Werk & Studie
alle pijlers
vereenzamen door mijn werk?
donderdag 24 juli 2008 om 09:52
Hallo,
Misschien kunnen jullie hier helemaal niets mee, maar ik moet even van me afpraten. Ik keek net naar buiten, zag het mooie weer en ben compleet geknakt..
Ik werk onregelmatig in de gehandicaptenzorg met laag niveau. T is een leuke fulltimebaan maar eigenlijk soms best zwaar. Niet alleen fysiek maar ook emotioneel.
Daarbij komt dat er in de zomer extra gewerkt wordt en zeker niet te vergeten in de weekenden. Vandaag is mijn vrije dag dus eigenlijk mijn weekend. Maar echt iedereen is werken of op vakantie. En in de weekenden zijn de meeste van mijn vrienden vrij en gaan b.v. naar het strand, stappen etc etc.
Ik voel me net als vandaag dan zo alleen... Ik wil er ook op uit, leuke dingen doen! Maar strand of dagje efteling ofzo is dan toch niet zo geweldig in je eentje... Mijn vriend zou eigenlijk vrij nemen vandaag maar kon op t laatste moment niet. Hij werkt regelmatig. In de weekenden is hij bijna altijd weg naar zijn sportclubs en daarna natuurlijk met zijn vrienden wat drinken. Ik ben immers toch werken daar hoeft hij niet voor thuis te gaan zitten. In een laatste ruzie zei hij tegen me dat ik maar hobby's moest gaan zoeken. Ligt het aan mij dat ik me zo vaak eenzaam voel? Als ik vrij ben zit ik eigenlijk altijd alleen? Herkent iemand dit? Ik weet wel dat als ik dit niet weet te doorbreken dat ik er zelf aan onderdoor ga terwijl het werk ook zo positief is. Maar ik heb gewoon bijna niets meer dan mijn werk en dat stemt me heel verdrietig.....
m0i
Misschien kunnen jullie hier helemaal niets mee, maar ik moet even van me afpraten. Ik keek net naar buiten, zag het mooie weer en ben compleet geknakt..
Ik werk onregelmatig in de gehandicaptenzorg met laag niveau. T is een leuke fulltimebaan maar eigenlijk soms best zwaar. Niet alleen fysiek maar ook emotioneel.
Daarbij komt dat er in de zomer extra gewerkt wordt en zeker niet te vergeten in de weekenden. Vandaag is mijn vrije dag dus eigenlijk mijn weekend. Maar echt iedereen is werken of op vakantie. En in de weekenden zijn de meeste van mijn vrienden vrij en gaan b.v. naar het strand, stappen etc etc.
Ik voel me net als vandaag dan zo alleen... Ik wil er ook op uit, leuke dingen doen! Maar strand of dagje efteling ofzo is dan toch niet zo geweldig in je eentje... Mijn vriend zou eigenlijk vrij nemen vandaag maar kon op t laatste moment niet. Hij werkt regelmatig. In de weekenden is hij bijna altijd weg naar zijn sportclubs en daarna natuurlijk met zijn vrienden wat drinken. Ik ben immers toch werken daar hoeft hij niet voor thuis te gaan zitten. In een laatste ruzie zei hij tegen me dat ik maar hobby's moest gaan zoeken. Ligt het aan mij dat ik me zo vaak eenzaam voel? Als ik vrij ben zit ik eigenlijk altijd alleen? Herkent iemand dit? Ik weet wel dat als ik dit niet weet te doorbreken dat ik er zelf aan onderdoor ga terwijl het werk ook zo positief is. Maar ik heb gewoon bijna niets meer dan mijn werk en dat stemt me heel verdrietig.....
m0i
donderdag 24 juli 2008 om 10:07
Het klinkt mij in de oren alsof je het verkeerde beroep gekozen hebt. Je weet toch als je voor de zorg kiest jij vaak werkt als anderen vrij zijn , onregelmatige werktijden horen er bij..
Ook is de zorg een branche waar de werkdruk erg hoog is en je zegt het al zelf: fysiek en emotioneel zwaar.
Misschien tijd om een andere baan te zoeken?
Minder uren werken?
Omscholing naar iets anders?
Ook is de zorg een branche waar de werkdruk erg hoog is en je zegt het al zelf: fysiek en emotioneel zwaar.
Misschien tijd om een andere baan te zoeken?
Minder uren werken?
