Werk & Studie
alle pijlers
Oke, toch een nieuw onderwerp wat betreft schrijven...
vrijdag 8 februari 2008 om 22:14
...van artikelen en columns. Ik weet van Mastermind en Lindy dat zij op dit gebied succesvol zijn, en hoewel ik erg lang in het ongewisse ben gebleven betreffende wat nu toch te willen worden, kom ik toch terug op mijn jeugdwens: schrijfster worden.
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
anoniem_60552 wijzigde dit bericht op 08-02-2008 22:15
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
% gewijzigd
woensdag 13 februari 2008 om 11:43
FV, waarom neem je nu weer aan dat ik er depri om ga reageren? Over aannames gesproken. En Emmenn, je zult het lief bedoelen, maar ik wil niet weer een analyse van mijn persoon.
Lindy, ik zal inderdaad onderaan beginnen en allen: ik begrijp het commentaar prima. Maar neem nu alsjeblieft niet aan dat ik hier jankend en snijdend en drinkend en pillen slikkend zit, zeg. Daar kan ik neit tegen, tegen het commentaar wel.
Lindy, ik zal inderdaad onderaan beginnen en allen: ik begrijp het commentaar prima. Maar neem nu alsjeblieft niet aan dat ik hier jankend en snijdend en drinkend en pillen slikkend zit, zeg. Daar kan ik neit tegen, tegen het commentaar wel.
woensdag 13 februari 2008 om 12:14
Ik ben geen schrijver (laten we zegger dat mijn grafiekjes duidelijker zijn dan de tekst ernaast 
) en heb dan ook geen tips of advies. Maar ik wilde wel even zeggen dat ik het heel leerzaam vind om de reacties en schrijftips hier te lezen. Vooral de opmerkingen van Lindy en FV op fouten die ik zelf ook vaak maak!
En FV: misschien dat het naar jouw maatstaven niet perfect is, maar ik vond je versie erg goed. Leesbaar en zo geschreven dat je je makkelijk kunt inleven.
) en heb dan ook geen tips of advies. Maar ik wilde wel even zeggen dat ik het heel leerzaam vind om de reacties en schrijftips hier te lezen. Vooral de opmerkingen van Lindy en FV op fouten die ik zelf ook vaak maak!En FV: misschien dat het naar jouw maatstaven niet perfect is, maar ik vond je versie erg goed. Leesbaar en zo geschreven dat je je makkelijk kunt inleven.
Dat zeg ik....
woensdag 13 februari 2008 om 12:18
Digitales,
Het is inderdaad lief bedoeld.
Ik wil helemaal geen analyse te maken van jou als persoon. Maar ik geef aan wat je uitstraalt met je schrijfwerk.
En dat komt bij mij nu niet goed over.
Uiteraard kan het op een ander persoon heel anders overkomen.
Sorry als mijn bericht vervelend is overgekomen. Dat was echt niet de bedoeling.
Het is inderdaad lief bedoeld.
Ik wil helemaal geen analyse te maken van jou als persoon. Maar ik geef aan wat je uitstraalt met je schrijfwerk.
En dat komt bij mij nu niet goed over.
Uiteraard kan het op een ander persoon heel anders overkomen.
Sorry als mijn bericht vervelend is overgekomen. Dat was echt niet de bedoeling.
woensdag 13 februari 2008 om 12:19
Digi: ik lees vooral het eerste deel van Emmenn's reactie gewoon als inhoudelijk commetaar op je schrijven hoor. En ben het er eigenlijk wel mee eens in de zin dat ik ook het gevoel kreeg dat je vooral jezelf wilde laten zien met je column ipv dat je een verhaal vertelt. Dat leidt in mijn ogen (zoals ik al schreef: zeker geen schrijver, maar wel een fanatieke lezer) af van de inhoud en wekt irritatie op.
Als ik dat vergelijk met het stuk van FV, kan ik daaraan niet zien wie het geschreven heeft. Het kan een 18jarige zijn of een 50jarige, iemand die zelf nog nooit buiten haar dorpje in Friesland is geweest, iemand met het iq van een dropstengel die toevallig leesbaar kan schrijven, iemand die zo lelijk als de nacht is. Ik haal het er niet uit en het maakt me ook niet uit. Het fijne daarvan is dat ik echt alleen het verhaal lees en me afvraag hoe het (verder)gaat met de hoofdpersoon ipv dat ik de schrijver en het verhaal zelf uit elkaar moet gaan lopen halen.
Als ik dat vergelijk met het stuk van FV, kan ik daaraan niet zien wie het geschreven heeft. Het kan een 18jarige zijn of een 50jarige, iemand die zelf nog nooit buiten haar dorpje in Friesland is geweest, iemand met het iq van een dropstengel die toevallig leesbaar kan schrijven, iemand die zo lelijk als de nacht is. Ik haal het er niet uit en het maakt me ook niet uit. Het fijne daarvan is dat ik echt alleen het verhaal lees en me afvraag hoe het (verder)gaat met de hoofdpersoon ipv dat ik de schrijver en het verhaal zelf uit elkaar moet gaan lopen halen.
Dat zeg ik....
woensdag 13 februari 2008 om 12:42
Omdat je idd verongelijkt reageert en niet eens de moeite neemt om op mijn commentaar in te gaan, terwijl ik er meer dan een uur mee bezig ben geweest.
Ik had dat eerlijk gezegd wel verwacht, dat je de tekst en de schrijfster niet los van elkaar kunt zien en elke kritiek als een aanval op jezelf zou beschouwen. Daarmee ga je een schrijfcursus of opleiding ook niet volhouden, want zoals ik al zei: de manier waarop ik commentaar heb gegeven is precies dezelfde zoals ik dat bij een klasgenoot op de schrijversvakschool zou doen.
