Werk & Studie
alle pijlers
Weer/ nog steeds overspannen
zaterdag 31 oktober 2020 om 01:13
Vorig jaar kreeg ik als docent met meerdere jaren ervaring te maken met chronische fysieke klachten waardoor ik uitviel. Ik heb 4 maanden thuis gezeten voor ik zou reintegreren, maar Corona gooide roet in het eten. Toen de lockdown eindelijk wat milder werd was het schooljaar alweer voorbij en had ik geen les meer gedraaid.
Ik wilde zo graag weer aan de slag dat ik mezelf aanpraatte dat ik het kon. Ik miste de leerlingen, het contact. Ik vond een baan op een innovatieve school 1.5 uur van me vandaan, want hun visie sprak me erg aan. Ik was vanaf dag 1 dol op mijn klasjes en had een fijne klik met ze.
Maar met collega's liep het stroef. Ik stond om 5 uur op en alle energie ging naar mijn lessen en mentoraat. Daar deed ik het voor. Maar geestelijk ging ik steeds meer in mijn eigen bubbel zitten, ik vergat soms zelfs goedemorgen te zeggen in de lerarenkamer. Ik was doodop na zelfs acht uur slaap,mijn klachten kwamen terug, ik werd vergeetachtig. Na een vervelend gesprek met leiding kwam ik er achter dat ik gewoon op ben. Ik moet beiden naar behoren kunnen doen, niet alleen met de kinderen. Dat is logisch,maar de afstand , het slaaptekort (omdat we een kleine school zijn MOET ik er altijd om 8 uur zijn en om 5 vertrekken) en het vele overwerk thuis heeft me uitgeput. Ik ben grote scholen gewend waar docentschap mijn hoofdtaak is en waar je vooral samenwerkt binnen een sectie.
En ik heb nu extreem veel hooi op een vork genomen die al krakkemikkig was, en die beter wat langer had kunnen helen. Nu kom ik bot, nerveus en gestresst over terwijl ik dat niet wil, en loop ik weer in het ziekenhuis voor mijn klachten.
Mijn lessen en contact met kinderen gaan juist wel goed, ik heb veel op film terug kunnen zien en ben trots. Maar binnen het team ben ik aan het aanmodderen. Er is geen klik, men houdt geen rekening met mijn ziekzijn.
Ik ga maandag naar de bedrijfsarts maar voel me schuldig. Ik dacht echt dat ik het aankon maar heb nu weer een werkgever teleurgesteld.
Ik wilde zo graag weer aan de slag dat ik mezelf aanpraatte dat ik het kon. Ik miste de leerlingen, het contact. Ik vond een baan op een innovatieve school 1.5 uur van me vandaan, want hun visie sprak me erg aan. Ik was vanaf dag 1 dol op mijn klasjes en had een fijne klik met ze.
Maar met collega's liep het stroef. Ik stond om 5 uur op en alle energie ging naar mijn lessen en mentoraat. Daar deed ik het voor. Maar geestelijk ging ik steeds meer in mijn eigen bubbel zitten, ik vergat soms zelfs goedemorgen te zeggen in de lerarenkamer. Ik was doodop na zelfs acht uur slaap,mijn klachten kwamen terug, ik werd vergeetachtig. Na een vervelend gesprek met leiding kwam ik er achter dat ik gewoon op ben. Ik moet beiden naar behoren kunnen doen, niet alleen met de kinderen. Dat is logisch,maar de afstand , het slaaptekort (omdat we een kleine school zijn MOET ik er altijd om 8 uur zijn en om 5 vertrekken) en het vele overwerk thuis heeft me uitgeput. Ik ben grote scholen gewend waar docentschap mijn hoofdtaak is en waar je vooral samenwerkt binnen een sectie.
En ik heb nu extreem veel hooi op een vork genomen die al krakkemikkig was, en die beter wat langer had kunnen helen. Nu kom ik bot, nerveus en gestresst over terwijl ik dat niet wil, en loop ik weer in het ziekenhuis voor mijn klachten.
Mijn lessen en contact met kinderen gaan juist wel goed, ik heb veel op film terug kunnen zien en ben trots. Maar binnen het team ben ik aan het aanmodderen. Er is geen klik, men houdt geen rekening met mijn ziekzijn.
