Werk & Studie
alle pijlers
oude klasgenoot
zondag 14 september 2008 om 21:12
Hallo,
Ik zit met iets waar ik al een tijdje tegenaan loop. Een oud klasgenoot van me is al een tijdje een collega van me. Iets wat sommige mensen misschien juist leuk zouden vinden. Ik vind het iets minder omdat ik vroeger jarenlang het pispaaltje van de klas was. Jaren ben ik uitgelachen, buitengesloten, geschopt en geslagen. Iets wat ik nooit achter me heb kunnen laten en sowieso nog heel veel last heb in het dagelijks leven. Om aan te geven hoeveel impact dit op mijn leven heeft gehad: ik wil geen kinderen omdat ik bang ben dat ze op mij lijken en daarom ook gepest zullen worden. Het zit dus nog altijd behoorlijk diep.
Nu werk ik dus met een oud klasgenoot die geen actieve pester was maar meer een meeloper. Ik heb het hier heel moeilijk mee. Omdat ik hem elke dag zie denk ik elke dag aan wat er gebeurd is, zie ik de beelden weer voor me. Heel confronterend. En zo zijn er wel meer dingen die ik moeilijk vind op mijn werk die met het pesten van vroeger te maken hebben, bv iets zeggen voor een groep mensen in vergaderingen. Dat kost me heel veel moeite. Als ik hem dan zie zitten, denk ik: het komt door jullie dat ik me nu zoveel moeite kost iets te zeggen tijdens een overleg.
Ik heb het hier heel moeilijk mee. Vaak kom ik van slag thuis door alle herinneringen aan vroeger. Dit reageer ik thuis af waardoor ik daar woede-aanvallen krijg. Niet echt goed dus.
Mijn werk gaat juist heel goed, dat is het dubbele eraan. Qua werk zit ik helemaal op mijn plek, ik heb ook leuke collega's. Alles is perfect, behalve dan dat 50m van me vandaag iemand zit die vroeger met vele andere mensen mijn zelfbeeld heeft vertekend en me een heel slecht beeld over mezelf heeft gegeven waar ik nog vaak mee worstel.
Wat zou jij doen? Weggaan of juist blijven? Er iets van zeggen of juist zwijgen?
PS: hij is niet vervelend voor me of zo.
Ik zit met iets waar ik al een tijdje tegenaan loop. Een oud klasgenoot van me is al een tijdje een collega van me. Iets wat sommige mensen misschien juist leuk zouden vinden. Ik vind het iets minder omdat ik vroeger jarenlang het pispaaltje van de klas was. Jaren ben ik uitgelachen, buitengesloten, geschopt en geslagen. Iets wat ik nooit achter me heb kunnen laten en sowieso nog heel veel last heb in het dagelijks leven. Om aan te geven hoeveel impact dit op mijn leven heeft gehad: ik wil geen kinderen omdat ik bang ben dat ze op mij lijken en daarom ook gepest zullen worden. Het zit dus nog altijd behoorlijk diep.
Nu werk ik dus met een oud klasgenoot die geen actieve pester was maar meer een meeloper. Ik heb het hier heel moeilijk mee. Omdat ik hem elke dag zie denk ik elke dag aan wat er gebeurd is, zie ik de beelden weer voor me. Heel confronterend. En zo zijn er wel meer dingen die ik moeilijk vind op mijn werk die met het pesten van vroeger te maken hebben, bv iets zeggen voor een groep mensen in vergaderingen. Dat kost me heel veel moeite. Als ik hem dan zie zitten, denk ik: het komt door jullie dat ik me nu zoveel moeite kost iets te zeggen tijdens een overleg.
Ik heb het hier heel moeilijk mee. Vaak kom ik van slag thuis door alle herinneringen aan vroeger. Dit reageer ik thuis af waardoor ik daar woede-aanvallen krijg. Niet echt goed dus.
Mijn werk gaat juist heel goed, dat is het dubbele eraan. Qua werk zit ik helemaal op mijn plek, ik heb ook leuke collega's. Alles is perfect, behalve dan dat 50m van me vandaag iemand zit die vroeger met vele andere mensen mijn zelfbeeld heeft vertekend en me een heel slecht beeld over mezelf heeft gegeven waar ik nog vaak mee worstel.
Wat zou jij doen? Weggaan of juist blijven? Er iets van zeggen of juist zwijgen?
PS: hij is niet vervelend voor me of zo.
zondag 16 november 2008 om 12:53
[quote]mastermind schreef op 16 november 2008 @ 12:43:
[...]
. Maar als jij dat allemaal logisch vind, en er helemaal niets aan kunt doen en totaal niet verantwoordelijk bent voor je leven nu, dan blijf je toch lekker in je logica zitten en heb je a hell of a life? Alternatieven zijn er niet, alles is toch al allemaal bepaald voor je. Ja, je leven is naar de knoppen, heel je persoonlijkheid is verminkt, het is allemaal jouw verantwoordelijkheid niet hoe jij daar nu mee omgaat en je kan er helegaar niets aan doen. Alles ligt allemaal al vast, hier kom je never nooit meer overheen, ik zou zeggen accepteer het dan maar want je kan er blijkbaar niets aan veranderen.
quote]
Ik zeg toch dat ik al heel wat dingen gedaan heb en dat er ook dingen veranderd zijn?? Alleen niet alles, omdat dat te erg kapot is gemaakt. Ik vind dat ik aan die punten niet veel meer kan veranderen ja.
[...]
. Maar als jij dat allemaal logisch vind, en er helemaal niets aan kunt doen en totaal niet verantwoordelijk bent voor je leven nu, dan blijf je toch lekker in je logica zitten en heb je a hell of a life? Alternatieven zijn er niet, alles is toch al allemaal bepaald voor je. Ja, je leven is naar de knoppen, heel je persoonlijkheid is verminkt, het is allemaal jouw verantwoordelijkheid niet hoe jij daar nu mee omgaat en je kan er helegaar niets aan doen. Alles ligt allemaal al vast, hier kom je never nooit meer overheen, ik zou zeggen accepteer het dan maar want je kan er blijkbaar niets aan veranderen.
quote]
Ik zeg toch dat ik al heel wat dingen gedaan heb en dat er ook dingen veranderd zijn?? Alleen niet alles, omdat dat te erg kapot is gemaakt. Ik vind dat ik aan die punten niet veel meer kan veranderen ja.
zondag 16 november 2008 om 12:57
Dat vind jij. Nou ja, in dat geval zal er inderdaad niet veel aan te veranderen zijn. Maar om eerlijk te zijn, vind ik dat nogal een zwakke instelling. Wát nou, daar kan ik niets meer aan veranderen??? Ik wíl dat veranderen, ik kán dat veranderen, ik zál dat veranderen. En ik ga net zo lang door totdat het me gelukt is. No way dat ik me klein laat krijgen/houden door anderen.