Omscholing naar iets anders?
donderdag 24 juli 2008 om 10:16
donderdag 24 juli 2008 om 10:16
Ik wist t idd van te voren en eigenlijk is dit ook pas sinds een tijdje dat ik t moeilijk vind. T werk zelf is verder heerlijk, kan ontzettend genieten als ze een keer plezier hebben ofzo.
Heb idd ook aan omscholing gedacht, maar ik zou echt niet weten wat dan. Eigenlijk vanaf jongs af aan werd er aan genomen dat ik de zorg in zou gaan. Vind t ook heerlijk om te zorgen. Minder uren werken kan helaas niet ivm financien (zorg betaald immers niet geweldig) en omdat ik eerste verantw ben over deel van de clienten daar zit een minium aan uren aan vast. Andere banen zijn er niet zo heel veel in ieder geval niet hier in de buurt. Ik heb nog geen auto omdat ik een epilepsiepatient ben en nog geen jaar aanvalsvrij ben.
Bij omscholing moet je volgens mij ook deels stoppen met werken en ik heb wel een huisje wat ik moet betalen.
t is allemaal niet echt gemakkelijk. Weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen :(
Heb idd ook aan omscholing gedacht, maar ik zou echt niet weten wat dan. Eigenlijk vanaf jongs af aan werd er aan genomen dat ik de zorg in zou gaan. Vind t ook heerlijk om te zorgen. Minder uren werken kan helaas niet ivm financien (zorg betaald immers niet geweldig) en omdat ik eerste verantw ben over deel van de clienten daar zit een minium aan uren aan vast. Andere banen zijn er niet zo heel veel in ieder geval niet hier in de buurt. Ik heb nog geen auto omdat ik een epilepsiepatient ben en nog geen jaar aanvalsvrij ben.
Bij omscholing moet je volgens mij ook deels stoppen met werken en ik heb wel een huisje wat ik moet betalen.
t is allemaal niet echt gemakkelijk. Weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen :(
donderdag 24 juli 2008 om 10:18
Heel herkenbaar hoor Moi, werkte in precies hetzelfde werkveld/beroep als jij. Inderdaad, het werk is leuk, soms is zelfs in het weekend werken leuk, maar doordeweeks, als je alleen thuis bent en iedereen werkt, blgh...
Ik had wel het geluk dat vriendinnen van mijn opleiding ook onregelmatig werkten, en het dus voorkwam dat we samen vrij waren. Heerlijk, konden we lekker naar de sauna/winkelen o.i.d. doordeweeks en het dus heerlijk rustig is. Dat waren voor mij dan weer de voordelen.
Maar toen ik in mijn zwangerschap weer regelmatig ging werken genoot ik daar met volle teugen van! Jeetje, ik zag vriend weer gewoon heel het weekend
Heb dus toen de overstap gemaakt naar weer regelmatig werken op een dagverblijf met clienten met moeilijk verstaanbaar gedrag en dat beviel me goed. Inmiddels is mijn zoontje 5,5 maand en ben ik gestopt met werken dus is mijn situatie nu weer totaal anders.
Wilde eigenlijk alleen aangeven dat je post heel herkenbaar is! Voor mij lag de oplossing dus in afspreken met vriendinnen die ook onregelmatig werkten, en uiteindelijk dus toch weer regelmatig. Als jij nu ongelukkig wordt van het onregelmatig werken zou ik toch rond kijken naar iets anders. Echt, ook regelmatige banen zijn er die ook leuk zijn. Het is vaak alleen zoeken. Want je zo eenzaam voelen is echt niet leuk, kan je je werk nog zo leuk vinden, je leeft niet om te werken toch?
Ik had wel het geluk dat vriendinnen van mijn opleiding ook onregelmatig werkten, en het dus voorkwam dat we samen vrij waren. Heerlijk, konden we lekker naar de sauna/winkelen o.i.d. doordeweeks en het dus heerlijk rustig is. Dat waren voor mij dan weer de voordelen.
