Werk & Studie
alle pijlers
Je baas wippen? (figuurlijk dan...)
woensdag 9 april 2008 om 23:47
Ik wil even mijn gal spuwen over mijn baas als dat ok is.
Sinds vorig jaar zomer hebben wij een nieuwe baas/chef. We werkten altijd heel zelfstandig als team (10 man/vrouw) en onze vorige baas was zó leuk! Liet iedereen volledig vrij en zelfstandig werken, coachte bij waar nodig en koppelde iedere week terug uit de MT overleggen zodat wij ook precies op de hoogte waren wat er verder speelde in het bedrijf. Tijdens ons wekelijkse werkoverleg bespraken wij alles gezamenlijk. Open. Ook als iemand vrij of vakantie wilde, dan pakten wij het schema erbij, overlegden we kort, en losten we dat altijd samen wel op.
Helaas is zijn vervanger het tegenovergestelde. Het is echt een typje ´glad´. Probeert zich heel geliefd te maken, doet erg joviaal maar is in mijn ogen echt een commerciele tijger die het in feite aan zijn r**t zal roesten hoe het écht met iemand gaat.
Ineens moeten er allerlei lijstjes worden ingevuld (waar we precies hoe lang aan werken terwijl we al een tijdschrijfsysteem hebben waarin hij alles kan vinden). Werkzaamheden worden veel strakker verdeeld zodat wij onderling vaak niet weten waar iets nu moet liggen. Met vakanties en vrije dagen blijkt hij er ook heel andere ideeen op na te houden. Voorheen konden we (mits voldoende vakantiedagen) gaan hoe lang we wilden. Collega´s sprongen altijd voor elkaar in. Vier weken, zes weken... tuurlijk vangen wij dat gezamelijk wel op! Sommige collega´s zijn zelfs maanden lang op wereldreis gegaan.
Nu zit één collega al weken op ´toestemming´ te wachten voor 1 vrije dag. Omdat die ene vrije dag haar de hele week vrij geeft (maandag werkt ze niet, woe. Koninginnedag, do. Hemelvaart en vrij. een verplichte vrije dag in die week). M.a.w. door 1 vrije dinsdag op te nemen heeft ze een volle week vakantie. Logisch dat zij die dag vrij neemt toch?! Schijnt moeilijk te zijn (ons als collega´s is niks gevraagd en volgens mij zijn wij toch degene die werk overnemen).
Zo mag een andere collega niet voor langere tijd op vakantie van een gewonnen geldbedrag (!). Valt gewoon niet over te praten. En als die collega nou zegt dat hij vanaf volgende maand 10 weken weg wil kon ik me daar nog wat bij voorstellen maar hij wil waarschijnlijk pas in de winter gaan.
Verder wordt ineens alles achter gesloten deuren gedaan. Heeft de nieuwe baas alleen nog maar één-op-één gesprekjes, gooit niets in de groep. We weten niet meer wat er speelt binnen de organisatie want hij koppelt niets terug vanuit het managersoverleg. Daarnaast blijkt hij totaal geen verstand te hebben van ons werkgebied. Hoeft hij ook niet heel uitgebreid te hebben als manager, hij heeft geen uitvoerende functie, maar hij adviseert het management echt bijzonder slecht. En wij kunnen in het werk de brokken achter hem opruimen. Hij heeft meerdere bijzonder stomzinnige opmerkingen gemaakt.
Verder heeft hij vastgelegd dat ik me stipt aan de werktijden moet houden (logisch natuurlijk) en dat overwerken niet meer mag. Vaak kwam ik wat later (voorheen flexibele tijden) en werkte ik op mijn vrije dag thuis verder als ik mijn uren in kantoortijd niet haalde. Nooit een haan die ernaar kraaide en mijn uren haal ik absoluut! Meer dan dat vaak. Hij heeft gezegd dat mij pro-activiteit verbetert door een daling van mijn ziekteverzuim (!) Ik ben dit jaar 2x ziek geweest om redenen die hij kent. Waarvoor ik overigens onder controle ben bij een specialist. Ik meld me echt niet na 3x niezen ziek ofzo. Kortom, hij wil controleren, controleren, controleren. Terwijl we die manier van werken helemaal niet gewend zijn. We hebben (bijna) allemaal flink de balen van hem.
