Je baas wippen? (figuurlijk dan...)

Ik wil even mijn gal spuwen over mijn baas als dat ok is.



Sinds vorig jaar zomer hebben wij een nieuwe baas/chef. We werkten altijd heel zelfstandig als team (10 man/vrouw) en onze vorige baas was zó leuk! Liet iedereen volledig vrij en zelfstandig werken, coachte bij waar nodig en koppelde iedere week terug uit de MT overleggen zodat wij ook precies op de hoogte waren wat er verder speelde in het bedrijf. Tijdens ons wekelijkse werkoverleg bespraken wij alles gezamenlijk. Open. Ook als iemand vrij of vakantie wilde, dan pakten wij het schema erbij, overlegden we kort, en losten we dat altijd samen wel op.



Helaas is zijn vervanger het tegenovergestelde. Het is echt een typje ´glad´. Probeert zich heel geliefd te maken, doet erg joviaal maar is in mijn ogen echt een commerciele tijger die het in feite aan zijn r**t zal roesten hoe het écht met iemand gaat.



Ineens moeten er allerlei lijstjes worden ingevuld (waar we precies hoe lang aan werken terwijl we al een tijdschrijfsysteem hebben waarin hij alles kan vinden). Werkzaamheden worden veel strakker verdeeld zodat wij onderling vaak niet weten waar iets nu moet liggen. Met vakanties en vrije dagen blijkt hij er ook heel andere ideeen op na te houden. Voorheen konden we (mits voldoende vakantiedagen) gaan hoe lang we wilden. Collega´s sprongen altijd voor elkaar in. Vier weken, zes weken... tuurlijk vangen wij dat gezamelijk wel op! Sommige collega´s zijn zelfs maanden lang op wereldreis gegaan.



Nu zit één collega al weken op ´toestemming´ te wachten voor 1 vrije dag. Omdat die ene vrije dag haar de hele week vrij geeft (maandag werkt ze niet, woe. Koninginnedag, do. Hemelvaart en vrij. een verplichte vrije dag in die week). M.a.w. door 1 vrije dinsdag op te nemen heeft ze een volle week vakantie. Logisch dat zij die dag vrij neemt toch?! Schijnt moeilijk te zijn (ons als collega´s is niks gevraagd en volgens mij zijn wij toch degene die werk overnemen).



Zo mag een andere collega niet voor langere tijd op vakantie van een gewonnen geldbedrag (!). Valt gewoon niet over te praten. En als die collega nou zegt dat hij vanaf volgende maand 10 weken weg wil kon ik me daar nog wat bij voorstellen maar hij wil waarschijnlijk pas in de winter gaan.



Verder wordt ineens alles achter gesloten deuren gedaan. Heeft de nieuwe baas alleen nog maar één-op-één gesprekjes, gooit niets in de groep. We weten niet meer wat er speelt binnen de organisatie want hij koppelt niets terug vanuit het managersoverleg. Daarnaast blijkt hij totaal geen verstand te hebben van ons werkgebied. Hoeft hij ook niet heel uitgebreid te hebben als manager, hij heeft geen uitvoerende functie, maar hij adviseert het management echt bijzonder slecht. En wij kunnen in het werk de brokken achter hem opruimen. Hij heeft meerdere bijzonder stomzinnige opmerkingen gemaakt.



Verder heeft hij vastgelegd dat ik me stipt aan de werktijden moet houden (logisch natuurlijk) en dat overwerken niet meer mag. Vaak kwam ik wat later (voorheen flexibele tijden) en werkte ik op mijn vrije dag thuis verder als ik mijn uren in kantoortijd niet haalde. Nooit een haan die ernaar kraaide en mijn uren haal ik absoluut! Meer dan dat vaak. Hij heeft gezegd dat mij pro-activiteit verbetert door een daling van mijn ziekteverzuim (!) Ik ben dit jaar 2x ziek geweest om redenen die hij kent. Waarvoor ik overigens onder controle ben bij een specialist. Ik meld me echt niet na 3x niezen ziek ofzo. Kortom, hij wil controleren, controleren, controleren. Terwijl we die manier van werken helemaal niet gewend zijn. We hebben (bijna) allemaal flink de balen van hem.



Er zijn nog legio voorbeelden te noemen maar ik zal niet alles benoemen. Alleen nog dat het qua persoon ook niet mijn type is, ik heb absoluut niet vertrouw, en ik me nu dus ook aan hem persoonlijk steeds meer ga ergeren. En ik ben iemand die dat niet zo goed kan verbloemen.



Mijn vriend heeft al gezegd dat ik moet uitkijken wat ik zeg tegen wie en dat ik mezelf niet in de nesten moet werken. Ik heb echt antipathie tegen hierarchie. Ik kan heel goed samen werken, maar op gelijkwaardige basis. Dat iemand misschien in functie hoger staat vind ik prima, maar ik kan niet tegen dingen die me worden opgelegd `omdat hij of zij het zegt´. Zeker niet als onze superrelaxte en fijne (zelfstandige) werkwijze en sfeer verandert.



Sorry voor het lange verhaal. Moest het even kwijt. Zouden jullie dit aankaarten bij hem (met het risico dat hij mij mijn leven zuur gaat maken want dat beschouw ik dus een reele concequentie). Of moet ik me maar afzijdig proberen te houden? Of moet ik samen met mijn collega´s een coup beramen en hem proberen te ´wippen´? (Klinkt niet zo verstandig maar o zo aanlokkelijk



Ik baal zo!

groetjes

Winterdip (voor deze situatie even omgedoopt tot Werkdip)

wuiles schreef op 12 april 2008 @ 11:54:

Als ik het goed begrijp is door het hoger management beslist dat er binnen julllie afdeling een professionaliseringsslag gemaakt moet worden en is deze manager aangetrokken om die klus te klaren.



