Werk & Studie
alle pijlers
Zó"n twijfel over mijn studie... :-(
zondag 29 april 2007 om 10:20
Ik zit in het tweede jaar van mijn opleiding Hypnotherapie (HBO-opleiding, duurt in totaal 4 jaar). Nu heb ik van de week een gesprek gehad met mijn POS-begeleidster, en eigenlijk bracht zij de twijfels die ik al tijdenlang heb, helemaal onder woorden.
Ik voel dat het eigenlijk te zwaar voor mij is. Niet in intellectueel opzicht; dat is geen enkel probleem. Ik heb alle tentamens gehaald tot nu toe. Maar in emotioneel opzicht voelt het zó zwaar... als je therapeut wilt worden, moet je natuurlijk jezelf ook in alle opzichten onder ogen zien. Natuurlijk, logisch. Daar ben ik ook al mee bezig (binnen de opleiding, psychotherapie, reïntegratietraject) en ik ben vooral de laatste maanden heel veel meer gaan voelen dan al die tijd daarvoor.
Ik moet er ter verduidelijking bij zetten dat ik in mijn prille jeugd incest heb meegemaakt, en dat vier jaar geleden mijn kinderen zijn ontvoerd (tot nu toe niets meer gehoord, ik weet niet waar ze zijn). Dit laatste gebeuren heeft mij eindelijk wakker geschud; daarvóór leefde ik puur rationeel, in de overlevingsstand, zeg maar.
Nu was ik dan eindelijk zover (dacht ik) om weer een beetje te gaan denken aan hoe ik dit leven zonder kinderen ga inrichten, en besloot deze opleiding te gaan doen. Heel interessant, maar nu loop ik dus tegen het emotionele stuk aan. Mijn emotionele ontwikkeling, die als kind gewoon gestagneerd is omdat ik altijd aan het overleven was (en lang daarna ook nog..) is nu op gang aan het komen, en dit kost bergen energie. Mijn POS-begeleidster vergeleek het met een 11-jarig kind dat je vraagt havo-examen te doen, m.a.w. te vlug, te vroeg, deze opleiding. Alles wat ik aan het ontwikkelen ben gaat nu ten koste van de ontwikkeling tot therapeut.
In de opleiding kom ik dus ook veel angst tegen, ik heb er gedeeltelijk wel wat mee gedaan, maar anderzijds: het is natuurlijk ook geen therapie, maar een opleiding. Het voelde als een opluchting toen ik van de week dit gesprek had, want het was precies de vinger op de zere plek. Fijn om dit te kunnen uitspreken. Ik mag ermee stoppen, dat nam al druk weg... maar toch twijfel ik zó erg. Er gaat wel wéér een toekomstbeeld verloren, en wat ga ik dan doen?! (ik zit nu thuis, in de zw, zonder werk). Nog even afgezien van hoe de leraren erover denken (zij gaat natuurlijk wel verslag uitbrengen van dit gesprek), maar het borrelt gewoon in mijn hoofd!!
Ik voel dat het eigenlijk te zwaar voor mij is. Niet in intellectueel opzicht; dat is geen enkel probleem. Ik heb alle tentamens gehaald tot nu toe. Maar in emotioneel opzicht voelt het zó zwaar... als je therapeut wilt worden, moet je natuurlijk jezelf ook in alle opzichten onder ogen zien. Natuurlijk, logisch. Daar ben ik ook al mee bezig (binnen de opleiding, psychotherapie, reïntegratietraject) en ik ben vooral de laatste maanden heel veel meer gaan voelen dan al die tijd daarvoor.
Ik moet er ter verduidelijking bij zetten dat ik in mijn prille jeugd incest heb meegemaakt, en dat vier jaar geleden mijn kinderen zijn ontvoerd (tot nu toe niets meer gehoord, ik weet niet waar ze zijn). Dit laatste gebeuren heeft mij eindelijk wakker geschud; daarvóór leefde ik puur rationeel, in de overlevingsstand, zeg maar.
Nu was ik dan eindelijk zover (dacht ik) om weer een beetje te gaan denken aan hoe ik dit leven zonder kinderen ga inrichten, en besloot deze opleiding te gaan doen. Heel interessant, maar nu loop ik dus tegen het emotionele stuk aan. Mijn emotionele ontwikkeling, die als kind gewoon gestagneerd is omdat ik altijd aan het overleven was (en lang daarna ook nog..) is nu op gang aan het komen, en dit kost bergen energie. Mijn POS-begeleidster vergeleek het met een 11-jarig kind dat je vraagt havo-examen te doen, m.a.w. te vlug, te vroeg, deze opleiding. Alles wat ik aan het ontwikkelen ben gaat nu ten koste van de ontwikkeling tot therapeut.
In de opleiding kom ik dus ook veel angst tegen, ik heb er gedeeltelijk wel wat mee gedaan, maar anderzijds: het is natuurlijk ook geen therapie, maar een opleiding. Het voelde als een opluchting toen ik van de week dit gesprek had, want het was precies de vinger op de zere plek. Fijn om dit te kunnen uitspreken. Ik mag ermee stoppen, dat nam al druk weg... maar toch twijfel ik zó erg. Er gaat wel wéér een toekomstbeeld verloren, en wat ga ik dan doen?! (ik zit nu thuis, in de zw, zonder werk). Nog even afgezien van hoe de leraren erover denken (zij gaat natuurlijk wel verslag uitbrengen van dit gesprek), maar het borrelt gewoon in mijn hoofd!!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 9 mei 2007 om 12:39
Lieve Elmervrouw!
Vind ik zo mooi wat je hier schrijft!
Mensen echt willen zien, niet bezig zijn met technieken toepassen, maar kijken naar wie er echt tegenover je zit.