Er zijn nog legio voorbeelden te noemen maar ik zal niet alles benoemen. Alleen nog dat het qua persoon ook niet mijn type is, ik heb absoluut niet vertrouw, en ik me nu dus ook aan hem persoonlijk steeds meer ga ergeren. En ik ben iemand die dat niet zo goed kan verbloemen.
Mijn vriend heeft al gezegd dat ik moet uitkijken wat ik zeg tegen wie en dat ik mezelf niet in de nesten moet werken. Ik heb echt antipathie tegen hierarchie. Ik kan heel goed samen werken, maar op gelijkwaardige basis. Dat iemand misschien in functie hoger staat vind ik prima, maar ik kan niet tegen dingen die me worden opgelegd `omdat hij of zij het zegt´. Zeker niet als onze superrelaxte en fijne (zelfstandige) werkwijze en sfeer verandert.
Sorry voor het lange verhaal. Moest het even kwijt. Zouden jullie dit aankaarten bij hem (met het risico dat hij mij mijn leven zuur gaat maken want dat beschouw ik dus een reele concequentie). Of moet ik me maar afzijdig proberen te houden? Of moet ik samen met mijn collega´s een coup beramen en hem proberen te ´wippen´? (Klinkt niet zo verstandig maar o zo aanlokkelijk
Ik baal zo!
groetjes
Winterdip (voor deze situatie even omgedoopt tot Werkdip)
Sinds vorig jaar zomer hebben wij een nieuwe baas/chef. We werkten altijd heel zelfstandig als team (10 man/vrouw) en onze vorige baas was zó leuk! Liet iedereen volledig vrij en zelfstandig werken, coachte bij waar nodig en koppelde iedere week terug uit de MT overleggen zodat wij ook precies op de hoogte waren wat er verder speelde in het bedrijf. Tijdens ons wekelijkse werkoverleg bespraken wij alles gezamenlijk. Open. Ook als iemand vrij of vakantie wilde, dan pakten wij het schema erbij, overlegden we kort, en losten we dat altijd samen wel op.
Helaas is zijn vervanger het tegenovergestelde. Het is echt een typje ´glad´. Probeert zich heel geliefd te maken, doet erg joviaal maar is in mijn ogen echt een commerciele tijger die het in feite aan zijn r**t zal roesten hoe het écht met iemand gaat.
Ineens moeten er allerlei lijstjes worden ingevuld (waar we precies hoe lang aan werken terwijl we al een tijdschrijfsysteem hebben waarin hij alles kan vinden). Werkzaamheden worden veel strakker verdeeld zodat wij onderling vaak niet weten waar iets nu moet liggen. Met vakanties en vrije dagen blijkt hij er ook heel andere ideeen op na te houden. Voorheen konden we (mits voldoende vakantiedagen) gaan hoe lang we wilden. Collega´s sprongen altijd voor elkaar in. Vier weken, zes weken... tuurlijk vangen wij dat gezamelijk wel op! Sommige collega´s zijn zelfs maanden lang op wereldreis gegaan.
Nu zit één collega al weken op ´toestemming´ te wachten voor 1 vrije dag. Omdat die ene vrije dag haar de hele week vrij geeft (maandag werkt ze niet, woe. Koninginnedag, do. Hemelvaart en vrij. een verplichte vrije dag in die week). M.a.w. door 1 vrije dinsdag op te nemen heeft ze een volle week vakantie. Logisch dat zij die dag vrij neemt toch?! Schijnt moeilijk te zijn (ons als collega´s is niks gevraagd en volgens mij zijn wij toch degene die werk overnemen).
