Werk & Studie
alle pijlers
De zwaarste baan ter wereld....vind je?!
zondag 21 september 2008 om 11:42
Naar aanleiding van een oproep voor de Viva, vrouwen die zich wegcijferen, vraag ik me wederom iets af. Waarom beweren huisvrouwen regelmatig dat ze de zwaartste baan ter wereld hebben? Of in elk geval dat het heeeel zwaar is. Ik weet niet hoor....maar de eerste 16 maanden nadat mijn jongste dochter geboren was bleef ik thuis en ik vond het helemaal niet zwaar. Sterker nog, ik had genoeg tijd om me te vervelen nadat het huis blonk. 2 uur koffiepauze met de buurvrouw, een beetje forummen, een beetje tv kijken...noem maar op. Nee hoor, dan kreeg ik het toch echt drukker nadat ik weer ging werken!
Alles wat huisvrouwen doen, doe ik namelijk naast mijn werk. Dus nadat ik thuiskom van een dag werken doe ik nog waar huisvrouwen een hele dag voor thuis moeten blijven. Moet iedereen zelf weten hoor....maar is dat nou echt zo zwaar? Ik vond van niet!
Toevoeging: Mijn punt is eigenlijk, is het niet bizar dat men vaak beweert dat de hele dag thuiszitten voor het huishouden zwaarder zou zijn dan werken en daarnaast nog het huishouden doen?! Ik heb beiden gedaan en vind persoonlijk het tweede zwaarder, dubbel werk en zo...
Alles wat huisvrouwen doen, doe ik namelijk naast mijn werk. Dus nadat ik thuiskom van een dag werken doe ik nog waar huisvrouwen een hele dag voor thuis moeten blijven. Moet iedereen zelf weten hoor....maar is dat nou echt zo zwaar? Ik vond van niet!
Toevoeging: Mijn punt is eigenlijk, is het niet bizar dat men vaak beweert dat de hele dag thuiszitten voor het huishouden zwaarder zou zijn dan werken en daarnaast nog het huishouden doen?! Ik heb beiden gedaan en vind persoonlijk het tweede zwaarder, dubbel werk en zo...
dinsdag 23 september 2008 om 17:00
dinsdag 23 september 2008 om 17:01
Even een andere gedachtekronkel ; zouden er ( mede ! ) zoveel scheidingen zijn omdat vrouwen de mogelijkheid hebben voor zichzelf te kunnen zorgen of doordat ze werken en de druk voor beide partners zwaarder is ?
Of zou dat er geen r**t mee te maken hebben volgens jullie ?
Ik persoonlijk denk wel dat er een verband is .
Of zou dat er geen r**t mee te maken hebben volgens jullie ?
Ik persoonlijk denk wel dat er een verband is .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 23 september 2008 om 17:07
Een vrouw die economisch zelfstandig is wordt in elk geval niet door financiële zorgen weerhouden van een scheiding. Het overgrote deel van de werkende vrouwen heeft echter een kleine deeltijdbaan en is niet economisch zelfstandig. Er zal vast een verband zijn maar ik vemoed dat andere aspecten (grotere maatschappelijke acceptatie van echtscheiding, beschikbaarheid van ondersteunende faciliteiten als kinderopvang en uitkeringen)een grotere rol spelen.
dinsdag 23 september 2008 om 17:10
Ik denk dat je gelijk hebt, tenminste voor wat betreft dat vrouwen nu beter voor zichzelf kunnen zorgen financieel. Maar is dat iets ergs? Tuurlijk is het verhoogde aantal scheidingen erg, maar is het niet erger dat er anders mensen noodgedwongen bij elkaar blijven, omdat de vrouw het niet alleen redt? Dus een ongelukkig huwelijk omdat het niet anders kan? Ik vind de ontwikkeling dat vrouwen meer en langer werken alleen maar positief, ook in het kader van jouw stelling.
dinsdag 23 september 2008 om 17:16
Gewoon respect hebben voor ieder z'n keuze!
