Werk & Studie
alle pijlers
Oke, toch een nieuw onderwerp wat betreft schrijven...
vrijdag 8 februari 2008 om 22:14
...van artikelen en columns. Ik weet van Mastermind en Lindy dat zij op dit gebied succesvol zijn, en hoewel ik erg lang in het ongewisse ben gebleven betreffende wat nu toch te willen worden, kom ik toch terug op mijn jeugdwens: schrijfster worden.
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
anoniem_60552 wijzigde dit bericht op 08-02-2008 22:15
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
% gewijzigd
zaterdag 9 februari 2008 om 21:00
Digitalis,
ik heb niet alle lange stukken hier gelezen, dus hopelijk is dit geen mosterd, maar ik heb misschien nog een tip voor je. Bij de SKVR in Rotterdam kun je column-cursussen volgen. Ik ben er net zelf mee begonnen, gewoon voor de lol, omdat ik schrijven leuk vind, niet omdat ik er echt iets mee wil. De docent is zelf leraar, columnist en schrijver van korte verhalen.
We moeten elke 2 weken een column schrijven naar aanleiding van een opdracht en die naar de hele groep en docent doorsturen. In de les gaan we ze dan allemaal becommentariëren. Ik zit nu al met de bibbers voor volgende week, maar denk dat het heel leerzaam en toch ook wel leuk zal zijn.
En bij de website van Schrijven Online kun je ook veel info vinden en wedstrijden om aan mee te doen.
Succes in elk geval!
ik heb niet alle lange stukken hier gelezen, dus hopelijk is dit geen mosterd, maar ik heb misschien nog een tip voor je. Bij de SKVR in Rotterdam kun je column-cursussen volgen. Ik ben er net zelf mee begonnen, gewoon voor de lol, omdat ik schrijven leuk vind, niet omdat ik er echt iets mee wil. De docent is zelf leraar, columnist en schrijver van korte verhalen.
We moeten elke 2 weken een column schrijven naar aanleiding van een opdracht en die naar de hele groep en docent doorsturen. In de les gaan we ze dan allemaal becommentariëren. Ik zit nu al met de bibbers voor volgende week, maar denk dat het heel leerzaam en toch ook wel leuk zal zijn.
En bij de website van Schrijven Online kun je ook veel info vinden en wedstrijden om aan mee te doen.
Succes in elk geval!
..
maandag 11 februari 2008 om 01:55
Dank voor deze bijdrage FV (al heb je hem niet voor mij geschreven). Voor mij geldt ook dat ik momenteel op zoek ben naar werk waarvan anderen zeggen 'dat lukt je nooit!'. De afgelopen weken heb ik lekker genetwerkt en daar heb ik ook goede contacten aan over gehouden. De laatste week ging het echter niet zo goed en dat deprimeerde me heel erg. Dit kwam vooral ook doordat (voor een deel jaloerse) vrienden en familie meteen op me inhakten met: 'het valt zeker wel tegen allemaal he?' en andere negatieve opmerkingen.
Aan jezelf twijfelen kan zo veel energie kosten! Net als Digitalis heb ik ook veel bevestiging nodig. Ik doe me best om dat uit mezelf te halen, maar dat lukt niet altijd. In tegenstelling tot jou heb ik de neiging om me bescheiden op te stellen. Ik vrees dat ik hier door al heel wat kansen heb laten schieten, of niet heb gecreëerd. Ik heb vaak dingen laten schieten omdat ik vond dat een ander dat beter zou kunnen, terwijl dat echt niet reëel was, als ik terugkijk. Net als jij ben ik een harde werker. Ik heb echter de neiging om mijn harde werk in één keer in de sloot te gooien als ik denk dat ik ga falen. Het werk (onderzoeker) wat ik nu nastreef is een langekoesterde droom. Ik heb met mezelf afgesproken dat een ander me maar moet afwijzen, in plaats van dat ik mezelf afwijs (vaak laat ik het namelijk niet zo ver komen dat een ander mij gaat afwijzen).
Eigenlijk heb ik geen idee waarom ik zo uitweid. Waarschijnlijk om mijn gedachten op een rijtje te zetten. Maar goed... Ik zal de komende week als ik door twijfel geplaagd wordt jouw tekst tevoorschijn toveren.
