Werk & Studie
alle pijlers
Collega krijgt grote kans, ik mag niet mee doen
dinsdag 22 september 2020 om 18:00
Jeetje, lastig om een goede titel te vinden. En té duidelijk wil ik ook niet zijn, want dat wordt wat herkenbaar.
Ik ben denk op zoek naar een stukje reflectie. Wat moet ik vinden/voelen/doen/niet doen? Ervaringsdeskundigen of filosofische verhandelingen zijn welkom.
Simpel: ik heb een directeur. Onder hem werken een collega en ik, daaronder komt de rest van het personeel. Nu doet mijn collega ongeveer hetzelfde werk als directeur, ik ben alleen werkzaam in mijn eigen vakgebied, al werken we alle drie nauw samen.
Afgelopen jaren hebben collega en ik een bonus gekregen, jaar of drie achter elkaar nu. Nu wil directeur eenmalig groots uitpakken en collega een extra bonus toekennen (lees: een twintigvoud van de normale bonus).
In het gesprek gaf ik aan dat ik dit begreep, vanuit zijn kant bezien, en dat is ook zo want ik ben wat dat betreft iets te empathisch. Ik snap hem, mij hoeft hij niet 'te motiveren', ik loop zonder geld ook wel hard en weglopen doe ik ook niet zomaar.
Geld an sich interesseert me niet zoveel. Voel ik me persoonlijk beledigd door het onderscheid dat wordt gemaakt? Ik ga daar aan twijfelen, word ik voor vol aangezien? Waarom word ik in vertrouwen genomen en word ik dan toch netjes naar de achterbank verwezen? Moet ik boos worden, ook mijn hand ophouden (alsjeblieft zeg, dat gaat voorbij mijn eer, zoek het uit met je geld).
Ik ben denk op zoek naar een stukje reflectie. Wat moet ik vinden/voelen/doen/niet doen? Ervaringsdeskundigen of filosofische verhandelingen zijn welkom.
Simpel: ik heb een directeur. Onder hem werken een collega en ik, daaronder komt de rest van het personeel. Nu doet mijn collega ongeveer hetzelfde werk als directeur, ik ben alleen werkzaam in mijn eigen vakgebied, al werken we alle drie nauw samen.
Afgelopen jaren hebben collega en ik een bonus gekregen, jaar of drie achter elkaar nu. Nu wil directeur eenmalig groots uitpakken en collega een extra bonus toekennen (lees: een twintigvoud van de normale bonus).
In het gesprek gaf ik aan dat ik dit begreep, vanuit zijn kant bezien, en dat is ook zo want ik ben wat dat betreft iets te empathisch. Ik snap hem, mij hoeft hij niet 'te motiveren', ik loop zonder geld ook wel hard en weglopen doe ik ook niet zomaar.
Geld an sich interesseert me niet zoveel. Voel ik me persoonlijk beledigd door het onderscheid dat wordt gemaakt? Ik ga daar aan twijfelen, word ik voor vol aangezien? Waarom word ik in vertrouwen genomen en word ik dan toch netjes naar de achterbank verwezen? Moet ik boos worden, ook mijn hand ophouden (alsjeblieft zeg, dat gaat voorbij mijn eer, zoek het uit met je geld).
femke09 wijzigde dit bericht op 09-10-2020 11:59
38.26% gewijzigd
donderdag 8 juli 2021 om 13:03
donderdag 8 juli 2021 om 13:28
Lieve Femke,
Ik wil je zeggen dat ik begrijp dat je trots op jezelf bent en dat mag je ook met reden zijn. Als er iets is waarin je niet faalt, dan is het wel dat je een enorme knokker bent. En dat is een bewonderingswaardige eigenschap. Die heeft alleen een keerzijde en dat is dat je dan ook vaak niet kunt of wilt stilstaan bij de zachte behoeftes die er ook zijn. En met een chronische depressie (slik je medicatie?) is dat nog een heel stuk moeilijker.
Ik gun je enerzijds meer rust en kalmte en ontspanning toe, maar om daar te komen moet je misschien ook wel zelfonderzoek doen dat je juist (tijdelijk) meer verdriet of onrust geeft. Dus dat blijft een dubbel advies.
Toch hoop ik voor jouzelf dat je ooit ten doel stelt dat het leven voor jou ook echt meer fijne dingen in petto mag hebben. En dat kunnen echt hele kleine dingen zijn.
En echt waar vrouw, zoek hulp (voor je huishouden of je kinderen) Als je dat nodig hebt. Je mag veel zelluf doen, maar wat wind onder je vleugels heeft nog nooit iemand kwaad gedaan. Ik heb dat echt moeten leren dmv therapie (hulp vragen zonder schuldgevoel) en wat een heerlijke bevrijding is dat.
En gebruik je tijd om rustig rond te kijken naar wat bij je past. Je klinkt als een lieve hardwerkende vrouw die in survival mode staat en ik hoop dat je ooit voelt dat je dat overleven niet meer zo hoeft.
Ik wil je zeggen dat ik begrijp dat je trots op jezelf bent en dat mag je ook met reden zijn. Als er iets is waarin je niet faalt, dan is het wel dat je een enorme knokker bent. En dat is een bewonderingswaardige eigenschap. Die heeft alleen een keerzijde en dat is dat je dan ook vaak niet kunt of wilt stilstaan bij de zachte behoeftes die er ook zijn. En met een chronische depressie (slik je medicatie?) is dat nog een heel stuk moeilijker.
