Ziek

nostradame schreef op 23 juni 2008 @ 21:11:

Twijfelvrouwtje, hoe is het nu? Alweer aan het werk?





Pepexx, een reactie op onderstaande quote van jou:



[...]





Voorbeeld 1: medewerker belt op en zegt dat hij ziek is. Gisteren heeft hij voor vandaag vrij gevraagd maar niet gekregen. Ga je er zonder meer vanuit dat de medewerker echt ziek is?



Voorbeeld 2: medewerkster belt op om zich ziek te melden. Na doorvragen over de situatie blijkt dat haar kind ziek is, zijzelf niet. Een baas die goed op de hoogte is voert geen ziekmelding in maar geeft calamiteitenverlof.



Voorbeeld 3: een medewerker wil zich ziekmelden met hoofdpijn (geen migraine) maar het is ontzettend druk op het werk en je kunt als baas de medewerker moeilijk missen. Waarom zou je niet vragen een ibuprofennetje te nemen en het toch te proberen?



Voorbeeld 4: een callcentermedewerker is zijn stem kwijt en meldt zich daarom ziek. Logisch? Als de medewerker zich verder redelijk voelt en geen koorts heeft, dan vallen er vast genoeg andere werkzaamheden te verrichten. Misschien kan hij e-mails beantwoorden of back-officewerkzaamheden verrichten?



Moraal: het is niet raar dat een baas doorvraagt over je situatie. Hoewel hij ongetwijfeld de ene na de andere vage melding krijgt van mensen die zich voor elk wissewasje ziekmelden, hoef je dit niet meteen als een motie van wantrowen op te vatten. Uiteindelijk wil (of moet hij van p&o of de arbodienst) meedenken over wat je nog wél kan om het (kostenintensieve!) ziekteverzuim te beperken. Misschien dient of kan iets anders geregeld te worden, of ben je wel inzetbaar voor ander werk (wat je dan ook verplicht bent te doen!).



Wil je echt niet vertellen wat er medisch aan de hand is, dan ben je niet verplicht dat aan je baas te vertellen. Dan kan je baas de arbodienst of bedrijfsarts inschakelen of jij regelt een doktersverklaring van je huisarts. Weet je echter niet aannemelijk te maken dat je echt arbeidsongeschikt bent (dan denk ik aan voobeeld 1 en 3, en medewerkers die vaak met vage klachten "ziek" zeggen te zijn), dan kan en mag je baas je loondoorbetaling opschorten of je ipv verzuimverlof te verlenen vrije dagen laten opnemen.

Natuurlijk mag een baas vragen waarom je je ziek meldt, maar het naadje van de kous hoef je echt niet te melden.

En weigeren, en eisen dat je komt, kan naar mijn idee echt niet.

Als de baas denkt dat je de kantjes eraf loopt moet hij dit maar bewijzen, lijkt me sterk dat jij als werknemer moet bewijzen dat je niet echt ziek bent.



Ik weet dat als er gerede twijfel is er razendsnel controle bij je aan de deur staat. ( nee, niet uit ervaring)

[quote]twijfelvrouwtje22 schreef op 18 juni 2008 @ 21:32:

Mijn baas wilde vandaag perse weten wanneer ik weer kom werken.

quote]



Wat heb je uiteindelijk geantwoord aan je baas? Stel dat je zou zeggen dat je verwacht dat je maandag weer fit op je werk kunt verschijnen, wat denk je dan dat er gebeurt? Of heeft hij al gezegd dat hij wil dat je er vrijdag bent?

Ik zie helaas een aantal onwaarheden voorbij komen hier op dit topic. Omdat dit in de praktijk veel problemen op zou kunnen leveren, ga ik daar graag onderstaand op in.



Als een medewerker zich ziek meldt, dan mag de werkgever niet vragen wat de medewerker heeft (is vastgelegd in de wet op bescherming van de persoonsgegevens). Wat de werkgever wel mag doen, is doorvragen over de aard van de arbeidsongeschiktheid (want misschien kan de medewerker wel ander werk dan zijn/haar gebruikelijke werk verrichten) en de verwachte duur daarvan (want de werkgever moet kunnen beoordelen of hij/zij maatregelen moet treffen, zoals bijv. het regelen van vervanging, het afzeggen van bepaalde afspraken, enz).



Een werkgever mag een ziekmelding nooit weigeren. Een werkgever is namelijk medisch ondeskundig en derhalve niet bevoegd om een medisch oordeel te vellen. Wat de werkgever wel kan doen, is gaandeweg het gesprek aan de hand van de antwoorden van de medewerker tot de conclusie komen dat de medewerker weliswaar arbeidsongeschikt is voor diens eigen werkzaamheden, maar dat deze wel arbeidsgeschikt is voor andere dan (of slechts een deel van) de eigen werkzaamheden. In dat geval zou de ziekmelding ook onrechtmatig zijn, want de medewerker is in dat geval misschien wel ziek maar niet ook meteen arbeidsongeschikt.



Een werkgever mag de loondoorbetaling alleen opschorten wanneer:

- 100% zeker is dat de medewerker zich onrechtmatig ziek heeft gemeld; of

- wanneer de werkgever vermoedt dat daar sprake van is en de medewerker zich niet aan het vastgestelde verzuimprotocol houdt of niet beschikbaar is voor onderzoek door een medisch adviseur van de werkgever.