Thát's the spirit, kom je een heel stuk verder mee dan met dat "wee mij"-gedoe.
Thát's the spirit, kom je een heel stuk verder mee dan met dat "wee mij"-gedoe.
zondag 16 november 2008 om 13:04
Hoi Elske,
Ik zit momenteel al bijna 4 maanden thuis vanwege een burnout. Ik ben vroeger ook behoorlijk gepest, zowel op school als buiten op straat. Als reactie op het pesten ben ik me stoerder gaan voordoen dan ik me eigenlijk voelde en heb ik me emotioneel afgesloten voor mensen. Uit angst om ooit nog zo gekwetst te worden. Ik heb een enorme bewijsdrang gekregen, ben een flinke controlfreak geworden en heb me jaren lang uit de naad gewerkt. Totdat mijn lichaam er drie maanden geleden mee stopte en ik alleen nog maar kon huilen.
Nu kan ik de schuld bij de pesters van toen leggen en mijn burnout verklaren door het feit dat ik vroeger gepest ben. Maar dan leg ik de verantwoordelijkheid voor mijn leven en mijn levensloop compleet bij hun. Ik ben geworden wie ik nu ben deels dankzij de pesters, maar mijn reactie op het pesten was toch echt MIJN reactie en dus mijn verantwoordelijkheid. En achteraf gezien, al klinkt dat misschien wat cru, heeft het pesten me ook een hoop opgeleverd. Ik verdien bakken met geld, heb een hele goede carriere gemaakt in zeer korte tijd. En ik krijg nu de kans om onder ogen te zien hoe ik dat stuk kwetsbaarheid ook in mijn leven kan toelaten. Ik hoef niet meer bang te zijn om gepest te worden omdat mijn maatschappelijke positie veel aanzicht heeft. En mijn onzekerheid van vroeger dus al lang verdwenen is. Ik sta stevig in mijn schoenen en kan nu dus gaan werken om dat stukje kwetsbaarheid ook in mijn leven toe te laten. Wetende dat ik daar niet meer bang voor hoef te zijn. En natuurlijk zou ik heel bitter kunnen zijn over het feit dat ik misschien een stuk kwetsbaarheid van mezelf heb gemist, maar ik heb er ook een heleboel voor terug gekregen, wat me waarschijnlijk niet was gelukt als ik me niet zo 'stoer' had voorgedaan vroeger.
Ik zit momenteel al bijna 4 maanden thuis vanwege een burnout. Ik ben vroeger ook behoorlijk gepest, zowel op school als buiten op straat. Als reactie op het pesten ben ik me stoerder gaan voordoen dan ik me eigenlijk voelde en heb ik me emotioneel afgesloten voor mensen. Uit angst om ooit nog zo gekwetst te worden. Ik heb een enorme bewijsdrang gekregen, ben een flinke controlfreak geworden en heb me jaren lang uit de naad gewerkt. Totdat mijn lichaam er drie maanden geleden mee stopte en ik alleen nog maar kon huilen.
Nu kan ik de schuld bij de pesters van toen leggen en mijn burnout verklaren door het feit dat ik vroeger gepest ben. Maar dan leg ik de verantwoordelijkheid voor mijn leven en mijn levensloop compleet bij hun. Ik ben geworden wie ik nu ben deels dankzij de pesters, maar mijn reactie op het pesten was toch echt MIJN reactie en dus mijn verantwoordelijkheid. En achteraf gezien, al klinkt dat misschien wat cru, heeft het pesten me ook een hoop opgeleverd. Ik verdien bakken met geld, heb een hele goede carriere gemaakt in zeer korte tijd. En ik krijg nu de kans om onder ogen te zien hoe ik dat stuk kwetsbaarheid ook in mijn leven kan toelaten. Ik hoef niet meer bang te zijn om gepest te worden omdat mijn maatschappelijke positie veel aanzicht heeft. En mijn onzekerheid van vroeger dus al lang verdwenen is. Ik sta stevig in mijn schoenen en kan nu dus gaan werken om dat stukje kwetsbaarheid ook in mijn leven toe te laten. Wetende dat ik daar niet meer bang voor hoef te zijn. En natuurlijk zou ik heel bitter kunnen zijn over het feit dat ik misschien een stuk kwetsbaarheid van mezelf heb gemist, maar ik heb er ook een heleboel voor terug gekregen, wat me waarschijnlijk niet was gelukt als ik me niet zo 'stoer' had voorgedaan vroeger.
zondag 16 november 2008 om 13:14
quote:elske schreef op 16 november 2008 @ 13:04:
Omdat dit gewoon is wat een ander er van gemaakt is. Het is niet zo dat ik nog nooit iets gedaan heb. Ik ben al 20 jaar bezig om eruit te komen. Op sommige punten lukt dat gewoon niet.
Oké, als jij daarvan overtuigd bent, dat sommige dingen niet kunnen lukken, dan kán het een keuze zijn dat te accepteren, toch? Maar kun je daar dan ook vrede mee hebben, dat sommige dingen gewoon nooit zullen lukken?
Het gaat erom dat je een leven leidt waarin jij je zo gelukkig mogelijk voelt. Als dat acceptatie inhoudt, lijkt me daar ook niks mis mee.
Zelf ben ik anders, ik kan maar moeilijk mijn grenzen accepteren, ik wil alles uit het leven halen wat er voor mij nog inzit. Maar wie zegt dat dat de juiste methode is? Misschien zou ik een gelukkiger mens zijn als ik wat berustender was. Maar dat zal ik nooit weten.
Omdat dit gewoon is wat een ander er van gemaakt is. Het is niet zo dat ik nog nooit iets gedaan heb. Ik ben al 20 jaar bezig om eruit te komen. Op sommige punten lukt dat gewoon niet.