Ik gun je enerzijds meer rust en kalmte en ontspanning toe, maar om daar te komen moet je misschien ook wel zelfonderzoek doen dat je juist (tijdelijk) meer verdriet of onrust geeft. Dus dat blijft een dubbel advies.
Toch hoop ik voor jouzelf dat je ooit ten doel stelt dat het leven voor jou ook echt meer fijne dingen in petto mag hebben. En dat kunnen echt hele kleine dingen zijn.
En echt waar vrouw, zoek hulp (voor je huishouden of je kinderen) Als je dat nodig hebt. Je mag veel zelluf doen, maar wat wind onder je vleugels heeft nog nooit iemand kwaad gedaan. Ik heb dat echt moeten leren dmv therapie (hulp vragen zonder schuldgevoel) en wat een heerlijke bevrijding is dat.
En gebruik je tijd om rustig rond te kijken naar wat bij je past. Je klinkt als een lieve hardwerkende vrouw die in survival mode staat en ik hoop dat je ooit voelt dat je dat overleven niet meer zo hoeft.
donderdag 8 juli 2021 om 15:12
diyer schreef: ↑08-07-2021 13:28Lieve Femke,
Ik wil je zeggen dat ik begrijp dat je trots op jezelf bent en dat mag je ook met reden zijn. Als er iets is waarin je niet faalt, dan is het wel dat je een enorme knokker bent. En dat is een bewonderingswaardige eigenschap. Die heeft alleen een keerzijde en dat is dat je dan ook vaak niet kunt of wilt stilstaan bij de zachte behoeftes die er ook zijn. En met een chronische depressie (slik je medicatie?) is dat nog een heel stuk moeilijker.
Ik gun je enerzijds meer rust en kalmte en ontspanning toe, maar om daar te komen moet je misschien ook wel zelfonderzoek doen dat je juist (tijdelijk) meer verdriet of onrust geeft. Dus dat blijft een dubbel advies.
Toch hoop ik voor jouzelf dat je ooit ten doel stelt dat het leven voor jou ook echt meer fijne dingen in petto mag hebben. En dat kunnen echt hele kleine dingen zijn.
En echt waar vrouw, zoek hulp (voor je huishouden of je kinderen) Als je dat nodig hebt. Je mag veel zelluf doen, maar wat wind onder je vleugels heeft nog nooit iemand kwaad gedaan. Ik heb dat echt moeten leren dmv therapie (hulp vragen zonder schuldgevoel) en wat een heerlijke bevrijding is dat.
En gebruik je tijd om rustig rond te kijken naar wat bij je past. Je klinkt als een lieve hardwerkende vrouw die in survival mode staat en ik hoop dat je ooit voelt dat je dat overleven niet meer zo hoeft.
Wat een mooie post. Niks aan toe te voegen. Femke, sterkte!
donderdag 8 juli 2021 om 18:56
Hele mooie post.diyer schreef: ↑08-07-2021 13:28Lieve Femke,
Ik wil je zeggen dat ik begrijp dat je trots op jezelf bent en dat mag je ook met reden zijn. Als er iets is waarin je niet faalt, dan is het wel dat je een enorme knokker bent. En dat is een bewonderingswaardige eigenschap. Die heeft alleen een keerzijde en dat is dat je dan ook vaak niet kunt of wilt stilstaan bij de zachte behoeftes die er ook zijn. En met een chronische depressie (slik je medicatie?) is dat nog een heel stuk moeilijker.
Ik gun je enerzijds meer rust en kalmte en ontspanning toe, maar om daar te komen moet je misschien ook wel zelfonderzoek doen dat je juist (tijdelijk) meer verdriet of onrust geeft. Dus dat blijft een dubbel advies.
Toch hoop ik voor jouzelf dat je ooit ten doel stelt dat het leven voor jou ook echt meer fijne dingen in petto mag hebben. En dat kunnen echt hele kleine dingen zijn.
En echt waar vrouw, zoek hulp (voor je huishouden of je kinderen) Als je dat nodig hebt. Je mag veel zelluf doen, maar wat wind onder je vleugels heeft nog nooit iemand kwaad gedaan. Ik heb dat echt moeten leren dmv therapie (hulp vragen zonder schuldgevoel) en wat een heerlijke bevrijding is dat.
En gebruik je tijd om rustig rond te kijken naar wat bij je past. Je klinkt als een lieve hardwerkende vrouw die in survival mode staat en ik hoop dat je ooit voelt dat je dat overleven niet meer zo hoeft.
@TO heb je ook psychische hulp hierbij? Ik lees veel etikketjes en dat je zelf niet goed weet wat dat inhoud. Ik denk dat los van hoeveel etiketjes iemand heeft, uiteindelijk iedereen uniek is en dus moet leren hoe hij/zij in elkaar zit. Als een etiketje daarbij helpt is dat fijn. Helpt het je niet, kan je ook best los daarvan onderzoeken wie je bent en wat je wil.
Pak alle hulp aan die je kan krijgen, daar wordt je alleen maar sterker van! En het is een goed voorbeeld voor je kinderen.