Maar toen ik in mijn zwangerschap weer regelmatig ging werken genoot ik daar met volle teugen van! Jeetje, ik zag vriend weer gewoon heel het weekend
Heb dus toen de overstap gemaakt naar weer regelmatig werken op een dagverblijf met clienten met moeilijk verstaanbaar gedrag en dat beviel me goed. Inmiddels is mijn zoontje 5,5 maand en ben ik gestopt met werken dus is mijn situatie nu weer totaal anders. Wilde eigenlijk alleen aangeven dat je post heel herkenbaar is! Voor mij lag de oplossing dus in afspreken met vriendinnen die ook onregelmatig werkten, en uiteindelijk dus toch weer regelmatig. Als jij nu ongelukkig wordt van het onregelmatig werken zou ik toch rond kijken naar iets anders. Echt, ook regelmatige banen zijn er die ook leuk zijn. Het is vaak alleen zoeken. Want je zo eenzaam voelen is echt niet leuk, kan je je werk nog zo leuk vinden, je leeft niet om te werken toch?
donderdag 24 juli 2008 om 10:28
ik zit zelf ook in de zorg en werk ook als zorgcoordinator waardoor ik inderdaad de eindverantwoordelijke ben voor een aantal bewoners.
Ik herken het ergens wel. Ik vind het ook jammer dat ik niet altijd kan afspreken en mijn vriendje niet altijd zie in het weekend. Hij gaat ook vaak weg als ik werken ben en dat vind ik helemaal niet erg. Hij hoeft niet voor mij thuis te blijven. Ik kan me overigens niet voorstellen dat jullie geen avond in de week samenhebben. Wij gebruiken die avonden om iets gezelligs samen te doen. Bijvoorbeeld lekker samen op de bank onze favoriete serie kijken
Ik heb wel mijn vaste vrije avond in de week en tijdens die avond ga ik sporten. Verder ga ik op mijn vrije dagen vaak lekker ergens heen (in mijn eentje) al is het maar even naar een winkelcentrumpje hier in de buurt. Omdat ik ik verhuisd ben heb ik niet heelveel vrienden hier in de buurt maar je kunt ook met mensen kletsen op msn (ben je toch niet helemaal alleen).
Niets hebben buiten je werk is niet gezond, zeker niet in onze functies. Je moet een uitlaatklep hebben. Kijk eens of je niet kunt gaan sporten of iets in die trant. Dan voel je je minder eenzaam en doorbreek je de cirkel waar je nu inzit
Ik herken het ergens wel. Ik vind het ook jammer dat ik niet altijd kan afspreken en mijn vriendje niet altijd zie in het weekend. Hij gaat ook vaak weg als ik werken ben en dat vind ik helemaal niet erg. Hij hoeft niet voor mij thuis te blijven. Ik kan me overigens niet voorstellen dat jullie geen avond in de week samenhebben. Wij gebruiken die avonden om iets gezelligs samen te doen. Bijvoorbeeld lekker samen op de bank onze favoriete serie kijken
Ik heb wel mijn vaste vrije avond in de week en tijdens die avond ga ik sporten. Verder ga ik op mijn vrije dagen vaak lekker ergens heen (in mijn eentje) al is het maar even naar een winkelcentrumpje hier in de buurt. Omdat ik ik verhuisd ben heb ik niet heelveel vrienden hier in de buurt maar je kunt ook met mensen kletsen op msn (ben je toch niet helemaal alleen).
Niets hebben buiten je werk is niet gezond, zeker niet in onze functies. Je moet een uitlaatklep hebben. Kijk eens of je niet kunt gaan sporten of iets in die trant. Dan voel je je minder eenzaam en doorbreek je de cirkel waar je nu inzit
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
donderdag 24 juli 2008 om 10:29
Kut he die onregelmatige uren, ik werk in de horeca en herken je probleem. Heb gelukkig wel vaste dagen maar ik werk ieder weekend. Mijn weekend valt dus altijd op dinsdag/woensdag en dan is verder dus bijna iedereen aan het werk. Eigenlijk kan ik je niet zo goed vertellen hoe je dit op moet lossen, ik loop al jaren tegen het probleem aan en het heeft ook erg veel invloed gehad op mijn relaties. Ben nu dan ook vrijgezel en merk dat het zelfs met daten al een probleem geeft.
Maar ik moet wel zeggen dat ik steeds makkelijker dingen alleen ga ondernemen, dagje Amsterdam, naar het strand, terrasje pakken. Of zoals vorig jaar heb ik een cursus kunstgeschiedenis gedaan, gewoon omdat ik dat interessant vond, een aantal weken iedere woensdagavond.
Dus misschien moet je inderdaad toch gewoon ook dingen alleen gaan doen, een cursus ofzo gaan volgen en goed je oren openhouden wanneer er vrienden van je vakantie opgenomen hebben. Ik schrijf het vaak zelfs in mijn agenda als ik bij toeval hoor dat iemand ergens een weekje vrij heeft genomen, tegen die tijd bel ik ze dan eens op of we wat zullen gaan ondernemen.
