Werk & Studie
alle pijlers
Oke, toch een nieuw onderwerp wat betreft schrijven...
vrijdag 8 februari 2008 om 22:14
...van artikelen en columns. Ik weet van Mastermind en Lindy dat zij op dit gebied succesvol zijn, en hoewel ik erg lang in het ongewisse ben gebleven betreffende wat nu toch te willen worden, kom ik toch terug op mijn jeugdwens: schrijfster worden.
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
anoniem_60552 wijzigde dit bericht op 08-02-2008 22:15
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
% gewijzigd
donderdag 14 februari 2008 om 00:06
Goede tips vor het valentijnstuk Fash!
Wel grappig dat we allemaal zo met tekst bezig zijn maar toch zo in een andere hoek zitten en tegelijkertijd weer wel met dezelfde adviezen komen (gedeeltelijk).
Ik weet wel welke richting ik op wil (tijdschriftjournalistiek) maar ik zal me toch ook moeten specialiseren en welke kant ik daarin op wil ben ik nog niet helemaal uit. Ik heb geschiedenis gestudeerd en daarnaast de praktijkstudie journalistiek en nieuwe media gevolgd. Volgend jaar wil ik nog een master conflictstudies volgen maar nu maak ik eerst het jaar vol met freelancen.
En mijn freelancewerk zwabbert alle kant op. Ik heb net gehoord dat ik mijn eigen column/recensierubriek krijg bij NL, maar ik schrijf ook voor een historisch archief, boekrecensies voor een universiteitsblad en wetenschappelijker stukken voor Triv. Lastige is dat daar allemaal deadlines voor staan en dat ik met waar ik nou echt mee aan de slag wil (een groot stuk waar Revu wel interesse in zegt te hebben) niet toekom.
Heb trouwens begin dit jaar mijn eerste gastles gegeven op de school voor journalistiek. Ik dacht altijd dat ik lesgeven vreselijk vond maar nou het om tekst ging bleek ik het ineens erg leuk te vinden. Wat reden was om me met dit topic te komen bemoeien.
Wel grappig dat we allemaal zo met tekst bezig zijn maar toch zo in een andere hoek zitten en tegelijkertijd weer wel met dezelfde adviezen komen (gedeeltelijk).
Ik weet wel welke richting ik op wil (tijdschriftjournalistiek) maar ik zal me toch ook moeten specialiseren en welke kant ik daarin op wil ben ik nog niet helemaal uit. Ik heb geschiedenis gestudeerd en daarnaast de praktijkstudie journalistiek en nieuwe media gevolgd. Volgend jaar wil ik nog een master conflictstudies volgen maar nu maak ik eerst het jaar vol met freelancen.
En mijn freelancewerk zwabbert alle kant op. Ik heb net gehoord dat ik mijn eigen column/recensierubriek krijg bij NL, maar ik schrijf ook voor een historisch archief, boekrecensies voor een universiteitsblad en wetenschappelijker stukken voor Triv. Lastige is dat daar allemaal deadlines voor staan en dat ik met waar ik nou echt mee aan de slag wil (een groot stuk waar Revu wel interesse in zegt te hebben) niet toekom.
Heb trouwens begin dit jaar mijn eerste gastles gegeven op de school voor journalistiek. Ik dacht altijd dat ik lesgeven vreselijk vond maar nou het om tekst ging bleek ik het ineens erg leuk te vinden. Wat reden was om me met dit topic te komen bemoeien.
donderdag 14 februari 2008 om 00:09
Dan denk ik niet dat je mijn vader gekend hebt, FV. Op zich jammer, had het fijn gevonden om op deze manier een "bekende" terug te vinden. Dus jij hebt vooral veel gewerkt met wat kortere teksten denk ik, klopt dat? Ikzelf werk tot nog toe meestal met langere, minimum = 1200 woorden. En max ligt rond de 3600 (en dat is véél schrijfwerk!) Ben nu wel bezig met kortere teksten, schrijven is idd veel schrappen. Zoals mijn vader weleens onder een lange mail schreef: "Sorry voor de lange mail, ik had geen tijd om een korte te schrijven." (Variant op citaat van Shakespeare, ach, beter goed gejat dan slecht verzonnen 
) Oftewel, ben bezig met leren wat kortere stukken te schrijven. En om een beetje te 'breken' met alleen vakinhoudelijk en human interest, schrijf ik een soort dagboekachtig iets in columnvorm. Ik schrijf het aan een "lezer", maar die heb ik dus eigenlijk niet in dezen 
) Oftewel, ben bezig met leren wat kortere stukken te schrijven. En om een beetje te 'breken' met alleen vakinhoudelijk en human interest, schrijf ik een soort dagboekachtig iets in columnvorm. Ik schrijf het aan een "lezer", maar die heb ik dus eigenlijk niet in dezen
ben béétje jaloers, maar gun het je van harte!
donderdag 14 februari 2008 om 00:15
Leuk, Mastermind duh, wel goed lezen, ik bedoel Raaf, ik heb ook gastcolleges gegeven voor de opleiding Tekstschrijven. Dat was nog in de tijd dat ik copywriter was, toen gaf ik lessen over presenteren en over copywriting.
