Werk & Studie
alle pijlers
Dochter op kamers,verstand -gevoel.
woensdag 29 april 2009 om 13:28
Tsja,
Die tijd breekt aan natuurlijk.
Heel gezond ,vrij zijn,zelfstandig....
En ik begrijp dat volkomen.
Gezellig ook in de stad waar je studeert,je eigen stekkie.
Genieten van het student zijn,vrienden,uitgaan,lekker eten bij elkaar etc.
Top natuurlijk!!
Maarja....ik ben de moeder he...
En heb natuurlijk allerlei "domme"gedachten en adviezen...ook een brug te ver waarschijnlijk.
Want ik denk aan haar toekomst....
Hoe fijn het is om straks een echt eigen stekje te kunnen huren.
En daar heb je middelen voor nodig.
Dus ik zeg..sparen meid!!! geen studieschuld!!
Want straks wil je wellicht iets kopen(ik weet het...10 bruggen verder)
En de vooruitzichten en veranderingen zien er niet bepaalt rooskleurig uit.
Haar studie wordt betaald en het reizen is prima te doen(al is minder reizen fijner,dat snap ik wel).
Een baantje en de inkomsten daarvan is alleen nodig voor haarzelf.
Daarvan zou ze dus heel mooi kunnen sparen.
En zo een mooi potje vergaren voor later...om een iets makkelijkere start te maken in de grote mensen wereld.
En dat gun ik haar zo.
Ik vind het echt zonde om een schuld aan te gaan en niet te kunnen sparen.
Ik adviseer haar dan ook 2/3 jaartjes te wachten.
Meer spaarmogelijkheden/minder schuld en toch de laatste jaartjes wat studenten leven meepikken..
Dom advies zeker he....van je moeder.
Ik laat haar vrij in haar keuze,maar vind het erg lastig.
Die tijd breekt aan natuurlijk.
Heel gezond ,vrij zijn,zelfstandig....
En ik begrijp dat volkomen.
Gezellig ook in de stad waar je studeert,je eigen stekkie.
Genieten van het student zijn,vrienden,uitgaan,lekker eten bij elkaar etc.
Top natuurlijk!!
Maarja....ik ben de moeder he...
En heb natuurlijk allerlei "domme"gedachten en adviezen...ook een brug te ver waarschijnlijk.
Want ik denk aan haar toekomst....
Hoe fijn het is om straks een echt eigen stekje te kunnen huren.
En daar heb je middelen voor nodig.
Dus ik zeg..sparen meid!!! geen studieschuld!!
Want straks wil je wellicht iets kopen(ik weet het...10 bruggen verder)
En de vooruitzichten en veranderingen zien er niet bepaalt rooskleurig uit.
Haar studie wordt betaald en het reizen is prima te doen(al is minder reizen fijner,dat snap ik wel).
Een baantje en de inkomsten daarvan is alleen nodig voor haarzelf.
Daarvan zou ze dus heel mooi kunnen sparen.
En zo een mooi potje vergaren voor later...om een iets makkelijkere start te maken in de grote mensen wereld.
En dat gun ik haar zo.
Ik vind het echt zonde om een schuld aan te gaan en niet te kunnen sparen.
Ik adviseer haar dan ook 2/3 jaartjes te wachten.
Meer spaarmogelijkheden/minder schuld en toch de laatste jaartjes wat studenten leven meepikken..
Dom advies zeker he....van je moeder.
Ik laat haar vrij in haar keuze,maar vind het erg lastig.
woensdag 29 april 2009 om 13:36
Ik kan me voorstellen dat het lastig is. Nu ik geen student meer ben zie ik pas het voordeel van sparen in
Een studieschuld hoeft niet perse erg te zijn hoor. Ik heb 2 jaar lang 500 euro per maand geleend van de IBG. Heb een leuke studententijd gehad, en ervoor in het buitenland gestudeerd. Verder heb ik er altijd bij gewerkt. Maar als student denk je gewoon nog niet aan sparen. Dat komt over een paar jaartjes vanzelf wel.
En ik betaal nu al 5 jaar per maand 70 euro aan de IBG terug. Nu ik werk merk ik die 70 euro niet eens. Overigens kun je gewoon een huis kopen (lees: lening/hypotheek bij bank krijgen) ondanks een IBG schuld. Sinds ik werk spaar ik tevens 300 euro per maand. Dus die 2/3 jaartjes wachten maken nou ook niet zoveel uit lijkt mij.
Een studieschuld hoeft niet perse erg te zijn hoor. Ik heb 2 jaar lang 500 euro per maand geleend van de IBG. Heb een leuke studententijd gehad, en ervoor in het buitenland gestudeerd. Verder heb ik er altijd bij gewerkt. Maar als student denk je gewoon nog niet aan sparen. Dat komt over een paar jaartjes vanzelf wel.
