![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-werk&studie-01.png)
Werkgever man vind dat ik thuis moet blijven voor de kleine
donderdag 5 mei 2022 om 08:34
Even de nuance naar deze clickbait topictitel
Situatie: zoontje is ziek. Partner en ik hebben afgesproken voor de zwangerschap dat we deze last altijd gelijk verdelen. We werken allebei 32 uur en zijn dat ook blijven doen. Zoontje wordt logischerwijs wel eens ziek. Meestal hebben we achterban. Helaas dit keer niet, schoonouders zijn op vakantie. Partner werkt bij een kleiner type bedrijf in een religieus dorp met (gereformeerd) waarbij de meeste collega's inclusief manager dit ook zijn. Prima, nooit problemen mee verder. Tot we een kind kregen. Ik heb eerder een topic geopend. Partner zou tot 6 weken na geboorte verlof opnemen. Dit was afgesproken. Vlak voor dit verlof begon, wilde werkgever terugtrekken, want het kwam niet uit. En ik zou me wel redden. Uiteraard niet geaccepteerd en partner was gewoon thuis.
Ook is hij wel eens ziek en hebben we geen opvang. Echter spreken collega's en manager zich uit over dat ze liever hebben dat ik de ziektedagen voor zoontje zorg en dat partner dus moet komen werken. Ik werk toch 'maar bij een groot bedrijf', kan gemist worden en voor mij is het begrijpelijker als ik niet kom als vrouw zijnde. Collega sprak zich uit over dat hij vond dat onze verdeling niet goed was (terwijl ik deze week 2 dagen thuis blijf en partner maar één) en dat ze zich ongemakkelijk voelen bij de hele verdeling van ons en dat hij niet zomaar niet kan komen opdagen, want zijn vakantiedagen waren op. Vervolgens leggen ze zich er wel bij neer, maar nooit zonder dit te benoemen. Ik ben het eerlijk gezegd behoorlijk zat.
Partner gaat hier goed mee om, laat duidelijk grens weten, maar ik ben het echt een beetje zat dat die grens van bemoeienis in onze verdeling zo wordt opgezocht. Gisteren werd er om 23:00 gebeld hierover om dit te bespreken. Partner neemt dan dus ook gewoon op, tot mijn verbazing. Ik denk dat het me nog het meest frustreert dat er maar vanuit gegaan wordt dat mijn carrière logischerwijs op plaats 2 mag komen... Hoe gaat dit bij anderen?!
Wat zouden jullie doen
![:hyper:](./../../../../smilies/hyper.gif)
Situatie: zoontje is ziek. Partner en ik hebben afgesproken voor de zwangerschap dat we deze last altijd gelijk verdelen. We werken allebei 32 uur en zijn dat ook blijven doen. Zoontje wordt logischerwijs wel eens ziek. Meestal hebben we achterban. Helaas dit keer niet, schoonouders zijn op vakantie. Partner werkt bij een kleiner type bedrijf in een religieus dorp met (gereformeerd) waarbij de meeste collega's inclusief manager dit ook zijn. Prima, nooit problemen mee verder. Tot we een kind kregen. Ik heb eerder een topic geopend. Partner zou tot 6 weken na geboorte verlof opnemen. Dit was afgesproken. Vlak voor dit verlof begon, wilde werkgever terugtrekken, want het kwam niet uit. En ik zou me wel redden. Uiteraard niet geaccepteerd en partner was gewoon thuis.
Ook is hij wel eens ziek en hebben we geen opvang. Echter spreken collega's en manager zich uit over dat ze liever hebben dat ik de ziektedagen voor zoontje zorg en dat partner dus moet komen werken. Ik werk toch 'maar bij een groot bedrijf', kan gemist worden en voor mij is het begrijpelijker als ik niet kom als vrouw zijnde. Collega sprak zich uit over dat hij vond dat onze verdeling niet goed was (terwijl ik deze week 2 dagen thuis blijf en partner maar één) en dat ze zich ongemakkelijk voelen bij de hele verdeling van ons en dat hij niet zomaar niet kan komen opdagen, want zijn vakantiedagen waren op. Vervolgens leggen ze zich er wel bij neer, maar nooit zonder dit te benoemen. Ik ben het eerlijk gezegd behoorlijk zat.