Het is al laat. Gaan slapen lijkt me een goed begin van de week. Dank nogmaals. En, zoals zoals mijn zwaar katholieke buurman pleegt te zeggen: 'God bless for your energy'.
PS. Mocht je het schrijven nog eens zat worden, dan kun je altijd nog een carriere als coach overwegen!
maandag 11 februari 2008 om 14:31
Kleine correctie hoor; FV jij hebt je voor de site zelf aangemeld met het voorstel om een column te gaan schrijven. Kan mij niet herinneren dat je in het blad hebt gestaan, maar correct me if I'm wrong.:
Grappig dat er een aantal mensen aangeven dat teksten die ze snel neerpennen het best beoordeeld worden. De allereerste schrijfwedstrijd die ik ooit won was de Viva columnwedstrijd (jawel, Viva is nogal een rode draad in mijn leven, hahaha, als die roman ooit nog het levenslicht ziet zal ik Viva moeten bedanken in mijn voorwoord). Ik ontdekte op mijn werk rond een uur of vier de oproep, pende in een uur 3 columns, propte ze in een envelop zodat ze nog mee konden met de post van 5 uur en een week of 6 later had ik gewonnen!
maandag 11 februari 2008 om 19:18
maandag 11 februari 2008 om 20:44
Welnee Pink, al schrijf ik voor de Telegraaf ;)
Linda's antwoord:Bedankt voor je mail. Bij de LINDA. werken we met een vast aantal
redacteurs en schrijvers.
Ik heb hem wel doorgestuurd naar mijn redactiechef.
Wanneer zij interesse heeft, neemt ze contact met je op!
Esta: Vriendelijk bedankt voor je mail.
Het aanbod van columns en verhalen is echter groot, waardoor wij
genoodzaakt zijn een selectie te moeten maken.
Op dit moment hebben wij geen plaats voor een nieuwe column.
Mochten wij in de toekomst wel gebruik willen maken van je diensten, dan
nemen wij uiteraard contact met je op.
Met vriendelijke groeten,
Alette Vriesekoop
En dan nog een paar vrouwenfora waar ik eventueel kan schrijven, mits te hoogste stemmen behaald (net als bij Viva dus), wat schrijfwedstrijden (oa columns, en een duizendwoordenverhaal). Maar daar hoor ik pas later iets van. Verder heeft iemand wel interesse in een boek over mijn hoerenleven, maar columns daarover zou ik nooit meer willen schrijven. Playboy vond het destijds te dagboekachtig geloof ik.
Linda's antwoord:Bedankt voor je mail. Bij de LINDA. werken we met een vast aantal
redacteurs en schrijvers.
Ik heb hem wel doorgestuurd naar mijn redactiechef.
Wanneer zij interesse heeft, neemt ze contact met je op!
Esta: Vriendelijk bedankt voor je mail.
Het aanbod van columns en verhalen is echter groot, waardoor wij
genoodzaakt zijn een selectie te moeten maken.
Op dit moment hebben wij geen plaats voor een nieuwe column.
Mochten wij in de toekomst wel gebruik willen maken van je diensten, dan
nemen wij uiteraard contact met je op.
Met vriendelijke groeten,
Alette Vriesekoop
En dan nog een paar vrouwenfora waar ik eventueel kan schrijven, mits te hoogste stemmen behaald (net als bij Viva dus), wat schrijfwedstrijden (oa columns, en een duizendwoordenverhaal). Maar daar hoor ik pas later iets van. Verder heeft iemand wel interesse in een boek over mijn hoerenleven, maar columns daarover zou ik nooit meer willen schrijven. Playboy vond het destijds te dagboekachtig geloof ik.
maandag 11 februari 2008 om 20:51
Je schrijft dat iemand interesse heeft in een boek over jouw hoerenleven. Een uitgeverij? Als dat zo is biedt het perspectief, toch?
Kon je met de Playboy niet overeenkomen door het in een andere vorm te gieten?
Verder is het best hoog gegrepen direct voor een vaste column te gaan, of je nu wel of niet iets te vertellen hebt en goed schrijft. Een artikel, niet in columnvorm, heeft meer kans in een tijdschrift geplaatst te worden. Als je hun bevalt (raar zinsdeel, maargoed) heb je kans dat je vaker voor ze mag schrijven.