Ik ga maandag naar de bedrijfsarts maar voel me schuldig. Ik dacht echt dat ik het aankon maar heb nu weer een werkgever teleurgesteld.
dinsdag 10 november 2020 om 12:13
Ik heb net de BA gebeld, vond het geen fijne man. Komt denk ik omdat mijn leidinggevende vertelde hoe slecht ze de samenwerking vond gaan maar er niet bij vermeldde dat ik ziek was en extreem lange dagen draaide. Hij snapte ook niet waarom ik zo ver van huis ben gaan werken (belofte tweede vak).
Ik ga nu enkele weken thuis zitten en dan langzaam reintegreren tot ik werk dichtbij huis heb gevonden. Het feit dat leidinggevende heeft gedaan alsof ik gezond ben bij de BA ondanks dat ik zat bewijs heb van mijn ziekenhuisafspraken en zij die ook gezien heeft is alleen funest voor de arbeidsrelatie. In haar ogen was dit alles een smoes lijkt het wel
Ik ga nu enkele weken thuis zitten en dan langzaam reintegreren tot ik werk dichtbij huis heb gevonden. Het feit dat leidinggevende heeft gedaan alsof ik gezond ben bij de BA ondanks dat ik zat bewijs heb van mijn ziekenhuisafspraken en zij die ook gezien heeft is alleen funest voor de arbeidsrelatie. In haar ogen was dit alles een smoes lijkt het wel
dinsdag 10 november 2020 om 12:33
dinsdag 10 november 2020 om 12:37
Dit is wat hij letterlijk gezegd heeft, dat zij niks over ziekte zei maar alleen dat de samenwerking niet liep. In het gesprek die vrijdag is ze ook tegen me uitgevallen en heeft rare dingen gezegd. Ook daarvoor leek ze me steeds niet te geloven, ik heb echt afspraakbevestigingen moeten laten zien terwijl dat prive is.
dinsdag 10 november 2020 om 13:44
Pauzewacht klinkt al weer heel anders dan lunchen met de leerlingen. Zal mijn gebrek aan kennis van de sector zijn, maar ik zag je ongeveer elke dag giechelend aan een tafel met 6 pubermeisjes je broodje eten ofzo. Lekker gezellig.Black_Phillip schreef: ↑10-11-2020 11:55Huh,ik ben geen man he. En ik heb pauzewacht de meeste dagen, wat ik dus fijner vind dan de intriges in de lerarenkamer. Op deze school dan. Op mijn vorige school heb ik veel vriendinnen gemaakt.
Dat je geen zin hebt in onderlinge intriges snap ik wel.
dinsdag 10 november 2020 om 13:49
Nee nee, maar ik maakte wel liever een praatje met leerlingen dan naar het gekibbel te luisteren.ldp schreef: ↑10-11-2020 13:44Pauzewacht klinkt al weer heel anders dan lunchen met de leerlingen. Zal mijn gebrek aan kennis van de sector zijn, maar ik zag je ongeveer elke dag giechelend aan een tafel met 6 pubermeisjes je broodje eten ofzo. Lekker gezellig.
Dat je geen zin hebt in onderlinge intriges snap ik wel.
dinsdag 10 november 2020 om 14:05
Je bent geen leugenaar of een aansteller, maar volgens mij zijn jullie het wel eens dat je op deze school niet op de juiste plek zit.Black_Phillip schreef: ↑10-11-2020 12:39Ik probeer echt voor mezelf te zorgen maar ben hier gewoon misselijk van nu. Het feit dat ik word neergezet als een leugenaar die ongeschikt is om in een team te werken. Bah.
Ik ga vandaag maar even bijslapen.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 10 november 2020 om 15:14
Ik zou er geen energie in steken dat mensen zich niet gedragen zoals jij van ze verwacht of zoals jij het zelf zou aanpakken, als je in hun schoenen zou staan. Ook het raden van motieven of het construeren van hun overwegingen is helemaal niet nuttig, denk ik. Jij hebt die puf hard nodig om zelf beter en sterker te worden en in balans te komen.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 10 november 2020 om 15:23
Daar heb je helemaal gelijk in, mijn vriend zei net hetzelfde; zij verdient geen enkele energie meer.makreel schreef: ↑10-11-2020 15:14Ik zou er geen energie in steken dat mensen zich niet gedragen zoals jij van ze verwacht of zoals jij het zelf zou aanpakken, als je in hun schoenen zou staan. Ook het raden van motieven of het construeren van hun overwegingen is helemaal niet nuttig, denk ik. Jij hebt die puf hard nodig om zelf beter en sterker te worden en in balans te komen.
dinsdag 10 november 2020 om 19:14
Ik heb nog even wat pagina's terug gelezen en ik las hoe je leidinggevende met je omgaat. Alsjeblieft, stop hiermee, dit gaat niet goed, dit past gewoon niet bij je.