Oké, als jij daarvan overtuigd bent, dat sommige dingen niet kunnen lukken, dan kán het een keuze zijn dat te accepteren, toch? Maar kun je daar dan ook vrede mee hebben, dat sommige dingen gewoon nooit zullen lukken?
Het gaat erom dat je een leven leidt waarin jij je zo gelukkig mogelijk voelt. Als dat acceptatie inhoudt, lijkt me daar ook niks mis mee.
Zelf ben ik anders, ik kan maar moeilijk mijn grenzen accepteren, ik wil alles uit het leven halen wat er voor mij nog inzit. Maar wie zegt dat dat de juiste methode is? Misschien zou ik een gelukkiger mens zijn als ik wat berustender was. Maar dat zal ik nooit weten.
zondag 16 november 2008 om 13:21
Hoi TC: zo te zien heb jij het tegenovergestelde van mij gereageerd op het pesten. Waar ik heel stil en teruggetrokken werd, werd jij juist heel 'stoer' en liet je jezelf zien en horen. Wat ik zeker wel benijd en had gewild dat ik ook zo had gereageerd. Toch ondervindt jij , ondanks de mentaliteit van altijd maar doorgaan, nu ook problemen met wat er vroeger is gebeurd. Het komt er nu zo'n beetje uit. Wat ik heel erg vind. Pesten kan dus nooit goed zijn en gevolgen hebben in het verdere leven van iemand.
Ik hoop dat je niet boos bent over mijn reactie. Wat ik me afvraag, het feit dat je nu thuiszit, vind je dat nu eigenlijk je eigen verantwoording? Of niet? Ik vraag het me af.
Veel sterkte verder.
Ik hoop dat je niet boos bent over mijn reactie. Wat ik me afvraag, het feit dat je nu thuiszit, vind je dat nu eigenlijk je eigen verantwoording? Of niet? Ik vraag het me af.
Veel sterkte verder.
zondag 16 november 2008 om 13:45
zondag 16 november 2008 om 13:52
quote:elske schreef op 16 november 2008 @ 13:04:
Omdat dit gewoon is wat een ander er van gemaakt is. Nou, dan ligt het allemaal al helemaal vast. Ik zou dus maar ophouden met proberen er uit te komen, want dan is al op voorhand gedoemd te mislukken. Alsjeblieft, hier is je leven, beter dan dit wordt het toch nooit, hooguit alleen maar slechter. Probeer vooral niet om er nog wat van te maken, want dat gaat toch nooit lukken met die verminkte persoonlijkheid en zo'n verleden als het jouwe. Dusss, deal er maar mee, ga in therapie om te accepteren dat je hele leven al vergald is of bestudeer de dienstregelingen van de treinen, alternatieven zijn er niet. Veel sterkte.
Omdat dit gewoon is wat een ander er van gemaakt is. Nou, dan ligt het allemaal al helemaal vast. Ik zou dus maar ophouden met proberen er uit te komen, want dan is al op voorhand gedoemd te mislukken. Alsjeblieft, hier is je leven, beter dan dit wordt het toch nooit, hooguit alleen maar slechter. Probeer vooral niet om er nog wat van te maken, want dat gaat toch nooit lukken met die verminkte persoonlijkheid en zo'n verleden als het jouwe. Dusss, deal er maar mee, ga in therapie om te accepteren dat je hele leven al vergald is of bestudeer de dienstregelingen van de treinen, alternatieven zijn er niet. Veel sterkte.
zondag 16 november 2008 om 13:55
quote:Digitalis schreef op 16 november 2008 @ 13:45:
[...]
In Belgie rijden ze vaker op tijd. Dat had ik dan ook meteen mezelf eigen gemaakt, dat feit
Verder geheel eensch met u.
Dat zou er goddomme nog bij moeten komen. Dat je daar op die rails ligt te wachten en die trein vervolgens vertraging heeft wegens vallende blaadjes/ijzel/windvlagen/tropische temperaturen/seinstoringen. Jezus, hoe verkut is je leven dan, zelfs als je zelfmoord wil plegen werkt de wereld je nog tegen.
*noteert dat de Belgische dienstregeling een stuk punctueler is, je weet maar nooit wanneer ik die kennis nog kan gebruiken*
[...]
In Belgie rijden ze vaker op tijd. Dat had ik dan ook meteen mezelf eigen gemaakt, dat feit
Verder geheel eensch met u.
Dat zou er goddomme nog bij moeten komen. Dat je daar op die rails ligt te wachten en die trein vervolgens vertraging heeft wegens vallende blaadjes/ijzel/windvlagen/tropische temperaturen/seinstoringen. Jezus, hoe verkut is je leven dan, zelfs als je zelfmoord wil plegen werkt de wereld je nog tegen.
*noteert dat de Belgische dienstregeling een stuk punctueler is, je weet maar nooit wanneer ik die kennis nog kan gebruiken*
zondag 16 november 2008 om 13:58
quote:elske schreef op 16 november 2008 @ 13:21:
Hoi TC: zo te zien heb jij het tegenovergestelde van mij gereageerd op het pesten. Waar ik heel stil en teruggetrokken werd, werd jij juist heel 'stoer' en liet je jezelf zien en horen. Wat ik zeker wel benijd en had gewild dat ik ook zo had gereageerd. Toch ondervindt jij , ondanks de mentaliteit van altijd maar doorgaan, nu ook problemen met wat er vroeger is gebeurd. Het komt er nu zo'n beetje uit. Wat ik heel erg vind. Pesten kan dus nooit goed zijn en gevolgen hebben in het verdere leven van iemand.
Ik hoop dat je niet boos bent over mijn reactie. Wat ik me afvraag, het feit dat je nu thuiszit, vind je dat nu eigenlijk je eigen verantwoording? Of niet? Ik vraag het me af.
Veel sterkte verder.
Ik heb net even je topic door zitten lezen en kan me niet aan de indruk onttrekken dat jij, TO, de reacties eruit pikt die jouw visie bevestigen en andere meningen/ervaringen ontkent of ridiculiseert.
Ik heb met bewondering de postings van o.a. Mastermind door zitten lezen. Die mensen vertellen jou hun (trieste) verhaal in een poging jou steun te geven en in de hoop dat jij er iets van wilt en kunt leren.
