Werk & Studie
alle pijlers
Zorgen om ontslag vriend
zaterdag 8 februari 2020 om 14:22
Hallo allen,
Ik weet niet zo goed of dit bij recht, werk of relaties moet. In december vorig jaar heeft mijn vriend ontslag genomen bij zijn werkgever, nadat hij tijdens een functioneringsgesprek te horen had gekregen dat ze niet tevreden waren over de kwaliteit van zijn werk. Hij heeft niet overlegd met mij. Hij zei dat hij de feedback niet terecht vond en het er sowieso niet zo naar zijn zin had. Hij werkte er nog niet zo lang (sinds mei).
Dit is niet de eerste keer dat dit zo gaat; vorig jaar, bij zijn oude werkgever, is hij ook zelf opgestapt. Dat heeft hij toen ook zonder overleg met mij gedaan, nadat er enkele incidenten op de werkvloer waren geweest waar ze hem over wilden spreken. Ook daar had hij het eigenlijk al een half jaar niet naar zijn zin. Na een paar maanden werk zoeken vond hij toen zijn laatste baan.
Nu snap ik deels dat hij misschien gewoon twee keer pech heeft gehad, maar deels ben ik bang voor een patroon. Of dat hij misschien gewoon niet zo goed de dynamiek op de werk vloer snapt? Dit waren zijn eerste twee banen (hij is starter) en bij beiden is hij weggegaan op een manier waarbij het verkrijgen van goede referenties denk ik heel klein wordt. Ik ben bang dat dit op de lange termijn tegen hem gaat werken en hem belemmerd om door te groeien naar een hogere functie. En dan is er natuurlijk ook nog het niet overleggen met mij element, wat me niet helemaal lekker zit. We wonen nog niet samen, hadden plannen om dit in enkele maanden te doen, maar dat lijkt me niet heel verstandig met iemand die zonder nieuw werk ontslag neemt, waarbij ik evt opeens voor alle vaste lasten op zou draaien. Hij werkt in het bedrijfsleven, trouwens.
Iemand misschien ervaring? Tips?
Ik weet niet zo goed of dit bij recht, werk of relaties moet. In december vorig jaar heeft mijn vriend ontslag genomen bij zijn werkgever, nadat hij tijdens een functioneringsgesprek te horen had gekregen dat ze niet tevreden waren over de kwaliteit van zijn werk. Hij heeft niet overlegd met mij. Hij zei dat hij de feedback niet terecht vond en het er sowieso niet zo naar zijn zin had. Hij werkte er nog niet zo lang (sinds mei).
Dit is niet de eerste keer dat dit zo gaat; vorig jaar, bij zijn oude werkgever, is hij ook zelf opgestapt. Dat heeft hij toen ook zonder overleg met mij gedaan, nadat er enkele incidenten op de werkvloer waren geweest waar ze hem over wilden spreken. Ook daar had hij het eigenlijk al een half jaar niet naar zijn zin. Na een paar maanden werk zoeken vond hij toen zijn laatste baan.
Nu snap ik deels dat hij misschien gewoon twee keer pech heeft gehad, maar deels ben ik bang voor een patroon. Of dat hij misschien gewoon niet zo goed de dynamiek op de werk vloer snapt? Dit waren zijn eerste twee banen (hij is starter) en bij beiden is hij weggegaan op een manier waarbij het verkrijgen van goede referenties denk ik heel klein wordt. Ik ben bang dat dit op de lange termijn tegen hem gaat werken en hem belemmerd om door te groeien naar een hogere functie. En dan is er natuurlijk ook nog het niet overleggen met mij element, wat me niet helemaal lekker zit. We wonen nog niet samen, hadden plannen om dit in enkele maanden te doen, maar dat lijkt me niet heel verstandig met iemand die zonder nieuw werk ontslag neemt, waarbij ik evt opeens voor alle vaste lasten op zou draaien. Hij werkt in het bedrijfsleven, trouwens.