Partner gaat hier goed mee om, laat duidelijk grens weten, maar ik ben het echt een beetje zat dat die grens van bemoeienis in onze verdeling zo wordt opgezocht. Gisteren werd er om 23:00 gebeld hierover om dit te bespreken. Partner neemt dan dus ook gewoon op, tot mijn verbazing. Ik denk dat het me nog het meest frustreert dat er maar vanuit gegaan wordt dat mijn carrière logischerwijs op plaats 2 mag komen... Hoe gaat dit bij anderen?!
Wat zouden jullie doen
![:nut:](./../../../../smilies/nut.gif)
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 5 mei 2022 om 08:53
Wat een aannames. Onbetaald ouderschapsverlof is ook de afspraak (terwijl je recht hebt op zorgverlof/calamiteitenverlof in deze situatie). Geld is het hele probleem ook niet. Hij moet er gewoon zijn voor het werk wat er ligt.truusperenat schreef: ↑05-05-2022 08:50Zo mee eens. Je schrijft ook nog dat zijn vakantiedagen op zijn dus vinden jullie maar dat de werkgever man maar even vrij moet geven.
Draai het eens om als jij een bedrijf zou hebben en werknemer komt niet op jouw kosten want zijn kind is ziek.
Jullie kind jullie verantwoording om te zorgen dat het kind opgevangen wordt.
Wees dan fair en vraag werkgever om een vaste afspraak. "Als kind ziek is kom ik niet maar hoef ik ook geen salaris "
donderdag 5 mei 2022 om 08:56
Je zegt dat je man goed de grens aangeeft op zijn werk, maar daar ben ik het maar deels mee eens. 's Avonds om 23u de telefoon opnemen, of terwijl je verlof hebt opgenomen zoals na de geboorte, gaat voor mij over die grens, en zo te lezen, voor jou ook. Dat is alleen oke in geval van calamiteiten, niet om te zaniken over iets dat de werkgever dwars zit.
Het klinkt niet alsof je man moet vrezen voor zijn baan; ik zou hem dus vragen wat harder de grens van werk-thuis aan te houden, en op zijn werk aan te geven dat hij de telefoon buiten werktijd niet opneemt, of dat hij niet gebeld wenst te worden voor iets anders dan absolute spoed.
Het klinkt niet alsof je man moet vrezen voor zijn baan; ik zou hem dus vragen wat harder de grens van werk-thuis aan te houden, en op zijn werk aan te geven dat hij de telefoon buiten werktijd niet opneemt, of dat hij niet gebeld wenst te worden voor iets anders dan absolute spoed.
donderdag 5 mei 2022 om 08:58
Wat een rare reacties hier dat het probleem niet bij de werkgever zou liggen. Het is wettelijk gewoon vastgelegd dat werknemers recht hebben op zorgverlof en calamiteitenverlof. Zowel de man als de vrouw. Ik vind het niet meer dan normaal dat jullie per situatie kijken wie het beste kan opvangen. Een ziek kind is het beste af bij de eigen ouders. Jammer voor de werkgever van je man. Goed dat hij gewoon zijn rechten claimt. Misschien leren ze er wat van.
Keep on dreaming!
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 5 mei 2022 om 08:59
Ik denk toch dat dat jouw invulling is. Je mans werkgever wil gewoon niet opdraaien voor jullie zieke kind. Vandaar de verwijzing naar ‘geen vakantiedagen’, kennelijk betaalt de werkgever wel voor dagen dat je man vanwege ziek kind niet productief is?
Maar jullie gaan toch op relatief korte termijn lang op reis? Dan zou ik het langs me heen laten glijden. Niet jouw strijd, zolang je maar goede afspraken hebt met man.
donderdag 5 mei 2022 om 09:00
Ik bleef niet thuis bij een ziek kind. Het is niet het probleem van mijn werkgever dat ik een (ziek) kind heb. Ik ben alleenstaande moeder, geen ex op de achtergrond, want overleden, met een baan in de zorg. Ze zagen me aankomen....
Je zult dus je netwerk moeten uitbreiden, is mijn persoonlijke mening.
donderdag 5 mei 2022 om 09:00
Oh wellicht hoor. Maar er werken daar ook vrouwen die om de haverklap naar huis moeten. En daar wordt niks over gezegd. Wellicht omdat dat familie is of omdat hun functie niet belangrijk genoeg is.puntillita schreef: ↑05-05-2022 08:59Ik denk toch dat dat jouw invulling is. Je mans werkgever wil gewoon niet opdraaien voor jullie zieke kind. Vandaar de verwijzing naar ‘geen vakantiedagen’, kennelijk betaalt de werkgever wel voor dagen dat je man vanwege ziek kind niet productief is?