Als ik lees dat een school zich als "innovatief" presenteert krijg ik zelf al een gevoel van "okay, maar niet voor mij".
Je hebt een grote kans dat je daar de typische "onderwijsbeesten" treft die allemaal vinden dat ze op een verheven manier met onderwijs bezig zijn, dat ze beter zijn dan anderen.
En wie weet is dat soms zo, maar vaak ook niet. Vaak blijken die innovatieve ontwerpen na verloop van tijd toch niet zo werkbaar als verwacht.
Ik persoonlijk trek de onderwijsbeesten niet, mensen die heus, heus, heus heel gedreven en productief zijn, maar voor mezelf sprekend: ik pas daar totaal niet tussen omdat al dat geetaleerde zelfvertrouwen veroorzaakt dat ik me weg laat vagen door deze Leeuwen. Ze verslinden me met huid en haar.
Mijn talenten floreren in een team met gezellige, menselijke mensen die zichzelf en het onderwijs ook soms met een knipoog beschouwen. Mijn collega's en ik zijn net zo goed getalenteerde keiharde werkers, maar af en toe blunderen mag. Docenten die door ziekte of teveel druk uitvallen worden na verloop van tijd weer met een warm welkom binnengehaald. Wanneer iemand uitvalt heeft ook het team ergens gefaald, zo wordt dat terecht gezien.
Herken je hier iets in TO, zou zo'n omgeving niet veel prettiger voor je zijn?
Je bent echt overspannen, ik voel je wanhoop en machteloosheid in wat je schrijft.
Ga alsjeblieft niet meer terug naar die school, hoezeer je je ook verantwoordelijk voelt voor "je" kinderen. Daar wordt echt wel een oplossing voor gevonden.
En als je weer gaat solliciteren als je gezond bent (maar neem verdorie de tijd, je hebt rust nodig, vooral ook in je hoofd!): vertel heel eerlijk in wat voor werkklimaat jij je prettig voelt. En als dat niet geboden wordt: ga daar dan vooral niet aan het werk en zoek verder.
Als ik lees dat een school zich als "innovatief" presenteert krijg ik zelf al een gevoel van "okay, maar niet voor mij".
Je hebt een grote kans dat je daar de typische "onderwijsbeesten" treft die allemaal vinden dat ze op een verheven manier met onderwijs bezig zijn, dat ze beter zijn dan anderen.
En wie weet is dat soms zo, maar vaak ook niet. Vaak blijken die innovatieve ontwerpen na verloop van tijd toch niet zo werkbaar als verwacht.
Ik persoonlijk trek de onderwijsbeesten niet, mensen die heus, heus, heus heel gedreven en productief zijn, maar voor mezelf sprekend: ik pas daar totaal niet tussen omdat al dat geetaleerde zelfvertrouwen veroorzaakt dat ik me weg laat vagen door deze Leeuwen. Ze verslinden me met huid en haar.
Mijn talenten floreren in een team met gezellige, menselijke mensen die zichzelf en het onderwijs ook soms met een knipoog beschouwen. Mijn collega's en ik zijn net zo goed getalenteerde keiharde werkers, maar af en toe blunderen mag. Docenten die door ziekte of teveel druk uitvallen worden na verloop van tijd weer met een warm welkom binnengehaald. Wanneer iemand uitvalt heeft ook het team ergens gefaald, zo wordt dat terecht gezien.
Herken je hier iets in TO, zou zo'n omgeving niet veel prettiger voor je zijn?
Je bent echt overspannen, ik voel je wanhoop en machteloosheid in wat je schrijft.
Ga alsjeblieft niet meer terug naar die school, hoezeer je je ook verantwoordelijk voelt voor "je" kinderen. Daar wordt echt wel een oplossing voor gevonden.
