Werk & Studie
alle pijlers
Begrip van collega's
vrijdag 20 december 2019 om 20:59
Hoi allen. Sinds enkele maanden zit ik in de ziektewet. Dit ivm een burn out. Ik heb zelf direct per mail aan collegas laten weten dat dit speelde en dat ik de ziektewet in ga, en ik hoopte dat ik iedereen tzt weer zou zien.
Ik heb zo'n 25 collegas (op meerdere vestigingen, zij werken niet allemaal samen, zijn kleine teams) , ca 7 daarvan hebben gereageerd op de mail. Van 3 collega's hoor ik nu weleens wat in de vorm van een appje. Maar van de rest hoor ik nooit wat, geen kaartje, berichtje oid.
Mn baas is wel heel attent en begripvol.
Ik ga weer beginnen met uren opbouwen maar dub een beetje wat ik hiermee wil. Laten gaan, bespreekbaar maken? Zie er hierdoor wat tegenop om te gaan werken. Of denk ik te moeilijk?
Ik krijg van enkele collega's nog wel werkgerateerde mail, oa of ik mee betaal aan een bon voor een andere zieke collega?
Ik heb zo'n 25 collegas (op meerdere vestigingen, zij werken niet allemaal samen, zijn kleine teams) , ca 7 daarvan hebben gereageerd op de mail. Van 3 collega's hoor ik nu weleens wat in de vorm van een appje. Maar van de rest hoor ik nooit wat, geen kaartje, berichtje oid.
Mn baas is wel heel attent en begripvol.
Ik ga weer beginnen met uren opbouwen maar dub een beetje wat ik hiermee wil. Laten gaan, bespreekbaar maken? Zie er hierdoor wat tegenop om te gaan werken. Of denk ik te moeilijk?
Ik krijg van enkele collega's nog wel werkgerateerde mail, oa of ik mee betaal aan een bon voor een andere zieke collega?
zaterdag 21 december 2019 om 15:41
Wat wil je daar nou mee zeggen? Dat het haar eigen schuld is?Sunnie1968 schreef: ↑21-12-2019 15:39Hier ook een collega die uit is gevallen met buren out klachten. Eerlijk gezegd baal ik goed van haar omdat ze met 3 kinderen die veel zorgklachten hebben, een verhuizing, haar huwelijk ook nog ff een hbo studie was begonnen! Tja, excuus... maar krijg een beetje belangstelling niet voor elkaar!
zaterdag 21 december 2019 om 15:56
Maar wat anders dan een zakelijke relatie heb je feitelijk met collega's? Je goed het kan dat je uiteindelijk met iemand ook kiest om prive om te gaan. Maar uiteindelijk als het zij of jij zijn voor het verliezen van hun je baan of juist die ene promotie dan kiest op de werkvloer ieder voor zich.Qiyara schreef: ↑21-12-2019 07:22Echt he, ik lees ook met volle verbazing dit topic. Wat zakelijk allemaal.
Hier hetzelfde TO met tien maanden werken in m'n nieuwe functie in een burn out beland. Inmiddels ziek uit dienst en zit ik bijna aan mijn eerste jaars keuring ziektewet.
Maar in 10maanden werken heb ik daar de liefste vriendin ontmoet die ik mij kan wensen. Onze vriendschap is mega waardevol geworden.
De meest warme leidinggevende gehad! En ontzettend lieve en attente collega's. Een kaart, bloemen, steunende appjes. En uiteindelijk toen ik ziek uit dienst ging een afscheids etentje en heel persoonlijk cadeau.
Zelf hou ik niet van dat zakelijke gedoe, je werkt zoveel samen. Je ziet collega's nog meer dan je eigen vrienden. Ik snap je wel TO, voor mij was alles wat mijn collega's deden zoveel waard, dat ik me erg gewaardeerd heb gevoeld en minder alleen in een al moeilijk proces.
Sterkte! Waardeer wat er wel komt en trek het je vooral niet persoonlijk aan als je geen bericht van ze krijgt. Blijkbaar hebben veel mensen een zakelijke instelling zoals je in dit topic kunt lezen.
Dat ik mijn collega's vaker zie dan mijn vrienden doet niet ter zake. Toch heb je een andere relatie met ze.
zaterdag 21 december 2019 om 18:11
Ergens wel natuurlijk....van sommige keuzes kun je van tevoren wel inschatten dat het intensieve aandacht vergt en als je al zoveel op je bordje hebt is het niet handig.