Maar jullie gaan toch op relatief korte termijn lang op reis? Dan zou ik het langs me heen laten glijden. Niet jouw strijd, zolang je maar goede afspraken hebt met man.
donderdag 5 mei 2022 om 09:04
Flipflop schreef: ↑05-05-2022 09:00Ik bleef niet thuis bij een ziek kind. Het is niet het probleem van mijn werkgever dat ik een (ziek) kind heb. Ik ben alleenstaande moeder, geen ex op de achtergrond, want overleden, met een baan in de zorg. Ze zagen me aankomen....
Je zult dus je netwerk moeten uitbreiden, is mijn persoonlijke mening.
Dat is een mening. Ook jouw werkgever moet zorgverlof geven. Jij maakt zelf de keuze om dat niet te doen. Dat is ook prima maar maakt nog niet dat jouw mening ook voor anderen logisch moet zijn.
Mijn werkgever, absoluut niet de beste, heeft echter wel hoog in het vaandel; gezondheid en kinderen gaan voor alles.
I wanna live my life with the volume full!
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 5 mei 2022 om 09:06
Ik heb een manager die denkt dat ze ons feministisch moet opvoeden. 'en je man, wat doet je man dan?' gilt ze altijd.
En dan een hele speech over dat vrouwen altijd alles moeten doen maar dat het werk ook belangrijk is.
Ook irritant. Vooral omdat ze ook een mannelijke collega met kleine kinderen die weleens moest thuisblijven ineens ging bevragen over het werk van zijn vrouw.
Verder ook heel lastig dat ik parttime werk en de andere dagen niet kan komen voor allerlei mega belangrijke extra vergaderingen, heidagen, andere zaken.
'wat DOE je dan die dag?'
En dan een heel verhaal over dat haar kind al met 7 gewoon met een sleutel naar huis ging hoor, had ze geregeld met de buurvrouw. Ik ging toch ook om met mijn buren, laatst was ik nog uit eten met ze!
'Kom op, knip de navelstreng door, alsof hij het leuk vindt dat zijn mammie elke keer op het schoolplein rondhangt! Zo'n type ben je toch ook niet joh'!'.
Dat is het irritante, dat gebemoei met je leven en zomaar conclusies trekken uit wat je vertelt.
En dan een hele speech over dat vrouwen altijd alles moeten doen maar dat het werk ook belangrijk is.
Ook irritant. Vooral omdat ze ook een mannelijke collega met kleine kinderen die weleens moest thuisblijven ineens ging bevragen over het werk van zijn vrouw.
Verder ook heel lastig dat ik parttime werk en de andere dagen niet kan komen voor allerlei mega belangrijke extra vergaderingen, heidagen, andere zaken.
'wat DOE je dan die dag?'
En dan een heel verhaal over dat haar kind al met 7 gewoon met een sleutel naar huis ging hoor, had ze geregeld met de buurvrouw. Ik ging toch ook om met mijn buren, laatst was ik nog uit eten met ze!
'Kom op, knip de navelstreng door, alsof hij het leuk vindt dat zijn mammie elke keer op het schoolplein rondhangt! Zo'n type ben je toch ook niet joh'!'.
Dat is het irritante, dat gebemoei met je leven en zomaar conclusies trekken uit wat je vertelt.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 5 mei 2022 om 09:07
Ik weet niet wat voor werk man doet, maar draagt hij zaken wel goed over? Is het voor anderen makkelijk om bij te springen?
Ik had zo’n collega die dingen nooit centraal opsloeg, dan kon je nooit wat vinden als ze er weer eens niet was. Maar als je bij wijze van spreken man monteur of fysiotherapeut is, gaat dat niet op natuurlijk, dan moet iemand toch echt zijn werk overnemen.
donderdag 5 mei 2022 om 09:08
Daar kun je over twisten, over de opname van calamiteiten verlof. Als er twee partners zijn die voor een ziek kind kunnen zorgen, kan een werkgever weigeren omdat er immers een partner is die voor het zieke kind kan zorgen en omgekeerd.sammo schreef: ↑05-05-2022 08:58Wat een rare reacties hier dat het probleem niet bij de werkgever zou liggen. Het is wettelijk gewoon vastgelegd dat werknemers recht hebben op zorgverlof en calamiteitenverlof. Zowel de man als de vrouw. Ik vind het niet meer dan normaal dat jullie per situatie kijken wie het beste kan opvangen. Een ziek kind is het beste af bij de eigen ouders. Jammer voor de werkgever van je man. Goed dat hij gewoon zijn rechten claimt. Misschien leren ze er wat van.