Vermoeiend hoor, ik praat liever inhoudelijk over de tekst.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 12:45
FV, wat kan ik op je kritiek zeggen? Ik zie het, ik lees het en ik bedenk me: inderdaad, veel beter. Ik KAN het toch ook niet beter dan jij, ik moet toch van JOU leren en niet andersom?
Ik vind het ook vermoeiend om mijzelf steeds te moeten verdedigen. Ik waardeerde je post juist. Ik nam aan dat je dat wel wist, en ik ben helemaal niet boos om kritiek. Ik vind het wel jammer dat ik erg slecht ben, maar dat zegt toch niets over de oprechte en opbouwende kritiek van jou of Lindy?
Ik vind het ook vermoeiend om mijzelf steeds te moeten verdedigen. Ik waardeerde je post juist. Ik nam aan dat je dat wel wist, en ik ben helemaal niet boos om kritiek. Ik vind het wel jammer dat ik erg slecht ben, maar dat zegt toch niets over de oprechte en opbouwende kritiek van jou of Lindy?
woensdag 13 februari 2008 om 13:00
Ja maar Digitalis, je maakt het nodeloos persoonlijk en vermoeiend. Echt, dat ontneemt mij iig de lust tot reageren. Dan moet ik eerste gaan zeggen "neeheeeee, jij bent toch niet slecht? De tékst is slecht." en dat eeuwige gepamper hangt me nu al de keel uit, kom op, je bent mijn bijna-vierjarige niet. Dat ik hem moet pamperen op zijn eerste schooldag, duh, daar ben ik zijn moeder voor. Maar ik ben jouw moeder niet, en jij persoonlijk interesseert me ook eigenlijk niet zoveel in dit soort discussies. Het gaat om de tekst, niet om jou.
Bovendien: jij MOET niet van mij leren, jij pretendeert dat je graag zou willen schrijven en omdat ik dat kan en doe, ben ik zo aardig om je tips en feedback en kritiek te geven. Daar mag je mee doen wat je wil verder, maar realiseer je dat dat verongelijkte gedoe mensen heel snel de keel uithangt.
Mij boeit het geen hol of je wel of niet schrijft, in the end of the day. Als je het wel doet, wil ik er met alle liefde over praten, want ik praat over geen onderwerp liever dan over schrijven. Maar praat daar dan ook over, maak het geen zoveelste pampersessie want dan heb ik wel wat beters te doen.
En dat zal voor meer mensen gelden, vrees ik. Dus als je zelf een doel hebt, in dit geval schrijven, zorg dan ook dat je om dat doel te verwezenlijken niet alle hulp die je krijgt door de plee spoelt.
Ik heb ook iemand die net als jij reageerde in de klas gehad, trouwens. Binnen 3 lessen nam niemand nog de moeite om hun kostbare tijd daaraan te verspillen. En bij les 5 was hij afgehaakt. Erg zonde van het vele geld dat die opleiding kostte en vooral zo onnodig, want het is pure zelfsabotage.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 13:04
Zo zie ik mezelf toch niet, FV. Ik bedoelde te zeggen met 'jammer dat ik slecht ben' dat ik niet goed ben ik schrijven (en dat dus moet leren). Ik zei niet dat ikzelf slecht was. Maar ok, ik begrijp je punt.
Ik houd me even afzijdig, bedankt voor je reacties en ik kan er echt wat mee. Maar ik zit met te veel sores en reageren op het forum is niet goed voor me. Da's geen zelfbeklag en ik hoef echt geen lieve woordjes of gepamper, maar ik zit gewoon dusdanig in de knoop dat ik niet mijzelf helder kan uitdrukken of verstaanbaar kan maken.
Ik houd me even afzijdig, bedankt voor je reacties en ik kan er echt wat mee. Maar ik zit met te veel sores en reageren op het forum is niet goed voor me. Da's geen zelfbeklag en ik hoef echt geen lieve woordjes of gepamper, maar ik zit gewoon dusdanig in de knoop dat ik niet mijzelf helder kan uitdrukken of verstaanbaar kan maken.
woensdag 13 februari 2008 om 13:06
Ik kom me er ook even mee bemoeien 
. Ik zie dat o.a. FV zich al heeft opgeworpen tot jouw "corrector", moet zeggen dat ik me goed kan vinden in de commentaren, doorhalingen en aanwijzingen. Zijn concreet en duidelijk, verder weinig aan toe te voegen.
Maar ik wil even inspringen op de opmerkingen van Emminem. Quoten gaat geloof ik niet als ik al middenin een stukje zit (althans; ík kan het niet) maar zij schrijft:
"Wat mij ook opvalt; Je wilt te slim overkomen in je geschreven stukken. Je bent een intelligente vrouw, dat is duidelijk. Maar je probeert dat teveel te bewijzen in je teksten.Zo erg, dat het lijkt alsof je met de meest ingewikkelde woorden en termen smijt, zonder dat daar reden voor is en zonder dat je zelf de reden van gebruik snapt. Volgens mij hoef je niet alleen maar dure woorden te gebruiken om er een goed stuk van te maken.
Ook komt je onzekerheid en daarbij bewijsdrang teveel naar voren in je stuk.
Bij je Viva blog, maar ook hier lijkt het alsof je van de daken wilt schreeuwen dat je slim bent, mooi bent, belezen bent, de wereld hebt gezien.
Dat is allemaal fantastisch, maar tot nu toe komt het erg onzeker over.
Je weet dat het bovenstaande zo is, maar JIJ voelt dat niet. Je zou alleen graag van anderen willen horen dat zij dat zo vinden."