En als je weer gaat solliciteren als je gezond bent (maar neem verdorie de tijd, je hebt rust nodig, vooral ook in je hoofd!): vertel heel eerlijk in wat voor werkklimaat jij je prettig voelt. En als dat niet geboden wordt: ga daar dan vooral niet aan het werk en zoek verder.
dinsdag 10 november 2020 om 20:21
Ik heb deze post knikkend gelezen, alles wat je zegt klopt voor mij ook. Ik werk om te leven, niet andersom.Cecilie schreef: ↑10-11-2020 19:14Ik heb nog even wat pagina's terug gelezen en ik las hoe je leidinggevende met je omgaat. Alsjeblieft, stop hiermee, dit gaat niet goed, dit past gewoon niet bij je.
Als ik lees dat een school zich als "innovatief" presenteert krijg ik zelf al een gevoel van "okay, maar niet voor mij".
Je hebt een grote kans dat je daar de typische "onderwijsbeesten" treft die allemaal vinden dat ze op een verheven manier met onderwijs bezig zijn, dat ze beter zijn dan anderen.
En wie weet is dat soms zo, maar vaak ook niet. Vaak blijken die innovatieve ontwerpen na verloop van tijd toch niet zo werkbaar als verwacht.
Ik persoonlijk trek de onderwijsbeesten niet, mensen die heus, heus, heus heel gedreven en productief zijn, maar voor mezelf sprekend: ik pas daar totaal niet tussen omdat al dat geetaleerde zelfvertrouwen veroorzaakt dat ik me weg laat vagen door deze Leeuwen. Ze verslinden me met huid en haar.
Mijn talenten floreren in een team met gezellige, menselijke mensen die zichzelf en het onderwijs ook soms met een knipoog beschouwen. Mijn collega's en ik zijn net zo goed getalenteerde keiharde werkers, maar af en toe blunderen mag. Docenten die door ziekte of teveel druk uitvallen worden na verloop van tijd weer met een warm welkom binnengehaald. Wanneer iemand uitvalt heeft ook het team ergens gefaald, zo wordt dat terecht gezien.
Herken je hier iets in TO, zou zo'n omgeving niet veel prettiger voor je zijn?
Je bent echt overspannen, ik voel je wanhoop en machteloosheid in wat je schrijft.
Ga alsjeblieft niet meer terug naar die school, hoezeer je je ook verantwoordelijk voelt voor "je" kinderen. Daar wordt echt wel een oplossing voor gevonden.
En als je weer gaat solliciteren als je gezond bent (maar neem verdorie de tijd, je hebt rust nodig, vooral ook in je hoofd!): vertel heel eerlijk in wat voor werkklimaat jij je prettig voelt. En als dat niet geboden wordt: ga daar dan vooral niet aan het werk en zoek verder.
Ik hoop dat ik wat vind dat bij me past, elk jaar een andere school is uitputtend, eerst omdat klassenmanagement niet lekker ging, en nu ik eindelijk alles onder de knie heb, een moeilijk team. Wat zal een school denken bij een jobhopper...
dinsdag 10 november 2020 om 21:50
Even in het topic inbreken, ik herken het een en ander. Je zin, wat zal een school denken bij een jobhopper denk ik alleen,
Strakjes, als je er weer bent, herinner je jezelf dan dat je in je kracht mag gaan staan.
Je hebt niet gefaald, je hebt geprobeerd. Ja, je bent uitgevallen omdat het NIET bij je paste. Als je weer gaat solliciteren, wees je bewust van wat je te bieden hebt. Jobhopper? Nee, ik zat voorheen niet op mijn plek: dit en dit ligt me, dit is wat ik te bieden heb en DIT is wat IK nodig heb. De juiste plek is er heus voor je. Je klinkt hartstikke betrokken, dat komt wel goed hoor. Maar sta in je kracht. Jouw kracht.
Ik hoop dat je rust kunt pakken nu. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Wanneer je daar aan toe bent
Heel goede post van Cecilie.
Strakjes, als je er weer bent, herinner je jezelf dan dat je in je kracht mag gaan staan.