Vroeger volgde ik een kappersopleiding. Na heel lang zoeken had ik gelukkig een salon gevonden waar ik 'stage kon lopen. Ik was er erg blij mee want zonder stageplek,geen school.
Mijn moeder werd ziek,ernstige psychiatrische problemen en werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Er moest dus een gezinshulp komen thuis. Mijn broers en zussen werkten,alleen ik moest nog naar school.
Het besluit werd gewoon genomen,ik moest er mee stoppen en werd gebombadeerd tot huisvrouw/moeder. In feite werd ik moeder voor mijn moeder. Het was een hele zware tijd waarin ik veel gezien en geleerd heb.
Later had ik het hierover met mijn schoonmoeder en die vond dit wel zo'n waardeloos verhaal. Zij was van mening dat dit vast niet veel met me gedaan had,tenslotte was huisvrouw zijn geen beroep en kan iedereen dat gewoon of je nou 13 bent of niet.
Soms komen dit soort dingen omhoog en blijkt dat ik het niet los kan laten.
Vroeger volgde ik een kappersopleiding. Na heel lang zoeken had ik gelukkig een salon gevonden waar ik 'stage kon lopen. Ik was er erg blij mee want zonder stageplek,geen school.
Mijn moeder werd ziek,ernstige psychiatrische problemen en werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Er moest dus een gezinshulp komen thuis. Mijn broers en zussen werkten,alleen ik moest nog naar school.
Het besluit werd gewoon genomen,ik moest er mee stoppen en werd gebombadeerd tot huisvrouw/moeder. In feite werd ik moeder voor mijn moeder. Het was een hele zware tijd waarin ik veel gezien en geleerd heb.
Later had ik het hierover met mijn schoonmoeder en die vond dit wel zo'n waardeloos verhaal. Zij was van mening dat dit vast niet veel met me gedaan had,tenslotte was huisvrouw zijn geen beroep en kan iedereen dat gewoon of je nou 13 bent of niet.
Soms komen dit soort dingen omhoog en blijkt dat ik het niet los kan laten.
dinsdag 23 september 2008 om 17:26
Maar een vrouw me een kleine deeltijdbaan vindt waarschijnlijk wel (veel) makkelijker een baan waarmee ze wel economisch zelfstandig is dan een vrouw die al jaren van de arbeidsmarkt is. Ik denk dat dit wel degelijk een rol speelt.
Gelukkig maar dat het nu zo kan! Mijn oma heeft bijna haar hele leven in een ongelukkig huwelijk gezeten, ik denk dat als ze financieel (en ook in andere opzichten) onafhankelijk was geweest haar leven er veel leuker had uitgezien.
dinsdag 23 september 2008 om 17:27
Sinds vrouwen meer zijn gaan werken gaan ze toch ook eerder dood enzo ?
Nee, écht positief
Maar wat ik bedoelde ; hele dag werken , haasten naar de opvang ,( eventueel snel rondje Appie ) , iets wat snel klaar is koken , eten en niet te lang natafelen want ; kinderen in bad en in bed ( grotere kinderen helpen met huiswerk oid ) , wasje draaien , strijkje doen , ( je aan je partner ergeren dat die niet genoeg doet zou ook nog kunnen tussendoor ) ,daarna uitgeput in bed rollen ( te moe voor sex wellicht ) ... en dan tussendoor ook nog een boek lezen , sporten , vrienden en familie bezoeken , gezinsauto's en iets leuks doen samen met je partner .En in het weekend de grote klussen zoals de tuin , weekendboodschappen , likje verf her en der ...
Welke dingen ( die wel degelijk bijdragen aan een leuk leven ) schieten er het eerst bij in ? Een avondje bijpraten met je partner ? Sex ? Een avondje zonder dat er iets moet ? En..... heeft dat invloed op je relatie ?
