Werk & Studie
alle pijlers
Woorden in je mond leggen....verandering / miscommunicatie
zondag 29 juni 2008 om 00:17
Hallo allemaal,
Het is even leesvoer….dus bedankt alvast!!
Wie kan mij ondersteunen in hoe om te gaan met èn een leidinggevende èn een office manager die je woorden in de mond leggen. Daarmee bedoel ik, zodanig de dingen verdraaien dat het verhaal nog net klopt alleen niet de gehele waarheid betreft? Andere mensen duidelijk de hand boven het hoofd houden?
Voor de duidelijkheid: leidinggevende is iemand die het liefst alleen maar vrouwen om zich heen heeft en bij het zien van een vleug decolleté al een weekdier wordt, de mening volgt van diegene en dan vervolgens alles voor zoete koek slikt (het is net happen naar Pijnenburg) en OM wil het liefst alleen maar net-van-school-af jonge meiden die ze geheel kan kneden naar haar eigen maatstaven.
In mijn optiek een killing combination want beide niet geheel in staat om te rationaliseren. Ik ondervind daar last van wat ik niet had zien aankomen vantevoren. D.w.z. is mij niet zo direct verteld tijdens sollicitatie procedure.
Ik voel me inmiddels zo op mijn hoede hierin dat ik dus even mezelf minder laat horen/zien. Dit wordt dan weer direct gezegd als in: je neemt geen initiatief, je wil niet, je hebt het zeker niet leuk gevonden etc. Kortom, alvast gaan invullen over wat ik zou denken….
Ik ben alleen zo'n persoon die niet direct na afloop van iets met feedback komt. Ik vind het prettig om de dingen eerst te laten bezinken, de revue te laten passeren en dan erop terugkomen. Heb ik ook al diverse keren aangegeven.
Het voelt zo jammer aangezien ik, na wat omzwervingen, nu zo duidelijk alles herkende in deze baan wat ik graag wilde. Dat is overigens nog steeds zo dus daar ligt het niet aan. Ook niet aan mijn directe collega's.
Binnen het bedrijf zijn we nl. bezig met een zgn. efficiency-slag. Prima en als dingen beter of makkelijker kunnen, waarom niet. Ik kijk binnen onze afdeling ook alleen zeg ik het niet direct omdat ik het voor mezelf eerst op een rijtje wil hebben en concreet wil kunnen aantonen wat ik denk. Dus geen losse flodder idee.
Dit wordt dan gelijk vertaald als: foutenvermijdend. Nou nee, want ik schaam me (niet meer) om fouten te maken. Jammer dat ik dat inmiddels al 4x heb mogen aanhoren. OM ziet en hoort nl niet dagelijks wat er bij/op onze afdeling gebeurd, een mening vormen lijkt me daarom heel lastig tijdens een functioneringsgesprek. Zij heeft heel erg moeite ermee dat ze niet alle secretaresses daar kan krijgen zoals zij het wil. Op een bepaalde manier niet lijkt te kunnen accepteren dat iedereen anders in elkaar steekt, eigen sterke punten heeft.
Hoe moet je alleen in godsnaam iets verbeteren wat al gebleken is dat dat goed loopt? Dus stel ik vragen als: wie heeft er binnen ons team zodanig last van dat het zijn/haar directe werkzaamheden belemmert, daarmee in de problemen komt, zijn werk niet afkrijgt?
Af en toe komt het over alsof ik de vraag krijg hoe ik beter zou kunnen fietsen…
Ik heb nog een hoop te leren want zo lang werk ik er nog niet. Hoe doorbreek ik dit het beste en wat is een goede aanpak? Bij mijn leidinggevende kom ik niet ver, dat weet ik al wel.
Zelf heb ik het idee om met OM, als zij en ook ik weer terug zijn van vakantie (begin aug.) eens een langer gesprek aan te gaan en haar uit te leggen dat ik nog steeds het commerciele in me heb zitten (lastig binnen een non-commercieel bedrijf), wat zij tijdens het sollicitatiegesprek zag en hoe ik als persoon in elkaar steek om zo nader tot elkaar te komen en meer begrip te verkrijgen van en over elkaar.
Maandag heb ik een gesprek met P&O en ik wil wel dat zij weten hoe sommige dingen overkomen.
Alvast bedankt voor het (kritische) meedenken want dit is uiteraard mijn kant van het verhaal. Ik maak het echter niet mooier dan het is.
Het is even leesvoer….dus bedankt alvast!!
Wie kan mij ondersteunen in hoe om te gaan met èn een leidinggevende èn een office manager die je woorden in de mond leggen. Daarmee bedoel ik, zodanig de dingen verdraaien dat het verhaal nog net klopt alleen niet de gehele waarheid betreft? Andere mensen duidelijk de hand boven het hoofd houden?
Voor de duidelijkheid: leidinggevende is iemand die het liefst alleen maar vrouwen om zich heen heeft en bij het zien van een vleug decolleté al een weekdier wordt, de mening volgt van diegene en dan vervolgens alles voor zoete koek slikt (het is net happen naar Pijnenburg) en OM wil het liefst alleen maar net-van-school-af jonge meiden die ze geheel kan kneden naar haar eigen maatstaven.
In mijn optiek een killing combination want beide niet geheel in staat om te rationaliseren. Ik ondervind daar last van wat ik niet had zien aankomen vantevoren. D.w.z. is mij niet zo direct verteld tijdens sollicitatie procedure.
Ik voel me inmiddels zo op mijn hoede hierin dat ik dus even mezelf minder laat horen/zien. Dit wordt dan weer direct gezegd als in: je neemt geen initiatief, je wil niet, je hebt het zeker niet leuk gevonden etc. Kortom, alvast gaan invullen over wat ik zou denken….
Ik ben alleen zo'n persoon die niet direct na afloop van iets met feedback komt. Ik vind het prettig om de dingen eerst te laten bezinken, de revue te laten passeren en dan erop terugkomen. Heb ik ook al diverse keren aangegeven.
Het voelt zo jammer aangezien ik, na wat omzwervingen, nu zo duidelijk alles herkende in deze baan wat ik graag wilde. Dat is overigens nog steeds zo dus daar ligt het niet aan. Ook niet aan mijn directe collega's.
Binnen het bedrijf zijn we nl. bezig met een zgn. efficiency-slag. Prima en als dingen beter of makkelijker kunnen, waarom niet. Ik kijk binnen onze afdeling ook alleen zeg ik het niet direct omdat ik het voor mezelf eerst op een rijtje wil hebben en concreet wil kunnen aantonen wat ik denk. Dus geen losse flodder idee.