Ik wou vroeger ook tijdschriftjournalist worden, maar dat is me eigenlijk nooit gelukt. En naarmate ik meer ervaring kreeg als copywriter ontdekte ik dat proza me beter ligt en dat ik bewegend beeld eigenlijk fijner vond. Ik heb altijd al vrij filmisch geschreven, en doordat ik copywriter was ben ik ook redelijk getraind geraakt in het schrijven van korte stukken en in het snel duiden van iets. Dus de overstap naar televisie was een logische, en televisie is ook het medium waar echt mijn hart ligt.
Ik wou vroeger ook tijdschriftjournalist worden, maar dat is me eigenlijk nooit gelukt. En naarmate ik meer ervaring kreeg als copywriter ontdekte ik dat proza me beter ligt en dat ik bewegend beeld eigenlijk fijner vond. Ik heb altijd al vrij filmisch geschreven, en doordat ik copywriter was ben ik ook redelijk getraind geraakt in het schrijven van korte stukken en in het snel duiden van iets. Dus de overstap naar televisie was een logische, en televisie is ook het medium waar echt mijn hart ligt.
Am Yisrael Chai!
donderdag 14 februari 2008 om 00:16
Help! Ik ben ongesteld
Weken had ik me verheugd op dat feest en uitgerekend gisteren was het weer zover. Ik werd wakker met buikpijn en ik wist het meteen: Help! Ik ben ongesteld.
Ik ben het nu al drie keer geweest en alle keren voelde ik me zo ontzettend smerig en ongemakkelijk. Dat feest kon ik natuurlijk wel op mijn pijnlijke buik schrijven. Bas zou nota bene ook komen. Stel je voor dat ik zou doorlekken, of dat hij iets zou ruiken. Dat zou wel een ontzettende afgang zijn. Lekker dansen kon ik ook wel vergeten met zo'n klef maandverband tussen mijn benen. Kortom, mijn avond was verpest.
Ik stond net op het punt om af te bellen en maar gewoon mijn bed in te duiken toen mijn zus me een pak maandverband gaf van Soft & Silk. 'Gebruik dit maar,' zei ze, 'dit is zacht, flinterdun en superabsorberend.' Ik kon het me niet voorstellen, maar ze had gelijk!
Het werd een superfeest. Bas en ik hebben de hele avond gedanst en gekletst, en raad eens? Ik was haast vergeten dat ik ongesteld was!
SOFT & SILK. ZACHT, FLINTERDUN EN SUPERABSORBEREND
Weken had ik me verheugd op dat feest en uitgerekend gisteren was het weer zover. Ik werd wakker met buikpijn en ik wist het meteen: Help! Ik ben ongesteld.
Ik ben het nu al drie keer geweest en alle keren voelde ik me zo ontzettend smerig en ongemakkelijk. Dat feest kon ik natuurlijk wel op mijn pijnlijke buik schrijven. Bas zou nota bene ook komen. Stel je voor dat ik zou doorlekken, of dat hij iets zou ruiken. Dat zou wel een ontzettende afgang zijn. Lekker dansen kon ik ook wel vergeten met zo'n klef maandverband tussen mijn benen. Kortom, mijn avond was verpest.
Ik stond net op het punt om af te bellen en maar gewoon mijn bed in te duiken toen mijn zus me een pak maandverband gaf van Soft & Silk. 'Gebruik dit maar,' zei ze, 'dit is zacht, flinterdun en superabsorberend.' Ik kon het me niet voorstellen, maar ze had gelijk!
Het werd een superfeest. Bas en ik hebben de hele avond gedanst en gekletst, en raad eens? Ik was haast vergeten dat ik ongesteld was!
SOFT & SILK. ZACHT, FLINTERDUN EN SUPERABSORBEREND
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 14 februari 2008 om 00:19
Mastermind: het klinkt als heel wat.. maar ik ploeter... en ploeter en word nog steeds eindeloos vaak afgewezen. Durf geen nee te zeggen omdat ik vind dat ik nú mezelf moet bewijzen als ik volgend jaar weer ga studeren. En ik hoor (zie een paar pagina's eerder een lading afwijzingen) nog minstens zo vaak nee als ja. Maar het gaat langzaam de goede kant op en daar geniet ik enorm van.