Nee, écht positief
Maar wat ik bedoelde ; hele dag werken , haasten naar de opvang ,( eventueel snel rondje Appie ) , iets wat snel klaar is koken , eten en niet te lang natafelen want ; kinderen in bad en in bed ( grotere kinderen helpen met huiswerk oid ) , wasje draaien , strijkje doen , ( je aan je partner ergeren dat die niet genoeg doet zou ook nog kunnen tussendoor ) ,daarna uitgeput in bed rollen ( te moe voor sex wellicht ) ... en dan tussendoor ook nog een boek lezen , sporten , vrienden en familie bezoeken , gezinsauto's en iets leuks doen samen met je partner .En in het weekend de grote klussen zoals de tuin , weekendboodschappen , likje verf her en der ...
Welke dingen ( die wel degelijk bijdragen aan een leuk leven ) schieten er het eerst bij in ? Een avondje bijpraten met je partner ? Sex ? Een avondje zonder dat er iets moet ? En..... heeft dat invloed op je relatie ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 23 september 2008 om 17:30
Ik vind het gezond om te zien dat hun moeder ( en vader ) gelukkig is .
Dat is mijn " boodschap " ; zorg dat je gelukkig wordt ; en dat is voor iedereen anders ; dat kan met hard werken zijn maar ook van hele dagen op je rug liggen met een grassprietje in je mond en naar de wolken kijken .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 23 september 2008 om 17:33
Ik heb nog niet alles bijgelezen, maar ik wil even op jou reageren. Kan je je voorstellen dat er ook gezinnen zijn waarbij beide ouders full time werken, niet vanwege het materiele, niet vanwege noodzaak, maar vanwege het gevoel dat ze daarmee méér aan de wereld bijdragen dan ze zouden doen als ze thuisblijven?
Bij mijn zoon op de creche zaten kindjes die iedereen altijd zielig vond. Want tja, die hadden van die ontaarde ouders die hun werk belangrijker vonden dan hun kinderen en die hun kids vijf dagen op de creche dumpten. Maar toen ik eens vroeg aan iemand die daar weer lekker op zat af te geven wat die mensen dan deden, bleken beiden specialisten te zijn, ik meen dat de een hartchirurg was en de ander ook een beroep had wat nu eenmaal niet veel mensen uitoefenen.
Van zulke mensen kan ik me heel goed voorstellen dat zij full time blijven werken. Ik WIL, als burger, ook graag dat zulke mensen zoveel mogelijk blijven werken. Want iedereen kan een luier verschonen, maar maar heel weinig mensen kunnen een hartklep vervangen van een prematuur geboren baby, bijvoorbeeld. En het zou toch mooi lullig zijn als jouw baby of moeder, of vader overlijdt omdat er gewoon te weinig chirurgen en dergelijke zijn. Dan zeg je ook niet "maar gelukkig dumpten ze hun kinderen niet op de creche".
Am Yisrael Chai!
dinsdag 23 september 2008 om 17:36
Monique
Wat een gemene opmerking, niet te geloven.
Ik hoop van ganser harte dat je familie je waardeert wat je als kind toch maar mooi voorelkaar gebokst hebt !!!
Heb je toen je ouder was wel je eigen keuze mogen/kunnen maken ? Sorry voor de vraag, maar ik zit hier te hopen op een goede afloop uiteindelijk !
Wat een gemene opmerking, niet te geloven.
Ik hoop van ganser harte dat je familie je waardeert wat je als kind toch maar mooi voorelkaar gebokst hebt !!!
Heb je toen je ouder was wel je eigen keuze mogen/kunnen maken ? Sorry voor de vraag, maar ik zit hier te hopen op een goede afloop uiteindelijk !
dinsdag 23 september 2008 om 17:38
dinsdag 23 september 2008 om 17:39
Tja, ik word misschien ook wel heel gelukkig van de hele dag met een grassprietje in mijn mond naar de wolken te kijken, maar daar wordt de energierekening niet van betaald, of de schoolboeken.
