Werk & Studie
alle pijlers
Dochter op kamers,verstand -gevoel.
woensdag 29 april 2009 om 13:28
Tsja,
Die tijd breekt aan natuurlijk.
Heel gezond ,vrij zijn,zelfstandig....
En ik begrijp dat volkomen.
Gezellig ook in de stad waar je studeert,je eigen stekkie.
Genieten van het student zijn,vrienden,uitgaan,lekker eten bij elkaar etc.
Top natuurlijk!!
Maarja....ik ben de moeder he...
En heb natuurlijk allerlei "domme"gedachten en adviezen...ook een brug te ver waarschijnlijk.
Want ik denk aan haar toekomst....
Hoe fijn het is om straks een echt eigen stekje te kunnen huren.
En daar heb je middelen voor nodig.
Dus ik zeg..sparen meid!!! geen studieschuld!!
Want straks wil je wellicht iets kopen(ik weet het...10 bruggen verder)
En de vooruitzichten en veranderingen zien er niet bepaalt rooskleurig uit.
Haar studie wordt betaald en het reizen is prima te doen(al is minder reizen fijner,dat snap ik wel).
Een baantje en de inkomsten daarvan is alleen nodig voor haarzelf.
Daarvan zou ze dus heel mooi kunnen sparen.
En zo een mooi potje vergaren voor later...om een iets makkelijkere start te maken in de grote mensen wereld.
En dat gun ik haar zo.
Ik vind het echt zonde om een schuld aan te gaan en niet te kunnen sparen.
Ik adviseer haar dan ook 2/3 jaartjes te wachten.
Meer spaarmogelijkheden/minder schuld en toch de laatste jaartjes wat studenten leven meepikken..
Dom advies zeker he....van je moeder.
Ik laat haar vrij in haar keuze,maar vind het erg lastig.
Die tijd breekt aan natuurlijk.
Heel gezond ,vrij zijn,zelfstandig....
En ik begrijp dat volkomen.
Gezellig ook in de stad waar je studeert,je eigen stekkie.
Genieten van het student zijn,vrienden,uitgaan,lekker eten bij elkaar etc.
Top natuurlijk!!
Maarja....ik ben de moeder he...
En heb natuurlijk allerlei "domme"gedachten en adviezen...ook een brug te ver waarschijnlijk.
Want ik denk aan haar toekomst....
Hoe fijn het is om straks een echt eigen stekje te kunnen huren.
En daar heb je middelen voor nodig.
Dus ik zeg..sparen meid!!! geen studieschuld!!
Want straks wil je wellicht iets kopen(ik weet het...10 bruggen verder)
En de vooruitzichten en veranderingen zien er niet bepaalt rooskleurig uit.
Haar studie wordt betaald en het reizen is prima te doen(al is minder reizen fijner,dat snap ik wel).
Een baantje en de inkomsten daarvan is alleen nodig voor haarzelf.
Daarvan zou ze dus heel mooi kunnen sparen.
En zo een mooi potje vergaren voor later...om een iets makkelijkere start te maken in de grote mensen wereld.
En dat gun ik haar zo.
Ik vind het echt zonde om een schuld aan te gaan en niet te kunnen sparen.
Ik adviseer haar dan ook 2/3 jaartjes te wachten.
Meer spaarmogelijkheden/minder schuld en toch de laatste jaartjes wat studenten leven meepikken..
Dom advies zeker he....van je moeder.
Ik laat haar vrij in haar keuze,maar vind het erg lastig.
maandag 4 mei 2009 om 01:53
weet je Iry, mijn vader zei soms: "Ach, als je hier niet meer bent, en ik weet niet wat je uitspookt, kan ik me er ook niet zorgen om maken"....Maar dat is misschein meer relativering voor mannen. Hij maakte zich in ieder geval meer zorgen als ik op zaterdagavond in het dorp thuis kwam (want dan wist hij dat ik uit was), dan toen ik in Amsterdam woonde. Dus wie weet valt het mee met het zorgen maken.
En harstikke leuk voor je dochter joh!
En harstikke leuk voor je dochter joh!
maandag 4 mei 2009 om 11:03
Lieve Iry,
Ik wil je alleen even een hele dikke knuffel geven!!! Je bent een kanjer en je staat altijd zo lief voor iedereen klaar (ook voor mij, en mijn dankmis zeer groot )!
Als ik je berichtjes zo lees dan ben je alleen maar een hele lieve mama die haar (kleine) meisje gaat missen en proberen los te laten. Erg moeilijk lijkt me maar het zal met de tijd jou ook een stukje rust geven en dan krijg je vanzelf vertrouwen erin dat ook jouw meisje een volwassen vrouw gaat worden die zelfstandig in het leven staat en haar eigen ik gaat vormen.