Zo mag een andere collega niet voor langere tijd op vakantie van een gewonnen geldbedrag (!). Valt gewoon niet over te praten. En als die collega nou zegt dat hij vanaf volgende maand 10 weken weg wil kon ik me daar nog wat bij voorstellen maar hij wil waarschijnlijk pas in de winter gaan.
Verder wordt ineens alles achter gesloten deuren gedaan. Heeft de nieuwe baas alleen nog maar één-op-één gesprekjes, gooit niets in de groep. We weten niet meer wat er speelt binnen de organisatie want hij koppelt niets terug vanuit het managersoverleg. Daarnaast blijkt hij totaal geen verstand te hebben van ons werkgebied. Hoeft hij ook niet heel uitgebreid te hebben als manager, hij heeft geen uitvoerende functie, maar hij adviseert het management echt bijzonder slecht. En wij kunnen in het werk de brokken achter hem opruimen. Hij heeft meerdere bijzonder stomzinnige opmerkingen gemaakt.
Verder heeft hij vastgelegd dat ik me stipt aan de werktijden moet houden (logisch natuurlijk) en dat overwerken niet meer mag. Vaak kwam ik wat later (voorheen flexibele tijden) en werkte ik op mijn vrije dag thuis verder als ik mijn uren in kantoortijd niet haalde. Nooit een haan die ernaar kraaide en mijn uren haal ik absoluut! Meer dan dat vaak. Hij heeft gezegd dat mij pro-activiteit verbetert door een daling van mijn ziekteverzuim (!) Ik ben dit jaar 2x ziek geweest om redenen die hij kent. Waarvoor ik overigens onder controle ben bij een specialist. Ik meld me echt niet na 3x niezen ziek ofzo. Kortom, hij wil controleren, controleren, controleren. Terwijl we die manier van werken helemaal niet gewend zijn. We hebben (bijna) allemaal flink de balen van hem.
Er zijn nog legio voorbeelden te noemen maar ik zal niet alles benoemen. Alleen nog dat het qua persoon ook niet mijn type is, ik heb absoluut niet vertrouw, en ik me nu dus ook aan hem persoonlijk steeds meer ga ergeren. En ik ben iemand die dat niet zo goed kan verbloemen.
Mijn vriend heeft al gezegd dat ik moet uitkijken wat ik zeg tegen wie en dat ik mezelf niet in de nesten moet werken. Ik heb echt antipathie tegen hierarchie. Ik kan heel goed samen werken, maar op gelijkwaardige basis. Dat iemand misschien in functie hoger staat vind ik prima, maar ik kan niet tegen dingen die me worden opgelegd `omdat hij of zij het zegt´. Zeker niet als onze superrelaxte en fijne (zelfstandige) werkwijze en sfeer verandert.
Sorry voor het lange verhaal. Moest het even kwijt. Zouden jullie dit aankaarten bij hem (met het risico dat hij mij mijn leven zuur gaat maken want dat beschouw ik dus een reele concequentie). Of moet ik me maar afzijdig proberen te houden? Of moet ik samen met mijn collega´s een coup beramen en hem proberen te ´wippen´? (Klinkt niet zo verstandig maar o zo aanlokkelijk
Ik baal zo!
groetjes
Winterdip (voor deze situatie even omgedoopt tot Werkdip)
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 10 april 2008 om 23:02
En nog 1 om het af te leren dan 
Door de manier waarop ik het heb aangepakt hebben de collega leidinggevenden die na mij kwamen het een stuk makkelijker gehad. Zó makkelijk dat de dame die me eerst de rug toekeerde op mijn laatste werkdag daar naar me toe kwam en haar excuses aanbood. 'Als ik zie hoe we de nieuwe teamleaders behandelen en wat we met jou hebben egdaan dan schaam ik me kapot'. Daarw as ik wel trots op.