Je hebt niet gefaald, je hebt geprobeerd. Ja, je bent uitgevallen omdat het NIET bij je paste. Als je weer gaat solliciteren, wees je bewust van wat je te bieden hebt. Jobhopper? Nee, ik zat voorheen niet op mijn plek: dit en dit ligt me, dit is wat ik te bieden heb en DIT is wat IK nodig heb. De juiste plek is er heus voor je. Je klinkt hartstikke betrokken, dat komt wel goed hoor. Maar sta in je kracht. Jouw kracht.
Ik hoop dat je rust kunt pakken nu. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Wanneer je daar aan toe bent
Heel goede post van Cecilie.
anoniem_641d68ea17165 wijzigde dit bericht op 10-11-2020 21:51
Reden: Verkeerde emoji
Reden: Verkeerde emoji
0.52% gewijzigd
dinsdag 10 november 2020 om 22:11
Lieve post, ook van Cecilie. Ik wil zo graag leren hoe ik in mijn kracht kan staan. Leren om zieke situaties eerder te herkennen en af te kappen...LivLivia schreef: ↑10-11-2020 21:50Even in het topic inbreken, ik herken het een en ander. Je zin, wat zal een school denken bij een jobhopper denk ik alleen,
Strakjes, als je er weer bent, herinner je jezelf dan dat je in je kracht mag gaan staan.
Je hebt niet gefaald, je hebt geprobeerd. Ja, je bent uitgevallen omdat het NIET bij je paste. Als je weer gaat solliciteren, wees je bewust van wat je te bieden hebt. Jobhopper? Nee, ik zat voorheen niet op mijn plek: dit en dit ligt me, dit is wat ik te bieden heb en DIT is wat IK nodig heb. De juiste plek is er heus voor je. Je klinkt hartstikke betrokken, dat komt wel goed hoor. Maar sta in je kracht. Jouw kracht.
Ik hoop dat je rust kunt pakken nu. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Wanneer je daar aan toe bent
Heel goede post van Cecilie.
dinsdag 10 november 2020 om 22:26
Ik denk dat voor nu rust belangrijk is. Even op adem komen. Heb je enige begeleiding? Zou een paar gesprekken met iemand kunnen helpen?
In je kracht gaan staan klinkt makkelijker dan gedaan, snap ik. Ik visualiseer graag. Zie mezelf voor me zoals ik wil zijn. Sterk, maar zacht. Iemand die zich niet constant druk maakt over hoe ze over komt, maar vanuit zichzelf durft te handelen.
Het is zaak te leren je negatieve gevoelens en gedachten om te buigen, over het algemeen, niet alleen qua werk. Bedoel, kijk nou eens.
Nee, het is niet werkbaar zo, te lange reistijd, teveel druk en je bent zwaar overprikkeld en moe. Maar,
Je hebt het steeds over de kinderen. En dat je klassenmanagement nu goed gaat. Daarbij probeer je het allemaal, zet je je in, doe je echt je best. Dat is niet falen lieverd, dat getuigt van het hart op de juiste plek hebben en betrokkenheid. Echter ren je jezelf voorbij. Dit gaat niet goed zo. Geeft niets. Ja, klote allemaal en rot dat het zo loopt, maar is niet met opzet he? Er komt daar wel weer een nieuw iemand die het er wel top vind dus fijn voor die persoon, en jij komt ook op je plek terecht. Situaties komen terug omdat je iets te leren hebt. Aan de slag dus
Eerder zo:
Black Philip, wat is dat toch? Wat voel je en wat heb je nodig?
In plaats van: Black Philip, wat doe je toch allemaal? Wat zullen ze denken?
Ze, doen er niet zo toe hoor. Echt niet.
En komend van iemand die ook te maken heeft met chronische ziektes, dat is ook niet niks he? Wees lief voor jezelf.
In je kracht gaan staan klinkt makkelijker dan gedaan, snap ik. Ik visualiseer graag. Zie mezelf voor me zoals ik wil zijn. Sterk, maar zacht. Iemand die zich niet constant druk maakt over hoe ze over komt, maar vanuit zichzelf durft te handelen.
Het is zaak te leren je negatieve gevoelens en gedachten om te buigen, over het algemeen, niet alleen qua werk. Bedoel, kijk nou eens.