Mijn commentaar daarop: ik ga niet zeggen dat je de 'dure' termen en woorden niet begrijpt (denk dat je dat uitstekend doet), maar wel dat je er in inderdaad vanuit een soort 'bewijsdrang' mee lijkt te smijten. Het maakt de toegankelijkheid van je tekst er niet groter op. De lezer(es) verdwaalt in een struweel van woorden en komt alleen maar verder van het verhaal af te staan, ipv er door "gegrepen" te worden. Zoals ik al eerder zei: een geslaagde tekst is over het algemeen een tekst die zó soepel loopt, dat het lijkt alsof de woorden vanzelf uit je pc gevloeid zijn. (Idd, eentje waarvan een ander wellicht denkt: "Pfff, dat kan ik ook." Tót het moment dat hij/zij het daadwerkelijk moet dóen.)
Ook bij de tweede alinea van het door mij gequote stuk kan ik me van harte aansluiten. Je onzekerheid en zoektocht naar erkenning spat bijna van het beeldscherm af. Daarmee stoot je lezers af. Een lezer wil vermaakt danwel geïnformeerd worden (hangt van het soort tekst af, uiteraard), ipv te dienen als een stukje bevestiging voor jouzelf. Als ik een stuk schrijf, probeer ik niet alleen hetgeen ik wil zeggen centraal te stellen maar ook en vooral mijn doelgroep. Een schrijver is al dan niet sucesvol bij de gratie van zijn/haar lezers, dus hou die mensen in ere. Jij bent "in dienst" bij hun, zij niet bij jou!
. Ik zie dat o.a. FV zich al heeft opgeworpen tot jouw "corrector", moet zeggen dat ik me goed kan vinden in de commentaren, doorhalingen en aanwijzingen. Zijn concreet en duidelijk, verder weinig aan toe te voegen. Maar ik wil even inspringen op de opmerkingen van Emminem. Quoten gaat geloof ik niet als ik al middenin een stukje zit (althans; ík kan het niet) maar zij schrijft:
"Wat mij ook opvalt; Je wilt te slim overkomen in je geschreven stukken. Je bent een intelligente vrouw, dat is duidelijk. Maar je probeert dat teveel te bewijzen in je teksten.Zo erg, dat het lijkt alsof je met de meest ingewikkelde woorden en termen smijt, zonder dat daar reden voor is en zonder dat je zelf de reden van gebruik snapt. Volgens mij hoef je niet alleen maar dure woorden te gebruiken om er een goed stuk van te maken.
Ook komt je onzekerheid en daarbij bewijsdrang teveel naar voren in je stuk.
Bij je Viva blog, maar ook hier lijkt het alsof je van de daken wilt schreeuwen dat je slim bent, mooi bent, belezen bent, de wereld hebt gezien.
Dat is allemaal fantastisch, maar tot nu toe komt het erg onzeker over.
Je weet dat het bovenstaande zo is, maar JIJ voelt dat niet. Je zou alleen graag van anderen willen horen dat zij dat zo vinden."
Mijn commentaar daarop: ik ga niet zeggen dat je de 'dure' termen en woorden niet begrijpt (denk dat je dat uitstekend doet), maar wel dat je er in inderdaad vanuit een soort 'bewijsdrang' mee lijkt te smijten. Het maakt de toegankelijkheid van je tekst er niet groter op. De lezer(es) verdwaalt in een struweel van woorden en komt alleen maar verder van het verhaal af te staan, ipv er door "gegrepen" te worden. Zoals ik al eerder zei: een geslaagde tekst is over het algemeen een tekst die zó soepel loopt, dat het lijkt alsof de woorden vanzelf uit je pc gevloeid zijn. (Idd, eentje waarvan een ander wellicht denkt: "Pfff, dat kan ik ook." Tót het moment dat hij/zij het daadwerkelijk moet dóen.)
Ook bij de tweede alinea van het door mij gequote stuk kan ik me van harte aansluiten. Je onzekerheid en zoektocht naar erkenning spat bijna van het beeldscherm af. Daarmee stoot je lezers af. Een lezer wil vermaakt danwel geïnformeerd worden (hangt van het soort tekst af, uiteraard), ipv te dienen als een stukje bevestiging voor jouzelf. Als ik een stuk schrijf, probeer ik niet alleen hetgeen ik wil zeggen centraal te stellen maar ook en vooral mijn doelgroep. Een schrijver is al dan niet sucesvol bij de gratie van zijn/haar lezers, dus hou die mensen in ere. Jij bent "in dienst" bij hun, zij niet bij jou!
anoniem_10333 wijzigde dit bericht op 13-02-2008 13:07
Reden: tekstopmaak ivm duidelijkheid
Reden: tekstopmaak ivm duidelijkheid
% gewijzigd
woensdag 13 februari 2008 om 13:08
Schrijven is idd voor een groot deel gewoon een ambacht, dat te leren is en dat eigenlijk best wel saai is. Dingen als opbouw van het verhaal en de sfeer, plotontwikkeling, tangconstructies, etc. etc. Cursussen helpen daar bij. En verder, wat ook al vaker gezegd is, gewoon heel veel doen.