Kon je met de Playboy niet overeenkomen door het in een andere vorm te gieten?
Verder is het best hoog gegrepen direct voor een vaste column te gaan, of je nu wel of niet iets te vertellen hebt en goed schrijft. Een artikel, niet in columnvorm, heeft meer kans in een tijdschrift geplaatst te worden. Als je hun bevalt (raar zinsdeel, maargoed) heb je kans dat je vaker voor ze mag schrijven.
maandag 11 februari 2008 om 21:28
Lieve schat, dat is al een jaar of 10 a 12 geleden. Was een Viva met een gele cover, ik heb hem hier nog steeds liggen. Grappig is dat ik in het begeleidende verhaaltje vertelde dat ik hoopte op korte termijn een baan als copywriter te krijgen en ik die dankzij die column en 3 andere wedstrijden die ik in diezelfde maand won, ook kreeg. Als ik me goed herinner was het prijzengeld 500 gulden. Viva was het allereerste Nederlandse blad waar ooit iets van mij in heeft gestaan, leuk he?
Misschien kan je me nog wel terugvinden in het archief, haha.
Vandaar dat ik zei: Viva is nogal een rode draad in mijn leven. Dat meende ik echt, want zowel het winnen van die wedstrijd als dat digidagboek krijgen hebben heel veel betekend voor mijn zelfvertrouwen en mijn geloof in het feit dat ik niet iets onhaalbaars nastreefde. Dus thanks again, Viva
.
Am Yisrael Chai!
maandag 11 februari 2008 om 22:03
Digitalis,
Zoals ook al door anderen hier is opgemerkt, lijkt een eigen column mij voorlopig veel te hoog gemikt.
Bij de samenwerking met een columnist is het voor een tijdschrift heel belangrijk dat het kan rekenen op continuiteit, betrouwbaarheid mbt afspraken en een constante hoge kwaliteit. Daarbij is het belangrijk dat een columnist een duidelijke identiteit heeft (eigen schrijfstijl, uitgesproken meningen, evt. naam en faam). Dat zijn nogal wat voorwaarden, en een serieuze uitgave zal hiervoor dan ook niet snel in zee gaan met een onervaren schrijver.
Je spreekt verder vooral over eigen teksten, maar ook daar is de kans dat ze jouw ingestuurde artikel zullen plaatsen, niet zo heel erg groot. Jouw onderwerp moet dan nl. maar net aansluiten bij de thema's die men wilde brengen, vervolgens moet de uitwerking perfect bij de doelgroep passen, en nog eens in de juiste tone of voice geschreven zijn. Kleine kans dat dat allemaal net het geval is.
Voor een beginnend redacteur zijn er sneller mogelijkheden als je range wat zou uitbreiden, zowel qua opdrachten als qua publicaties. Als je op afroep interviews over uiteenlopende onderwerpen zou doen, zou je redactionele bruikbaarheid stukken groter worden. Een interview met de plaatselijke burgemeesterskandidaat of een verslag over de opening van het autosalon, is inhoudelijk wellicht niet zo interessant, maar levert je wel ervaring en schrijfroutine op. Daarbij bouw je een redactioneel CV op, en dat vinden potentiële opdrachtgevers vaak overtuigender, dan spontaan ingestuurde vrije variaties.
Zoals ook al door anderen hier is opgemerkt, lijkt een eigen column mij voorlopig veel te hoog gemikt.
Bij de samenwerking met een columnist is het voor een tijdschrift heel belangrijk dat het kan rekenen op continuiteit, betrouwbaarheid mbt afspraken en een constante hoge kwaliteit. Daarbij is het belangrijk dat een columnist een duidelijke identiteit heeft (eigen schrijfstijl, uitgesproken meningen, evt. naam en faam). Dat zijn nogal wat voorwaarden, en een serieuze uitgave zal hiervoor dan ook niet snel in zee gaan met een onervaren schrijver.
Je spreekt verder vooral over eigen teksten, maar ook daar is de kans dat ze jouw ingestuurde artikel zullen plaatsen, niet zo heel erg groot. Jouw onderwerp moet dan nl. maar net aansluiten bij de thema's die men wilde brengen, vervolgens moet de uitwerking perfect bij de doelgroep passen, en nog eens in de juiste tone of voice geschreven zijn. Kleine kans dat dat allemaal net het geval is.
