zij werken niet allemaal samen, zijn kleine teams) , ca 7 daarvan hebben gereageerd op de mail. Van 3 collega's hoor ik nu weleens wat in de vorm van een appje. Maar van de rest hoor ik nooit wat, geen kaartje, berichtje oid.
Mn baas is wel heel attent en begripvol.
Ik ga weer beginnen met uren opbouwen maar dub een beetje wat ik hiermee wil. Laten gaan, bespreekbaar maken? Zie er hierdoor wat tegenop om te gaan werken. Of denk ik te moeilijk?
Ik krijg van enkele collega's nog wel werkgerateerde mail, oa of ik mee betaal aan een bon voor een andere zieke collega?
dinsdag 24 december 2019 om 10:46
Ik heb om eerlijk te zijn ook wel het idee dat bvb ook overspannen tegenwoordig al burnout wordt genoemd. Begrijp me niet verkeerd, overspannen is heel vervelend (en gaat vaak vooraf aan burnout zijn). Maar het helpt voor de mensen die er echt helemaal af liggen en geeneens boodschappen in de supermarkt kunnen doen niet echt wbt begrip... Ik geloof verder sowieso wel dat het toeneemt in een 24/7 maatschappij waarin we altijd beschikbaar moeten zijn, maar ook dat het op een grote hoop wordt gegooid met depressieve klachten, overspannen etc.Murrmurr schreef: ↑24-12-2019 08:53Dit. Heel erg maar het komt zo vaak voor, misschien wordt het niet meer als een bijzondere situatie gezien? Als het een naaste collega was met wie ik ook echt praat zou ik wel een kaartje sturen en eens in de zoveel tijd vragen hoe het is, maar anders zou ik denken die zien we wel weer als hij of zij er klaar voor is.
(hiermee zeg ik helemaal niets over de situatie van TO, maar meer over burnout in het algemeen)
dinsdag 24 december 2019 om 11:03
Mee eens. Bovendien kan het ook nog zo zijn dat bij een werkgerelateerde burn-out het je collega's juist ontraden wordt contact met je op te nemen omdat het je herstel in de weg kan staan.dinabambina schreef: ↑23-12-2019 22:54Ik zou zelf not amused zijn als een “nieuwe” collega mij zou aanspreken op het gebrek aan belangstelling bij haar ziekmelding.
Dat bijna de helft heeft gereageerd is nog vrij netjes! Je kunt niet van iedereen verwachten dat ze begaan met je zijn, zeker niet als er meerdere vestigingen zijn en je niet allemaal samenwerkt.
dinsdag 24 december 2019 om 12:38
Bee_Kind schreef: ↑24-12-2019 10:46Ik heb om eerlijk te zijn ook wel het idee dat bvb ook overspannen tegenwoordig al burnout wordt genoemd. Begrijp me niet verkeerd, overspannen is heel vervelend (en gaat vaak vooraf aan burnout zijn). Maar het helpt voor de mensen die er echt helemaal af liggen en geeneens boodschappen in de supermarkt kunnen doen niet echt wbt begrip...
Maar je kunt toch ook een burn-out hebben zonder dat je er helemaal “af ligt”? Mijn man heeft een door een arts en psycholoog geconstateerde burn-out gehad toen ik ernstig ziek was maar de boodschappen moesten gewoon gedaan worden en er moest gewoon gekookt worden en dat deed hij dus ook, want niemand anders deed het voor hem.
dinsdag 24 december 2019 om 12:43
Ik denk ook dat mensen dat door elkaar halen. Laatst hoorde ik van een vriend dat een jonge gast die bij hem in dienst is voor 2.5 dag (!) in de week met een burnout thuis zat omdat hij zijn vriendin ten huwelijk had gevraagd en dat het plannen van de bruiloft icm werk wel heel veel stress opleverde.
dinsdag 24 december 2019 om 12:48
Ja ik bedoel daar meer mee, dat zoiets dus al zwaar is, je daar kunt staan en alleen maar kunt denken 'ik moet nu weg'. Ik kan me indenken als je voor iemand anders moet zorgen dat dat dan inderdaad een extra 'boost' geeft in die zin.Poppy_del_Rio schreef: ↑24-12-2019 12:38Maar je kunt toch ook een burn-out hebben zonder dat je er helemaal “af ligt”? Mijn man heeft een door een arts en psycholoog geconstateerde burn-out gehad toen ik ernstig ziek was maar de boodschappen moesten gewoon gedaan worden en er moest gewoon gekookt worden en dat deed hij dus ook, want niemand anders deed het voor hem.
dinsdag 24 december 2019 om 12:49
Ja jemig... Al weet je natuurlijk nooit helemaal wat er speelt en kan dat ook voor onbegrip zorgen. Maar als dit het inderdaad is...Murrmurr schreef: ↑24-12-2019 12:43Ik denk ook dat mensen dat door elkaar halen. Laatst hoorde ik van een vriend dat een jonge gast die bij hem in dienst is voor 2.5 dag (!) in de week met een burnout thuis zat omdat hij zijn vriendin ten huwelijk had gevraagd en dat het plannen van de bruiloft icm werk wel heel veel stress opleverde.
dinsdag 24 december 2019 om 13:08
Sommige reacties vind ik niet meer onder zakelijk vallen, maar gewoon bikkelhard.
