Werk & Studie
alle pijlers
Ik kan mijn nieuwe baan niet aan
woensdag 21 november 2018 om 17:12
Hoi Viva-forummers. Niet zeker of dit onder werk of psyche valt, maar ik zit op dit moment in een behoorlijke diepe put op werkgebied en ik blijf maar rondjes draaien in mijn hoofd. Ik ben 6 maanden geleden naar een andere stad verhuisd voor een baan in een complete andere sector (van bedrijfsleven naar non-profit). Ik had zin in avontuur en een baan waarin ik weer uitgedaagd zou worden. Nou bleek al snel dat het werk een stuk pittiger was dan verwacht en dat de oorzaak vooral in de management stijl van mijn baas ligt. Ze is een complete workaholic, met een heel chaotische manier van werken. Omdat ik een extensie van haar werk ben (ondersteuned personeel) ben ik dus volledig afhankelijk van haar voor mijn dagelijkse werkzaamheden. De complete chaos breekt me op en ik merk dat ik niet meer functioneer en me langzaam in een soort van depresssie voel afzakken. Dit uit zich in ongecontroleeerde emoties (veel huilen, boos zijn etc.), apathisch (niks komt meer uit handen, weekenden in bed liggen etc.) en algeheel gevoel van falen.
Gisteren heb ik een heel eerlijk gesprek met mijn baas gehad over mijn functioneren waarbij van beide kanten frustraties werden gedeeld, maar ook beiden aangaven hieraan te willen werken. Hoewel we allebei heel emotioneel waren, eindigde het 2-uur durende gesprek toch op een positieve noot. En nu ben ik de draad een beetje kwijt. Ik weet dat de huidige situatie niet gezond is en ik het beste eieren voor mijn geld kan kiezen, oftewel sollicteren en op zoek naar een baan die beter bij mij past. Maar het gevoel van falen is heel sterk en ik baal ervan dat ik er al na 6 maanden er door heen zit. Vind het zo zwak van mezelf. Mijn baas geeft aan dat de chaos niet zal verdwijnen en dat ik me beter kan focussen op het positieve hiervan (op een heel hoog niveau werken met een gigantisch network in een sector waar ik heel mooi werk kan doen dat zich op wereldniveau afspeelt). Ik baal ervan dat ik moeite heb op het op die manier te zien en daarmee een gigantische kans om carriere te maken in deze sector verspeel.
Hoe nu verder? Ik zal sowieso een afspraak met de huisarts maken voor een verwijzing naar een psycholoog, want ik heb mijn dieptepunt wel bereikt denk ik. Maar dan blijft toch nog de keuze: zal ik mijn schouders eronder zetten en proberen om mijn huidige baan de baas te worden, zodat ik over een jaar met voldoening kan terugkijken dat ik deze “uitdaging” heb overwonnen, of zal ik accepteren dat ik dus niet echt stress-bestendig ben en dus op zoek zal moeten gaan naar een rustige 9-5 baan. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Gisteren heb ik een heel eerlijk gesprek met mijn baas gehad over mijn functioneren waarbij van beide kanten frustraties werden gedeeld, maar ook beiden aangaven hieraan te willen werken. Hoewel we allebei heel emotioneel waren, eindigde het 2-uur durende gesprek toch op een positieve noot. En nu ben ik de draad een beetje kwijt. Ik weet dat de huidige situatie niet gezond is en ik het beste eieren voor mijn geld kan kiezen, oftewel sollicteren en op zoek naar een baan die beter bij mij past. Maar het gevoel van falen is heel sterk en ik baal ervan dat ik er al na 6 maanden er door heen zit. Vind het zo zwak van mezelf. Mijn baas geeft aan dat de chaos niet zal verdwijnen en dat ik me beter kan focussen op het positieve hiervan (op een heel hoog niveau werken met een gigantisch network in een sector waar ik heel mooi werk kan doen dat zich op wereldniveau afspeelt). Ik baal ervan dat ik moeite heb op het op die manier te zien en daarmee een gigantische kans om carriere te maken in deze sector verspeel.
Hoe nu verder? Ik zal sowieso een afspraak met de huisarts maken voor een verwijzing naar een psycholoog, want ik heb mijn dieptepunt wel bereikt denk ik. Maar dan blijft toch nog de keuze: zal ik mijn schouders eronder zetten en proberen om mijn huidige baan de baas te worden, zodat ik over een jaar met voldoening kan terugkijken dat ik deze “uitdaging” heb overwonnen, of zal ik accepteren dat ik dus niet echt stress-bestendig ben en dus op zoek zal moeten gaan naar een rustige 9-5 baan. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
zondag 25 november 2018 om 20:32
Ik denk dat je er voldoening uit haalt om hatelijk uit de hoek te komen, dus ik ga er maar niet op in.