Maar wat ik wel onderbelicht vind blijven, is dat het voor een ander groot deel ook juist weer niet om die regels gaat. Een eigen stijl is enorm belangrijk en wat aanslaat en wat niet, is niet goed uit te leggen. Een schrijver als Baantjer is enorm populair en verkoopt bijzonder veel boeken die door de fans bijna letterlijk verslonden worden. Maar waarom? Ik vind zijn boeken voorspelbaar, slecht geschreven, verschrikkelijk taalgebruik, etc. etc. Al voldoet de opbouw e.d. inderdaad wel aan de regels. Arnon Grunberg is ook populair, die maakt ingewikkelde zinnen gedachtesprongen en gebruikt regelmatig ongewone woorden. Zelf ben ik een grote fan van Richard Bach, die zo heerlijk zelfkritisch maar toch opbouwend is en erg graag regels aan zijn laars lapt. Je moet door alle regels ook je eigen stijl en wie je bent niet kwijtraken, anders wordt het onpersoonlijk en juist dat persoonlijke tintje maakt het vaak leuk.
Verder is het best lastig om met schrijven je brood te verdienen. Er zijn zoveel mensen die dat willen en proberen en die talent hebben. Het is net als met dansen of muziek maken, een paar halen de top en de overgrote meerderheid ploetert hard voor weinig geld. De enige manier waarop je dat volhoudt is als je het plezier uit het schrijven zelf haalt. Schrijf dingen op omdat jij dat graag wil schrijven, of voor jezelf om later terug te lezen. Dan zie je in mijn ervaring ook makkelijker dat de tips het leuker maken om zelf terug te lezen.
Tenslotte, een weblog is iets heel anders dan een roman of artikel. Voor een weblog kan je wat leuke gedachten en invallen een beetje humoristisch opschrijven en je hebt een leuk stuk. Voor langere stukken moet je gewoon goed nadenken over structuur en opbouw. Begin daar ook mee, maak eerst een indeling voor je teksten gaat schrijven en ga die dan langzaam invullen met argumenten of ontwikkelingen die je daar wil beschrijven, eerst puntsgewijs en later steeds verder ingevuld.
Maar wat ik wel onderbelicht vind blijven, is dat het voor een ander groot deel ook juist weer niet om die regels gaat. Een eigen stijl is enorm belangrijk en wat aanslaat en wat niet, is niet goed uit te leggen. Een schrijver als Baantjer is enorm populair en verkoopt bijzonder veel boeken die door de fans bijna letterlijk verslonden worden. Maar waarom? Ik vind zijn boeken voorspelbaar, slecht geschreven, verschrikkelijk taalgebruik, etc. etc. Al voldoet de opbouw e.d. inderdaad wel aan de regels. Arnon Grunberg is ook populair, die maakt ingewikkelde zinnen gedachtesprongen en gebruikt regelmatig ongewone woorden. Zelf ben ik een grote fan van Richard Bach, die zo heerlijk zelfkritisch maar toch opbouwend is en erg graag regels aan zijn laars lapt. Je moet door alle regels ook je eigen stijl en wie je bent niet kwijtraken, anders wordt het onpersoonlijk en juist dat persoonlijke tintje maakt het vaak leuk.
Verder is het best lastig om met schrijven je brood te verdienen. Er zijn zoveel mensen die dat willen en proberen en die talent hebben. Het is net als met dansen of muziek maken, een paar halen de top en de overgrote meerderheid ploetert hard voor weinig geld. De enige manier waarop je dat volhoudt is als je het plezier uit het schrijven zelf haalt. Schrijf dingen op omdat jij dat graag wil schrijven, of voor jezelf om later terug te lezen. Dan zie je in mijn ervaring ook makkelijker dat de tips het leuker maken om zelf terug te lezen.
Tenslotte, een weblog is iets heel anders dan een roman of artikel. Voor een weblog kan je wat leuke gedachten en invallen een beetje humoristisch opschrijven en je hebt een leuk stuk. Voor langere stukken moet je gewoon goed nadenken over structuur en opbouw. Begin daar ook mee, maak eerst een indeling voor je teksten gaat schrijven en ga die dan langzaam invullen met argumenten of ontwikkelingen die je daar wil beschrijven, eerst puntsgewijs en later steeds verder ingevuld.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
woensdag 13 februari 2008 om 15:02
@ Int: ik denk dat regels er juist zijn om te worden losgelaten. Maar dan moet je wel heel goed weten wáárom je dat doet. Maar als je net begint zijn 'regels' heel handig als houvast om grip op het schrijven van een degelijk artikel te krijgen.
Nog een tip: maak je eigen website en plaats daar je cv en een aantal artikelen in verschillende genres op. Nu heb je misschien nog niet zo veel, maar dan kun je daar bijvoorbeeld een weblog bijhouden naast je cv.
Waarom? Je doet schrijfervaring op, je kunt het meesturen met een idee voor een artikel (waardoor ze op een redactie meteen een beeld van je krijgen) en tot slot kunnen opdrachtgevers waar je zelf niet aan gedacht had op die manier wel aan jou denken.
Nog een tip: maak je eigen website en plaats daar je cv en een aantal artikelen in verschillende genres op. Nu heb je misschien nog niet zo veel, maar dan kun je daar bijvoorbeeld een weblog bijhouden naast je cv.
Waarom? Je doet schrijfervaring op, je kunt het meesturen met een idee voor een artikel (waardoor ze op een redactie meteen een beeld van je krijgen) en tot slot kunnen opdrachtgevers waar je zelf niet aan gedacht had op die manier wel aan jou denken.
woensdag 13 februari 2008 om 15:58
Excusé, wederom offtopic:
Korenwolf, ik heb anders wel jarenlange ervaring hoor met collega's. Kom anders eens meepraten op het topic op "psyche" geopend door Mariannanas. Iets met veranderen van je toch al zo mooie leven enzo. Erg positief topic. Maar kan best even misbruikt worden voor gepraat over collega's. Wellicht kun je het heel positief brengen?