En ik betaal nu al 5 jaar per maand 70 euro aan de IBG terug. Nu ik werk merk ik die 70 euro niet eens. Overigens kun je gewoon een huis kopen (lees: lening/hypotheek bij bank krijgen) ondanks een IBG schuld. Sinds ik werk spaar ik tevens 300 euro per maand. Dus die 2/3 jaartjes wachten maken nou ook niet zoveel uit lijkt mij.
woensdag 29 april 2009 om 13:44
Maar als je 18/19 bent lijken 2/3 jaar zoveel! Ik snap die drang naar onafhankelijkheid wel, had er zelf ook last van, vroegah. Mijn 1e vogel is vorig jaar het nest uitgevlogen en daar hielp alle rede van de wereld niet. Studieschuld, sparen, vooruitzichten, je hebt het goed thuis, het is goed te reizen (10 min met trein), je hebt vrijheid etc. Dat woog niet op tegen de drang om de wereld 'eiges' te gaan verkennen.
En ik moet zeggen, het bevalt aan beide kanten prima. We gaan tegenwoordig lekker uit eten bij ons kind en we kunnen gezellig samen een terrasje pakken of winkelen.
En ik moet zeggen, het bevalt aan beide kanten prima. We gaan tegenwoordig lekker uit eten bij ons kind en we kunnen gezellig samen een terrasje pakken of winkelen.
woensdag 29 april 2009 om 13:47
Tja, ik vind het inderdaad een dom advies Iry! Want dan ben je misschien geld rijker, maar een heel stuk ervaring armer.
Een tijdje in een klein kot zitten met één gammele pan brengt ook zo zijn levenswijsheden met zich mee. En als je groter er serieuzer wilt gaan wonen opeens de behoefte voelen om daarvoor hard te gaan werken en sparen in plaats van de comfortabele spaarrekening plunderen is ook helemaal niet slecht.
Lekker een kamer laten zoeken en niet vragen dat ze te volwassen en verantwoordelijk in een keer moet zijn!
Een tijdje in een klein kot zitten met één gammele pan brengt ook zo zijn levenswijsheden met zich mee. En als je groter er serieuzer wilt gaan wonen opeens de behoefte voelen om daarvoor hard te gaan werken en sparen in plaats van de comfortabele spaarrekening plunderen is ook helemaal niet slecht.
Lekker een kamer laten zoeken en niet vragen dat ze te volwassen en verantwoordelijk in een keer moet zijn!
I only get one shot at life - so I shoot to kill
woensdag 29 april 2009 om 13:48
Iry en dan de studententijd missen? Altijd naar huis of ergens blijven pitten, nooit je eigen minihokje? Natuurlijk is het voor iedereen anders maar ik heb zo ontzettend veel geleerd in die periode. Daar kan geen spaarrekening tegenop.
Naast de supergoeie tijd en vriendschappen en toestanden en noem het allemaal maar op.
Naast de supergoeie tijd en vriendschappen en toestanden en noem het allemaal maar op.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 29 april 2009 om 13:50
Ik ben zelf altijd veel te veel met de toekomst bezig geweest en vind dat nu wel eens jammer. "had ik maar...." spookt wel eens door m'n hoofd.
Oftewel: als je dochter dit nu wil doen, laat haar dan gaan! Natuurlijk zjin er 100 argumenten tegen te verzinnen, maar als ze afgestudeerd is zal ze heus een goede baan vinden en is zo'n studieschuld zo erg niet hoor.
Oftewel: als je dochter dit nu wil doen, laat haar dan gaan! Natuurlijk zjin er 100 argumenten tegen te verzinnen, maar als ze afgestudeerd is zal ze heus een goede baan vinden en is zo'n studieschuld zo erg niet hoor.
woensdag 29 april 2009 om 13:55
Toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen had ik krijgertjes en tweedehansjes. En sparen van een studiebeurs als je op jezelf woont. Zit er helaas niet in. Beurs was net voldoende voor boeken en huur. Bijbaantje voor eten en "leuke dingen". laatste twee jaren nog iets bijgeleend omdat ik fulltime aan scriptie en stage werkte en geen tijd had voor bijbaan.
En idd nu betaal ik 70 euro per maand terug aan IBG en daar merk ik niks van. terwijl ik van diezelfde 70 euro in mijn studententijd een week kon(moest) eten. Zelfstandig wonen met weinig geld is echter heel goed voor mijn ontwikkeling geweest. Juist omdat ik ieder duppie moest omdraaien heb ik de waarde van geld leren kennen. Onder moeders vleugels blijven, sparen, en dan pas jaren later echt op jezelf kunnen zou voor mij niet gewerkt hebben, ook omdat ik er echt aan toe was en kriebelig werd van de goedbedoelde bemoeienis van mijn moeder toen ik nog thuis woonde.