Cum non tum age
zondag 25 november 2018 om 21:02
Twistersizzle schreef: ↑24-11-2018 17:48
Hoewel ik Pejeka's reacties redelijk onconstructief vind (blijft een beetje op dezelfde noot hangen), raakt hij wel het punt waar ik zelf het moeilijkst mee heb, namelijk dat ik dit gewoon zou moeten aankunnen. De sector en de organisatie zijn nieuw voor mij, maar het werk zelf niet. En blijkbaar mis ik een lading zelfvertrouwen om mijn schouders er onder te zetten. In plaats daarvan blokkeer ik volledig. En dat doet pijn. Ik ben altijd heel succesvol in mijn werk geweest (bevestigd door vorig management en collega's) en nu werk ik op 75% ipv 125%. Reactief ipv proactief. De oorzaak ligt voor een groot gedeelte in de werkstructuur zelf, maar ik ben niet blind voor mijn eigen aandeel hierin. Met name dat mijn reactie op deze moeilijke situatie te emotioneel is en dat ik het lastig vind om met constructieve oplossingen te komen om deze situatie te handelen.
Hoe oud ben je?
Ik ken deze redenering nml van vroeger. Vinden dat je iets 'moet kunnen'. Rationaliseren. Je eigen reactie te emotioneel vinden. Vooral ook naar jezelf kijken. Het als een leerproces zien. Doorzetten.
Zonde van je tijd meid en je doet jezelf tekort. Je hebt al bewezen dat je succesvol kunt zijn in de juiste omgeving. Ga daar snel weer naar op zoek en verspil geen tijd en stress aan mensen en werkomgevingen die niet bij je passen! Zeker niet in deze tijd!
zondag 25 november 2018 om 21:29
Wow, dus jij neemt alleen mensen aan die hun leerproces al bij anderen hebben mogen doorlopen, mènnn, als je daar het budget voor krijgt, dan heb je wel een ultra relaxte baan.
Daarnaast vergeet je voor het gemak even dat toen jij begon, het tempo vele malen lager lag. Er was nog geen internet, geen mobiele telefoon, de netwerken waren kleiner en netwerken an sich was persoonlijker, men vloog niet continu over de hele wereld, want zoveel vliegtuigen / verbindingen / bestemmingen waren er niet eens en ik kan nog wel een hele lijst opnoemen. Met andere woorden, jij hebt 20 jaar de tijd gehad om met de huidige snelheid en dergelijke om te gaan. Oh, pardon, 30 jaar.
Het gegeven dat jij fulltime werken hard werken noemt en continu afgeeft op mensen die wel hier kunnen forummen op andere tijden en vaker, zegt heel veel over jou. Het gegeven dat je daarnaast alleen maar kunt klagen over 'waar jij overal aan meebetaald hebt verdwijnt' etc (en he, dat meebetalen heb ik ook gedaan hoor) maar geen enkel inlevingsvermogen laat blijken in de huidige uitdagingen van de jongere generaties, zegt ook alles over jou.
In mijn optiek nl. dat je het allemaal niet zo geweldig hebt aangepakt. Ik ken heel wat mensen, vele malen succesvoller dan jij, met een grotere verantwoordelijkheid en een uitgebreider takenpakket, die echt maar deeltijd werken. Gewoon omdat ze de verstandelijke vermogens hebben om dat te doen, het talent hebben om de juiste mensen in te huren en op de juiste plek te zetten, zich kunnen inleven in anderen, inzicht hebben in en optimaal gebruik maken van de 24 uurs economie.
@TO, er is idd een groot verschil tussen profit en non-profit. Je faalt niet, echt niet. Je komt jezelf tegen en bent nu in de gelegenheid om jezelf vragen te stellen en nieuwe keuzes te maken. Wat wil je nu echt? Wil je graag in deze sector verder? Zo ja, heb je daar deze baan voor nodig? Wat zijn je alternatieven? En wat en wie heb je nodig om op een nieuwe manier om te gaan met dit werk, deze werkdruk / chaos? Hoe kun jij je werk dusdanig inrichten en vormgeven zodat je lg jou gaat vertrouwen en jou deels gaat volgen en tegenmoet komen? Wat heb jij nodig om weer vol zelfvertrouwen te werken?