Helaas maak jij er in jouw reacties een soort competitiestrijd van: jouw leed is minder erg dan het mijne. Denk je dat dat de manier is voor jou om met je pestverleden af te kunnen rekenen? Dan moet je het zo doen. Dan moet je gewoon zeggen tegen de mensen die serieus op jouw verhaal reageren: bedankt voor de moeite, maar ik blijf liever bij mijn eigen visie. Geen probleem, dat mag op dit forum.
Mijn beeld bij jouw reacties is vooral dat je nog in de ontkenningsfase zit: jou is onrecht aangedaan en dus mag je tot in lengte der dagen kniezen. Dat is een keuze. Maar ik denk dat het je niet gaat helpen, je wordt er geen fijner mens van.
My two cents: ik denk dat het gedrag van een gepeste wel degelijk te maken heeft met het feit dat iemand gepest wordt. Iedereen die afwijkt, is onderwerp van pesten, plagen, en ander (negatief) groepsgedrag. Door de gepeste er bewust van te maken waaróm pesters zo reageren, biedt je het slachtoffer een keuze. Denk aan assertiviteitstrainingen: die werken vaak prima, want pesters weten écht niet hoe ze ineens met een assertief doelwit om moeten gaan. Wat ik hiermee niet wil zeggen is dat pesters een vrijbrief hebben om hun gedrag te vertonen. Maar daar gaat het hier niet om.
Ik vind het heel spijtig dat je er nog steeds zoveel last van hebt dat je in het verleden gepest werd, je woede knalt door al je postings heen. Dat vind ik echt heel sneu voor je, vooral omdat je al zo ver gekomen bent. Denk je niet dat het tijd is om een volgende stap te zetten en dit los te laten? Ik denk dat je alle (negatieve) energie die je hieraan kwijt bent, zo goed in andere dingen kunt steken...
Weet je, het verleden verander je niet, maar de toekomst, die kun je maken. Ik hoop écht dat je hier uit kunt komen!
Hoi TC: zo te zien heb jij het tegenovergestelde van mij gereageerd op het pesten. Waar ik heel stil en teruggetrokken werd, werd jij juist heel 'stoer' en liet je jezelf zien en horen. Wat ik zeker wel benijd en had gewild dat ik ook zo had gereageerd. Toch ondervindt jij , ondanks de mentaliteit van altijd maar doorgaan, nu ook problemen met wat er vroeger is gebeurd. Het komt er nu zo'n beetje uit. Wat ik heel erg vind. Pesten kan dus nooit goed zijn en gevolgen hebben in het verdere leven van iemand.
Ik hoop dat je niet boos bent over mijn reactie. Wat ik me afvraag, het feit dat je nu thuiszit, vind je dat nu eigenlijk je eigen verantwoording? Of niet? Ik vraag het me af.
Veel sterkte verder.
Ik heb net even je topic door zitten lezen en kan me niet aan de indruk onttrekken dat jij, TO, de reacties eruit pikt die jouw visie bevestigen en andere meningen/ervaringen ontkent of ridiculiseert.
Ik heb met bewondering de postings van o.a. Mastermind door zitten lezen. Die mensen vertellen jou hun (trieste) verhaal in een poging jou steun te geven en in de hoop dat jij er iets van wilt en kunt leren.
Helaas maak jij er in jouw reacties een soort competitiestrijd van: jouw leed is minder erg dan het mijne. Denk je dat dat de manier is voor jou om met je pestverleden af te kunnen rekenen? Dan moet je het zo doen. Dan moet je gewoon zeggen tegen de mensen die serieus op jouw verhaal reageren: bedankt voor de moeite, maar ik blijf liever bij mijn eigen visie. Geen probleem, dat mag op dit forum.
Mijn beeld bij jouw reacties is vooral dat je nog in de ontkenningsfase zit: jou is onrecht aangedaan en dus mag je tot in lengte der dagen kniezen. Dat is een keuze. Maar ik denk dat het je niet gaat helpen, je wordt er geen fijner mens van.
My two cents: ik denk dat het gedrag van een gepeste wel degelijk te maken heeft met het feit dat iemand gepest wordt. Iedereen die afwijkt, is onderwerp van pesten, plagen, en ander (negatief) groepsgedrag. Door de gepeste er bewust van te maken waaróm pesters zo reageren, biedt je het slachtoffer een keuze. Denk aan assertiviteitstrainingen: die werken vaak prima, want pesters weten écht niet hoe ze ineens met een assertief doelwit om moeten gaan. Wat ik hiermee niet wil zeggen is dat pesters een vrijbrief hebben om hun gedrag te vertonen. Maar daar gaat het hier niet om.
Ik vind het heel spijtig dat je er nog steeds zoveel last van hebt dat je in het verleden gepest werd, je woede knalt door al je postings heen. Dat vind ik echt heel sneu voor je, vooral omdat je al zo ver gekomen bent. Denk je niet dat het tijd is om een volgende stap te zetten en dit los te laten? Ik denk dat je alle (negatieve) energie die je hieraan kwijt bent, zo goed in andere dingen kunt steken...
Weet je, het verleden verander je niet, maar de toekomst, die kun je maken. Ik hoop écht dat je hier uit kunt komen!
anoniem_51098 wijzigde dit bericht op 16-11-2008 14:03
Reden: tiepvoutjes...
Reden: tiepvoutjes...
% gewijzigd
zondag 16 november 2008 om 14:01
quote:mastermind schreef op 16 november 2008 @ 13:55:
[...]
Dat zou er goddomme nog bij moeten komen. Dat je daar op die rails ligt te wachten en die trein vervolgens vertraging heeft wegens vallende blaadjes/ijzel/windvlagen/tropische temperaturen/seinstoringen. Jezus, hoe verkut is je leven dan, zelfs als je zelfmoord wil plegen werkt de wereld je nog tegen.
*noteert dat de Belgische dienstregeling een stuk punctueler is, je weet maar nooit wanneer ik die kennis nog kan gebruiken*
diep respect voor jou, meid: ondanks dat je leven een béétje (understatement of the year) een zooitje is nog de humor er van inzien. Jij mag best trots zijn op jezelf!
[...]
Dat zou er goddomme nog bij moeten komen. Dat je daar op die rails ligt te wachten en die trein vervolgens vertraging heeft wegens vallende blaadjes/ijzel/windvlagen/tropische temperaturen/seinstoringen. Jezus, hoe verkut is je leven dan, zelfs als je zelfmoord wil plegen werkt de wereld je nog tegen.