Nee, het is niet werkbaar zo, te lange reistijd, teveel druk en je bent zwaar overprikkeld en moe. Maar,
Je hebt het steeds over de kinderen. En dat je klassenmanagement nu goed gaat. Daarbij probeer je het allemaal, zet je je in, doe je echt je best. Dat is niet falen lieverd, dat getuigt van het hart op de juiste plek hebben en betrokkenheid. Echter ren je jezelf voorbij. Dit gaat niet goed zo. Geeft niets. Ja, klote allemaal en rot dat het zo loopt, maar is niet met opzet he? Er komt daar wel weer een nieuw iemand die het er wel top vind dus fijn voor die persoon, en jij komt ook op je plek terecht. Situaties komen terug omdat je iets te leren hebt. Aan de slag dus
Eerder zo:Black Philip, wat is dat toch? Wat voel je en wat heb je nodig?
In plaats van: Black Philip, wat doe je toch allemaal? Wat zullen ze denken?
Ze, doen er niet zo toe hoor. Echt niet.
En komend van iemand die ook te maken heeft met chronische ziektes, dat is ook niet niks he? Wees lief voor jezelf.
anoniem_641d68ea17165 wijzigde dit bericht op 10-11-2020 22:32
Reden: Spelfoutje
Reden: Spelfoutje
0.07% gewijzigd
woensdag 11 november 2020 om 05:47
Dit gaf me tranen, zo, zo lief van je. Je hebt ook gelijk.LivLivia schreef: ↑10-11-2020 22:26Ik denk dat voor nu rust belangrijk is. Even op adem komen. Heb je enige begeleiding? Zou een paar gesprekken met iemand kunnen helpen?
In je kracht gaan staan klinkt makkelijker dan gedaan, snap ik. Ik visualiseer graag. Zie mezelf voor me zoals ik wil zijn. Sterk, maar zacht. Iemand die zich niet constant druk maakt over hoe ze over komt, maar vanuit zichzelf durft te handelen.
Het is zaak te leren je negatieve gevoelens en gedachten om te buigen, over het algemeen, niet alleen qua werk. Bedoel, kijk nou eens.
Nee, het is niet werkbaar zo, te lange reistijd, teveel druk en je bent zwaar overprikkeld en moe. Maar,
Je hebt het steeds over de kinderen. En dat je klassenmanagement nu goed gaat. Daarbij probeer je het allemaal, zet je je in, doe je echt je best. Dat is niet falen lieverd, dat getuigt van het hart op de juiste plek hebben en betrokkenheid. Echter ren je jezelf voorbij. Dit gaat niet goed zo. Geeft niets. Ja, klote allemaal en rot dat het zo loopt, maar is niet met opzet he? Er komt daar wel weer een nieuw iemand die het er wel top vind dus fijn voor die persoon, en jij komt ook op je plek terecht. Situaties komen terug omdat je iets te leren hebt. Aan de slag dus
Black Philip, wat is dat toch? Wat voel je en wat heb je nodig?
In plaats van: Black Philip, wat doe je toch allemaal? Wat zullen ze denken?
Ze, doen er niet zo toe hoor. Echt niet.
En komend van iemand die ook te maken heeft met chronische ziektes, dat is ook niet niks he? Wees lief voor jezelf.
dinsdag 17 november 2020 om 16:50
Wat maakt dat je dat wil?
Houd vooral vast aan de passie voor het lesgeven, maar er zijn eerst andere stappen te zetten. Wat heb je nodig om wel succesvol te zijn in niet alleen je baan, maar over het algemeen? Een kortere reistijd, sowieso? Natuurlijk wil je nu niet zo reïntegreren. Ben je bang niet weer aan het werk te komen?
Ik herken de drang om door te willen, maar gun jezelf even joh. Je bent moe!
Hoe is het nu, met de bedrijfsarts en dergelijke?
Houd vooral vast aan de passie voor het lesgeven, maar er zijn eerst andere stappen te zetten. Wat heb je nodig om wel succesvol te zijn in niet alleen je baan, maar over het algemeen? Een kortere reistijd, sowieso? Natuurlijk wil je nu niet zo reïntegreren. Ben je bang niet weer aan het werk te komen?
Ik herken de drang om door te willen, maar gun jezelf even joh. Je bent moe!