Nee, heb je niet goed begrepen. Zijn voorganger accepteerde een andere baan dus er moest een nieuw groepshoofd worden gezocht. Het nieuwe groepshoofd komt uit een heel andere sector en vond, bij aantreden, zelf dat er wel een aantal zaken professioneler opgepakt konden worden. Hartstikke goed initiatief, vinden we allemaal. Hij doet ook dingen wel goed (of in ieder geval met goede bedoelingen), maar hij is niet aangenomen ´om een klus (of professionaliseringsslag) te klaren´



Inmiddels is de man een jaar aan de slag en wordt (uit het perspectief van het hoger management) vooruitgang geboekt. Het draagvlak voor zijn keuzes, beslissingen en zijn verdere functioneren is kennelijk voldoende. Tja, dan blijft er weinig anders voor je over dan meegaan in die professionaliseringsslag of elders gaan werken.



Zo ligt het dus niet.



Tijd en energie investeren in het 'wippen' van de man roept bij mij vooral associaties op met brugklasleerlingen die vinden dat ze de docent wiskunde mogen treiteren omdat hij teveel huiswerk geeft.



Ook dit heb je niet goed begrepen. Als je het hele topic goed had gelezen had je kunnen zien dat ik dit ik dit topic opende omdat ik even mijn frustratie kwijt moest en dat van een `actieplan´ om de man te wippen natuurlijk geen sprake is. Dit was gekscherend bedoeld.



Bovendien: als jij zo'n goede medewerker bent mag het toch geen enkel probleem zijn om een baan te vinden waar je wel op je waarde wordt geschat?



Ja hoor, geen probleem om een andere functie te vinden, daar zou ik me echt geen zorgen over maken. Maar ik vind mijn huidige werk leuk. En mijn collega´s zou ik ook (nog) niet willen missen. En ook hier geldt weer, als je goed had gelezen, het gaat er niet om dat ik niet op waarde word geschat want ik word wél op waarde geschat. Ik heb niet voor niets net promotie gemaakt.

Verder nog, ja bij ons het is vrij gebruikelijk dat er een eerste sollicitatieronde wordt gevoerd met het management en dan een tweede gesprek met een afvaardiging van het team. Dat moet immers klikken.

Branwen76 schreef op 12 april 2008 @ 15:26:

[...]





Wij hebben in dit geval een positief advies gegeven, en dan is het idd aan het hoofd om de uiteindelijke beslissing te maken.



In dit geval was het echter zo dat als wij (de mensen van de vloer die hem gesproken hebben) de sollicitant in kwestie absoluut niet geschikt hadden geacht, de sollicitant ook niet aangenomen zou worden. Dat heeft met deze specifieke situatie te maken, maar te lang en te herkenbaar om dat hier te gaan uitleggen.

Zo werkt het bij ons dus ook.

Miezjuh73 schreef op 12 april 2008 @ 17:50:

[...]





Het gaat, denk ik, ook om het wennen. Omdat dingen na verloop van tijd vanzelfsprekend zijn, ben je niet (meer) gewend dat je moet vragen waarom het antwoord op je verlofaanvraag zo onwijs lang duurt (als voorbeeld).



Ik heb ook onder "dictators" gewerkt maar het verschil is, denk ik, dat Winterdip gewoon ~minding her own business, things were goooood~ eventjes moet slikken dat ze opeens zo'n figuur 'op haar dak' krijgt. Ik zou daar ook moeite mee hebben.



Want jíj (die er al zat) moet omschakelen.

Precies! Houd het gewoon flexibel. Mijn collega vraagt vier weken geleden: Ik wil graag die dinsdag vrij hebben, alle anderen zijn er dan wel. Is dat ok? Nou, afgelopen donderdag had ze nog geen antwoord. Heel flauw.



We zitten met zijn allen op één kamer, laten we het alsjeblieft een beetje flexibel houden. Onderling (incl. manager) even overleggen en het is geregeld.



Ook zoiets, zit ik naast de manager, zijn secretaresse (of eigenlijk, eerst was ze onze afdelingsassistente nu heeft hij haar als secretaresse toege-eigend), zit voor ons. Krijg ik van de secretaresse een vergaderverzoek per mail voor een overleg met hem. Terwijl hij naast me zit! Kennen jullie die reclame waarin de buurman mail: `Kun je me de perforator even aangeven?´



Dus ik kijk op van mijn computer, stoot hem aan en zeg: `Hallo! Ik zit naast je hoor. Je kunt ook gewoon even aan me vragen of ik dan tijd heb. En dat heb ik niet want ik heb dan al een afspraak maar een uurtje later kan ik wel. Zullen we die er maar inzetten dan, of moet ik je vergaderverzoek via de assistente weigeren zodat zij namens jou een weer nieuw vergaderverzoek kan sturen?´



Ja, dat vond hij bij nader inzien ook wel een beetje overbodig. In eerste instantie moesten we er allebei nogal om lachen. Maar vervolgens blijft hij wel op die manier werken.



Dat soort dingen, daar word ik echt een beetje kriegel van.