Dit wordt dan gelijk vertaald als: foutenvermijdend. Nou nee, want ik schaam me (niet meer) om fouten te maken. Jammer dat ik dat inmiddels al 4x heb mogen aanhoren. OM ziet en hoort nl niet dagelijks wat er bij/op onze afdeling gebeurd, een mening vormen lijkt me daarom heel lastig tijdens een functioneringsgesprek. Zij heeft heel erg moeite ermee dat ze niet alle secretaresses daar kan krijgen zoals zij het wil. Op een bepaalde manier niet lijkt te kunnen accepteren dat iedereen anders in elkaar steekt, eigen sterke punten heeft.
Hoe moet je alleen in godsnaam iets verbeteren wat al gebleken is dat dat goed loopt? Dus stel ik vragen als: wie heeft er binnen ons team zodanig last van dat het zijn/haar directe werkzaamheden belemmert, daarmee in de problemen komt, zijn werk niet afkrijgt?
Af en toe komt het over alsof ik de vraag krijg hoe ik beter zou kunnen fietsen…
Ik heb nog een hoop te leren want zo lang werk ik er nog niet. Hoe doorbreek ik dit het beste en wat is een goede aanpak? Bij mijn leidinggevende kom ik niet ver, dat weet ik al wel.
Zelf heb ik het idee om met OM, als zij en ook ik weer terug zijn van vakantie (begin aug.) eens een langer gesprek aan te gaan en haar uit te leggen dat ik nog steeds het commerciele in me heb zitten (lastig binnen een non-commercieel bedrijf), wat zij tijdens het sollicitatiegesprek zag en hoe ik als persoon in elkaar steek om zo nader tot elkaar te komen en meer begrip te verkrijgen van en over elkaar.
Maandag heb ik een gesprek met P&O en ik wil wel dat zij weten hoe sommige dingen overkomen.
Alvast bedankt voor het (kritische) meedenken want dit is uiteraard mijn kant van het verhaal. Ik maak het echter niet mooier dan het is.
dinsdag 1 juli 2008 om 06:22
dinsdag 1 juli 2008 om 14:10
quote:Nijntje schreef op 30 juni 2008 @ 16:01:
Dat dacht ik ook al hoor Rider. Ik vind je ook altijd meestal erg serieus. Maar misschien heb je, net als TO, zelf niet door hoe je overkomt Te weten; nogal een beetje cynisch.Ik weet, denk ik, prima hoe ik hier overkom. Wat ik zeg is alleen: dat was niet per vergissing. Het kan natuurlijk best zo zijn dat ik me vergis in de juistheid van die afweging.
Dat dacht ik ook al hoor Rider. Ik vind je ook altijd meestal erg serieus. Maar misschien heb je, net als TO, zelf niet door hoe je overkomt Te weten; nogal een beetje cynisch.Ik weet, denk ik, prima hoe ik hier overkom. Wat ik zeg is alleen: dat was niet per vergissing. Het kan natuurlijk best zo zijn dat ik me vergis in de juistheid van die afweging.
dinsdag 1 juli 2008 om 15:09
quote:rider schreef op 01 juli 2008 @ 14:10:
[...]
Ik weet, denk ik, prima hoe ik hier overkom. Wat ik zeg is alleen: dat was niet per vergissing. Het kan natuurlijk best zo zijn dat ik me vergis in de juistheid van die afweging.
Ja, dat kan ook.
Ach ja, het is eigenlijk te mooi weer voor dit soort mierenneukerij.
[...]
Ik weet, denk ik, prima hoe ik hier overkom. Wat ik zeg is alleen: dat was niet per vergissing. Het kan natuurlijk best zo zijn dat ik me vergis in de juistheid van die afweging.
Ja, dat kan ook.
Ach ja, het is eigenlijk te mooi weer voor dit soort mierenneukerij.
dinsdag 1 juli 2008 om 23:02
Mijn bevinding: er hoeft geen sorry te worden gezegd. Zonder intonatie is het lastig om een post te interpreteren.
Dus Rider, ook al zijn je posts 'hard, kritisch', prima. Het geeft weer hoe een ieder dit in zich opneemt, reflecteert en reageert.
Van mij uit gezien is het niet bitcherig, betweterig bedoeld geweest, ook al komt dat zo over. Het is logisch dat er op verschillende manieren gelezen wordt en dat vind ik prima. Helpt mij ook nl.
In het algemeen heb ik de volgende overweging/vraag voor je/jullie:
Wat als je in vergadering zit en door een collega wordt een idee aangedragen waar je dan tijdens de vergadering een beetje over begint na te denken.
Dan krijg je de opmerking: ik zie aan je gezicht dat je het er niet mee eens bent (terwijl je alleen aan het nadenken bent he), niets meer, niets minder. Je vindt het idee noch goed noch slecht.
Je zegt: nee, ik ben aan het nadenken. Reactie terug: en toch zie ik dat je het er niet mee eens bent.
Hoe zou je dan antwoorden/reageren?
Zowieso aan allemaal tot nu: bedankt voor jullie reacties!!
PS: op eerdere reacties ga ik nog reageren. Ben de komende dagen alleen minder aanwezig. Ik loop niet weg door de gegeven reacties
PS1: @wuiles: hbo
Dus Rider, ook al zijn je posts 'hard, kritisch', prima. Het geeft weer hoe een ieder dit in zich opneemt, reflecteert en reageert.
Van mij uit gezien is het niet bitcherig, betweterig bedoeld geweest, ook al komt dat zo over. Het is logisch dat er op verschillende manieren gelezen wordt en dat vind ik prima. Helpt mij ook nl.
In het algemeen heb ik de volgende overweging/vraag voor je/jullie:
Wat als je in vergadering zit en door een collega wordt een idee aangedragen waar je dan tijdens de vergadering een beetje over begint na te denken.
Dan krijg je de opmerking: ik zie aan je gezicht dat je het er niet mee eens bent (terwijl je alleen aan het nadenken bent he), niets meer, niets minder. Je vindt het idee noch goed noch slecht.
Je zegt: nee, ik ben aan het nadenken. Reactie terug: en toch zie ik dat je het er niet mee eens bent.
Hoe zou je dan antwoorden/reageren?
Zowieso aan allemaal tot nu: bedankt voor jullie reacties!!
PS: op eerdere reacties ga ik nog reageren. Ben de komende dagen alleen minder aanwezig. Ik loop niet weg door de gegeven reacties
PS1: @wuiles: hbo
dinsdag 1 juli 2008 om 23:28
quote:Dibbes1 schreef op 01 juli 2008 @ 23:02:
In het algemeen heb ik de volgende overweging/vraag voor je/jullie:
Wat als je in vergadering zit en door een collega wordt een idee aangedragen waar je dan tijdens de vergadering een beetje over begint na te denken.
