Werk & Studie
alle pijlers
Oke, toch een nieuw onderwerp wat betreft schrijven...
vrijdag 8 februari 2008 om 22:14
...van artikelen en columns. Ik weet van Mastermind en Lindy dat zij op dit gebied succesvol zijn, en hoewel ik erg lang in het ongewisse ben gebleven betreffende wat nu toch te willen worden, kom ik toch terug op mijn jeugdwens: schrijfster worden.
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
anoniem_60552 wijzigde dit bericht op 08-02-2008 22:15
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
% gewijzigd
zaterdag 9 februari 2008 om 14:20
Er is maar een advies wat iedereen hier verder ook al geeft: gewoon doen! Als je voor tijdschriften wilt schijven, stuur dan stukken en ideeen op. Meestal hoor je er niks meer van, maar je hebt maar een paar goede kansen nodig. (Oh, en ik zou er niet bij zetten: ik vind het prima om nikszeggende stukken voor een vrouwenblad te schrijven, dat klinkt niet echt positief....).
En inderdaad, ook een LOI cursus is weer ervaring. Probeer er ook echt zo veel mogelijk uit te halen, en niet keihard 'door te stomen' om een papiertje te halen. Je hebt veel meer aan de ervaring dan aan een papiertje!
Ik schrijf heel veel voor mijn werk (wetenschappelijke teksten, dus niet echt interessant als column ;-p), en ik vond kritiek in het begin ook niet leuk. Maar ook daar leer je mee om gaan, het gaat gewoon niet gebeuren dat iedereen jouw stuk geweldig vindt. En nu kan ik ook veel beter denken: hmm, ik dacht dat dat punt heel duidelijk was, maar als mijn bazen het niet snappen, dan zal het wel niet zo duidelijk zijn als ik dacht. Dan moet je het dus veranderen, in plaats van boos te worden dat ze het niet snappen.
De enige manier om te leren wat een bepaald publiek wil (welk publiek dan ook, vrouwenbladenlezers, krantenlezers, wetenschappers, wat dan ook) is door het voor te leggen en goed te luisteren naar de kritiek. Ik denk dat jij je identiteit een beetje veel ophangt aan 'kunnen schrijven', en dan komt kritiek wel erg hard aan, terwijl het niks over jou als persoon zegt. En als je nooit iets laat lezen uit angst om kritiek, kun je ook geen complimenten krijgen.... Wat dat betreft is een schijfcursus in een groep erg nuttig. Je krijgt dan kritiek, zonder dat tegelijkertijd je werk wordt afgewezen (zoals wanneer een redacteur het niks vindt). Dat maakt dat je alleen met de kritiek hoeft om te gaan, en niet tegelijk met teleurstelling over het niet uitgeven. Misschien dat dat het makkelijker maakt?
Ik vind zelf het werk van enkele van de 'grootste' schrijvers van dit moment helemaal niks. Dat wil niet zeggen dat ze geen leuke persoon zijn, en ook zeker niet dat ze geen goede schrijver zijn, alleen dat hun stijl niet zo past bij waar ik van hou. Ik denk niet dat ze daar echt wakker van liggen....
En inderdaad, ook een LOI cursus is weer ervaring. Probeer er ook echt zo veel mogelijk uit te halen, en niet keihard 'door te stomen' om een papiertje te halen. Je hebt veel meer aan de ervaring dan aan een papiertje!
Ik schrijf heel veel voor mijn werk (wetenschappelijke teksten, dus niet echt interessant als column ;-p), en ik vond kritiek in het begin ook niet leuk. Maar ook daar leer je mee om gaan, het gaat gewoon niet gebeuren dat iedereen jouw stuk geweldig vindt. En nu kan ik ook veel beter denken: hmm, ik dacht dat dat punt heel duidelijk was, maar als mijn bazen het niet snappen, dan zal het wel niet zo duidelijk zijn als ik dacht. Dan moet je het dus veranderen, in plaats van boos te worden dat ze het niet snappen.
De enige manier om te leren wat een bepaald publiek wil (welk publiek dan ook, vrouwenbladenlezers, krantenlezers, wetenschappers, wat dan ook) is door het voor te leggen en goed te luisteren naar de kritiek. Ik denk dat jij je identiteit een beetje veel ophangt aan 'kunnen schrijven', en dan komt kritiek wel erg hard aan, terwijl het niks over jou als persoon zegt. En als je nooit iets laat lezen uit angst om kritiek, kun je ook geen complimenten krijgen.... Wat dat betreft is een schijfcursus in een groep erg nuttig. Je krijgt dan kritiek, zonder dat tegelijkertijd je werk wordt afgewezen (zoals wanneer een redacteur het niks vindt). Dat maakt dat je alleen met de kritiek hoeft om te gaan, en niet tegelijk met teleurstelling over het niet uitgeven. Misschien dat dat het makkelijker maakt?
Ik vind zelf het werk van enkele van de 'grootste' schrijvers van dit moment helemaal niks. Dat wil niet zeggen dat ze geen leuke persoon zijn, en ook zeker niet dat ze geen goede schrijver zijn, alleen dat hun stijl niet zo past bij waar ik van hou. Ik denk niet dat ze daar echt wakker van liggen....
zaterdag 9 februari 2008 om 15:44
Grappig dat er een aantal mensen aangeven dat teksten die ze snel neerpennen het best beoordeeld worden. De allereerste schrijfwedstrijd die ik ooit won was de Viva columnwedstrijd (jawel, Viva is nogal een rode draad in mijn leven, hahaha, als die roman ooit nog het levenslicht ziet zal ik Viva moeten bedanken in mijn voorwoord 
). Ik ontdekte op mijn werk rond een uur of vier de oproep, pende in een uur 3 columns, propte ze in een envelop zodat ze nog mee konden met de post van 5 uur en een week of 6 later had ik gewonnen!
Ik denk dat ik zonder die wedstrijd ook niet het zelfvertrouwen had gehad om serieus na te denken over werk waarbij ik alleen maar zou moeten schrijven. Maar tot op heden zit die column in mijn map, ik ben er nog steeds trots op.
Waarom ik dit vertel? Gewoon, zomaar, omdat ik er door dit topic weer aan moet denken. En omdat het denk ik bewijst dat alles wat je schrijft wat close to your heart is, wat over jóu gaat, en dan niet de jij die je graag laat zien maar de jij zoals je echt bent en denkt, jóuw manier van naar de wereld kijken, altijd beter is dan kunstjes.
Ik denk dat dat het allerbelangrijkste is in schrijven. Je onderwerp, je (aangeleerde) stijl, je taalvirtuositeit, die vallen allemaal in het niet bij je echtheid. It has to be real.
). Ik ontdekte op mijn werk rond een uur of vier de oproep, pende in een uur 3 columns, propte ze in een envelop zodat ze nog mee konden met de post van 5 uur en een week of 6 later had ik gewonnen! Ik denk dat ik zonder die wedstrijd ook niet het zelfvertrouwen had gehad om serieus na te denken over werk waarbij ik alleen maar zou moeten schrijven. Maar tot op heden zit die column in mijn map, ik ben er nog steeds trots op.
Waarom ik dit vertel? Gewoon, zomaar, omdat ik er door dit topic weer aan moet denken. En omdat het denk ik bewijst dat alles wat je schrijft wat close to your heart is, wat over jóu gaat, en dan niet de jij die je graag laat zien maar de jij zoals je echt bent en denkt, jóuw manier van naar de wereld kijken, altijd beter is dan kunstjes.