Korenwolf, ik heb anders wel jarenlange ervaring hoor met collega's. Kom anders eens meepraten op het topic op "psyche" geopend door Mariannanas. Iets met veranderen van je toch al zo mooie leven enzo. Erg positief topic. Maar kan best even misbruikt worden voor gepraat over collega's. Wellicht kun je het heel positief brengen?
woensdag 13 februari 2008 om 19:47
Haha Lindy weet je dat ik ook altijd aan Herman Brusselmans moet denken als ik over simpel schrijven praat! (Ik wilde denken zeggen. maar ja: twee keer denken in één zin, dat is niet mooi;-))
Mijn ex las Brusselmans' De man die werk zocht in twee dagen uit en onder luid geschater uit. Ter illustratie moet ik erbij zeggen dat de desbestreffende ex tijdens onze drie jaar durende relatie welgeteld vier boeken heeft gelezen.
Mijn ex las Brusselmans' De man die werk zocht in twee dagen uit en onder luid geschater uit. Ter illustratie moet ik erbij zeggen dat de desbestreffende ex tijdens onze drie jaar durende relatie welgeteld vier boeken heeft gelezen.
woensdag 13 februari 2008 om 20:01
Haha, nou dat weet ik zo net nog niet. Hij had namelijk áls hij las de gewoonte om elk grapje in het boek hardop aan mij te willen vertellen.
Zijn tweede boek was het boek van Stephan Hawking en vanaf dat moment moest ik bij elke sterrenhemel, trein, boerderij wel een theorie aanhoren. Over de opspringende koeien van Einstein bijvoorbeeld. Dat is één keer leuk maar niet elke keer als je een koe ziet;-).
Hoewel deze ex me genoeg materiaal voor een jaar columns heeft opgeleverd vermoed ik (om toch even on-topic te blijven).
Zijn tweede boek was het boek van Stephan Hawking en vanaf dat moment moest ik bij elke sterrenhemel, trein, boerderij wel een theorie aanhoren. Over de opspringende koeien van Einstein bijvoorbeeld. Dat is één keer leuk maar niet elke keer als je een koe ziet;-).
Hoewel deze ex me genoeg materiaal voor een jaar columns heeft opgeleverd vermoed ik (om toch even on-topic te blijven).
woensdag 13 februari 2008 om 20:49
:
Probeer ook eens wat te schrijven over dingen die niét over jou gaan. Dan onstaat er letterlijk meer afstand, waardoor je misschien wat meer na gaat denken over een goed evenwicht tussen vorm en inhoud. Debutererende schrijvers willen maar al te vaak een veredelde autobiografie schrijven, alsof die ook maar iemand interesseert, terwijl de lezer de gehele litanie doorgaans als stomvervelend ervaart.
En om Herman Brusselmans, toch een ware meester in veel lullen over niks, maar eens te citeren: Zelfmoord is dom, want dan ben je dood.
Heel goed advies, Lindy. Ik wou het eerder vandaag ook al zeggen en heb volgens mij eerder ook al aangeraden oefeningen te doen over alles behalve jezelf. en heel herkenbaar, dat dédain als het om zaken als fotobijschriften gaat.
Ik heb zelf lang als copywriter gewerkt. Voor de wannabe schrijvers die niet weten wat een copywriter doet: een copywriter verzint reclame-concepten en is binnen die concepten verantwoordelijk voor alles wat met tekst te maken heeft. Dat wil zeggen dat je oa alle tekst in een advertentie schrijft, teksten voor websites, scenarios voor radio en tv commercials, brochures, personeelsadvertenties en dat soort dingen. Heel afwisselend dus, en heel erg handig als je veel wil schrijven en daar goed in wil worden.
Toch wordt ook daar vaak nogal smalend over gedaan, ik heb veel stagiairs gehad die ook een beetje leken neer te kijken op bijvoorbeeld het schrijven van een personeelsadvertentie of de bodytekst van een advertentie. Terwijl juist een goede advertentie (of zoals Lindy aangeeft: een fotobijschrift in een magazine) schrijven heel erg veel kunde vraagt. Je hebt weinig ruimte, je moet in een paar zinnen een boodschap over kunnen brengen, je bent beperkt door het feit dat niemand eigenlijk echt op die boodschap zit te wachten en als het je binnen die setting lukt om iemand jouw tekst uit te laten lezen, dan heb je het dus heel goed gedaan.
Dus dat is nog een tip, als je wil oefenen met schrijven. Pak eens een blad en prik daarin willekeurige advertenties en promotionele artikeltjes (in de Viva bijvoorbeeld van die korte stukjes over leuke hebbedingetjes, of een nieuw parfum, of een nieuwe cd ofzo. Bijblijven heet die rubriek geloof ik).
Vrijwel alle wannabe schrijvers willen direct een column of een roman of werken voor de Elle of Volkskrant. Maar als je nog niet eens een leuke tekst van maximaal 10 regels kunt schrijven over maandverband met vleugels, dan is een column over het algemeen écht te hoog gegrepen.
Is het misschien een idee voor eventuele meelezers en Digi zelf, dat we dit topic gaan gebruiken als echt schrijftopic?
Als er mensen zijn die daar interesse in hebben wil ik jullie wel een opdracht geven.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 21:01
@FV: heb voor de gein n beetje dit topic zitten volgen. Niet dat ik zelf schrijfaspiraties heb (tenminste niet verder reikend dan wetenschappelijke stukken of hulpverleningsdossiers ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
), maar vind het wel interessant andermans stukken te lezen.
Moet even kwijt dat ik het erg leuk van je vind dat je tijd wil steken in de (wannabe)schrijfsters hier!
