Werk & Studie
alle pijlers
Werkgever man vind dat ik thuis moet blijven voor de kleine
donderdag 5 mei 2022 om 08:34
Even de nuance naar deze clickbait topictitel 
Situatie: zoontje is ziek. Partner en ik hebben afgesproken voor de zwangerschap dat we deze last altijd gelijk verdelen. We werken allebei 32 uur en zijn dat ook blijven doen. Zoontje wordt logischerwijs wel eens ziek. Meestal hebben we achterban. Helaas dit keer niet, schoonouders zijn op vakantie. Partner werkt bij een kleiner type bedrijf in een religieus dorp met (gereformeerd) waarbij de meeste collega's inclusief manager dit ook zijn. Prima, nooit problemen mee verder. Tot we een kind kregen. Ik heb eerder een topic geopend. Partner zou tot 6 weken na geboorte verlof opnemen. Dit was afgesproken. Vlak voor dit verlof begon, wilde werkgever terugtrekken, want het kwam niet uit. En ik zou me wel redden. Uiteraard niet geaccepteerd en partner was gewoon thuis.
Ook is hij wel eens ziek en hebben we geen opvang. Echter spreken collega's en manager zich uit over dat ze liever hebben dat ik de ziektedagen voor zoontje zorg en dat partner dus moet komen werken. Ik werk toch 'maar bij een groot bedrijf', kan gemist worden en voor mij is het begrijpelijker als ik niet kom als vrouw zijnde. Collega sprak zich uit over dat hij vond dat onze verdeling niet goed was (terwijl ik deze week 2 dagen thuis blijf en partner maar één) en dat ze zich ongemakkelijk voelen bij de hele verdeling van ons en dat hij niet zomaar niet kan komen opdagen, want zijn vakantiedagen waren op. Vervolgens leggen ze zich er wel bij neer, maar nooit zonder dit te benoemen. Ik ben het eerlijk gezegd behoorlijk zat.
Partner gaat hier goed mee om, laat duidelijk grens weten, maar ik ben het echt een beetje zat dat die grens van bemoeienis in onze verdeling zo wordt opgezocht. Gisteren werd er om 23:00 gebeld hierover om dit te bespreken. Partner neemt dan dus ook gewoon op, tot mijn verbazing. Ik denk dat het me nog het meest frustreert dat er maar vanuit gegaan wordt dat mijn carrière logischerwijs op plaats 2 mag komen... Hoe gaat dit bij anderen?!
Wat zouden jullie doen
Situatie: zoontje is ziek. Partner en ik hebben afgesproken voor de zwangerschap dat we deze last altijd gelijk verdelen. We werken allebei 32 uur en zijn dat ook blijven doen. Zoontje wordt logischerwijs wel eens ziek. Meestal hebben we achterban. Helaas dit keer niet, schoonouders zijn op vakantie. Partner werkt bij een kleiner type bedrijf in een religieus dorp met (gereformeerd) waarbij de meeste collega's inclusief manager dit ook zijn. Prima, nooit problemen mee verder. Tot we een kind kregen. Ik heb eerder een topic geopend. Partner zou tot 6 weken na geboorte verlof opnemen. Dit was afgesproken. Vlak voor dit verlof begon, wilde werkgever terugtrekken, want het kwam niet uit. En ik zou me wel redden. Uiteraard niet geaccepteerd en partner was gewoon thuis.
Ook is hij wel eens ziek en hebben we geen opvang. Echter spreken collega's en manager zich uit over dat ze liever hebben dat ik de ziektedagen voor zoontje zorg en dat partner dus moet komen werken. Ik werk toch 'maar bij een groot bedrijf', kan gemist worden en voor mij is het begrijpelijker als ik niet kom als vrouw zijnde. Collega sprak zich uit over dat hij vond dat onze verdeling niet goed was (terwijl ik deze week 2 dagen thuis blijf en partner maar één) en dat ze zich ongemakkelijk voelen bij de hele verdeling van ons en dat hij niet zomaar niet kan komen opdagen, want zijn vakantiedagen waren op. Vervolgens leggen ze zich er wel bij neer, maar nooit zonder dit te benoemen. Ik ben het eerlijk gezegd behoorlijk zat.