Ik denk dat dat het allerbelangrijkste is in schrijven. Je onderwerp, je (aangeleerde) stijl, je taalvirtuositeit, die vallen allemaal in het niet bij je echtheid. It has to be real.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 9 februari 2008 om 16:12
Bedankt voor dat inzicht, Fash. Jij bent trouwens 1 van de forummers die ik bewonder om haar kunnen. Ok, binnenkort arriveert de cursus schrijven bij mijn ouders in de bus, en dan ga ik -naast al die studies die ik al doe- meteen beginnen. Wat was jouw ervaring ermee? Je hebt het in zes weken gedaan, misschien haal ik dat niet omdat ik ook nog zoveel andere dingen moet doen, maar een jaar lijkt me ook wel overdreven. Kost het ook minder als je sneller de cursus afrondt? And what about examens?
zaterdag 9 februari 2008 om 16:19
Goh Fashionvictim, ik dácht al dat ik jou herkende uit de viva-columns van een tijd geleden. Leuk om als stiekeme mee-lezer dan jouw postings in perspectief te kunnen plaatsen, vooral ivm het ploeteren en vervolgens het krijgen van de 'droombaan.' Fijn dat je je leven na de misere in een groot deel van je columns een positieve wending hebt weten te geven, dat geeft de burger moed!
En Digitalis, je moet écht aan die schroom en angst voorbijgaan en dat paper gaan bespreken. Er zijn weinig dingen waar je meer van leert dan van kritiek. Opmerkingen van een professional helpen je inzicht te krijgen in je sterke en zwakke kanten en maak er gebruik van dat dat tijdens je studie kan. Nu is het maar gissen waar de punten op zijn gebaseerd. Je hoeft het niet overal mee eens te zijn, juist als je niet meteen in de verdediging schiet maar het op de goede manier kan weerleggen kom je verder. Je kunt alleen uitstijgen boven dat wat je ooit hebt gedaan door te kijken naar wat je kunt verbeteren. En hou in je achterhoofd dat een tekst niet vaststaat, maar dat een lezer elementen uit je tekst haalt en daar een eigen verhaal van maakt. Soms heb je het idee dat je precies verwoordt (of zegt) wat je bedoelt, maar in de praktijk is niet alles helder omdat niet iedereen jouw kader in zijn hoofd heeft. Dat ligt niet aan jou, dat is inherent aan het communicatiemiddel. En alleen door anderen toe te laten bij je schrijven kun je kijken waar het misgaat en kun je het ondervangen. Maak er gebruik van dat er hier veel mensen zijn die je aanbieden om te kijken naar je werk.
Ik vind je in elk geval sympathiek overkomen uit de postings op verschillende topics waar ik heb meegelezen. Emotioneel misschien, maar vaak is dat een prachtige eigenschap die zorgt dat je dicht bij jezelf blijft. Ik vind het bewonderenswaardig om te lezen hoe open jij bent op het forum. En overbodig om te zeggen wellicht, maar je onzekerheid is wat het verpest, niet je gebrek aan talent. Ik en anderen met mij hebben het al gezegd, maar je moet het echt doen. Al breekt het zweet je uit en val je bijna flauw van de spanning, gewoon doen. Wat erger is dan mislukken, is het helemaal niet proberen.
Goh. Wáárom kan ik dit wel tegen jou zeggen, maar niet tegen mezelf? Misschien moet ik deze posting maar eens uitprinten en boven mijn bed hangen.
En Digitalis, je moet écht aan die schroom en angst voorbijgaan en dat paper gaan bespreken. Er zijn weinig dingen waar je meer van leert dan van kritiek. Opmerkingen van een professional helpen je inzicht te krijgen in je sterke en zwakke kanten en maak er gebruik van dat dat tijdens je studie kan. Nu is het maar gissen waar de punten op zijn gebaseerd. Je hoeft het niet overal mee eens te zijn, juist als je niet meteen in de verdediging schiet maar het op de goede manier kan weerleggen kom je verder. Je kunt alleen uitstijgen boven dat wat je ooit hebt gedaan door te kijken naar wat je kunt verbeteren. En hou in je achterhoofd dat een tekst niet vaststaat, maar dat een lezer elementen uit je tekst haalt en daar een eigen verhaal van maakt. Soms heb je het idee dat je precies verwoordt (of zegt) wat je bedoelt, maar in de praktijk is niet alles helder omdat niet iedereen jouw kader in zijn hoofd heeft. Dat ligt niet aan jou, dat is inherent aan het communicatiemiddel. En alleen door anderen toe te laten bij je schrijven kun je kijken waar het misgaat en kun je het ondervangen. Maak er gebruik van dat er hier veel mensen zijn die je aanbieden om te kijken naar je werk.
Ik vind je in elk geval sympathiek overkomen uit de postings op verschillende topics waar ik heb meegelezen. Emotioneel misschien, maar vaak is dat een prachtige eigenschap die zorgt dat je dicht bij jezelf blijft. Ik vind het bewonderenswaardig om te lezen hoe open jij bent op het forum. En overbodig om te zeggen wellicht, maar je onzekerheid is wat het verpest, niet je gebrek aan talent. Ik en anderen met mij hebben het al gezegd, maar je moet het echt doen. Al breekt het zweet je uit en val je bijna flauw van de spanning, gewoon doen. Wat erger is dan mislukken, is het helemaal niet proberen.
Goh. Wáárom kan ik dit wel tegen jou zeggen, maar niet tegen mezelf? Misschien moet ik deze posting maar eens uitprinten en boven mijn bed hangen.
zaterdag 9 februari 2008 om 16:27
Hihi, ik ben ook iemand waar mensen altijd heengaan voor advies, en dat vind ik lachwekkend. Ik kan mijzekf niet eens onderhouden zeg.
Wat is de beste manier om jezelf aan te prijzen? Door stukken op te sturen, te bellen, en welke tijdschriften? Ik heb heel veel damesbladen aangeschreven en ook Psychologie Magazine. Op zich heb ik best wel wat te vertellen.
In real life ben ik trouwens eerder een kouwe kikker blakend van zelfvertrouwen, maar op het forum durf ik mijn zwaktes te benadrukken. Zonder forum was ik al lang doorgedraaid, believe me.
Wat is de beste manier om jezelf aan te prijzen? Door stukken op te sturen, te bellen, en welke tijdschriften? Ik heb heel veel damesbladen aangeschreven en ook Psychologie Magazine. Op zich heb ik best wel wat te vertellen.
In real life ben ik trouwens eerder een kouwe kikker blakend van zelfvertrouwen, maar op het forum durf ik mijn zwaktes te benadrukken. Zonder forum was ik al lang doorgedraaid, believe me.
zaterdag 9 februari 2008 om 16:41
Volledig eens met beide adviezen. Het is heel simpel: als iemand je tekst niet zo opvat als jij hem bedoeld hebt, dan is ie niet goed genoeg.
En niet goed genoeg is niet altijd erg, soms kan het gebeuren, althans dat heb ik, dat je denkt dat je eigenlijk het ene wilt zeggen, maar door de reacties van anderen merkt dat hetgeen wat zij erin lezen beter is, of grappiger, of gewoon effectiever is. Het hoeft, zeker als je betaald schrijft, niet altijd een 10 te zijn. Een 8 of zelfs een 7 is vaak gewoon genoeg, als je beroepsmatig schrijft heb je niet altijd de luxe om mooi te schrijven of te schrijven op een manier zoals jij dat zelf het liefst zou doen, dan moet je gewoon effectief zijn. Get the job done.