*noteert dat de Belgische dienstregeling een stuk punctueler is, je weet maar nooit wanneer ik die kennis nog kan gebruiken*
diep respect voor jou, meid: ondanks dat je leven een béétje (understatement of the year) een zooitje is nog de humor er van inzien. Jij mag best trots zijn op jezelf!
zondag 16 november 2008 om 14:18
quote:pink11 schreef op 16 november 2008 @ 12:38:
[...]
Hier ben ik het niet mee eens. Als een vrouw in elkaar wordt geslagen door een vriendje, wordt ook een deel van de schuld bij haar gelegd. Mijn pleegmoeder mishandelde me, maar daar had ik ook een aandeel in. Ik was bang voor haar en liet me manipuleren, als ik meer in mijn kracht had kunnen blijven, had ze me waarschijnlijk minder mishandeld. Na mijn pleegmoeder voelde ik me gebrainwashed, ze had me geleerd dat ik geen recht had voor mezelf op te komen, waardoor ik in de jaren erna nog steeds makkelijk slachtoffer was voor manipulatie en onderdrukking. En daar werd ook gretig gebruik van gemaakt door enkele personen.
Oké, ik weet wel dat ik met mijn basis en dergelijke geen schijn van kans had tegen mijn pleegmoeder, ik heb een zeer ongelukkige start gemaakt. Maar omdat ik verder wilde, ben ik me erin gaan verdiepen hoe zoiets werkt.
Ik heb er boeken over verslonden, zodat ik aan mezelf kon werken en zoveel mogelijk kan proberen te voorkomen dat ik in de toekomst soortgelijk meemaak. Want het is nu eenmaal altijd een wisselwerking, tussen mijn pleegmoeder en mij was dat zo, maar ook tussen jou en je pesters.
En ik heb me soms ook wel eens zielig gevoeld hoor, gezwelgd in zelfmedelijden. Hoort er misschien ook bij. Maar na een avondje zwelgen probeerde ik weer verder te gaan.Ik haal deze post even aan. Pink11 doet hier haar verhaal, heeft een klotestart gehad in dit leven en vervolgens haar uiterste best gedaan om er desalniettemin weer bovenop te komen. Heb jij daar respect voor, toon jij enig inlevingsvermogen richting Pink11?? Nee. Het enige, werkelijk enige dat jij eronder post is: "Ik denk niet dat men bij kindermishandeling de schuld bij het kind legt. Bij pesten gebeurt dit wel."
Godverdomme!! Wat ben jij gedraag jij je als een egocentrische, zwelgende, onsympathieke, non-empatische doos zeg! Denk jij werkelijk dat jij de enige bent op deze fucking aardkloot die iets naars heeft meegemaakt? Heb jij het alleenrecht op begrip, empathie, medeleven etc?! Jezus, richt een stichting voor jezelf op ofzo, godgloeiende mens ik heb nog nooit zo'n egocentrische respectloze houding gezien ten opzichte van anderen. Bah!
Pink11:
Tientje79: bedankt! (f)
[...]
Hier ben ik het niet mee eens. Als een vrouw in elkaar wordt geslagen door een vriendje, wordt ook een deel van de schuld bij haar gelegd. Mijn pleegmoeder mishandelde me, maar daar had ik ook een aandeel in. Ik was bang voor haar en liet me manipuleren, als ik meer in mijn kracht had kunnen blijven, had ze me waarschijnlijk minder mishandeld. Na mijn pleegmoeder voelde ik me gebrainwashed, ze had me geleerd dat ik geen recht had voor mezelf op te komen, waardoor ik in de jaren erna nog steeds makkelijk slachtoffer was voor manipulatie en onderdrukking. En daar werd ook gretig gebruik van gemaakt door enkele personen.
Oké, ik weet wel dat ik met mijn basis en dergelijke geen schijn van kans had tegen mijn pleegmoeder, ik heb een zeer ongelukkige start gemaakt. Maar omdat ik verder wilde, ben ik me erin gaan verdiepen hoe zoiets werkt.
Ik heb er boeken over verslonden, zodat ik aan mezelf kon werken en zoveel mogelijk kan proberen te voorkomen dat ik in de toekomst soortgelijk meemaak. Want het is nu eenmaal altijd een wisselwerking, tussen mijn pleegmoeder en mij was dat zo, maar ook tussen jou en je pesters.
En ik heb me soms ook wel eens zielig gevoeld hoor, gezwelgd in zelfmedelijden. Hoort er misschien ook bij. Maar na een avondje zwelgen probeerde ik weer verder te gaan.Ik haal deze post even aan. Pink11 doet hier haar verhaal, heeft een klotestart gehad in dit leven en vervolgens haar uiterste best gedaan om er desalniettemin weer bovenop te komen. Heb jij daar respect voor, toon jij enig inlevingsvermogen richting Pink11?? Nee. Het enige, werkelijk enige dat jij eronder post is: "Ik denk niet dat men bij kindermishandeling de schuld bij het kind legt. Bij pesten gebeurt dit wel."
Godverdomme!! Wat ben jij gedraag jij je als een egocentrische, zwelgende, onsympathieke, non-empatische doos zeg! Denk jij werkelijk dat jij de enige bent op deze fucking aardkloot die iets naars heeft meegemaakt? Heb jij het alleenrecht op begrip, empathie, medeleven etc?! Jezus, richt een stichting voor jezelf op ofzo, godgloeiende mens ik heb nog nooit zo'n egocentrische respectloze houding gezien ten opzichte van anderen. Bah!
Pink11:
Tientje79: bedankt! (f)
anoniem_10333 wijzigde dit bericht op 16-11-2008 14:19
Reden: opmaak
Reden: opmaak
% gewijzigd
zondag 16 november 2008 om 14:24
quote:mastermind schreef op 16 november 2008 @ 13:55:
[...]
Dat zou er goddomme nog bij moeten komen. Dat je daar op die rails ligt te wachten en die trein vervolgens vertraging heeft wegens vallende blaadjes/ijzel/windvlagen/tropische temperaturen/seinstoringen. Jezus, hoe verkut is je leven dan, zelfs als je zelfmoord wil plegen werkt de wereld je nog tegen.
