Werk & Studie
alle pijlers
Die steeds terugkerende behoefte om te stoppen met werken
dinsdag 24 maart 2009 om 21:56
Gek word ik van mezelf. Eens in de zoveel tijd krijg ik zo'n enorme drang om te stoppen met werken. Nu zit ik ook weer in zo'n fase, de vorige was een paar maanden terug toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer gestart was met werken. Toen weet ik het nog aan de hormonen. Maar telkens als ik in zo'n fase zit kan ik aan niets anders denken, en dat werkt niet mee aan een gemotiveerde werkhouding.
Maar jee, stoppen met werken, dat doe je toch niet. Werken hoort er nu eenmaal bij in het leven. Je verdient je eigen geld, houdt je eigen broek op, bent niet afhankelijk van een man, geeft het goede voorbeeld aan je kinderen.
Je kunt niet altijd maar doen wat leuk is, en dus ook niet zomaar niet gaan werken.
En toch, de behoefte komt telkens weer terug.
En niet eens om echt nooit meer te werken, maar omdat ik het in mijn hoofd gehaald heb dat als ik niet meer werk, ik open sta voor nieuwe ideeen en dan vanzelf wel ontdek wat ik echt wil in het leven, qua werk.
Roepen jullie eens wat slims tegen me waar ik wat mee kan, of vraag me iets wat me aan het denken (richting een oplossing, denken doe ik wel genoeg op het moment ) zet?
Maar jee, stoppen met werken, dat doe je toch niet. Werken hoort er nu eenmaal bij in het leven. Je verdient je eigen geld, houdt je eigen broek op, bent niet afhankelijk van een man, geeft het goede voorbeeld aan je kinderen.
Je kunt niet altijd maar doen wat leuk is, en dus ook niet zomaar niet gaan werken.
En toch, de behoefte komt telkens weer terug.
En niet eens om echt nooit meer te werken, maar omdat ik het in mijn hoofd gehaald heb dat als ik niet meer werk, ik open sta voor nieuwe ideeen en dan vanzelf wel ontdek wat ik echt wil in het leven, qua werk.
Roepen jullie eens wat slims tegen me waar ik wat mee kan, of vraag me iets wat me aan het denken (richting een oplossing, denken doe ik wel genoeg op het moment ) zet?
donderdag 26 maart 2009 om 13:56
In Nederland staat het dus níet los van allerlei genderkwesties. Ik heb het al vaker gezegd in dit topic, zodra dát niet meer het geval is zal ik nérgens over zeuren, maar zolang het nog een uitzondering is dat vrouwen gewoon werken, ambitieus zijn, goed voor zichzelf en hun toekomst zorgen en de term bijstandsmoeder ingeburgerd is blíjf ik zeuren
donderdag 26 maart 2009 om 14:11
Ik vind dat wel een interessante vraag: zijn de verschillen in rolverdeling tussen mannen en vrouwen nu meer door traditie dan wel biologische factoren ingegeven?
Als ik puur (heel wetenschappelijk dus ) naar mezelf kijk, dan zorg ik liever voor een baby dan mijn vriend. Mijn vriend is ook bijzonder zorgzaam, maar toch haal ik er meer voldoening uit en het gaat me ook makkelijker af. Maar ja, is dat nu aangeboren of ben ik gewoon geïndoctrineerd?
Qua buitenland: ik kan alleen meespreken over Duitsland, maar qua emancipatie vrees ik dat we in NL echt mijlenver voorliggen op Duitsland. Ik kan uiteraard niet spreken over de echt grote steden, maar hier is het qua vrouwenemancipatie echt huilen met de pet op en zijn heel vriendinnen van mij jaloers op de situatie in NL, die stukken gelijkwaardiger is.
Als ik puur (heel wetenschappelijk dus ) naar mezelf kijk, dan zorg ik liever voor een baby dan mijn vriend. Mijn vriend is ook bijzonder zorgzaam, maar toch haal ik er meer voldoening uit en het gaat me ook makkelijker af. Maar ja, is dat nu aangeboren of ben ik gewoon geïndoctrineerd?
Qua buitenland: ik kan alleen meespreken over Duitsland, maar qua emancipatie vrees ik dat we in NL echt mijlenver voorliggen op Duitsland. Ik kan uiteraard niet spreken over de echt grote steden, maar hier is het qua vrouwenemancipatie echt huilen met de pet op en zijn heel vriendinnen van mij jaloers op de situatie in NL, die stukken gelijkwaardiger is.
donderdag 26 maart 2009 om 14:17
Wat ik dus erg positief aan de situatie vind in NL is dat veel mannen tegenwoordig al dan niet tijdelijk minder werken en ouderschapsverlof opnemen. Ik ken zelf alleen enigszins oordelen over de situaties in Duitsland (waar ik woon) en de UK en Frankrijk (vrienden), maar in geen van deze landen is het voorstelbaar dat een man minder gaat werken. Ik heb er in ieder geval nog nooit van gehoord (mocht ik het mis hebben, dan hoor ik het graag).