Het inleven en proberen te begrijpen van mensen om ze daarna op je gevoel te kunnen begeleiden, samen met wat je tot nu toe geleerd hebt.
Maar het lijkt me ook dat jij als therapeut zo veel geeft, je geeft jezelf helemaal. Het lijkt me voor mij als je client geweldig, iemand die zo betrokken is. Maar voor jou als therapeut gaat het erg zwaar zijn, je beleeft alles zo intens.
Ik hoop dat je een mooie middenweg hierin kunt gaan vinden, want er staat absoluut vast dat jij een heel goede therapeut zou kunnen zijn. Misschien in een andere vorm, op een andere manier waar je nu nog niet aan gedacht hebt, maar die past bij wie jij bent nu.
Wat moeilijk is dit zeg. Maar het komt er nu op neer dat je niet meer naar school gaat? En verder moet je nu hoelang afwachten voor je een uitkomst heb van het gesprek gisteren?
Wat ga je nu doen om op een rij te krijgen wat je nieuwe mogelijkheden zijn?
Hoop dat je toch snel een wat rustiger gevoel hierover kunt krijgen, een nieuw plan waar je je prettig bij kunt voelen.
Zelf ben ik al weer wat opgeschoten, maar daarover schrijf ik later wat meer.
Heel veel liefs!!!
*;
Vind ik zo mooi wat je hier schrijft!
Mensen echt willen zien, niet bezig zijn met technieken toepassen, maar kijken naar wie er echt tegenover je zit.
Het inleven en proberen te begrijpen van mensen om ze daarna op je gevoel te kunnen begeleiden, samen met wat je tot nu toe geleerd hebt.
Maar het lijkt me ook dat jij als therapeut zo veel geeft, je geeft jezelf helemaal. Het lijkt me voor mij als je client geweldig, iemand die zo betrokken is. Maar voor jou als therapeut gaat het erg zwaar zijn, je beleeft alles zo intens.
Ik hoop dat je een mooie middenweg hierin kunt gaan vinden, want er staat absoluut vast dat jij een heel goede therapeut zou kunnen zijn. Misschien in een andere vorm, op een andere manier waar je nu nog niet aan gedacht hebt, maar die past bij wie jij bent nu.
Wat moeilijk is dit zeg. Maar het komt er nu op neer dat je niet meer naar school gaat? En verder moet je nu hoelang afwachten voor je een uitkomst heb van het gesprek gisteren?
Wat ga je nu doen om op een rij te krijgen wat je nieuwe mogelijkheden zijn?
Hoop dat je toch snel een wat rustiger gevoel hierover kunt krijgen, een nieuw plan waar je je prettig bij kunt voelen.
Zelf ben ik al weer wat opgeschoten, maar daarover schrijf ik later wat meer.
Heel veel liefs!!!
*;
donderdag 10 mei 2007 om 14:09
Gisteren heb ik mijn POS-coach een maitje gestuurd waarin ik haar vroeg om het vervolg-gesprek, met als gevolg dat ik vanavond al meteen bij haar terecht kan! (Anders was het na haar vakantie, eind mei, en dat vond ik te lang duren.)
Dan ga ik haar dus vertellen dat ik heb besloten om ermee te stoppen, en vraag hoe ik vervolgens moet handelen. Ik wil niet meer naar school gaan, nadat dinsdag mijn gevoel zó overduidelijk was. Ik kán niet meer...
Het wordt nu wel heel echt.........
Dan ga ik haar dus vertellen dat ik heb besloten om ermee te stoppen, en vraag hoe ik vervolgens moet handelen. Ik wil niet meer naar school gaan, nadat dinsdag mijn gevoel zó overduidelijk was. Ik kán niet meer...
Het wordt nu wel heel echt.........
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 10 mei 2007 om 14:11
Ik weet niet hoe lang ik op de uitslag van dat gesprek bij het UWV moet wachten. En wat ik verder ga doen.. Brainstormen n.a.v. het huiswerk van mijn reïntegratiecoach. Ik ben zó blij dat ik in dit traject zit, anders zou ik helemaal in een zwart gat vallen, vrees ik.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 11 mei 2007 om 00:25
Ik heb gisteren een besluit genomen. Ik heb gekozen voor een creatieve opleiding! Door de lijstjes die ik heb gemaakt met behulp van je opdrachten, en nachtelijk gepieker...was ik er op uitgekomen .
Moest ook wel een keuze maken, en nu ben ik erg opgelucht. Ik kijk niet verder dan een jaar, kan altijd nog veranderen, maar het voelt goed zo. Brede opleiding, onderwerpen waar ik me altijd al in geinteresserd heb, ik heb nog geen idee welk beroep ik wil doen hierna, maar de opleiding zelf is nu precies waar ik zin in heb.
Ik ga naar school, kom onder de mensen, maak contacten in de klas want we gaan samenwerken aan projecten. Dus dat is hartstikke goed voor mij.
Het kwartje viel door de CV-opdracht van je, daardoor ben ik afgeweken van het plan wat ik al die tijd in mijn hoofd had. Het klopt nu voor mijn gevoel ook.
Wilde ik je graag vertellen, Elmervrouw. Voor mij is het een grote stap om nu echt de beslissing gemaakt te hebben. Ik heb me ook aangemeld.
Veel liefs!
Moest ook wel een keuze maken, en nu ben ik erg opgelucht. Ik kijk niet verder dan een jaar, kan altijd nog veranderen, maar het voelt goed zo. Brede opleiding, onderwerpen waar ik me altijd al in geinteresserd heb, ik heb nog geen idee welk beroep ik wil doen hierna, maar de opleiding zelf is nu precies waar ik zin in heb.