Het fijne is dat ik een tijdje bedrijfsjournalistiek heb gedaan waardoor ik wat gespaard heb en ik nu dus opdrachten kan aannemen die weer bijdragen aan mijn cv maar ronduit slecht betalen. Want wat ik nu doe klinkt aardig, maar ik kan er net een kamertje van huren en dat is ook niet de bedoeling de rest van mijn leven.
Het fijne is dat ik een tijdje bedrijfsjournalistiek heb gedaan waardoor ik wat gespaard heb en ik nu dus opdrachten kan aannemen die weer bijdragen aan mijn cv maar ronduit slecht betalen. Want wat ik nu doe klinkt aardig, maar ik kan er net een kamertje van huren en dat is ook niet de bedoeling de rest van mijn leven.
donderdag 14 februari 2008 om 00:24
:
Dan denk ik niet dat je mijn vader gekend hebt, FV. Op zich jammer, had het fijn gevonden om op deze manier een "bekende" terug te vinden. Dus jij hebt vooral veel gewerkt met wat kortere teksten denk ik, klopt dat? Ikzelf werk tot nog toe meestal met langere, minimum = 1200 woorden. En max ligt rond de 3600 (en dat is véél schrijfwerk!) Ben nu wel bezig met kortere teksten, schrijven is idd veel schrappen. Zoals mijn vader weleens onder een lange mail schreef: "Sorry voor de lange mail, ik had geen tijd om een korte te schrijven." (Variant op citaat van Shakespeare, ach, beter goed gejat dan slecht verzonnen
Nee, als copywriter was ik juist altijd de long copy specialist. Ik heb me een stapel brochures geschreven zeg, halleluja, ik denk dat ik meer dan duizend brochures geschreven heb. En bijsluiters van producten, verzekeringspolissen, hypotheekteksten, sponsored magazines, pr-teksten, hele websites, you name it en ik heb het geschreven.
Ik heb relatief weinig advertenties geschreven juist, ik ben niet zo goed in headlines en eigenlijk ook niet echt heel goed in bodyteksten.
Ik ben wel altijd goed geweest in scenarios, mijn eigen stijl is nogal filmisch en ik ben heel erg goed in dialogen. En ik ben goed in verhaallijnen, in the big picture, dat is nu ook het belangrijkst in mijn huidige werk en was ook mijn kracht als copywriter. Zorgen dat alles klopt, in de gaten houden dat elk element iets toevoegt en het verhaal versterkt.
Korte verhalen ben ik ook weer niet echt goed in, wel in columns en scenes. Bij mij is het of korter dan een A4-tje, of direct een heel blijspel in 80 delen
. Iets ertussenin heb ik nog nooit echt onder de knie gekregen.
Am Yisrael Chai!
donderdag 14 februari 2008 om 00:35
Als ik dan meteen mag becommentariëren (achterlijk woord eigenlijk):
Voor de rest vind ik hem fris en fruitig. Het begin en het einde zijn sterk. Bij nader inzien kan dat hele middenstuk er misschien wel uit.
Vind het toch wel een beetje eng en raar, 'reservejuf' zijn, maar soit.
Oh ja, nu weer verder met mijn recensie
Voor de rest vind ik hem fris en fruitig. Het begin en het einde zijn sterk. Bij nader inzien kan dat hele middenstuk er misschien wel uit.
Vind het toch wel een beetje eng en raar, 'reservejuf' zijn, maar soit.
Oh ja, nu weer verder met mijn recensie
donderdag 14 februari 2008 om 00:45
Ja, ik vind 'm zelf ook een beetje te lang. Ik wilde 16 regels schrijven, maar een kortere tekst zou misschien pakkender zijn.
Hè, ik baal van die andere tekst. Dit doet me denken aan de tijd dat ik voor het eerst een weblog had, toen gebeurde dit me ook altijd.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 14 februari 2008 om 01:26
Ik wilde eigenlijk 1,5 uur geleden al gaan slapen, maar ik besloot nog even dit topic te openen
Super hoe dit topic zich heeft ontwikkeld tot een soort online schrijvers groep! Ik ben nu echt te moe om nog een stuk te schrijven, maar morgenochtend zal ik eens een poging wagen.
Aan FV nog even een vraag: je hebt een opleiding aan de Schrijvers vakschool gevolgd vertelde je. Ik ga in maart naar de open dag. Denk je dat het een goed idee is om met relatief weinig schrijf ervaring daar een gooi naar te doen? Of kan ik beter eerst nog veel meer verhalen, artikelen, columns etc. schrijven (en publiceren waar mogelijk)? Hoeveel schrijf ervaring had jij voordat je werd toegelaten tot de Schrijvers vakschool?
Super hoe dit topic zich heeft ontwikkeld tot een soort online schrijvers groep! Ik ben nu echt te moe om nog een stuk te schrijven, maar morgenochtend zal ik eens een poging wagen.