Dan krijg je de opmerking: ik zie aan je gezicht dat je het er niet mee eens bent (terwijl je alleen aan het nadenken bent he), niets meer, niets minder. Je vindt het idee noch goed noch slecht.
Je zegt: nee, ik ben aan het nadenken. Reactie terug: en toch zie ik dat je het er niet mee eens bent.
Hoe zou je dan antwoorden/reageren?
Nog één keer uitleggen hoe het bij jou werkt. Bijvoorbeeld; Ik neem hetgeen wat gezegd/besproken is in me op en overdenk dit even. Als ik er nog iets over kwijt wil, zal ik het laten weten, maar vooralsnog niet.
of
Je hebt recht op je eigen mening.
Jammer dat je me niet gelooft.
Ow.
Dan zie je meer dan er is.
Geeft niet.
Ik wil er best iets bijverzinnen, maar ik blijf liever eerlijk (en die is wat cynisch natuurlijk).
of
Niets zeggen en afwachten wat er nog gezegd/gevraagd wordt.
In het algemeen heb ik de volgende overweging/vraag voor je/jullie:
Wat als je in vergadering zit en door een collega wordt een idee aangedragen waar je dan tijdens de vergadering een beetje over begint na te denken.
Dan krijg je de opmerking: ik zie aan je gezicht dat je het er niet mee eens bent (terwijl je alleen aan het nadenken bent he), niets meer, niets minder. Je vindt het idee noch goed noch slecht.
Je zegt: nee, ik ben aan het nadenken. Reactie terug: en toch zie ik dat je het er niet mee eens bent.
Hoe zou je dan antwoorden/reageren?
Nog één keer uitleggen hoe het bij jou werkt. Bijvoorbeeld; Ik neem hetgeen wat gezegd/besproken is in me op en overdenk dit even. Als ik er nog iets over kwijt wil, zal ik het laten weten, maar vooralsnog niet.
of
Je hebt recht op je eigen mening.
Jammer dat je me niet gelooft.
Ow.
Dan zie je meer dan er is.
Geeft niet.
Ik wil er best iets bijverzinnen, maar ik blijf liever eerlijk (en die is wat cynisch natuurlijk).
of
Niets zeggen en afwachten wat er nog gezegd/gevraagd wordt.
woensdag 2 juli 2008 om 00:23
quote:Dibbes1 schreef op 01 juli 2008 @ 23:02:
Mijn bevinding: er hoeft geen sorry te worden gezegd. Zonder intonatie is het lastig om een post te interpreteren.Mooi van je. Maar ik wil vooral geen ruzie met Nijntje quote:Wat als je in vergadering zit en door een collega wordt een idee aangedragen waar je dan tijdens de vergadering een beetje over begint na te denken.
Dan krijg je de opmerking: ik zie aan je gezicht dat je het er niet mee eens bent (terwijl je alleen aan het nadenken bent he), niets meer, niets minder. Je vindt het idee noch goed noch slecht.
Je zegt: nee, ik ben aan het nadenken. Reactie terug: en toch zie ik dat je het er niet mee eens bent.
Hoe zou je dan antwoorden/reageren?Hangt er errug van af. Ik probeer een vergelijkbare situatie uit mijn geheugen te vissen. Als ik de vergelijking goed maak, was mijn reactie toen iets in de sfeer van "nou, dat weet ik nog niet zo. Ik zit wel met vragen, maar ik ben er nog niet helemaal uit wat mijn vragen precies zijn. Moet ik nu meteen een reactie geven, schietend vanuit de heup, of heb ik nog tijd om wat nauwkeuriger te reageren?"
Mijn bevinding: er hoeft geen sorry te worden gezegd. Zonder intonatie is het lastig om een post te interpreteren.Mooi van je. Maar ik wil vooral geen ruzie met Nijntje quote:Wat als je in vergadering zit en door een collega wordt een idee aangedragen waar je dan tijdens de vergadering een beetje over begint na te denken.
Dan krijg je de opmerking: ik zie aan je gezicht dat je het er niet mee eens bent (terwijl je alleen aan het nadenken bent he), niets meer, niets minder. Je vindt het idee noch goed noch slecht.
Je zegt: nee, ik ben aan het nadenken. Reactie terug: en toch zie ik dat je het er niet mee eens bent.
Hoe zou je dan antwoorden/reageren?Hangt er errug van af. Ik probeer een vergelijkbare situatie uit mijn geheugen te vissen. Als ik de vergelijking goed maak, was mijn reactie toen iets in de sfeer van "nou, dat weet ik nog niet zo. Ik zit wel met vragen, maar ik ben er nog niet helemaal uit wat mijn vragen precies zijn. Moet ik nu meteen een reactie geven, schietend vanuit de heup, of heb ik nog tijd om wat nauwkeuriger te reageren?"
woensdag 2 juli 2008 om 00:28
Overigens verliep dat toen verder ongeveer zo:
- "ja, geef maar gewoon je reactie nu meteen, we hebben niet onbeperkt de tijd voor we besluiten nemen."
- "ok, dan vind ik het hele plan totaal kut"
- "ehhhh...., misschien moeten we nu even koffie gaan drinken"
klant-baas+klant-plan-bedenker+ik tijdens koffie break:
"wat was dat gvd voor antwoord?"
"ja, hallo, je denkt toch niet dat ik in de notulen wil hebben staan dat ik het een geweldig idee vond, terwijl ik de tijd niet krijg om er over na te denken?"
"hoe lang heb je nodig dan?"
"geef me een paar uur om even wat dingen na te rekenen en uit te zoeken, en met een collega te bellen, en je hebt vanmiddag mijn mening. En dan een mening die wel de notulen in mag."
Het was, ook met nadenken, overigens een kutplan.
- "ja, geef maar gewoon je reactie nu meteen, we hebben niet onbeperkt de tijd voor we besluiten nemen."
- "ok, dan vind ik het hele plan totaal kut"
- "ehhhh...., misschien moeten we nu even koffie gaan drinken"
klant-baas+klant-plan-bedenker+ik tijdens koffie break:
"wat was dat gvd voor antwoord?"
"ja, hallo, je denkt toch niet dat ik in de notulen wil hebben staan dat ik het een geweldig idee vond, terwijl ik de tijd niet krijg om er over na te denken?"
"hoe lang heb je nodig dan?"
"geef me een paar uur om even wat dingen na te rekenen en uit te zoeken, en met een collega te bellen, en je hebt vanmiddag mijn mening. En dan een mening die wel de notulen in mag."
Het was, ook met nadenken, overigens een kutplan.
woensdag 2 juli 2008 om 12:42
quote:Dibbes1 schreef op 01 juli 2008 @ 23:02:
Wat als je in vergadering zit en door een collega wordt een idee aangedragen waar je dan tijdens de vergadering een beetje over begint na te denken.