Iemand misschien ervaring? Tips?
zaterdag 8 februari 2020 om 21:23
Weet ikKidagakash schreef: ↑08-02-2020 21:21Ok, sorry. Maar daarom zei ik dus in eerste instantie er niets op/nam ik het aan als "ah ze hebben t ongeveer goed" prima. Maar dus: 26, 3 jaar werkzaam. Ik bedoelde het echt niet verkeerd. Er zijn gewoon zoveel reacties (wat heel fijn is!)
is ook niet erg. Maar het nadeel van een forum is dat als je dingen half zegt, mensen de andere helft er zelf bij verzinnen.
zaterdag 8 februari 2020 om 23:16
Dankjewel voor je advies. Het gaat me inderdaad niet alleen om of er wel/niet salaris binnen komt, maar meer om de gedachte erachter/of er een plan is ofzo. Sommigen hebben hier gezegd dat de relatie daar te jong voor is, en misschien is dat ook wel zo. Mijn vriend heeft ondertussen verteld dat hij bij zijn eerste baan om meerdere redenen weg is gegaan: hij had geen uitzicht op promotie of groei in verantwoordelijkheden, hij vond zijn baas niet prettig (alleen maar negatieve feedback, zelfingenomen), wilde graag aan grotere projecten werken, en toen dat onderzoek kwam was dat voor hem "de druppel". Ik snap niet hoe/waarom dan precies, zeker omdat hij stellig is dat het gaat om twee collega's van hem en niet hemzelf.Blankepit schreef: ↑08-02-2020 19:28Je vriend heeft het (al 2x) niet naar zijn zin op zijn werk en presteert er slecht.
Je vriend praat niet met jou over iets ingrijpends als ontslag nemen. Overleggen zou ik het niet noemen want het blijft zijn beslissing natuurlijk.
Ik zou het samenwonen echt niet laten afhangen of hij een baan heeft of niet, dat lijkt me nogal bizar: Je vriend is meer dan zijn salaris. Ik zou het samenwonen wél laten afhangen van het feit dat hij belangrijke zaken niet met jou deelt. Of dat nou niet kunnen of willen is, daar blijf je vrees ik tegenaan lopen.
zaterdag 8 februari 2020 om 23:34
Th∅rdis schreef: ↑08-02-2020 18:35Maar to, als ik je topics zo is lees en je enorme vaagheid en onduidelijkheid hier dan bekruipt me een onprettig gevoel. Volgens mij kun jij niet wachten tot je je leven voor je gevoel op orde hebt. Ik denk dat je misschien al wel eind 20 bent want je bent al minstens 10 jaar uit huis. En je hebt een nare thuissituatie en voorgeschiedenis. Je andere relatie is uit en dat was ook naar en die ex had alles wat jij ook had gewild.
Nu heb je een nieuwe partner en hoor je alarmbellen maar die probeer je keihard te negeren omdat je téveel belang hebt bij deze relatie. Je woont bij iemand in en hebt ‘niets van jezelf’ schrijf je. En in dit topic stel je vooral de vraag omdat je hierdoor samenwonen niet zo’n goed idee vindt. Volgens mij hoop je dat iedereen zegt dat het wel meevalt, zodat je kunt gaan samenwonen.
Je antwoord ook niet op de vraag hoe je vriend verder is, of hij veel conflicten heeft en of hij verantwoordelijk en sociaal is.
Is het niet gewoon dat je niet onder ogen wilt zien dat dit misschien geen leuke man is? Omdat je dan wéér op zoek moet en je nog niet alles voor elkaar hebt zoals je graag zou willen?
Als ik er naast zit, en die kans is groot met zo’n lading aan invullingen van mijn kant, dan kom ik hier uiteraard op terug en bied ik je mijn welgemeende excuses aan.
Maar dit is wat je selectieve reacties en andere topics bij me oproepen.