Partner gaat hier goed mee om, laat duidelijk grens weten, maar ik ben het echt een beetje zat dat die grens van bemoeienis in onze verdeling zo wordt opgezocht. Gisteren werd er om 23:00 gebeld hierover om dit te bespreken. Partner neemt dan dus ook gewoon op, tot mijn verbazing. Ik denk dat het me nog het meest frustreert dat er maar vanuit gegaan wordt dat mijn carrière logischerwijs op plaats 2 mag komen... Hoe gaat dit bij anderen?!
Wat zouden jullie doen
donderdag 5 mei 2022 om 09:25
Misschien leg je de lat voor jezelf wel te hogen, waarom zo nodig bewijzen dat je een sterke carrièrevrouw bent. Wat is er mis met een moeder(tje) die er wil zijn voor haar kind, beiden moeten te combineren zijn. De eerste jaren met kinderen is gewoon vermoeiend en idd kun je wat afwezig moeten zijn bij ziekte, helemaal begrijpelijk dat je niet 100% op alle fronten kan zijn, zeker niet als je het beste voor je kind wil. Wat wil je eigenlijk het liefst (niet wat er van je verwacht wordt maar gewoon waar je je het fijnst bij zal voelen) ? voel je je blij met deze situatie of ben je eigenlijk te snel en te hard gaan werken waardoor je nu nog een beetje te vermoeid en gestresst bent? Als jouw werkgever dus ook niet normaal omgaat met moeders op de werkvloer en ze dus een beetje buitensluit voor interessante kansen of als jij jezelf carrièrestress oplegt, ligt het probleem dus niet alleen bij de werkgever van je man.Maída schreef: ↑05-05-2022 09:13navyblue: geen idee, ik weet niet hoe hij precies taken overdraagt enz. ik weet wel dat hij specifieke taken alleen zelf kan doen. Dus ja, het is ook rete onhandig als een sleutelpersoon er niet is. En daarom spring ik meestal in op dat soort momenten. Maar ik kan niet alles gaan oppakken. Wij hebben die afspraak nou eenmaal zo gemaakt. Beider carrières zijn belangrijk, dus gelijke verdeling.
puntillita: het raakt me emotioneel, omdat voor mij wordt ingevuld dat mijn baan minder belangrijk is, mijn carrière minder belangrijk is en dat ik toch maar bij een groot bedrijf werk. En je slaat de spijker in die zin wel op zijn kop. Ik zou het me minder moeten aantrekken. Maar ik ben toen ik zwanger werd heel bang geweest dat mijn carrière eronder ging lijden. Ik was 24 en had echt heel veel moeite om werk en studie los te laten in mijn verlof. Ik wilde laten zien dat ik niet zo'n moedertje was die carrière niet meer belangrijk vond en om de haverklap naar huis moest. Ik zag bij collega's gebeuren dat die nergens meer voor gevraagd werden bij interessante projecten 'want die is er toch nooit meer' door ouderschapsverlof en calamiteitenverlof enz. Daarom stond ik na 6 weken ook weer op de werkvloer, zat ik in mijn kraamweek nog (online) in de collegebanken enz.
donderdag 5 mei 2022 om 09:27
donderdag 5 mei 2022 om 09:29
Ja ik las het net inderdaad! Je zit er emotioneel dus sterk in, want je carrière is belangrijk voor je en je hebt daar al eerder dingen voor gelaten. Dan snap ik het als het je raakt dat het door anderen als 'onbelangrijker' gezien wordt.
donderdag 5 mei 2022 om 09:31
Wellicht wel handig erbij te zeggen: ik ben al geswitcht van werkgever en zit nu bij een fantastisch bedrijf waarbij manager, collega's en het hele bedrijf hier heel goed mee omgaat. Ik blijf de lat idd hoog leggen, maar ben wel deels teruggekomen op die visie die ik toen had rondom de geboorte en daarna. Maar toch probeer ik wel altijd mijn werk niet te laten lijden onder mijn keuze. Het triggert mij dan ook dat werkgever van partner dit wel aan mij wil toebedelen tussen neus en lippen door.