Maar ik moet wel zeggen dat ik steeds makkelijker dingen alleen ga ondernemen, dagje Amsterdam, naar het strand, terrasje pakken. Of zoals vorig jaar heb ik een cursus kunstgeschiedenis gedaan, gewoon omdat ik dat interessant vond, een aantal weken iedere woensdagavond.
Dus misschien moet je inderdaad toch gewoon ook dingen alleen gaan doen, een cursus ofzo gaan volgen en goed je oren openhouden wanneer er vrienden van je vakantie opgenomen hebben. Ik schrijf het vaak zelfs in mijn agenda als ik bij toeval hoor dat iemand ergens een weekje vrij heeft genomen, tegen die tijd bel ik ze dan eens op of we wat zullen gaan ondernemen.
donderdag 24 juli 2008 om 10:33
Het probleem is een beetje dat ik zit met vervoer. Dus valt ambulant al vrij snel af.. ik zit in de regio noord-brabant. En ik kijk regelmatig op de website brabantzorg.net enzo. Maar als er al een vacature tussen staat dan zijn de reacties zo groot dat t heel moeilijk is om er tussen te komen. Wat dus ook nog niet gelukt is. Ik heb zelf in Utrecht gestudeerd dus die vriendinnen van toen zie ik helaas nog sporadisch en we werken allemaal langs elkaar t is al een crime om 1x per 2 maanden samen te komen.
Ik ga door de weeks weleens wat met een collega doen. Zij zit ook beetje met het zelfde als ik. Maar t team is klein dus we werken heel vaak ook langs elkaar.
Ik heb het al vaak geprobeerd uit te leggen aan mijn vriend maar hij snapt t gewoon niet. Hij vind dat ik te negatief doe. Wat misschien ook wel zo is. Nou is het gevoel alleen maar erger geworden sinds er een ongeluk gebeurd is op mijn werk. Er is een paar weken terug een client overleden en zijn moeder probeert mij de schuld in de schoenen te schuiven. Wat overigens niet gaat lukken, inspectie is erbij geweest en alles. Ik heb goed gehandeld. (gelukkig) En t is natuurlijk verschrikkelijk voor die moeder, zou t heel graag ongedaan maken. Maar dat gaat natuurlijk niet. Alleen komt er beetje qua gevoel voor mij ook nog bovenop dat ik zo hard mn best doe en dan ook nog dat krijg. Of klinkt dat heel egoistisch? T is overigens niet dat ik moeite heb met de dood, dat gebeurd vaker alleen de situatie erom heen was indrukwekkend.
En dan krijg je nog meer twijfels op twijfels.
Beetje warrig verhaal i know sorry.
Ik ga door de weeks weleens wat met een collega doen. Zij zit ook beetje met het zelfde als ik. Maar t team is klein dus we werken heel vaak ook langs elkaar.
Ik heb het al vaak geprobeerd uit te leggen aan mijn vriend maar hij snapt t gewoon niet. Hij vind dat ik te negatief doe. Wat misschien ook wel zo is. Nou is het gevoel alleen maar erger geworden sinds er een ongeluk gebeurd is op mijn werk. Er is een paar weken terug een client overleden en zijn moeder probeert mij de schuld in de schoenen te schuiven. Wat overigens niet gaat lukken, inspectie is erbij geweest en alles. Ik heb goed gehandeld. (gelukkig) En t is natuurlijk verschrikkelijk voor die moeder, zou t heel graag ongedaan maken. Maar dat gaat natuurlijk niet. Alleen komt er beetje qua gevoel voor mij ook nog bovenop dat ik zo hard mn best doe en dan ook nog dat krijg. Of klinkt dat heel egoistisch? T is overigens niet dat ik moeite heb met de dood, dat gebeurd vaker alleen de situatie erom heen was indrukwekkend.
En dan krijg je nog meer twijfels op twijfels.
