Werk & Studie alle pijlers

Begrip van collega's

20-12-2019 20:59 127 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allen. Sinds enkele maanden zit ik in de ziektewet. Dit ivm een burn out. Ik heb zelf direct per mail aan collegas laten weten dat dit speelde en dat ik de ziektewet in ga, en ik hoopte dat ik iedereen tzt weer zou zien.
Ik heb zo'n 25 collegas (op meerdere vestigingen, zij werken niet allemaal samen, zijn kleine teams) , ca 7 daarvan hebben gereageerd op de mail. Van 3 collega's hoor ik nu weleens wat in de vorm van een appje. Maar van de rest hoor ik nooit wat, geen kaartje, berichtje oid.
Mn baas is wel heel attent en begripvol.
Ik ga weer beginnen met uren opbouwen maar dub een beetje wat ik hiermee wil. Laten gaan, bespreekbaar maken? Zie er hierdoor wat tegenop om te gaan werken. Of denk ik te moeilijk?

Ik krijg van enkele collega's nog wel werkgerateerde mail, oa of ik mee betaal aan een bon voor een andere zieke collega? :-(
Alle reacties Link kopieren
Malinois schreef:
20-12-2019 22:12

Ik vind het lachwekkend om dat bespreekbaar te willen maken. En behoorlijk ongepast, de aandacht zo naar je toe trekken.
Dit dus! Je komt wat wanhopig over vind ik
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je te veel verwacht van je collega's.
Alle reacties Link kopieren
Tja, mijn collega's zijn voor mij minder belangrijk dan familie en vrienden. Om dan een keer een berichtje te sturen zou ik wel doen, misschien, maar meer ook niet.
ik ben depressief geweest. Van de 1 hoor je wel wat , van de ander niets.
ik kon het los laten.
ben zelf ook niet zo
chocolol schreef:
20-12-2019 22:36
Ik denk dat je te veel verwacht van je collega's.
Dit. Het zijn collega’s, geen vrienden.
Alle reacties Link kopieren
Als bij ons in het team een burn-out heeft, betekent dat voor de andere collega harder werken en het ontstane “gat” opvullen.
Ik vind het rot voor jou, maar helaas ga ik geen tijd of energie steken in een collega.
Ben zelf al blij dat ik mezelf overeind houdt met kinderen, werk en vrienden.
Collega’s zijn niet mijn vrienden maar zie dat als een zakelijk gebeuren.
Zou er geen collega’s op aanspreken, je zet alleen jezelf voor gek.
Alle reacties Link kopieren
Wat anderen ook al schreven. Je collega’s hebben het waarschijnlijk te druk nu ze ook jouw werk moeten opvangen om erg attent te zijn. Daarnaast heb je waarschijnlijk met 10 maanden nog weinig hechte band EN goodwill gekweekt . Ik vind het ook niet passend dat je je collega’s hier evt op wil aanspreken.
karnemelk schreef:
20-12-2019 22:54
Wat anderen ook al schreven. Je collega’s hebben het waarschijnlijk te druk nu ze ook jouw werk moeten opvangen om erg attent te zijn. Daarnaast heb je waarschijnlijk met 10 maanden nog weinig hechte band EN goodwill gekweekt . Ik vind het ook niet passend dat je je collega’s hier evt op wil aanspreken.
Wat een aannames.
Alle reacties Link kopieren
Sudrì schreef:
20-12-2019 22:55
Wat een aannames.
Absoluut aannames!
karnemelk schreef:
20-12-2019 23:00
Absoluut aannames!
Vooroordelen ook wel.
Alle reacties Link kopieren
icequeen2000 schreef:
20-12-2019 21:20
je kent ze nog maar 10 maand, allee ja kennen,...moest je er nu al 10 jaar werken is dat iets anders en dan nog, zijn collega's, blijven concurrenten, geen kameraden waar je een pint mee gaat pakken zoals in de studententijd
Collega's zijn concurrenten? Bij zo'n bedrijf zou ik niet willen werken hoor.

Verder: ik vermoed inderdaad dat ze je juist met rust willen laten en dat het goed bedoeld is. Probeer je er dus niet te druk om te maken!
Alle reacties Link kopieren
Werk is werk en dat gaat ook zonder jou door, waardeer de berichten die je hebt gehad. Vind het er best veel eigenlijk..

Waarom wil je graag meer reacties? Zit hier ook niet een deel van je burn out achter? (Graag gewaardeerd willen worden, mensen in jouw normen en waarden beoordelen, ed)
Joe.
Alle reacties Link kopieren
Bespreekbaar maken O_O :HA:

Seriously? Doe dat maar niet.