Ik ga naar school, kom onder de mensen, maak contacten in de klas want we gaan samenwerken aan projecten. Dus dat is hartstikke goed voor mij.
Het kwartje viel door de CV-opdracht van je, daardoor ben ik afgeweken van het plan wat ik al die tijd in mijn hoofd had. Het klopt nu voor mijn gevoel ook.
Wilde ik je graag vertellen, Elmervrouw. Voor mij is het een grote stap om nu echt de beslissing gemaakt te hebben. Ik heb me ook aangemeld.
Veel liefs!
vrijdag 11 mei 2007 om 15:13
Lieve Iseo,
Wow! Ik word hélemaal blij als ik je stuk lees. Wat ben je er goed mee bezig geweest, zeg! En je bent eruit......... hartstikke fijn. Ik ben blij voor je! En al aangemeld ook. Super. Het doet me stiekem ook goed dat je iets hebt gehad aan wat ik heb gezegd. (Zal het ook, met trots hihi) doorgeven aan mijn reïntegratiecoach als ik hem weer zie. Ik heb iemand een beetje kunnen inspireren!) Leuk! Ik wens je alvast heeeeeel veel (studie)plezier toe, al duurt het zeker nog wel tot eind aug./sept. dat je zult beginnen (nieuwe schooljaar?).
Wow! Ik word hélemaal blij als ik je stuk lees. Wat ben je er goed mee bezig geweest, zeg! En je bent eruit......... hartstikke fijn. Ik ben blij voor je! En al aangemeld ook. Super. Het doet me stiekem ook goed dat je iets hebt gehad aan wat ik heb gezegd. (Zal het ook, met trots hihi) doorgeven aan mijn reïntegratiecoach als ik hem weer zie. Ik heb iemand een beetje kunnen inspireren!) Leuk! Ik wens je alvast heeeeeel veel (studie)plezier toe, al duurt het zeker nog wel tot eind aug./sept. dat je zult beginnen (nieuwe schooljaar?).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 11 mei 2007 om 15:23
Gisteravond heb ik dus het gesprek met mijn POS-coach gehad. Meteen maar met de deur in huis gevallen en haar verteld dat ik had besloten om met de opleiding te stoppen. Vervolgens alles verteld wat er na dat eerste gesprek gebeurde, hoe ik me voelde, hoe duidelijk dat allemaal was! Zij begreep het en vond mijn besluit heel dapper. Ik moest het niet zien als 'iets niet afmaken' maar juist als 'dóórgaan met kiezen voor mijn gevoel.'
Verder nog wat gepraat over hoe ik dit afscheid ga vormgeven. Ik wil het niet in de lesgroep gaan vertellen, dat kan ik echt niet aan. Ik ben van plan dit weekend een mail met uitleg te sturen aan mijn medestudentes en aan de hypno-leraren; wie wil reageren mag, vragen stellen mag ook. Van de oefengroep wil ik wél persoonlijk afscheid nemen; daar zijn meer persoonlijke dingen gebeurd natuurlijk, met de oefeningen die we samen deden. Er staat nog een bijeenkomst gepland, volgende week zaterdag. Ik ben van plan een uur erheen te gaan, koffie te drinken met iets lekkers erbij en dan weer te vertrekken, zodat hun oefendag niet helemaal wordt verstoord.
Met haar ook nog even gebrainstormd over wat ik verder zou kunnen gaan doen. Ik hoop dat ik daarover hier ook nog wat verder kan praten.
Ze zag mij wel 'spelen'. Meteen dacht ik toen aan speltherapie (opleiding?) met kinderen. Wordt vervolgd. We namen afscheid, raar dat dit nu ook alweer iets voor het laatst was. Wat moet ik veel loslaten in mijn leven....
Verder nog wat gepraat over hoe ik dit afscheid ga vormgeven. Ik wil het niet in de lesgroep gaan vertellen, dat kan ik echt niet aan. Ik ben van plan dit weekend een mail met uitleg te sturen aan mijn medestudentes en aan de hypno-leraren; wie wil reageren mag, vragen stellen mag ook. Van de oefengroep wil ik wél persoonlijk afscheid nemen; daar zijn meer persoonlijke dingen gebeurd natuurlijk, met de oefeningen die we samen deden. Er staat nog een bijeenkomst gepland, volgende week zaterdag. Ik ben van plan een uur erheen te gaan, koffie te drinken met iets lekkers erbij en dan weer te vertrekken, zodat hun oefendag niet helemaal wordt verstoord.
Met haar ook nog even gebrainstormd over wat ik verder zou kunnen gaan doen. Ik hoop dat ik daarover hier ook nog wat verder kan praten.
Ze zag mij wel 'spelen'. Meteen dacht ik toen aan speltherapie (opleiding?) met kinderen. Wordt vervolgd. We namen afscheid, raar dat dit nu ook alweer iets voor het laatst was. Wat moet ik veel loslaten in mijn leven....
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 13 mei 2007 om 22:04
Lieve Iseo,
Het maakt niet uit wat je schrijft... dát je dit schrijft, doet me al heel erg goed. Gewoon dat je even aan me dacht, vind ik lief van je.
Mijn man gaf me mooie bloemen vandaag, en gelukkig hebben we gisteren onze auto ingeruild ;) zodat we vandaag alle aandacht op andere dingen (de andere auto die we moesten leren kennen..) hebben gericht, en de hele moederdag ergens naar de achtergrond verdrongen is. Klinkt misschien stom, maar mij heeft het wel geholpen. (Dit kunnen we natuurlijk niet elk jaar doen :Phaha) Elmertje houdt van auto's....