Niet nodig. Ik vind dat niet getuigen van veel empathisch vermogen, naar To toe, naar anderen met burnout klachten, naar überhaupt zieke mensen.
Jemig, de term psychische stoornis is zelfs al gevallen!
Ik schrik van de botheid en hardheid hier.
Neemt niet weg dat ik wel vind, to, dat je je verwachtingen beter iets naar beneden kan bijstellen. Zo loopt het nou eenmaal. Focus je op je herstel.
Niet nodig. Ik vind dat niet getuigen van veel empathisch vermogen, naar To toe, naar anderen met burnout klachten, naar überhaupt zieke mensen.
Jemig, de term psychische stoornis is zelfs al gevallen!
Ik schrik van de botheid en hardheid hier.
Neemt niet weg dat ik wel vind, to, dat je je verwachtingen beter iets naar beneden kan bijstellen. Zo loopt het nou eenmaal. Focus je op je herstel.
dinsdag 24 december 2019 om 16:09
Volgens de bedrijfsarts kom je met een burnout niet uit bed en duurt herstel 1 jaar.minnimouse schreef: ↑24-12-2019 16:03Wat is het verschil tussen 'overspannen zijn' en een 'burnout hebben' dan?
Overspannen is minder 'erg"
dinsdag 24 december 2019 om 19:31
Ik denk dat de reden van je overspannenheid wel van belang is voor het begrip dat je krijgt. Ik heb ook meer begrip voor mensen die overspannen zijn puur door externe factoren dan door eigen onverstandige keuzes.
Heb je in je mailaan collega's ook aangegeven waar het in grote lijnen door komt dat je over de kop bent gegaan?
Heb je in je mailaan collega's ook aangegeven waar het in grote lijnen door komt dat je over de kop bent gegaan?
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
donderdag 26 december 2019 om 21:57
Overspannen is het voorstadium van burnout. Je staat, het woord zegt het al, constant onder spanning. Als je op dat moment ingrijpt, ben je er inderdaad veel sneller uit. Bij een burnout, woord zegt het wederom, ben je opgebrand. Dit kan maanden, zo niet langer, duren. Je kunt vaak je bed al amper uitkomen en alles is teveel. Bij overspannen lukt dit nog wel, maar ben je constant gestresst en opgejaagd.minnimouse schreef: ↑24-12-2019 16:03Wat is het verschil tussen 'overspannen zijn' en een 'burnout hebben' dan?
donderdag 26 december 2019 om 22:09
Alleen OP gelezen
In principe zal ik mensen die burn-outs hebben niet buiten leidinggevende om benaderen. Dan hangt het er nog wel een beetje vanaf of ik een soort werkvriendschap heb met iemand.
Met een willekeurige collega met een burn-out, van een vestiging met een ergens zal ik me niet zoveel bemoeien nee. Het beste ermee en alle goeds gewenst, dat is het dan wel. Gaat er een kaart rond, dan zal ik er wel wat opzetten, maar verder niet.
In principe zal ik mensen die burn-outs hebben niet buiten leidinggevende om benaderen. Dan hangt het er nog wel een beetje vanaf of ik een soort werkvriendschap heb met iemand.
Met een willekeurige collega met een burn-out, van een vestiging met een ergens zal ik me niet zoveel bemoeien nee. Het beste ermee en alle goeds gewenst, dat is het dan wel. Gaat er een kaart rond, dan zal ik er wel wat opzetten, maar verder niet.
donderdag 26 december 2019 om 22:14
Precies. Zeker als je "alleen maar" collega's bent ga je toch gauw over het werk praten/mailen/chatten omdat de enige raakvlakken zijn waar je het over kunt hebben. Met andere ziektes kan dat de gedachtes even van het ziek zijn halen, maar bij burn-out lijkt me dat het juist het tegenovergestelde bereikt.
vrijdag 27 december 2019 om 11:29
Ik weet niet of mensen met een burn-out niet geschikt zouden zijn voor hun functie. Wat mij opvalt bij de collega's die een tijd met een burn-out niet gewerkt hebben, is dat zij vooral ook privé teveel op hun bord hadden, zoals én een nieuwe baby én een verbouwing/verhuizing én relatie loopt niet lekker (logisch, met zoveel dingen tegelijk) én een (deeltijd)studie en dan ook nog het werk.
