"thuiswerkende" collega

Bergje65 schreef: ↑

03-08-2023 09:41

Ik denk dat alles dat jij schrijft mee speelt, een combinatie van factoren.

Toch wel slim, denk ik, om dat iets meer uit te dokteren. Het zijn namelijk best wel verschillende dingen en deels gaan ze misschien zelfs meer over jou dan over haar, deels is het misschien meer aan jullie leidinggevende dan aan jou om er iets van te zeggen.

Bergje65 schreef: ↑

03-08-2023 09:40

Ik denk dat ik inderdaad gluurde omdat het al langere tijd niet goed voelt. Zoals gezegd, onderbuik. Ik denk dat als ik gegluurd had en haar in coma had aangetroffen, niemand hier zou zijn gevallen over het feit dat ik gluurde.

Dan snap ik het ook wel beter. Maar zo stond het niet in de OP. Als je daarin had gezet dat het met deze collega al langere tijd niet helemaal lekker lijkt te gaan en dat je je zorgen maakte omdat je haar niet kon bereiken, had het ook wel anders gelezen vermoed ik.

Nu leek het wel heel erg 'controlerend'. Als ik thuiswerk, kijk ik ook wel eens het journaal tijdens de lunchpauze met m'n broodje op de bank. Als er dan een collega langskomt kan die ook wel denken 'lekker hard aan het werk, die Misspiglet'. Maar ja, op kantoor zit ik met dat broodje aan tafel in de kantine te kletsen met collega's.

Over dat dutje, ik heb dat ook weleens gedaan. Ik heb kleine kinderen en de afgelopen jaren zware nachten gehad. Drukke baan met veel deadlines, dus op rustigere dagen ging ik overdag even een uurtje bijtanken. Om het vol te kunnen houden.

Je zegt wel dat je het gluren niet goed praat, maar nu haal je weer je onderbuik erbij en 'wat als de collega in coma had gelegen, dan was niemand erover gevallen'. Ze krijgt een extra thuiswerkdag i.v.m. haar privésituatie, dan heb je toch geen onderbuikgevoel meer nodig om te weten dat het niet helemaal oké met haar gaat...? En in plaats van gluren had je het ook gewoon aan haar kunnen vragen. Ik vind, ondanks je uitleg, dat je echt persoonlijke grenzen over bent gegaan en ik had er wel werk van gemaakt als je dit bij mij of bij een van mijn teamleden had geflikt eerlijk gezegd. En ga je dan niet verschuilen achter 'bezorgdheid', want je kan me gewoon bellen, ik ben daarnaast ook nog gewoon werkzaam op kantoor... dit is excessief gedrag dat nog echt niet nodig was in deze fase van de 'situatie'.

Maar dat iets stalkerig en raar gedrag is, maakt jou als persoon nog niet stalkerig en raar hoor. Ik zou het gewoon gooien op een mindere keuze en door.

Verder maken die dutjes mij persoonlijk niks uit van collega's (of hoe ze hun werkdagen indelen). Maar ik ben het wel met je eens dat ik hier ook niet blij van zou worden: het is een belangrijke meeting, mevrouw is slecht bereikbaar (zeg maar gewoon niet eigenlijk) en dat zou voor mij al genoeg zijn om haar erop aan te spreken. Maar nee, ik zou niet met een stapel papieren onder mijn arm naar haar huis rijden haha.

Dat je face to face met elkaar dingen wil bespreken, snap ik helemaal. Maar ik snap niet waarom dat dan eergisteren met alle geweld bij haar thuis moest, terwijl jij de volgende dag best wel matter of fact brengt dat het jouw thuiswerkdag is en dat jullie het dus vandaag samen op kantoor bespreken. Dus als het vandaag wel op kantoor had gekund en dat nog oké is, (ik neem aan van wel, want jij bent even chill aan het forummen en zij staat te roken) dan snap ik al helemaal niet waar al die heisa voor nodig was om naar haar huis te rijden...

Ik snap wel dat velen zeggen dat je niet langs had moeten gaan en zeker niet had moeten gluren, maar volgens mij ben je gewoon bezorgd en voel je aan dat het niet goed gaat met je collega. Ik zou daarmee aan de slag gaan, en haar gaan vragen hoe het echt met haar gaat.

Ik heb niet alle reacties gelezen maar kan zien aan de eerste pagina en door TO te loepen dat men nogal eensgezind is dat TO fout zit. Ik denk hier zelf toch anders over, ik vind dat een thuiswerkdag een normale werkdag is en je dus bereikbaar bent tenzij anders overlegd en je collega's hiervan op de hoogte zijn. Thuis opzoeken had ik niet gedaan, maar wel tegen leidinggevende gezegd dat ik Truusje niet kan bereiken voor belangrijk overleg. Ik begrijp dat LG toen zelf heeft gezegd dat TO de papieren even langs kon brengen?