*noteert dat de Belgische dienstregeling een stuk punctueler is, je weet maar nooit wanneer ik die kennis nog kan gebruiken*
*dingdong* "de intercity naar Amsterdam heeft een uur vertraging door een kapotte bovenleiding"
"Godverdegloeiendegodver"
Ja, en dan lig je daar. Te denken. Te peinzen. Een glimlach speelt om je lippen. het is toch absurd. De zon breekt door de wolken. Die metafoor voor het leven zet je an het denken. Hoofdschuddend ga je zitten, pak je je sigaretten. Kut, waar is de aansteker. Je gaat staan. Iets blinkt op de grond. Je aansteker. Je bukt, raapt hem op en steekt je sigaret aan. Wat is het leven toch mooi. In gedachten loop je naar de bakker en koop je een lekkere moorkop. Je slaat je ogen ten hemel en bedankt de zon voor het schijnen.
BAF.
Oh, irony!
[...]
Dat zou er goddomme nog bij moeten komen. Dat je daar op die rails ligt te wachten en die trein vervolgens vertraging heeft wegens vallende blaadjes/ijzel/windvlagen/tropische temperaturen/seinstoringen. Jezus, hoe verkut is je leven dan, zelfs als je zelfmoord wil plegen werkt de wereld je nog tegen.
*noteert dat de Belgische dienstregeling een stuk punctueler is, je weet maar nooit wanneer ik die kennis nog kan gebruiken*
*dingdong* "de intercity naar Amsterdam heeft een uur vertraging door een kapotte bovenleiding"
"Godverdegloeiendegodver"
Ja, en dan lig je daar. Te denken. Te peinzen. Een glimlach speelt om je lippen. het is toch absurd. De zon breekt door de wolken. Die metafoor voor het leven zet je an het denken. Hoofdschuddend ga je zitten, pak je je sigaretten. Kut, waar is de aansteker. Je gaat staan. Iets blinkt op de grond. Je aansteker. Je bukt, raapt hem op en steekt je sigaret aan. Wat is het leven toch mooi. In gedachten loop je naar de bakker en koop je een lekkere moorkop. Je slaat je ogen ten hemel en bedankt de zon voor het schijnen.
BAF.
Oh, irony!
zondag 16 november 2008 om 15:58
quote:mastermind schreef op 16 november 2008 @ 14:18:
[...]
Ik haal deze post even aan. Pink11 doet hier haar verhaal, heeft een klotestart gehad in dit leven en vervolgens haar uiterste best gedaan om er desalniettemin weer bovenop te komen. Heb jij daar respect voor, toon jij enig inlevingsvermogen richting Pink11?? Nee. Het enige, werkelijk enige dat jij eronder post is: "Ik denk niet dat men bij kindermishandeling de schuld bij het kind legt. Bij pesten gebeurt dit wel."
Godverdomme!! Wat ben jij gedraag jij je als een egocentrische, zwelgende, onsympathieke, non-empatische doos zeg! Denk jij werkelijk dat jij de enige bent op deze fucking aardkloot die iets naars heeft meegemaakt? Heb jij het alleenrecht op begrip, empathie, medeleven etc?! Jezus, richt een stichting voor jezelf op ofzo, godgloeiende mens ik heb nog nooit zo'n egocentrische respectloze houding gezien ten opzichte van anderen. Bah!
Pink11:
Tientje79: bedankt! (f)nee jij reageert lekker respectvol en houdt je verder ook helemaal niet aan je eigen visie vast.
[...]
Ik haal deze post even aan. Pink11 doet hier haar verhaal, heeft een klotestart gehad in dit leven en vervolgens haar uiterste best gedaan om er desalniettemin weer bovenop te komen. Heb jij daar respect voor, toon jij enig inlevingsvermogen richting Pink11?? Nee. Het enige, werkelijk enige dat jij eronder post is: "Ik denk niet dat men bij kindermishandeling de schuld bij het kind legt. Bij pesten gebeurt dit wel."
Godverdomme!! Wat ben jij gedraag jij je als een egocentrische, zwelgende, onsympathieke, non-empatische doos zeg! Denk jij werkelijk dat jij de enige bent op deze fucking aardkloot die iets naars heeft meegemaakt? Heb jij het alleenrecht op begrip, empathie, medeleven etc?! Jezus, richt een stichting voor jezelf op ofzo, godgloeiende mens ik heb nog nooit zo'n egocentrische respectloze houding gezien ten opzichte van anderen. Bah!
Pink11:
Tientje79: bedankt! (f)nee jij reageert lekker respectvol en houdt je verder ook helemaal niet aan je eigen visie vast.
zondag 16 november 2008 om 16:09
Digi en MM,
Elske, meid... je kijkt werkelijk met oogkleppen op, meid. Niet alleen pesters krijgen het verwijt te horen dat alle narigheid hun eigen schuld is.Hoevaak ik niet gehoord heb dat iets "mijn schuld" was, dat als ik anders was geweest mijn leven anders zou zijn verlopen. Aan de andere kant, er zijn ook heel veel mensen die aangeven dat het niet jouw schuld is (uit vrees dat je hier overheen leest, zal ik het schreeuwen; HET IS NIET JOUW SCHULD DAT JE GEPEST BENT).
Ik herken veel in wat je zegt, hoor. Tot mijn 26ste was mijn emotionele staat bepaald geen feestje. Verwaarlozing, een alcoholistische vader en een emotionele mishandelende moeder, een door haat verteerde stiefmoeder, en opa en een vriendje die hun handen niet thuis kon houden; het had zijn sporen nagelaten. En ja, ook bij kindermishandeling wordt de schuld soms schaamteloos bij het kind gelegd... Dit maakte mij bang te voelen, bang te leven, bang te ervaren.
Maar toen leerde ik een Zeer Wijs Man kennen, die mij keihard een spiegel voorhield. Ik was zo veel waard als ik zelf vond dat ik waard was. Hij leerde mij dat het leven wél maakbaar was. Hoe bizar ook, want juist hij had er alle redenen toe om onder zijn dekbed te kruipen en te wachten tot magere Hein hem kwam halen. Maar nee, hij koos er voor om het beste te maken van iedere dag. Het allerbeste, binnen zijn mogelijkheden. Dat is moeilijk, dat is keihard, want daarvoor moet je soms gigantisch tegen jezelf aanlopen. Het is zo reteconfronterend om iedere keer tegen de muur jouw eigen beperkingen aan te lopen. Voor hem, voor mij, maar zeker ook voor jou. Die muur van beperkingen waarvan wij allemaal hadden gewild, gewenst en gehoopt dat hij er niet was.