Je loopt niet tegen je lg aan, je loopt tegen jezelf aan. Je had misschien wel verwacht dat dit je ook snel en makkelijker af zou gaan. En dat is niet zo. Geen ramp, echt niet. En heel top om te lezen hoe je reflecteert.
zondag 25 november 2018 om 22:24
Sorry hoor, maar de arrogantie druipt er vanaf. Feit dat jij dit soort werk leuk en uitdagend vindt, wil niet zeggen dat iedereen dat maar moet vinden. Geloof mij maar dat er nog tig andere banen bestaan waarbij jij gegarandeert binnen 2 maanden overspannen kunt zijn. Simpelweg omdat dat niet jouw cup of tea is en je zwaar overvraagd wordt omdat jouw kwaliteiten op een heel andere plek liggen. Jij kickt blijkbaar op chaos. Een ander kickt weer ergens anders op. Dat is niet jouw persoonlijke verdienste. Hooguit dat jij voor jouw persoonlijkheid het juiste beroep onder de juiste omstandigheden hebt gekozen. Gelukkig zijn er nog veel meer andere omstandigheden op hoog nivo die wellicht wél heel goed aansluiten bij de specifieke kwaliteiten van to.
@to, ik adviseer je dringend om je kwaliteiten te omarmen. Je hebt al laten zien dat je op hoog nivo in een ander soort functie prima meedraaide. Blijkbaar past dit beter bij je. En zul je uitdagingen moeten zoeken die daar bij aansluiten en niet bij eigenschappen waar je doodongelukkig van wordt. Dat is geen falen. Dat is jezelf juist kennen en het beste uit jezelf weten te halen.
Een leerschool is natuurlijk nooit verkeerd en zie deze periode juist als dat en trek er je conclusies uit, nog vóórdat je er ziek van wordt. En laat Pejeka types fijn achter chaotische bazen aanrennen. Jij hebt weer andere nuttige skills!
zondag 25 november 2018 om 22:27
maandag 26 november 2018 om 19:42
Waar het om gaat is dit. Soms heb je te dealen met de dingen zoals ze zijn. Een chaotische chef, een rommelige interne organisatie, een gebrek aan adequate procedures, enz. Kan je van balen, maar je kan er ook mee dealen. Geen enkele organisatie is perfect en geen enkele organisatie is geheel toegesneden op jouw instelling en vaardigheden. Het is altijd schipperen. Dus als je met het hoofd in de handen gaat zitten omdat je baan niet 100% aansluit bij jouw manier van werken en jouw manier van doen... dan kan je tot in lengte van dagen met dat hoofd in je handen blijven zitten, want geen énkele organisatie en geen énkel bedrijf sluit 100% bij jouw ideeën aan.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 12 mei 2019 om 12:59
Update (meer even anoniem van me afschrijven). Uiteindelijk besloten om mijn jaarcontract vol te maken, dus volgende maand ben ik een vrij man. Maar wat een teringzooi is het geworden. Ik ben er inmiddels wel uit dat mijn baas de oorzaak is en niet ik. Ze heeft inmiddels de organisatie zo op scherp gezet dat het hele team dagelijks in de stress zit. Het lag dus zeker niet aan mij. Maar wat zijn deze laatste weken lastig. Ik ben inmiddels zo goed als buiten spel gezet. Ze communiceert niet meer, geeft me amper taken, sluit me buiten van het inwerkingsproces van mijn vervanger die morgen begint enz. Ik ben er zo klaar mee en tegelijkertijd zo boos en gekwetst. Ik heb ruim 3 maanden opzegtermijn gegeven met het idee om de boel netjes af te handelen en heb sindsdien ook gewoon 100% gegeven (en nog steeds). Ik weiger om me tot haar niveau te verlagen, maar ik voel me zo bij het grof vuil gezet.
Ik heb geen concrete plannen voor wat hierna komt. Ik heb sollicitaties lopen maar kan even geen werk meer zien. Ik hoop er een paar maanden tussen uit te kunnen, maar ik vind het doodeng om weer voor een baas aan de slag te moeten omdat ik het idee dat ik al mijn stressbestendigheid kwijt ben. Ben altijd een nuchtere koele kikker geweest en nu zit ik aan de antidepressiva en ben nog steeds een emotioneel zooitje.
Als iemand tips heeft hoe ik de komende 3 weken doorkom (en daarna). ik hoor ze graag.