Hoe is het nu, met de bedrijfsarts en dergelijke?
dinsdag 17 november 2020 om 17:25
Misschien ben je verleerd om leuke dingen te doen in je vrije tijd, dingen waar je energie van krijgt?Black_Phillip schreef: ↑17-11-2020 16:04Ik merk dat ik me verveel. Ik heb genoeg te doen in huis, ben nog steeds moe en emotioneel, maar ik mis het lesgeven erg. Ik heb 2 brieven geschreven, geen reactie. Soms denk ik, laat me maar reintegreren, waarna ik weer om 8 uur doodop ben. Ben in de war hierdoor.
En noem je het daarom vervelen?
Zoals ik het lees ben je erg gedreven om te werken, en heb je daar ook veel voor aan de kant geschoven.
Als je weinig energie hebt, en alle tijd gaat naar werk, werk, werk en werk, dan ben je vergeten hoe je jezelf vermaakt als je vrij bent.
Tijd om dat weer te gaan ontdekken lijkt me?
Wat eten we vanavond?
dinsdag 17 november 2020 om 17:28
De BA belt me over een paar weken weer. Dan geef ik aan mentaal nog niet beter te zijn, want ik slik inmiddels lorazepam omdat ik veel paniek ervaar. Mede door steeds jobhoppen en ook het besef dat ik nog zo goed les kan geven, als de leiding me niet mag (en dat zei ze letterlijk zo) dan kan ik niet blijven.LivLivia schreef: ↑17-11-2020 16:50Wat maakt dat je dat wil?
Houd vooral vast aan de passie voor het lesgeven, maar er zijn eerst andere stappen te zetten. Wat heb je nodig om wel succesvol te zijn in niet alleen je baan, maar over het algemeen? Een kortere reistijd, sowieso? Natuurlijk wil je nu niet zo reïntegreren. Ben je bang niet weer aan het werk te komen?
Ik herken de drang om door te willen, maar gun jezelf even joh. Je bent moe!
Hoe is het nu, met de bedrijfsarts en dergelijke?
Ik heb therapie nodig. Grenzen leren herkennen van mezelf maar misschien ook collega's. Ik kan soms direct zijn als ik uitgeput ben. Leren loslaten. Een gezonder zelfbeeld mbt werk, want mijn carriere heeft niet lekker gelopen tot nu toe. Sterfgevallen, teams waar geen klik was, een moeilijke doelgroep en nu weer een chronische ziekte. Ik ben steeds de verbindende factor en dat maakt me nog onzekerder. Ik moet inschikkelijker worden, heb een sterke eigen visie hoe ik dingen wil doen en dat wrijft vaak met het ego van managers. Nouja, een hele kluif waar ik hopelijk de 25e eindelijk mee aan de slag kan in therapie.
Ik zei het gisteren nog tegen mijn vriend: ik zou dolgelukkig zijn op een school zonder teamleiders, maar waar we samenwerken met secties als gelijken. Management is vaak een belemmering ervaar ik. Maar die bestaat niet en ik moet leren met ego's van management te dealen. Als een puber zegt dat hij me niet mag weet ik dat er iets speelt en praten we het uit. Een volwassen vrouw van 50 die dat zegt, daar kan ik niet goed mee omgaan.
dinsdag 17 november 2020 om 18:04
Wees blij dat je niet meer voor haar hoeft te werken, wat een kreng zeg! Met dergelijke types wil je toch niet werken!
Misschien moet je inderdaad wat inschikkelijker worden, wat meer samenwerken, wat minder je eigen gang gaan. Volledig je eigen plan trekken wordt vaak niet gewaardeerd in het onderwijs en daar zijn heus redenen voor.
Maar ook samenwerken kun je leren en ik denk dat dat een stuk gemakkelijker wordt wanneer je je prettig voelt bij de mensen in je team.
Maar wat een secreet, je zou haar toch een rotschop geven!
Ga nu niet solliciteren joh. In deze toestand is dat vragen om opnieuw uit te vallen. En je bent geen mislukkeling wanneer je het niet meteen redt in het onderwijs. Zovelen zijn je voorgegaan in uitvallen en overal en nergens werken. En voor de meesten is er tijd voor nodig om alles in de vingers te krijgen. Inclusief het samenwerken met collega's.