Door de manier waarop ik het heb aangepakt hebben de collega leidinggevenden die na mij kwamen het een stuk makkelijker gehad. Zó makkelijk dat de dame die me eerst de rug toekeerde op mijn laatste werkdag daar naar me toe kwam en haar excuses aanbood. 'Als ik zie hoe we de nieuwe teamleaders behandelen en wat we met jou hebben egdaan dan schaam ik me kapot'. Daarw as ik wel trots op.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
donderdag 10 april 2008 om 23:02
Zus, je hebt in die zin wel gelijk dat ik merk dat er een spiraal ontstaat (in ieder geval bij mij). Ik heb steeds meer moeite met hem omdat zich inmiddels zoveel heeft opgestapeld. Dat is vervelend.
Maar op een of andere manier heb ik de afgelopen jaren al verschillende mensen zien komen en gaan. Voor allen geldt: Degenen die kwamen voelden zich in no-time als een vis in het water en vonden heel snel hun plekkie in ons team, degenen die gingen, gingen allemaal met tranen. Zegt wel wat. Deze man past gewoon echt veel minder in het team. Heeft echt een houding van `geef maar hier hoer, ik roggel het wil`...Helaas roggelt hij het helemaal zo best. Heeft overigens ook al verschillende mensen uit andere lagen van de organisatie tegen de schenen geschopt. Maar da´s wéér een ander verhaal. En ook niet aan mij om me mee te bemoeien. Maar ik vind het wel een signaal.
Lindy, ben het helemaal met je eens. Een goede leidinggevende weet de juiste toon aan te slaan. Hij doet dat heel vaak niet. Hij probeert het af en toe wel maar omdat we zo´n unheimisch gevoel bij hem hebben, komt dat dan weer niet geloofwaardig over.
Verschillende collega´s hebben wel eens hun ongenoegen geuit over bepaalde acties en beslissingen. Zijn reactie in de meeste gevallen: Tja, en toch wil ik het zo. Kom je ook niet veel verder mee dus.
Maar op een of andere manier heb ik de afgelopen jaren al verschillende mensen zien komen en gaan. Voor allen geldt: Degenen die kwamen voelden zich in no-time als een vis in het water en vonden heel snel hun plekkie in ons team, degenen die gingen, gingen allemaal met tranen. Zegt wel wat. Deze man past gewoon echt veel minder in het team. Heeft echt een houding van `geef maar hier hoer, ik roggel het wil`...Helaas roggelt hij het helemaal zo best. Heeft overigens ook al verschillende mensen uit andere lagen van de organisatie tegen de schenen geschopt. Maar da´s wéér een ander verhaal. En ook niet aan mij om me mee te bemoeien. Maar ik vind het wel een signaal.
Lindy, ben het helemaal met je eens. Een goede leidinggevende weet de juiste toon aan te slaan. Hij doet dat heel vaak niet. Hij probeert het af en toe wel maar omdat we zo´n unheimisch gevoel bij hem hebben, komt dat dan weer niet geloofwaardig over.
Verschillende collega´s hebben wel eens hun ongenoegen geuit over bepaalde acties en beslissingen. Zijn reactie in de meeste gevallen: Tja, en toch wil ik het zo. Kom je ook niet veel verder mee dus.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 10 april 2008 om 23:04
Nee, gelukkig ben ik zo niet. Maar ik werk ook vaak niet langer dan 2 / 3 jaar ergens hoor. Soms tot m'n verdriet, soms tot m'n vreugde
En het was wel kut soms, maar zoooo leerzaam. Ik heb daar zoveel geleerd over mensen en mezelf, daar heb ik nu nog profijt van.
En het was wel kut soms, maar zoooo leerzaam. Ik heb daar zoveel geleerd over mensen en mezelf, daar heb ik nu nog profijt van.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
donderdag 10 april 2008 om 23:06
Zus, leuk dat jij je in deze discussie mengt trouwens als `tegenpartij´
Maar aan jou dan de vraag, Heb je je wel eens onzeker gevoeld?