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 14 mei 2007 om 15:54
Vandaag heb ik gehandeld....
de mails geschreven voor mijn lesgroep, en een aangepaste versie voor de leraren en oefengroep-coördinator; nog een andere mail voor de oefengroep waarin ik ze mijn voorstel voorleg dat ik zaterdag, als ze een oefendag gepland hebben, een uurtje bij ze kom koffiedrinken en persoonlijk afscheid nemen.
De mails schrijven en sturen deed me veel meer dan ik verwachtte ;( dus ik ben blij dat ik het niet persoonlijk in de lesgroep ga vertellen. Ze mogen, als ze willen, natuurlijk op de mail reageren.
Daarna, om af te reageren, maar even flink mijn huis gaan poetsen! ;)
de mails geschreven voor mijn lesgroep, en een aangepaste versie voor de leraren en oefengroep-coördinator; nog een andere mail voor de oefengroep waarin ik ze mijn voorstel voorleg dat ik zaterdag, als ze een oefendag gepland hebben, een uurtje bij ze kom koffiedrinken en persoonlijk afscheid nemen.
De mails schrijven en sturen deed me veel meer dan ik verwachtte ;( dus ik ben blij dat ik het niet persoonlijk in de lesgroep ga vertellen. Ze mogen, als ze willen, natuurlijk op de mail reageren.
Daarna, om af te reageren, maar even flink mijn huis gaan poetsen! ;)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 15 mei 2007 om 12:43
Hoi lieve Elmervrouw
Fijn dat je zondag wat afleiding had.
Zaterdag zal wel een moeilijke dag voor je worden. Hoe groot is die groep, de oefen-groep? Hebben ze al gereageerd op je voorstel?
Ik denk dat je het verder goed hebt gedaan door mailtjes te sturen aan de anderen. Dan kun je zelf bepalen op welk moment je ze gaat beantwoorden. Ik kan me voorstellen dat dat heel erg lastig is als je het net in de groep hebt verteld, ze willen toch dingen aan je vragen dan, en tegen je zeggen. Daar sta je dan, met al die emoties, dat vraagt al zoveel van je.
Wat verdrietig toch.
Ik hoop echt dat je een nieuw plan kunt maken, waar je je prettig bij voelt.
Ik ervaar zelf zo'n opluchting nu, ik heb een keuze gemaakt en de papieren zijn op de bus gegaan. Gun het jou ook heel erg om dit gevoel over je studie te hebben.
Veel liefs!!!
*;
Fijn dat je zondag wat afleiding had.
Zaterdag zal wel een moeilijke dag voor je worden. Hoe groot is die groep, de oefen-groep? Hebben ze al gereageerd op je voorstel?
Ik denk dat je het verder goed hebt gedaan door mailtjes te sturen aan de anderen. Dan kun je zelf bepalen op welk moment je ze gaat beantwoorden. Ik kan me voorstellen dat dat heel erg lastig is als je het net in de groep hebt verteld, ze willen toch dingen aan je vragen dan, en tegen je zeggen. Daar sta je dan, met al die emoties, dat vraagt al zoveel van je.
Wat verdrietig toch.
Ik hoop echt dat je een nieuw plan kunt maken, waar je je prettig bij voelt.
Ik ervaar zelf zo'n opluchting nu, ik heb een keuze gemaakt en de papieren zijn op de bus gegaan. Gun het jou ook heel erg om dit gevoel over je studie te hebben.
Veel liefs!!!
*;
dinsdag 15 mei 2007 om 21:53
Het is vanavond al zo moeilijk... het is de lesavond en iedereen zit nu daar, en ik ben er voor het eerst niet bij. Ik voel me zo verdrietig! ;(
De oefengroep bestaat uit nog vier anderen, met mij erbij vijf. En ja, drie van hen hebben al heel positief gereageerd op mijn voorstel, en ik ben van harte welkom. Eentje reageerde zelfs zo lief dat ik er ook al van moest huilen..
Pfff, het doet me toch allemaal heel wat meer dan ik dacht.
Ik ben me er ook zó van bewust dat er nu even helemaal niets meer over is, dat er wéér een toekomst-verhaal in duigen valt. Ik kan gewoon ook even helemáál niet met dat reïntegratieverhaal bezig zijn, ik zit echt met zulke gemengde gevoelens over dit moeten stoppen met de opleiding.
Niet over het besluit, dat klopt gewoon; maar vanwege de redenen waarom ik dus moet stoppen. :(
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 15 mei 2007 om 22:20
Weet helemaal niet wat ik kan schrijven aan je waar je wat aan hebt. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe moeilijk het voor je is allemaal.
Lieve Elmervrouw,
het is zo oneerlijk wat jij meemaakt in je leven, en nu weer dat je je studie moet opgeven omdat het echt niet gaat.
Ik vind het ontzettend verdrietig om te lezen.
Weet dat je straks toch ergens weer de kracht vandaan zult halen, maar voorlopig moet je afscheid nemen van dit toekomst verhaal wat niet zo gaat zijn.
Heel veel sterkte, de komende dagen, zaterdag, en daarna.
Ik denk in ieder geval aan je en ik hoop te blijven lezen hoe het met je gaat al kan ik niet veel meer dan reageren met knuffels *; en liefs...
Iseo
Lieve Elmervrouw,
het is zo oneerlijk wat jij meemaakt in je leven, en nu weer dat je je studie moet opgeven omdat het echt niet gaat.
Ik vind het ontzettend verdrietig om te lezen.
Weet dat je straks toch ergens weer de kracht vandaan zult halen, maar voorlopig moet je afscheid nemen van dit toekomst verhaal wat niet zo gaat zijn.
Heel veel sterkte, de komende dagen, zaterdag, en daarna.
Ik denk in ieder geval aan je en ik hoop te blijven lezen hoe het met je gaat al kan ik niet veel meer dan reageren met knuffels *; en liefs...