Aan FV nog even een vraag: je hebt een opleiding aan de Schrijvers vakschool gevolgd vertelde je. Ik ga in maart naar de open dag. Denk je dat het een goed idee is om met relatief weinig schrijf ervaring daar een gooi naar te doen? Of kan ik beter eerst nog veel meer verhalen, artikelen, columns etc. schrijven (en publiceren waar mogelijk)? Hoeveel schrijf ervaring had jij voordat je werd toegelaten tot de Schrijvers vakschool?
donderdag 14 februari 2008 om 05:13
Leuk topic, heel leerzaam!! Ikzelf schrijf graag maar absoluut níet professioneel, maar vind 't wel heel leuk om op die manier met taal bezig te zijn, niet alleen bij dingen die ik zelf schrijf maar ook in boeken en teksten die ik lees. Leuk om de commentaren te lezen, die doen mij weer op een andere manier naar de teksten kijken. Ik blijf dit zeker volgen, heb er zelf ook veel aan denk ik (want voor álle tekst die je schrijft is 't nuttig, toch, dat soort patronen en 'trucs' herkennen).
donderdag 14 februari 2008 om 07:06
Weinig, maar ik heb er eerst een paar korte cursussen gedaan. Dat raden ze je meestal ook aan. Maar ik zou het gewoon vragen op de open dag.:
Ik wilde eigenlijk 1,5 uur geleden al gaan slapen, maar ik besloot nog even dit topic te openen
Super hoe dit topic zich heeft ontwikkeld tot een soort online schrijvers groep! Ik ben nu echt te moe om nog een stuk te schrijven, maar morgenochtend zal ik eens een poging wagen.
Aan FV nog even een vraag: je hebt een opleiding aan de Schrijvers vakschool gevolgd vertelde je. Ik ga in maart naar de open dag. Denk je dat het een goed idee is om met relatief weinig schrijf ervaring daar een gooi naar te doen? Of kan ik beter eerst nog veel meer verhalen, artikelen, columns etc. schrijven (en publiceren waar mogelijk)? Hoeveel schrijf ervaring had jij voordat je werd toegelaten tot de Schrijvers vakschool?
Am Yisrael Chai!
donderdag 14 februari 2008 om 08:09
Liefdesverhaaltje
'Laten we maar gaan slapen,' fluisterde Daan en knipte het lichtje uit. Ik draaide me op mijn zij. Geen makkelijke slaaphouding, ik wist alweer dat ik vannacht minstens een keer wakker zou worden met pijn in mijn heupen, en dat kussen was ook te warm onder mijn oor. Op mijn buik slapen durfde ik niet meer en op mijn rug was op de een of andere manier onprettig, Vena cava syndroom, had ik op internet gelezen, iets met een holle ader die dichtgedrukt werd. Hoe dan ook. Ik moest er maar aan wennen dat lekker slapen er de komende tijd niet bij zou zijn.
Daan legde voorzichtig zijn arm om me heen en kroop tegen me aan. Vannacht zou ik het waarschijnlijk weer te warm hebben, maar voor nu was het wel behaaglijk. Ik luisterde naar zijn ademhaling en vroeg me af of ik in slaap zou vallen als ik in hetzelfde ritme zou proberen te ademen. In mijn buik voelde ik dat geruststellende gevoel, die subtiele golfbeweging. Hij was in ieder geval wakker en zou de komende uren ook wakker blíjven.
'Hé,' fluisterde Daan. 'Was dat 'm?'
Nog een keer een duwtje, precies onder Daans hand. 'Hé, ik voelde weer iets. Dat was 'm toch?'
'Ja!' antwoordde ik, 'ja, dat was 'm, je hebt 'm eindelijk gevoeld!'
Daan pakte me nog steviger vast en kuste van achteren mijn wang. Ik legde mijn twee handen op mijn buik, half over die van Daan heen, en lag nog een tijdlang te glimlachen in het donker. Daar lagen we dan, met z'n drieën. Ons gezin.
'Laten we maar gaan slapen,' fluisterde Daan en knipte het lichtje uit. Ik draaide me op mijn zij. Geen makkelijke slaaphouding, ik wist alweer dat ik vannacht minstens een keer wakker zou worden met pijn in mijn heupen, en dat kussen was ook te warm onder mijn oor. Op mijn buik slapen durfde ik niet meer en op mijn rug was op de een of andere manier onprettig, Vena cava syndroom, had ik op internet gelezen, iets met een holle ader die dichtgedrukt werd. Hoe dan ook. Ik moest er maar aan wennen dat lekker slapen er de komende tijd niet bij zou zijn.