Het is wellicht een nonprobleem voor de toekomst, want we gaan over een tijdje op reis voor langere tijd, maar het frustreert me gewoon behoorlijk.
Het is wellicht een nonprobleem voor de toekomst, want we gaan over een tijdje op reis voor langere tijd, maar het frustreert me gewoon behoorlijk.
donderdag 5 mei 2022 om 09:33
Natuurlijk is het denkbeeld van de werkgever van je man ouderwets en achterhaald, maar laat het je niet zo raken. Ze gaan echt niet veranderen en uiteindelijk komt het toch gewoon goed?
En voor de mensen die vinden dat dit probleem niet bij de werkgever hoort te liggen. Tja, zodra je ondernemer wordt, dan weet je dat dit af en toe kan gebeuren en dat een werknemer hier ook rechten in heeft. Dan moet je maar geen ondernemer worden of je moet de politiek in gaan en een wetswijziging voorstellen. Tot die tijd moet je er ook niet het probleem van de ouder van maken.
Het is een kortdurende situatie die je, zoals goed werkgeverschap en werknemerschap betaamd, gewoon in goed overleg oplost.
En voor de mensen die vinden dat dit probleem niet bij de werkgever hoort te liggen. Tja, zodra je ondernemer wordt, dan weet je dat dit af en toe kan gebeuren en dat een werknemer hier ook rechten in heeft. Dan moet je maar geen ondernemer worden of je moet de politiek in gaan en een wetswijziging voorstellen. Tot die tijd moet je er ook niet het probleem van de ouder van maken.
Het is een kortdurende situatie die je, zoals goed werkgeverschap en werknemerschap betaamd, gewoon in goed overleg oplost.
donderdag 5 mei 2022 om 09:38
Waarom heb je zo'n enorme bewijsdrang? Wat maakt het uit dat de baas van je man vindt dat jouw baan onbelangrijker is? Mag hij toch vinden? Net als dat ik wat vind van jouw keuze om kort zwangerschapsverlof te hebben omdat je nu eenmaal graag werkt? Who cares wat Toffifee van jou vindt. Who cares wat de werkgever van je man van jou vindt. Jullie staan achter de keuzes die jullie hebben gemaakt. En als de werkgever daar niet (meer) bij past, moet je op zoek naar een andere.Maída schreef: ↑05-05-2022 09:31Wellicht wel handig erbij te zeggen: ik ben al geswitcht van werkgever en zit nu bij een fantastisch bedrijf waarbij manager, collega's en het hele bedrijf hier heel goed mee omgaat. Ik blijf de lat idd hoog leggen, maar ben wel deels teruggekomen op die visie die ik toen had rondom de geboorte en daarna. Maar toch probeer ik wel altijd mijn werk niet te laten lijden onder mijn keuze. Het triggert mij dan ook dat werkgever van partner dit wel aan mij wil toebedelen tussen neus en lippen door.