Waar ik dan van baal, is dat het werk de reden niet is dat zij uitvallen, maar de combinatie van al die dingen tegelijk, waarbij veel van die zaken te maken hebben met persoonlijke keuzes en werk zo'n beetje de enige geplande en constante factor is. En juist dat werk is dan hetgeen stilgelegd wordt.
Ik vind het beter te begrijpen wanneer mensen overvallen worden door allerlei narigheid (scheiding, mantelzorg, overlijden van dierbare) omdat dit zaken zijn waar je minder keuze in hebt.
Waar ik dan van baal, is dat het werk de reden niet is dat zij uitvallen, maar de combinatie van al die dingen tegelijk, waarbij veel van die zaken te maken hebben met persoonlijke keuzes en werk zo'n beetje de enige geplande en constante factor is. En juist dat werk is dan hetgeen stilgelegd wordt.
Ik vind het beter te begrijpen wanneer mensen overvallen worden door allerlei narigheid (scheiding, mantelzorg, overlijden van dierbare) omdat dit zaken zijn waar je minder keuze in hebt.
vrijdag 27 december 2019 om 12:00
Kennis van me werd tijdens de burn-out zwanger...dan vraag je je ook af hoe ernstig t allemaal is. Lijkt me dat je dan wel wat anders aan je hoofd hebt dan voor een kind gaan zorgen.Case-je schreef: ↑27-12-2019 11:29Ik weet niet of mensen met een burn-out niet geschikt zouden zijn voor hun functie. Wat mij opvalt bij de collega's die een tijd met een burn-out niet gewerkt hebben, is dat zij vooral ook privé teveel op hun bord hadden, zoals én een nieuwe baby én een verbouwing/verhuizing én relatie loopt niet lekker (logisch, met zoveel dingen tegelijk) én een (deeltijd)studie en dan ook nog het werk.
Waar ik dan van baal, is dat het werk de reden niet is dat zij uitvallen, maar de combinatie van al die dingen tegelijk, waarbij veel van die zaken te maken hebben met persoonlijke keuzes en werk zo'n beetje de enige geplande en constante factor is. En juist dat werk is dan hetgeen stilgelegd wordt.
Ik vind het beter te begrijpen wanneer mensen overvallen worden door allerlei narigheid (scheiding, mantelzorg, overlijden van dierbare) omdat dit zaken zijn waar je minder keuze in hebt.
Hello, can you hear me?
vrijdag 27 december 2019 om 13:06
Dat komt omdat veel mensen zichzelf diagnostiseren. Geen dipje maar een ‘depressie’. Compleet met ‘Ik wil geen pillen, ik wil door de pijn heen op mijn eigen kracht’. WTF. Druk op werk, griepseizoen: hoppa, burn-out. Suggestie van de huisarts om het eens eventjes rustig aan te doen? ‘Hoe durft die bedrijfsarts mij aan het werk te zetten, mijn huisarts zei dat ik tot mijzelf moest komen en rust moest nemen!’HelloFromTheOtherSide schreef: ↑27-12-2019 12:00Kennis van me werd tijdens de burn-out zwanger...dan vraag je je ook af hoe ernstig t allemaal is. Lijkt me dat je dan wel wat anders aan je hoofd hebt dan voor een kind gaan zorgen.
En dat vind ik heel zuur voor mensen die echt de officiële ‘sticker’ hebben moeten halen bij een expert. Hadden ze ook liever niet gekregen. Die slikken geen pillen omdat ze ‘te zwak zijn om de pijn’ te voelen. Die slikken die zooi om überhaupt nog iets te ‘voelen’ op basaal niveau qua honger, slaap, enz.
vrijdag 27 december 2019 om 13:12
Klopt, ik bedoelde eigenlijk ook dat mensen vaak, op dat moment in je leven niet geschikt zijn voor de betreffende functie.Case-je schreef: ↑27-12-2019 11:29Ik weet niet of mensen met een burn-out niet geschikt zouden zijn voor hun functie. Wat mij opvalt bij de collega's die een tijd met een burn-out niet gewerkt hebben, is dat zij vooral ook privé teveel op hun bord hadden, zoals én een nieuwe baby én een verbouwing/verhuizing én relatie loopt niet lekker (logisch, met zoveel dingen tegelijk) én een (deeltijd)studie en dan ook nog het werk.