Zo kun je ook geen beroep doen op calamiteiten verlof als je kind in het ziekenhuis ligt, want dan wordt het verzorgd.
donderdag 5 mei 2022 om 09:11
Het is niet het probleem van mijn werkgever dat ik een kind heb. Het siert een werkgever dat ze hier flexibel mee om gaan, maar dat hoeven ze niet te doen. Het is een gunst en geen moeten.Eidde schreef: ↑05-05-2022 09:04Dat is een mening. Ook jouw werkgever moet zorgverlof geven. Jij maakt zelf de keuze om dat niet te doen. Dat is ook prima maar maakt nog niet dat jouw mening ook voor anderen logisch moet zijn.
Mijn werkgever, absoluut niet de beste, heeft echter wel hoog in het vaandel; gezondheid en kinderen gaan voor alles.
En calamiteiten verlof geldt alleen als jij de enige bent in die omstandigheden die voor het kind kan zorgen. Dus als er een partner is, hoef jij dat niet persé te zijn en kan het verlof om die reden geweigerd worden.
flipflop wijzigde dit bericht op 05-05-2022 09:13
16.07% gewijzigd
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 5 mei 2022 om 09:13
navyblue: geen idee, ik weet niet hoe hij precies taken overdraagt enz. ik weet wel dat hij specifieke taken alleen zelf kan doen. Dus ja, het is ook rete onhandig als een sleutelpersoon er niet is. En daarom spring ik meestal in op dat soort momenten. Maar ik kan niet alles gaan oppakken. Wij hebben die afspraak nou eenmaal zo gemaakt. Beider carrières zijn belangrijk, dus gelijke verdeling.
puntillita: het raakt me emotioneel, omdat voor mij wordt ingevuld dat mijn baan minder belangrijk is, mijn carrière minder belangrijk is en dat ik toch maar bij een groot bedrijf werk. En je slaat de spijker in die zin wel op zijn kop. Ik zou het me minder moeten aantrekken. Maar ik ben toen ik zwanger werd heel bang geweest dat mijn carrière eronder ging lijden. Ik was 24 en had echt heel veel moeite om werk en studie los te laten in mijn verlof. Ik wilde laten zien dat ik niet zo'n moedertje was die carrière niet meer belangrijk vond en om de haverklap naar huis moest. Ik zag bij collega's gebeuren dat die nergens meer voor gevraagd werden bij interessante projecten 'want die is er toch nooit meer' door ouderschapsverlof en calamiteitenverlof enz. Daarom stond ik na 6 weken ook weer op de werkvloer, zat ik in mijn kraamweek nog (online) in de collegebanken enz.
puntillita: het raakt me emotioneel, omdat voor mij wordt ingevuld dat mijn baan minder belangrijk is, mijn carrière minder belangrijk is en dat ik toch maar bij een groot bedrijf werk. En je slaat de spijker in die zin wel op zijn kop. Ik zou het me minder moeten aantrekken. Maar ik ben toen ik zwanger werd heel bang geweest dat mijn carrière eronder ging lijden. Ik was 24 en had echt heel veel moeite om werk en studie los te laten in mijn verlof. Ik wilde laten zien dat ik niet zo'n moedertje was die carrière niet meer belangrijk vond en om de haverklap naar huis moest. Ik zag bij collega's gebeuren dat die nergens meer voor gevraagd werden bij interessante projecten 'want die is er toch nooit meer' door ouderschapsverlof en calamiteitenverlof enz. Daarom stond ik na 6 weken ook weer op de werkvloer, zat ik in mijn kraamweek nog (online) in de collegebanken enz.
donderdag 5 mei 2022 om 09:13
Waarom trek je het je zo aan? Laat je man ermee dealen... pakt hij de telefoon op om 23u, moet hij zelf weten toch? Kan hij hem ook zelf beantwoorden, daar hoef jij niks mee. Ook met de meningen van z'n baas/collega's hoef je niks. Zij vinden dat je thuis moet blijven, tsja, mag. Zolang je man weet dat hij dingen doet waarbij hij in z'n recht staat (qua verlof), hoef jij je toch niet druk te maken om de visie van zijn collega's?