Ik vind je opmerkingen ook erg goed gegeven; erg eerlijk, maar wel meedenkend. En zoals veel anderen ook al zeiden: schrijven is niet niks. Heb dat zelf wel gemerkt toen ik de werkstukken van eerstejaars controleerde. Mensen dénken vaak dat ze heel goed en duidelijk bezig zijn, maar er valt vaak een hoop op aan te merken. Tuurlijk is het vervelend kritiek te horen te krijgen, maar als deze terecht en opbouwend is kun je er zóveel van leren.
Dusse Digitalis en andere schrijvers in de dop: oefenen, oefenen, oefenen en veel succes gewenst!!!
), maar vind het wel interessant andermans stukken te lezen.Moet even kwijt dat ik het erg leuk van je vind dat je tijd wil steken in de (wannabe)schrijfsters hier!
Ik vind je opmerkingen ook erg goed gegeven; erg eerlijk, maar wel meedenkend. En zoals veel anderen ook al zeiden: schrijven is niet niks. Heb dat zelf wel gemerkt toen ik de werkstukken van eerstejaars controleerde. Mensen dénken vaak dat ze heel goed en duidelijk bezig zijn, maar er valt vaak een hoop op aan te merken. Tuurlijk is het vervelend kritiek te horen te krijgen, maar als deze terecht en opbouwend is kun je er zóveel van leren.
Dusse Digitalis en andere schrijvers in de dop: oefenen, oefenen, oefenen en veel succes gewenst!!!
anoniem_47172 wijzigde dit bericht op 13-02-2008 21:01
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
woensdag 13 februari 2008 om 21:03
Fashionvictim, jouw uitgebreide commentaar op de geschreven tekst is erg bruikbaar! Ik zal zeker denken aan jouw tips (en die van anderen op dit topic) als ik weer iets ga schrijven. Want ook al schrijf ik in een ander genre, jouw reactie en andere posts zijn breed toepasbaar. Dank voor je/jullie moeite!
En Digitalis, ik vind dat uit je column blijkt dat je taalgevoel hebt. En dat je jouw laatste dag hebt beschreven plaats ik in perspectief door andere postings die ik van je heb gelezen. Nu moet je ervoor zorgen dat iedere lezer de volledige column kan lezen zonder zelf dingen in te moeten vullen.
Als je met het commentaar van oa Lindy en Fashion aan de slag gaat denk ik dat je je tekst beter aan kunt passen op de behoeften van de lezer. Wat ik zelf tot nu toe heb gemerkt is dat als je een tekst waar je tevreden over bent met anderen bespreekt, je op veel lacunes en gebreken stuit. Door opnieuw met het verhaal aan de slag te gaan wordt je tekst beter dan je vantevoren verwacht. Denk met het commentaar op dit topic dus niet dat wat je hebt geschreven niets voorstelt, maar maak er gebruik van en perfectioneer dat wat je hebt. Weinig teksten (ook van bekende schrijvers) zijn ineens goed, maar vroege fases krijg je als lezer niet te zien.
Ik ben benieuwd naar je volgende tekst!
En Digitalis, ik vind dat uit je column blijkt dat je taalgevoel hebt. En dat je jouw laatste dag hebt beschreven plaats ik in perspectief door andere postings die ik van je heb gelezen. Nu moet je ervoor zorgen dat iedere lezer de volledige column kan lezen zonder zelf dingen in te moeten vullen.
Als je met het commentaar van oa Lindy en Fashion aan de slag gaat denk ik dat je je tekst beter aan kunt passen op de behoeften van de lezer. Wat ik zelf tot nu toe heb gemerkt is dat als je een tekst waar je tevreden over bent met anderen bespreekt, je op veel lacunes en gebreken stuit. Door opnieuw met het verhaal aan de slag te gaan wordt je tekst beter dan je vantevoren verwacht. Denk met het commentaar op dit topic dus niet dat wat je hebt geschreven niets voorstelt, maar maak er gebruik van en perfectioneer dat wat je hebt. Weinig teksten (ook van bekende schrijvers) zijn ineens goed, maar vroege fases krijg je als lezer niet te zien.
Ik ben benieuwd naar je volgende tekst!
woensdag 13 februari 2008 om 21:07
Wat een leuk topic! Nou ja, buiten een aantal dingen die tussendoor komen dan...
FV; wat een geweldig voorstel van jou! Mijn enige ervaring met schrijven komt neer op -ooit én lang geleden- berichtjes herschrijven voor een kabelkrant, en om eerlijk te zijn merk ik vaak dat het me al moeite genoeg kost om zelfs maar een advertentie goed in elkaar te zetten.
Ah toe, mag ik een opdracht proberen? Iets simpels om mee te beginnen?
FV; wat een geweldig voorstel van jou! Mijn enige ervaring met schrijven komt neer op -ooit én lang geleden- berichtjes herschrijven voor een kabelkrant, en om eerlijk te zijn merk ik vaak dat het me al moeite genoeg kost om zelfs maar een advertentie goed in elkaar te zetten.
Ah toe, mag ik een opdracht proberen? Iets simpels om mee te beginnen?
woensdag 13 februari 2008 om 21:26
FV: goed idee! Ik ben in voor een schrijftopic. Je leert altijd van commentaar geven op anderen en van het krijgen van commentaar. Of alleen al van het lezen.
Labyrint: een oefening die een aantal jaar geleden voor mij een eyeopener was is de volgende:
Leg aan een ruimtewezen uit wat dammen is.
Wij kregen daar 5 minuten de tijd voor.
Labyrint: een oefening die een aantal jaar geleden voor mij een eyeopener was is de volgende:
Leg aan een ruimtewezen uit wat dammen is.