Tot slot kan het wel degelijk zijn dat een medewerker verplicht is om regelmatig contact op te nemen met de leidinggevende tijdens ziekte. Of dit het geval is, hangt geheel af van de afspraken die zijn vastgelegd in het verzuimprotocol. Zo'n protocol is verplicht. Mocht de werkgever geen protocol hebben, of deze niet aan de medewerker hebben overhandigd c.q. voor medewerkers ter inzage hebben, dan trekt de werkgever in alle gevallen aan het kortste eind (want een medewerker kan zich natuurlijk niet aan een protocol houden als dat protocol niet bekend is bij die werknemer).

De werkgever kan niet zozeer een ziekmelding weigeren maar kan wel van de medewerker verlangen dat hij/zij het werk gaat hervatten, tenzij deze kan aantonen of aannemelijk kan maken dat hij/zij arbeidsongeschikt is. De werkgever kan de werkgever hiervoor een termijn geven. De medewerker kan de arbeidsongeschiktheid aantonen door een verklaring van een (behandelend) arts te overhandigen waarop hij redelijkerwijze mocht vertrouwen, zelfs wanneer een bedrijfsarts deze verklaring tegenspreekt.



Als werkgever dus weet (sterk vermoed) dat je niet ziek bent omdat bijvoorbeeld je verzoek om vrij voor die dag niet geven werd kan zonder inschakeling van de arbo/bedrijfsarts eisen dat je het werk hervat.

Nummerzoveel, duidelijk verhaal en genuanceerder dan dat van mij. Ik kan alleen maar instemmend meeknikken Geldt ook voor de aanvulling van Jojo80.



De grens tussen vragen naar de medische aard van de ziekte (wat heb je) en de verzuimreden (wat maakt je arbeidsongeschikt) is een lastige! Uiteraard is de baas geen arts die kan en mag beoordelen of je iets wel of niet kan. Maar ik denk dat de voorbeelden die ik heb gegeven wel goede voorbeelden zijn waarbij je als baas uiteindelijk niet tot een ziekmelding komt.



Zijn jullie inhoudelijk experts op dit gebied? Ikzelf namelijk niet direct, maar heb er erg veel mee te maken. Daarom kan ik er misschien af en toe net naast zitten.

@Jojo80

Nee, wat je schrijft is helaas dus echt niet waar. Een werkgever mag niet beoordelen of een medewerker al dan niet arbeidsongeschikt is (tenzij de medewerker voldoende info deelt en daaruit een conclusie kan worden getrokken).



Als een medewerker opbelt in jouw situatie en zegt dat hij ziek is en als reden bijvoorbeeld opgeeft dat hij iets verkeerds heeft gegeten en aan de diaree is, dan heeft de werkgever geen poot om op te staan.



Wat hij wel kan doen, is een controleur langs sturen om vast te stellen of de werknemer ook echt ziek thuis is (als dat tenminste een vereiste is in het verzuimprotocol en/of de werknemer heeft beweerd ziek thuis te zijn en te blijven). Is de medewerker niet thuis, dan kan de loondoorbetaling opgeschort worden.



Een alternatief is dat de werkgever de arbo-arts een medisch oordeel laat vellen. De kans is echter niet zo groot dat deze een huisbezoek af zal leggen en over de telefoon zal de dokter waarschijnlijk niet tot de conclusie kunnen komen dat iemand echt niet aan de dunne zou zijn!



Wat je schrijft over dat de werknemer moet aantonen dat hij ziek is, klopt ook niet. Een werknemer hoeft zich alleen ziek te melden, de werkgever kan de bedrijfsarts inschakelen voor een medisch oordeel als hij daaraan twijfelt. Oordeelt de arbo-arts dat de werknemer kan werken, dan zal de werknemer dat moeten doen. Ook als de eigen behandelend arts denkt van niet. De arbo-arts is namelijk gespecialiseerd in ziek zijn in relatie tot arbeids(on)geschiktheid, terwijl de behandelend arts slechts gespecialiseerd is in het ziektebeeld en niet in de relatie daarvan tot arbeid. Verschillen de medewerker (en/of diens behandelend arts) en de bedrijfsarts van mening, dan kan er een onafhankelijk deskundigenoordeel worden aangevraagd bij het UWV. Komt de medewerker tot die beoordeling niet werken, dan mag de werkgever de loondoorbetaling opschorten. De bevindingen van de UWV-arts zijn bindend voor beide partijen. Weigert een medewerker na een dergelijk oordeel nog steeds om weer aan het werk te gaan, dan kan de werkgever de loonbetaling opschorten en eventueel zelfs om ontbinding van de arbeidsovereenkomst op grond van werkweigering vragen bij de kantonrechter of het CWI.

hoofdstuk 2.2.6. van www.arbeidsrechter.nl

nummerzoveel schreef op 24 juni 2008 @ 20:04:

@Jojo80

Nee, wat je schrijft is helaas dus echt niet waar. Een werkgever mag niet beoordelen of een medewerker al dan niet arbeidsongeschikt is (tenzij de medewerker voldoende info deelt en daaruit een conclusie kan worden getrokken).

Dat dus (de berichten van Jojo en mij sluiten deze voorwaarde niet uit).