Het is wellicht een nonprobleem voor de toekomst, want we gaan over een tijdje op reis voor langere tijd, maar het frustreert me gewoon behoorlijk.
donderdag 5 mei 2022 om 09:43
Nou, jij liever dan ik. Voor je het weer zijn je kinderen groot en hoe vaak in je leven krijg je een kind? Je kan je hele leven nog werken. Ik vond het juist heerlijk om wat meer thuis te zijn toen ze klein waren en mij nodig hadden. Nu ze ouder en zelfstandiger zijn richt ik me weer meer op mijn eigen ontwikkeling en werk ook meer. Eerlijk gezegd was ik toch het liefste zelf bij mijn kind als het ziek was, als was oma een hele goede vervangerMaída schreef: ↑05-05-2022 09:13navyblue: geen idee, ik weet niet hoe hij precies taken overdraagt enz. ik weet wel dat hij specifieke taken alleen zelf kan doen. Dus ja, het is ook rete onhandig als een sleutelpersoon er niet is. En daarom spring ik meestal in op dat soort momenten. Maar ik kan niet alles gaan oppakken. Wij hebben die afspraak nou eenmaal zo gemaakt. Beider carrières zijn belangrijk, dus gelijke verdeling.
puntillita: het raakt me emotioneel, omdat voor mij wordt ingevuld dat mijn baan minder belangrijk is, mijn carrière minder belangrijk is en dat ik toch maar bij een groot bedrijf werk. En je slaat de spijker in die zin wel op zijn kop. Ik zou het me minder moeten aantrekken. Maar ik ben toen ik zwanger werd heel bang geweest dat mijn carrière eronder ging lijden. Ik was 24 en had echt heel veel moeite om werk en studie los te laten in mijn verlof. Ik wilde laten zien dat ik niet zo'n moedertje was die carrière niet meer belangrijk vond en om de haverklap naar huis moest. Ik zag bij collega's gebeuren dat die nergens meer voor gevraagd werden bij interessante projecten 'want die is er toch nooit meer' door ouderschapsverlof en calamiteitenverlof enz. Daarom stond ik na 6 weken ook weer op de werkvloer, zat ik in mijn kraamweek nog (online) in de collegebanken enz.
. Ik zou me het werk van je man niet zo aantrekken. Waarom moet je jezelf zo bewijzen? Jullie moeten doen wat voor jullie het goed voelt en vooral wat voor het kind het beste is.
donderdag 5 mei 2022 om 09:48
Spookje80: ik ben er dan ook ontzettend op teruggekomen hoor. Ik ga niet voor niets met mijn gezin een tijd reizen! 
achteraf was het vooral zonde dat ik het moederschap 'er even bij' wilde doen en niet heb kunnen genieten de eerste maanden. maar het stukje carrière blijft bij mij een gevoelig puntje.
achteraf was het vooral zonde dat ik het moederschap 'er even bij' wilde doen en niet heb kunnen genieten de eerste maanden. maar het stukje carrière blijft bij mij een gevoelig puntje.
donderdag 5 mei 2022 om 09:51
In jouw geval zou ik checken of man nog blij met zijn baan en dit gedoe is. Zo nee: andere baan. Zo ja: laat hem wat meer een grens tussen werk en privé trekken en telefoontjes om elf (!) uur savonds (echt hoor, dan lig ik al anderhalf uur te slapen) niet opnemen tenzij het bloedspoed is.
En ten derde: laat hem wat minder aan jou vertellen. Wat maakt het uit wat zij ervan vinden als hij het voor elkaar heeft gekregen om thuis te blijven? Nergens voor nodig om de hele wie zei wat erbij te krijgen toch?
En ten derde: laat hem wat minder aan jou vertellen. Wat maakt het uit wat zij ervan vinden als hij het voor elkaar heeft gekregen om thuis te blijven? Nergens voor nodig om de hele wie zei wat erbij te krijgen toch?