Maar ik ben het helemaal met het eerste advies eens. Doe die cursus gewoon omdat je graag wil schrijven. Ga jezelf niet beperken met een doel als "ik moet het snelst examen doen" (Dat is haalbaar, ik was inderdaad in een week door alle boeken heen en heb in de resterende weken tot het eerstvolgende examen zoveel mogelijk opdrachten gedaan en heb het examen vervolgens met een 9 gehaald). En schrijf ook niet omdat je per se een baan wil hebben als columnist of journalist.
Ten eerste zijn die banen heel moeilijk te krijgen, ik denk dat ik in mijn leven wel 1000 sollicitatiebrieven naar bladen heb gestuurd. Ik heb er nooit zelfs maar een reactie op gehad, terwijl ik een groot deel van die brieven met bijbehorende boekjes, artikelen en stapels columns verstuurde toen ik al lang en breed een flink salaris met schrijven verdiende, de schrijversvakschool had gedaan, prijzen gewonnen had in schrijfwedstrijden en scenarios schreef voor een zeer goed bekeken tvprogramma.
Viva is de enige die me ooit een kans heeft gegeven, en die kans heb ik niet gekregen omdat ik zo goed kon schrijven, maar enkel en alleen omdat ik een soort forumcelebrity was. Zoals Caroline Tensen haar column in Beau Monde alleen maar heeft omdat zij een celebrity voor hun doelgroep is. En, en dat ga je niet leuk vinden om te horen, zoals jij alleen maar tweede werd in de digiwebstrijd omdat ook jij een soort forumcelebrity was.
Ik ben ervan overtuigd dat er zowel bij jou toentertijd als bij mijzelf, mensen gesolliciteerd hadden bij Viva of meegedaan hadden aan de wedstrijd die beter konden schrijven dan jij of ik. Want goed kunnen schrijven is in bladenland volgens mij geen eerste criterium waarop mensen aangenomen worden. Het niveau van de artikelen in de bladen bewijst dat elke week, net zoals hier op het forum bijvoorbeeld de vele spel- en stijlfouten in artikelen van de redactie dat bewijzen.
Ik denk dan ook dat je goed moet nadenken wat je wil. Wil je schrijven, omdat er niets is waar je meer van houdt dan dat? Of wil je bij een blad werken, omdat het imago van "ik werk bij de Vogue" je aanspreekt?
Ik zeg niet dat je geen baan moet zoeken bij een blad, of ergens anders waar je kunt schrijven. Er zijn duizenden banen waarbij je niets anders doet dan schrijven en uit al die banen kun je voldoening halen als je van taal houdt. Maar geen van die banen maakt je ook een schrijver, en de meeste van die banen zorgen er zelfs voor dat het plezier wat je in schrijven hebt minder wordt, is mijn ervaring. Als je de hele dag hebt zitten schrijven omdat het moet (bijvoorbeeld zoals jij hebt met papers, en ik met werk), denk je 's avond niet "he leuk, eens even aan die ene scene werken". Dus waarom jezelf nu al weer beperkingen opleggen? Ga lekker die cursus doen, just for the fun of it. Leer schrijven omdat je ervan houdt, omdat je niets leukers kunt verzinnen om in je vrije tijd te doen dan schrijven.
Als je daarmee begint, komt een professioneel doel vanzelf. Wanneer de tijd rijp is, en jij er klaar voor bent.
fashionvictim wijzigde dit bericht op 09-02-2008 16:45
Reden: heule erge taalfout, schaam me dood. En veel te lang open laten staan omdat ik ondertussen zat te bellen.
Reden: heule erge taalfout, schaam me dood. En veel te lang open laten staan omdat ik ondertussen zat te bellen.
% gewijzigd
Am Yisrael Chai!
zaterdag 9 februari 2008 om 16:48
Hoi Digitalis, hier nog zo'n schop onder de bevallige derrière waar je om vroeg: dóen is het antwoord. Leren door ervaring. En je goed inleven/inlezen in een blad voordat je er iets heen stuurt: wat voor toon heeft het tijdschrift, wat voor doelgroep. Daar je artikel aan aanpassen. Vaak word je hierop ook gecorrigeerd (ik zit aan de kant die dat soort 'fouten' eruit mag halen 
).
Een heel leuk boek waar je razend veel zin in schrijven van krijgt is trouwens 'Het geheim van de schrijver' van Renate Dorrestein.
Good luck!
Puck (en dat rijmt soort van)
).Een heel leuk boek waar je razend veel zin in schrijven van krijgt is trouwens 'Het geheim van de schrijver' van Renate Dorrestein.
Good luck!
Puck (en dat rijmt soort van)
zaterdag 9 februari 2008 om 16:56
Er zijn meestal vaststaande data voor de examens. Bij mij was het toen zo dat ik in 1 of 2 zendingen alle lesboeken binnenkreeg en die eigenlijk in een paar dagen tijd verslónd. Ik vond het niveau wisselend, het is wel duidelijk een cursus die ook - no disrespect - iemand met weinig opleiding moet kunnen doen, dus ik had niet aan alles evenveel. Ik heb eruit gehaald wat ik zinnig vond, heb een heleboel opdrachten gedaan, maar ze op een gegeven moment niet meer opgestuurd omdat ik toch steeds hoge cijfers en lof kreeg. Dus toen heb ik gedacht: ik ga die oefeningen doen voor mezelf, ik snap wat het doel van die opdrachten is en dat ga ik op eigen houtje trainen, zonder daar per se een cijfer voor te willen hebben. Toen heb ik de eerstkomende examendatum opgezocht en ben gewoon naar het examen gegaan. Meer omdat ik wel graag een diploma wilde hebben voor op mijn CV dan iets anders, ik heb de cursus voornamelijk voor mezelf gedaan.
Wat ik tegenwoordig doe is boeken lenen bij de bieb of kopen in gespecialiseerde boekhandels, en gewoon zelf wanneer ik thuis tijd heb daar wat oefeningen uit maken. Schrijven gaat immers niet om een hoog cijfer halen, dat zegt verder niet zo veel. Het gaat om meters maken, veel schrijven, dus daar heb ik inmiddels geen cursus meer voor nodig. Voor jou lijkt het me wel raadzaam hoor, ik denk dat het goed voor je zou zijn om ook te ondervinden hoe het is om met tegenzin te schrijven, of te schrijven op een manier die je niet ligt, of over onderwerpen die je niet leuk vindt. Get out of your comfort zone.
Een schrijfclub zou ook een goed idee voor jou zijn. Misschien kan je er zelf 1 opzetten, of je aansluiten bij een bestaande in je buurt. Ook daarbij is het belangrijk uit je comfort zone te komen, het is dus géén goed idee om zo'n club met vriendinnen of forumvriendinnetjes te beginnen. Beter om dat met vreemden te doen en je contact te beperken tot de tekst.
Ik heb heel lang zo'n club gehad met een paar medestudenten van de schrijversvakschool. De andere clubleden hebben inmiddels meerdere romans uitgegeven. Wij spraken af in de restauratie op het station en deden niets anders dan 3 uur over elkaars teksten praten. Die stuurden we vantevoren naar elkaar op, prikten een datum, en gingen dan op elkaars teksten schieten.