Voor een beginnend redacteur zijn er sneller mogelijkheden als je range wat zou uitbreiden, zowel qua opdrachten als qua publicaties. Als je op afroep interviews over uiteenlopende onderwerpen zou doen, zou je redactionele bruikbaarheid stukken groter worden. Een interview met de plaatselijke burgemeesterskandidaat of een verslag over de opening van het autosalon, is inhoudelijk wellicht niet zo interessant, maar levert je wel ervaring en schrijfroutine op. Daarbij bouw je een redactioneel CV op, en dat vinden potentiële opdrachtgevers vaak overtuigender, dan spontaan ingestuurde vrije variaties.
dinsdag 12 februari 2008 om 00:29
Ha Digitalis,
om je een hart onder de riem te steken:
Onze Wereld: er is door de redactie naar jouw voorstel gekeken, er is op dit moment geen interesse voor dit verhaal. Succes en wellicht tot een volgende keer ! Vriendelijke groeten.
Groene Amsterdammer: Dank voor je voorstellen. Je voorstel van de presidentskandidaat is zoals je al vreesde inderdaad te weinig nieuwsaanleiding. Als hij om allerlei redenen een spectaculair man is, wordt een nieuwsaanleiding minder belangrijk, maar ik zie er eerlijk gezegd weinig in. Els de Temmerman is een heel interessante vrouw, maar ze wordt ook regelmatig geinterviewd - laatst bij. in De Pers. Ik vrees dat ik dus al weet waar een interview heen zou gaan, en dat is natuurlijk jammer. Ik zal het aan de vergadering voorleggen, maar ik heb mijn twijfels.
Trouw: Dank voor je aanbod, maar ik kan er helaas niet op ingaan. Wij werken het liefst met vaste freelancers, hebben er al drie in Afrika, waarvan een vlakbij Oeganda. We krijgen erg veel aanbiedingen van mensen die tijdelijk in een (Afrikaans) land zijn, daarop ingaan zou te veel tijd kosten en er zou te weinig overblijven voor onze vaste contacten. Hopelijk heb je hier begrip voor. Met vriendelijke groet,
De Pers: Sorry dat ik ben vergeten te reageren, maar we willen echt dat haar kleding te bestellen is online dus ik ben bang dat we dit idee moeten overslaan. Jammer! Succes en veel plezier daar! Met vriendelijke groet,
Grazia: Klinkt leuk! Maar is toch nét wat te klein voor Graza.
Veel succes daar nog!
Volkskrant: We hebben een correspondent in Oost-Afrika die regelmatig naar Kampala reist, ook vanuit Amsterdam wordt Oeganda goed gevolgd. Dus helaas, we kunnen niet op je voorstel (hoe interessant ook) in gaan.
Hopelijk vind je een ander podium, succes daar!
Vica Versa: Hartelijk dank voor je mail en voor je aanbod. We zullen er echter geen gebruik van maken. We hebben al een Uganda-expert in ons redactieteam. Bovendien staat er al een artikel op stapel over dit land, dus voorlopig houden we het daar even bij. Helaas…
om je een hart onder de riem te steken:
Onze Wereld: er is door de redactie naar jouw voorstel gekeken, er is op dit moment geen interesse voor dit verhaal. Succes en wellicht tot een volgende keer ! Vriendelijke groeten.
Groene Amsterdammer: Dank voor je voorstellen. Je voorstel van de presidentskandidaat is zoals je al vreesde inderdaad te weinig nieuwsaanleiding. Als hij om allerlei redenen een spectaculair man is, wordt een nieuwsaanleiding minder belangrijk, maar ik zie er eerlijk gezegd weinig in. Els de Temmerman is een heel interessante vrouw, maar ze wordt ook regelmatig geinterviewd - laatst bij. in De Pers. Ik vrees dat ik dus al weet waar een interview heen zou gaan, en dat is natuurlijk jammer. Ik zal het aan de vergadering voorleggen, maar ik heb mijn twijfels.