Ik ben wel benieuwd wat de collega heeft gezegd over het feit dat ze gemiste oproepen heeft gehad, een whatsappberichtje en papieren die door haar brievenbus zijn gekomen. Ze weet dus dat er iemand aan de deur is geweest.

Daar zal ze dan toch vast iets op gezegd hebben?

Zwakke uitleg, TO. Je weet dat ze een extra thuiswerkdag heeft ivm de thuissituatie. En toch komt jouw 'onderbuikgevoel".

Ik ga haar aanspreken op het feit dat ze onbereikbaar was en wat dat met mij deed.

Laat dat in godsnaam aan je manager over, dat ligt niet op jouw bord.

Ben je echt uit 1965? Dat zou ik dan zeer bijzonder vinden, vrouwen van mijn generatie handelen echt niet zo.

Aviendha schreef: ↑

03-08-2023 10:21

Ik heb niet alle reacties gelezen maar kan zien aan de eerste pagina en door TO te loepen dat men nogal eensgezind is dat TO fout zit. Ik denk hier zelf toch anders over, ik vind dat een thuiswerkdag een normale werkdag is en je dus bereikbaar bent tenzij anders overlegd en je collega's hiervan op de hoogte zijn. Thuis opzoeken had ik niet gedaan, maar wel tegen leidinggevende gezegd dat ik Truusje niet kan bereiken voor belangrijk overleg. Ik begrijp dat LG toen zelf heeft gezegd dat TO de papieren even langs kon brengen?

Iedereen zit fout, inclusief de LG

Ik hoop ook eigenlijk dat mensen durven te erkennen dat leidinggevenden mensen zijn en soms ook met domme ideeën komen. En dat je dan zelf ook even nadenkt over suggesties die zij doen en ook durft te zeggen dat het geen handig idee is om zomaar zonder toestemming vooraf te hebben gekregen bij iemand z'n huis langs te rijden (dat kan best als invasief worden ervaren, op het moment dat werk letterlijk op je stoep staat). In geval van leven of dood is dat een ander verhaal, maar dat is gelukkig bij een kantoorbaan niet de norm.

Eigenlijk vind ik dat de collega blijkbaar ook doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat jij bij haar thuis bent geweest voor werkbesprekingen ook een beetje zorgwekkend haha. Zeker als ik bedenk hoe woest ik zelf zou zijn geweest

Ben je echt uit 1965? Dat zou ik dan zeer bijzonder vinden, vrouwen van mijn generatie handelen echt niet zo.

Wat een onzin. In alle generaties heb je alle type mensen en collega’s.

Bergje65 schreef: ↑

03-08-2023 09:40

Ik denk dat ik inderdaad gluurde omdat het al langere tijd niet goed voelt. Zoals gezegd, onderbuik. Ik denk dat als ik gegluurd had en haar in coma had aangetroffen, niemand hier zou zijn gevallen over het feit dat ik gluurde.

Dat is toch een onwijze drogreden? Eerst een grens overschrijden en vervolgens dit willen goedpraten met “ja maar wat als..”. Je ziet dus niet werkelijk in dat dit fout gedrag is,jammer. Voor jou. Want dit zou je in de toekomst nog weleens problemen kunnen opleveren. Op basis van een gluur denk jij precies te weten hoe het zit met thuiswerkende collega en trek je allerlei conclusies.Echt niet verstandig hoe jij dit aanpakt.

Blijkbaar zijn al die thuiswerkers als de dood dat er iemand van/namens kantoor langs komt (of zelfs maar iets in de brievenbus doet) op de dagen dat zij thuis 'werken'. Want "privé".

Maar zo lang je het 'bedongen loon' ontvangt, zal de werknemer de 'bedongen arbeid' moeten verrichten - zie wetboek.

Waarom zou het vreemd zijn als degene (de werkgever) die betaalt voor de bedongen arbeid, ook op de één of andere manier controleert of die arbeid ook wordt geleverd?

En: waarom verwachten werknemers dat een werkgever altijd met ieder privé dingetje rekening houdt en bij het minste of geringste vrij geeft met behoud van loon, terwijl diezelfde werknemers kennelijk van mening zijn dat het een levensgrote inbreuk op hun privacy is als een collega voor de deur heeft gestaan en iets door de brievenbus doet (nadat je notabene tijdens afgesproken werktijden bij herhaling niet bereikbaar bent gebleken).