Zij hebben mij qua fictie meer geholpen dan welke cursus dan ook. Er zijn wel veel van dat soort clubs, misschien kan je door de LOI cursus mensen leren kennen die dat ook graag willen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 9 februari 2008 om 17:02
Probeer als stagiaire bij Filosofie Magazine te komen (ik denk wel dat ze ook daar wat werk van je willen lezen), dan sla je twee vliegen in één klap: je schrijft en je bent bezig met filosofie.
Maak een weblog aan waarop je je verhalen, columns, artikelen plaatst. Als je een beetje slim reclame maakt, heb je in no-time een lezerspubliek en dat maakt het schrijven ook leuker.
Maak een weblog aan waarop je je verhalen, columns, artikelen plaatst. Als je een beetje slim reclame maakt, heb je in no-time een lezerspubliek en dat maakt het schrijven ook leuker.
Wees blij!
zaterdag 9 februari 2008 om 17:04
PS ik zie net dat ze ook een essaywedstrijd hebben die nog tot 1 maart open staat voor inzendingen. Het is weliswaar geen column, maar toch.
zie http://www.filosofiemagaz...AC2179598F0A932BA5E6ED288
zie http://www.filosofiemagaz...AC2179598F0A932BA5E6ED288
Wees blij!
zaterdag 9 februari 2008 om 17:06
Fash, ik vind schrijven erg leuk en het is me niet te doen om de status. Ik zoek her en der ook naar studentenblaadjes om daar te beginnen. Schrijversclubje is misschien wel een aardig idee, ja.
Maar eerlijk: denk je dat ik enig talent heb? Of ben ik gewoon iemand die de Nederlandse taal beheerst en verder niets? Denk je dat ik met die cursus een talent bovenhaal of is het bij voorbaat kansloos?
Maar eerlijk: denk je dat ik enig talent heb? Of ben ik gewoon iemand die de Nederlandse taal beheerst en verder niets? Denk je dat ik met die cursus een talent bovenhaal of is het bij voorbaat kansloos?
zaterdag 9 februari 2008 om 17:11
Lieve Digitalis, als je bezig bent met wat je leuk vindt dan is dat nóóit kansloos. Ik vind dansen heel erg leuk, ik kan er geen moer van maar heb vorig jaar toch op dansles gezeten. Uiteindelijk kon ik de rest bijhouden voor wat de pasjes betreft, maar daar houdt het ook mee op. Maar mijn doel is al behaald: iets doen waar ik plezier uit haal. Heb gisteren nog zitten overwegen om me weer aan te melden, hoewel ik er eigenlijk geen tijd voor heb vind ik het een heerljk tijdverdrijf. Nuttig? Nee. Leuk? Zeker weten! Kansloos? Hangt er vanaf hoe je 'kans' beziet. Kan om dancingqueen te worden --> kansloos. Kans om lekker in beweging te zijn, happy te zijn met wat ik doe, plezier te hebben en mensen te leren kennen --> zeer kansrijk.
zaterdag 9 februari 2008 om 17:26
Same here! Grappig, ik herken veel van jouw zwakke én sterke kanten.
Talent is in elk geval niet toereikend, ik denk dat je door moet zetten en geluk moet hebben om te bereiken wat je voor ogen hebt. Waarom zou je nu al bezig zijn met het hoogst haalbare? Zoals andere posters al aangaven zijn er veel mensen die een column in een leuk en succesvol blad ambiëren. Maak in eerste instantie iets van je papers en scriptie(s) die je voor je studie moet schrijven. Probeer er alles aan te doen om een goede indruk achter te laten bij je docenten. Onder andere door dus wél beoordelingen in te zien en dat mee te nemen in een volgende opdracht. En zorg dat je plezier hebt in de schrijfcursus van het loi. Waarom zou je dat in een sneltreinvaart afwerken? Zorg juist dat je er alles uithaalt wat er in zit. Geniet ook van deze fase waar je in zit.
Maarrr wat raad je mij aan? Ik blijf maar forummen, boodschappen doen, tv kijken, forummen, voor me uit staren, terwijl ik een goed artikel moet moet moet produceren. Liever gisteren dan vandaag.
zaterdag 9 februari 2008 om 17:27
Jammer. Ik denk dat iedereen weleens (of heel vaak) op zijn bek gaat. Je kan met zulke opbouwende, eerlijke en nette kritiek volgens mij twee dingen doen. Of je gaat zwelgen in zelfmedelijden, of je leert ervan en doet 't een volgende keer anders.
Ik vind deze reactie van jou echt heel jammer, vol van zelfmedelijden in mijn ogen.
zaterdag 9 februari 2008 om 17:37
Eens met Mastermind, Digitalis. Waarom toch die overdreven zucht naar bevestiging? Ik weet niet of je talent hebt, en jij zelf kennelijk ook niet. Er is maar 1 manier om daar achter te komen en dat is door het te gaan doen. You'll never know unless you try.
En dan heb je geen talent, so what? Een van de mensen uit mijn oude schrijfclub had overduidelijk minder talent dan ik. Voor haar was schrijven iets waar ze dol op was, en waar ze met steely determination aan is blijven werken. Zij heeft inmiddels 3 romans in de winkel liggen en ik geen, terwijl ik véél meer raw talent had dan zijn.
Dus nogmaals: talent zegt niet zo veel. Talent is een goed startpunt, maar ook echt niet meer dan dat. De reden dat ik werk in een veld waarin ik altijd heb willen werken, is echt niet omdat ik dat meisje wat zo leuk kan schrijven was. Dat heeft me geholpen om in mezelf te blijven geloven, dat gaf me de kracht om bij elke afwijzing en elke tegenslag te blijven denken "I'll be damned als mensen met mínder talent er wel komen en ik met al mijn talent verdomme niet". Maar het heeft me echt mijn baan niet gebracht, die heb ik gewoon gekregen door te blijven werken, te blijven doen, te blijven leren, en te blijven schrijven, zelfs op momenten dat ik letterlijk kotste van die kuttaal en die kutopdrachten en die kutcomputer en dat kut lege scherm.
Echt, Digitalis, ik denk dat er weer een heleboel mensen meelezen want "schrijver worden" staat al godweethoelang in de top 3 van meest gewilde carrières en droombanen.
En ik kan alleen voor mezelf spreken, misschien lezen hier ook wel mensen mee die denken "wat lult die fashionvictim uit haar nek, ik had zó een baan" , maar ik heb echt ongelooflijk veel moeite moeten doen om uberhaupt werk te krijgen, en voor mijn huidige baan heb ik echt ongelooflijk veel moeite moeten doen. Ik lieg echt niet als ik zeg dat ik naar bijna elke publicatie die er in Nederland bestaat al eens teksten heb opgestuurd, dat ik echt duizenden paginas aan werk waar geen hond op zat te wachten heb geschreven, ik heb duizenden euros uitgegeven aan opvallende presentaties maken, aan listen om met de juiste mensen in contact te komen, ik heb directeuren van uitgeverijen gestalkt, directeuren van omroepen gestalkt, gratis opdrachten gedaan om maar te kunnen laten zien dat ik echt wat kon en ik heb geslijmt en genetwerkt totdat ik erbij neerviel.