Daan legde voorzichtig zijn arm om me heen en kroop tegen me aan. Vannacht zou ik het waarschijnlijk weer te warm hebben, maar voor nu was het wel behaaglijk. Ik luisterde naar zijn ademhaling en vroeg me af of ik in slaap zou vallen als ik in hetzelfde ritme zou proberen te ademen. In mijn buik voelde ik dat geruststellende gevoel, die subtiele golfbeweging. Hij was in ieder geval wakker en zou de komende uren ook wakker blíjven.
'Hé,' fluisterde Daan. 'Was dat 'm?'
Nog een keer een duwtje, precies onder Daans hand. 'Hé, ik voelde weer iets. Dat was 'm toch?'
'Ja!' antwoordde ik, 'ja, dat was 'm, je hebt 'm eindelijk gevoeld!'
Daan pakte me nog steviger vast en kuste van achteren mijn wang. Ik legde mijn twee handen op mijn buik, half over die van Daan heen, en lag nog een tijdlang te glimlachen in het donker. Daar lagen we dan, met z'n drieën. Ons gezin.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
) vind het een leuk stukje! Dikke glimlach hier toen de clou van het verhaal begon te dagen!
donderdag 14 februari 2008 om 09:55
(Iranian version)
donderdag 14 februari 2008 om 10:10
Wat een leuk, interessant en vooral leerzaam topic! Ik wilde vroeger ook altijd schrijver worden (nadat stewardes en dierenarts afgevallen waren), maar ik schrijf nu alleen nog voor het kwartaalblad van een landelijke vereniging (artikelen, recepten en recensies, is vrijwilligerswerk). Ik ben bang dat ik de deadline vandaag niet ga halen, maar ik blijf deze draad in ieder geval volgen!
donderdag 14 februari 2008 om 10:13
Oke, ik vind het doodeng, heb nog nooit zoiets geschreven. Maar hier is dan mijn stukje over de liefde. Schiet u maar!
Een roos voor Valentijn
Zijn auto parkeert hij een eindje van de ingang vandaan. Zo kan hij net haar raam zien. Geen beweging. Hij tuurt een paar minuten naar het raam, in gedachten verzonken. Dan pakt hij de roos, en stapt uit.
'Goedemorgen, naam en paspoort graag.'
'Van der Laak, voor Sonja van der Laak.'
De bewaakster kijkt op: 'Meneer van der Laak, u hier? Ik had niet gedacht....'
Hij glimlacht vriendelijk.
'Mag ik u iets vragen? Waarom.... waarom komt u nog steeds?'
'Ik kan niet anders, mevrouw.'
Hij geeft zijn horloge, zijn portemonnee en zijn autosleutels af bij twee bewakers die hem grijnzend aankijken. Terwijl hij wegloopt hoort hij ze hardop grinniken. Ze doen maar, denkt hij, ze weten niet hoe het voelt om zo van iemand te houden.
Een forse man brengt hem door de gang naar de bezoekersruimte. Door het raam kan hij haar zien aankomen. Haar boeien worden losgemaakt voor ze gaat zitten. Wat ziet ze er mooi uit vandaag, met haar blonde haren slordig opgestoken en haar lippen gestift. Zou er een kus inzitten vandaag?
'Koffie, meneer?'
'Ja, graag.'
'Met suiker, melk of heeft u liever een lepeltje arsenicum?'
Een bulderende lach vult de gang. Van der Laak krimpt ineen.
'Maakt u het niet te lang? We verwachten nog een bezoeker voor mevrouw Van der Laak, van de mannenafdeling.'
Hij mag naar binnen. Ze kijkt op.
'Jij weer? Wat moet je toch van me? Arnout komt zo.'
'Ik kom Valentijnsdag met je vieren. Ik heb een roos voor je meegenomen.'
Ze zwijgt.
'Ik hoopte... ik wil een nieuwe start maken met je. Alles achter ons laten, de rechtszaak, die kerel, alles. Ik wil met je samen zijn, ik heb het je allang vergeven.'
'Wat ben je toch een loser. Stuur je eindelijk de scheidingspapieren eens op? Ik wil je niet meer zien. Ik kan die rotkop van je niet meer verdragen.'
De forse bewaker opent de deur. De tijd is om. Hij loopt naar buiten. Bij de uitgang geeft hij de roos aan de vriendelijke bewaakster. 'Wilt u die bij Sonja's post doen? Tot volgende week.'
Een roos voor Valentijn
Zijn auto parkeert hij een eindje van de ingang vandaan. Zo kan hij net haar raam zien. Geen beweging. Hij tuurt een paar minuten naar het raam, in gedachten verzonken. Dan pakt hij de roos, en stapt uit.
'Goedemorgen, naam en paspoort graag.'
'Van der Laak, voor Sonja van der Laak.'