Iseo
woensdag 16 mei 2007 om 21:44
Iseo, jouw reactie doet me al goed. *;
Ik voel me er gewoon heel verdrietig over. Er zijn bij mij wel méér toekomst-plaatjes in duigen gevallen, en ik weet wel dat ik niet de enige in de wereld ben die dit overkomt, maar daar wil ik het nu zelf eens een keer niet mee relativeren.
Ik voel me er gewoon echt k**** over!!
En dat wil ik nu ook eens een keer zeggen zonder dat ik bang ben om er iemand mee lastig te vallen, of dat iemand er niet tegen kan. Zoals ik altijd al doe, en zelfs ook wel in therapie (ja, ik ben hardnekkig braaf en gedienstig opgevoeld, super verantwoordelijk, bah).
Trouwens een ontzettend gaaf lied ontdekt, toevallig. Pia Douwes, uit de musical Elisabeth: Mijn leven is van mij!
(cd-speler op hard, tekst meezingen ;( als ik alleen thuis ben, of in de auto)
Ik voel me er gewoon heel verdrietig over. Er zijn bij mij wel méér toekomst-plaatjes in duigen gevallen, en ik weet wel dat ik niet de enige in de wereld ben die dit overkomt, maar daar wil ik het nu zelf eens een keer niet mee relativeren.
Ik voel me er gewoon echt k**** over!!
En dat wil ik nu ook eens een keer zeggen zonder dat ik bang ben om er iemand mee lastig te vallen, of dat iemand er niet tegen kan. Zoals ik altijd al doe, en zelfs ook wel in therapie (ja, ik ben hardnekkig braaf en gedienstig opgevoeld, super verantwoordelijk, bah).
Trouwens een ontzettend gaaf lied ontdekt, toevallig. Pia Douwes, uit de musical Elisabeth: Mijn leven is van mij!
(cd-speler op hard, tekst meezingen ;( als ik alleen thuis ben, of in de auto)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 18 mei 2007 om 23:49
Lieve Elmervrouw
Hoe gaat het vandaag met je?
Ik wil je sterkte wensen voor morgen, wat zal het weer een moeilijke dag zijn.
Voel je alsjeblieft vrij om hier uit te spreken hoe je je voelt zonder bang te zijn voor al die dingen die je beschreef. Ik kom elke dag even kijken of je wat geschreven hebt, hoop dat je er misschien wat aan hebt, wil je laten weten dat ik met je meeleef.
Je hoeft niets te relativeren want wat jij meemaakt in je leven is echt vreselijk.
En dat je nu noodgedwongen moet stoppen met je studie doet heel veel pijn.
Heel veel sterkte morgen, wilde je graag even een hart onder de riem steken en ik hoop dat je van je groepje waar je afscheid van neemt hartverwarmende reacties zult krijgen waardoor je je toch iets fijner voelt en opgelucht dat je bent gegaan.
Heel veel liefs!
*;
Hoe gaat het vandaag met je?
Ik wil je sterkte wensen voor morgen, wat zal het weer een moeilijke dag zijn.
Voel je alsjeblieft vrij om hier uit te spreken hoe je je voelt zonder bang te zijn voor al die dingen die je beschreef. Ik kom elke dag even kijken of je wat geschreven hebt, hoop dat je er misschien wat aan hebt, wil je laten weten dat ik met je meeleef.
Je hoeft niets te relativeren want wat jij meemaakt in je leven is echt vreselijk.
En dat je nu noodgedwongen moet stoppen met je studie doet heel veel pijn.
Heel veel sterkte morgen, wilde je graag even een hart onder de riem steken en ik hoop dat je van je groepje waar je afscheid van neemt hartverwarmende reacties zult krijgen waardoor je je toch iets fijner voelt en opgelucht dat je bent gegaan.
Heel veel liefs!
*;
zaterdag 19 mei 2007 om 10:20
Wat lief van je ;( ik heb zelf niets te bieden, de laatste tijd, geloof ik.
Maf eigenlijk om me daar meteen schuldig over te voelen terwijl ik het neertyp, want ik heb mijn hele leven maar gegeven, gegeven en nog eens gegeven, begrepen tot ik erbij neerviel. En nu is de tijd dat ik dit eindelijk eens aan mezelf aan het geven ben en voel ik me nog schuldig ook tegenover anderen.. bleh.
De laatste dagen val ik van de ene emotie in de andere. Gisteren bijv. stootte ik een schilderijtje van de muur af met mijn jas, pats, kapot, en ik ging helemaal uit mijn dak. Voelde me stom, lomp, ik zal het hier verder niet herhalen, maar de zelfafstraffing was weer groot. Helemaal fout dus. Ik heb ontzettend gehuild en dat gaat natuurlijk niet over een stom schilderijtje van de rommelmarkt.
Een van de leraren heeft niet eens de moeite genomen om te reageren (terwijl ik maandag al een leesbevestiging kreeg, dus hij heeft het wel gezien), en drie mensen uit de lesgroep ook niet. Van de oefengroep hoorde ik niets meer over de tijd waarop ze vandaag zouden beginnen, daar baalde ik ook al van. Moet ik daar nu ook weer achteraan lopen? dacht ik. Daar heb ik zó genoeg van in mijn leven! Laat anderen ook maar eens een keer over de brug komen; dit was eigenlijk gewoon de druppel die de emmer (ook alweer) deed overlopen. Ik heb dus geen mailtje gestuurd en niemand gebeld, om te vragen naar de tijd. Ik ben het kotsbeu, dat ik altijd alle moeite maar doe, ik maak het wel gemakkelijk voor anderen. Wordt tijd dat ik het voor mezelf eindelijk eens gemakkelijker ga maken.