Er zijn makkelijkere manieren dan de mijne, maar ik ben altijd nogal ongeduldig en ook nogal arrogant geweest. Ik wilde niet bij het lokale sufferdje werken, ik wilde direct meedoen in the big league en ik had niet de juiste opleiding en dus ook niet het juiste netwerk. Het enige wat ik had was het geloof dat ik echt talent had en dat dáár mijn toekomst lag, en ik geloof dat nog steeds. Ooit maak ik de droom die ik als puber had waar, ik ben nu iets verder dan de helft op weg, denk ik.
Maar wat ik maar wil zeggen is dat als je big dreams hebt, die ik in ieder geval altijd gehad heb, dat je er met talent alleen niet komt. Het klinkt makkelijk, het lijkt aan de buitenkant makkelijk, ik weet dat er mensen zijn die weten wat ik doe en die zelf ook van die vage ambities hebben die bij mij altijd denken dat ik a) een arrogant teringwijf ben en b) dat het me is komen aanwaaien.
Maar dan denk ik op mijn beurt: tja, als je dat ook wil moet je ook maar zoveel moeite doen. Want nogmaals: er zijn ontelbaar veel mensen die iets soortgelijks willen en tussen al die mensen zitten er een heleboel die net zo gek zijn als ik. Die zul je dus moeten verslaan, je zult beter moeten zijn, opvallender moeten zijn, een langere adem moeten hebben.
Zonder de juiste connecties, die je in de regel opdoet via je opleiding - en die opleiding die heb je net als ik niet - zul je verdomd hard moeten werken. Harder dan die 2 miljoen mensen die bij de laatste telling ook beweerden een roman in hun nachtkastje te hebben liggen.
En dan heb je geen talent, so what? Een van de mensen uit mijn oude schrijfclub had overduidelijk minder talent dan ik. Voor haar was schrijven iets waar ze dol op was, en waar ze met steely determination aan is blijven werken. Zij heeft inmiddels 3 romans in de winkel liggen en ik geen, terwijl ik véél meer raw talent had dan zijn.
Dus nogmaals: talent zegt niet zo veel. Talent is een goed startpunt, maar ook echt niet meer dan dat. De reden dat ik werk in een veld waarin ik altijd heb willen werken, is echt niet omdat ik dat meisje wat zo leuk kan schrijven was. Dat heeft me geholpen om in mezelf te blijven geloven, dat gaf me de kracht om bij elke afwijzing en elke tegenslag te blijven denken "I'll be damned als mensen met mínder talent er wel komen en ik met al mijn talent verdomme niet". Maar het heeft me echt mijn baan niet gebracht, die heb ik gewoon gekregen door te blijven werken, te blijven doen, te blijven leren, en te blijven schrijven, zelfs op momenten dat ik letterlijk kotste van die kuttaal en die kutopdrachten en die kutcomputer en dat kut lege scherm.
Echt, Digitalis, ik denk dat er weer een heleboel mensen meelezen want "schrijver worden" staat al godweethoelang in de top 3 van meest gewilde carrières en droombanen.
En ik kan alleen voor mezelf spreken, misschien lezen hier ook wel mensen mee die denken "wat lult die fashionvictim uit haar nek, ik had zó een baan" , maar ik heb echt ongelooflijk veel moeite moeten doen om uberhaupt werk te krijgen, en voor mijn huidige baan heb ik echt ongelooflijk veel moeite moeten doen. Ik lieg echt niet als ik zeg dat ik naar bijna elke publicatie die er in Nederland bestaat al eens teksten heb opgestuurd, dat ik echt duizenden paginas aan werk waar geen hond op zat te wachten heb geschreven, ik heb duizenden euros uitgegeven aan opvallende presentaties maken, aan listen om met de juiste mensen in contact te komen, ik heb directeuren van uitgeverijen gestalkt, directeuren van omroepen gestalkt, gratis opdrachten gedaan om maar te kunnen laten zien dat ik echt wat kon en ik heb geslijmt en genetwerkt totdat ik erbij neerviel.
Er zijn makkelijkere manieren dan de mijne, maar ik ben altijd nogal ongeduldig en ook nogal arrogant geweest. Ik wilde niet bij het lokale sufferdje werken, ik wilde direct meedoen in the big league en ik had niet de juiste opleiding en dus ook niet het juiste netwerk. Het enige wat ik had was het geloof dat ik echt talent had en dat dáár mijn toekomst lag, en ik geloof dat nog steeds. Ooit maak ik de droom die ik als puber had waar, ik ben nu iets verder dan de helft op weg, denk ik.
Maar wat ik maar wil zeggen is dat als je big dreams hebt, die ik in ieder geval altijd gehad heb, dat je er met talent alleen niet komt. Het klinkt makkelijk, het lijkt aan de buitenkant makkelijk, ik weet dat er mensen zijn die weten wat ik doe en die zelf ook van die vage ambities hebben die bij mij altijd denken dat ik a) een arrogant teringwijf ben en b) dat het me is komen aanwaaien.
Maar dan denk ik op mijn beurt: tja, als je dat ook wil moet je ook maar zoveel moeite doen. Want nogmaals: er zijn ontelbaar veel mensen die iets soortgelijks willen en tussen al die mensen zitten er een heleboel die net zo gek zijn als ik. Die zul je dus moeten verslaan, je zult beter moeten zijn, opvallender moeten zijn, een langere adem moeten hebben.
Zonder de juiste connecties, die je in de regel opdoet via je opleiding - en die opleiding die heb je net als ik niet - zul je verdomd hard moeten werken. Harder dan die 2 miljoen mensen die bij de laatste telling ook beweerden een roman in hun nachtkastje te hebben liggen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 9 februari 2008 om 17:38
Hey, waarom nou niet, daar leer je juist zoveel van!!!
Ik heb zelf echt helemaal geen ervaring met creatief schrijven, maar wel met papers en scripties.
Op de basisschool won ik vaak schrijfwedstrijdjes en op de middelbare school stimuleerde de docente Nederlands mij altijd om verder te gaan met schrijven. Dat heb ik echter nooit gedaan, maar dat was wel mijn schrijfstijl, leuk, vlot weg te lezen, etc. Toen ging ik naar de universiteit en kreeg ik ook allerlei rode strepen. Mijn eerste punt voor een paper was een mager zesje.
Bleek dat het op de universiteit niet echt de bedoeling was dat je stuk leuk is, entertaining, en makkelijk te lezen (okee dat laatste dan nog wel een beetje), maar vooral dat 't je argumenten duidelijk en gestructureerd naar voren bracht, etc. Ik schreef mijn papers in 't begin als een betoog of beschouwing op de middelbare school. Ik ben naar alle inzages geweest, ook als ik een acht haalde, en vind mijn papers nu best wel goed ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
. Wel merk ik dat ik nu ook bij andere dingen (zoals op 't forum) een beetje die universiteitsstijl heb: punt a, punt b, punt c, daaruit kunnen we afleiden dat, etc.
Ik heb ook een cursus academic writing gedaan in 't Engels en daar heb ik ook zó veel aan gehad!! Er werden mij daar dingen verteld waar ik zelf nooit opgekomen zou zijn (zoals de zinsconstructie AB-BC of AB-AB), maar die een tekst gigantisch verbeteren.
Bij die cursus kreeg je ook geen tips om je engels te verbeteren, alleen om je schrijven te verbeteren.
Dat je foutloos Nederlands schrijft en de grammatica op je duimpje kent lijkt mij een sine qua non, maar aan praktische tips om een tekst te verbeteren kan je dan nog wel héél veel hebben!!!