Mijn advies: laat je dochter doen wat zij wil. Dat eigen stekkie`kan ook die studentenkamer zijn en zo went ze met kleinere stappen aan zelf met eigen geld omgaan.
En idd nu betaal ik 70 euro per maand terug aan IBG en daar merk ik niks van. terwijl ik van diezelfde 70 euro in mijn studententijd een week kon(moest) eten. Zelfstandig wonen met weinig geld is echter heel goed voor mijn ontwikkeling geweest. Juist omdat ik ieder duppie moest omdraaien heb ik de waarde van geld leren kennen. Onder moeders vleugels blijven, sparen, en dan pas jaren later echt op jezelf kunnen zou voor mij niet gewerkt hebben, ook omdat ik er echt aan toe was en kriebelig werd van de goedbedoelde bemoeienis van mijn moeder toen ik nog thuis woonde.
Mijn advies: laat je dochter doen wat zij wil. Dat eigen stekkie`kan ook die studentenkamer zijn en zo went ze met kleinere stappen aan zelf met eigen geld omgaan.
woensdag 29 april 2009 om 13:55
quote:iry schreef op 29 april 2009 @ 13:28:
Tsja,
Die tijd breekt aan natuurlijk.
Heel gezond ,vrij zijn,zelfstandig....
En ik begrijp dat volkomen.
Gezellig ook in de stad waar je studeert,je eigen stekkie.
Genieten van het student zijn,vrienden,uitgaan,lekker eten bij elkaar etc.
Top natuurlijk!!
Maarja....ik ben de moeder he...
En heb natuurlijk allerlei "domme"gedachten en adviezen...ook een brug te ver waarschijnlijk.
Want ik denk aan haar toekomst....
Hoe fijn het is om straks een echt eigen stekje te kunnen huren.
En daar heb je middelen voor nodig.
Dus ik zeg..sparen meid!!! geen studieschuld!!
Want straks wil je wellicht iets kopen(ik weet het...10 bruggen verder)
En de vooruitzichten en veranderingen zien er niet bepaalt rooskleurig uit.
Haar studie wordt betaald en het reizen is prima te doen(al is minder reizen fijner,dat snap ik wel).
Een baantje en de inkomsten daarvan is alleen nodig voor haarzelf.
Daarvan zou ze dus heel mooi kunnen sparen.
En zo een mooi potje vergaren voor later...om een iets makkelijkere start te maken in de grote mensen wereld.
En dat gun ik haar zo.
Ik vind het echt zonde om een schuld aan te gaan en niet te kunnen sparen.
Ik adviseer haar dan ook 2/3 jaartjes te wachten.
Meer spaarmogelijkheden/minder schuld en toch de laatste jaartjes wat studenten leven meepikken..
Dom advies zeker he....van je moeder.
Ik laat haar vrij in haar keuze,maar vind het erg lastig.Ha lieve Iry, ik hóór het moedergevoel door de posts heen. Alleen ik denk dat als je diep van binnen kijkt dat je wel weet dat het niet om geld gaat, maar om gemis en om loslaten.
Een goede start in het leven begint bij ontwikkeling en gaat pieken bij zelfstandigheid en heeft met geld niks van doen.
Jouw kleine meisje is groot geworden en dat is iets om te vieren. Voor haar dan, want ik begrijp jouw gemengde gevoelens heel goed!
Tsja,
Die tijd breekt aan natuurlijk.
Heel gezond ,vrij zijn,zelfstandig....
En ik begrijp dat volkomen.
Gezellig ook in de stad waar je studeert,je eigen stekkie.
Genieten van het student zijn,vrienden,uitgaan,lekker eten bij elkaar etc.
Top natuurlijk!!
Maarja....ik ben de moeder he...
En heb natuurlijk allerlei "domme"gedachten en adviezen...ook een brug te ver waarschijnlijk.
Want ik denk aan haar toekomst....
Hoe fijn het is om straks een echt eigen stekje te kunnen huren.
En daar heb je middelen voor nodig.
Dus ik zeg..sparen meid!!! geen studieschuld!!
Want straks wil je wellicht iets kopen(ik weet het...10 bruggen verder)
En de vooruitzichten en veranderingen zien er niet bepaalt rooskleurig uit.
Haar studie wordt betaald en het reizen is prima te doen(al is minder reizen fijner,dat snap ik wel).
Een baantje en de inkomsten daarvan is alleen nodig voor haarzelf.
Daarvan zou ze dus heel mooi kunnen sparen.