Maar daar gaat het hier niet om. Het gaat om gebrek aan aandacht voor de zieke....en ja soms is er geen ruimte voor dat appje.
zaterdag 21 december 2019 om 18:35
Ik heb niet eens het telefoonnummer van 3 kwart van mijn collega's.Polsjef schreef: ↑21-12-2019 18:11Ergens wel natuurlijk....van sommige keuzes kun je van tevoren wel inschatten dat het intensieve aandacht vergt en als je al zoveel op je bordje hebt is het niet handig.
Maar daar gaat het hier niet om. Het gaat om gebrek aan aandacht voor de zieke....en ja soms is er geen ruimte voor dat appje.
Alleen van de 3 à 4 collega's waar ik zeer frequent mee samenwerk.
En zij hebben dus mijn nummer ook niet.
Kan de halve afdeling mij tenminste niet lastig vallen op mijn vrije dagen of als ik met griep in bed lig.
(En ik heb geen smartphone, dus appen is sowieso mission impossible
.)
zaterdag 21 december 2019 om 18:46
Hoe zie jij dat dan?
zaterdag 21 december 2019 om 19:27
Je wil niet uitvallen, omdat je weet dat je collega's de open diensten moeten gaan opvangen, dus dat is niet de schuld van de collegas maar wel de druk van de organisatie ook. Maar je lijf stopt er gewoon mee ( in dit geval ook 2 collegas overleden niet lang na elkaar en een jonge client bijna overleden) met die ene collega waren we al lange tijd meer betrokken dan alleen op de werkvloer.
Dus samenloop van meedere dingen. Structureel veel te veel uren draaien en reorganisatie en dit er nog bij.
zaterdag 21 december 2019 om 19:34
pipootje schreef: ↑21-12-2019 19:27Je wil niet uitvallen, omdat je weet dat je collega's de open diensten moeten gaan opvangen, dus dat is niet de schuld van de collegas maar wel de druk van de organisatie ook. Maar je lijf stopt er gewoon mee ( in dit geval ook 2 collegas overleden niet lang na elkaar en een jonge client bijna overleden) met die ene collega waren we al lange tijd meer betrokken dan alleen op de werkvloer.
Dus samenloop van meedere dingen. Structureel veel te veel uren draaien en reorganisatie en dit er nog bij.
Dat lijkt mij genoeg om uit te vallen
. Wat verdrietig allemaal.To wil echter aandacht van haar collega's terwijl zij ook onder druk staan en extra moeten werken. Daar is niet altijd ruimte voor.
zaterdag 21 december 2019 om 19:39
Nee precies. Dan is een appje prima. Maar als je er ver door zit, heb je echt geen tijd om te denken wie wel of niet aan je denkt. Ik had meer dan genoeg aan mezelf en mijn gestopte slokdarm.
zaterdag 21 december 2019 om 19:52
Ik vind daar helemaal niks van.
Van 99% van de collega's weet je niet precies wat ze allemaal uitspoken in hun vrije tijd. En dan nog: de één kan veel meer hebben dan een ander.
Ik vind het nogal wat om dan te roepen dat een burnout eigen schuld is. Iets kan ook gewoon de druppel zijn na iets wat jarenlang rond gesluimerd heeft.
Vind je het dan ook eigen schuld en toon je geen belangstelling of begrip als iemand een been breekt bij het snowboarden of als een roker sterft aan longkanker?
zaterdag 21 december 2019 om 21:13
Ja, daar zeg je wat.minnimouse schreef: ↑21-12-2019 19:52Ik vind daar helemaal niks van.
Van 99% van de collega's weet je niet precies wat ze allemaal uitspoken in hun vrije tijd. En dan nog: de één kan veel meer hebben dan een ander.
Ik vind het nogal wat om dan te roepen dat een burnout eigen schuld is. Iets kan ook gewoon de druppel zijn na iets wat jarenlang rond gesluimerd heeft.
Vind je het dan ook eigen schuld en toon je geen belangstelling of begrip als iemand een been breekt bij het snowboarden of als een roker sterft aan longkanker?
Mijn collega die vorig jaar haar duim brak bij het skiën, terwijl ze vooraf zei dat ze er niet veel van kon....daar vond ik wel wat van.
Het is rot voor haar, maar ik vond het best lastig dat wij daardoor haar diensten moesten draaien in een retedrukke tijd in het ziekenhuis.
En mijn vader die aan longkanker is overleden, rookte inderdaad vanaf zn 14e. Daar heb ik ook altijd wat van gevonden.
Ik vind het lastig dat mensen domme keuzes maken en dat anderen daarvoor opdraaien en daar alle begrip voor moeten hebben.
zaterdag 21 december 2019 om 23:54
Over eigen schuld ....
Voor sommige keuzes van anderen draai ik liever niet op. En een werkgever mss ook niet en de gezondheidzorg ook niet?
Je kunt gewoon niet alles willen!