Hier in Duitsland is er buiten de steden vrijwel geen opvang voor kinderen onder de 2 jaar. En kinderen gaan alleen 's morgens naar de Kindergarten of school. Dat houdt in dat de meeste vrouwen 3 jaar thuisblijven en daarna overstappen naar een 400 euro-baan. Hier in ons dorp is sinds 2 jaar 's middags ook opvang voor kinderen van 2 jaar en ouder en dat wordt al erg bijzonder gevonden. Een fenomeen als BSO kent men totaal niet.
Hier in Duitsland is er buiten de steden vrijwel geen opvang voor kinderen onder de 2 jaar. En kinderen gaan alleen 's morgens naar de Kindergarten of school. Dat houdt in dat de meeste vrouwen 3 jaar thuisblijven en daarna overstappen naar een 400 euro-baan. Hier in ons dorp is sinds 2 jaar 's middags ook opvang voor kinderen van 2 jaar en ouder en dat wordt al erg bijzonder gevonden. Een fenomeen als BSO kent men totaal niet.
donderdag 26 maart 2009 om 14:22
Hier in het dorp kent men ook geen BSO of officiele opvang voor kinderen; zelfs in Nederland loopt men buiten de grote steden achter.
Ik denk dus dat biologisch factoren wel meespelen, maar dat de maatschappellijke indoctrinatie nu zwaarder weegt. Want waarom zouden anders ook vrouwen in grote banen nog steeds het merendeel van de huishoudelijk taken op zich nemen? Je maakt mij niet wijs dat vrouwen biologisch gezien geschikter zijn om bijvoorbeeld te koken (zie ook het grote aantal mannelijke chef-koks).
Ik denk dus dat biologisch factoren wel meespelen, maar dat de maatschappellijke indoctrinatie nu zwaarder weegt. Want waarom zouden anders ook vrouwen in grote banen nog steeds het merendeel van de huishoudelijk taken op zich nemen? Je maakt mij niet wijs dat vrouwen biologisch gezien geschikter zijn om bijvoorbeeld te koken (zie ook het grote aantal mannelijke chef-koks).
donderdag 26 maart 2009 om 14:24
Toevallig ga ik as maandag weer weken na zo'n 3 jaar thuis te zijn gebleven voor mn kinderen.
Heerlijk was het, maar soms ook vreleijk klote, omdat je altijd 'vast' zit aan je kinderen.
Ik zou zeggen, gewoon stoppen, en kijken hoe het je bevalt, je kunt toch altijd weer aan het werk gaan?
Succes met je keuze!!
Heerlijk was het, maar soms ook vreleijk klote, omdat je altijd 'vast' zit aan je kinderen.
Ik zou zeggen, gewoon stoppen, en kijken hoe het je bevalt, je kunt toch altijd weer aan het werk gaan?
Succes met je keuze!!
donderdag 26 maart 2009 om 14:29
Ik denk dat vrouwen misschien biologisch íets beter zijn met baby's, máár ik denk ook dat wij inmiddels zo ver van onze natuurlijke zelf (zwééf... ) zijn verwijderd dat dat niet meer opgaat.
De rolverdeling zoals hij er nu is is relatief nieuw. Vroegah werkte gewoon iedereen, tenzij je rijk was, dan werkte je niet, ook de mannen niet. En kinderen opvoeden liet je dan door de gouvernante doen. En als je arm was werkten de kinderen óók en/of werden opgevoed door elkaar/opa's/oma's/mensen die niet konden werken.
Pas toen er zoveel welvaart kwam dat niet meer iedereen hoefde te werken kwam de thuisblijfmoeder. En die had eerst ook nog een héél huishouden om zich op te storten en een stuk of 8 kinderen om voor te zorgen.
Pas de laatste, pakweg, 30/40 jaar hebben vrouwen mínder kinderen en mínder tijd voor het huishouden nodig. En pas de laatste 15 jaar ofzo is het opvoeden van kinderen een project op zich geworden. Je hoort nu over 'exclusieve aandacht' en meer van dat soort kreten en KDV's zouden slecht zijn. Terwijl de situatie op een KDV denk ik méér lijkt op de gezinssituatie van 40 jaar geleden dan thuiszitten met 2 kinderen.
Maar goed... andere discussie misschien. Ik ben ervan overtuigd dat het al dan niet met baby's en kinderen kunnen omgaan voor een deel berust op persoonlijkheid, voor een deel op geslacht en voor een deel op ervaring en investeren. En geslacht lijkt me absoluut de ondergeschikte factor.