Ik vraag me dus af of mijn leidinggevende zich onzeker voelt omdat hij weet dat we wegliepen met zijn voorganger. Op een of andere manier heeft hij ook de onhebbelijke eigenschap om de naam van zijn voorganger consequent verkeerd uit te spreken. Alsof hij het expres doet (snap je wat ik bedoel?) een beetje op een ´in de zeik neem toon´.
Maar het zou me ook niks verbazen als hij juist zó zeker van zichzelf is, dat het bijna arrogantie mag heten.
Maar aan jou dan de vraag, Heb je je wel eens onzeker gevoeld?
Ik vraag me dus af of mijn leidinggevende zich onzeker voelt omdat hij weet dat we wegliepen met zijn voorganger. Op een of andere manier heeft hij ook de onhebbelijke eigenschap om de naam van zijn voorganger consequent verkeerd uit te spreken. Alsof hij het expres doet (snap je wat ik bedoel?) een beetje op een ´in de zeik neem toon´.
Maar het zou me ook niks verbazen als hij juist zó zeker van zichzelf is, dat het bijna arrogantie mag heten.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 10 april 2008 om 23:06
Misschien dat vragen naar het hoe en waarom helpt ipv je ongenoegen uiten? Als iemand bij mij alleen maar komt klagen en niet wil weten waarom iets op een bepaalde manier is aangepakt dan heb je mij ook op de verkeerde knop geraakt.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
donderdag 10 april 2008 om 23:08
Nou dan ben ik ws arrogant maar ik heb me nooit onzeker gevoeld. Ik heb me wel regelmatig afgevraagd waar het nu allemaal aan lag en wat de juiste houding was. Uiteindelijk is mijn eigen houding de beste geweest. Vrolijk, vriendelijk (oja? Ja 
) professioneel, open, consequent en duidelijk. En soms streng en kort.
) professioneel, open, consequent en duidelijk. En soms streng en kort.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
donderdag 10 april 2008 om 23:16
Ja, vragen hoe en waarom doen we ook wel eens hoor. Soms draait hij dan bij als we toelichten waarom wij dat anders zien (wij zijn immers de pro´s ) Ach, het is ook niet de meest beroerde vent hoor. Wat ik al zei, hij is niet onaardig en heeft goede dingen voor ogen. Maar zijn aanpak is bout. Duidelijk is hij wel, maar hij zit er regelmatig naast. Inhoudelijk gezien snapt hij nog bijzonder weinig en dat merken wij op de werkvloer. Geeft niks, maar hij moet zich realiseren dat het geen schande is om iets te vragen. In plaats daarvan doet hij of hij er verstand van heeft, bluft zich eruit, en uiteindelijk komt dat bij ons op ons bord.
En ik vind het een heel groot manco dat nu ineens alles achter gesloten deuren gebeurt. Dat niks meer in de groep wordt gegooid.
Vrolijk is hij dan meestal weer wel.
) Ach, het is ook niet de meest beroerde vent hoor. Wat ik al zei, hij is niet onaardig en heeft goede dingen voor ogen. Maar zijn aanpak is bout. Duidelijk is hij wel, maar hij zit er regelmatig naast. Inhoudelijk gezien snapt hij nog bijzonder weinig en dat merken wij op de werkvloer. Geeft niks, maar hij moet zich realiseren dat het geen schande is om iets te vragen. In plaats daarvan doet hij of hij er verstand van heeft, bluft zich eruit, en uiteindelijk komt dat bij ons op ons bord.En ik vind het een heel groot manco dat nu ineens alles achter gesloten deuren gebeurt. Dat niks meer in de groep wordt gegooid.
Vrolijk is hij dan meestal weer wel.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 10 april 2008 om 23:19
Iedereen nogmaals bedankt voor de reacties!
Het heeft mij in ieder geval weer even geholpen te nuanceren, mijn blik vertroebelde een beetje.
Neemt niet weg dat ik nog steeds dezelfde mening ben toebedeeld hoor... maar mijn irritatieniveau is significant en meetbaar gedaald.
Het heeft mij in ieder geval weer even geholpen te nuanceren, mijn blik vertroebelde een beetje.
