Manager director vindt mij irritant?

Inmiddels zit ik sinds aug 2022 bij mijn huidige baan waar ik echt met super veel enthousiasme ben begonnen. Het laatste dikke half jaar vind ik het eigenlijk steeds lastiger worden omdat ik mij kritisch heb uitgelaten over de loopbaan paden die in ontwikkeling zijn (maar ook: voorstellen gedaan / ideeen gegeven om de loopbaanpaden vorm te geven, dus niet alleen maar gezeurd). Dit werd overigens door HR heel positief ontvangen, maar de managing director heeft - naar mijn idee- sindsdien echt een hekel aan mij gekregen. Iedere keer als ik iets zeg op bijvoorbeeld een team dag, positief of negatief, persoonlijk of werkgerelateerd, reageert ze snauwerig en afkeurend. Zelfs anderen valt dit op. Ik heb op aanraden van mijn (directe) manager weer (2e keer) een gesprek met haar aangevraagd. Dit zou afgelopen vrijdag plaats vinden. Ze heeft het gesprek gecanceld en nu kunnen we pas weer de tweede week van december spreken. We zitten in een vrij kleine organisatie (de managing director managet 28 mensen), dus het is niet zo dat zij heel moeilijk te bereiken is of extreem druk. Mijn manager zei ook dat de managing director mij leuk moet vinden, omdat er anders geen volgende stap in carrière / schaal komt. Het vorige gesprek wat ik hierover met haar heb gevoerd was trouwens echt heel naar, terwijl ik het heel erg bij mezelf en mijn gevoel heb gehouden, maar ze zei dat ze niets met gevoel kan.
Ik vraag me heel erg af wat ik moet doen: ander werk zoeken? Of nog even proberen door te bijten?

De MD heeft zeker een groot aandeel (gehad) in de beslissing.

Er waren in totaal 4 kandidaten. 2 daarvan zitten echt net in hun senior positie, dus los van skills had ik niet direct verwacht dat een van hen het zou worden. Klopt dus ook.

Degene die het is geworden is een super extravert en spontaan iemand. Dus in dat opzicht zie ik haar de rol als team lead wel doen (dat is de rol van de promotie). Ik ben overigens tegenovergesteld: introvert en rustig. Dus ik gun het haar volledig en ben ook blij voor haar, maar dat neem niet weg dat ik het zelf wel jammer en ook ergens verdrietig vind. Ik probeer mezelf iig niet de put in te praten dat ik een soort on interessant of on inspirerend persoon ben (hoewel on inspirerend op zich al inspirerend kan zijn ).

Dus tja: zonder verbittering of een zuurpruim te worden ga ik rustig door en zoek ik ondertussen naar iets wat echt beter past.

Dankjewel! Die eerste zin van jouw reactie helpt mij in het bijzonder ook. Mooi inzicht!