Alleen worden mannen als tweederangs ouders gezien, hebben ze na het zwangerschapsverlof al een niet in te lopen achterstand op hun vrouw, enzovoorts.
Dus.
*stapt langzaam weer van stokpaardje*
De rolverdeling zoals hij er nu is is relatief nieuw. Vroegah werkte gewoon iedereen, tenzij je rijk was, dan werkte je niet, ook de mannen niet. En kinderen opvoeden liet je dan door de gouvernante doen. En als je arm was werkten de kinderen óók en/of werden opgevoed door elkaar/opa's/oma's/mensen die niet konden werken.
Pas toen er zoveel welvaart kwam dat niet meer iedereen hoefde te werken kwam de thuisblijfmoeder. En die had eerst ook nog een héél huishouden om zich op te storten en een stuk of 8 kinderen om voor te zorgen.
Pas de laatste, pakweg, 30/40 jaar hebben vrouwen mínder kinderen en mínder tijd voor het huishouden nodig. En pas de laatste 15 jaar ofzo is het opvoeden van kinderen een project op zich geworden. Je hoort nu over 'exclusieve aandacht' en meer van dat soort kreten en KDV's zouden slecht zijn. Terwijl de situatie op een KDV denk ik méér lijkt op de gezinssituatie van 40 jaar geleden dan thuiszitten met 2 kinderen.
Maar goed... andere discussie misschien. Ik ben ervan overtuigd dat het al dan niet met baby's en kinderen kunnen omgaan voor een deel berust op persoonlijkheid, voor een deel op geslacht en voor een deel op ervaring en investeren. En geslacht lijkt me absoluut de ondergeschikte factor.
Alleen worden mannen als tweederangs ouders gezien, hebben ze na het zwangerschapsverlof al een niet in te lopen achterstand op hun vrouw, enzovoorts.
Dus.
*stapt langzaam weer van stokpaardje*
donderdag 26 maart 2009 om 14:30
En die chefkoks koken dan vervolgens thuis nooit .
Uiteraard is het een combinatie, maar ik denk dat vrouwen wel het manco hebben dat ze, vanuit biologisch persectief gezien, zorgzamer zijn en meer zorgende taken naar zich toetrekken (mannen als jagers enzo, je weet het wel). Ik merk dit ook echt wel bij mezelf. Vind het bijna genant om op te merken, maar ik zie regelmatig verschillen tussen mezelf en vriend en hoe we met bepaalde dingen omgaan. Ik zie het ook bij mijn kinderen, hoe jong ze ook nog zijn.
Ik vraag me dus ook altijd af in hoeverre je een absolute gelijkheid tussen vrouwen en mannen móet willen nastreven.
Ik denk namelijk dat dat niet gaat werken en ook vaak zelfs averechts werkt. Wat dat betreft vind ik de situatie in NL dus helemaal niet zo slecht (al zou ik graag een langer verlof voor de mannen zien).
Uiteraard is het een combinatie, maar ik denk dat vrouwen wel het manco hebben dat ze, vanuit biologisch persectief gezien, zorgzamer zijn en meer zorgende taken naar zich toetrekken (mannen als jagers enzo, je weet het wel). Ik merk dit ook echt wel bij mezelf. Vind het bijna genant om op te merken, maar ik zie regelmatig verschillen tussen mezelf en vriend en hoe we met bepaalde dingen omgaan. Ik zie het ook bij mijn kinderen, hoe jong ze ook nog zijn.
Ik vraag me dus ook altijd af in hoeverre je een absolute gelijkheid tussen vrouwen en mannen móet willen nastreven.
Ik denk namelijk dat dat niet gaat werken en ook vaak zelfs averechts werkt. Wat dat betreft vind ik de situatie in NL dus helemaal niet zo slecht (al zou ik graag een langer verlof voor de mannen zien).
donderdag 26 maart 2009 om 14:38
Het wordt wel een off-topic-verhaal (sorry Morrie als je vanavond te veel moet bijlezen), maar ik zat me net ook te bedenken dat ik een absolute gelijkwaardigheid in mijn relatie met vriend helemaal niet leuk zou vinden. Ik vind de verschillen tussen man en vrouw juist een extra dimensie aan onze relatie geven. Vriend en ik doen dan ook totaal niet aan afwegen. Ik zal ongetwijfeld meer in het huishouden doen, hij doet de administratie (waar ik een enorme hekel aan heb, mijn belastingaangifte doet hij helaas niet).
Morrie maakte de opmerking ook al eerder: als je gelijkwaardigheid als streven hebt, dan kun je beter jezelf klonen en daarmee samen gaan wonen.