Ik heb geen concrete plannen voor wat hierna komt. Ik heb sollicitaties lopen maar kan even geen werk meer zien. Ik hoop er een paar maanden tussen uit te kunnen, maar ik vind het doodeng om weer voor een baas aan de slag te moeten omdat ik het idee dat ik al mijn stressbestendigheid kwijt ben. Ben altijd een nuchtere koele kikker geweest en nu zit ik aan de antidepressiva en ben nog steeds een emotioneel zooitje.
Als iemand tips heeft hoe ik de komende 3 weken doorkom (en daarna). ik hoor ze graag.
zondag 12 mei 2019 om 13:51
Wat ga je nog doen dan die laatste 3 weken?Twistersizzle schreef: ↑12-05-2019 12:59Update (meer even anoniem van me afschrijven). Uiteindelijk besloten om mijn jaarcontract vol te maken, dus volgende maand ben ik een vrij man. Maar wat een teringzooi is het geworden. Ik ben er inmiddels wel uit dat mijn baas de oorzaak is en niet ik. Ze heeft inmiddels de organisatie zo op scherp gezet dat het hele team dagelijks in de stress zit. Het lag dus zeker niet aan mij. Maar wat zijn deze laatste weken lastig. Ik ben inmiddels zo goed als buiten spel gezet. Ze communiceert niet meer, geeft me amper taken, sluit me buiten van het inwerkingsproces van mijn vervanger die morgen begint enz. Ik ben er zo klaar mee en tegelijkertijd zo boos en gekwetst. Ik heb ruim 3 maanden opzegtermijn gegeven met het idee om de boel netjes af te handelen en heb sindsdien ook gewoon 100% gegeven (en nog steeds). Ik weiger om me tot haar niveau te verlagen, maar ik voel me zo bij het grof vuil gezet.
Ik heb geen concrete plannen voor wat hierna komt. Ik heb sollicitaties lopen maar kan even geen werk meer zien. Ik hoop er een paar maanden tussen uit te kunnen, maar ik vind het doodeng om weer voor een baas aan de slag te moeten omdat ik het idee dat ik al mijn stressbestendigheid kwijt ben. Ben altijd een nuchtere koele kikker geweest en nu zit ik aan de antidepressiva en ben nog steeds een emotioneel zooitje.
Als iemand tips heeft hoe ik de komende 3 weken doorkom (en daarna). ik hoor ze graag.
Ik zou me ook niet ziekmelden, maar het archief een beetje gaan ordenen, je mailbox opruimen en de klappertjes mooi op alfabetische volgorde zetten voor je opvolger. Zal ze nodig hebben straks.
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
zondag 12 mei 2019 om 13:57
Trots is een héle slechte reden om iets te doen, vind ik. Is er iemand die er gelukkiger van wordt als jij die laatste 3 weken vol maakt? Jijzelf in elk geval niet, als ik het zo lees.
Ik heb laatst krimpend van de pijn een klus afgemaakt omdat er heel veel mensen van mij en de informatie die ik had afhankelijk waren. En dat werd verschrikkelijk gewaardeerd door heel veel mensen, en het eindresultaat was heel goed, en daarmee was het het écht waard om me in een paar bochten te wringen in t ondanks fysieke klachten toch te doen.
Bij jou lees ik niets wat het waard maakt om door te zetten. Geef om jezelf en geef t gewoon op.
Ik heb laatst krimpend van de pijn een klus afgemaakt omdat er heel veel mensen van mij en de informatie die ik had afhankelijk waren. En dat werd verschrikkelijk gewaardeerd door heel veel mensen, en het eindresultaat was heel goed, en daarmee was het het écht waard om me in een paar bochten te wringen in t ondanks fysieke klachten toch te doen.
Bij jou lees ik niets wat het waard maakt om door te zetten. Geef om jezelf en geef t gewoon op.
zondag 12 mei 2019 om 14:03
De tip die ik je kan geven is besef dat het bijna over is, niemand verwacht dit nog van jou. Dus laat los en denk dat je niet meer ervoor verantwoordelijk bent.
Pas op voor het gat waar je dadelijk in valt. Neem de tijd even voor jezelf en herstel van deze energieslurpende periode. Denk aan jezelf en ga welverdiend genieten.
Succes !
Pas op voor het gat waar je dadelijk in valt. Neem de tijd even voor jezelf en herstel van deze energieslurpende periode. Denk aan jezelf en ga welverdiend genieten.
Succes !
zondag 18 augustus 2019 om 18:42
Helemaal mee eens.Hillegonda1 schreef: ↑25-11-2018 21:02Hoe oud ben je?