Bergje65 schreef: ↑

03-08-2023 09:40

Ik denk dat ik inderdaad gluurde omdat het al langere tijd niet goed voelt. Zoals gezegd, onderbuik. Ik denk dat als ik gegluurd had en haar in coma had aangetroffen, niemand hier zou zijn gevallen over het feit dat ik gluurde.

Het feit dat je ongevraagd bij een collega langskomt vind ik niet netjes.

Misschien wil die collega dat wel niet, omdat ze het gevoel heeft dat ze jou binnen moet laten, terwijl ze bijvoorbeeld:

- De voortuin niet heeft gedaan en deze onder het onkruid zit
- De ramen smerig zijn
- Ze in huispak en onopgemaakt achter de pc zit
- Ze misschien stiekem rookt en dit dus alleen thuis doet.... en ze niet wil dat collega's dit weten.

Dat je dan wel eens bij elkaar op de koffie bent geweest doet daar niets aan af, want dan kun je je daar op voorbereiden.

Gebruna schreef: ↑

03-08-2023 10:46

Blijkbaar zijn al die thuiswerkers als de dood dat er iemand van/namens kantoor langs komt (of zelfs maar iets in de brievenbus doet) op de dagen dat zij thuis 'werken'. Want "privé".

Maar zo lang je het 'bedongen loon' ontvangt, zal de werknemer de 'bedongen arbeid' moeten verrichten - zie wetboek.

Waarom zou het vreemd zijn als degene (de werkgever) die betaalt voor de bedongen arbeid, ook op de één of andere manier controleert of die arbeid ook wordt geleverd?

En: waarom verwachten werknemers dat een werkgever altijd met ieder privé dingetje rekening houdt en bij het minste of geringste vrij geeft met behoud van loon, terwijl diezelfde werknemers kennelijk van mening zijn dat het een levensgrote inbreuk op hun privacy is als een collega voor de deur heeft gestaan en iets door de brievenbus doet (nadat je notabene tijdens afgesproken werktijden bij herhaling niet bereikbaar bent gebleken).

Omdat er genoeg mensen zijn die niet houden van onverwacht bezoek. Of dat nou een collega is of iemand anders.

Gebruna schreef: ↑

03-08-2023 10:46

Blijkbaar zijn al die thuiswerkers als de dood dat er iemand van/namens kantoor langs komt (of zelfs maar iets in de brievenbus doet) op de dagen dat zij thuis 'werken'. Want "privé".

Maar zo lang je het 'bedongen loon' ontvangt, zal de werknemer de 'bedongen arbeid' moeten verrichten - zie wetboek.

Waarom zou het vreemd zijn als degene (de werkgever) die betaalt voor de bedongen arbeid, ook op de één of andere manier controleert of die arbeid ook wordt geleverd?

En: waarom verwachten werknemers dat een werkgever altijd met ieder privé dingetje rekening houdt en bij het minste of geringste vrij geeft met behoud van loon, terwijl diezelfde werknemers kennelijk van mening zijn dat het een levensgrote inbreuk op hun privacy is als een collega voor de deur heeft gestaan en iets door de brievenbus doet (nadat je notabene tijdens afgesproken werktijden bij herhaling niet bereikbaar bent gebleken).

Onder geen beding wil ik ongevraagd of onverwacht collega’s aan de deur.

Wel ben ik als fanatiek thuiswerker graag bereid me extra in te zetten, of dingen in de avonduren en weekenden te doen, als dat zo uitkomt.

Dat lijkt mij ruim voldoende qua uitruil.

YadaMada schreef: ↑

03-08-2023 10:58

Omdat er genoeg mensen zijn die niet houden van onverwacht bezoek. Of dat nou een collega is of iemand anders.

Jammer joh, als je thuis'werkt' moet je beschikbaar zijn voor je werkgever en kun je dus een bezoekje verwachten als je 'niet thuis' geeft als ze je nodig hebben. Dus zo onverwacht was dit bezoekje niet. Hooguit dat het niet de leidinggevende zelf was maar een collega.

Nogevendit schreef: ↑

03-08-2023 11:05

Jammer joh, als je thuis'werkt' moet je beschikbaar zijn voor je werkgever en kun je dus een bezoekje verwachten als je 'niet thuis' geeft als ze je nodig hebben. Dus zo onverwacht was dit bezoekje niet. Hooguit dat het niet de leidinggevende zelf was maar een collega.

Hoe doet men dat dan met werknemers die een uur reistijd hebben en niet in de buurt van anderen? Ook even langs rijden?

Wat een waanzin dat dit de enige oplossing was.