Uiteraard staat "geluk" heel erg hoog op mijn wensenlijstje, maar a) ten eerste word ik niet ongelukkig van gewoon hard werken en b) ten tweede vind ik het prettig mijn 2 dochters mee te geven dat ze hun eigen broek op moeten kunnen houden en niet afhankelijk te worden van een man. Dat ze hun mogelijkheden ten volle benutten. En bovenal: dat je niet bescheiden hoeft te zijn in je keuzes, de vraag is niet of je gelukkig wilt worden OF wilt werken OF een gezin wilt etc. Je kunt uit alle mogelijkheden ook gewoon ALLES kiezen. Hoeft niet, kan wél. En dat is hetgeen ik (onder andere) mijn kinderen graag wil meegeven. En ik kan het ze wel zéggen, maar ik denk dat het beter beklijft als ik het voordoe.
.
dinsdag 23 september 2008 om 17:41
Ach hou toch op. De eerste vier jaar van een kinderleven zijn de makkelijkste jaren die er zijn, ervan uitgaande dat het kind in kwestie gewoon gezond is.
Als je gewoon een gezond kind hebt, doe je de eerste twee jaar zéker met je vingers in je neus. Dat het veel wérk is, qua verzorging, betekent niet dat het ook zwáár is, geestelijk gezien is juist die baby peuter tijd een eitje. Een puber van 16 vraagt vele malen meer geestelijke aanwezigheid en energie dan een baby die alleen maar eet, poept, huilt en slaapt.
Als je het nu al de zwaarste baan ter wereld vindt, man oh man wat ga je het dan zwaar krijgen als je ook echt moet gaan opvoeden.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 23 september 2008 om 17:44
Ik ben (veel) te lang thuis blijven wonen,voelde me verantwoordelijk. Mijn moeder was er bijna nooit......
Toen ik samenwoonde ben ik idd wel gaan werken totdat ik moeder werd.
Wat betreft die opmerking van haar.... het kwam er gewoon heel stom (niet eens dom) uit. Zij was echt zoiemand die hield van een carriere-vrouw maar dat ik jaren goed gezorgd heb voor mijn moeder telde niet.
dinsdag 23 september 2008 om 17:52
Ik ga hier gewoon een serieus antwoord op geven. Ik werk dus fulltime en heb een redelijk zware baan. Ik heb 4 kinderen die allemaal op school zitten. Mijn man regelt zijn werktijden rondom de kinderen, dus opvang hebben we niet nodig.
Mijn dag begint om 6 uur, dan maak ik ontbijt/lunchtrommeltjes, kleed ik de kleintjes aan etc., en dan ga ik naar mijn werk. Ik kom rond een uur of 7 thuis, dan heeft mijn man met de kinderen gegeten. Ik doe dan de kleintjes in bad, breng ze naar bed met verhaaltje en knuffels etc., en daarna eet ik. Vervolgens help ik waar nodig de oudsten met hun huiswerk/luister naar hun verhalen etc. Als de oudsten naar bed zijn, is het 22:00 uur en neem ik wat tijd voor mezelf (forummen, TV kijken, of nog wat werken etc.), en rond kwart voor 11 ga ik zitten en drinken man en ik een wijntje en spreken we de dag door, of bomen we over de Grote Zaken des levens etc. Needless to day dat ik laat naar bed ga, maar daar kan ik goed tegen.
Daarnaast heb ik regelmatig een afspraak met een vriendin, lummel ik eens wat aan, ons seksleven is ook prima, dank u, en onderhoud ik familiebanden.
Soms ervaar ik mijn leven als een snelkookpan, maar doorgaans ben ik gewoon heel erg tevreden.
.
dinsdag 23 september 2008 om 18:25
Ik ben zelf toch puber geweest? En serieus, er wordt altijd zo zwaarwichtig gedaan over die eerste babyjaren, maar ik vond het eerste jaar vele malen makkelijker dan het derde jaar, hoor. En zo wordt het volgens mij elk jaar een beetje moeilijker. De concrete verzórging neemt weliswaar af, maar daarvoor in de plaats komt opvoeding.
Die twee zaken worden nogal eens door elkaar gehaald in dit soort discussies, er wordt altijd gedaan alsof er aan een baby zoveel op te voeden valt maar dat vind ik persoonlijk echt gelul.
Am Yisrael Chai!