En zo een mooi potje vergaren voor later...om een iets makkelijkere start te maken in de grote mensen wereld.
En dat gun ik haar zo.
Ik vind het echt zonde om een schuld aan te gaan en niet te kunnen sparen.
Ik adviseer haar dan ook 2/3 jaartjes te wachten.
Meer spaarmogelijkheden/minder schuld en toch de laatste jaartjes wat studenten leven meepikken..
Dom advies zeker he....van je moeder.
Ik laat haar vrij in haar keuze,maar vind het erg lastig.Ha lieve Iry, ik hóór het moedergevoel door de posts heen. Alleen ik denk dat als je diep van binnen kijkt dat je wel weet dat het niet om geld gaat, maar om gemis en om loslaten.
Een goede start in het leven begint bij ontwikkeling en gaat pieken bij zelfstandigheid en heeft met geld niks van doen.
Jouw kleine meisje is groot geworden en dat is iets om te vieren. Voor haar dan, want ik begrijp jouw gemengde gevoelens heel goed!
woensdag 29 april 2009 om 13:56
Is je dochter gewend om met geld om te gaan? Mijn ouders hebben me altijd geleerd geen schulden te maken (dus: niet lenen en niet rood staan) en proberen te sparen waar mogelijk.
Ik heb vanaf mn 15e gewerkt, en geleerd om automatisch te sparen. Dat was meestal 50 euro per maand dat werd afgeschreven als mn salaris binnenkwam en dat loopt nu (10 jaar later) nog steeds. Is een leuk spaarpotje geworden.
Toen ik ben gaan studeren ging ik op kamers wonen. De basisbeurs was net genoeg om de huur van te betalen (ik woonde dus al erg goedkoop, beurs staat echt niet in verhouding tot extra lasten bij op jezelf wonen) en mijn ouders betaalden mn collegegeld, droegen bij wat er volgens de IBG berekend was aan ouderbijdrage (afhankelijk van hun inkomen). Van mijn bijbaantjesgeld kon ik makkelijk 'leuke dingen doen' en ook nog dat deel sparen.
Inmiddels ben ik jaren verder, nog steeds aan het studeren en krijg ik al lang geen stufi meer, maar ook geen lening want met ernaast werken red ik het prima. Zo nu en dan, als ik een tijdje wat minder werk, gebruik ik een beetje spaargeld, maar alleen als dat echt nodig is.
Financiele kant van de zaak is geen reden om haar thuis te houden, ze kan het vast prima redden
Ik heb vanaf mn 15e gewerkt, en geleerd om automatisch te sparen. Dat was meestal 50 euro per maand dat werd afgeschreven als mn salaris binnenkwam en dat loopt nu (10 jaar later) nog steeds. Is een leuk spaarpotje geworden.
Toen ik ben gaan studeren ging ik op kamers wonen. De basisbeurs was net genoeg om de huur van te betalen (ik woonde dus al erg goedkoop, beurs staat echt niet in verhouding tot extra lasten bij op jezelf wonen) en mijn ouders betaalden mn collegegeld, droegen bij wat er volgens de IBG berekend was aan ouderbijdrage (afhankelijk van hun inkomen). Van mijn bijbaantjesgeld kon ik makkelijk 'leuke dingen doen' en ook nog dat deel sparen.
Inmiddels ben ik jaren verder, nog steeds aan het studeren en krijg ik al lang geen stufi meer, maar ook geen lening want met ernaast werken red ik het prima. Zo nu en dan, als ik een tijdje wat minder werk, gebruik ik een beetje spaargeld, maar alleen als dat echt nodig is.
Financiele kant van de zaak is geen reden om haar thuis te houden, ze kan het vast prima redden
woensdag 29 april 2009 om 13:56
haha!!
Ja 2/3 jaar is een half mensenleven natuurlijk!!
Ik snap het ook wel,ben zelf nog jong genoeg om mij daar in in te kunnen leven.
En ik zie ook echt de "voordelen" wel.
Ze zal een hoop gaan leren(iets beter met geld omgaan hoop ik).
En thuis zal het wel wat rustiger worden.
Wat een voordeel is,wat poe hee..zo'n opgeschoten dame geeft meer grijze haren dan een peuter.
Maar ook een nadeel,want tussen het gekibbel door(af en toe) hebben we het erg gezellig.we zijn twee handen op 1 buik.
En dat zal voor beiden wel wennen zijn.
Ook denk ik (ik dan he....de moeder).
Dat ze het erg moeilijk gaat krijgen met financieel dingen op te moeten geven.
Dan moet het geld naar verplichtingen en kan niet meer naar kleding (veel!) make-upjes,uitjes,concerten,festivals,feesten etc.