Dus, hup naar die inzage!!!
zaterdag 9 februari 2008 om 18:00
Oke, ik haalde het enkel aan omdat ik echt graag betaald of onbetaald zou willen schrijven. Wel gepubliceerd. Ook wil ik een boek schrijven over mijn bijbaan.
Ik BEN gewoon erg onzeker, en de reacties op mijn weblog van destijds waren niet echt van het soort opbouwende kritiek. Dat begrijp ik wel, afzeiken of juist complimentjes geven horen nu eenmaal bij een weblog, zeker bij een wedstrijd. Ik heb heel veel plezier gehad in het schrijven van die stukken, ging ook enorm vlot. Maar kennelijk heb ik ook bevestiging nodig, omdat ik niet zeker ben van mijn kunnen. Want ik geloof niet dat je er komt met enkel doorzettingsvermogen, want ik heb heel erg slechte columns gelezen waarvoor mensen ongetwijfeld hun best hebben gedaan.
Ik ga maandag uitzoeken wanneer ik mijn paper mag inzien, het moet er toch van komen. Slap excuus (of eigenlijk helemaal niet), maar ik heb wel tijden ernsrige gezondheidsproblemen gehad dus mijn kopske stond er niet naar. Nu ook niet, maar ik moet mezelf gewoon dwingen, anders gebeurt er niets. Ik hamer op schrijven, omdat dat mijn passie is en ik er graag mijn werk van zou willen maken. Hoeft niet fulltime, hoeft niet goedbetaald, maar wel gepubliceerd graag. Ik wil wel meer dingen hoor, reisjournaliste bijvoorbeeld (ook schrijven), filosoof (ook schrijven!) en psycholoog (nou ja, rapporten schrijven). Het is dus voor mij redelijk belangrijk en ik ben zwak genoeg (en tegelijkertijd sterk genoeg om dit toe te geven) dat ik erkenning wil, bevestiging van mijn kunnen. Als ik bijvoorbeeld de Elle of de Viva lees, dan denk ik: dat kan ik ook. En dat denk ik echt. Arrogant en misschien totaal naast de waarheid, maar ik denk het wel.
Ik BEN gewoon erg onzeker, en de reacties op mijn weblog van destijds waren niet echt van het soort opbouwende kritiek. Dat begrijp ik wel, afzeiken of juist complimentjes geven horen nu eenmaal bij een weblog, zeker bij een wedstrijd. Ik heb heel veel plezier gehad in het schrijven van die stukken, ging ook enorm vlot. Maar kennelijk heb ik ook bevestiging nodig, omdat ik niet zeker ben van mijn kunnen. Want ik geloof niet dat je er komt met enkel doorzettingsvermogen, want ik heb heel erg slechte columns gelezen waarvoor mensen ongetwijfeld hun best hebben gedaan.
Ik ga maandag uitzoeken wanneer ik mijn paper mag inzien, het moet er toch van komen. Slap excuus (of eigenlijk helemaal niet), maar ik heb wel tijden ernsrige gezondheidsproblemen gehad dus mijn kopske stond er niet naar. Nu ook niet, maar ik moet mezelf gewoon dwingen, anders gebeurt er niets. Ik hamer op schrijven, omdat dat mijn passie is en ik er graag mijn werk van zou willen maken. Hoeft niet fulltime, hoeft niet goedbetaald, maar wel gepubliceerd graag. Ik wil wel meer dingen hoor, reisjournaliste bijvoorbeeld (ook schrijven), filosoof (ook schrijven!) en psycholoog (nou ja, rapporten schrijven). Het is dus voor mij redelijk belangrijk en ik ben zwak genoeg (en tegelijkertijd sterk genoeg om dit toe te geven) dat ik erkenning wil, bevestiging van mijn kunnen. Als ik bijvoorbeeld de Elle of de Viva lees, dan denk ik: dat kan ik ook. En dat denk ik echt. Arrogant en misschien totaal naast de waarheid, maar ik denk het wel.
zaterdag 9 februari 2008 om 18:17
Tja, Digitalis, we kunnen er heel lang over lullen, maar er is echt maar 1 antwoord op je vraag en dat is, daar heb je hem weer, Gewoon Doen. Niet lullen maar poetsen, ophouden met dat genavelstaar, ophouden met allerlei excuses verzinnen waarom je niet zit te schrijven, ophouden met roepen dat je het toch echt wel kan, maar put you rmoney where your mouth is en doe het.
Wat mij altijd geholpen heeft, bijvoorbeeld ook ten tijde van mijn weblog, ik gún het mensen niet dat ze zouden kunnen zeggen "hahaha, die dacht dat ze heel wat was, maar daar is nooit wat van terecht gekomen." Of dat ik ooit sterf als "we hadden zulke hoge verwachtingen van haar, jammer dat dat er nooit is uitgekomen."
Ik drijf op bewijsdrift. Op "fuck you, jij dacht dat ik dat niet kon, maar told you so, ik doe het lekker toch". Ten tijde van mijn blog wíst ik dat het gros van de mensen die genoten van me onderuit schoffelen in de commentaren, niets leuker hadden gevonden dan in mijn laatste blog te lezen dat ik eindelijk die misplaatste arrogantie aan de kant gezet had en gewoon bij de Aldi achter de kassa was gaan zitten. Maar dat gaf me juist de motivatie om nóg een stapje harder te gaan, al had ik er bij neer moeten vallen.
Daar zijn vast allerlei prachtige Viva-psychologie-van-de-kouwe-grond theorietjes over te verzinnen, maar I couldn't care less. Mijn trots is in een hele hoop dingen echt mijn downfall, maar tegelijkertijd zorgt mijn trots ervoor dat ik wil waarmaken wat ik met mijn grote bek gezegd heb.
Dus hop, peper in je reet, en nou eindelijk eens doen wat je pretendeert te kunnen. Want anders ben jij straks ook niet meer dan dat arrogante ding dat dacht dat ze heel wat was, maar waar uiteindelijk niks van terecht is gekomen.
Put your rmoney where your mouth is.
Wat mij altijd geholpen heeft, bijvoorbeeld ook ten tijde van mijn weblog, ik gún het mensen niet dat ze zouden kunnen zeggen "hahaha, die dacht dat ze heel wat was, maar daar is nooit wat van terecht gekomen." Of dat ik ooit sterf als "we hadden zulke hoge verwachtingen van haar, jammer dat dat er nooit is uitgekomen."
Ik drijf op bewijsdrift. Op "fuck you, jij dacht dat ik dat niet kon, maar told you so, ik doe het lekker toch". Ten tijde van mijn blog wíst ik dat het gros van de mensen die genoten van me onderuit schoffelen in de commentaren, niets leuker hadden gevonden dan in mijn laatste blog te lezen dat ik eindelijk die misplaatste arrogantie aan de kant gezet had en gewoon bij de Aldi achter de kassa was gaan zitten. Maar dat gaf me juist de motivatie om nóg een stapje harder te gaan, al had ik er bij neer moeten vallen.
Daar zijn vast allerlei prachtige Viva-psychologie-van-de-kouwe-grond theorietjes over te verzinnen, maar I couldn't care less. Mijn trots is in een hele hoop dingen echt mijn downfall, maar tegelijkertijd zorgt mijn trots ervoor dat ik wil waarmaken wat ik met mijn grote bek gezegd heb.