Dan krijg je de opmerking: ik zie aan je gezicht dat je het er niet mee eens bent (terwijl je alleen aan het nadenken bent he), niets meer, niets minder. Je vindt het idee noch goed noch slecht.
Je zegt: nee, ik ben aan het nadenken. Reactie terug: en toch zie ik dat je het er niet mee eens bent.
Hoe zou je dan antwoorden/reageren?
Je kan 2 dingen doen:
1) in discussie gaan over jouw gezichtsuitdrukking (welles, ik zie het toch, nietes, ik zeg je toch dat ik eerst moet nadenken)
2) andermans observatie serieus nemen.
Wat jij aldoor doet is 1) en dat werkt niet. Dus tijd om daar eens mee op te houden.
Neem andermans observatie serieus. Dat kan je doen door te vragen "wat zie je dan, leg eens uit, waarom denk je dat?" of door te zeggen "kennelijk straal ik iets anders uit dan ik bedoel, ik kijk misschien afkeurend maar zo bedoel ik het niet".
Als je altijd ontkent wat mensen ziet (jij ziet het verkeerd, jij begrijpt mij verkeerd, jij snapt het niet) kom je in een welles nietes spiraal terecht en voelen mensen zich genaaid omdat jij niet serieus neemt wat er aan je lichaamstaal te zien is.
Vergelijk dat iemand met een boze stem en armen over elkaar tegen jou zegt "nee hoor, er is niks!". Dan is nonverbale communicatie in strijd met wat diegene zegt en als daar een tegenstelling in zit, geloven mensen altijd de non-verbale communicatie.
Wat als je in vergadering zit en door een collega wordt een idee aangedragen waar je dan tijdens de vergadering een beetje over begint na te denken.
Dan krijg je de opmerking: ik zie aan je gezicht dat je het er niet mee eens bent (terwijl je alleen aan het nadenken bent he), niets meer, niets minder. Je vindt het idee noch goed noch slecht.
Je zegt: nee, ik ben aan het nadenken. Reactie terug: en toch zie ik dat je het er niet mee eens bent.
Hoe zou je dan antwoorden/reageren?
Je kan 2 dingen doen:
1) in discussie gaan over jouw gezichtsuitdrukking (welles, ik zie het toch, nietes, ik zeg je toch dat ik eerst moet nadenken)
2) andermans observatie serieus nemen.
Wat jij aldoor doet is 1) en dat werkt niet. Dus tijd om daar eens mee op te houden.
Neem andermans observatie serieus. Dat kan je doen door te vragen "wat zie je dan, leg eens uit, waarom denk je dat?" of door te zeggen "kennelijk straal ik iets anders uit dan ik bedoel, ik kijk misschien afkeurend maar zo bedoel ik het niet".
Als je altijd ontkent wat mensen ziet (jij ziet het verkeerd, jij begrijpt mij verkeerd, jij snapt het niet) kom je in een welles nietes spiraal terecht en voelen mensen zich genaaid omdat jij niet serieus neemt wat er aan je lichaamstaal te zien is.
Vergelijk dat iemand met een boze stem en armen over elkaar tegen jou zegt "nee hoor, er is niks!". Dan is nonverbale communicatie in strijd met wat diegene zegt en als daar een tegenstelling in zit, geloven mensen altijd de non-verbale communicatie.
zaterdag 5 juli 2008 om 00:10
Ben er weer.
Ik heb een rondje feedback gemaakt de afgelopen dagen, vandaar dat ik even afwezig was, jullie reacties laten lezen, bij directe collega’s incl leidinggevende. Heb overleg gehad, aangegeven waar ik tegen aan loop, zij ook, gevraagd hoe zij mijn werkhouding vertalen, hoe het beter/anders kan, hoe dat te doen, kom ik nou zo beroerd over qua gedrag, kortom, vragen, vragen, vragen..
Feedback: je komt als een prettig persoon over, die een luisterend oor heeft, daar naar handelt en ook niet te beroerd is om haar nek uit te steken mocht er een discussie ontstaan, heb ik het fout gedaan dat ik dat zeg en laat merken en zien dat ik daar ook van baal, bereid is te leren van eerdere (fout gedane) ervaringen. Maar ook…. je mag jezelf best wat meer laten zien…..wat meer ‘optreden, wees eens wat meer ‘assertief, “venijniger”. Inderdaad, ga dat conflict eens aan….Vind ik zowieso al lastig dus dat is het volgende leermoment voor mij.
Oke denk ik dan, dat is fijn om te weten, denk ik over na, ga na in welke (komende) situaties mijn gedrag positiever te beoordelen valt. En…in acht nemende dat niemand perfect is, ik ook zeker niet, en dat fouten maken mag, mits je inziet wat er fout is gegaan en daar een volgende keer in positieve zin naar handelt. Ik ga dagelijks in de fout, als ouder alleen al…..
Oprechte vraag: van wie mag/kan ik dan het beste uitgaan qua feedback? Mijn dagelijkse collega’s of degene die mij hoogstens 2x per maand meemaakt en afgaat op wat hij/zij hoort?
Echt, ik vind dit heel lastig. Als ik de opmerking krijg ‘ik weet zeker dat je een (privé) probleem hebt’ dan klap ik inderdaad dicht.. De ander weet dat toch niet per definitie? Als ik dan vraag, kun je aangeven hoe dat komt dat je dat denkt en wie die gedachten heeft afgegeven? Dan krijg ik als antwoord: “ja eeeh,, er wordt gezegd dat je problemen hebt en ik vind dat ook”.
Meer uitleg komt er dan ook niet, alleen gaat het wel mee in de beoordeling, heb ik al gemerkt.
Dan ben ik de weg kwijt….dan weet ik inderdaad niet hoe ik op zo’n vraag moet/kan/zal reageren.
En misschien is mijn vraagstelling wel fout, dat kan ook....
Ik heb een rondje feedback gemaakt de afgelopen dagen, vandaar dat ik even afwezig was, jullie reacties laten lezen, bij directe collega’s incl leidinggevende. Heb overleg gehad, aangegeven waar ik tegen aan loop, zij ook, gevraagd hoe zij mijn werkhouding vertalen, hoe het beter/anders kan, hoe dat te doen, kom ik nou zo beroerd over qua gedrag, kortom, vragen, vragen, vragen..