Tia dalma had gezegd deze post nogmaals door te lezen, dus bij deze. Ja ik wil mijn leven graag op orde hebben, heel graag zelfs, maar wel op een manier die goed voelt. Samenwonen als vriends ouders gaan verhuizen leek logisch, maar ik twijfel of de communicatie daarvoor al solide genoeg is. Dus nee, ik verwacht niet per se te horen dat dat n goed plan is.
Tegen mij is vriend verantwoordelijk en sociaal met alledaagse dingen, zoals eerder gezegd, maar daarom kan ik dat ontslag nemen niet zo goed plaatsen. Misschien moet ik wel nog zeggen dat hij vrij veel zelfvertrouwen heeft, hij maakt vaak grapjes over hoe "geweldig" hij is, en dat hij zichzelf wel als n meer leider figuur ziet, en wel in mijn ogen vrij radicaal is als mensen hem kwetsen; dan is het klaar en uit, geen gesprek of vergeving oid is mogelijk. Hij vertelt zelfs zijn beste vriend niet alles in zijn leven omdat hij niet wil dat mensen met wie hij 10 (!) jaar geleden ruzie heeft gehad horen over de minder goede dingen in zijn leven. Alsof dat hen wat uit maakt, zou ik denken.
zaterdag 8 februari 2020 om 23:42
Lijkt me dat je vriend beter eerst een paar jaar op zichzelf kan gaan. Tegen die tijd is je roze bril waarschijnlijk ook wel aan diggelen...Kidagakash schreef: ↑08-02-2020 23:34Tia dalma had gezegd deze post nogmaals door te lezen, dus bij deze. Ja ik wil mijn leven graag op orde hebben, heel graag zelfs, maar wel op een manier die goed voelt. Samenwonen als vriends ouders gaan verhuizen leek logisch, maar ik twijfel of de communicatie daarvoor al solide genoeg is. Dus nee, ik verwacht niet per se te horen dat dat n goed plan is.
Tegen mij is vriend verantwoordelijk en sociaal met alledaagse dingen, zoals eerder gezegd, maar daarom kan ik dat ontslag nemen niet zo goed plaatsen. Misschien moet ik wel nog zeggen dat hij vrij veel zelfvertrouwen heeft, hij maakt vaak grapjes over hoe "geweldig" hij is, en dat hij zichzelf wel als n meer leider figuur ziet, en wel in mijn ogen vrij radicaal is als mensen hem kwetsen; dan is het klaar en uit, geen gesprek of vergeving oid is mogelijk. Hij vertelt zelfs zijn beste vriend niet alles in zijn leven omdat hij niet wil dat mensen met wie hij 10 (!) jaar geleden ruzie heeft gehad horen over de minder goede dingen in zijn leven. Alsof dat hen wat uit maakt, zou ik denken.
zondag 9 februari 2020 om 06:16
Hier spreekt uit dat jij gewoon heel graag een relatie wilt. Wat begrijpelijk is, maar omdat jij zo graag wilt neem je nu hier genoegen mee. En dat is niet goed voor jou. Je kunt beter alleen zijn dan met een lapzwans.
zondag 9 februari 2020 om 07:18
Het is veel logischer dat hij eerst op zichzelf gaat wonen dan moet hij zijn principes in lijn brengen met zijn verantwoordelijkheden. Jullie zijn kort bij elkaar en er zijn al zoveel mitsen en maren die aan de relatie kleven. Ik snap best dat het voor zijn ouders en je vriend een goede oplossing is om samen te wonen maar ik begrijp niet zo goed waarom dit goed is voor jou. En jij mag ook best principes hebben.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 9 februari 2020 om 07:58
Zei je nu zelf niet dat dit heel zorgelijk gedrag is? Dit is geen leuke man. Hoe is hij als jij het ergens niet mee eens bent?Kidagakash schreef: ↑08-02-2020 23:34Tia dalma had gezegd deze post nogmaals door te lezen, dus bij deze. Ja ik wil mijn leven graag op orde hebben, heel graag zelfs, maar wel op een manier die goed voelt. Samenwonen als vriends ouders gaan verhuizen leek logisch, maar ik twijfel of de communicatie daarvoor al solide genoeg is. Dus nee, ik verwacht niet per se te horen dat dat n goed plan is.