Overigens mis ik een beetje (maar misschien doen jullie dat wel) de flexibiliteit. Je zegt: we hebben half half afgesproken. Wij hebben niet zo'n afspraak, we kijken per keer wat er lukt. Degene van ons die een training moet volgen of een nieuw teamlid moet inwerken of wat dan ook, kan misschien de hele week dat kind ziek is wel niks.
Heeft je man er zelf eigenlijk wel last van?
Overigens mis ik een beetje (maar misschien doen jullie dat wel) de flexibiliteit. Je zegt: we hebben half half afgesproken. Wij hebben niet zo'n afspraak, we kijken per keer wat er lukt. Degene van ons die een training moet volgen of een nieuw teamlid moet inwerken of wat dan ook, kan misschien de hele week dat kind ziek is wel niks.
Heeft je man er zelf eigenlijk wel last van?
donderdag 5 mei 2022 om 09:14
Ja en als mijn werkgever zo begint dan ben ik weg. als je meedenkt als werkgever lopen je mensen ook harder voor jou als je iets moet.Flipflop schreef: ↑05-05-2022 09:08Daar kun je over twisten, over de opname van calamiteiten verlof. Als er twee partners zijn die voor een ziek kind kunnen zorgen, kan een werkgever weigeren omdat er immers een partner is die voor het zieke kind kan zorgen en omgekeerd.
Zo kun je ook geen beroep doen op calamiteiten verlof als je kind in het ziekenhuis ligt, want dan wordt het verzorgd.
Heb zo'n teamleider gehad. Een vrouw wiens kinderen al lang en breed de deur uit waren. En die zei bij alles: dat is jouw probleem en niet het probleem van de organisatie. En ik heb het vroeger ook zelf moeten regelen, moet jij ook doen.
Prima, dan zijn we niet meer voor elkaar gemaakt en ben ik wat anders gaan zoeken.
donderdag 5 mei 2022 om 09:17
Het gaat in deze situatie toch niet om een kind wat in het ziekenhuis ligt. Er is geen alternatief, want moeder moet ook werken en kan ook niet altijd de zorg op zich nemen. Ze proberen het al eerlijk te verdelen in de situaties dat er geen alternatief is. Dus is het in dit geval toch echt pech voor de werkgever van vader.Flipflop schreef: ↑05-05-2022 09:08Daar kun je over twisten, over de opname van calamiteiten verlof. Als er twee partners zijn die voor een ziek kind kunnen zorgen, kan een werkgever weigeren omdat er immers een partner is die voor het zieke kind kan zorgen en omgekeerd.
Zo kun je ook geen beroep doen op calamiteiten verlof als je kind in het ziekenhuis ligt, want dan wordt het verzorgd.
Keep on dreaming!
donderdag 5 mei 2022 om 09:17
"Breid je netwerk uit" en "zorg voor meer achterban" is gemakkelijk geroepen, maar hoe doe je dat dan? Iedereen werkt toch? Dus ook je vrienden/vriendinnen, buren en ouders. Hoeveel mensen zijn er nu die op stel en sprong een ziek kind kunnen opvangen? Bovendien, als dat maar heel incidenteel nodig is, dan is die persoon een vreemde voor het kind. En als je ziek bent wil je toch het liefst bij je papa of mamma zijn? Dat snap ik als single zonder kinderen nog.
Ik vind hier dingen van.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 5 mei 2022 om 09:18
Om je zieke kind op te vangen? Volgens mij heb je een beetje Stockholm syndroom.Flipflop schreef: ↑05-05-2022 09:00Ik bleef niet thuis bij een ziek kind. Het is niet het probleem van mijn werkgever dat ik een (ziek) kind heb. Ik ben alleenstaande moeder, geen ex op de achtergrond, want overleden, met een baan in de zorg. Ze zagen me aankomen....
Je zult dus je netwerk moeten uitbreiden, is mijn persoonlijke mening.
donderdag 5 mei 2022 om 09:19
Gelukkig wel, ik ben wel van mening dat de vrouwen veel vooruitstrevender zijn dan de mannen binnen deze gemeenschap (zie het zelf bij een deel van mijn familie die volgens dit geloof leeft) en verandering moeilijk/ moeizaam is en er toch vaak als puntje bij paaltje komt wat ouderwets gedacht wordt over de rolverdeling, maar goed dat is mijn mening gebaseerd op mijn ervaring in mijn naaste omgeving. Heb ook wel veel bewondering voor deze vrouwen die van binnenuit de gemeenschap wat willen moderniseren want dat is niet makkelijk
donderdag 5 mei 2022 om 09:19
Als ik jouw man was, had ik een andere werkgever gezocht. Ik vind het zo denigrerend gedacht.