Je mag trots zijn, op je kleine meid, maar vooral op jezelf! (f)
Ik wil je alleen even een hele dikke knuffel geven!!! Je bent een kanjer en je staat altijd zo lief voor iedereen klaar (ook voor mij, en mijn dankmis zeer groot )!
Als ik je berichtjes zo lees dan ben je alleen maar een hele lieve mama die haar (kleine) meisje gaat missen en proberen los te laten. Erg moeilijk lijkt me maar het zal met de tijd jou ook een stukje rust geven en dan krijg je vanzelf vertrouwen erin dat ook jouw meisje een volwassen vrouw gaat worden die zelfstandig in het leven staat en haar eigen ik gaat vormen.
Je mag trots zijn, op je kleine meid, maar vooral op jezelf! (f)
maandag 4 mei 2009 om 14:49
Hallo Iry,
Wat goed dat je dochter op kamers gaat! En uiteraard niet de makkelijkste stap voor jou als moeder, maar dapper dat je het haar zo van harte gunt. Je klinkt als een echte lieve moeder!
Ik wil je mijn verhaal niet onthouden, zal proberen om het kort te houden. Na de Havo (ik was toen 19 jaar) ging ik studeren, niet veel later op kamers. Ik was toen een stil, verlegen, lief en zelfstandig meisje. Eenmaal op kamers veranderde dat; ik kreeg (de verkeerde) vriendjes (oa de rijleraar), ging uit en uiteindelijk kwam studie niet meer op die eerste plaats. Noodgedwongen gestopt met studie, terug thuis gaan wonen (dat was wennen van 2 kanten) en gaan werken.
Intussen is het goed gekomen; ik woon nu samen met de liefste vriend ooit (en ook mijn ouders kunnen het prima met hem vinden), begin binnekort aan mijn vaste (droom)baan. Kortom mijn leven loopt weer op rolletjes. De band met mijn ouders is super!
Mijn ouders hadden er schrik van toen ik op kamers ging, hadden net als jij enorm veel moeite met loslaten. Maar door die fysieke afstand werd de band met mijn ouders zoveel sterker!! En ik ben ze nog dankbaar voor die tijd, ze stonden altijd voor me klaar (en nog hoor). ik ben toen gegroeid naar een wat mondiger persoon, heb geproefd van het wilde leven, heb mijn grenzen leren kennen, etc.
En nu kan ik trots zeggen:het ietwat burgerlijke leven bevalt dan toch vele malen beter!!
Hopelijk krijg je geen schrik door mijn verhaal, maar begrijp je dat mijn studentenperiode niet de makkelijkste was, maar het heeft me wel gevormd tot hoe ik nu ben. En ik kan mezelf elke dag recht in de spiegel aan kijken en trots zijn. Hopelijk blijft jouw dochter dat ook doen!
Liefs MDF
Wat goed dat je dochter op kamers gaat! En uiteraard niet de makkelijkste stap voor jou als moeder, maar dapper dat je het haar zo van harte gunt. Je klinkt als een echte lieve moeder!
Ik wil je mijn verhaal niet onthouden, zal proberen om het kort te houden. Na de Havo (ik was toen 19 jaar) ging ik studeren, niet veel later op kamers. Ik was toen een stil, verlegen, lief en zelfstandig meisje. Eenmaal op kamers veranderde dat; ik kreeg (de verkeerde) vriendjes (oa de rijleraar), ging uit en uiteindelijk kwam studie niet meer op die eerste plaats. Noodgedwongen gestopt met studie, terug thuis gaan wonen (dat was wennen van 2 kanten) en gaan werken.
Intussen is het goed gekomen; ik woon nu samen met de liefste vriend ooit (en ook mijn ouders kunnen het prima met hem vinden), begin binnekort aan mijn vaste (droom)baan. Kortom mijn leven loopt weer op rolletjes. De band met mijn ouders is super!
Mijn ouders hadden er schrik van toen ik op kamers ging, hadden net als jij enorm veel moeite met loslaten. Maar door die fysieke afstand werd de band met mijn ouders zoveel sterker!! En ik ben ze nog dankbaar voor die tijd, ze stonden altijd voor me klaar (en nog hoor). ik ben toen gegroeid naar een wat mondiger persoon, heb geproefd van het wilde leven, heb mijn grenzen leren kennen, etc.
En nu kan ik trots zeggen:het ietwat burgerlijke leven bevalt dan toch vele malen beter!!