Beetje warrig verhaal i know sorry.
donderdag 24 juli 2008 om 10:39
wil overigens ook niet dat hij thuis gaat zitten hoor das namelijk niet gezond 
een vaste avond afspreken kan en wil hij niet. hij traint 3x per week en heeft op zondag wedstrijd. daarbij komt dat hij graag aan watersport tussendoor doet. ik heb idd wel een voorkeursavond vrij, maar dan komen er heel veel dingen vaak tussendoor. bezoek aan zijn moeder, overwerk van hem (hij heeft eigen bedrijfje) dus een vaste avond afspreken wil hij niet omdat hij weet dat hij dan mij niet wil teleurstellen als t keertje niet lukt.
ben wel blij te horen dat meer mensen tegen dit probleem aanlopen. hoor dit namelijk niet zo vaak. meeste mensen vinden t wel fijn.
een vaste avond afspreken kan en wil hij niet. hij traint 3x per week en heeft op zondag wedstrijd. daarbij komt dat hij graag aan watersport tussendoor doet. ik heb idd wel een voorkeursavond vrij, maar dan komen er heel veel dingen vaak tussendoor. bezoek aan zijn moeder, overwerk van hem (hij heeft eigen bedrijfje) dus een vaste avond afspreken wil hij niet omdat hij weet dat hij dan mij niet wil teleurstellen als t keertje niet lukt.
ben wel blij te horen dat meer mensen tegen dit probleem aanlopen. hoor dit namelijk niet zo vaak. meeste mensen vinden t wel fijn.
donderdag 24 juli 2008 om 10:57
ik moet eerlijk bekennen dat ik het zo af en toe ook wel lekker vind hoor het onregelmatig werken maar ik begrijp jouw heel goed. Ik kan ook wel balen als ik verjaardag moet missen. Hebben jullie overigens geen voorkeurlijsten waar je je voorkeuren voor vrije dagen in kunt zetten. Dan mis je in ieder geval de leuke dingen niet meer
ik snap dat je door een voorval wat jij hebt meegemaakt neigt naar een andere baan. Maar houdt je voor ogen dat je goed gehandeld hebt. Familie zal je altijd dingen kwalijk nemen. Geloof me ik maak het persoonlijk mee en je wordt er moe, boos en af en toe gefrustreerd van. Het is vaak niet eens met de slechte intentie, ze willen eigenlijk toch het liefst het heft in handen hebben maar dat kan niet meer. Misschien moet je weer gewoon meer gaan genieten van de kleine leuke dingen op de werkvloer. Door zulke situaties worden deze vaak vergeten.
ik snap dat je door een voorval wat jij hebt meegemaakt neigt naar een andere baan. Maar houdt je voor ogen dat je goed gehandeld hebt. Familie zal je altijd dingen kwalijk nemen. Geloof me ik maak het persoonlijk mee en je wordt er moe, boos en af en toe gefrustreerd van. Het is vaak niet eens met de slechte intentie, ze willen eigenlijk toch het liefst het heft in handen hebben maar dat kan niet meer. Misschien moet je weer gewoon meer gaan genieten van de kleine leuke dingen op de werkvloer. Door zulke situaties worden deze vaak vergeten.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
donderdag 24 juli 2008 om 11:13
Ik werk ook in de zorg en baal ook weleens van die onregelmatige uren. Aan de andere kant zou ik voor geen goud regelmatig willen werken, ik vind het juist wel lekker om uit te kunnen slapen enzo. Ik werk om het weekend en meestal is mijn vrije weekend helemaal volgeplant met afspraken omdat al mijn vriendinnen en mijn man wel regelmatig werken. Ik ga er tegenwoordig ook vaker alleen op uit en ik moet zeggen dat ik dat ook best wel lekker vind. Verder spreek ik vaak 's avonds af met vriendinnen als dat kan. Vandaag ben ik ook vrij en iedereen is op vakantie of aan het werk, ik ga zo lekker in de zon zitten met een boekje erbij en dan vliegt de tijd om, heerlijk!!
Wat er op je werk gebeurt is, is natuurlijk ontzettend vervelend en moeilijk. Ik kan me goed voorstellen dat je daardoor nog meer gaat twijfelen en nee dat vind ik niet egoïstisch, eerder logisch. Probeer de leuke kanten van je werk niet uit het oog te verliezen en geniet daar ook van. En als het echt niet meer gaat dan zul je toch moeten proberen iets anders te vinden. Hebben ze binnen jou instelling geen dagopvang? Dat is regelmatig werk, misschien dat je dat eens kan proberen.
Wat er op je werk gebeurt is, is natuurlijk ontzettend vervelend en moeilijk. Ik kan me goed voorstellen dat je daardoor nog meer gaat twijfelen en nee dat vind ik niet egoïstisch, eerder logisch. Probeer de leuke kanten van je werk niet uit het oog te verliezen en geniet daar ook van. En als het echt niet meer gaat dan zul je toch moeten proberen iets anders te vinden. Hebben ze binnen jou instelling geen dagopvang? Dat is regelmatig werk, misschien dat je dat eens kan proberen.