Ik werkte ooit bij een bedrijf waar na een tijdje een nieuwe algemeen manager werd aangenomen. Zwaar gereformeerde man die mij al snel duidelijk maakte dat ik nooit een managementfunctie zou kunnen bekleden omdat vrouwen dat nu eenmaal niet kunnen.
Het was voor mij een reden (er waren meer redenen) om een andere baan te zoeken.
Ik werkte ooit bij een bedrijf waar na een tijdje een nieuwe algemeen manager werd aangenomen. Zwaar gereformeerde man die mij al snel duidelijk maakte dat ik nooit een managementfunctie zou kunnen bekleden omdat vrouwen dat nu eenmaal niet kunnen.
Het was voor mij een reden (er waren meer redenen) om een andere baan te zoeken.
donderdag 5 mei 2022 om 09:20
Ik probeer op iedereen te regaeren, maar dat lukt niet zo snel hoor.
Fiorah: zie mijn post boven jou. Ja, ik trek het me teveel aan. Qua flexibiliteit kijjken we idd per situatie. De afspraak is gelijke verdeling, maar ik weet dat deze week voor hem heel lastig is qua klanten/odprachten die af moeten. Dus heb ik deze week 2 en hij één dag en reis ik één van die 2 dagen 4 uren met de auto om elders te werken. Een andere keer pakt hij weer wat meer (en dan komt er dus vanuit zijn werk discussie). Dus flexibel proberen we zeker te zijn. En het komt echt niet zo vaak voor. Meestal is er wel iemand of kan ik mijn uren schuiven, maar niet altijd.
Fiorah: zie mijn post boven jou. Ja, ik trek het me teveel aan. Qua flexibiliteit kijjken we idd per situatie. De afspraak is gelijke verdeling, maar ik weet dat deze week voor hem heel lastig is qua klanten/odprachten die af moeten. Dus heb ik deze week 2 en hij één dag en reis ik één van die 2 dagen 4 uren met de auto om elders te werken. Een andere keer pakt hij weer wat meer (en dan komt er dus vanuit zijn werk discussie). Dus flexibel proberen we zeker te zijn. En het komt echt niet zo vaak voor. Meestal is er wel iemand of kan ik mijn uren schuiven, maar niet altijd.
donderdag 5 mei 2022 om 09:24
Je man gaat toch gewoon? Of heb ik dat verkeerd begrepen. Als hij echt geen verlof meer mag, is er dus een andere oplossing, dan mag je man op zoek naar een andere baan. Dit is tenslotte de afspraak die jullie hebben gemaakt.Maída schreef: ↑05-05-2022 09:13puntillita: het raakt me emotioneel, omdat voor mij wordt ingevuld dat mijn baan minder belangrijk is, mijn carrière minder belangrijk is en dat ik toch maar bij een groot bedrijf werk. En je slaat de spijker in die zin wel op zijn kop. Ik zou het me minder moeten aantrekken. Maar ik ben toen ik zwanger werd heel bang geweest dat mijn carrière eronder ging lijden. Ik was 24 en had echt heel veel moeite om werk en studie los te laten in mijn verlof. Ik wilde laten zien dat ik niet zo'n moedertje was die carrière niet meer belangrijk vond en om de haverklap naar huis moest. Ik zag bij collega's gebeuren dat die nergens meer voor gevraagd werden bij interessante projecten 'want die is er toch nooit meer' door ouderschapsverlof en calamiteitenverlof enz. Daarom stond ik na 6 weken ook weer op de werkvloer, zat ik in mijn kraamweek nog (online) in de collegebanken enz.
Maar emotioneel worden omdat de baas van je man vindt dat jij een minder belangrijke baan hebt??? Ik lees dat je lat hoog ligt. Prima, maar misschien moet je dan de mening van andere mensen wat makkelijker naast je neer gaan leggen.
Knijp maar in je handen dat je kind amper ziek is. Ik was zo'n moedertje dat regelmatig naar huis moest omdat kind doodziek was door terugkerend ziektebeeld.waardoor ziekenhuisopname kon plaatsvinden. Er was geen plek waar ik liever wilde zijn overigens.