De bewaakster kijkt op: 'Meneer van der Laak, u hier? Ik had niet gedacht....'
Hij glimlacht vriendelijk.
'Mag ik u iets vragen? Waarom.... waarom komt u nog steeds?'
'Ik kan niet anders, mevrouw.'
Hij geeft zijn horloge, zijn portemonnee en zijn autosleutels af bij twee bewakers die hem grijnzend aankijken. Terwijl hij wegloopt hoort hij ze hardop grinniken. Ze doen maar, denkt hij, ze weten niet hoe het voelt om zo van iemand te houden.
Een forse man brengt hem door de gang naar de bezoekersruimte. Door het raam kan hij haar zien aankomen. Haar boeien worden losgemaakt voor ze gaat zitten. Wat ziet ze er mooi uit vandaag, met haar blonde haren slordig opgestoken en haar lippen gestift. Zou er een kus inzitten vandaag?
'Koffie, meneer?'
'Ja, graag.'
'Met suiker, melk of heeft u liever een lepeltje arsenicum?'
Een bulderende lach vult de gang. Van der Laak krimpt ineen.
'Maakt u het niet te lang? We verwachten nog een bezoeker voor mevrouw Van der Laak, van de mannenafdeling.'
Hij mag naar binnen. Ze kijkt op.
'Jij weer? Wat moet je toch van me? Arnout komt zo.'
'Ik kom Valentijnsdag met je vieren. Ik heb een roos voor je meegenomen.'
Ze zwijgt.
'Ik hoopte... ik wil een nieuwe start maken met je. Alles achter ons laten, de rechtszaak, die kerel, alles. Ik wil met je samen zijn, ik heb het je allang vergeven.'
'Wat ben je toch een loser. Stuur je eindelijk de scheidingspapieren eens op? Ik wil je niet meer zien. Ik kan die rotkop van je niet meer verdragen.'
De forse bewaker opent de deur. De tijd is om. Hij loopt naar buiten. Bij de uitgang geeft hij de roos aan de vriendelijke bewaakster. 'Wilt u die bij Sonja's post doen? Tot volgende week.'
anoniem_43033 wijzigde dit bericht op 14-02-2008 10:23
Reden: Whoeha, hele stomme fout laten staan
Reden: Whoeha, hele stomme fout laten staan
% gewijzigd
donderdag 14 februari 2008 om 10:18
Voor de mensen die van langere stukken schrijven houden. Las toevallig net ergens dat Flair samen met een uitgeverij een wedstrijd houdt: het schrijven van een spannend verhaal. Enne, er bestaat een kans dat je gecontracteerd wordt bij die uitgeverij! Voor de precieze richtlijnen zou je ff moeten kijken op boekenwereld.com (met www ervoor uiteraard)
Verder leuk om te lezen dat iedereen zo enthousiast aan t schrijven geslagen is!
Verder leuk om te lezen dat iedereen zo enthousiast aan t schrijven geslagen is!
donderdag 14 februari 2008 om 10:26
Hier dan mijn verhaaltje over de liefde. Ik kijk uit naar jullie feedback.
Vandaag zou ik het gaan doen. Dat heb ik plechtig aan mijn vriendinnen moeten beloven. Die werden natuurlijk gek van mijn constante gepraat over hem. ‘Als je gaat wachten tot hij je aanspreekt gebeurd er nooit wat’. En ze hebben meestal gelijk.
Ik hang mijn jas op en loop naar mijn bureau. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik of hij er al is. De matglazen wand maakt het moeilijk iets te onderscheiden. In mijn poging een glimp van hem op te vangen loop ik nonchalant naar het koffieapparaat. Mijn hart mist een slag wanneer zijn silhouet zichtbaar wordt. Wat is hij toch prachtig, zelfs achter die wand.
Ik haal diep adem en dwing mezelf naar de deur van zijn kantoor. Ik heb geen plan. Even blijf ik stilstaan maar dan klop ik aan. Zijn gezicht is een mengeling van vriendelijkheid en lichte verbazing. ‘Kan ik je ergens mee van dienst zijn?’ Zijn woorden galmen na in mijn hoofd. Ik glimlach en loop zo charmant mogelijk naar zijn bureau. Terwijl hij me afwachtend aankijkt komt een lichte paniek in me op. Wat moet ik zeggen? Waarom heb ik dit niet geoefend? ‘Heb je een fijn weekend gehad?’ hoor ik mezelf zeggen. Terwijl hij verteld over een tentoonstelling probeer ik snel een excuus te vinden om hem mee uit te vragen. ‘Die tentoonstelling klinkt erg interessant! Ik ben laatst nog naar een exhibitie van hem geweest’. Dat ik eigenlijk alleen de folder heb gezien doet er even niet toe. ‘Ik vroeg me af of je…’. Niet vergeten te ademen. ‘Ik vroeg me af of het je leuk lijkt na het werk wat te gaan drinken?’ Mijn hart klopt als een gek terwijl ik probeer de indruk te wekken dat ik me hier volkomen op mijn gemak voel. Hij lacht verrast. ‘Ja dat lijkt me erg leuk. Dan kun je me vertellen over die exhibitie’. Ik antwoord iets wat hopelijk charmant klinkt en loop achterwaarts zijn kantoor uit. Even lijkt mijn hartslag wat te vertragen maar dan loop ik snel naar mijn computer. Ik heb 7 uur om informatie over die exhibitie te vinden!