Trouw: Dank voor je aanbod, maar ik kan er helaas niet op ingaan. Wij werken het liefst met vaste freelancers, hebben er al drie in Afrika, waarvan een vlakbij Oeganda. We krijgen erg veel aanbiedingen van mensen die tijdelijk in een (Afrikaans) land zijn, daarop ingaan zou te veel tijd kosten en er zou te weinig overblijven voor onze vaste contacten. Hopelijk heb je hier begrip voor. Met vriendelijke groet,
De Pers: Sorry dat ik ben vergeten te reageren, maar we willen echt dat haar kleding te bestellen is online dus ik ben bang dat we dit idee moeten overslaan. Jammer! Succes en veel plezier daar! Met vriendelijke groet,
Grazia: Klinkt leuk! Maar is toch nét wat te klein voor Graza.
Veel succes daar nog!
Volkskrant: We hebben een correspondent in Oost-Afrika die regelmatig naar Kampala reist, ook vanuit Amsterdam wordt Oeganda goed gevolgd. Dus helaas, we kunnen niet op je voorstel (hoe interessant ook) in gaan.
Hopelijk vind je een ander podium, succes daar!
Vica Versa: Hartelijk dank voor je mail en voor je aanbod. We zullen er echter geen gebruik van maken. We hebben al een Uganda-expert in ons redactieteam. Bovendien staat er al een artikel op stapel over dit land, dus voorlopig houden we het daar even bij. Helaas…
dinsdag 12 februari 2008 om 18:36
Ok, iets heel engs, maar ik vraag feedback. Ik heb meegedaan met deze wedstrijd:
Columnwedstrijd ‘De laatste dag van mijn leven’
Wie: Burcht Literair, Bibliotheek plus Centrum voor kunst en cultuur, Boekhandel Selexyz Kooyker en Boekhandel De Kler
Wat:
Iedereen fantaseert weleens over zijn eigen begrafenis of crematie. Maar wat gaat er aan uw overlijden vooraf? Hoe verlopen de 24 uur voor u uw laatste adem uitblaast? Dat is de uitdaging van de Leidse schrijfwedstrijd 2008: beantwoord in een column van maximaal 300 woorden deze vraag. Wat gebeurt er op de laatste dag van uw leven?
De verhalenwedstrijd wordt ieder jaar georganiseerd in het kader van de Boekenweek. Thema van de komende editie is ‘Van oude menschen... De derde leeftijd en de letteren’ Columns die erin slagen de jury tegelijk te doen glimlachen en nadenken, zullen een streepje voor hebben.
De beste column wordt bekend gemaakt tijdens het Leids Boekenfestijn op
13 maart 2008 in Sociëteit De Burcht. De auteurs van de drie beste columns worden gevraagd om die avond hun bijdragen voor te lezen. Zij staan daarmee op één podium met P.F. Thomése.
Dit is dus mijn bijdrage, ik wilde het niet zo dramatisch maken omdat de dood zo'n beladen thema is. Opbouwende kritiek welkom!
De laatste dag van je leven
Afscheid nemen doe je in stijl, zo ook in dit geval
Hm, de meeste mensen denken onterecht dat de dood, ook wel de laatste ademtocht genoemd, pas op hun tachtigste op de loer ligt. Bang om te sterven is vrijwel iedereen, of tenminste toch bij mensen die de dood vrezen en zich krampachtig aan het leven vasthouden.
Zoniet bij yours truly. Ik ben van plan reutelend mijn laatste adem uit te blazen op de respectabele leeftijd van 50 jaar. Je eigen dood plannen is iets wat voor velen controversieel is, maar ik stel kwaliteit het liefst boven kwantiteit. In een ziekenhuis liggende met meer slangen in de donder dan dat er slangen in het Amazonegebied rondkruipen, beangstigt me meer dan op mijn vijfstigte een snelle, onverwachte en vooral pijnloze dood te sterven.
Deze dag zal ik dan ook zorgvuldig plannen, al zal het –gezien mijn chaotische natuur- eerder een maand aan voorbereidingen treffen worden. Geinspireerd door de volkomen gehypte en absurde stroming ‘The Secret’, zal ik een collage maken van mijn leven vanaf mijn geboorte tot aan mijn onvermijdelijk afscheid van het aardse bestaan. Beginnende met babyfoto’s waarin kwijl en volle luiers de boventoon voeren, evolueert de collage al snel naar foto’s van een puisterige puber en schoolrapporten met steevast ‘ondermaats’ bij het kopje gedrag.