En dat doet ze erg graag..moet echt werkelijk met overal bij zijn.
En dat lijkt mij best een gemis.
En ik geef toe...ik denk uit mijn eigen referentie kader.
16 en het huis uit met geen rooie cent.
En aangezien ik ook nog zwanger werd(van deze parchtige dochter) heb ik best een zware start gehad naar het voor elkaar krijgen van je leventje...
En tsja....vandaar dat ik alleen maar denk,spaar nu meid!!
dat gaat velen malen makkleijker onder mijn dak.
Maar dat is niet een dak van haar alleen natuurlijk...
Ja 2/3 jaar is een half mensenleven natuurlijk!!
Ik snap het ook wel,ben zelf nog jong genoeg om mij daar in in te kunnen leven.
En ik zie ook echt de "voordelen" wel.
Ze zal een hoop gaan leren(iets beter met geld omgaan hoop ik).
En thuis zal het wel wat rustiger worden.
Wat een voordeel is,wat poe hee..zo'n opgeschoten dame geeft meer grijze haren dan een peuter.
Maar ook een nadeel,want tussen het gekibbel door(af en toe) hebben we het erg gezellig.we zijn twee handen op 1 buik.
En dat zal voor beiden wel wennen zijn.
Ook denk ik (ik dan he....de moeder).
Dat ze het erg moeilijk gaat krijgen met financieel dingen op te moeten geven.
Dan moet het geld naar verplichtingen en kan niet meer naar kleding (veel!) make-upjes,uitjes,concerten,festivals,feesten etc.
En dat doet ze erg graag..moet echt werkelijk met overal bij zijn.
En dat lijkt mij best een gemis.
En ik geef toe...ik denk uit mijn eigen referentie kader.
16 en het huis uit met geen rooie cent.
En aangezien ik ook nog zwanger werd(van deze parchtige dochter) heb ik best een zware start gehad naar het voor elkaar krijgen van je leventje...
En tsja....vandaar dat ik alleen maar denk,spaar nu meid!!
dat gaat velen malen makkleijker onder mijn dak.
Maar dat is niet een dak van haar alleen natuurlijk...
woensdag 29 april 2009 om 13:57
Nou, en dan zal ze misschien niet op haar 25e in een geweldig tof vrijstaand koophuis zitten (persoonlijk had ik er niet aan moeten denken). Dat is toch niet erg? Ze kan 'dr hele leven nog serieus, volwassen en verantwoord leven. Die 2 of 3 jaar dat ze nog wat kan freewheelen, lekker op zichzelf zijn en de wereld ontdekken zonder dat ze vast zit aan allerlei (financiele) verplichtingen....
Begrijp je heel goed hoor Iry, zie mezelf over een kleine 15 jaar precies dezelfde afwegingen maken. Lastig! Maar het zal vast horen bij dat befaamde loslaten (waar jij al heel wat meer ervaring mee hebt dan ik)!
Begrijp je heel goed hoor Iry, zie mezelf over een kleine 15 jaar precies dezelfde afwegingen maken. Lastig! Maar het zal vast horen bij dat befaamde loslaten (waar jij al heel wat meer ervaring mee hebt dan ik)!
woensdag 29 april 2009 om 13:59
quote:Spijker schreef op 29 april 2009 @ 13:47:
Tja, ik vind het inderdaad een dom advies Iry! Want dan ben je misschien geld rijker, maar een heel stuk ervaring armer.
[...]
Lekker een kamer laten zoeken en niet vragen dat ze te volwassen en verantwoordelijk in een keer moet zijn!Mooi gezegd! Helemaal mee eens!
Tja, ik vind het inderdaad een dom advies Iry! Want dan ben je misschien geld rijker, maar een heel stuk ervaring armer.
[...]
Lekker een kamer laten zoeken en niet vragen dat ze te volwassen en verantwoordelijk in een keer moet zijn!Mooi gezegd! Helemaal mee eens!
woensdag 29 april 2009 om 14:02
Ah, loslaten, dat is een moeilijke. Dat je in ene bedenkt dat je de langste tijd met haar onder 1 dak hebt gewoond en dagelijkse dingen hebt gedeeld. Je doet je ogen dicht en ziet weer dat kleine mopje dat haar handje naar je uitstrekt. Je knippert een keertje en het is gewoon een volwassen dame aan het worden met alle nukken en kuren die daarbij horen.
Gun haar die tijd, gun haar haar blunders en vertrouw op je goede opvoeding!
Gun haar die tijd, gun haar haar blunders en vertrouw op je goede opvoeding!
woensdag 29 april 2009 om 14:03
woensdag 29 april 2009 om 14:05
quote:iry schreef op 29 april 2009 @ 13:56:
haha!!