Waar ik dan van baal, is dat het werk de reden niet is dat zij uitvallen, maar de combinatie van al die dingen tegelijk, waarbij veel van die zaken te maken hebben met persoonlijke keuzes en werk zo'n beetje de enige geplande en constante factor is. En juist dat werk is dan hetgeen stilgelegd wordt.
Ik vind het beter te begrijpen wanneer mensen overvallen worden door allerlei narigheid (scheiding, mantelzorg, overlijden van dierbare) omdat dit zaken zijn waar je minder keuze in hebt.
Ik zie het ook met bepaalde mensen die een burn-out krijgen in zware leidinggevende rollen. Dan denk ik vaak, misschien moet jij gewoon niet zo’n zware rol hebben en een treetje lager gaan zitten zonder al die verantwoordelijkheden. Maar dat willen ze dan niet toegeven.
Maar er zijn natuurlijk ook banen waar gewoon echt teveel van de mensen wordt gevraagd. Probleem is daar dat als je uitvalt, re-integratie eigenlijk geen zin heeft als er niets is veranderd op de werkvloer.
vrijdag 27 december 2019 om 13:19
Ah, ja, met die toevoegingen kan ik me daar wel in vinden.Nitflex schreef: ↑27-12-2019 13:12Klopt, ik bedoelde eigenlijk ook dat mensen vaak, op dat moment in je leven niet geschikt zijn voor de betreffende functie.
Ik zie het ook met bepaalde mensen die een burn-out krijgen in zware leidinggevende rollen. Dan denk ik vaak, misschien moet jij gewoon niet zo’n zware rol hebben en een treetje lager gaan zitten zonder al die verantwoordelijkheden. Maar dat willen ze dan niet toegeven.
Maar er zijn natuurlijk ook banen waar gewoon echt teveel van de mensen wordt gevraagd. Probleem is daar dat als je uitvalt, re-integratie eigenlijk geen zin heeft als er niets is veranderd op de werkvloer.
vrijdag 27 december 2019 om 14:20
Daar zet ik dan ook mijn vraagtekens bij ja. Ik kon niet eens fatsoenlijk voor mezelf zorgen toen.HelloFromTheOtherSide schreef: ↑27-12-2019 12:00Kennis van me werd tijdens de burn-out zwanger...dan vraag je je ook af hoe ernstig t allemaal is. Lijkt me dat je dan wel wat anders aan je hoofd hebt dan voor een kind gaan zorgen.
vrijdag 27 december 2019 om 14:21
Dit heb je mooi verwoordNitflex schreef: ↑27-12-2019 13:12Klopt, ik bedoelde eigenlijk ook dat mensen vaak, op dat moment in je leven niet geschikt zijn voor de betreffende functie.
Ik zie het ook met bepaalde mensen die een burn-out krijgen in zware leidinggevende rollen. Dan denk ik vaak, misschien moet jij gewoon niet zo’n zware rol hebben en een treetje lager gaan zitten zonder al die verantwoordelijkheden. Maar dat willen ze dan niet toegeven.
Maar er zijn natuurlijk ook banen waar gewoon echt teveel van de mensen wordt gevraagd. Probleem is daar dat als je uitvalt, re-integratie eigenlijk geen zin heeft als er niets is veranderd op de werkvloer.
Je ziet ook vaak dat mensen, zodra ze beter zijn of nog tijdens dat proces, toch een andere baan zoeken.
vrijdag 27 december 2019 om 15:24
Sommige mensen zijn attent en sommige niet.
Ik ben zelf van de laatste categorie. Als het echt een iemand uit mijn team is, dan had ik waarschijnlijk een appje gestuurd van, sterkte he? Maar vaak vergeet ik het. Zo bedenk ik mij nu dat er een collega is die al 3 maanden een baby heeft en die ik nog niet een kaartje of appje heb gestuurd. Wij doen meestal als afdeling 1 kaart en daarmee vind ik het wel voldoende.
Ik vind het wel bijzonder dat je zelf een mail hebt gestuurd naar iedereen terwijl je een burnout hebt. Meestal wordt dit via de leidinggevende gecommuniceerd omdat de zieke even niks meer met werk te maken wil hebben.
Ik ben zelf van de laatste categorie. Als het echt een iemand uit mijn team is, dan had ik waarschijnlijk een appje gestuurd van, sterkte he? Maar vaak vergeet ik het. Zo bedenk ik mij nu dat er een collega is die al 3 maanden een baby heeft en die ik nog niet een kaartje of appje heb gestuurd. Wij doen meestal als afdeling 1 kaart en daarmee vind ik het wel voldoende.
Ik vind het wel bijzonder dat je zelf een mail hebt gestuurd naar iedereen terwijl je een burnout hebt. Meestal wordt dit via de leidinggevende gecommuniceerd omdat de zieke even niks meer met werk te maken wil hebben.