Ik ken deze redenering nml van vroeger. Vinden dat je iets 'moet kunnen'. Rationaliseren. Je eigen reactie te emotioneel vinden. Vooral ook naar jezelf kijken. Het als een leerproces zien. Doorzetten.
Zonde van je tijd meid en je doet jezelf tekort. Je hebt al bewezen dat je succesvol kunt zijn in de juiste omgeving. Ga daar snel weer naar op zoek en verspil geen tijd en stress aan mensen en werkomgevingen die niet bij je passen! Zeker niet in deze tijd!
En die beredenering laat mensen teveel op hun tenen lopen en zorgt uiteindelijk voor een burnout.
Oh wacht. Oud topic...
maandag 19 augustus 2019 om 12:23
Een slechte werk omgeving is erg slecht voor je gezondheid weet ik alles van zit er zelf in, als de collega s nou eens leuk waren zou het nog even vol te houden zijn. Goed van je TO ga iets anders doen maar eerst je.hoofd op.orde, ik wou dat ik dat kon doen even een time out maar ben de hoofdkostwinner lukt niet maar ik ben ook op zoek naar iets wat beter aansluit en ja nergens is perfect.
maandag 19 augustus 2019 om 13:59
wat Cateautje zegt is zo waar.. Als de baas van nature chaotisch is , dan is ze dat niet zomaar kwijt.. En als TO daar niet mee overweg kan en de stijl van haar baas echt de hare niet is, dan krijg je dat ook niet zomaar op 1 lijn.
Ik zou wat anders zoeken. Het is geen falen hoor als je werkstijl domweg niet matched
Ik zou wat anders zoeken. Het is geen falen hoor als je werkstijl domweg niet matched
maandag 19 augustus 2019 om 14:04
Zoek vlug ander werk...
Als het goed gaat lopen we hier slechts 80 jaar rond. Het is aan ieder om hiervan het beste te maken. Als je je niet goed voelt op een plaats waar je meer dan 40 uur per week vertoeft moet je ervoor zorgen dat je niet meer naar die plaats hoeft te gaan... Simpel als wat.
Prestatie, faalgevoel, carriere... Who cares?? Zorg dat je gelukkig bent, dit is het enige wat echt belangrijk is.
#nederlandse spraakkunst
Er zijn twee soorten dommeriken in de wereld:
Zij die weggaan waar het goed is
Zij die blijven waar het slecht is.
Als het goed gaat lopen we hier slechts 80 jaar rond. Het is aan ieder om hiervan het beste te maken. Als je je niet goed voelt op een plaats waar je meer dan 40 uur per week vertoeft moet je ervoor zorgen dat je niet meer naar die plaats hoeft te gaan... Simpel als wat.
Prestatie, faalgevoel, carriere... Who cares?? Zorg dat je gelukkig bent, dit is het enige wat echt belangrijk is.
#nederlandse spraakkunst
Er zijn twee soorten dommeriken in de wereld:
Zij die weggaan waar het goed is
Zij die blijven waar het slecht is.
maandag 19 augustus 2019 om 15:37
Ben ik ook benieuwd naar. Heb je alweer ander werk, of geniet je van je vrije tijd en ben je aan het bijkomen?
zaterdag 4 januari 2020 om 11:23
Wat leuk dat er nog belangstelling is. Sinds tijden weer eens ingelogd dus vandaar dat ik het nu pas zie.Blijenvrij schreef: ↑19-08-2019 15:37Ben ik ook benieuwd naar. Heb je alweer ander werk, of geniet je van je vrije tijd en ben je aan het bijkomen?
Het gaat in principe heel goed met me. Er is heel veel veranderd. Verhuisd, een andere baan, nieuwe relatie. Alles loopt weer op rolletjes. Ik had verwacht dat er veel tijd over heen zou gaan om me mentaal over deze hel heen te zetten maar dat is me verrassend snel gelukt. Ik denk er eigenlijk nooit meer aan en als ik dat wel doe is dat met name dmv contact met oude collega’s die inmiddels soort van vrienden zijn geworden.
Ik merk wel dat al die veranderingen in 1 jaar wel veel is geweest en dat ik nu echt even wat pas op de plaats moet maken zodat ik mezelf niet voorbij ren. Dat is het nieuwe doel voor 2020.
Ik hoop in ieder geval dat iedereen die dit topic leest en een zelfde soort situatie meemaakt de kracht vindt om voor zichzelf te kiezen. Ik ben zo blij dat ik uit die situatie ben. Er zijn zoveel mooiere mogelijkheden in het leven. Zonde om aan iets vast te houden wat niet voor je werkt.