En dat vind ik niet erg maar wel de realiteit.
Voor sommige keuzes van anderen draai ik liever niet op. En een werkgever mss ook niet en de gezondheidzorg ook niet?
Je kunt gewoon niet alles willen!
En dat vind ik niet erg maar wel de realiteit.
anoniem_63a0a8fa7b4b3 wijzigde dit bericht op 23-12-2019 20:49
48.60% gewijzigd
zondag 22 december 2019 om 09:07
Als iemand een been breekt kan diegene in veel gevallen toch andere klusjes doen? Administratieve dingen bijvminnimouse schreef: ↑21-12-2019 19:52Ik vind daar helemaal niks van.
Van 99% van de collega's weet je niet precies wat ze allemaal uitspoken in hun vrije tijd. En dan nog: de één kan veel meer hebben dan een ander.
Ik vind het nogal wat om dan te roepen dat een burnout eigen schuld is. Iets kan ook gewoon de druppel zijn na iets wat jarenlang rond gesluimerd heeft.
Vind je het dan ook eigen schuld en toon je geen belangstelling of begrip als iemand een been breekt bij het snowboarden of als een roker sterft aan longkanker?
zondag 22 december 2019 om 10:13
Ben het hier wel beetje mee eens ja. Wij hebben een collega die is uitgevallen, al heeft die dat niet eens zelf gecommuniceerd naar ons maar zijn collega. Hij werkte heel vaak savonds en snachts door. Dan is een burnout wel een logisch gevolg.. bericht niet citeren vanwege herkenbaarheid. Maar ik heb hem dus ook niets gestuurd want het lijkt mij dat je daar niet eens op zit te wachten als je een burnout wilt. Dan wil je gewoon rust lijkt me. Dus ik denk niet eens TO dat je collega's het kwaad bedoelen maar meer dat ze niet weten wat je nodig hebt.Polsjef schreef: ↑21-12-2019 18:11Ergens wel natuurlijk....van sommige keuzes kun je van tevoren wel inschatten dat het intensieve aandacht vergt en als je al zoveel op je bordje hebt is het niet handig.
Maar daar gaat het hier niet om. Het gaat om gebrek aan aandacht voor de zieke....en ja soms is er geen ruimte voor dat appje.
zondag 22 december 2019 om 10:38
Ik zit momenteel ook ziek thuis. Nu niet meer, maar vooral in het begin had ik echt de bibbers bij enig contact met de werkvloer. Ik voelde dan meteen weer druk.
Een enkele collega heeft mij een berichtje gestuurd, maar verder niet. En dat is goed zo. Ik snap wel dat ze druk zijn met de waan van de dag en dan dus niet bezig zijn met mij.
Ik snap dus niet zo goed dat jij daarmee zit? Ik zou het dus loslaten en niet bespreken. En het hen dus niet aanrekenen. Ik vind dit redelijk normaal gedrag en jou verwachtingen verkeerd.
Een enkele collega heeft mij een berichtje gestuurd, maar verder niet. En dat is goed zo. Ik snap wel dat ze druk zijn met de waan van de dag en dan dus niet bezig zijn met mij.
Ik snap dus niet zo goed dat jij daarmee zit? Ik zou het dus loslaten en niet bespreken. En het hen dus niet aanrekenen. Ik vind dit redelijk normaal gedrag en jou verwachtingen verkeerd.
zondag 22 december 2019 om 10:46
Tja ik heb ook een collega die altijd al verminderd belastbaar was, al meerdere keren een burn-out gehad, depressiegevoelig. We geven haar als team altijd alle ruimte. Maar nu is ze er een (niet vakgerelateerde) studie bij gaan doen. Wat taken afgestoten, want geen tijd meer. Maar dat trekt ze natuurlijk ook allemaal niet, dus om de haverklap ziek thuis. Ja, daar vinden we als team ook wel wat van natuurlijk, maar er iets van zeggen gaat zeker weten resulteren in een volledige burn-out.
zondag 22 december 2019 om 10:53
Er moet wel echt iets aan de hand zijn én ik moet persoonlijk iets met de collega hebben wil ik zelf iets van me laten horen. Gewoonlijk onderteken ik alleen de kaart die we met de afdeling sturen. Dat doen we bij ziekte, bij overlijdens in nauwe familiekring en bij huwelijk/geboorte/verhuizing. Het zijn collega’s hè, geen vrienden of familie.
zondag 22 december 2019 om 16:08
Het voordeel aan die studie is dat ze misschien nadien weg is ... Iets met die studie gaan doennessemeisje schreef: ↑22-12-2019 10:46Tja ik heb ook een collega die altijd al verminderd belastbaar was, al meerdere keren een burn-out gehad, depressiegevoelig. We geven haar als team altijd alle ruimte. Maar nu is ze er een (niet vakgerelateerde) studie bij gaan doen. Wat taken afgestoten, want geen tijd meer. Maar dat trekt ze natuurlijk ook allemaal niet, dus om de haverklap ziek thuis. Ja, daar vinden we als team ook wel wat van natuurlijk, maar er iets van zeggen gaat zeker weten resulteren in een volledige burn-out.