Neemt niet weg dat ik nog steeds dezelfde mening ben toebedeeld hoor... maar mijn irritatieniveau is significant en meetbaar gedaald.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 10 april 2008 om 23:26
En nu jullie niet op de hoogte zijn zitten jullie duimen te draaien? Of is het toch iets minder zwart/wit?
Misschien is het dan tijd om de communicatieve vaardigheden in te zetten, je loyaal naar je manager op te stellen, en MET hem ipv TEGEN hem aan de slag te gaan om te komen tot zinvolle maatstaven? Zou ik doen, in plaats van afwachten waar deze manager mee komt.
Vervelend. Wat trouwens ook vervelend is: mensen die denken dat het werk dat ze doen van hen is. Wat ik maar zeggen wil: ik kan me veel van wat je zegt goed voorstellen, maar je lijkt uit het oog te verliezen dat er nuances zijn, dat zaken meerdere kanten hebben, dat soort dingen.
Dat ben ik met je eens. Netjes zijn is echter geen doel, maar een middel.Dat hij het recht heeft dat te beslissen is nog tot daar aan toe, maar zonder overleg (weer dat woordje
donderdag 10 april 2008 om 23:34
Ik hoor trouwens net op tv op de achtergrond Linda de Mol zeggen: `Wij Nederlanders zijn gek op lijstjes en rijtjes..´
O ja joh?
Maar buiten dat, Rider, mijn collega werkt al een jaar aan een project door haar opgezet. Met regelmatige terugkoppeling en goedkeuring van MT. Heeft alle voorbesprekingen gevoerd en volledig één met het project. Al lang voordat nieuwe manager kwam. Ja, ik vind wel dat het haar project is.
En nee, we zitten geen duimen te draaien. Zijn retedruk juist! Ik zit dan ook niet te wachten tot manager ergens mee komt maar val wel van mijn stoel als er ineens een spoedverhaal binnenkomt waarbij `damagecontrol´ moet worden toegepast, wat lang niet zover had hoeven komen als wij er tijdig bij waren betrokken. Onze leidinggevende schat totaal verkeerd in wat wel of niet van belang is voor ons om te weten. Dat is al meerdere malen gebleken. Ik vind dat ik al vrij veel heb gezegd en durf eerlijk gezegd deze voorbeelden niet concreet te benoemen ivm herkenning dus veel heb je hier ook niet aan he? Maar geloof me maar
O ja joh?
Maar buiten dat, Rider, mijn collega werkt al een jaar aan een project door haar opgezet. Met regelmatige terugkoppeling en goedkeuring van MT. Heeft alle voorbesprekingen gevoerd en volledig één met het project. Al lang voordat nieuwe manager kwam. Ja, ik vind wel dat het haar project is.
En nee, we zitten geen duimen te draaien. Zijn retedruk juist! Ik zit dan ook niet te wachten tot manager ergens mee komt maar val wel van mijn stoel als er ineens een spoedverhaal binnenkomt waarbij `damagecontrol´ moet worden toegepast, wat lang niet zover had hoeven komen als wij er tijdig bij waren betrokken. Onze leidinggevende schat totaal verkeerd in wat wel of niet van belang is voor ons om te weten. Dat is al meerdere malen gebleken. Ik vind dat ik al vrij veel heb gezegd en durf eerlijk gezegd deze voorbeelden niet concreet te benoemen ivm herkenning dus veel heb je hier ook niet aan he? Maar geloof me maar
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 10 april 2008 om 23:37
Verzet, verzet.... Wij signaleren na een paar maanden gewoon steeds vaker problemen die voorkomen hadden kunnen worden en waar we
a. niet blij mee zijn
b. wél moeten oplossen omdat wij ermee geconfronteerd worden.
Door steeds maar te zeggen dat wij verzet plegen lijkt het net of we samenspannen, werkweigeren, hem het leven zuur maken etc. Dat is niet zo maar we zijn wel ontevreden over diverse zaken. Dat is toch ons goed recht?
a. niet blij mee zijn
b. wél moeten oplossen omdat wij ermee geconfronteerd worden.