Feedback: je komt als een prettig persoon over, die een luisterend oor heeft, daar naar handelt en ook niet te beroerd is om haar nek uit te steken mocht er een discussie ontstaan, heb ik het fout gedaan dat ik dat zeg en laat merken en zien dat ik daar ook van baal, bereid is te leren van eerdere (fout gedane) ervaringen. Maar ook…. je mag jezelf best wat meer laten zien…..wat meer ‘optreden, wees eens wat meer ‘assertief, “venijniger”. Inderdaad, ga dat conflict eens aan….Vind ik zowieso al lastig dus dat is het volgende leermoment voor mij.
Oke denk ik dan, dat is fijn om te weten, denk ik over na, ga na in welke (komende) situaties mijn gedrag positiever te beoordelen valt. En…in acht nemende dat niemand perfect is, ik ook zeker niet, en dat fouten maken mag, mits je inziet wat er fout is gegaan en daar een volgende keer in positieve zin naar handelt. Ik ga dagelijks in de fout, als ouder alleen al…..
Oprechte vraag: van wie mag/kan ik dan het beste uitgaan qua feedback? Mijn dagelijkse collega’s of degene die mij hoogstens 2x per maand meemaakt en afgaat op wat hij/zij hoort?
Echt, ik vind dit heel lastig. Als ik de opmerking krijg ‘ik weet zeker dat je een (privé) probleem hebt’ dan klap ik inderdaad dicht.. De ander weet dat toch niet per definitie? Als ik dan vraag, kun je aangeven hoe dat komt dat je dat denkt en wie die gedachten heeft afgegeven? Dan krijg ik als antwoord: “ja eeeh,, er wordt gezegd dat je problemen hebt en ik vind dat ook”.
Meer uitleg komt er dan ook niet, alleen gaat het wel mee in de beoordeling, heb ik al gemerkt.
Dan ben ik de weg kwijt….dan weet ik inderdaad niet hoe ik op zo’n vraag moet/kan/zal reageren.
En misschien is mijn vraagstelling wel fout, dat kan ook....
zaterdag 5 juli 2008 om 15:04
quote:Dibbes1 schreef op 05 juli 2008 @ 00:10:
Feedback: je komt als een prettig persoon over, die een luisterend oor heeft, daar naar handelt en ook niet te beroerd is om haar nek uit te steken mocht er een discussie ontstaan, heb ik het fout gedaan dat ik dat zeg en laat merken en zien dat ik daar ook van baal, bereid is te leren van eerdere (fout gedane) ervaringen.
Da's mooi, dus dan weet je ook dat het best wel meevalt met hoe anderen jou zien.
Maar ook�. je mag jezelf best wat meer laten zien�..wat meer �optreden, wees eens wat meer �assertief, �venijniger�. Inderdaad, ga dat conflict eens aan�.Vind ik zowieso al lastig dus dat is het volgende leermoment voor mij.
OK, goed moment om een plannetje te maken. Hoe ga je dat doen, is er iemand die je een beetje kan helpen daarbij, verzin manieren om langzamerhand wat meer je mening te zeggen op een manier die bij jou past.
Oprechte vraag: van wie mag/kan ik dan het beste uitgaan qua feedback? Mijn dagelijkse collega�s of degene die mij hoogstens 2x per maand meemaakt en afgaat op wat hij/zij hoort?
Sorry, maar dit klinkt helemaal niet als een oprechte vraag. Dit klinkt als "jongens, vertel me even dat ik helemaal gelijk heb dat mijn collega's het beter weten dan die ^%&% die mij maar 2x per maand meemaakt". Dit klinkt niet als een oprechte vraag, maar als een irritant soort slachtoffergedrag.
gedachten heeft afgegeven? Dan krijg ik als antwoord: �ja eeeh,, er wordt gezegd dat je problemen hebt en ik vind dat ook�.
Meer uitleg komt er dan ook niet, alleen gaat het wel mee in de beoordeling, heb ik al gemerkt.
Dan ben ik de weg kwijt�.dan weet ik inderdaad niet hoe ik op zo�n vraag moet/kan/zal reageren.
Doorvragen. Lees een boek over feedback geven en ontvangen, want ik heb de belangrijkste principes al uitgelegd maar je kunt het kennelijk niet goed extrapoleren, dus lees eens een boek of een site waarin het uitgebreid uitgelegd wordt.
En misschien is mijn vraagstelling wel fout, dat kan ook....
Feedback: je komt als een prettig persoon over, die een luisterend oor heeft, daar naar handelt en ook niet te beroerd is om haar nek uit te steken mocht er een discussie ontstaan, heb ik het fout gedaan dat ik dat zeg en laat merken en zien dat ik daar ook van baal, bereid is te leren van eerdere (fout gedane) ervaringen.
Da's mooi, dus dan weet je ook dat het best wel meevalt met hoe anderen jou zien.
Maar ook�. je mag jezelf best wat meer laten zien�..wat meer �optreden, wees eens wat meer �assertief, �venijniger�. Inderdaad, ga dat conflict eens aan�.Vind ik zowieso al lastig dus dat is het volgende leermoment voor mij.
OK, goed moment om een plannetje te maken. Hoe ga je dat doen, is er iemand die je een beetje kan helpen daarbij, verzin manieren om langzamerhand wat meer je mening te zeggen op een manier die bij jou past.
Oprechte vraag: van wie mag/kan ik dan het beste uitgaan qua feedback? Mijn dagelijkse collega�s of degene die mij hoogstens 2x per maand meemaakt en afgaat op wat hij/zij hoort?
Sorry, maar dit klinkt helemaal niet als een oprechte vraag. Dit klinkt als "jongens, vertel me even dat ik helemaal gelijk heb dat mijn collega's het beter weten dan die ^%&% die mij maar 2x per maand meemaakt". Dit klinkt niet als een oprechte vraag, maar als een irritant soort slachtoffergedrag.
gedachten heeft afgegeven? Dan krijg ik als antwoord: �ja eeeh,, er wordt gezegd dat je problemen hebt en ik vind dat ook�.
Meer uitleg komt er dan ook niet, alleen gaat het wel mee in de beoordeling, heb ik al gemerkt.
Dan ben ik de weg kwijt�.dan weet ik inderdaad niet hoe ik op zo�n vraag moet/kan/zal reageren.
Doorvragen. Lees een boek over feedback geven en ontvangen, want ik heb de belangrijkste principes al uitgelegd maar je kunt het kennelijk niet goed extrapoleren, dus lees eens een boek of een site waarin het uitgebreid uitgelegd wordt.
En misschien is mijn vraagstelling wel fout, dat kan ook....
zaterdag 5 juli 2008 om 21:05
quote:Dibbes1 schreef op 05 juli 2008 @ 00:10:
Ben er weer.