.Kan je misschien over pakweg 2 jaar iemand ter vervanging aannemen die wél belastbaar is en waar je wel op kan rekenen.
Hier overigens ook een collega die 7 keer per jaar voor minstens 2 à 3 weken depressief thuis zit.
Daar kan je dus niks mee.
Het "kaarten schrijven" hebben we inmiddels wel opgegeven en gebeurt pas als hij een maand à 6 weken thuis zit.
Vanaf het moment dat er een iets of wat moeilijke vergadering aan komt weten we al hoe laat het is.
Ofwel haalt hij de vergadering niet, ofwel is hij nadien een paar weken thuis.
Gaat nu al 5 jaar zo dus we zijn inmiddels wel wat gewend
.Maar handig is anders.
zondag 22 december 2019 om 16:57
To, 10 van de 25 collega's hebben gereageerd. Dat lijkt bij best een mooie score.
Daarnaast is een burn out is gewoon lastig, waar heeft iemand behoefte aan? Wel of geen contact, raakt iemand misschien van slag als ze iets over het werk horen? Hoe persoonlijk was je relatie met al die collega's? Ik zou, als het contact niet heel intensief was, jouw bericht voor kennisgeving aannemen.
Bij een vorige werkgever (>60 werknemers) ging er wel eens een mail rond omdat A in het ziekenhuis lag, de schoonmoeder van Q overleden was en als je zin had mocht je een kaart voor diegene sturen op adres X. Als het een collega was waar ik iets mee had, deed ik dat wel eens. Maar dan was het vaak maar één kaart of zo.
Ik vrees dat jouw verwachtingen niet heel reëel zijn. Ze zijn heus wel blij dat je straks er weer even bent, dat betekent dat je weer richting normaal/gezond gaat. Dat zullen ze je heus allemaal gunnen, ook al zal niet iedereen het zeggen/schrijven.
Daarnaast is een burn out is gewoon lastig, waar heeft iemand behoefte aan? Wel of geen contact, raakt iemand misschien van slag als ze iets over het werk horen? Hoe persoonlijk was je relatie met al die collega's? Ik zou, als het contact niet heel intensief was, jouw bericht voor kennisgeving aannemen.
Bij een vorige werkgever (>60 werknemers) ging er wel eens een mail rond omdat A in het ziekenhuis lag, de schoonmoeder van Q overleden was en als je zin had mocht je een kaart voor diegene sturen op adres X. Als het een collega was waar ik iets mee had, deed ik dat wel eens. Maar dan was het vaak maar één kaart of zo.
Ik vrees dat jouw verwachtingen niet heel reëel zijn. Ze zijn heus wel blij dat je straks er weer even bent, dat betekent dat je weer richting normaal/gezond gaat. Dat zullen ze je heus allemaal gunnen, ook al zal niet iedereen het zeggen/schrijven.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 23 december 2019 om 22:54
Ik zou zelf not amused zijn als een “nieuwe” collega mij zou aanspreken op het gebrek aan belangstelling bij haar ziekmelding.
Dat bijna de helft heeft gereageerd is nog vrij netjes! Je kunt niet van iedereen verwachten dat ze begaan met je zijn, zeker niet als er meerdere vestigingen zijn en je niet allemaal samenwerkt.
Dat bijna de helft heeft gereageerd is nog vrij netjes! Je kunt niet van iedereen verwachten dat ze begaan met je zijn, zeker niet als er meerdere vestigingen zijn en je niet allemaal samenwerkt.
dinsdag 24 december 2019 om 08:53
Dit. Heel erg maar het komt zo vaak voor, misschien wordt het niet meer als een bijzondere situatie gezien? Als het een naaste collega was met wie ik ook echt praat zou ik wel een kaartje sturen en eens in de zoveel tijd vragen hoe het is, maar anders zou ik denken die zien we wel weer als hij of zij er klaar voor is.
dinsdag 24 december 2019 om 09:12
Dit inderdaad! Echt typisch dat TO zichzelf maar erg zielig vind, en niet een andere gedachtegang wil horen. Ughh, dat soort mensen zijn pas irritant.
TO, Leef je zelf eens in een ander, en zoals je merkt hier aan 99% van de reacties is jouw gedachte zwaar overtrokken.