Hopelijk krijg je geen schrik door mijn verhaal, maar begrijp je dat mijn studentenperiode niet de makkelijkste was, maar het heeft me wel gevormd tot hoe ik nu ben. En ik kan mezelf elke dag recht in de spiegel aan kijken en trots zijn. Hopelijk blijft jouw dochter dat ook doen!
Liefs MDF
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
maandag 4 mei 2009 om 14:58
Toen ik eenmaal een jaar op kamers woonde had ik het daar prima naar mijn zin. Ik hoefde niet meer elk weekend naar huis, nam de ingevroren portie's nasi van mijn moeder niet meer mee en deed mijn eigen was. Ook zat ik niet dagelijks met mijn ouders aan de telefoon.
Toen heb ik mijn ouders eens een kaartje gestuurd in de trant van "Het lijkt wel alsof ik jullie niet meer nodig heb, maar juist het vertrouwen en het gevoel dat ik ALTIJD op jullie terug kan vallen en dat jullie er ALTIJD voor me zullen zijn maakt me zo "onafhankelijk" van jullie".
Mijn ouders vonden het een mooi compliment. Na die periode van losmaken en elkaar niet zoveel spreken is het nu weer hechter dan tijdens mijn studententijd. Het is nu gewoon veel gelijkwaardiger.
Hoe moeilijk ook (vooral voor jou als moeder) is dit een fase die wel belangrijk is voor jou en je dochter. Fijn dat je haar die fase gunt!
Toen heb ik mijn ouders eens een kaartje gestuurd in de trant van "Het lijkt wel alsof ik jullie niet meer nodig heb, maar juist het vertrouwen en het gevoel dat ik ALTIJD op jullie terug kan vallen en dat jullie er ALTIJD voor me zullen zijn maakt me zo "onafhankelijk" van jullie".
Mijn ouders vonden het een mooi compliment. Na die periode van losmaken en elkaar niet zoveel spreken is het nu weer hechter dan tijdens mijn studententijd. Het is nu gewoon veel gelijkwaardiger.
Hoe moeilijk ook (vooral voor jou als moeder) is dit een fase die wel belangrijk is voor jou en je dochter. Fijn dat je haar die fase gunt!
maandag 4 mei 2009 om 15:59
Zoonlief zit nu sinds 3 dagen op zijn kamer en heeft al 2x gebeld. Hij komt donderdag hier eten en as. zondag (moederdag) gaan wij daarnaartoe en komt mijn oudste zoon ook om de kamer ingericht te zien.
Het heeft mij een bom duiten gekost:-) Hij had geen koelkast, geen kookplaatje ed. Die hebben we dus gekocht. Verder is ons kleed uit de woonkamer plotseling weg en de gordijnen uit de logeerkamer ook;-)
Maar ach, hij heeft het naar zijn zin. En het hoort er allemaal bij. Loslaten is moeilijk, maar het lukt hier aardig.
Het heeft mij een bom duiten gekost:-) Hij had geen koelkast, geen kookplaatje ed. Die hebben we dus gekocht. Verder is ons kleed uit de woonkamer plotseling weg en de gordijnen uit de logeerkamer ook;-)
Maar ach, hij heeft het naar zijn zin. En het hoort er allemaal bij. Loslaten is moeilijk, maar het lukt hier aardig.
maandag 4 mei 2009 om 18:54
Wwat je vertelt over dat evenwicht dat nu weg is (dat ze samen zo leuk spelen etc.), dat herken in nog van toen de kinderen geboren werden, maar dan andersom.
Elke keer als er een kind bijkwam bij ons, dan had ik echt een behoorlijke tijd nodig om te wennen aan het nieuwe evenwicht. Echt weer als gezin in model zakken, met eentje erbij. Zo voelde dat.
Ik stel me zo voor dat dat andersom ook zo is. Je zoon is blij met zijn zolderkamer, maar tegelijkertijd zal hij zijn zus missen voor de lol en de leut. En dat geldt natuurlijk zo voor alle gezinsleden.
Dat kost gewoon tijd denk ik.
Meid, komt goed. *kus*
Elke keer als er een kind bijkwam bij ons, dan had ik echt een behoorlijke tijd nodig om te wennen aan het nieuwe evenwicht. Echt weer als gezin in model zakken, met eentje erbij. Zo voelde dat.
Ik stel me zo voor dat dat andersom ook zo is. Je zoon is blij met zijn zolderkamer, maar tegelijkertijd zal hij zijn zus missen voor de lol en de leut. En dat geldt natuurlijk zo voor alle gezinsleden.
Dat kost gewoon tijd denk ik.