Door steeds maar te zeggen dat wij verzet plegen lijkt het net of we samenspannen, werkweigeren, hem het leven zuur maken etc. Dat is niet zo maar we zijn wel ontevreden over diverse zaken. Dat is toch ons goed recht?
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 10 april 2008 om 23:40
Ik durf te beweren dat ik door mijn werk bij héél veel organisaties, commercieel, not-for-profit en overheid, vrij goed in de keuken heb kunnen kijken. Wat me daarbij altijd is opgevallen is dat in overheidsland het verhaal mooier verteld wordt, maar dat de openheid, de prettige werksfeer, het vertrouwen op capaciteiten van mensen, in "het bedrijfsleven" gemiddeld genomen heel wat beter is. En, nog gekker, dat medewerkers van overheidsinstellingen opmerkelijk veel meer bezig zijn met hun arbeidsvoorwaarden, hun rechten en hun werkplezier.:
Branwen, die open communicatie is in sommige commerciële bedrijven gelukkig ook heel normaal
Ik voel me ook goed op de hoogte gehouden van allerhande dingen in het bedrijf. Word niet als cijfertje behandeld (absoluut niet zelfs), er is een groot vertrouwen en het is toch een ontzettend commerciële organisatie. Het kán wel hoor
Maar dat zijn onwetenschappelijke waarnemingen, die natuurlijk niets méér zeggen dan dat het mijn indruk is.
donderdag 10 april 2008 om 23:51
ik heb een hekel aan lijstjes, rijtjes en Linda de Mol
Snap ik best. Maar dat neemt niet weg dat je werk maar tot een bepaalde hoogte kan claimen.
wacht even: je had info uit het MT nodig om je werk te doen, je krijgt die info niet meer, en je kan toch je werk doen?
Niet om te sarren he, maar door dit soort dingen is de toon van je bericht al snel wat klageriger en eenzijdiger, dan je het zelf bedoelt vermoedelijk (maar he, communicatie is jouw vak, niet het mijne
)Ik geloof je, en wat ik al eerder zei, het is helemaal niet van belang of ik, of iemand anders hier, je gelooft. Jij geeft jouw visie, en wij kunnen reageren op wat wij er uit halen, en daar kan jij wel of niet iets mee. Maar wat je er mee kan, en doet, is uiteindelijk natuurlijk aan jezelf. Je hebt geen goedkeuring nodig van iemand hier.Ik zit dan ook niet te wachten tot manager ergens mee komt maar val wel van mijn stoel als er ineens een spoedverhaal binnenkomt waarbij `damagecontrol´ moet worden toegepast, wat lang niet zover had hoeven komen als wij er tijdig bij waren betrokken. Onze leidinggevende schat totaal verkeerd in wat wel of niet van belang is voor ons om te weten. Dat is al meerdere malen gebleken. Ik vind dat ik al vrij veel heb gezegd en durf eerlijk gezegd deze voorbeelden niet concreet te benoemen ivm herkenning dus veel heb je hier ook niet aan he? Maar geloof me maar
donderdag 10 april 2008 om 23:53
Aan jouw ervaring zal ik zeker niet twijfelen want zo te lezen heb je bakken meer ervaring dan ik. Ik kan alleen zeggen dat ik hiervoor bij een onwijs commercieel bedrijf heb gewerkt en dat daar van arbeidsvoorwaarden en rechten weinig kaas was gegeten. En, deels daardoor, was mijn werkplezier niet al te groot na een poosje. Die zaken zijn nou eenmaal belangrijk.