Wij kregen daar 5 minuten de tijd voor.
woensdag 13 februari 2008 om 21:34
Labyrint,
Leuk dat je zo enthousiast bent. Hahaha, ik roep ook wat, nu moet ik dus ineens een opdracht gaan verzinnen. Zullen we maandverband doen? Dat is wel iets waar je in principe leuk over kunt schrijven, maar wat natuurlijk een vreselijk product is.
Komt ie:
Je doelgroep zijn meiden tussen de 13 en 16 jaar. Ze kijken naar Idols en GTST, maken zich druk om huiswerk en eerste vriendjes. Ze hebben veel vriendinnetjes en houden van sms-en, msn-en, bellen en shoppen.
De middelen waar je advertentie in komt te staan zijn de Tina, de Fancy en de Cosmogirl.
Het product: verbeterd ultra dun maandverband dat nog beter absorbeert en flexibeler is, waardoor het ook tijdens gym, sport en dansen goed blijft zitten.
Je headline:
Help! Ik ben ongesteld!
Voorwaarden: maximaal 16 regels en leuk om te lezen.
Tips: denk na over verschillende stijlvormen die je kunt uitproberen die je doelgroep aanspreken (bijvoorbeeld smsjes, gedichtjes, briefjes die je in de klas aan je vriendinnetje stuurt, dat soort dingen). Denk ook na over wat een meisje van 13 bezighoudt. Het helpt enorm om te bedenken wie jouw meisje van 13 is, waar ze woont, wat ze doet op een dag, hoe haar beste vriendin heet, hoe haar kamer eruit ziet, of het zomer of winter is, of ze vakantie heeft of naar school moet, bedenk zoveel mogelijk dingen die ervoor zorgen dat jouw meisje van 13 gaat leven. Met andere woorden: verzin een scenario en zie dat helemaal voor je. En vertel dan aan dat meisje je verhaal, of laat haar zélf vertellen.
Succes!
Leuk dat je zo enthousiast bent. Hahaha, ik roep ook wat, nu moet ik dus ineens een opdracht gaan verzinnen. Zullen we maandverband doen? Dat is wel iets waar je in principe leuk over kunt schrijven, maar wat natuurlijk een vreselijk product is.
Komt ie:
Je doelgroep zijn meiden tussen de 13 en 16 jaar. Ze kijken naar Idols en GTST, maken zich druk om huiswerk en eerste vriendjes. Ze hebben veel vriendinnetjes en houden van sms-en, msn-en, bellen en shoppen.
De middelen waar je advertentie in komt te staan zijn de Tina, de Fancy en de Cosmogirl.
Het product: verbeterd ultra dun maandverband dat nog beter absorbeert en flexibeler is, waardoor het ook tijdens gym, sport en dansen goed blijft zitten.
Je headline:
Help! Ik ben ongesteld!
Voorwaarden: maximaal 16 regels en leuk om te lezen.
Tips: denk na over verschillende stijlvormen die je kunt uitproberen die je doelgroep aanspreken (bijvoorbeeld smsjes, gedichtjes, briefjes die je in de klas aan je vriendinnetje stuurt, dat soort dingen). Denk ook na over wat een meisje van 13 bezighoudt. Het helpt enorm om te bedenken wie jouw meisje van 13 is, waar ze woont, wat ze doet op een dag, hoe haar beste vriendin heet, hoe haar kamer eruit ziet, of het zomer of winter is, of ze vakantie heeft of naar school moet, bedenk zoveel mogelijk dingen die ervoor zorgen dat jouw meisje van 13 gaat leven. Met andere woorden: verzin een scenario en zie dat helemaal voor je. En vertel dan aan dat meisje je verhaal, of laat haar zélf vertellen.
Succes!
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 21:38
Digitalis je kan toch ook schrijven voor je plezier? Zonder publicatie of wat dan ook. Je hebt al een druk leven waarom het nog drukker maken. Schrijf om te ontspannen , om te genieten van iets doen wat je leuk vindt.
Niet alles in het leven draait om goed zijn of succesvol zijn. Zinloos genieten is ook heel fijn (zeg ik als grote middelmatige zonder talenten en passies).
Niet alles in het leven draait om goed zijn of succesvol zijn. Zinloos genieten is ook heel fijn (zeg ik als grote middelmatige zonder talenten en passies).
woensdag 13 februari 2008 om 21:38
Fash of Lindy of iemand anders, ik zou ghraag weer feedback krijgen, als dat mag van jullie. Ik heb iets geschreven en ik denk dat ik het simpel heb gehouden. Suggesties em verbeteringen zijn erg welkom (en dat meen ik).
Menselijk leed naast de deur.
U kent ze wel, die mensen die altruistisch genoeg zijn om een halfjaar in Kenia vrijwilligerswerk te gaan doen. Weeshuizen opzetten, huizen bouwen, erg nuttig. Vol trots kloppen zij zichzelf op de borst, want die arme hongernegers zijn mooi geholpen. Bij thuiskomst vertellen zij grootse verhalen aan iedereen die het maar horen wil. Bewondering alom, en men gelooft werkelijk een goeddoener te zijn.
Dat zal best zo zijn. Vrijwilligerswerk is bewonderenswaardig, maar wat mij volkomen tegen de borst stuit, is dat persoonlijke ellende een stuk dichterbij te vinden is dan in donker Afrika. Zwervers met psychische problemen of alcoholverslavingen, oude mensen die ontzettend eenzaam zijn, mensen die kampen met suicidale neigingen: ook zij hebben hulp nodig. Maar dat doet het niet goed op feestjes, helaas. Ik heb veel meer bewondering voor mensen die hun hulpbehoevende buurman een handje helpen, of na drie dagen hem niet te hebben gezien eens even gaan posten of hij niet aan een hartaanval is overleden en al aan het ontbinden is. Mensen met zelfmoordgedachten, nog zo'n categorie die weleens wordt overgeslagen als het om hulp aanbieden gaat. Meer en meer wordt gedacht dat dit soort problematiek de eigen verantwoordelijk is van de personen in kwestie. Dus laat men hen links liggen om via een (betaald) programma hutjes te gaan bouwen in India of Afrika.