Meid, komt goed. *kus*
maandag 4 mei 2009 om 19:04
Iry, als ervaren uitzwaai/huilmoeder kan ik je verzekeren dat het goed komt. Jullie hebben een leuke band en dat verandert echt niet. Ik zeg wel eens: "Ik zie en hoor je potdomme meer dan toen je nog thuis woonde!".
Zoals je het beschrijft komt ze ook leuk terecht, feliciteer haar maar en neem gewoon een lekkere borrel (of 2 of zo). (geheel tegen mijn gewoonte in zo'n knuffelding erin gepleurd)
Zoals je het beschrijft komt ze ook leuk terecht, feliciteer haar maar en neem gewoon een lekkere borrel (of 2 of zo). (geheel tegen mijn gewoonte in zo'n knuffelding erin gepleurd)
dinsdag 5 mei 2009 om 22:36
Och.....heel sneu bericht voor mijn dochter vanavond.
De kamer gaat niet door.
Huisbaas heeft besloten de andere huurders in een ander pand onder te brengen en dit pand te gan verkopen.
Volgens zijn zeggen heeft hij dit pas gisteren besloten.
Zit hier nu met een heel teleurgesteld en verdrietig meisje.
De kamer en het appartement waar het zich in bevond was echt leuk en keurig,
Evenals de buurt.
Ik werd er ook blij van dat ze leuk terecht kwam,
Maar helaas dus....en ik heb niets om haar mee op te beuren.
Vind het zo sneu voor haar.
De kamer gaat niet door.
Huisbaas heeft besloten de andere huurders in een ander pand onder te brengen en dit pand te gan verkopen.
Volgens zijn zeggen heeft hij dit pas gisteren besloten.
Zit hier nu met een heel teleurgesteld en verdrietig meisje.
De kamer en het appartement waar het zich in bevond was echt leuk en keurig,
Evenals de buurt.
Ik werd er ook blij van dat ze leuk terecht kwam,
Maar helaas dus....en ik heb niets om haar mee op te beuren.
Vind het zo sneu voor haar.
woensdag 6 mei 2009 om 17:20
Hey Iry,
ik heb net het hele topic gelezen en je bent inderdaad gewoon een lieve moeder, niks mis mee! Het is jammer voor je dochter dat de kamer niet doorgaat, maar dit soort (kleine) teleurstellingen zal ze nog veel vaker mee gaan maken en het is fijn dat ze nu nog lekker thuis bij jullie zit, in plaats van dat ze hals-over-kop op straat staat in de "grote boze stad", toch?
Ze vindt vast gauw iets nieuws en als je haar gewoon blijft steunen zoals je dat nu doet, komt het vast helemaal in orde! Laat je weten hoe het afloopt?
Groetjes van een 6e jaars student die haar studentenstad heeft leren kennen als haar nieuwe grote liefde!
ik heb net het hele topic gelezen en je bent inderdaad gewoon een lieve moeder, niks mis mee! Het is jammer voor je dochter dat de kamer niet doorgaat, maar dit soort (kleine) teleurstellingen zal ze nog veel vaker mee gaan maken en het is fijn dat ze nu nog lekker thuis bij jullie zit, in plaats van dat ze hals-over-kop op straat staat in de "grote boze stad", toch?
Ze vindt vast gauw iets nieuws en als je haar gewoon blijft steunen zoals je dat nu doet, komt het vast helemaal in orde! Laat je weten hoe het afloopt?
Groetjes van een 6e jaars student die haar studentenstad heeft leren kennen als haar nieuwe grote liefde!
woensdag 6 mei 2009 om 23:46
He wat een vervelend bericht!
Wat een rare man ook dat hij het ene moment nog iemand zoekt voor een kamer, het volgende moment de hele boel verkast.
Misschien goed dat ze nog niet begonnen was met klussen (of wel?). Dit soort teleurstellingen kan wel vaker voorkomen op de kamermarkt hoor, huizen die ineens opgeheven worden etc.
Maar als je eerste kamer op deze manier door je neus geboord wordt is wel heel sneu.
Ik hoop dat je haar een beetje kunt troosten. Misschien iets leuks gaan doen samen?
Wat een rare man ook dat hij het ene moment nog iemand zoekt voor een kamer, het volgende moment de hele boel verkast.
Misschien goed dat ze nog niet begonnen was met klussen (of wel?). Dit soort teleurstellingen kan wel vaker voorkomen op de kamermarkt hoor, huizen die ineens opgeheven worden etc.
Maar als je eerste kamer op deze manier door je neus geboord wordt is wel heel sneu.
Ik hoop dat je haar een beetje kunt troosten. Misschien iets leuks gaan doen samen?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