Dus hop, peper in je reet, en nou eindelijk eens doen wat je pretendeert te kunnen. Want anders ben jij straks ook niet meer dan dat arrogante ding dat dacht dat ze heel wat was, maar waar uiteindelijk niks van terecht is gekomen.
Put your rmoney where your mouth is.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 9 februari 2008 om 18:21
zaterdag 9 februari 2008 om 18:25
Nee, dat is niet misplaatst, dat is inderdaad een goed begin. Maar dan snap ik niet waarom je in dit topic zo zwelgt in zelfmedelijden. Je bent toch bezig? Wat verwacht je van de mensen hier?
Wij kunnen niet beoordelen of je succes zult hebben met je pogingen. Dat zul je moeten afwachten. En als je geen succes hebt, zul je moeten doorgaan. If at first you don't succeed, brush yourself off and try again.
Meer smaken zijn er niet. Het is opgeven, of doorgaan totdat het lukt. Dat kan niemand anders voor je doen dan jijzelf. En wat wij daarvan vinden, wat het forum daarvan vindt, wat je ouders daarvan vinden, wat de buurvrouw ervan vindt, daar moet je schijt aan hebben. Die zullen altijd wat vinden. En die zullen vaak ook het liefst zien dat het je níet lukt. Aan jou de schone taak om het tegendeel te bewijzen.
Succes!
Wij kunnen niet beoordelen of je succes zult hebben met je pogingen. Dat zul je moeten afwachten. En als je geen succes hebt, zul je moeten doorgaan. If at first you don't succeed, brush yourself off and try again.
Meer smaken zijn er niet. Het is opgeven, of doorgaan totdat het lukt. Dat kan niemand anders voor je doen dan jijzelf. En wat wij daarvan vinden, wat het forum daarvan vindt, wat je ouders daarvan vinden, wat de buurvrouw ervan vindt, daar moet je schijt aan hebben. Die zullen altijd wat vinden. En die zullen vaak ook het liefst zien dat het je níet lukt. Aan jou de schone taak om het tegendeel te bewijzen.
Succes!
Am Yisrael Chai!
zaterdag 9 februari 2008 om 18:45
In deze draad kan ik me geheel aansluiten bij FV.
Het is ontzettend moeilijk om n.a.v. je bijdragen op dit forum te beoordelen of je talent hebt of niet. Je moet zelf kunnen beoordelen of je talent hebt.
Aangezien je in je laatste stukje zegt dat je ervan overtuigd ben hetgeen in Elle of Viva staat na te kunnen bootsen, denk je blijkbaar dat je talent hebt.
Ik denk dat je daar al een belangrijk punt hebt, namelijk in jezelf geloven.
Het gaat er niet zozeer om wat een ander denkt dat je kan, maar wat je zelf denkt dat je kan.
Overigens vind ik de Elle met Viva vergelijken een beetje appels met peren vergelijken, maar goed dat vind ik.
Inhoud technisch gezien toornt Elle hoog boven Viva uit, maar dit is even een zij-sprong die ik maak in deze discussie.
Je zal je in ieder geval nog vergissen hoe moeilijk het is om oppervlakkige mode prietpraat op een dusdanige neer te pennen.
Je hebt echter een ding dat ontzettend tegen je werkt en dat geldt ook voor alle andere mensen die professioneel willen gaan schrijven.
Schrijven is hip nowadays! En niet een beetje hip, maar uberhip.
Tegenwoordig zijn er zoveel mensen die vinden dat ze leuk schrijven en een eigen column zouden willen hebben en ook vinden dat ze hem verdienen, want ze kunnen nou eenmaal 'leuk' schrijven.
Het is dus niet alleen de truc om echt leuk te leren schrijven, maar om ook nog eens tussen al die andere wannabee schrijvers op te vallen.
Je moet je er dus zeker niet in vergissen hoe moeilijk het is om een column bij een blad te krijgen, of als freelancer op regelmatige basis voor ze aan de slag te kunnen. Laat ik het nog maar helemaal niet hebben over een vaste aanstelling als redacteur, want dat lijkt tegenwoordig helemaal geen haalbare kaart.
Des te meer omdat 'ze' dat soort vacatures regelmatig intern opvullen.
Ik spreek hier ook uit eigen ervaring. Al vanaf dat ik klein ben wilde ik redacteur worden bij een grote mode editorial. Nu heb ik die droom laten varen, want het is gewoon niet te doen!
Na mijn afstuderen (heb communicatie-tekstschrijven gestudeerd) ben ik wat mijn verwachtingen betreft (die ongeveer overeenkwamen met die van jou, 'dat kan ik ook, hoe moeilijk kan het zijn'), behoorlijk op mijn bek gegaan.
Overal werd ik afgewezen en dat terwijl ik nog wel hier en daar een ingang had.
Of ik te weinig talent had weet ik niet, gebrek aan ervaring had ik zeker.
Het is al eerder aangehaald, maar ook ik vond je in je digi-dagboek veel te veel om de hete brei heen draaien.
Moeilijke woorden gebruiken, veel bijvoegelijke naamwoorden, etc. Ik vond het leuk om te lezen, omdat ik je van het forum ken en je een niet alledaags beroep uitoefent waarvan de lezer een kjkje in de keuken kreeg, maar echt onderscheidend was het niet en regelmatig dacht ik 'he ja mens, zeg nou gewoon wat je wil zeggen'.
Ik had het idee dat je af en toe meer bezig was met imponeren met moeilijke woorden en omslachtige taaltrucs dan dat je daadwerkelijk de lezer iets wilde vertellen.
Nu moet je, je deze kritiek niet heel erg aantrekken. Niet in negatieve zin in ieder geval. Zie het als opbouwende feedback (klinkt al een stuk positiever) en pak het op als verbeterpunt.
Het is leuk om met taal te spelen, maar let er op dat je stukjes wel leesbaar blijven.
Dus leesbaar in de zin dat het geen wat je schrijft aantrekkelijk blijft om te lezen en dat je mensen blijft triggeren om verder te lezen.
Het is ontzettend moeilijk om n.a.v. je bijdragen op dit forum te beoordelen of je talent hebt of niet. Je moet zelf kunnen beoordelen of je talent hebt.
Aangezien je in je laatste stukje zegt dat je ervan overtuigd ben hetgeen in Elle of Viva staat na te kunnen bootsen, denk je blijkbaar dat je talent hebt.
Ik denk dat je daar al een belangrijk punt hebt, namelijk in jezelf geloven.
Het gaat er niet zozeer om wat een ander denkt dat je kan, maar wat je zelf denkt dat je kan.
Overigens vind ik de Elle met Viva vergelijken een beetje appels met peren vergelijken, maar goed dat vind ik.
Inhoud technisch gezien toornt Elle hoog boven Viva uit, maar dit is even een zij-sprong die ik maak in deze discussie.
Je zal je in ieder geval nog vergissen hoe moeilijk het is om oppervlakkige mode prietpraat op een dusdanige neer te pennen.
Je hebt echter een ding dat ontzettend tegen je werkt en dat geldt ook voor alle andere mensen die professioneel willen gaan schrijven.
Schrijven is hip nowadays! En niet een beetje hip, maar uberhip.
Tegenwoordig zijn er zoveel mensen die vinden dat ze leuk schrijven en een eigen column zouden willen hebben en ook vinden dat ze hem verdienen, want ze kunnen nou eenmaal 'leuk' schrijven.
Het is dus niet alleen de truc om echt leuk te leren schrijven, maar om ook nog eens tussen al die andere wannabee schrijvers op te vallen.