Gebruna schreef: ↑

03-08-2023 10:46

Blijkbaar zijn al die thuiswerkers als de dood dat er iemand van/namens kantoor langs komt (of zelfs maar iets in de brievenbus doet) op de dagen dat zij thuis 'werken'. Want "privé".

Maar zo lang je het 'bedongen loon' ontvangt, zal de werknemer de 'bedongen arbeid' moeten verrichten - zie wetboek.

Waarom zou het vreemd zijn als degene (de werkgever) die betaalt voor de bedongen arbeid, ook op de één of andere manier controleert of die arbeid ook wordt geleverd?

En: waarom verwachten werknemers dat een werkgever altijd met ieder privé dingetje rekening houdt en bij het minste of geringste vrij geeft met behoud van loon, terwijl diezelfde werknemers kennelijk van mening zijn dat het een levensgrote inbreuk op hun privacy is als een collega voor de deur heeft gestaan en iets door de brievenbus doet (nadat je notabene tijdens afgesproken werktijden bij herhaling niet bereikbaar bent gebleken).

Omdat er veel minder invasieve manieren zijn om een dergelijke 'controle' te houden. En ook minder invasieve manieren om een werknemer duidelijk te maken dat het niet oké is om onbereikbaar te zijn tijdens werktijden. Voor mij staat het buiten kijf dat je niet gaat liggen maffen als collega's je proberen te bereiken voor werk.

Je zou hierbij kunnen denken aan, oh ik weet niet hoor, gewoon met je werknemers praten?! En natuurlijk geeft kwaliteit van werk ook indicaties of werknemers hun arbeid goed leveren. Ik weet het niet hoor, misschien zeg ik hele gekke dingen en kun je als werkgever ook daadwerkelijk alleen je werknemer controleren door met eigen ogen te zien dat ze werken.

Maar dan hebben al die studies en onderzoeken en enquetes bij ons op de werkvloer ook weinig nut gehad, waaruit blijkt dat werknemers effectiever en blijer werken zonder micromanagement. Wanneer ze iets meer vrijheid en vertrouwen krijgen om hun eigen uren in te delen, in plaats van met nastress uit de ochtenfile op kantoor te komen, vervolgens die stress een uur lang weg staan te lullen bij het koffieapparaat en tig rookpauzes houden.

Door stressfactoren zoals opgelegde werktijden (je moet van zo en zo laat aanwezig zijn!) en filerijden weg te nemen is (in ieder geval bij ons) gebleken dat werknemers over het algemeen geen misbruik maken van dat vertrouwen, meer eigenaarschap over hun eigen werk gaan voelen en als pluspunt ook blijer zijn, omdat ze hun dagen beter naar persoonlijke behoefte in kunnen delen. Blijere werknemers zorgt ook voor algehele meer positieve stimulans, het spaart voor de werkgever kantoorkosten, autokosten etc uit, win-win. Op het moment dat je als werkgever letterlijk bij hun huisje op de stoep gaat staan om te controleren of ze wel werken, staat dat gelijk aan een motie van wantrouwen. Wat weer stress geeft, verminderd werkplezier... minder effectiviteit (want ze gaan zich druk maken over ongewenst bezoek aan huis etc). En ja, natuurlijk zijn er een paar rotte appels die het onderste uit de kan willen halen, maar die waren er ook gewoon toen we met z'n allen op kantoor werkten. Er zullen altijd mensen zijn die over de randjes proberen te vliegen.

Er moet naar mijn mening nog veel worden uitgezocht over echt effectief thuiswerken en het zijn wat dat betreft spannende tijden. Wel denk ik dat je heel terughoudend moet zijn als werkgever (onder alle omstandigheden) om de privésfeer van werknemers te betreden. Mensen moeten ook echt kunnen afschakelen van werk en als een werkgever gewoon inbreuk kan maken (ook al is dat alleen tijdens werktijden) op hun huisvrede, dan lukt dat niet meer. Ik wil persoonlijk geen herinnering van mijn baas in mijn woonkamer hebben. En gelukkig gaat mijn baas daar zelf ook heel voorzichtig mee om. Hij is een keer aan mijn deur geweest voor een semi noodgevalletje (er was iets bij hem kapot gegaan en ik woonde het dichtst bij), na 10x vragen of het oké was, hij heeft vantevoren een hele specifieke tijd afgestemd waarop hij langs zou komen, hield zich daar keurig aan, wilde ook niet binnenkomen. En bij mijn eigen teamleaden ben ik nog nooit aan de deur geweest. Ik vind dat huisbezoeken helemaal niet nodig zijn. Als iemand er echt de kantjes vanaf loopt, dan zie je dat wel op andere manieren terug. Daar hoef je niet voor naar hun huis te gaan om te controleren of ze ook daadwerkelijk achter hun laptopje zitten te tikken.

nitflex schreef: ↑

03-08-2023 11:06

Hoe doet men dat dan met werknemers die een uur reistijd hebben en niet in de buurt van anderen? Ook even langs rijden?