Ja 2/3 jaar is een half mensenleven natuurlijk!!
Ik snap het ook wel,ben zelf nog jong genoeg om mij daar in in te kunnen leven.
En ik zie ook echt de "voordelen" wel.
Ze zal een hoop gaan leren(iets beter met geld omgaan hoop ik).
En thuis zal het wel wat rustiger worden.
Wat een voordeel is,wat poe hee..zo'n opgeschoten dame geeft meer grijze haren dan een peuter.
Maar ook een nadeel,want tussen het gekibbel door(af en toe) hebben we het erg gezellig.we zijn twee handen op 1 buik.
En dat zal voor beiden wel wennen zijn.
Hard gezegd: je bent de moeder, niet een vriendin. Jouw gevoelens mogen er voor 200% zijn, maar jouw taak als moeder is altijd haar te begeleiden in haar eigen pad. Ze heeft nu de leeftijd dat ze zelf grote keuzes kan maken over wat dat pad inhoudt.
Ook denk ik (ik dan he....de moeder).
Dat ze het erg moeilijk gaat krijgen met financieel dingen op te moeten geven.
Dan moet het geld naar verplichtingen en kan niet meer naar kleding (veel!) make-upjes,uitjes,concerten,festivals,feesten etc.
En dat doet ze erg graag..moet echt werkelijk met overal bij zijn.
En dat lijkt mij best een gemis. Gemis van financiële zaken...tja, wat een gemis. Gemis in ontwikkeling, dat lijkt me veel moeilijker!
In wat je hierboven schrijft zitten juist de levenslessen voor haar!
En ik geef toe...ik denk uit mijn eigen referentie kader.
16 en het huis uit met geen rooie cent.
En aangezien ik ook nog zwanger werd(van deze parchtige dochter) heb ik best een zware start gehad naar het voor elkaar krijgen van je leventje...
En tsja....vandaar dat ik alleen maar denk,spaar nu meid!!
dat gaat velen malen makkleijker onder mijn dak.
Ik begrijp jouw zorgen. Maar bedenk: zij heeft niet dezelfde zorgen als jij, zij heeft niet dezelfde jeugd gehad als jij, zij gaat niet weg zonder steun. Probeer jouw eigen angsten die je (logisch!) hebt overgehouden aan een moeilijke periode niet op haar te projecteren. Haar situatie is onvergelijkbaar.
haha!!
Ja 2/3 jaar is een half mensenleven natuurlijk!!
Ik snap het ook wel,ben zelf nog jong genoeg om mij daar in in te kunnen leven.
En ik zie ook echt de "voordelen" wel.
Ze zal een hoop gaan leren(iets beter met geld omgaan hoop ik).
En thuis zal het wel wat rustiger worden.
Wat een voordeel is,wat poe hee..zo'n opgeschoten dame geeft meer grijze haren dan een peuter.
Maar ook een nadeel,want tussen het gekibbel door(af en toe) hebben we het erg gezellig.we zijn twee handen op 1 buik.
En dat zal voor beiden wel wennen zijn.
Hard gezegd: je bent de moeder, niet een vriendin. Jouw gevoelens mogen er voor 200% zijn, maar jouw taak als moeder is altijd haar te begeleiden in haar eigen pad. Ze heeft nu de leeftijd dat ze zelf grote keuzes kan maken over wat dat pad inhoudt.
Ook denk ik (ik dan he....de moeder).
Dat ze het erg moeilijk gaat krijgen met financieel dingen op te moeten geven.
Dan moet het geld naar verplichtingen en kan niet meer naar kleding (veel!) make-upjes,uitjes,concerten,festivals,feesten etc.
En dat doet ze erg graag..moet echt werkelijk met overal bij zijn.
En dat lijkt mij best een gemis. Gemis van financiële zaken...tja, wat een gemis. Gemis in ontwikkeling, dat lijkt me veel moeilijker!
In wat je hierboven schrijft zitten juist de levenslessen voor haar!
En ik geef toe...ik denk uit mijn eigen referentie kader.
16 en het huis uit met geen rooie cent.
En aangezien ik ook nog zwanger werd(van deze parchtige dochter) heb ik best een zware start gehad naar het voor elkaar krijgen van je leventje...
En tsja....vandaar dat ik alleen maar denk,spaar nu meid!!
dat gaat velen malen makkleijker onder mijn dak.
Ik begrijp jouw zorgen. Maar bedenk: zij heeft niet dezelfde zorgen als jij, zij heeft niet dezelfde jeugd gehad als jij, zij gaat niet weg zonder steun. Probeer jouw eigen angsten die je (logisch!) hebt overgehouden aan een moeilijke periode niet op haar te projecteren. Haar situatie is onvergelijkbaar.
woensdag 29 april 2009 om 14:06
quote:iry schreef op 29 april 2009 @ 13:28:
Dom advies zeker he....van je moeder.