Foto’s van verre reizen zullen mijn nabestaanden doen wegdromen en vervullen met afgunst (“waarom ben ik niet ook de Tafelberg gaan beklimmen?”), verbaasde blikken bij de blanco stukken papier waar trotse trouwfoto’s hadden behoren te staan en fronsende wenkbrauwen bij dronken afbeeldingen van hun tot dan toe respectabele familielid zullen mij ten deel vallen. Geeft niet, want dan ben ik toch dood. Een zeker sadisme is mij niet vreemd.
Mijn sterfdag moet een plezante gebeurtenis worden. Met de illegaal verkregen pil van Drion die ik –volgens de aanwijzingen op de verpakking- met een glas mineraalwater inneem, leg ik mijzelf te bedde en met wat knuffelbeestjes (vijftig jaar is niet oud genoeg om afstand te doen van jeugdsentimentele goederen) en droom ik heerlijk weg om nooit meer wakker te worden.
Sociaal als ik ben, geef ik mijn nabestaanden de kans afscheid te nemen, ieder op zijn of haar eigen manier. Varierend van ‘het ga je goed’ tot ‘wel, doei dan maar’ zak ik weg in de vergetelheid en laat ik de begrafenis, crematie of het in stukken hakken van mijn stoffelijk overschot ten behoeve van Rakker geheel over aan mijn nabestaanden. Zo hebben zij mij mijn leven gekend, en doodgaan doe ik dan ook geheel op mijn eigen manier: in twijfelachtige stijl en iedereen in verwarring achterlatend.
Ach, doodgaan is zo erg nog niet. Zoals Epicurus zei: de dood is een vals probleem, want zolang men leeft is de dood er niet, en als je dood bent merk je het toch niet meer. Of, om wat minder hoogstaande literatuur van J.K. Rowling aan te halen: Death is nothing but another great adventure.
Columnwedstrijd ‘De laatste dag van mijn leven’
Wie: Burcht Literair, Bibliotheek plus Centrum voor kunst en cultuur, Boekhandel Selexyz Kooyker en Boekhandel De Kler
Wat:
Iedereen fantaseert weleens over zijn eigen begrafenis of crematie. Maar wat gaat er aan uw overlijden vooraf? Hoe verlopen de 24 uur voor u uw laatste adem uitblaast? Dat is de uitdaging van de Leidse schrijfwedstrijd 2008: beantwoord in een column van maximaal 300 woorden deze vraag. Wat gebeurt er op de laatste dag van uw leven?
De verhalenwedstrijd wordt ieder jaar georganiseerd in het kader van de Boekenweek. Thema van de komende editie is ‘Van oude menschen... De derde leeftijd en de letteren’ Columns die erin slagen de jury tegelijk te doen glimlachen en nadenken, zullen een streepje voor hebben.
De beste column wordt bekend gemaakt tijdens het Leids Boekenfestijn op
13 maart 2008 in Sociëteit De Burcht. De auteurs van de drie beste columns worden gevraagd om die avond hun bijdragen voor te lezen. Zij staan daarmee op één podium met P.F. Thomése.
Dit is dus mijn bijdrage, ik wilde het niet zo dramatisch maken omdat de dood zo'n beladen thema is. Opbouwende kritiek welkom!
De laatste dag van je leven
Afscheid nemen doe je in stijl, zo ook in dit geval
Hm, de meeste mensen denken onterecht dat de dood, ook wel de laatste ademtocht genoemd, pas op hun tachtigste op de loer ligt. Bang om te sterven is vrijwel iedereen, of tenminste toch bij mensen die de dood vrezen en zich krampachtig aan het leven vasthouden.
Zoniet bij yours truly. Ik ben van plan reutelend mijn laatste adem uit te blazen op de respectabele leeftijd van 50 jaar. Je eigen dood plannen is iets wat voor velen controversieel is, maar ik stel kwaliteit het liefst boven kwantiteit. In een ziekenhuis liggende met meer slangen in de donder dan dat er slangen in het Amazonegebied rondkruipen, beangstigt me meer dan op mijn vijfstigte een snelle, onverwachte en vooral pijnloze dood te sterven.