Vandaag zou ik het gaan doen. Dat heb ik plechtig aan mijn vriendinnen moeten beloven. Die werden natuurlijk gek van mijn constante gepraat over hem. ‘Als je gaat wachten tot hij je aanspreekt gebeurd er nooit wat’. En ze hebben meestal gelijk.
Ik hang mijn jas op en loop naar mijn bureau. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik of hij er al is. De matglazen wand maakt het moeilijk iets te onderscheiden. In mijn poging een glimp van hem op te vangen loop ik nonchalant naar het koffieapparaat. Mijn hart mist een slag wanneer zijn silhouet zichtbaar wordt. Wat is hij toch prachtig, zelfs achter die wand.
Ik haal diep adem en dwing mezelf naar de deur van zijn kantoor. Ik heb geen plan. Even blijf ik stilstaan maar dan klop ik aan. Zijn gezicht is een mengeling van vriendelijkheid en lichte verbazing. ‘Kan ik je ergens mee van dienst zijn?’ Zijn woorden galmen na in mijn hoofd. Ik glimlach en loop zo charmant mogelijk naar zijn bureau. Terwijl hij me afwachtend aankijkt komt een lichte paniek in me op. Wat moet ik zeggen? Waarom heb ik dit niet geoefend? ‘Heb je een fijn weekend gehad?’ hoor ik mezelf zeggen. Terwijl hij verteld over een tentoonstelling probeer ik snel een excuus te vinden om hem mee uit te vragen. ‘Die tentoonstelling klinkt erg interessant! Ik ben laatst nog naar een exhibitie van hem geweest’. Dat ik eigenlijk alleen de folder heb gezien doet er even niet toe. ‘Ik vroeg me af of je…’. Niet vergeten te ademen. ‘Ik vroeg me af of het je leuk lijkt na het werk wat te gaan drinken?’ Mijn hart klopt als een gek terwijl ik probeer de indruk te wekken dat ik me hier volkomen op mijn gemak voel. Hij lacht verrast. ‘Ja dat lijkt me erg leuk. Dan kun je me vertellen over die exhibitie’. Ik antwoord iets wat hopelijk charmant klinkt en loop achterwaarts zijn kantoor uit. Even lijkt mijn hartslag wat te vertragen maar dan loop ik snel naar mijn computer. Ik heb 7 uur om informatie over die exhibitie te vinden!
donderdag 14 februari 2008 om 10:53
Ze opent haar ogen, maar zou ze het liefst gelijk weer sluiten als de gebeurtenissen van de afgelopen weken naar boven komen. Gisteravond is ze uitgebreid in bad geweest, nog steeds voelt ze zich vies. De kamer stinkt naar bezwete mannenlichamen en uitgedrukte sigarettenpeuken.
Het bootje wiebelt een beetje als Brian binnenkomt. Ze gaat overeind zitten, haar ogen zijn zwart bevlekt van de uitgelopen mascara.
"Brian.. Ik wil dit écht niet meer. We kunnen toch op een andere manier aan geld zien te komen?"
Brian komt bij haar op bed zitten.
"Luister dan toch. We hebben schúlden. Schúlden snap je. Al die mooie, dure spullen die ik jou gegeven heb, al die etentjes, en ik vraag je alleen om me een klein beetje te helpen, dat kan je toch wel doen?"
Hij strijkt met zijn handen door haar hren.
"Vanaf de eerste dag dat ik jou zag staan daar, op het schoolplein, ik was verkocht. Je bent zó mooi. Zó lief. Ik heb jou nodig, je bent het meest sexy wezentje op deze aardbol. Maar snap dan ook dat we ook geld moeten verdienen, en ik doe echt mijn best, maar we kunnen met jouw schoonheid zo snel zo veel geld verdienen snap je.. het zal niet lang meer duren dat beloof ik je."
Ze snikt zachtjes.
"Maar ik wil écht niet meer, écht niet.." Haar stem klinkt zwak.
Brian pakt streng haar hoofd tussen zijn handen.
"Hey, luister. Je moet sterker zijn dan dit, dat weet je. Je houdt toch van me? Lief lief liefje."