Morrie maakte de opmerking ook al eerder: als je gelijkwaardigheid als streven hebt, dan kun je beter jezelf klonen en daarmee samen gaan wonen.
donderdag 26 maart 2009 om 14:43
Maar hier in huis is dat dus ábsoluut niet het geval. Hij is de gevoelige van ons tweeen, ik kijk veel zakelijker naar dingen. Hij heeft relatief veel eigenschappen die als 'vrouwelijk' worden gezien, en ik relatief veel die als 'mannelijk' worden gezien. Ik vind de verschillen in onze relatie ook leuk, maar ik zie dat als verschillen tussen onze persoonlijkheden en zie dat los van ons geslacht.
Ik ben helemaal niet verzorgender dan mijn man. Ik moest ontzéttend wennen aan het moeder zijn, net als hij aan het vader zijn.
Wij hebben de rollen een aantal keren omgedraaid, als ik full-time werkte viel ik in de 'werkendemannenrol' als ik niet oppaste, dus mopperen dat het huis niet netjes was, niet wakker worden 's nachts als dochter huilde, enzovoorts. En hij werd een halve huisvrouw, trok dochter uit mijn handen omdat ik het niet goed deed, enzovoorts. Waren de rollen omgedraaid, dan gedroegen we ons ook weer anders, werd ik wél 's nachts wakker, enzovoorts.
Het is maar net hoe je het inricht, heb ik het idee.
Dus wij hebben toen besloten om alles 50 % te delen, niet helemáál, zo doe ik meer administratie, hij meer klussen, ik de wc's en hij de afwas, omdat we dat leuker vinden/het beter kunnen dan de ander, maar in wezen besteden we evenveel tijd aan de kinderen, gaan er even vaak uit, verschonen evenveel luiers, verdienen evenveel geld, enzovoorts.
Ik ben helemaal niet verzorgender dan mijn man. Ik moest ontzéttend wennen aan het moeder zijn, net als hij aan het vader zijn.
Wij hebben de rollen een aantal keren omgedraaid, als ik full-time werkte viel ik in de 'werkendemannenrol' als ik niet oppaste, dus mopperen dat het huis niet netjes was, niet wakker worden 's nachts als dochter huilde, enzovoorts. En hij werd een halve huisvrouw, trok dochter uit mijn handen omdat ik het niet goed deed, enzovoorts. Waren de rollen omgedraaid, dan gedroegen we ons ook weer anders, werd ik wél 's nachts wakker, enzovoorts.
Het is maar net hoe je het inricht, heb ik het idee.
Dus wij hebben toen besloten om alles 50 % te delen, niet helemáál, zo doe ik meer administratie, hij meer klussen, ik de wc's en hij de afwas, omdat we dat leuker vinden/het beter kunnen dan de ander, maar in wezen besteden we evenveel tijd aan de kinderen, gaan er even vaak uit, verschonen evenveel luiers, verdienen evenveel geld, enzovoorts.
donderdag 26 maart 2009 om 14:45
Ik ben dus niet voor absolute gelijkheid, maar kijken naar wie waar goed in is en de taken op die manier verdelen. En aangezien ik domweg niet geloof dat vrouwen per definitie beter zorgen en mannen per definitie beter buitenshuis kunnen werken geloof ik er ook niets van dat het op die manier verdeeld wordt bij veel gezinnen, al denken ze dat wel
donderdag 26 maart 2009 om 14:49
quote:Work schreef op 25 maart 2009 @ 09:08:
Ik wil graag ook even reageren op de reacties van Spinster. Ik ben het met je eens dat een vrouw haar eigen broek moet kunnen ophouden als dat nodig is. Maar ik vind wel dat je het heel sterk neerzet.
Mijn vriend en ik werk beide 40 uur. Dat betekent dat onze avonden en weekenden vol zitten met al het andere wat nog moet. Mijn vriend zou het geweldig vinden als ik minder ga werken, simpelweg omdat we dan meer tijd over houden voor elkaar en leuke dingen en alles wat relaxter word. Kan hij dan niet minder gaan werken? Ja, zou kunnen, ware het niet dat mijn salaris veel lager ligt dan het zijne en we er dus flink op inleveren. Wij kiezen er daarom voor dat ik minder ga werken. Ik vind niet dat hij mij dan onderhoud. Simpel; het scheelt hem ook tijd omdat ie ineens minder hoeft te gaan doen en bovendien geeft dat ons beide rust.