Deze dag zal ik dan ook zorgvuldig plannen, al zal het –gezien mijn chaotische natuur- eerder een maand aan voorbereidingen treffen worden. Geinspireerd door de volkomen gehypte en absurde stroming ‘The Secret’, zal ik een collage maken van mijn leven vanaf mijn geboorte tot aan mijn onvermijdelijk afscheid van het aardse bestaan. Beginnende met babyfoto’s waarin kwijl en volle luiers de boventoon voeren, evolueert de collage al snel naar foto’s van een puisterige puber en schoolrapporten met steevast ‘ondermaats’ bij het kopje gedrag.
Foto’s van verre reizen zullen mijn nabestaanden doen wegdromen en vervullen met afgunst (“waarom ben ik niet ook de Tafelberg gaan beklimmen?”), verbaasde blikken bij de blanco stukken papier waar trotse trouwfoto’s hadden behoren te staan en fronsende wenkbrauwen bij dronken afbeeldingen van hun tot dan toe respectabele familielid zullen mij ten deel vallen. Geeft niet, want dan ben ik toch dood. Een zeker sadisme is mij niet vreemd.
Mijn sterfdag moet een plezante gebeurtenis worden. Met de illegaal verkregen pil van Drion die ik –volgens de aanwijzingen op de verpakking- met een glas mineraalwater inneem, leg ik mijzelf te bedde en met wat knuffelbeestjes (vijftig jaar is niet oud genoeg om afstand te doen van jeugdsentimentele goederen) en droom ik heerlijk weg om nooit meer wakker te worden.
Sociaal als ik ben, geef ik mijn nabestaanden de kans afscheid te nemen, ieder op zijn of haar eigen manier. Varierend van ‘het ga je goed’ tot ‘wel, doei dan maar’ zak ik weg in de vergetelheid en laat ik de begrafenis, crematie of het in stukken hakken van mijn stoffelijk overschot ten behoeve van Rakker geheel over aan mijn nabestaanden. Zo hebben zij mij mijn leven gekend, en doodgaan doe ik dan ook geheel op mijn eigen manier: in twijfelachtige stijl en iedereen in verwarring achterlatend.
Ach, doodgaan is zo erg nog niet. Zoals Epicurus zei: de dood is een vals probleem, want zolang men leeft is de dood er niet, en als je dood bent merk je het toch niet meer. Of, om wat minder hoogstaande literatuur van J.K. Rowling aan te halen: Death is nothing but another great adventure.
dinsdag 12 februari 2008 om 20:44
Hehe Lindy, viva was ook zoiets hoor. En ik schrijf desnoods voor spits. Of op een ander vrouwenforum. Doe ook mee met schrijfwedstrijden, zo heb ik meegedaan aan een wedstrijd van duizendwoorden over allerlei onderwerpen, en mijn familie eens lekker beschreven. Denk dat ik het naar de paar familieleden die nog met elkaar omgaan, opstuur ;)
Maar wat vind je van het stukje wat ik plaatste? Ik weet dat het niet erg hoogstaand is (ook niet in ideale omstandigheden geschreven, maar da's een slechte smoes). Niet al die schrijfwedstrijden zijn zo hoogstaand ook, dus wie weet.
Maar wat vind je van het stukje wat ik plaatste? Ik weet dat het niet erg hoogstaand is (ook niet in ideale omstandigheden geschreven, maar da's een slechte smoes). Niet al die schrijfwedstrijden zijn zo hoogstaand ook, dus wie weet.
dinsdag 12 februari 2008 om 21:02
Raaf85,
Gezien jouw onderwerp en de regio, heb je het al eens geprobeerd bij www.afrikanieuws.nl, www.oneworld.nl of www.krachtvancultuur.nl?
Gezien jouw onderwerp en de regio, heb je het al eens geprobeerd bij www.afrikanieuws.nl, www.oneworld.nl of www.krachtvancultuur.nl?
dinsdag 12 februari 2008 om 21:08
dinsdag 12 februari 2008 om 21:10
Hm Lindy, dat moet ik mezelf dus echt afleren. Verschillende mensen vonden het goed, maar ik hecht meer waarde aan jouw mening. De stijlfouten hadden zeker weten vermeden kunnen worden als ik het had nagekeken, stom stom stom. Nou ja, ik zal dit soort zaken ook wel leren met die schrijverscursus, denk je niet? Of ik pleur gewoon elk stuk hier en jij verbetert het, zodat ik alle prijzen in de wacht sleep :P