donderdag 5 mei 2022 om 10:12
donderdag 5 mei 2022 om 10:20
Mijn man werkt ook bij een klein bedrijf waarvan de eigenaar vindt dat moeders de vrouw verantwoordelijk is voor het huis en de kinderen. Hij vond het sowieso belachelijk dat wij ieder 4 dagen werken, maar toen Corona begon heeft hij ook wel eens opmerkingen gemaakt dat ik dat maar op moest lossen, want mijn “baantje” is niet zo boeiend. Toen heeft mijn man heel duidelijk aangegeven dat het net zo goed zijn kinderen zijn en daarnaast letterlijk gezegd “zorg dan eerst maar eens dat ik net zo goed betaald krijg als mijn vrouw, want met dat ‘baantje’ is zij toch wel de hoofdkostwinner”. Daarna is er nooit meer iets over gezegd. De dagen dat mijn man niet naar kantoor gaat ivm een gezinssituatie, zorgt hij wel altijd dat hij gewoon bereikbaar is, zijn uren later inhaalt of verlof neemt. (Doe ik overigens ook.) Sinds zijn baas dat gezien heeft, heeft hij ook later wel aangegeven dat hij er ook geen moeite meer mee heeft.
donderdag 5 mei 2022 om 10:33
Wat een paar onbegrijpelijke reacties weer hier, ongelofelijk dat er anno 2022 nog steeds mensen serieus reageren met 'jouw kind, jouw probleem'. Jullie willen graag dat een ziek kind alleen gelaten wordt ofzo? Of jullie vinden nog steeds dat een kind niet te combineren valt met een baan, omdat een kind wel eens ziek is?
Voor de zoveelste keer, het recht op verlof om voor een ziek kind te zorgen is notabene gewoon bij wet geregeld. En ja, dat betekent dus dat je soms je werknemer met een ziek kind verlof moet geven. En als je je zaakjes op orde hebt als werkgever, dan weet je dat dit kan gebeuren als je mensen in dienst hebt. Net als dat je weet dat die mensen zelf ook ziek kunnen worden.
En ja, ook als die werknemer een partner heeft, want die heeft ook een werkgever he. Dan is het logisch dat de zorg voor het zieke kind gelijk verdeeld wordt over de partners, zodat beide werkgevers er zo min mogelijk last van hebben.
En, als je een slimme werkgever bent, dan denk je dus mee in zulke situaties. Dan loopt je werknemer ook harder op het moment dat het jou een keer uitkomt. Geven en nemen he.
Voor de zoveelste keer, het recht op verlof om voor een ziek kind te zorgen is notabene gewoon bij wet geregeld. En ja, dat betekent dus dat je soms je werknemer met een ziek kind verlof moet geven. En als je je zaakjes op orde hebt als werkgever, dan weet je dat dit kan gebeuren als je mensen in dienst hebt. Net als dat je weet dat die mensen zelf ook ziek kunnen worden.
En ja, ook als die werknemer een partner heeft, want die heeft ook een werkgever he. Dan is het logisch dat de zorg voor het zieke kind gelijk verdeeld wordt over de partners, zodat beide werkgevers er zo min mogelijk last van hebben.
En, als je een slimme werkgever bent, dan denk je dus mee in zulke situaties. Dan loopt je werknemer ook harder op het moment dat het jou een keer uitkomt. Geven en nemen he.
donderdag 5 mei 2022 om 10:34
Dit. Heeft ie nu al zijn vakantiedagen op?truusperenat schreef: ↑05-05-2022 08:50Zo mee eens. Je schrijft ook nog dat zijn vakantiedagen op zijn dus vinden jullie maar dat de werkgever man maar even vrij moet geven.
Draai het eens om als jij een bedrijf zou hebben en werknemer komt niet op jouw kosten want zijn kind is ziek.
Jullie kind jullie verantwoording om te zorgen dat het kind opgevangen wordt.
Wees dan fair en vraag werkgever om een vaste afspraak. "Als kind ziek is kom ik niet maar hoef ik ook geen salaris "
O, jullie gaan lang op reis lees ik.
donderdag 5 mei 2022 om 11:05
Los van het feit dat er zorgverlof bestaat voor dit soort situaties: ik reserveer altijd een aantal vakantiedagen voor noodsituaties die zich kunnen voordoen. Blijkt eind van het jaar dat ik die niet nodig had dan neem ik ze rond kerst/nieuwjaar op.Roekiezoekie schreef: ↑05-05-2022 10:34Dit. Heeft ie nu al zijn vakantiedagen op?