Ik heb ze dus gisteravond laat een mailtje gestuurd dat ik niet kom en waarom niet. Vanmorgen één reactie daarop gehad en zij vond dus dat ik zelf wel iets had kunnen sturen. Nou, jammer dan, als ze het niet begrijpt. Invoelendheid is ver te zoeken. Ik begin echt te denken dat het niet voor niets was dat ik me niet op mijn gemak voelde op deze opleiding. Mijn gevoel over die leraar klopte, en ik denk dat mijn gevoel over de lesgroep ook klopte. Invoelen en meevoelen is ver te zoeken en moeten zij dan therapeut worden? Is empathie alleen maar bedoeld voor in de therapieruimte? Nou, wat mij betreft niet, maar blijkbaar ben ik de enige die zich zo opstelt.. Oh, ik kan nog heel veel meer schrijven, maar het wordt alweer te lang. Maar even nog zeggen dat ik het echt fijn vind dat je elke dag eventjes hier komt kijken.:$
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 19 mei 2007 om 11:56
Elmervrouw *;
Ik hoop dat die schuldgevoelens minder zullen gaan worden. Ik ken ze, weet wat je bedoelt, en voor mij als buitenstaander is het veel makkelijker te zeggen dat ze nergens voor nodig zijn, maar ik begrijp goed hoe dat werkt.
Bedoel je dat je hier niets te bieden hebt? Maar het is toch jouw topic? En dan wil ik je graag nog even dit vertellen: Ik zat heel erg met de vraag, welke richting ik op moest gaan. Was zelf al een tijd bezig om te kiezen welke studie het moest worden, maar ik schoof het voor me uit, wist niet waarop ik mijn keuze moest maken.
Toen ik jouw topic zag, durfde ik wel te reageren. Ook omdat ik al eerder lieve berichtjes van je ben tegengekomen op het andere topic waar ik op schrijf wat erg heftig is.
Je hebt mij geholpen! Ik ben die opdrachten mee gaan doen, heb daar best wat tijd in gestoken. En ik vond het harstikke leuk om aan je te vertellen dat ik blij ben met de keuze die ik maakte daarna!
Voelt wel een beetje raar, omdat jouw twijfels nog niet over zijn, omdat jij het gevoel nog steeds hebt dat je niet verder kunt.
Ik weet echt niet hoe het voor jou moet zijn om op dit punt in je leven te staan.
Maar ik probeer me in te leven.
Vind het echt onbegrijpelijk dat die mensen van je opleiding zo reageerden....
Aan de ene kant is het misschien dat ze zich gewoon geen houding weten te geven? Aan de andere kant vind ik het erg onbeschoft niet eens te reageren terwijl ze weten dat jij die keuze met pijn in je hart hebt moeten maken, ik bedoel, dat moet toch voor hun (ook als therapeut in opl.) duidelijk zijn?
Je hebt helemaal gelijk dat je nu voor jezelf kiest. Laat alles hoe dan ook een positieve uitkomst hebben voor je jezelf, en hoe je voor jezelf moet opkomen alsjeblieft, laat je niet uit het veld slaan door botte mensen...
Ik vind je enorm sterk, en ik heb er echt een goed gevoel over dat je straks die (studie of) baan vindt waarin je al je kwaliteiten kunt stoppen en die jou dingen oplevert zoals dat je mensen helpt (want ik heb heel goed onthouden wat je schreef over hoe eenzaam je was toen je eigenlijk hulp nodig had, en dat je dat andere mensen wilt besparen) en dat dat jou ook weer verder helpt.
Ik hoop dat die tijd die het duurt voor je straks op je plek bent, niet zo heel lang gaat duren en jou niet teveel aan het twijfelen brengt over van alles. Ik denk dat je heel veel te bieden hebt, maar ik hoop ook dat je de lessen die je nu leert in deze periode kunt toepassen straks, zodat je een werksituatie creëert die jou niet alleen veel kost omdat het emotioneel erg pittig is, maar je ook een bevredigend gevoel geeft, energie geeft omdat het in verhouding is, goed is.
Blijf je hart volgen in dit onderwerp. En dat je nu besluit dat het tijd voor jou is, is echt nodig en alleen maar goed.
Je mag kwaad zijn, dat uiten, je mag alles eruitgooien als je dat nodig hebt. Het is niet niks, je moet erdoorheen, en opgeven is voor jou geen optie...moet je dan alleen maar sterk zijn? Niet kunnen laten zien wat het allemaal met je doet?
Nee, en het is bijna allemaal niet te doen maar jij doet het, lieve Elmervrouw.
Enne, als je meer wilt schrijven, gewoon doen hoor!
Heel veel liefs van Iseo
:R
Ik hoop dat die schuldgevoelens minder zullen gaan worden. Ik ken ze, weet wat je bedoelt, en voor mij als buitenstaander is het veel makkelijker te zeggen dat ze nergens voor nodig zijn, maar ik begrijp goed hoe dat werkt.
Bedoel je dat je hier niets te bieden hebt? Maar het is toch jouw topic? En dan wil ik je graag nog even dit vertellen: Ik zat heel erg met de vraag, welke richting ik op moest gaan. Was zelf al een tijd bezig om te kiezen welke studie het moest worden, maar ik schoof het voor me uit, wist niet waarop ik mijn keuze moest maken.
Toen ik jouw topic zag, durfde ik wel te reageren. Ook omdat ik al eerder lieve berichtjes van je ben tegengekomen op het andere topic waar ik op schrijf wat erg heftig is.
Je hebt mij geholpen! Ik ben die opdrachten mee gaan doen, heb daar best wat tijd in gestoken. En ik vond het harstikke leuk om aan je te vertellen dat ik blij ben met de keuze die ik maakte daarna!