Wat een waanzin dat dit de enige oplossing was.

Geen idee, wellicht zal je idd je leidinggevende aan de deur krijgen als die het idee heeft dat er wat aan het snotje is.

Wij hadden ooit een collega die we gewoon niet te pakken kregen. Toen is op een bepaald moment het nummer gebeld van het eerste noodcontact. Dit was een familielid, want het ging om een alleenstaande man. Vaak zal dit een partner zijn. Dit familielid heeft toen ook geprobeerd contact te leggen. Niet gelukt. Dus toen toch met politie die kant op. Helaas had collega in de nacht in de slaap een infarct had gehad en was overleden.

Ik vind dit een prima protocol. Ook fijn dat hij door familie is “gevonden”.

Dit was wel een collega waarvan het hoogst ongebruikelijk was dat je hem niet te pakken kreeg. We waren er de hele dag druk mee (echt bezorgd). Niemand heeft overwogen om zomaar langs te gaan.

TO, volgens mij lees je, bewust of onbewust, over nogal wat vragen heen:

- Vind je het erger als iemand om 15:00 op de bank slaapt dan als iemand om 15:00 naar huis vertrekt en zo ja, waarom?

- Had je op veel verschillende tijden contact gezocht met je collega en was ze de hele dag al niet bereikbaar, of belde je om 14:55, sprak je direct in dat je langs zou komen en stond je om 15:05 op de stoep? Je OP leest als dat laatste, maar ik weet niet of ik dat juist lees.

- Is het project nu in de soep gelopen omdat je pas na anderhalve dag kon overleggen met je collega, of viel het wel mee? M.a.w. was die enorme urgentie die jij voelde wel zo terecht?

Lorem_Ipsum schreef: ↑

03-08-2023 11:24

Wij hadden ooit een collega die we gewoon niet te pakken kregen. Toen is op een bepaald moment het nummer gebeld van het eerste noodcontact. Dit was een familielid, want het ging om een alleenstaande man. Vaak zal dit een partner zijn. Dit familielid heeft toen ook geprobeerd contact te leggen. Niet gelukt. Dus toen toch met politie die kant op. Helaas had collega in de nacht in de slaap een infarct had gehad en was overleden.

Ik vind dit een prima protocol. Ook fijn dat hij door familie is “gevonden”.

Dit was wel een collega waarvan het hoogst ongebruikelijk was dat je hem niet te pakken kreeg. We waren er de hele dag druk mee (echt bezorgd). Niemand heeft overwogen om zomaar langs te gaan.

Bij ons wordt er in zo'n geval dus wel overwogen om langs te gaan. Er is al eens een collega totaal in de kreukels gevonden ivm mentale problemen en de partner was niet te bereiken. Fysieke kreukels zullen we maar zeggen. Als ik niet te bereiken ben en mn collega staat op de stoep zou ik dit niet als bijzonder invasief ervaren, omdat het ook nooit voorkomt dus er is zeker wat aan de hand dan. Maar ik snap wel dat iedereen zich hier anders over voelt.

Sowieso had de leidinggevende toch gezegd dat TO de stukken langs kon brengen, en niet dat ze ze bij collega aan de keukentafel moest bespreken? Dat laatste had TO er volgens mij zelf bij bedacht en vind ik echt nog wel weer iets anders dan even snel in de bus of aan de deur iets afgeven. (Al vind ik ook nog steeds dat je alleen iets afgeeft als de ander daar weet van heeft)

Aviendha schreef: ↑

03-08-2023 11:58

Bij ons wordt er in zo'n geval dus wel overwogen om langs te gaan. Er is al eens een collega totaal in de kreukels gevonden ivm mentale problemen en de partner was niet te bereiken. Fysieke kreukels zullen we maar zeggen. Als ik niet te bereiken ben en mn collega staat op de stoep zou ik dit niet als bijzonder invasief ervaren, omdat het ook nooit voorkomt dus er is zeker wat aan de hand dan. Maar ik snap wel dat iedereen zich hier anders over voelt.

Vind het ook weer wat anders als iemand vanaf het begin van de dag van de wereld lijkt te zijn verdwenen en niemand überhaupt een teken van leven heeft gehad, dan als iemand gedurende de dag een tijd niet bereikbaar is. In dat eerste geval vind ik het niet gek dat je je afvraagt of er iets is gebeurd.