O, jullie gaan lang op reis lees ik.
donderdag 5 mei 2022 om 11:11
Waarom de lat zo hoog leggen voor haar man? Waarom blijft hij niet gewoon thuis? De eerste jaren zijn lastig, dan ben je soms afwezig. Waarom blijft hij werken als zijn werkgever daar niet normaal mee omgaat?kes49240 schreef: ↑05-05-2022 09:25Misschien leg je de lat voor jezelf wel te hogen, waarom zo nodig bewijzen dat je een sterke carrièrevrouw bent. Wat is er mis met een moeder(tje) die er wil zijn voor haar kind, beiden moeten te combineren zijn. De eerste jaren met kinderen is gewoon vermoeiend en idd kun je wat afwezig moeten zijn bij ziekte, helemaal begrijpelijk dat je niet 100% op alle fronten kan zijn, zeker niet als je het beste voor je kind wil. Wat wil je eigenlijk het liefst (niet wat er van je verwacht wordt maar gewoon waar je je het fijnst bij zal voelen) ? voel je je blij met deze situatie of ben je eigenlijk te snel en te hard gaan werken waardoor je nu nog een beetje te vermoeid en gestresst bent? Als jouw werkgever dus ook niet normaal omgaat met moeders op de werkvloer en ze dus een beetje buitensluit voor interessante kansen of als jij jezelf carrièrestress oplegt, ligt het probleem dus niet alleen bij de werkgever van je man.
donderdag 5 mei 2022 om 11:46
Heel bijzondere denkwijze heb jij. Ik ben blij dat mijn werkgever niet zo denkt. Er is een schreeuwend tekort aan werknemers, als mijn werkgever zo star is dan ben ik weg en hebben ze een groot probleem. Juist een werkgever hoort flexibel te zijn, daarmee creëer je een prettige werkomgeving met loyale medewerkers die graag voor je werken.Flipflop schreef: ↑05-05-2022 09:11Het is niet het probleem van mijn werkgever dat ik een kind heb. Het siert een werkgever dat ze hier flexibel mee om gaan, maar dat hoeven ze niet te doen. Het is een gunst en geen moeten.
En calamiteiten verlof geldt alleen als jij de enige bent in die omstandigheden die voor het kind kan zorgen. Dus als er een partner is, hoef jij dat niet persé te zijn en kan het verlof om die reden geweigerd worden.
donderdag 5 mei 2022 om 11:56
Maída schreef: ↑05-05-2022 09:13navyblue: geen idee, ik weet niet hoe hij precies taken overdraagt enz. ik weet wel dat hij specifieke taken alleen zelf kan doen. Dus ja, het is ook rete onhandig als een sleutelpersoon er niet is. En daarom spring ik meestal in op dat soort momenten. Maar ik kan niet alles gaan oppakken. Wij hebben die afspraak nou eenmaal zo gemaakt. Beider carrières zijn belangrijk, dus gelijke verdeling.
puntillita: het raakt me emotioneel, omdat voor mij wordt ingevuld dat mijn baan minder belangrijk is, mijn carrière minder belangrijk is en dat ik toch maar bij een groot bedrijf werk. En je slaat de spijker in die zin wel op zijn kop. Ik zou het me minder moeten aantrekken. Maar ik ben toen ik zwanger werd heel bang geweest dat mijn carrière eronder ging lijden. Ik was 24 en had echt heel veel moeite om werk en studie los te laten in mijn verlof. Ik wilde laten zien dat ik niet zo'n moedertje was die carrière niet meer belangrijk vond en om de haverklap naar huis moest. Ik zag bij collega's gebeuren dat die nergens meer voor gevraagd werden bij interessante projecten 'want die is er toch nooit meer' door ouderschapsverlof en calamiteitenverlof enz. Daarom stond ik na 6 weken ook weer op de werkvloer, zat ik in mijn kraamweek nog (online) in de collegebanken enz.
Wordt dat letterlijk gezegd of is dat invulling van jouw kant. Een werkgever wil natuurlijk altijd het liefst dat iedereen gewoon komt werken, en wil logisch altijd het liefst dat de andere ouder van een kind opvang bij ziekte regelt.
Er is een wet die ouders recht geeft op zorgverlof, en dat moeten werkgevers ook toestaan, maar best logisch dat ze dat liever een ander zien doen dan zichzelf. Of het bedrijf nou wordt geleid door gereformeerde bestuurders of door atheïsten, het bedrijf heeft een doel en daarvoor werkend personeel nodig.
Even advocaat van de duivel:
Kan het zijn dat jouw gevoel, dat je baan minder waard is dan je mans baan, jou wordt ingegeven door de wetenschap dat er gereformeerd bestuur is?
donderdag 5 mei 2022 om 12:00
Dit vind ik wel de beste opmerking. Aangeven dat de vrouw kostwinner is, onafhankelijk of het waar is, denk ik dat werkgever van de man van OP zich nog even achter de oren zal krabben.WasHetMaarWat schreef: ↑05-05-2022 10:20Mijn man werkt ook bij een klein bedrijf waarvan de eigenaar vindt dat moeders de vrouw verantwoordelijk is voor het huis en de kinderen. Hij vond het sowieso belachelijk dat wij ieder 4 dagen werken, maar toen Corona begon heeft hij ook wel eens opmerkingen gemaakt dat ik dat maar op moest lossen, want mijn “baantje” is niet zo boeiend. Toen heeft mijn man heel duidelijk aangegeven dat het net zo goed zijn kinderen zijn en daarnaast letterlijk gezegd “zorg dan eerst maar eens dat ik net zo goed betaald krijg als mijn vrouw, want met dat ‘baantje’ is zij toch wel de hoofdkostwinner”. Daarna is er nooit meer iets over gezegd. De dagen dat mijn man niet naar kantoor gaat ivm een gezinssituatie, zorgt hij wel altijd dat hij gewoon bereikbaar is, zijn uren later inhaalt of verlof neemt. (Doe ik overigens ook.) Sinds zijn baas dat gezien heeft, heeft hij ook later wel aangegeven dat hij er ook geen moeite meer mee heeft.
Verder gewoon privé, privé houden en niet op achterlijke tijden de telefoon opnemen (alleen als echt alles in elkaar stort).
Er zijn inderdaad wettelijk bepaalde verlofdagen geregeld voor dit soort momenten moeten kunnen opvangen dus die kan man ook gewoon gebruiken.
donderdag 5 mei 2022 om 12:01
Andersom: er is letterlijk gezegd door manager dat hij zich ongemakkelijk voelt bij onze rolverdeling omtrent zoon en zorgverlof. Hij benoemt dan niet concreet wat hij daarmee bedoelt. Collega heeft zich wel duidelijk uitgesproken over dat hij niet vindt dat die rol bij de man, in dit geval mijn man, hoort en vind dat ik meer moet inspringen bij deze calamiteiten.
En nee, ik vind mijn baan absoluut niet minder waard. Ik ben wel misbaarder dan man, omdat ik in een groter team werk. Maar ik vind niet, dat ik daardoor maar vaker moet inspringen dan hij.
En nee, ik vind mijn baan absoluut niet minder waard. Ik ben wel misbaarder dan man, omdat ik in een groter team werk. Maar ik vind niet, dat ik daardoor maar vaker moet inspringen dan hij.
donderdag 5 mei 2022 om 12:02
Mijn man vertelt dat soort dingen soms niet als hij weet dat ik er last van heb of stress van krijg. Ik zou in dit geval man gewoon vragen om die zwaar gereformeerde opmerkingen niet meer met je te delen. Want jij hebt daar last van en kan het niet van je af laten glijden.