En hij betaalt nu ook al alimentatie, dus hij weet waar hij aan begint....Dit was mij posting idd. Maar het is misscien handig als je ook even kijkt waar ik daarmee op reageerde. Hij is blij voor mij idd, ik heb jaren alleen maar gewerkt omdat mijn gezondheid niet anders toeliet. Nu krijg ik de kans op bijvoorbeeld een studie te gaan doen. Iets wat ik al heel lang graag wil. Simpelweg omdat ik het nu niet meer in mijn eentje hoeft te bekostigen. Ik heb alles aan de kant gezet om voor mijn eigen onderhoud te kunnen zorgen. Nu wordt dat gewoon iets makkelijker.... Kan ik dan niet meer mijn eigen broek op houden? Zeker wel. Ik kan gewoon weer terug naar fulltime als het moet, maar voor nu wordt mijn leven een beetje leuker. Dus ja, dat gunt hij mij.
Ik wil graag ook even reageren op de reacties van Spinster. Ik ben het met je eens dat een vrouw haar eigen broek moet kunnen ophouden als dat nodig is. Maar ik vind wel dat je het heel sterk neerzet.
Mijn vriend en ik werk beide 40 uur. Dat betekent dat onze avonden en weekenden vol zitten met al het andere wat nog moet. Mijn vriend zou het geweldig vinden als ik minder ga werken, simpelweg omdat we dan meer tijd over houden voor elkaar en leuke dingen en alles wat relaxter word. Kan hij dan niet minder gaan werken? Ja, zou kunnen, ware het niet dat mijn salaris veel lager ligt dan het zijne en we er dus flink op inleveren. Wij kiezen er daarom voor dat ik minder ga werken. Ik vind niet dat hij mij dan onderhoud. Simpel; het scheelt hem ook tijd omdat ie ineens minder hoeft te gaan doen en bovendien geeft dat ons beide rust.
En hij betaalt nu ook al alimentatie, dus hij weet waar hij aan begint....Dit was mij posting idd. Maar het is misscien handig als je ook even kijkt waar ik daarmee op reageerde. Hij is blij voor mij idd, ik heb jaren alleen maar gewerkt omdat mijn gezondheid niet anders toeliet. Nu krijg ik de kans op bijvoorbeeld een studie te gaan doen. Iets wat ik al heel lang graag wil. Simpelweg omdat ik het nu niet meer in mijn eentje hoeft te bekostigen. Ik heb alles aan de kant gezet om voor mijn eigen onderhoud te kunnen zorgen. Nu wordt dat gewoon iets makkelijker.... Kan ik dan niet meer mijn eigen broek op houden? Zeker wel. Ik kan gewoon weer terug naar fulltime als het moet, maar voor nu wordt mijn leven een beetje leuker. Dus ja, dat gunt hij mij.
donderdag 26 maart 2009 om 14:52
Tuurlijk zijn er uitzonderingen Eowynn, maar ik geloof in de gemiddelden. Waarbij je dan altijd kan discussieren waar deze verschillen uit ontstaan zijn.
Ik was vroeger een nogal atypisch meisje, dus ik was nogal verbaasd toen er na de geboorte van mijn kinderen ineens allerlei vrouwelijke eigenschappen bij mij boven kwamen drijven (waarvan ik echt niet wist dat ik ze had ).
Ik was vroeger een nogal atypisch meisje, dus ik was nogal verbaasd toen er na de geboorte van mijn kinderen ineens allerlei vrouwelijke eigenschappen bij mij boven kwamen drijven (waarvan ik echt niet wist dat ik ze had ).
donderdag 26 maart 2009 om 15:18
"Dat betekent dat onze avonden en weekenden vol zitten met al het andere wat nog moet. Mijn vriend zou het geweldig vinden als ik minder ga werken, simpelweg omdat we dan meer tijd over houden voor elkaar en leuke dingen en alles wat relaxter word."
Dus al dat andere wat nog moet komt nu op jou neer Work. Want anders krijgt je vriend het niet relaxter, jij moet dat faciliteren. En dan gunt hij jou? Volgens mij gun je dat hem.
Dus al dat andere wat nog moet komt nu op jou neer Work. Want anders krijgt je vriend het niet relaxter, jij moet dat faciliteren. En dan gunt hij jou? Volgens mij gun je dat hem.
donderdag 26 maart 2009 om 15:25
Hoeveel uur ga je eigenlijk minder werken Work? Want ik tel maar eens even. Jullie avonden en weekenden zitten nu vol met de dingen die nog moeten. Laten we stellen dat je daar elke avond 2 uur aan kwijt bent, en dan een dag in het weekend. Dat is zo'n 20 uur per week, en dan doe je die dingen neem ik aan samen. Misschien kan het alleen wat sneller en doet hij straks ook nog wat, dus als jij daarvoor op gaat draaien ben je zo'n 30 uur per week kwijt aan de dingen die nog moeten. Je werkt nu 40 uur per week, en je vriend gunt je een studie. Als je helemaal zou stoppen met werken, heb je daar nog precies 10 uur per week voor over, terwijl je 30 uur met corvee bezig bent en bovendien je salaris en zelfstandigheid kwijt bent. Je vriend daarentegen is 20 uur per week corvee kwijt, en hoeft daar niets voor in te leveren. Wie gunt nou wie wat?
donderdag 26 maart 2009 om 15:34
quote:koeka schreef op 26 maart 2009 @ 10:46:
[...]