Een schrijnend voorbeeld van de individualistische maatschappij. En van verregaande onverschilligheid van de naaste medemens. Ikzelf zet mij liever in voor mensen die te maken hebben met suicideneigingen. Het beste voorbeeld daarvan vind ik het Centrum ter preventie van zelfmoord. Want zeg nu zelf: hulp bieden begint toch met liefde voor naasten?
Menselijk leed naast de deur.
U kent ze wel, die mensen die altruistisch genoeg zijn om een halfjaar in Kenia vrijwilligerswerk te gaan doen. Weeshuizen opzetten, huizen bouwen, erg nuttig. Vol trots kloppen zij zichzelf op de borst, want die arme hongernegers zijn mooi geholpen. Bij thuiskomst vertellen zij grootse verhalen aan iedereen die het maar horen wil. Bewondering alom, en men gelooft werkelijk een goeddoener te zijn.
Dat zal best zo zijn. Vrijwilligerswerk is bewonderenswaardig, maar wat mij volkomen tegen de borst stuit, is dat persoonlijke ellende een stuk dichterbij te vinden is dan in donker Afrika. Zwervers met psychische problemen of alcoholverslavingen, oude mensen die ontzettend eenzaam zijn, mensen die kampen met suicidale neigingen: ook zij hebben hulp nodig. Maar dat doet het niet goed op feestjes, helaas. Ik heb veel meer bewondering voor mensen die hun hulpbehoevende buurman een handje helpen, of na drie dagen hem niet te hebben gezien eens even gaan posten of hij niet aan een hartaanval is overleden en al aan het ontbinden is. Mensen met zelfmoordgedachten, nog zo'n categorie die weleens wordt overgeslagen als het om hulp aanbieden gaat. Meer en meer wordt gedacht dat dit soort problematiek de eigen verantwoordelijk is van de personen in kwestie. Dus laat men hen links liggen om via een (betaald) programma hutjes te gaan bouwen in India of Afrika.
Een schrijnend voorbeeld van de individualistische maatschappij. En van verregaande onverschilligheid van de naaste medemens. Ikzelf zet mij liever in voor mensen die te maken hebben met suicideneigingen. Het beste voorbeeld daarvan vind ik het Centrum ter preventie van zelfmoord. Want zeg nu zelf: hulp bieden begint toch met liefde voor naasten?
woensdag 13 februari 2008 om 21:40
Suicide
De kamer is donker en kil. Hans voelt zich er thuis, want donker en kil verwoorden zijn stemming exact. Vandaag heeft hij genoeg medicatie opgespaard om een einde aan zijn miserabele leven te maken. Jarenlange therapie, medicatiegebruik en opbeurende woorden van mensen die het weliswaar goed bedoelen, maar toch de plank volledig misslaan, hebben hem niet geholpen. Integendeel. De dood lonkt, en angst kent hij niet. Nog 1 keer kijkt hij naar zijn vergeelde trouwfoto's, waarop zijn vrouw nog lachte naar hem. Die tijd is voorbij, dat mensen naar hem glimlachen. Zelfs zijn spiegelbeeld lacht niet terug. Vastberaden pakt hij de opgespaarde doosjes medicatie en leegt ze in een glas. Het is even doorzetten, maar een minuut later heeft hij alle honderdvijftig pillen doorgeslikt. Een afscheidsbrief is niet nodig. Een klein memo om de buren te waarschuwen is het hoogst haalbare voor Hans. Dat hij verkiest het leven niet voort te zetten, betekent niet dat de buren een trauma moeten overhouden aan zijn levenloze lichaam. Langzaam zakt hij weg, en hoort nog net de klanken van 'Mooie dag' van Blof: 'wat een mooie dag, wat een mooie dag...voor de dood.' Dan wordt alles zwart.
De kamer is donker en kil. Hans voelt zich er thuis, want donker en kil verwoorden zijn stemming exact. Vandaag heeft hij genoeg medicatie opgespaard om een einde aan zijn miserabele leven te maken. Jarenlange therapie, medicatiegebruik en opbeurende woorden van mensen die het weliswaar goed bedoelen, maar toch de plank volledig misslaan, hebben hem niet geholpen. Integendeel. De dood lonkt, en angst kent hij niet. Nog 1 keer kijkt hij naar zijn vergeelde trouwfoto's, waarop zijn vrouw nog lachte naar hem. Die tijd is voorbij, dat mensen naar hem glimlachen. Zelfs zijn spiegelbeeld lacht niet terug. Vastberaden pakt hij de opgespaarde doosjes medicatie en leegt ze in een glas. Het is even doorzetten, maar een minuut later heeft hij alle honderdvijftig pillen doorgeslikt. Een afscheidsbrief is niet nodig. Een klein memo om de buren te waarschuwen is het hoogst haalbare voor Hans. Dat hij verkiest het leven niet voort te zetten, betekent niet dat de buren een trauma moeten overhouden aan zijn levenloze lichaam. Langzaam zakt hij weg, en hoort nog net de klanken van 'Mooie dag' van Blof: 'wat een mooie dag, wat een mooie dag...voor de dood.' Dan wordt alles zwart.