Voelt wel een beetje raar, omdat jouw twijfels nog niet over zijn, omdat jij het gevoel nog steeds hebt dat je niet verder kunt.
Ik weet echt niet hoe het voor jou moet zijn om op dit punt in je leven te staan.
Maar ik probeer me in te leven.
Vind het echt onbegrijpelijk dat die mensen van je opleiding zo reageerden....
Aan de ene kant is het misschien dat ze zich gewoon geen houding weten te geven? Aan de andere kant vind ik het erg onbeschoft niet eens te reageren terwijl ze weten dat jij die keuze met pijn in je hart hebt moeten maken, ik bedoel, dat moet toch voor hun (ook als therapeut in opl.) duidelijk zijn?
Je hebt helemaal gelijk dat je nu voor jezelf kiest. Laat alles hoe dan ook een positieve uitkomst hebben voor je jezelf, en hoe je voor jezelf moet opkomen alsjeblieft, laat je niet uit het veld slaan door botte mensen...
Ik vind je enorm sterk, en ik heb er echt een goed gevoel over dat je straks die (studie of) baan vindt waarin je al je kwaliteiten kunt stoppen en die jou dingen oplevert zoals dat je mensen helpt (want ik heb heel goed onthouden wat je schreef over hoe eenzaam je was toen je eigenlijk hulp nodig had, en dat je dat andere mensen wilt besparen) en dat dat jou ook weer verder helpt.
Ik hoop dat die tijd die het duurt voor je straks op je plek bent, niet zo heel lang gaat duren en jou niet teveel aan het twijfelen brengt over van alles. Ik denk dat je heel veel te bieden hebt, maar ik hoop ook dat je de lessen die je nu leert in deze periode kunt toepassen straks, zodat je een werksituatie creëert die jou niet alleen veel kost omdat het emotioneel erg pittig is, maar je ook een bevredigend gevoel geeft, energie geeft omdat het in verhouding is, goed is.
Blijf je hart volgen in dit onderwerp. En dat je nu besluit dat het tijd voor jou is, is echt nodig en alleen maar goed.
Je mag kwaad zijn, dat uiten, je mag alles eruitgooien als je dat nodig hebt. Het is niet niks, je moet erdoorheen, en opgeven is voor jou geen optie...moet je dan alleen maar sterk zijn? Niet kunnen laten zien wat het allemaal met je doet?
Nee, en het is bijna allemaal niet te doen maar jij doet het, lieve Elmervrouw.
Enne, als je meer wilt schrijven, gewoon doen hoor!
Heel veel liefs van Iseo
:R
zondag 20 mei 2007 om 22:37
Ook van de anderen van de oefengroep wat dat betreft negatieve reacties; ze vonden dat ik had moeten bellen of mailen. Omdat zij het op school afgesproken hadden en mij 'vergeten' te informeren, zou ik moeten bellen of mailen? Nou, ik ben blij dat ik het niet heb gedaan. Als het weer zo moet..!
Ik heb hier echt een vieze nasmaak van overgehouden. Waarom moet dat nu zo eindigen? Blijkbaar kunnen ze echt geen begrip opbrengen voor het feit dat ik inderdaad, zoals je terecht zegt, met pijn in mijn hart deze keuze heb moeten maken. En nu kóm ik dan een keer voor mezelf op, door eens een keer niet achter alles aan te lopen; heb ik het gevoel dat ik afgestraft word door deze (vind ik) veroordelende reacties.
Nou, als dat dan zo therapeuten moeten worden....!
En als die leraar, die ook nog steeds niet heeft gereageerd (zal hij ook wel niet meer doen), zo zijn clienten behandelt....!
Ik voel me overigens, ook dankzij dit alles, echt al ver verwijderd van de opleiding. Ben het echt achter me aan het laten.
Maar ik kan verder nog aan niets nieuws denken nu. Gelukkig zie ik deze week mijn reïntegratiecoach weer en morgen belt, als het goed is, mijn nieuwe therapeute voor een afspraak.
Bleh, ik heb er zo de balen van!
Waarom zijn mensen zó? Terwijl ik altijd alles zo goed heb bedoeld! Waarom dóen mensen zo met mij?
Is het dan echt allemaal bedoeld om te leren HO, STOP TOT HIER EN NIET VERDER te zeggen? Wat ik eigenlijk in mijn leven al veel eerder had moeten doen!
Ik heb hier echt een vieze nasmaak van overgehouden. Waarom moet dat nu zo eindigen? Blijkbaar kunnen ze echt geen begrip opbrengen voor het feit dat ik inderdaad, zoals je terecht zegt, met pijn in mijn hart deze keuze heb moeten maken. En nu kóm ik dan een keer voor mezelf op, door eens een keer niet achter alles aan te lopen; heb ik het gevoel dat ik afgestraft word door deze (vind ik) veroordelende reacties.
Nou, als dat dan zo therapeuten moeten worden....!
En als die leraar, die ook nog steeds niet heeft gereageerd (zal hij ook wel niet meer doen), zo zijn clienten behandelt....!
Ik voel me overigens, ook dankzij dit alles, echt al ver verwijderd van de opleiding. Ben het echt achter me aan het laten.
Maar ik kan verder nog aan niets nieuws denken nu. Gelukkig zie ik deze week mijn reïntegratiecoach weer en morgen belt, als het goed is, mijn nieuwe therapeute voor een afspraak.
Bleh, ik heb er zo de balen van!
Waarom zijn mensen zó? Terwijl ik altijd alles zo goed heb bedoeld! Waarom dóen mensen zo met mij?