Niks discussievervalsing, ik chargeer gewoon, in de hoop duidelijk te maken dat je typering van mij enigszins onterecht was .Nah, zo villein als je het oppakte was het niet bedoeld. Dus op je soit zeg ik soit quote:Op mijn eerdere bescheiden pleidooi voor het respecteren van een relationeel harmoniemodel, ipv het per se vast willen houden aan een model waarin beide partners financieel onafhankelijk zijn, werd door een aantal mensen gereageerd met een rare typering van mij als onzelfstandig, niet-ambitieus figuur met een naief relatie-en wereldbeeld. Lees maar even terug.Ik heb het gelezen, maar ik wil toch benadrukken dat ik het niet die richting op heb gebracht.
Ik constateer dat in Nederland mannen massaal werken, en vrouwen massaal de zorgtaken op zich nemen (zelfs als ze full time werken!!!). Ik constateer ook dat vrij veel relaties stuk lopen. En ik constateer dat het in heel veel gevallen de vrouw is die dan aan het kortste eind trekt. En dat ze daar dan niet zelden stevig over klaagt.
En dan ben ik gewoon verbaasd dat vrouwen dat laten gebeuren. Evengoed ben ik verbaasd als mannen het normaal vinden dat vrouwlief wel zal zorgen dat zij fijn carriere kunnen maken, of dat ze als de kinderen het huis uit zijn eindelijk eens door krijgen wat ze allemaal gemist hebben door er nooit te zijn.
Ik zeg van niemand hier dat zij (of hij) dat doet, ik zeg ook niet dat het fout is ofzo. Ik zie wel dat de feiten liggen zoals ze liggen, en ik verbaas me daarover.
[...]
Niks discussievervalsing, ik chargeer gewoon, in de hoop duidelijk te maken dat je typering van mij enigszins onterecht was .Nah, zo villein als je het oppakte was het niet bedoeld. Dus op je soit zeg ik soit quote:Op mijn eerdere bescheiden pleidooi voor het respecteren van een relationeel harmoniemodel, ipv het per se vast willen houden aan een model waarin beide partners financieel onafhankelijk zijn, werd door een aantal mensen gereageerd met een rare typering van mij als onzelfstandig, niet-ambitieus figuur met een naief relatie-en wereldbeeld. Lees maar even terug.Ik heb het gelezen, maar ik wil toch benadrukken dat ik het niet die richting op heb gebracht.
Ik constateer dat in Nederland mannen massaal werken, en vrouwen massaal de zorgtaken op zich nemen (zelfs als ze full time werken!!!). Ik constateer ook dat vrij veel relaties stuk lopen. En ik constateer dat het in heel veel gevallen de vrouw is die dan aan het kortste eind trekt. En dat ze daar dan niet zelden stevig over klaagt.
En dan ben ik gewoon verbaasd dat vrouwen dat laten gebeuren. Evengoed ben ik verbaasd als mannen het normaal vinden dat vrouwlief wel zal zorgen dat zij fijn carriere kunnen maken, of dat ze als de kinderen het huis uit zijn eindelijk eens door krijgen wat ze allemaal gemist hebben door er nooit te zijn.
Ik zeg van niemand hier dat zij (of hij) dat doet, ik zeg ook niet dat het fout is ofzo. Ik zie wel dat de feiten liggen zoals ze liggen, en ik verbaas me daarover.
donderdag 26 maart 2009 om 15:37
quote:koeka schreef op 26 maart 2009 @ 13:07:
Rider, alles herlezend, zie ik dat jou positie inderdaad wel wat genuanceerder ligt en dat je vooral ageert tegen een, volgens jou, dominant gezinsbeeld waarin een ongelijke verdeling van werk en zorgtaken nog altijd de norm is.