Ik heb een rondje feedback gemaakt de afgelopen dagen, vandaar dat ik even afwezig was, jullie reacties laten lezen, bij directe collega’s incl leidinggevende. Heb overleg gehad, aangegeven waar ik tegen aan loop, zij ook, gevraagd hoe zij mijn werkhouding vertalen, hoe het beter/anders kan, hoe dat te doen, kom ik nou zo beroerd over qua gedrag, kortom, vragen, vragen, vragen.. Topquote:Feedback: je komt als een prettig persoon over, die een luisterend oor heeft, daar naar handelt en ook niet te beroerd is om haar nek uit te steken mocht er een discussie ontstaan, heb ik het fout gedaan dat ik dat zeg en laat merken en zien dat ik daar ook van baal, bereid is te leren van eerdere (fout gedane) ervaringen. Maar ook…. je mag jezelf best wat meer laten zien…..wat meer ‘optreden, wees eens wat meer ‘assertief, “venijniger”. Inderdaad, ga dat conflict eens aan….Vind ik zowieso al lastig dus dat is het volgende leermoment voor mij.Dat is behoorlijk positief dan. Assertiviteit valt te leren.quote:Oprechte vraag: van wie mag/kan ik dan het beste uitgaan qua feedback? Mijn dagelijkse collega’s of degene die mij hoogstens 2x per maand meemaakt en afgaat op wat hij/zij hoort?Beiden.quote:Echt, ik vind dit heel lastig. Als ik de opmerking krijg ‘ik weet zeker dat je een (privé) probleem hebt’ dan klap ik inderdaad dicht.. De ander weet dat toch niet per definitie? Als ik dan vraag, kun je aangeven hoe dat komt dat je dat denkt en wie die gedachten heeft afgegeven? Dan krijg ik als antwoord: “ja eeeh,, er wordt gezegd dat je problemen hebt en ik vind dat ook”.
Meer uitleg komt er dan ook niet, alleen gaat het wel mee in de beoordeling, heb ik al gemerkt.
Dan ben ik de weg kwijt….dan weet ik inderdaad niet hoe ik op zo’n vraag moet/kan/zal reageren.
En misschien is mijn vraagstelling wel fout, dat kan ook....Dat klinkt idd wat vreemd. Maar ik denk dat het ook niet zo zinvol is om de juistheid en bron van een dergelijk commentaar als kern te zien. De kern zou moeten zijn: wat zegt dit over jou, en wat kan jij daar mee?
Ben er weer.
Ik heb een rondje feedback gemaakt de afgelopen dagen, vandaar dat ik even afwezig was, jullie reacties laten lezen, bij directe collega’s incl leidinggevende. Heb overleg gehad, aangegeven waar ik tegen aan loop, zij ook, gevraagd hoe zij mijn werkhouding vertalen, hoe het beter/anders kan, hoe dat te doen, kom ik nou zo beroerd over qua gedrag, kortom, vragen, vragen, vragen.. Topquote:Feedback: je komt als een prettig persoon over, die een luisterend oor heeft, daar naar handelt en ook niet te beroerd is om haar nek uit te steken mocht er een discussie ontstaan, heb ik het fout gedaan dat ik dat zeg en laat merken en zien dat ik daar ook van baal, bereid is te leren van eerdere (fout gedane) ervaringen. Maar ook…. je mag jezelf best wat meer laten zien…..wat meer ‘optreden, wees eens wat meer ‘assertief, “venijniger”. Inderdaad, ga dat conflict eens aan….Vind ik zowieso al lastig dus dat is het volgende leermoment voor mij.Dat is behoorlijk positief dan. Assertiviteit valt te leren.quote:Oprechte vraag: van wie mag/kan ik dan het beste uitgaan qua feedback? Mijn dagelijkse collega’s of degene die mij hoogstens 2x per maand meemaakt en afgaat op wat hij/zij hoort?Beiden.quote:Echt, ik vind dit heel lastig. Als ik de opmerking krijg ‘ik weet zeker dat je een (privé) probleem hebt’ dan klap ik inderdaad dicht.. De ander weet dat toch niet per definitie? Als ik dan vraag, kun je aangeven hoe dat komt dat je dat denkt en wie die gedachten heeft afgegeven? Dan krijg ik als antwoord: “ja eeeh,, er wordt gezegd dat je problemen hebt en ik vind dat ook”.
Meer uitleg komt er dan ook niet, alleen gaat het wel mee in de beoordeling, heb ik al gemerkt.
Dan ben ik de weg kwijt….dan weet ik inderdaad niet hoe ik op zo’n vraag moet/kan/zal reageren.
En misschien is mijn vraagstelling wel fout, dat kan ook....Dat klinkt idd wat vreemd. Maar ik denk dat het ook niet zo zinvol is om de juistheid en bron van een dergelijk commentaar als kern te zien. De kern zou moeten zijn: wat zegt dit over jou, en wat kan jij daar mee?
zaterdag 5 juli 2008 om 21:15
Ik ga even heel flauw zijn. In de communicatie is feedback: aangeven wat je aan feiten constateert. Wat je ziet en wat je hoort. Da's uitdrukkelijk dus niet de interpretatie van degene die feedback geeft.
Puur formeel is "je komt over" dus geen juiste feedback. Met een interpretatie kun je namelijk niet veel verder, omdat die persoonlijk is. Met feiten kun je aan de slag.
Puur formeel is "je komt over" dus geen juiste feedback. Met een interpretatie kun je namelijk niet veel verder, omdat die persoonlijk is. Met feiten kun je aan de slag.
zaterdag 5 juli 2008 om 21:56
quote:Joeysmiles schreef op 05 juli 2008 @ 21:15:
Ik ga even heel flauw zijn. In de communicatie is feedback: aangeven wat je aan feiten constateert. Wat je ziet en wat je hoort. Da's uitdrukkelijk dus niet de interpretatie van degene die feedback geeft.
Nee hoor, "in de communicatie" is feedback geven de feiten PLUS het effect op de ander. Aan alleen de feiten heb je namelijk niet zoveel, stel dat iemand tegen je zegt "je liep net weg uit de vergadering" dan is de logische reactie "nou en, wat is het probleem?". Pas als je erbij zegt "dan vind ik vervelend want dan krijg ik het gevoel dat het je niet interesseert" is de feedback compleet want dan kun je ergens over praten. Feiten op zichzelf (je bent 5 minuten te laat/je viel me net in de rede/je hebt een neusbel in/etc) leveren nog niet op waarom dat erg is. Daar hoort context bij, en dat is óók een stukje interpretatie. Natuurlijk kun je het erover hebben of die interpretatie dan klopt, maar het hoort er wel bij om te noemen.
Dus die wijsheid over "de communicatie" klopt niet helemaal
Ik ga even heel flauw zijn. In de communicatie is feedback: aangeven wat je aan feiten constateert. Wat je ziet en wat je hoort. Da's uitdrukkelijk dus niet de interpretatie van degene die feedback geeft.
Nee hoor, "in de communicatie" is feedback geven de feiten PLUS het effect op de ander. Aan alleen de feiten heb je namelijk niet zoveel, stel dat iemand tegen je zegt "je liep net weg uit de vergadering" dan is de logische reactie "nou en, wat is het probleem?". Pas als je erbij zegt "dan vind ik vervelend want dan krijg ik het gevoel dat het je niet interesseert" is de feedback compleet want dan kun je ergens over praten. Feiten op zichzelf (je bent 5 minuten te laat/je viel me net in de rede/je hebt een neusbel in/etc) leveren nog niet op waarom dat erg is. Daar hoort context bij, en dat is óók een stukje interpretatie. Natuurlijk kun je het erover hebben of die interpretatie dan klopt, maar het hoort er wel bij om te noemen.
Dus die wijsheid over "de communicatie" klopt niet helemaal
zaterdag 5 juli 2008 om 22:12
Eens met Ellen.
Als leidinggevende zie en hoor je niet alles zelf. En je bent ook niet altijd aanwezig op de werkvloer. En toch durf ik met mijn hand op mijn hart te zeggen dat ik behoorlijk goed door heb hoe mijn teamleden in elkaar zitten, hoe ze hun werk doen, wat hun inzet is, hoe ik ze kan motiveren, wie er een xtra tandje bijzet en wie niet en waarom dat zo is. En dus kan ik mensen prima beoordelen.
Als leidinggevende zie en hoor je niet alles zelf. En je bent ook niet altijd aanwezig op de werkvloer. En toch durf ik met mijn hand op mijn hart te zeggen dat ik behoorlijk goed door heb hoe mijn teamleden in elkaar zitten, hoe ze hun werk doen, wat hun inzet is, hoe ik ze kan motiveren, wie er een xtra tandje bijzet en wie niet en waarom dat zo is. En dus kan ik mensen prima beoordelen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 5 juli 2008 om 23:55
quote:ellen2_ schreef op 05 juli 2008 @ 21:56:
[...]
Nee hoor, "in de communicatie" is feedback geven de feiten PLUS het effect op de ander. Aan alleen de feiten heb je namelijk niet zoveel, stel dat iemand tegen je zegt "je liep net weg uit de vergadering" dan is de logische reactie "nou en, wat is het probleem?". Pas als je erbij zegt "dan vind ik vervelend want dan krijg ik het gevoel dat het je niet interesseert" is de feedback compleet want dan kun je ergens over praten. Feiten op zichzelf (je bent 5 minuten te laat/je viel me net in de rede/je hebt een neusbel in/etc) leveren nog niet op waarom dat erg is. Daar hoort context bij, en dat is óók een stukje interpretatie. Natuurlijk kun je het erover hebben of die interpretatie dan klopt, maar het hoort er wel bij om te noemen.
Dus die wijsheid over "de communicatie" klopt niet helemaal Jouw stelling klopt als je feedback vraagt aan iemand met de bedoeling om het effect van jouw handelen, uitspraken, gedrag etc. op die persoon te analyseren. No arguement there.
Om dat gesprek een objectievere basis te geven, is het verstandig om feedback aan een "derde" te vragen. Iemand die puur op feiten feedback geeft, heeft geen "belang" in de betreffende communicatie.
[...]
Nee hoor, "in de communicatie" is feedback geven de feiten PLUS het effect op de ander. Aan alleen de feiten heb je namelijk niet zoveel, stel dat iemand tegen je zegt "je liep net weg uit de vergadering" dan is de logische reactie "nou en, wat is het probleem?". Pas als je erbij zegt "dan vind ik vervelend want dan krijg ik het gevoel dat het je niet interesseert" is de feedback compleet want dan kun je ergens over praten. Feiten op zichzelf (je bent 5 minuten te laat/je viel me net in de rede/je hebt een neusbel in/etc) leveren nog niet op waarom dat erg is. Daar hoort context bij, en dat is óók een stukje interpretatie. Natuurlijk kun je het erover hebben of die interpretatie dan klopt, maar het hoort er wel bij om te noemen.
Dus die wijsheid over "de communicatie" klopt niet helemaal Jouw stelling klopt als je feedback vraagt aan iemand met de bedoeling om het effect van jouw handelen, uitspraken, gedrag etc. op die persoon te analyseren. No arguement there.
Om dat gesprek een objectievere basis te geven, is het verstandig om feedback aan een "derde" te vragen. Iemand die puur op feiten feedback geeft, heeft geen "belang" in de betreffende communicatie.
zondag 6 juli 2008 om 00:00
quote:HoiPippiLangkous schreef op 05 juli 2008 @ 22:12:
Eens met Ellen.
Als leidinggevende zie en hoor je niet alles zelf. En je bent ook niet altijd aanwezig op de werkvloer. En toch durf ik met mijn hand op mijn hart te zeggen dat ik behoorlijk goed door heb hoe mijn teamleden in elkaar zitten, hoe ze hun werk doen, wat hun inzet is, hoe ik ze kan motiveren, wie er een xtra tandje bijzet en wie niet en waarom dat zo is. En dus kan ik mensen prima beoordelen.
Dit is nou de valkuil van heel veel leidinggevenden. (N.B. ik zeg helemaal niet dat het ook jouw valkuil is hoor). Leidinggevenden hebben vaak precies het idee hoe hun medewerkers in elkaar zitten, hoe ze te motiveren zijn en vinden hun eigen communicatie vaak heel duidelijk.
In de praktijk blijkt dit toch vaak anders te zijn. Echter, omdat het hun leidinggevende is, durven medewerkers vaak niet te zeggen hoe ze de communicatie echt ervaren. Dat kan leiden tot onuitgesproken issues, waardoor er op langere termijn problemen ontstaan. Het is niet voor niets dat steeds meer leidinggevenden een coach krijgen. Iemand die alleen feiten uit observaties weergeeft.
Nogmaals: ik zeg niet dat dit bij jou ook zo is. Het is een onderzoeksresultaat.
Eens met Ellen.
Als leidinggevende zie en hoor je niet alles zelf. En je bent ook niet altijd aanwezig op de werkvloer. En toch durf ik met mijn hand op mijn hart te zeggen dat ik behoorlijk goed door heb hoe mijn teamleden in elkaar zitten, hoe ze hun werk doen, wat hun inzet is, hoe ik ze kan motiveren, wie er een xtra tandje bijzet en wie niet en waarom dat zo is. En dus kan ik mensen prima beoordelen.
Dit is nou de valkuil van heel veel leidinggevenden. (N.B. ik zeg helemaal niet dat het ook jouw valkuil is hoor). Leidinggevenden hebben vaak precies het idee hoe hun medewerkers in elkaar zitten, hoe ze te motiveren zijn en vinden hun eigen communicatie vaak heel duidelijk.
In de praktijk blijkt dit toch vaak anders te zijn. Echter, omdat het hun leidinggevende is, durven medewerkers vaak niet te zeggen hoe ze de communicatie echt ervaren. Dat kan leiden tot onuitgesproken issues, waardoor er op langere termijn problemen ontstaan. Het is niet voor niets dat steeds meer leidinggevenden een coach krijgen. Iemand die alleen feiten uit observaties weergeeft.
Nogmaals: ik zeg niet dat dit bij jou ook zo is. Het is een onderzoeksresultaat.
zondag 6 juli 2008 om 01:27
quote:Joeysmiles schreef op 05 juli 2008 @ 23:55:
[...]
Jouw stelling klopt als je feedback vraagt aan iemand met de bedoeling om het effect van jouw handelen, uitspraken, gedrag etc. op die persoon te analyseren. No arguement there.
Om dat gesprek een objectievere basis te geven, is het verstandig om feedback aan een "derde" te vragen. Iemand die puur op feiten feedback geeft, heeft geen "belang" in de betreffende communicatie.
Joey, sorry, maar je gaat een beetje naast de case. Feedback GAAT zelden over objectieve feiten. Wat jij heel irritant en een reden voor ontslag kunt vinden, daar haalt een ander zijn schouders over op. Het gaat altijd over bepaald gedrag en dat heeft een effect op mensen. Je kunt slechts in een fractie van de werkconflicten vaststellen dat er een heel objectief feit is dat werkelijk voor iedereen een probleem op zou leveren. In de meeste gevallen is er sprake van een interpretatie en van een context in de relatie tussen twee mensen.
Een derde erbij zoeken heeft alleen zin als je iemand nodig hebt om het gesprek te begeleiden, of om de vertaalslag te maken. Niet om de feiten vast te stellen en een oordeel te vellen. Dat laatste heet rechtspraak, niet feedback.
In het geval van TO gaat het bij uitstek om interpretatie van gedrag, van gezichtsuitdrukkingen, van onuitgesproken verwachtingen. Dan is het zinnig om dáár over te praten.
TO is duidelijk negatief over leidinggevende. Dan kun je er een soort rijdende rechter bij halen die een oordeel van buitenaf geeft, maar daar komen zij niet verder mee.
Ter illustratie: Rechters oordelen over feiten. Mediators oordelen niet, maar proberen mensen met elkaar te laten communiceren over verwachtingen, interpretaties en oplossingen. Als je gelijk wilt hebben, ga je naar een rechter. Als je nog verder met elkaar wilt, ga je naar een mediator.
(maar he, ik ben pas 8 jaar professioneel communicatietrainer, wat weet ik er nou helemaal van )
[...]
Jouw stelling klopt als je feedback vraagt aan iemand met de bedoeling om het effect van jouw handelen, uitspraken, gedrag etc. op die persoon te analyseren. No arguement there.
Om dat gesprek een objectievere basis te geven, is het verstandig om feedback aan een "derde" te vragen. Iemand die puur op feiten feedback geeft, heeft geen "belang" in de betreffende communicatie.
Joey, sorry, maar je gaat een beetje naast de case. Feedback GAAT zelden over objectieve feiten. Wat jij heel irritant en een reden voor ontslag kunt vinden, daar haalt een ander zijn schouders over op. Het gaat altijd over bepaald gedrag en dat heeft een effect op mensen. Je kunt slechts in een fractie van de werkconflicten vaststellen dat er een heel objectief feit is dat werkelijk voor iedereen een probleem op zou leveren. In de meeste gevallen is er sprake van een interpretatie en van een context in de relatie tussen twee mensen.
Een derde erbij zoeken heeft alleen zin als je iemand nodig hebt om het gesprek te begeleiden, of om de vertaalslag te maken. Niet om de feiten vast te stellen en een oordeel te vellen. Dat laatste heet rechtspraak, niet feedback.
In het geval van TO gaat het bij uitstek om interpretatie van gedrag, van gezichtsuitdrukkingen, van onuitgesproken verwachtingen. Dan is het zinnig om dáár over te praten.
TO is duidelijk negatief over leidinggevende. Dan kun je er een soort rijdende rechter bij halen die een oordeel van buitenaf geeft, maar daar komen zij niet verder mee.
Ter illustratie: Rechters oordelen over feiten. Mediators oordelen niet, maar proberen mensen met elkaar te laten communiceren over verwachtingen, interpretaties en oplossingen. Als je gelijk wilt hebben, ga je naar een rechter. Als je nog verder met elkaar wilt, ga je naar een mediator.
(maar he, ik ben pas 8 jaar professioneel communicatietrainer, wat weet ik er nou helemaal van )
zondag 6 juli 2008 om 21:16
Het klopt dat alleen feiten terugkoppelen te "oppervlakkig" kan zijn. Maar interpretaties verschillen van persoon tot persoon. Van elk persoon zul je verschillende interpretaties krijgen van het effect van jouw gedrag op de ander. Dat maakt het voor de feedback-vrager weliswaar makkelijker om gedrag aan te passen aan de interpretatie van de betreffende feedback-gever, maar dat is slechts op individueel niveau. Het gevaar bestaat dat de feedback-vrager dan een aanpassing gaat doen op dat niveau, met de verwachting dat die aanpassing ook werkt voor (veel) anderen.
Als je te maken hebt met een groep beleeft iedereen jou op zijn of haar eigen manier. Wanneer er dan feedback op feitelijke constateringen wordt gegeven, geeft het de ontvanger een breder perspectief. Die ene uitspraak, lichaamshouding of gelaatsuitdrukking (verbaal, non-verbaal of vocaal) kan dan breder geëvalueerd worden, omdat het effect niet op een individu betrokken wordt, maar op meerdere personen.
Je mag het boekenwijsheid noemen, maar mijn ervaring is dat deze wijze van feedback geven op groepsniveau heel efficient kan zijn.
Als je te maken hebt met een groep beleeft iedereen jou op zijn of haar eigen manier. Wanneer er dan feedback op feitelijke constateringen wordt gegeven, geeft het de ontvanger een breder perspectief. Die ene uitspraak, lichaamshouding of gelaatsuitdrukking (verbaal, non-verbaal of vocaal) kan dan breder geëvalueerd worden, omdat het effect niet op een individu betrokken wordt, maar op meerdere personen.
Je mag het boekenwijsheid noemen, maar mijn ervaring is dat deze wijze van feedback geven op groepsniveau heel efficient kan zijn.