Je moet je er dus zeker niet in vergissen hoe moeilijk het is om een column bij een blad te krijgen, of als freelancer op regelmatige basis voor ze aan de slag te kunnen. Laat ik het nog maar helemaal niet hebben over een vaste aanstelling als redacteur, want dat lijkt tegenwoordig helemaal geen haalbare kaart.
Des te meer omdat 'ze' dat soort vacatures regelmatig intern opvullen.
Ik spreek hier ook uit eigen ervaring. Al vanaf dat ik klein ben wilde ik redacteur worden bij een grote mode editorial. Nu heb ik die droom laten varen, want het is gewoon niet te doen!
Na mijn afstuderen (heb communicatie-tekstschrijven gestudeerd) ben ik wat mijn verwachtingen betreft (die ongeveer overeenkwamen met die van jou, 'dat kan ik ook, hoe moeilijk kan het zijn'), behoorlijk op mijn bek gegaan.
Overal werd ik afgewezen en dat terwijl ik nog wel hier en daar een ingang had.
Of ik te weinig talent had weet ik niet, gebrek aan ervaring had ik zeker.
Het is al eerder aangehaald, maar ook ik vond je in je digi-dagboek veel te veel om de hete brei heen draaien.
Moeilijke woorden gebruiken, veel bijvoegelijke naamwoorden, etc. Ik vond het leuk om te lezen, omdat ik je van het forum ken en je een niet alledaags beroep uitoefent waarvan de lezer een kjkje in de keuken kreeg, maar echt onderscheidend was het niet en regelmatig dacht ik 'he ja mens, zeg nou gewoon wat je wil zeggen'.
Ik had het idee dat je af en toe meer bezig was met imponeren met moeilijke woorden en omslachtige taaltrucs dan dat je daadwerkelijk de lezer iets wilde vertellen.
Nu moet je, je deze kritiek niet heel erg aantrekken. Niet in negatieve zin in ieder geval. Zie het als opbouwende feedback (klinkt al een stuk positiever) en pak het op als verbeterpunt.
Het is leuk om met taal te spelen, maar let er op dat je stukjes wel leesbaar blijven.
Dus leesbaar in de zin dat het geen wat je schrijft aantrekkelijk blijft om te lezen en dat je mensen blijft triggeren om verder te lezen.
zaterdag 9 februari 2008 om 18:53
Digi, bovenstaande is precies datgeen waarbij "talent" zich onderscheidt van de rest. Mijn vader, zoals je weet schrijver/copywriter, zei een keer tegen me: "Als je hoogdravend bent in je teksten, om maar te laten zien hoe ontzettend goed je dat moeilijke schrijfwerk voor elkaar krijgt, dan ben je verkeerd bezig. Weet je wat een goeie tekst is? Een tekst die zó vlot geschreven is danwel lijkt, dat een ander denkt: ha, dat kan ik ook! Want dát is een lekker leesbare tekst, en je komt over alsof de woorden gewoon uit je pen vloeien."
Ik hoor hier een aantal keer al terugkomen dat mensen soms wekenlang op een tekst worstelen, die vol rode strepen terugkrijgen, maar overladen worden met lof wanneer ze een 'losjes uit de pen' geschreven stuk aanbieden. En dat sterkt me weer in mijn mening dat mijn vader gelijk had. Hell, hij schreef voor minstens, minstens 12 vakbladen en heeft zelfs een boek(je) over schrijven gepubliceerd, dus hij zal er ongetwijfeld verstand van gehad hebben. Vele, vele malen meer dan ik!
Ik heb m'n vaders woorden voor ogen gehouden, en probeer ook altijd 'toegankelijk' en vlot te schrijven. En ja hoor, bij mijn eerste vakartikel zei mijn oom enigszins teleurgesteld: "Hum, volgens mij wa dat best een makkelijk artikel. Om eerlijk te zijn, zou ik zóiets ook wel kunnen schrijven denk ik." Heb een Word-document voor 'm opgestart en gezegd: "Hee, wat leuk! Begin maar!" Een paar uur later was het scherm nóg leeg. En sindsdien is 'ie apetrots op z'n nichtje.
Verder kan ik je aanraden héél goed te luisteren naar FV, ik hoor hier echt ontzettend zinnige dingen terugkomen en moet ook eerlijk bekennen dat ik, voor wat dit topic betreft, uit zit te kijken naar haar volgende posting(s).
anoniem_10333 wijzigde dit bericht op 09-02-2008 18:55
Reden: typo's
Reden: typo's
% gewijzigd
zaterdag 9 februari 2008 om 20:28
Digitalis,
Misschien weet je het allemaal al, misschien doe je het al, of misschien is het je al honderd keer gezegd, maar hier nog een paar praktische tips op een rijtje om je een extra schop onder je derrière te geven.
- Lees schrijfboeken. Niet alles is bruikbaar, maar je kunt er allicht wat aardige tips uit halen om je werk te verbeteren.
- Volg een schrijfcursus. (Dat doe je geloof ik al)
- Sluit je aan bij een schrijfgroep. Van de feedback op je teksten, van anderen die met hetzelfde bezig zijn, leer je heel veel. Bovendien leer je ook veel over hoe een goede tekst in elkaar steekt wanneer je andermans teksten moet analyseren.
- Doe mee aan zo veel mogelijk schrijfwedstrijden. Er zijn er tientallen (even googelen) Het dwingt je rekening te houden met een deadline. Soms moet je in een bepaald genre of over een specifiek thema schrijven waardoor je ontdekt wat je het beste ligt. Met een beetje mazzel krijg je bruikbare feedback van de jury. En als je wint zit daar vaak een publicatie aan vast waardoor je jezelf weer een beetje op de kaart zet.
- Er zijn een aantal online schrijfgroepen en schrijversfora, neus daar eens rond, je kunt er een hoop informatie vandaan halen.
- Schrijf iedere dag, hierdoor ontwikkel je een schrijfritme en gaat het je steeds makkelijker af.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. :-)
Misschien weet je het allemaal al, misschien doe je het al, of misschien is het je al honderd keer gezegd, maar hier nog een paar praktische tips op een rijtje om je een extra schop onder je derrière te geven.
- Lees schrijfboeken. Niet alles is bruikbaar, maar je kunt er allicht wat aardige tips uit halen om je werk te verbeteren.
- Volg een schrijfcursus. (Dat doe je geloof ik al)
- Sluit je aan bij een schrijfgroep. Van de feedback op je teksten, van anderen die met hetzelfde bezig zijn, leer je heel veel. Bovendien leer je ook veel over hoe een goede tekst in elkaar steekt wanneer je andermans teksten moet analyseren.
- Doe mee aan zo veel mogelijk schrijfwedstrijden. Er zijn er tientallen (even googelen) Het dwingt je rekening te houden met een deadline. Soms moet je in een bepaald genre of over een specifiek thema schrijven waardoor je ontdekt wat je het beste ligt. Met een beetje mazzel krijg je bruikbare feedback van de jury. En als je wint zit daar vaak een publicatie aan vast waardoor je jezelf weer een beetje op de kaart zet.
- Er zijn een aantal online schrijfgroepen en schrijversfora, neus daar eens rond, je kunt er een hoop informatie vandaan halen.
- Schrijf iedere dag, hierdoor ontwikkel je een schrijfritme en gaat het je steeds makkelijker af.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. :-)