Ok, dan kan ik je opmerkingen iets beter plaatsen. Ben ik blij mee!quote:Het punt is echter dat ik dit gezinsbeeld helemaal niet herken, niet in mijn relatie, maar ook niet binnen de relaties in mijn omgeving. Dat komt enerzijds waarschijnlijk door een ietwat a-typische sociale omgeving (met veel vaders met creatieve beroepen en dientengevolge flexibele uren, die mede daardoor een heel groot deel van de zorg-en huishoudtaken voor hun rekening kunnen nemen, en moeders die een groot deel van het gezinsinkomen binnenbrengen), en anderzijds doordat ik niet in Nederland woon, en er hier -iig onder hogeropgeleiden- nauwelijks verschil is in de arbeidsparticipatie tussen mannen en vrouwen. (Het beruchte anderhalfverdienersmodel is hier nagenoeg onbekend en thuisblijfmoeders zijn een grote zeldzaamheid.)Dat zal zeker schelen. Nederland is ongeveer even ongeëmancipeerd als Zimbabwe, heb ik de indruk. (Indruk opgedaan door eigen waarneming in nogal wat landen)quote:Als iemand aangeeft zijn baan op te willen zeggen, dan vermoed jij kennelijk meteen een bevestiging van een onwenselijk rollenpatroon (getuige ook je opmerkingen naar mij toe?), terwijl ik het primair zie als een behoefte aan een andere levensinvulling, al dan niet tijdelijk. En dat lijkt me een heel legitieme behoefte, die in vele gevallen helemaal losstaat van genderkwesties.In Nederland is het, vrees ik, wel degelijk een genderkwestie. Dat vind ik raar. Verder moet echt, echt, echt, iedereen doen waar hij of zij gelukkig van wordt.
Rider, alles herlezend, zie ik dat jou positie inderdaad wel wat genuanceerder ligt en dat je vooral ageert tegen een, volgens jou, dominant gezinsbeeld waarin een ongelijke verdeling van werk en zorgtaken nog altijd de norm is.
Ok, dan kan ik je opmerkingen iets beter plaatsen. Ben ik blij mee!quote:Het punt is echter dat ik dit gezinsbeeld helemaal niet herken, niet in mijn relatie, maar ook niet binnen de relaties in mijn omgeving. Dat komt enerzijds waarschijnlijk door een ietwat a-typische sociale omgeving (met veel vaders met creatieve beroepen en dientengevolge flexibele uren, die mede daardoor een heel groot deel van de zorg-en huishoudtaken voor hun rekening kunnen nemen, en moeders die een groot deel van het gezinsinkomen binnenbrengen), en anderzijds doordat ik niet in Nederland woon, en er hier -iig onder hogeropgeleiden- nauwelijks verschil is in de arbeidsparticipatie tussen mannen en vrouwen. (Het beruchte anderhalfverdienersmodel is hier nagenoeg onbekend en thuisblijfmoeders zijn een grote zeldzaamheid.)Dat zal zeker schelen. Nederland is ongeveer even ongeëmancipeerd als Zimbabwe, heb ik de indruk. (Indruk opgedaan door eigen waarneming in nogal wat landen)quote:Als iemand aangeeft zijn baan op te willen zeggen, dan vermoed jij kennelijk meteen een bevestiging van een onwenselijk rollenpatroon (getuige ook je opmerkingen naar mij toe?), terwijl ik het primair zie als een behoefte aan een andere levensinvulling, al dan niet tijdelijk. En dat lijkt me een heel legitieme behoefte, die in vele gevallen helemaal losstaat van genderkwesties.In Nederland is het, vrees ik, wel degelijk een genderkwestie. Dat vind ik raar. Verder moet echt, echt, echt, iedereen doen waar hij of zij gelukkig van wordt.
donderdag 26 maart 2009 om 17:21
donderdag 26 maart 2009 om 18:34
Denk je dat hij niets meer gaat doen? Helaas dat zit er niet in en dat weet hij maar al te goed. Het is met name om er voor te zorgen dat ik ook een leven heb, naast werken. Met alle dingen die moeten, bedoel ik niet alleen huishouden, maar ook familiebezoek etc. Geweldig dat ik daar strax meer ruimte voor heb. Ik ga ipv 5 dagen 4 dagen werken
donderdag 26 maart 2009 om 22:24
quote:koeka schreef op 26 maart 2009 @ 13:07:
Rider, alles herlezend, zie ik dat jou positie inderdaad wel wat genuanceerder ligt en dat je vooral ageert tegen een, volgens jou, dominant gezinsbeeld waarin een ongelijke verdeling van werk en zorgtaken nog altijd de norm is.
Ok, dan kan ik je opmerkingen iets beter plaatsen.
Het punt is echter dat ik dit gezinsbeeld helemaal niet herken, niet in mijn relatie, maar ook niet binnen de relaties in mijn omgeving. Dat komt enerzijds waarschijnlijk door een ietwat a-typische sociale omgeving (met veel vaders met creatieve beroepen en dientengevolge flexibele uren, die mede daardoor een heel groot deel van de zorg-en huishoudtaken voor hun rekening kunnen nemen, en moeders die een groot deel van het gezinsinkomen binnenbrengen), en anderzijds doordat ik niet in Nederland woon, en er hier -iig onder hogeropgeleiden- nauwelijks verschil is in de arbeidsparticipatie tussen mannen en vrouwen. (Het beruchte anderhalfverdienersmodel is hier nagenoeg onbekend en thuisblijfmoeders zijn een grote zeldzaamheid.)