Hoe vaak heb jij interesse getoond in jou collega’s toen je ziek thuis zat?
Als je je daar druk om maakt heb je geen ernstige burnout
Alle reacties Link kopieren
Je hebt echt te hoge verwachtingen van anderen. Waardeer de berichtjes die je wel hebt ontvangen ipv je te richten op mensen die dit niet hebben gedaan.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
Malinois schreef:
20-12-2019 22:12
Ik zit ook al een tijdje thuis, maar ik verwacht echt geen intens contact met collega‘s. Ik ben ze zelf een paar keer gaan opzoeken om even koffie te drinken en de collega’s met wie ik wat beter contact heb die hebben wel gebeld en geappt, maar verder niet. Iedereen is druk, heeft een gezin of anderszins verplichtingen, het werk was voor mijn uitval al niet te doen voor ons team, ik snap dat wel.

Ik vind het lachwekkend om dat bespreekbaar te willen maken. En behoorlijk ongepast, de aandacht zo naar je toe trekken.
Dit! Ik ben ook sinds eind augustus thuis, omdat ik borstkanker heb.
Zit midden in de chemo’s op het moment. Er zijn een paar collega’s waar ik al meer dan 15 jaar mee werk die wel eens appen. Twee collega’s zijn op bezoek geweest en mijn leidinggevende houdt contact. Ik ga zelf als ik me goed voel koffie drinken en hou mijn directe collega’s op de hoogte in de groepsapp. Maar ik verwacht echt niet dat ze me iedere week bellen/appen of dat ze op bezoek komen. Iedereen heeft het druk met zijn/haar eigen privéleven. Dat heeft ook niet met desinteresse te maken, je bent (tijdelijk) uit beeld en dan denken ze er niet altijd aan om te vragen hoe het gaat. Ik zou er niets over zeggen.
Zieke mensen zitten niet voor niets thuis.
Ik laat die dus met rust.

Ik zie ze wel weer als ze ooit weer beter zijn en terugkomen.


In 't beste geval onderteken ik mee een beterschaps-kaartje dat iemand anders laat rondgaan.


Dat "uren opbouwen" is hier ook altijd vrij vaag.
Iemand komt terug, maar tegelijk maar gedeeltelijk en je kan er nog altijd totaal niet op rekenen.

Ofwel kom je terug, ofwel kom je niet terug. Maar niet iets ertussen waarbij niemand weet wat je gaat doen in de uren dat je aanwezig bent en of ze wel op jou kunnen vertrouwen.
(Al meer dan eens meegemaakt dat iemand na pakweg 2 weken alweer terug thuis zat.)
Mensen zijn druk bezig met hun eigen levens. Op onze werkvloer één man ‘down’ is meer druk en werk voor de rest. Ik weet hoe dat gaat.

Nu ben ik van ‘onderdeel van het interieur’ naar ‘parttime aanwezig en minder belastbaar’ gegaan na 18 jaar. De oudgedienden vragen wel eens of het allemaal wel gaat maar dat verwacht ik echt niet van de ‘jonkies’. Niet dat zij minder attent zijn o.i.d. maar zij werken niet al decennialang aan mijn zijde. Ze vinden het misschien ook een beetje raar, ziek maar wel deels aanwezig.

Ik denk dat jouw verwachtingen (zeker na pas 10 maanden) erg hoog liggen. Ik zou dit ook zeker niet ‘bespreekbaar’ maken.
Alle reacties Link kopieren
denk ook dat er rond psychische stoornissen nog altijd een groot taboe hangt, iemand met lichamelijke ziekte of die operatie moet ondergaan zullen ze sneller een kaartje sturen dan iemand met burn out.
icequeen2000 schreef:
21-12-2019 00:36
denk ook dat er rond psychische stoornissen nog altijd een groot taboe hangt, iemand met lichamelijke ziekte of die operatie moet ondergaan zullen ze sneller een kaartje sturen dan iemand met burn out.
Nee hoor.
Alle reacties Link kopieren
Wauw ik wist dat ik leuke collega's had, maar als ik dit topic lees vind ik ze nog leuker.
Tjezus, wat vals
Alle reacties Link kopieren
Niet het gesprek aan gaan, echt niet doen. Daarmee zet je jezelf enorm voor schut en dan is de eventuele collegiale band voorgoed verpest.
Alle reacties Link kopieren
ik zit ook al een tijdje thuis en ik word nog steeds zenuwachtig als ik mails of apps ontvang van werk..

Net als meerdere mensen die ik ken met een burn-out wil ik helemaal niks te maken hebben met werk, collega’s en wat erop lijkt.

Waarvan heb je een burnout gekregen?

Bij mij privé situatie en pesten op het werk..
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je te veel verwacht. Ik had zelf tijdens mijn burnout niet zo een behoefte aan aandacht en wilde vooral rust plus wat eenvoudige taken oppakken.
Je werkt er 10 maanden en zit al een paar maanden thuis. Dus eigenlijk heb je maar een paar maanden met die mensen samengewerkt. En toch verwacht je veel aandacht als je uitvalt. Zo werkt dat niet, ook niet als je al veel langer ergens werkt.
Ipv je te richten op je collega's kun je je beter richten op je herstel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven