Oke, toch een nieuw onderwerp wat betreft schrijven...

Hmmm, watervrouw, dan ben ik benieuwd hoe het wel zit



Als je bedoeling met dit verhaal was om veel vragen op te roepen, dan is dat in elk geval gelukt



Succes met je examen!

Not 1 of you.



Helemaal niemand!



Was de opdracht te moeilijk? Of de tijd te kort?

Voor mezelf sprekend: beide.



Ik sudder graag eventjes op een stukje, dus een paar dagen is wel fijn (vandaar ook geen bijdrage van mij voor de positiviteitsopdracht). En het was voor mij wel héél ver weg. Ik had echt even moeten gaan inlezen hoe dat ook alweer zat met die invasie, en daar had ik geen tijd voor en eerlijk gezegd ook niet zo'n zin in.



Maar wel jammer, helemaal geen inzendingen! Scheelt jou wel een hoop tijd, Int, ál die stukjes die je nu niet hoeft te becommentariëren.

Jah, dat is zo.



Maar toch jammer. Het gaat tenslotte om het schrijven, niet om de geloofwaardigheid van het verhaal. En je had die soldaat alles kunnen laten doen, ook dingen die niets met de oorlog te maken hebben. Maar goed, ik kies iets dichter bij jullie bed maar wel op afstand. En omdat er geen inzendingen waren, ga ik het jullie moeilijk maken! Komen hier weer geen inzendingen op, dan kap ik er mee.



De nieuwe opdracht: schrijf een verhaal over een man die in een kroeg een meisje wil versieren, omdat zijn eigen vrouw ziek is en dus geen sex met hem wil of kan hebben. In ieder geval 1 dialoog, tussen de 500 en 1000 woorden en het woord 'poepsex' moet er minimaal 1 keer in voorkomen.



Deadline: zaterdag 21:00 uur.

Ben je geïnspireerd geraakt door een zekere forummer?

Of door Kluun?

Of misschien wel door allebei

Ok Int, bij deze mijn bijdrage. Dialoog, tussen de 500 en 1000 woorden, en zelfs het woord poepseks komt er in voor.

Schieten maar



Kijk hem daar nou staan, aan de bar. Nonchalant tegen de toog geleund. Zijn linkerhand, met daarin zijn zoveelste biertje, ligt op de bar, zijn rechterhand op de schouder van het meisje naast hem. Jong is ze nog, ik denk hooguit zestien. Nog helemaal strak en stralend. Aan zijn gezicht is duidelijk te zien dat ze hem bevalt, dat hij zich weer even een jonge god voelt. Hij lacht zijn tanden bloot. Valse tanden, in een valse lach. Als een roofdier, azend op zijn prooi. Ik schuif wat dichterbij. “Je zal wel dorst hebben van al dat gedans… Kom, dan krijg je een wijntje van me. Of heb je liever wat sterkers?” hoor ik hem lispelen. Het meisje lacht. “Doe maar een Passoa-jus.” Hij vraagt hoe ze heet, of ze hier alleen is of met een vriendin, blablabla, nou, origineel is hij zéker niet. Ja ze is met een vriendin, en nee ze heeft geen vriendje. “Geen vriendje? Hoe kan zo’n mooi grietje nou als vrijgezel door het leven gaan?” Tenenkrommend. Ik voel plaatsvervangende schaamte opkomen. Het vervolg wordt nog erger: “En, een beetje brutale vraag wellicht, maarre laten we het beessie gewoon bij de naam noemen… Hoe doe je dat dan met seks? Je bent jong en mooi, je maakt mij niet wijs dat je niet af en toe verlangt naar een heerlijk potje vrijen.” Het meisje aarzelt even, maar geeft toch antwoord: “Ach, seks… ik weet niet… Ik mis het niet echt, ofzo, ik bedoel, ik heb weleens een one night stand gehad, maar verder… Het is toch niet zo dat mensen niet zonder seks kunnen, lijkt me. Toch?” Hij gaat er nog op in ook. Schaamteloos. “Weet je wat het is mop, mensen kunnen best een tijdje zonder seks. Maar uiteindelijk gaat dat toch knagen. Kijk, ik ben nu vijftien jaar getrouwd. Mijn vrouw is ziek, al jaren. Ik zorg voor haar, zo bén ik nou eenmaal. Ik lijk misschien wel een stoere jongen, maar ik heb een heel klein hartje.” Het meisje leunt nu een beetje naar hem toe. Ach, de kleine-hartjes-act. Hartverwarmend. En dat jonge ding trapt er in. Heeft waarschijnlijk de levenservaring nog niet om een wolf in schaapskleren te herkennen. Hij denkt dat hij beet heeft, diept het verhaal nog wat verder uit: “Maar door die ziekte, dus, kan mijn vrouw geen seks meer met mij hebben. Ze wil wel, denk ik tenminste, want ze praat daar niet makkelijk over, maar… Haar gestel laat het niet toe. En dat neem ik haar natuurlijk niet kwalijk, ik bedoel, zij kan er ook niets aan doen… Maar ik ook niet. Inmiddels heb ik al acht jaar niet meer… je weet wel. Kijk, vreemdgaan, dat zit ook niet zo in mijn aard, dat past niet bij mijn zorgzame inborst. Maar ik mis het wel, en ik merk dat dat ons een beetje opbreekt. Het komt tussen ons in te staan, zeg maar.” Het meisje knikt meelevend. Acht jaar geen seks, ze ziet er niet uit alsof ze daarop zou zitten te wachten. Maar ja, wie wel? Hij denkt dat de buit binnen is, nu is het wachten op de troefkaart. Ja hoor, daar hebben we ‘m al. “Schatje, je moet het me maar niet kwalijk nemen dat ik het zeg, maar.. als ik jou daar zo zie staan, dan… dan… dan wordt er iets in mij wákker, zeg maar. En dan denk ik, zo’n lief meisje, dat misschien toch ook wel behoefte heeft aan een arm om haar heen… Die begrijpt dat wel, het dilemma van een man als ik. Misschien.. euh, zouden we elkaar een beetje gelukkig kunnen maken vanavond?” Vol afschuw deinst ze achteruit. Een blik alsof ze zojuist een kakkerlak in haar Passoa heeft ontdekt. “Jij en ik…?! Jij stelt voor…?! IEW! Ik kan gewoon niet geloven dat je dit werkelijk serieus meent, gatver! Zou nog eerder poepseks hebben met het hele Nederlands elftal dan dat ik met jou… Bah!” Met een klap zet ze haar glas op de bar. Het verbaast me dat het heel blijft. Terwijl ze haar lange haar over haar schouder gooit en de aftocht blaast, deelt ze de fatale dolksteek uit: “Creep die je bent, weet je wat jij moet gebruiken als voorbehoedsmiddel? Je persoonlijkheid!!” Hij krimpt ineen, terwijl zij, als ware zij een diva, het toneel verlaat. Way to go, girl. ‘Sweet sixteen’ hoeft tenslotte niet altijd even ‘sweet’ te zijn.

Hahaha, MM. Goed verhaal, leest als een trein. Ik zat met smart op de poepseks te wachten.



Verdorie, nou maak je het wel moeilijk om daar nog iets naast te zetten.



Int, ik vind dit soort opdrachten eigenlijk veel te gedetailleerd. Zo word het toch saai; allemaal soortgelijke verhalen? *zanikt*

mastermind schreef op 27 februari 2008 @ 00:44:



Kijk hem daar nou staan, aan de bar. Nonchalant tegen de toog geleund. Zijn linkerhand, met daarin zijn zoveelste biertje, ligt op de bar, een liggende hand die een biertje vasthoudt? That I don't snèp zijn rechterhand op de schouder van het meisje naast hem. Jong is ze nog, ik denk hooguit zestien. Nog helemaal strak en stralend. Hierdoor denk ik dat het een bimbo is, is dat de bedoeling? Aan zijn gezicht is duidelijk te zien dat ze hem bevalt, dat hij zich weer even een jonge god voelt. Hij lacht zijn tanden bloot. Valse tanden, in een valse lach. Valse (..) lach zou ik schrappen, de volgende zin zegt genoeg Als een roofdier, azend op zijn prooi. Ik schuif wat dichterbij. “Je zal wel dorst hebben van al dat gedans… Kom, dan krijg je een wijntje van me. Of heb je liever wat sterkers?” hoor ik hem lispelen. Ok, gemier, maar nu lijkt het alsof hij al heel lang zijn hand op haar schouder heeft, zonder dat hij al met haar gepraat heeft. Het meisje lacht. “Doe maar een Passoa-jus.” Drinken mensen dat nog? ;) Maarrem, is dat niet een beetje nineties? Hij vraagt hoe ze heet, of ze hier alleen is of met een vriendin, blablabla, nou, origineel is hij zéker niet. Ok, wíe is de alwetende verteller? Want die is heel veroordelend over onze held. Wat is daarvan de functie? De lezer kan er zelf ook achter komen dat het een vieze wanker is Ja ze is met een vriendin, en nee ze heeft geen vriendje. “Geen vriendje? Hoe kan zo’n mooi grietje nou als vrijgezel door het leven gaan?” Tenenkrommend. Ik again, wie is 'ik'? voel plaatsvervangende schaamte opkomen. Het vervolg wordt nog erger : “En, een beetje brutale vraag wellicht, maarre spreektaal laten we het beessie gewoon bij de naam noemen… Hoe doe je dat dan met seks? Je bent jong en mooi, je maakt mij niet wijs dat je niet af en toe verlangt naar een heerlijk potje vrijen.” Wat een ongelooflijke Sjon is die man ;) Het meisje aarzelt even, maar geeft toch antwoord: “Ach, seks… ik weet niet… Ik mis het niet echt, ofzo, ik bedoel, ik heb weleens een one night stand gehad, maar verder… Het is toch niet zo dat mensen niet zonder seks kunnen, lijkt me. Toch?” Hij gaat er nog op in ook. Schaamteloos. “Weet je wat het is mop, mensen kunnen best een tijdje zonder seks. Maar uiteindelijk gaat dat toch knagen. Kijk, ik ben nu vijftien jaar getrouwd. Mijn vrouw is ziek, al jaren. Ik zorg voor haar, zo bén ik nou eenmaal. Ik lijk misschien wel een stoere jongen, maar ik heb een heel klein hartje.” Het meisje leunt nu een beetje naar hem toe. Ach, de kleine-hartjes-act. Hartverwarmend. En dat jonge ding trapt er in. Heeft waarschijnlijk de levenservaring nog niet om een wolf in schaapskleren te herkennen. té patronizing Hij denkt dat hij beet heeft, diept het verhaal nog wat verder uit: “Maar door die ziekte, dus, kan mijn vrouw geen seks meer met mij hebben. Ze wil wel, denk ik tenminste, want ze praat daar niet makkelijk over, maar… Haar gestel laat het niet toe. Ik vind deze man niet het type om het woord 'gestel' in de mond te nemen En dat neem ik haar natuurlijk niet kwalijk, ik bedoel, zij kan er ook niets aan doen… Maar ik ook niet. Inmiddels heb ik al acht jaar niet meer… je weet wel. Kijk, vreemdgaan, dat zit ook niet zo in mijn aard, dat past niet bij mijn zorgzame inborst. Maar ik mis het wel, en ik merk dat dat ons een beetje opbreekt. Het komt tussen ons in te staan, zeg maar.” Het meisje knikt meelevend. Acht jaar geen seks, ze ziet er niet uit alsof ze daarop zou zitten te wachten. Maar ja, wie wel? Hij denkt dat de buit binnen is, nu is het wachten op de troefkaart. Ja hoor, daar hebben we ‘m al. “Schatje, je moet het me maar niet kwalijk nemen dat ik het zeg, maar.. als ik jou daar zo zie staan, dan… dan… dan wordt er iets in mij wákker, zeg maar. En dan denk ik, zo’n lief meisje, dat misschien toch ook wel behoefte heeft aan een arm om haar heen… Die begrijpt dat wel, het dilemma van een man als ik. Misschien.. euh, zouden we elkaar een beetje gelukkig kunnen maken vanavond?” Vol afschuw deinst ze achteruit. Een blik alsof ze zojuist een kakkerlak in haar Passoa heeft ontdekt. “Jij en ik…?! Jij stelt voor…?! IEW! Ik kan gewoon niet geloven dat je dit werkelijk serieus meent, gatver! Ik dacht eerst dat het een bimbo was en nu praat ze als een hockeykutje 'werkelijk serieus' Ik Zou nog eerder poepseks hebben met het hele Nederlands elftal dan dat ik met jou… Bah!” Met een klap zet ze haar glas op de bar. Het verbaast me dat het heel blijft. Terwijl ze haar lange haar over haar schouder gooit en de aftocht blaast, deelt ze de fatale dolksteek uit: “Creep die je bent, weet je wat jij moet gebruiken als voorbehoedsmiddel? Je persoonlijkheid!!” Hij krimpt ineen, terwijl zij, als ware zij een diva, het toneel verlaat. Way to go, girl. ‘Sweet sixteen’ hoeft tenslotte niet altijd even ‘sweet’ te zijn.

Heej Mastermind,



Ik vind je verhaal erg leuk! Ook grappig om te zien hoe je het poepsexdebacle hebt opgelost Maar je personages vind ik nogal, tja, vaag. Wat voor type is dat meisje? Een breezersletje of een parelketting uit Laren? En die man? Is het een halve Tokkie of gewoon een -in de kern- brave huisvader met teveel drank op?



En die alwetende moraalridderende verteller zou ik eruit halen. Het stoort mij als lezer zeer. Ik snap het wel, want hiermee maak je de situatie, de omgeving en vooral die man nog sneuer. Maar ik zou die sneuheid laten blijken door bijvoorbeeld de kroeg waarin ze staan te omschrijven, beschrijven wat die man aanheeft, hoe dat meisje er verder uit ziet, hoelang die man er al zit, of hij vrienden meegenomen heeft, welke muziek er gedraaid wordt, hoe de barman eruit ziet, hoe laat het is enzovoort.



En tot slot vind ik dat je in de dialoog veel te veel weggeeft van de beweegredenen van de man, en je laat dat meisje wel erg lang bij hem dralen voordat ze iets doorheeft.



That said vind ik je stuk erg goed geschreven, en ook nog eens heel grappig.

Nijntje schreef op 27 februari 2008 @ 01:03:

Int, ik vind dit soort opdrachten eigenlijk veel te gedetailleerd. Zo word het toch saai; allemaal soortgelijke verhalen? *zanikt*

Hey, je kan er echt nog alle kanten mee op hoor, wees creatief. Maar goed, dit is dus min of meer een persoonlijke uitdaging, dus ik zal je eens laten zien wat ik van zoiets zou maken. Moet je eens zien hoeveel dat afwijkt van het verhaal van MM! En als dat voldoende anders is, dan verwacht ik dat jij ook creatief gaat worden.

mastermind schreef op 27 februari 2008 @ 00:44:

Ok Int, bij deze mijn bijdrage. Dialoog, tussen de 500 en 1000 woorden, en zelfs het woord poepseks komt er in voor.

Schieten maar



Kijk hem daar nou staan, aan de bar. Nonchalant tegen de toog geleund. Zijn linkerhand, met daarin zijn zoveelste biertje, ligt op de bar, zijn rechterhand op de schouder van het meisje naast hem. Jong is ze nog, ik denk hooguit zestien. Nog helemaal strak en stralend. Aan zijn gezicht is duidelijk te zien dat ze hem bevalt, dat hij zich weer even een jonge god voelt. Hij lacht zijn tanden bloot. Valse tanden, in een valse lach. Als een roofdier, azend op zijn prooi. Ik schuif wat dichterbij. “Je zal wel dorst hebben van al dat gedans… Kom, dan krijg je een wijntje van me. Of heb je liever wat sterkers?” hoor ik hem lispelen. Het meisje lacht. “Doe maar een Passoa-jus.” Hij vraagt hoe ze heet, of ze hier alleen is of met een vriendin, blablabla, nou, origineel is hij zéker niet. Ja ze is met een vriendin, en nee ze heeft geen vriendje. “Geen vriendje? Hoe kan zo’n mooi grietje nou als vrijgezel door het leven gaan?” Tenenkrommend. Ik voel plaatsvervangende schaamte opkomen. Het vervolg wordt nog erger: “En, een beetje brutale vraag wellicht, maarre laten we het beessie gewoon bij de naam noemen… Hoe doe je dat dan met seks? Je bent jong en mooi, je maakt mij niet wijs dat je niet af en toe verlangt naar een heerlijk potje vrijen.” Het meisje aarzelt even, maar geeft toch antwoord: “Ach, seks… ik weet niet… Ik mis het niet echt, ofzo, ik bedoel, ik heb weleens een one night stand gehad, maar verder… Het is toch niet zo dat mensen niet zonder seks kunnen, lijkt me. Toch?” Hij gaat er nog op in ook. Schaamteloos. “Weet je wat het is mop, mensen kunnen best een tijdje zonder seks. Maar uiteindelijk gaat dat toch knagen. Kijk, ik ben nu vijftien jaar getrouwd. Mijn vrouw is ziek, al jaren. Ik zorg voor haar, zo bén ik nou eenmaal. Ik lijk misschien wel een stoere jongen, maar ik heb een heel klein hartje.” Het meisje leunt nu een beetje naar hem toe. Ach, de kleine-hartjes-act. Hartverwarmend. En dat jonge ding trapt er in. Heeft waarschijnlijk de levenservaring nog niet om een wolf in schaapskleren te herkennen. Hij denkt dat hij beet heeft, diept het verhaal nog wat verder uit: “Maar door die ziekte, dus, kan mijn vrouw geen seks meer met mij hebben. Ze wil wel, denk ik tenminste, want ze praat daar niet makkelijk over, maar… Haar gestel laat het niet toe. En dat neem ik haar natuurlijk niet kwalijk, ik bedoel, zij kan er ook niets aan doen… Maar ik ook niet. Inmiddels heb ik al acht jaar niet meer… je weet wel. Kijk, vreemdgaan, dat zit ook niet zo in mijn aard, dat past niet bij mijn zorgzame inborst. Maar ik mis het wel, en ik merk dat dat ons een beetje opbreekt. Het komt tussen ons in te staan, zeg maar.” Het meisje knikt meelevend. Acht jaar geen seks, ze ziet er niet uit alsof ze daarop zou zitten te wachten. Maar ja, wie wel? Hij denkt dat de buit binnen is, nu is het wachten op de troefkaart. Ja hoor, daar hebben we ‘m al. “Schatje, je moet het me maar niet kwalijk nemen dat ik het zeg, maar.. als ik jou daar zo zie staan, dan… dan… dan wordt er iets in mij wákker, zeg maar. En dan denk ik, zo’n lief meisje, dat misschien toch ook wel behoefte heeft aan een arm om haar heen… Die begrijpt dat wel, het dilemma van een man als ik. Misschien.. euh, zouden we elkaar een beetje gelukkig kunnen maken vanavond?” Vol afschuw deinst ze achteruit. Een blik alsof ze zojuist een kakkerlak in haar Passoa heeft ontdekt. “Jij en ik…?! Jij stelt voor…?! IEW! Ik kan gewoon niet geloven dat je dit werkelijk serieus meent, gatver! Zou nog eerder poepseks hebben met het hele Nederlands elftal dan dat ik met jou… Bah!” Met een klap zet ze haar glas op de bar. Het verbaast me dat het heel blijft. Terwijl ze haar lange haar over haar schouder gooit en de aftocht blaast, deelt ze de fatale dolksteek uit: “Creep die je bent, weet je wat jij moet gebruiken als voorbehoedsmiddel? Je persoonlijkheid!!” Hij krimpt ineen, terwijl zij, als ware zij een diva, het toneel verlaat. Way to go, girl. ‘Sweet sixteen’ hoeft tenslotte niet altijd even ‘sweet’ te zijn.

MM, ik heb hier heel weinig commmentaar op. Ik heb genoten van het verhaal en de briljante manier waarop je de bedoeling van mijn opdracht hebt ontweken. Ik wilde juist dat je je eens inleeft in een totaal ander persoon en dat heb je vakkundig omzeild



Drie puntjes:

- Ik vind die man wel erg amateuristisch en recht op het doel af gaan, hij wordt zo eerder een karikatuur dan een karakter.

- De omslag van de vrouw is heerlijk en grappig, maar onverwacht en in zekere zin ongeloofwaardig. Als ze er zo sterk over dacht, had ze dat eerder moeten laten merken, tenzij ze het bewust deed om hem te sarren. Maar dan had je haar beter in 1 teug haar drankje kunnen laten opdringen en dan iets laten zeggen als: "maar ik lust best nog wel een passoa-jus van je!"

- Al met al heb ik door de onverwachte en karikaturale kanten van je verhaal vooral de indruk dat je iets van je af aan het schrijven bent en niet dat je bezig bent met het schrijven van een verhaal.

Scoren



"Lig je lekker, lieverd?" Hij keek haar onderzoekend aan en legde de kussens nog net iets makkelijker. Ze kreunde.

"Kan ik nog iets voor je doen?"

"Een glaasje water," wist ze op fluistertoon uit te brengen.

"Komt er meteen aan!"

Hij nam de onaangeroerde sinaasappelsap die hij vlak daarvoor eigenhandig had geperst weer mee terug naar de keuken en pakte een nieuw glas. De kraan liet hij eerst even doorlopen, want hij wilde zijn zieke vrouw geen lauw water geven. Niet lang daarna kwam hij terug met een vers glas water dat hij voorzichtig naar zijn vrouw neerzette. Ze lag met haar ogen dicht en was misschien wel weer in slaap gevallen, daarom liep hij op zijn tenen de kamer weer uit. Over een uurtje zou hij nog even controleren hoe het met haar ging. Dan maakte hij een vers kopje thee en misschien zelfs een beschuitje. Als ze iets opgeknapt was, zou dat er wel in gaan. Ze had al nu al twee dagen niets gegeten en dat kon niet zo doorgaan, ze moest weer aansterken en dat lukte nooit zonder eten.



Het verzorgen ging hem makkelijker af dan hij had gedacht. Natuurlijk, het kostte de nodige tijd. Er moest sap geperst worden, thee gezet, bedden verschoond en af en toe moest hij koorts opnemen of zorgen dat ze een paracetamol in nam. Op een gegeven moment zou hij haar ook moeten wassen, maar zo lang kon een griep nou ook weer niet duren, zelfs niet als hij zo heftig toesloeg als nu bij zijn vrouw. Voorlopig liet hij dat er even bij zitten. Het zou te lastig zijn voor hem, want het moeilijkste van deze tijd was het droog staan. Al meer dan een halve week had hij geen sex gehad. Ja, aan het begin, toen zijn vrouw nog at had ze soms spectaculaire aanvallen die je met een beetje fantasie poepsex had kunnen noemen, maar behalve dat het natuurlijk gewoon ongelukjes waren had hij ook nooit van dat soort dingen gehouden. Inmiddels was hij er achter dat op het gebied van sex het meest eenvoudige ook het lekkerst was. Gewoon, een zacht horizontaal oppervlak, een man, een vrouw en recht op en neer. Alleen de gedachte wond hem al op.



Een man heeft nou eenmaal behoeften en hij had besloten er aan toe te geven. Nog een uurtje wachten en dan ging hij er op uit. In de kroeg hingen altijd de meest prachtige en gewillige vrouwen rond en daar moest hij toch wel iemand kunnen oppikken. Ok, misschien was hij al wat ouder en lagen zijn beste jaren achter zich, maar met zijn geld en zijn hoge functie had hij een paar belangrijke troeven in handen. Heel even had hij overwogen een escort te bellen, maar dat was net iets te makkelijk. Hij wilde jagen. Een vrouw moest je veroveren, goedschiks of kwaadschiks, maar je moest haar zelf veroveren en niet kopen. Dat is net zoiets als een vis in de winkel kopen in plaats van deze zelf uit de zee te halen. Zijn zoon begreep zulke dingen, die had ook geen enkel probleem om een meisje te versieren. Sterker nog, zijn zoon had hem min of meer toegezegd dat hij hem zou helpen en was al in de kroeg aan het werk. Hij zou zich straks bij hem voegen en dan gingen ze gezamenlijk aan de slag. Zijn gedachtenstroom werd onderbroken door de fluitketel.



Even later zette hij een kopje thee en een beschuitje met jam naast het onaangeroerde glas water in de kamer van zijn vrouw. Haar ademhaling was rustig en diep en hij besloot haar zo te laten liggen. Als ze wakker zou worden zou ze genoeg te eten en te drinken hebben. Op zijn tenen liep hij de kamer uit en sloot de deur. Hij was maar net op tijd, want op dat moment ging zijn telefoon. Het was zijn zoon.

"Pa, je hoeft niet meer naar de kroeg te komen, ik heb een prachtig mokkel voor je gescoord. Een Amerikaanse. Ze is strontlazarus, maar voor de zekerheid heb ik ook die GHB die ik van je heb gehad erin gemikt. We gaan nu naar het strand en als je opschiet laat ik wat voor je over."

Hij voelde de opwinding stijgen. Vanavond zou hij neuken, niets kon dat verhinderen.

"Is goed, ik kom eraan, Joran!" zei hij tegen zijn zoon. Deze avond kon niet meer mislukken.

@Int: even off-topic, maar je hebt mail. By the way, een vraagje: heb jij verstand van beleggen? En van hypotheken?

Elders op de site nieuws over 'movels'. Misschien leuk voor de - aspirant - auteurs hier?



http://www.viva.nl/2008/02/28/japan-in-de-ban-van-movels/

Haha, als je dáár geen muisduim van krijgt, dan weet ik het niet meer.

Int schreef op 27 februari 2008 @ 18:24:

Scoren



Hij voelde de opwinding stijgen. Vanavond zou hij neuken, niets kon dat verhinderen.

"Is goed, ik kom eraan, Joran!" zei hij tegen zijn zoon. Deze avond kon niet meer mislukken.

Ja, briljant, dit einde. Kan er niks anders van zeggen.



Het doet me qua idee een beetje denken aan een verhaal van -ik dacht- Roald Dahl. Correct me if I´m wrong.



Het speelt aan het begin van de 20ste eeuw. Een moeder die moeizaam ligt te baren. Ze heeft al zoveel miskramen gehad. Zou dit kind dan wél mogen blijven leven? En na veel vijfen en zessen wordt dan eindelijk het kind geboren. Het leeft! Ze huilt van opluchting.



De zuster wikkelt het in een doek en zegt: "Alstublieft mevrouw Hilter, een gezonde zoon!"

Nijntje schreef op 25 februari 2008 @ 22:08:

[...]

Het lijkt wel of je denkstappen overslaat. Alles gebeurt heel abrubt. Ik krijg bijna het idee dat we met een stel autisten te maken hebben (no offence); de manier dat hij zijn boodschap in de groep gooit en de emotieloze reacties van haar daarop.

Misschien is hij wel autist (no offence), maar dat moet dan verduidelijkt.... Er zitten inmiddels meer denkstappen in en de titel is beter (vind ik), maar ik schaaf nog even door.



Er suddert iets voor de nieuwste opdracht maar of dat voor zaterdag iets soeps wordt weet ik niet.



Er suddert ook iets voor een nieuwe opdracht (inclusief een begin van uitwerking door mezelf ), mag ik die zondag spuien??

Helaas, maar 1 bijdrage en van iemand die al goed kan schrijven. Volgens mij is de les afgelopen. Maar misschien dat iemand anders het stokje over gaat nemen. Ik heb me iig vermaakt, dat dan weer wel.

Int, heb jij je mail al gecheckt? Wilde vragen of je me wilde helpen, moet ff een proefballonetje loslaten + wat feedback. Vóór middernacht!

Aaaaargh!

Goed en grappig stukje, Digitalis . Heb even geen andere feedback paraat.

Int schreef op 01 maart 2008 @ 21:24:

Helaas, maar 1 bijdrage en van iemand die al goed kan schrijven. Volgens mij is de les afgelopen. Maar misschien dat iemand anders het stokje over gaat nemen. Ik heb me iig vermaakt, dat dan weer wel.

Nouja zeg. Wat is dat nou. Ik wist trouwens helemaal niet dat jij het stokje in handen had. Zoals je het nu presenteert is het net alsof de kinderen uit de klas niet hebben meegedaan met de opdracht.



Zoals ik al eerder zei, werkt een dergelijke gedetailleerde opdracht voor mij persoonlijk niet. Voor anderen misschien wel. Maar ik sla even over. Ik heb helemaal niks met het onderwerp dat jij beschreef. En dat ik daar dan toch niet iets van kan fabriceren, maakt wellicht dat ik geen goeie schrijver ben volgens jouw maatstaf Dat maakt me niet zoveel uit.



Ik vind het leuk om een stukje te proberen en in de groep te gooien en te kijken hoe het overkomt, niet meer en niet minder.