"Ja heel veel, maar.. "
"Nou niks maar dan. Het komt allemaal goed, ik beloof het je, echt. Nog even volhouden."
Hij opent de rode gordijnen en stopt de stekker in het stopcontact, de rode lamp boven het raam springt aan.
"Hup, opstaan, een nieuwe dag."
Hij doet de deur open en loopt het bootje uit. Ze trekt de oosterse kimono die ze gekregen heeft aan, en doet de deur op een kier. Frisse lucht nodig.
Als ze om het hoekje van de deur kijkt, ziet ze dat de meeste boten al hun rode lamp aan hebben.
Wie: Meisje ingepakt door loverboy
Wat: Liefde kan kansloos/machtsmiddel zijn.
Waar: In hoerenbootje
Wanneer: Nu
Waarom: Pas op voor mensen met slechte bedoelingen, mooie woorden kunnen niks voorstellen.
Het bootje wiebelt een beetje als Brian binnenkomt. Ze gaat overeind zitten, haar ogen zijn zwart bevlekt van de uitgelopen mascara.
"Brian.. Ik wil dit écht niet meer. We kunnen toch op een andere manier aan geld zien te komen?"
Brian komt bij haar op bed zitten.
"Luister dan toch. We hebben schúlden. Schúlden snap je. Al die mooie, dure spullen die ik jou gegeven heb, al die etentjes, en ik vraag je alleen om me een klein beetje te helpen, dat kan je toch wel doen?"
Hij strijkt met zijn handen door haar hren.
"Vanaf de eerste dag dat ik jou zag staan daar, op het schoolplein, ik was verkocht. Je bent zó mooi. Zó lief. Ik heb jou nodig, je bent het meest sexy wezentje op deze aardbol. Maar snap dan ook dat we ook geld moeten verdienen, en ik doe echt mijn best, maar we kunnen met jouw schoonheid zo snel zo veel geld verdienen snap je.. het zal niet lang meer duren dat beloof ik je."
Ze snikt zachtjes.
"Maar ik wil écht niet meer, écht niet.." Haar stem klinkt zwak.
Brian pakt streng haar hoofd tussen zijn handen.
"Hey, luister. Je moet sterker zijn dan dit, dat weet je. Je houdt toch van me? Lief lief liefje."
"Ja heel veel, maar.. "
"Nou niks maar dan. Het komt allemaal goed, ik beloof het je, echt. Nog even volhouden."
Hij opent de rode gordijnen en stopt de stekker in het stopcontact, de rode lamp boven het raam springt aan.
"Hup, opstaan, een nieuwe dag."
Hij doet de deur open en loopt het bootje uit. Ze trekt de oosterse kimono die ze gekregen heeft aan, en doet de deur op een kier. Frisse lucht nodig.
Als ze om het hoekje van de deur kijkt, ziet ze dat de meeste boten al hun rode lamp aan hebben.
Wie: Meisje ingepakt door loverboy
Wat: Liefde kan kansloos/machtsmiddel zijn.
Waar: In hoerenbootje
Wanneer: Nu
Waarom: Pas op voor mensen met slechte bedoelingen, mooie woorden kunnen niks voorstellen.
anoniem_40386 wijzigde dit bericht op 14-02-2008 10:55
Reden: leesteken
Reden: leesteken
% gewijzigd
donderdag 14 februari 2008 om 11:41
Die van het maandverband is moeilijk zeg!
Help! Ik ben ongesteld!
Ik ben de ster vanavond. Iedereen kijkt naar mij, let maar op. Ik dans beter dan alle andere meiden. Vanavond ga ik winnen. Vanochtend dacht ik nog: 'Help! Ik ben ongesteld!' Wát een slechte timing. Mijn mooiste danskleding is wit! Gelukkig vertelde Elisa net vandaag over het nieuwe maandverband van Always. Meteen geprobeerd natuurlijk. En wat denk je? Ik kan er alles mee doen, niemand die het ziet. Ik hoef me geen zorgen te maken vanavond. Ik ga winnen!
Jij bent de ster. Always.
Help! Ik ben ongesteld!
Ik ben de ster vanavond. Iedereen kijkt naar mij, let maar op. Ik dans beter dan alle andere meiden. Vanavond ga ik winnen. Vanochtend dacht ik nog: 'Help! Ik ben ongesteld!' Wát een slechte timing. Mijn mooiste danskleding is wit! Gelukkig vertelde Elisa net vandaag over het nieuwe maandverband van Always. Meteen geprobeerd natuurlijk. En wat denk je? Ik kan er alles mee doen, niemand die het ziet. Ik hoef me geen zorgen te maken vanavond. Ik ga winnen!
Jij bent de ster. Always.