Is het dan echt allemaal bedoeld om te leren HO, STOP TOT HIER EN NIET VERDER te zeggen? Wat ik eigenlijk in mijn leven al veel eerder had moeten doen!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 21 mei 2007 om 23:54
Hoi lieve Elmervrouw.
Ik kan me je gevoelens rond dit afscheid wel goed voorstellen, echt heel zonde dat het zo moet gaan.
Je zult je wel al ver verwijderd voelen van de opleiding ja...
Heb je vandaag een afspraak gemaakt met je nieuwe therapeute?
Hoe ging het vandaag met je?
Ben blij dat je hier eruit gooit hoe het je raakte, wat het met je doet dat het op deze manier ging.
*;
Veel liefs!
Ik kan me je gevoelens rond dit afscheid wel goed voorstellen, echt heel zonde dat het zo moet gaan.
Je zult je wel al ver verwijderd voelen van de opleiding ja...
Heb je vandaag een afspraak gemaakt met je nieuwe therapeute?
Hoe ging het vandaag met je?
Ben blij dat je hier eruit gooit hoe het je raakte, wat het met je doet dat het op deze manier ging.
*;
Veel liefs!
dinsdag 22 mei 2007 om 15:41
Nee, nog geen afspraak gemaakt met de nieuwe therapeute. Ik had vorige week dus gebeld en zij zou mij bellen... niks dus. En ik heb even geen zin om wéér achter iets aan te lopen, dat was ik nu net aan het afleren.;)
Gisteravond onverwacht naar een paranormaal-avond geweest en bijna alles wat werd gezegd leek wel voor mij persoonlijk bestemd te zijn. Het ging voornamelijk over je hart volgen; puur en zuiver leven en dan niet begrepen worden door een ander; je hoeft je persoonlijke proces aan anderen niet uit te leggen; je gevoel liegt nooit; het is niet interessant hóe dingen zijn ontstaan, maar hoe je ervan loskomt.
Het was voor mij echt een bevestiging van hoe ik bezig ben. Voelt als een steuntje in de rug. En ik begin er bijna trots op te worden dat ik zo duidelijk mijn gevoel heb gevolgd door te stoppen met de opleiding. Ik zie wel dat 'trucs' en 'kunstjes' niet aan mij besteed zijn; wat ik wil is echtheid, betrokkenheid, direct hart-tot-hart contact (hoe bang ik daar tegelijkertijd ook voor ben!), zó wil ik ook mensen helpen. Gek hoor, maar het voelt al als zo lang geleden, dat ik nog met de opleiding bezig was..! Zoveel afstand heb ik er al van genomen. Hoef denk ik niet meer te zeggen dat het een opluchting is en voorzichtig zeg ik ook dat ik hoop dat het nieuwe deuren opent naar een nieuwe ruimte waar ik dingen kan vinden die wél bij mij passen (die mijn hart herkent.. zou die man gisteravond gezegd hebben).
Gisteravond onverwacht naar een paranormaal-avond geweest en bijna alles wat werd gezegd leek wel voor mij persoonlijk bestemd te zijn. Het ging voornamelijk over je hart volgen; puur en zuiver leven en dan niet begrepen worden door een ander; je hoeft je persoonlijke proces aan anderen niet uit te leggen; je gevoel liegt nooit; het is niet interessant hóe dingen zijn ontstaan, maar hoe je ervan loskomt.
Het was voor mij echt een bevestiging van hoe ik bezig ben. Voelt als een steuntje in de rug. En ik begin er bijna trots op te worden dat ik zo duidelijk mijn gevoel heb gevolgd door te stoppen met de opleiding. Ik zie wel dat 'trucs' en 'kunstjes' niet aan mij besteed zijn; wat ik wil is echtheid, betrokkenheid, direct hart-tot-hart contact (hoe bang ik daar tegelijkertijd ook voor ben!), zó wil ik ook mensen helpen. Gek hoor, maar het voelt al als zo lang geleden, dat ik nog met de opleiding bezig was..! Zoveel afstand heb ik er al van genomen. Hoef denk ik niet meer te zeggen dat het een opluchting is en voorzichtig zeg ik ook dat ik hoop dat het nieuwe deuren opent naar een nieuwe ruimte waar ik dingen kan vinden die wél bij mij passen (die mijn hart herkent.. zou die man gisteravond gezegd hebben).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 24 mei 2007 om 16:47
Gesprek met reïntegratiecoach gehad. Eigenlijk voelde ik me heel vervelend, ik had totaal geen zin om naar combinaties-van te kijken (dingen combineren van alles wat ik heb gedaan aan banen en werkervaring) want ik voelde me gewoon nog ontzettend verdrietig over het stoppen met de opleiding en vooral het oud zeer wat dit oproept. Ik moest bijna huilen toen ik vertelde tegen hem dat ik ermee was gestopt. Kostte veel moeite om dit in te slikken. Hij zei na afloop het enigszins chaotisch te hebben gevonden, en ik zei me best schuldig te voelen dat ik zo passief was en niet enthousiast.. waarop hij zei dat het bij zijn vak hoorde, dat dips er gewoon bij horen. Dat het alleen niet moet blijven duren, dat hij natuurlijk toch zal aanmoedigen om weer verder te kijken. En dat moet natuurlijk ook, ik wil niet in een dip blijven hangen, maar verder kijken en toekomstperspectief, dat lukt gewoon even niet.
Hij ziet overigens zeker wel mogelijkheden voor mij, wat werk betreft. Eerder diploma, werkervaring.. dat moet lukken. Fijn dat hij het ziet, want ik zie het even echt niet.
:(
Hij ziet overigens zeker wel mogelijkheden voor mij, wat werk betreft. Eerder diploma, werkervaring.. dat moet lukken. Fijn dat hij het ziet, want ik zie het even echt niet.
:(
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