Maar weet je, als je door gaat, en doorgaat, en doorgaat (en net als die wijze en lieve Roosvrouw de bulten op je kop krijgt, maar inmiddels lees je haar postings volgens mij wel en dus was het het waard dat ze doorging), dan merk je dat je jouw eigen beperkingen overwint. Ook jij.
"Kan niet" bestaat in deze niet. Echt niet. Mijn wijze man heeft me dat laten inzien, heeft me geleerd dat je van iedere situatie kunt leren, puur door het te wíllen, en door de positiviteit op de zoeken. Er is geen leven zo rot of je kunt er iets van maken. Iedere dag. Je moet alleen niet bang zijn.
Ik heb mijn angsten, mijn frustraties overwonnen. Met hulp van die wijze man, maar helaas nu ook al bijna anderhalf jaar zonder. In mijn uppie. Er is niets wat mij er nog onder krijgt. En dat betekent niet dat ik niet verdrietig ben (oh hell, er kunnen zwembaden gevuld worden met mijn tranen) of dat ik nooit boos woedend ben over het Grote Onrecht dat het leven is, maar ik weiger dat mijn bestaan te laten beïnvloeden.
Weigeren nog langer boos te zijn, in het begin zal dat vreselijk nep aanvoelen. Man, de eerste keer dat ik opstond en zei dat er vandaag weer een goede dag aan zou breken, was dat de grootste leugen die ik mijzelf ooit verteld heb. Maar als je jezelf een leugen maar vaak genoeg verteld, ga je die zelf geloven. Kijk maar hoezeer jij in de leugen bent gaan geloven dat je het niet waard bent.
Je leeft nu. Jij. Elske. En jij kunt je pestverleden overwinnen. Je kunt jouw akelige moeder overwinnen. Omdat je dat wilt!
Ik leef voor twee...
Jij kunt dat ook.
Elske, meid... je kijkt werkelijk met oogkleppen op, meid. Niet alleen pesters krijgen het verwijt te horen dat alle narigheid hun eigen schuld is.Hoevaak ik niet gehoord heb dat iets "mijn schuld" was, dat als ik anders was geweest mijn leven anders zou zijn verlopen. Aan de andere kant, er zijn ook heel veel mensen die aangeven dat het niet jouw schuld is (uit vrees dat je hier overheen leest, zal ik het schreeuwen; HET IS NIET JOUW SCHULD DAT JE GEPEST BENT).
Ik herken veel in wat je zegt, hoor. Tot mijn 26ste was mijn emotionele staat bepaald geen feestje. Verwaarlozing, een alcoholistische vader en een emotionele mishandelende moeder, een door haat verteerde stiefmoeder, en opa en een vriendje die hun handen niet thuis kon houden; het had zijn sporen nagelaten. En ja, ook bij kindermishandeling wordt de schuld soms schaamteloos bij het kind gelegd... Dit maakte mij bang te voelen, bang te leven, bang te ervaren.
Maar toen leerde ik een Zeer Wijs Man kennen, die mij keihard een spiegel voorhield. Ik was zo veel waard als ik zelf vond dat ik waard was. Hij leerde mij dat het leven wél maakbaar was. Hoe bizar ook, want juist hij had er alle redenen toe om onder zijn dekbed te kruipen en te wachten tot magere Hein hem kwam halen. Maar nee, hij koos er voor om het beste te maken van iedere dag. Het allerbeste, binnen zijn mogelijkheden. Dat is moeilijk, dat is keihard, want daarvoor moet je soms gigantisch tegen jezelf aanlopen. Het is zo reteconfronterend om iedere keer tegen de muur jouw eigen beperkingen aan te lopen. Voor hem, voor mij, maar zeker ook voor jou. Die muur van beperkingen waarvan wij allemaal hadden gewild, gewenst en gehoopt dat hij er niet was.
Maar weet je, als je door gaat, en doorgaat, en doorgaat (en net als die wijze en lieve Roosvrouw de bulten op je kop krijgt, maar inmiddels lees je haar postings volgens mij wel en dus was het het waard dat ze doorging), dan merk je dat je jouw eigen beperkingen overwint. Ook jij.
"Kan niet" bestaat in deze niet. Echt niet. Mijn wijze man heeft me dat laten inzien, heeft me geleerd dat je van iedere situatie kunt leren, puur door het te wíllen, en door de positiviteit op de zoeken. Er is geen leven zo rot of je kunt er iets van maken. Iedere dag. Je moet alleen niet bang zijn.
Ik heb mijn angsten, mijn frustraties overwonnen. Met hulp van die wijze man, maar helaas nu ook al bijna anderhalf jaar zonder. In mijn uppie. Er is niets wat mij er nog onder krijgt. En dat betekent niet dat ik niet verdrietig ben (oh hell, er kunnen zwembaden gevuld worden met mijn tranen) of dat ik nooit boos woedend ben over het Grote Onrecht dat het leven is, maar ik weiger dat mijn bestaan te laten beïnvloeden.
Weigeren nog langer boos te zijn, in het begin zal dat vreselijk nep aanvoelen. Man, de eerste keer dat ik opstond en zei dat er vandaag weer een goede dag aan zou breken, was dat de grootste leugen die ik mijzelf ooit verteld heb. Maar als je jezelf een leugen maar vaak genoeg verteld, ga je die zelf geloven. Kijk maar hoezeer jij in de leugen bent gaan geloven dat je het niet waard bent.
Je leeft nu. Jij. Elske. En jij kunt je pestverleden overwinnen. Je kunt jouw akelige moeder overwinnen. Omdat je dat wilt!
Ik leef voor twee...
Jij kunt dat ook.
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 16 november 2008 om 17:26
quote:elske schreef op 16 november 2008 @ 15:58:
[...]
nee jij reageert lekker respectvol en houdt je verder ook helemaal niet aan je eigen visie vast.Máár, ik geef in ieder geval niemand anders de schuld van míjn visie. Daar ben ik, en alleen ik, 100% verantwoordelijk voor. Durf jíj dat maar eens te zeggen!