Misschien moet je inderdaad wat inschikkelijker worden, wat meer samenwerken, wat minder je eigen gang gaan. Volledig je eigen plan trekken wordt vaak niet gewaardeerd in het onderwijs en daar zijn heus redenen voor.
Maar ook samenwerken kun je leren en ik denk dat dat een stuk gemakkelijker wordt wanneer je je prettig voelt bij de mensen in je team.
Maar wat een secreet, je zou haar toch een rotschop geven!
Ga nu niet solliciteren joh. In deze toestand is dat vragen om opnieuw uit te vallen. En je bent geen mislukkeling wanneer je het niet meteen redt in het onderwijs. Zovelen zijn je voorgegaan in uitvallen en overal en nergens werken. En voor de meesten is er tijd voor nodig om alles in de vingers te krijgen. Inclusief het samenwerken met collega's.
dinsdag 17 november 2020 om 18:17
Dank je Cecilie, in mijn hoofd blijft iedereen bij zijn eerste baan hangen maar dat is natuurlijk onzin, het is een retemoeilijk vak en als je sekreet van een leidinggevende je tegenwerkt bij ziekte al helemaal... jouw posts geven me altijd weer moed.Cecilie schreef: ↑17-11-2020 18:04Wees blij dat je niet meer voor haar hoeft te werken, wat een kreng zeg! Met dergelijke types wil je toch niet werken!
Misschien moet je inderdaad wat inschikkelijker worden, wat meer samenwerken, wat minder je eigen gang gaan. Volledig je eigen plan trekken wordt vaak niet gewaardeerd in het onderwijs en daar zijn heus redenen voor.
Maar ook samenwerken kun je leren en ik denk dat dat een stuk gemakkelijker wordt wanneer je je prettig voelt bij de mensen in je team.
Maar wat een secreet, je zou haar toch een rotschop geven!
Ga nu niet solliciteren joh. In deze toestand is dat vragen om opnieuw uit te vallen. En je bent geen mislukkeling wanneer je het niet meteen redt in het onderwijs. Zovelen zijn je voorgegaan in uitvallen en overal en nergens werken. En voor de meesten is er tijd voor nodig om alles in de vingers te krijgen. Inclusief het samenwerken met collega's.
dinsdag 17 november 2020 om 18:24
Dat is echt geen doen, als je zo persoonlijk benaderd wordt. Niet iedereen hoeft je leuk te vinden, jij vindt ook niet iedereen leuk, maar dit is bot en onnodig zeg.
Fijn dat therapie binnenkort begint. Kun je niet proberen iets op te pakken dat je wat plezier brengt? Van yoga tot breien tot lekker de boekwinkel induiken?
Ik wil nog even zeggen dat je echt niet zo streng voor jezelf hoeft te zijn. Probeer het wat meer als levenservaring te zien. Ja, sommige mensen zitten meteen op hun plek, maar meer niet hoor! Ik heb ook twee beste vriendinnen die direct goed zaten en nu heel goed verdienen zelfs, terwijl ik als creatieveling het ook allemaal niet zo goed wist en pas nu mijn wortels begin te groeien. Begin 30 al. Is dat falen, of is dat een andere weg bewandelen? Durf jezelf wat meer te vertrouwen. Je klinkt open, betrokken en volgens mij heb je aardig wat zelfinzicht. Top toch? En laat dat mens lekker, met haar niet mogen. Ik zou zeggen, right back at ya.
Fijn dat therapie binnenkort begint. Kun je niet proberen iets op te pakken dat je wat plezier brengt? Van yoga tot breien tot lekker de boekwinkel induiken?
Ik wil nog even zeggen dat je echt niet zo streng voor jezelf hoeft te zijn. Probeer het wat meer als levenservaring te zien. Ja, sommige mensen zitten meteen op hun plek, maar meer niet hoor! Ik heb ook twee beste vriendinnen die direct goed zaten en nu heel goed verdienen zelfs, terwijl ik als creatieveling het ook allemaal niet zo goed wist en pas nu mijn wortels begin te groeien. Begin 30 al. Is dat falen, of is dat een andere weg bewandelen? Durf jezelf wat meer te vertrouwen. Je klinkt open, betrokken en volgens mij heb je aardig wat zelfinzicht. Top toch? En laat dat mens lekker, met haar niet mogen. Ik zou zeggen, right back at ya.