Als iemand aangeeft zijn baan op te willen zeggen, dan vermoed jij kennelijk meteen een bevestiging van een onwenselijk rollenpatroon (getuige ook je opmerkingen naar mij toe?), terwijl ik het primair zie als een behoefte aan een andere levensinvulling, al dan niet tijdelijk. En dat lijkt me een heel legitieme behoefte, die in vele gevallen helemaal losstaat van genderkwesties.Ik ben nog niet bijgelezen, was aan het zoeken waar ik gebleven ben, en stuitte op deze post. Dit geeft volledig weer hoe ik somige reacfties ervaar. Ik (ik ben tenslotte degene die dit topic geopend heeft vanuit een bepaalde behoefte) herken me ook niet in het beeld dat geschetst wordt over 'het domme vrouwtje dat wel zal willen stoppen met werken om het huishouden te gaan doen'.
Rider, alles herlezend, zie ik dat jou positie inderdaad wel wat genuanceerder ligt en dat je vooral ageert tegen een, volgens jou, dominant gezinsbeeld waarin een ongelijke verdeling van werk en zorgtaken nog altijd de norm is.
Ok, dan kan ik je opmerkingen iets beter plaatsen.
Het punt is echter dat ik dit gezinsbeeld helemaal niet herken, niet in mijn relatie, maar ook niet binnen de relaties in mijn omgeving. Dat komt enerzijds waarschijnlijk door een ietwat a-typische sociale omgeving (met veel vaders met creatieve beroepen en dientengevolge flexibele uren, die mede daardoor een heel groot deel van de zorg-en huishoudtaken voor hun rekening kunnen nemen, en moeders die een groot deel van het gezinsinkomen binnenbrengen), en anderzijds doordat ik niet in Nederland woon, en er hier -iig onder hogeropgeleiden- nauwelijks verschil is in de arbeidsparticipatie tussen mannen en vrouwen. (Het beruchte anderhalfverdienersmodel is hier nagenoeg onbekend en thuisblijfmoeders zijn een grote zeldzaamheid.)
Als iemand aangeeft zijn baan op te willen zeggen, dan vermoed jij kennelijk meteen een bevestiging van een onwenselijk rollenpatroon (getuige ook je opmerkingen naar mij toe?), terwijl ik het primair zie als een behoefte aan een andere levensinvulling, al dan niet tijdelijk. En dat lijkt me een heel legitieme behoefte, die in vele gevallen helemaal losstaat van genderkwesties.Ik ben nog niet bijgelezen, was aan het zoeken waar ik gebleven ben, en stuitte op deze post. Dit geeft volledig weer hoe ik somige reacfties ervaar. Ik (ik ben tenslotte degene die dit topic geopend heeft vanuit een bepaalde behoefte) herken me ook niet in het beeld dat geschetst wordt over 'het domme vrouwtje dat wel zal willen stoppen met werken om het huishouden te gaan doen'.
donderdag 26 maart 2009 om 22:31
quote:Dhelia schreef op 26 maart 2009 @ 08:06:
[...]
Wat is dan het verschil op die dagen? Wat zorgt ervoor dat je díe dag wel lekker hebt gewerkt, en andere dagen niet? Als je dat inzichtelijk weet te krijgen, ben je misschien al weer een stap verder richting 'waar word ik gelukkig van'.
(moet nu werken tot vanavond heel laat, dus tot zover mijn bijdragen van vandaag )Dat heeft te maken met de algehele situatie bij ons op kantoor op die dagen. Op die dagen kan ik snel schakelen, heb ik de juiste medewerkers tot mijn beschikking, kan er gepland worden, worden zaken opgelost. Het zijn zaken die met de manier van werken bij mijn huidige werkgever te maken hebben. Een manier van werken die mij niet goed past.
[...]
Wat is dan het verschil op die dagen? Wat zorgt ervoor dat je díe dag wel lekker hebt gewerkt, en andere dagen niet? Als je dat inzichtelijk weet te krijgen, ben je misschien al weer een stap verder richting 'waar word ik gelukkig van'.
(moet nu werken tot vanavond heel laat, dus tot zover mijn bijdragen van vandaag )Dat heeft te maken met de algehele situatie bij ons op kantoor op die dagen. Op die dagen kan ik snel schakelen, heb ik de juiste medewerkers tot mijn beschikking, kan er gepland worden, worden zaken opgelost. Het zijn zaken die met de manier van werken bij mijn huidige werkgever te maken hebben. Een manier van werken die mij niet goed past.