.
Ahhhh Iry!!!!!!!!
Je komt over als een lieve moeder!
Ik ben geen moeder, wel net student af en had het voor geen goud willen missen. Met een hoop man in een huis wonen, huisfeesten, samen gaan stappen (bowlen / koken / whatever), de lol van een studentenhuis, echt iets wat je meegemaakt moet hebben als het kan!
Ik heb wel een schuld maar niet vanwege het op kamers gaan maar vanwege studie in het buitenland (denk ik hetzelfde over trouwens, dóen als je kan ).
Dom advies zeker he....van je moeder.
.
Ahhhh Iry!!!!!!!!
Je komt over als een lieve moeder!
Ik ben geen moeder, wel net student af en had het voor geen goud willen missen. Met een hoop man in een huis wonen, huisfeesten, samen gaan stappen (bowlen / koken / whatever), de lol van een studentenhuis, echt iets wat je meegemaakt moet hebben als het kan!
Ik heb wel een schuld maar niet vanwege het op kamers gaan maar vanwege studie in het buitenland (denk ik hetzelfde over trouwens, dóen als je kan ).
woensdag 29 april 2009 om 14:06
[quote]iry schreef op 29 april 2009 @ 13:56:
Dat ze het erg moeilijk gaat krijgen met financieel dingen op te moeten geven.
Dan moet het geld naar verplichtingen en kan niet meer naar kleding (veel!) make-upjes,uitjes,concerten,festivals,feesten etc.
En dat doet ze erg graag..moet echt werkelijk met overal bij zijn.
En dat lijkt mij best een gemis.
Dat is ook een gemis misschien, maar ooit zal ze dat ook moeten leren. Dat kan mss veiliger en makkelijker vanuit een relatief goedkoop studentenkamertje, waarbij ze sneller een noodsignaal krijgt, dan wanneer ze straks op zichzelf zou gaan in een echt huis, binnen een jaar haar spaargeld er doorheen jast en dan met een restschuld achterblijft als ze de huur/hypotheek niet meer kan betalen en uit huis gezet wordt. Juist een studentenkamer en studentenleven met huisgenoten die financieel ook niet al te ruim zitten, is een goede leerschool, omdat ze elkaar tips kunnen geven en ze ziet dat iedereen om haar heen relatief "arm".is. Juist voor iemand die niet goed met geld heeft leren omgaan lijkt me de stap van moeders vleugels naar complete verantwoordelijkheid voor eigen huis en financien erg groot.
quote]
Dat ze het erg moeilijk gaat krijgen met financieel dingen op te moeten geven.
Dan moet het geld naar verplichtingen en kan niet meer naar kleding (veel!) make-upjes,uitjes,concerten,festivals,feesten etc.
En dat doet ze erg graag..moet echt werkelijk met overal bij zijn.
En dat lijkt mij best een gemis.
Dat is ook een gemis misschien, maar ooit zal ze dat ook moeten leren. Dat kan mss veiliger en makkelijker vanuit een relatief goedkoop studentenkamertje, waarbij ze sneller een noodsignaal krijgt, dan wanneer ze straks op zichzelf zou gaan in een echt huis, binnen een jaar haar spaargeld er doorheen jast en dan met een restschuld achterblijft als ze de huur/hypotheek niet meer kan betalen en uit huis gezet wordt. Juist een studentenkamer en studentenleven met huisgenoten die financieel ook niet al te ruim zitten, is een goede leerschool, omdat ze elkaar tips kunnen geven en ze ziet dat iedereen om haar heen relatief "arm".is. Juist voor iemand die niet goed met geld heeft leren omgaan lijkt me de stap van moeders vleugels naar complete verantwoordelijkheid voor eigen huis en financien erg groot.
quote]
woensdag 29 april 2009 om 14:07
Als ze thuis blijft wonen, leert ze dus (nog) niet om met geld om te gaan, zoals ik uit je post begrijp. Het lijkt mij juist wel goed om dat te leren door op kamers te gaan en verantwoordelijk voor jezelf te zijn (in allerlei opzichten, ook financieel). Daarbij kan ze natuurlijk wel financiele hulp krijgen. (En de Ib-groep geeft hiervoor een indicatie wat ouders 'zouden moeten bijdragen', afhankelijk van een eventuele aanvullende beurs).
Het is misschien niet leuk om een schuld op te bouwen of op zaterdag te werken, maar het leert je wel wat de waarde van geld is!
Het is misschien niet leuk om een schuld op te bouwen of op zaterdag te werken, maar het leert je wel wat de waarde van geld is!
woensdag 29 april 2009 om 14:15
Ik laat haar zeker zelf een keuze maken!
pff...wil echt niet de moeder zijn die haar op de huid zit.