Mijn werkplezier is hier groot. En dat vind ik erg veel waard want niets is vermoeiender dan jezelf met het lood in je schoenen naar je werk te moeten slepen. Maar als je je niet gewaardeerd voelt (door slechte arbeidsvoorwaarden bijvoorbeeld) kan ook dat werkplezier goed vergald worden hoor. Er mag veel van een medewerker verwacht worden. Maar het is een tweerichtingsverkeer. Je kunt zeggen dat werknemers (in overheidsfuncties) misschien erg op de arbeidsvoorwaarden en rechten zitten, werkgevers willen nou eenmaal vaak voor een dubbeltje op de eerste rang zitten wanneer het op personeelskosten aankomt. Een klassiek twistpunt dat bij iedere CAO-onderhandeling (overheid of bedrijfsleven) weer bovenkomt.
Vooralsnog liggen de salarissen van ambtenaren gemiddeld een stuk lager dan hun leeftijds- en opleidingsgenoten in het bedrijfsleven trouwens. Maar dat is natuurlijk een andere discussie.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 10 april 2008 om 23:53
Ontevreden zijn is het onvervreembare recht van iedere Nederlander!
Maar hoeveel nut het heeft is een andere vraag. Uit alles wat je schrijft krijg ik de indruk dat je te maken hebt met een manager waar best wat op aan te merken is, maar waar je ook best heel gelukkig mee KAN worden. En als je het mij vraagt (en anders zeg ik het toch) begint dat bij eigen verantwoordelijkheid nemen, loyaliteit en daadwerkelijke inhoudelijke ondersteuning van deze manager. Noem mij gek, maar binnen een paar maanden houden jullie erg van elkaar.
donderdag 10 april 2008 om 23:56
Hahahaha Rider!
We zijn retedruk omdat we puin aan het ruimen zijn! Worden we voorzien van meer (en tijdige) informatie, dan kunnen we ons werk op een veel fijnere manier doen. Met goede voorbereiding kom je een stuk verder dan met troubleshooten om vijf-voor-twaalf.
We zijn retedruk omdat we puin aan het ruimen zijn! Worden we voorzien van meer (en tijdige) informatie, dan kunnen we ons werk op een veel fijnere manier doen. Met goede voorbereiding kom je een stuk verder dan met troubleshooten om vijf-voor-twaalf.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
donderdag 10 april 2008 om 23:58
Zeker! En die voorbeelden ken ik uit het bedrijfsleven inderdaad ook.
Klopt, maar dat verklaart niet het verschil dat ik keer op keer op keer op keer gezien heb tussen werknemers in profit, de not-for-profit en de overhed.
Inderdaad. Al was het maar omdat die discussie zou moeten beginnen bij de vraag op basis waarvan je betaald moet worden. Leeftijd is imho volkomen irrelevant, en opleiding in zeer beperkte mate. Toegevoegde waarde voor de organisatie en/of verhouding tussen vaag en aanbod op de arbeidsmarkt zou ik eerder relevant vinden.
vrijdag 11 april 2008 om 00:03
:
[...]
Nou dát verwacht ik eerlijk gezegd niet. Maar het zou heel best kunnen dat ik hem uiteindelijk wat meer zal gaan waarderen hoor. Hij moet ook nog een hoop leren
Precies mijn punt. Maar als je hem iets wil leren, dan geldt precies wat hier al eerder is gezegd: liever met honing dan met azijn.
Ik heb het geloof ik al vaker geprobeerd te zeggen: het is niet zwart/wit, niet die manager is geweldig en jij fout, maar evenmin andersom.
kijk, als je wil kan ik je doodgooien met 20 managementtheoriën, en met diepteanalyses van wat je precies schrijft (ja, sorry, dat is dan weer mijn vak
), maar bottom line is dit:JIJ wil iets (werksfeer, effectiviteit, wat je maar wil), dan is er maar één persoon in de wereld die door jou kan worden gestuurd om dat te bereiken, en dat ben je zelf.
Echt, ik ben een groot voorstander van klagen en boos zijn en ongelukkig worden enzo, daar komt grootse kunst uit voort. Maar voor jezelf is het vaak stukken gezonder om de vraag te stellen wat je zelf kan doen om te bereiken dat iets verandert in de door jou gewenste richting.