[...]
nee jij reageert lekker respectvol en houdt je verder ook helemaal niet aan je eigen visie vast.Máár, ik geef in ieder geval niemand anders de schuld van míjn visie. Daar ben ik, en alleen ik, 100% verantwoordelijk voor. Durf jíj dat maar eens te zeggen!
zondag 16 november 2008 om 19:04
quote:mastermind schreef op 16 november 2008 @ 17:26:
[...]
Máár, ik geef in ieder geval niemand anders de schuld van míjn visie. Daar ben ik, en alleen ik, 100% verantwoordelijk voor. Durf jíj dat maar eens te zeggen!Maar je staat ook totaal niet open voor een andere visie. Wat dat betreft ben je niet anders dan ik.
[...]
Máár, ik geef in ieder geval niemand anders de schuld van míjn visie. Daar ben ik, en alleen ik, 100% verantwoordelijk voor. Durf jíj dat maar eens te zeggen!Maar je staat ook totaal niet open voor een andere visie. Wat dat betreft ben je niet anders dan ik.
zondag 16 november 2008 om 19:46
quote:elske schreef op 16 november 2008 @ 13:21:
Hoi TC: zo te zien heb jij het tegenovergestelde van mij gereageerd op het pesten. Waar ik heel stil en teruggetrokken werd, werd jij juist heel 'stoer' en liet je jezelf zien en horen. Wat ik zeker wel benijd en had gewild dat ik ook zo had gereageerd. Toch ondervindt jij , ondanks de mentaliteit van altijd maar doorgaan, nu ook problemen met wat er vroeger is gebeurd. Het komt er nu zo'n beetje uit. Wat ik heel erg vind. Pesten kan dus nooit goed zijn en gevolgen hebben in het verdere leven van iemand.
Ik hoop dat je niet boos bent over mijn reactie. Wat ik me afvraag, het feit dat je nu thuiszit, vind je dat nu eigenlijk je eigen verantwoording? Of niet? Ik vraag het me af.
Veel sterkte verder.
Hoi Elske,
inderdaad ondervind ik nu ook problemen van het pesten van toen. Op het pesten van toen heb ik gereageerd door mezelf veel harder en stoerder voor te doen en zo mijn kwetsbaarheid te beschermen. En deze stoerheid is nu deels een verklaring voor mijn burnout. Maar het is dus niet de situatie van het pesten per sé dat nu 'problemen' veroorzaakt, het is mijn reactie op het pesten.
Het pesten is een negatieve ervaring in mijn jeugd waarmee ik heb geprobeerd te dealen door 'stoer te zijn'. Het verstoppen van mijn kwetsbaarheid had net zo goed een reactie kunnen zijn op andere negatieve ervaringen, bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare, of je eerste flinke gebroken hart of iets dergelijks. Dus, je reactie op een negatieve situatie of ervaring bepaalt de gevolgen, niet noodzakelijk de negatieve situatie zelf.
Je schrijft dat jij op het pesten hebt gereageerd door in je schulp te kruipen en je terug te trekken. Ik heb op het pesten gereageerd door mezelf stoerder voor te doen. Beide reacties op het pesten zijn verschillend en hebben dus ook verschillende gevolgen. De ene reactie is niet beter of slechter dan de andere, maar heeft andere gevolgen. Mijn stoer zijn heeft me qua carriere ver gebracht, maar heeft me ook een tekort aan kwetsbaarheid gegeven. Positieve en negatieve gevolgen. Je hebt al aangegeven dat jouw reactie op het pesten veel negatieve gevolgen voor je heeft gebracht, maar heb je al eens bekijken wat het je eigenlijk heeft opgeleverd? Je bent vast niet zo'n taaie, keiharde tante geworden als ik. Wat heeft het stil en teruggetrokken zijn je gebracht in het leven?
Hoi TC: zo te zien heb jij het tegenovergestelde van mij gereageerd op het pesten. Waar ik heel stil en teruggetrokken werd, werd jij juist heel 'stoer' en liet je jezelf zien en horen. Wat ik zeker wel benijd en had gewild dat ik ook zo had gereageerd. Toch ondervindt jij , ondanks de mentaliteit van altijd maar doorgaan, nu ook problemen met wat er vroeger is gebeurd. Het komt er nu zo'n beetje uit. Wat ik heel erg vind. Pesten kan dus nooit goed zijn en gevolgen hebben in het verdere leven van iemand.
Ik hoop dat je niet boos bent over mijn reactie. Wat ik me afvraag, het feit dat je nu thuiszit, vind je dat nu eigenlijk je eigen verantwoording? Of niet? Ik vraag het me af.
Veel sterkte verder.
Hoi Elske,
inderdaad ondervind ik nu ook problemen van het pesten van toen. Op het pesten van toen heb ik gereageerd door mezelf veel harder en stoerder voor te doen en zo mijn kwetsbaarheid te beschermen. En deze stoerheid is nu deels een verklaring voor mijn burnout. Maar het is dus niet de situatie van het pesten per sé dat nu 'problemen' veroorzaakt, het is mijn reactie op het pesten.
Het pesten is een negatieve ervaring in mijn jeugd waarmee ik heb geprobeerd te dealen door 'stoer te zijn'. Het verstoppen van mijn kwetsbaarheid had net zo goed een reactie kunnen zijn op andere negatieve ervaringen, bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare, of je eerste flinke gebroken hart of iets dergelijks. Dus, je reactie op een negatieve situatie of ervaring bepaalt de gevolgen, niet noodzakelijk de negatieve situatie zelf.
Je schrijft dat jij op het pesten hebt gereageerd door in je schulp te kruipen en je terug te trekken. Ik heb op het pesten gereageerd door mezelf stoerder voor te doen. Beide reacties op het pesten zijn verschillend en hebben dus ook verschillende gevolgen. De ene reactie is niet beter of slechter dan de andere, maar heeft andere gevolgen. Mijn stoer zijn heeft me qua carriere ver gebracht, maar heeft me ook een tekort aan kwetsbaarheid gegeven. Positieve en negatieve gevolgen. Je hebt al aangegeven dat jouw reactie op het pesten veel negatieve gevolgen voor je heeft gebracht, maar heb je al eens bekijken wat het je eigenlijk heeft opgeleverd? Je bent vast niet zo'n taaie, keiharde tante geworden als ik. Wat heeft het stil en teruggetrokken zijn je gebracht in het leven?