En als ze wat heeft gevonden zal ik haar bijstaan waar ze het vraagt.
En tuurlijk zit er een stukje loslaten bij.
Vriend en haar vader zeggen ook dat het juist goed is voor haar.
Dat ze leert dat niet alles vanzelfsprekend is en ze financieel shocktherapie gaat krijgen,wat niet zo slecht is voor haar .
Want ze kan zover goed met geld omgaan dat ze nooit in het rood staat en geen schulden maakt.
Maar sparen? mwah...
En het studentenleven..tsja,ook leuk.
Maar een lekker spaarpotje hebben als je straks verliefd wordt op dat ene leuke appartementje en je dat niet aan je neus voorbij hoeft te laten gaan....ook leuk toch?
zucht...gevoel/verstand dus.
Ik weet dat ze het zelf moet gaan uitzoeken en mijn idee/advies nog helemaal niet binnenkomt in deze levensfase.
Maar ik vind het zelf zo'n goed advies
pff...wil echt niet de moeder zijn die haar op de huid zit.
En als ze wat heeft gevonden zal ik haar bijstaan waar ze het vraagt.
En tuurlijk zit er een stukje loslaten bij.
Vriend en haar vader zeggen ook dat het juist goed is voor haar.
Dat ze leert dat niet alles vanzelfsprekend is en ze financieel shocktherapie gaat krijgen,wat niet zo slecht is voor haar .
Want ze kan zover goed met geld omgaan dat ze nooit in het rood staat en geen schulden maakt.
Maar sparen? mwah...
En het studentenleven..tsja,ook leuk.
Maar een lekker spaarpotje hebben als je straks verliefd wordt op dat ene leuke appartementje en je dat niet aan je neus voorbij hoeft te laten gaan....ook leuk toch?
zucht...gevoel/verstand dus.
Ik weet dat ze het zelf moet gaan uitzoeken en mijn idee/advies nog helemaal niet binnenkomt in deze levensfase.
Maar ik vind het zelf zo'n goed advies
woensdag 29 april 2009 om 14:24
2/3 jaar bij moeders wonen tijdens je studententijd is heel wat anders dan dat ene leuke appartementje voorbij moeten laten gaan omdat je niet genoeg spaargeld hebt. Dit omdat je in die 2/3 jaar meer meemaakt dan in 10 jaar in de ene leuke appartementje te wonen! Door als student op kamers te wonen heb ik mijn eigen grenzen verkend, vrienden voor het leven gemaakt, ben ik minder naief, kan ik beter met geld omgaan en kan ik voor mezelf zorgen.
Zie op kamers wonen als een soort stage voor het echte leven; als je op kamer fouten maakt, dan is het niet zo erg, maar die je dat in je mooie nieuwe koophuis dat je van je spaargeld hebt gekocht, dan ga je wel heel erg hard op je bek.
Ik denk dat met een moeder zoals jij je dochter de juiste keuze gaat maken, dat jij er altijd voor haar bent en dat ze dat ook weet!
Zie op kamers wonen als een soort stage voor het echte leven; als je op kamer fouten maakt, dan is het niet zo erg, maar die je dat in je mooie nieuwe koophuis dat je van je spaargeld hebt gekocht, dan ga je wel heel erg hard op je bek.
Ik denk dat met een moeder zoals jij je dochter de juiste keuze gaat maken, dat jij er altijd voor haar bent en dat ze dat ook weet!
woensdag 29 april 2009 om 14:26
.He spinster,
Niet zo snel quoten! kan mijn spelvauten niet meer snel aanpassen zo om een goede indruk te maken op jullie ,
Je hebt ook gelijk hoor,dat ze haar eigen pad kiest en dat laat ik haar ook zeker doen.
En ik ben zeker niet haar vriendin.
Ik ben die irritante moeder met die domme adviezen juist .
Overigens heb ik ook toen van mijn ouders genoeg steun gekregen wat in hun macht lag.
Alleen kom ik niet uit een rijke familie.
Dus financieel heb ik jaren geploeterd.
Niet zo snel quoten! kan mijn spelvauten niet meer snel aanpassen zo om een goede indruk te maken op jullie ,
Je hebt ook gelijk hoor,dat ze haar eigen pad kiest en dat laat ik haar ook zeker doen.
En ik ben zeker niet haar vriendin.
Ik ben die irritante moeder met die domme adviezen juist .
Overigens heb ik ook toen van mijn ouders genoeg steun gekregen wat in hun macht lag.
Alleen kom ik niet uit een rijke familie.
Dus financieel heb ik jaren geploeterd.