Tegen mij is vriend verantwoordelijk en sociaal met alledaagse dingen, zoals eerder gezegd, maar daarom kan ik dat ontslag nemen niet zo goed plaatsen. Misschien moet ik wel nog zeggen dat hij vrij veel zelfvertrouwen heeft, hij maakt vaak grapjes over hoe "geweldig" hij is, en dat hij zichzelf wel als n meer leider figuur ziet, en wel in mijn ogen vrij radicaal is als mensen hem kwetsen; dan is het klaar en uit, geen gesprek of vergeving oid is mogelijk. Hij vertelt zelfs zijn beste vriend niet alles in zijn leven omdat hij niet wil dat mensen met wie hij 10 (!) jaar geleden ruzie heeft gehad horen over de minder goede dingen in zijn leven. Alsof dat hen wat uit maakt, zou ik denken.
zondag 9 februari 2020 om 08:00
Het zou nu dan ook echt niet ingewikkeld of moeilijk moeten zijn.
zondag 9 februari 2020 om 08:01
Als pas afgestudeerde jonge jongen na 6 maanden ergens weggaan in je eerste serieuze baan omdat je niet de erkenning krijgt die je wilt, je geen loonsverhoging of promotie krijgt, daar wel om vraagt en dingen wil doen waar je de ervaring nog niet voor hebt is heel vreemd gedrag. Hij kan niet tegen z’n verlies en als iemand niet ziet hoe geweldig hij is haakt hij af.
10 jaar na een ruzie nog zo met mensen bezig zijn is ook bizar wat mij betreft.
10 jaar na een ruzie nog zo met mensen bezig zijn is ook bizar wat mij betreft.
zondag 9 februari 2020 om 08:06
Oh en je zegt dat je wilt samenwonen op een manier die goed voelt. Dat is verstandig. Maar dan moet je zeker weten dat wat goed voelt voor jou ook goed is voor jou. En het zou best kunnen, dat weet alleen jij, dat je, vanwege je thuissituatie en hoe mensen met je om gingen niet goed weet wanneer iets goed voor jou is. Als mensen zo slecht met je zijn omgegaan ligt je lat voor wat goed voelt heel laag. Als je niet uitgescholden en vernederd wordt is het al snel goed. Het zou ook invloed kunnen hebben op het soort mannen dat je uitkiest. Iemand waarbij je je veilig voelt en die zichzelf dus heel wat vindt bijvoorbeeld. Maar is dat ook iemand die jou voldoende ruimte geeft om te bepalen wat jij wil? Wat jouw wensen en gevoelens zijn? Wat gebeurt er als jij tegen hem in gaat? Of tegen hem zegt dat hij geen ontslag had moeten nemen omdat hij teveel eisen stelt?
Wederom, allemaal invullingen, maar kijk er alsjeblieft naar.
Wederom, allemaal invullingen, maar kijk er alsjeblieft naar.
zondag 9 februari 2020 om 08:15
Voor jezelf leren zorgen is ook een leerproces. Op de werkvloer ontkom je er niet aan dat je soms moet werken met mensen die je niet leuk vindt en die je prive niet zou kiezen. Indien hij niet zonder inkomen kan en hij alleen woont dan leert hij vanzelf wel hoe de wereld in elkaar steekt.
Ik vind het hem geen leider, ook een leider moet een groep verenigen waarvan de ene persoon hem meer aanspreekt dan de ander. Je vriend klinkt vooral verwend en niet vergevingsgezind. Andere mensen mogen geen fouten maken maar hij is zelf ook niet perfect.
Ik vind het hem geen leider, ook een leider moet een groep verenigen waarvan de ene persoon hem meer aanspreekt dan de ander. Je vriend klinkt vooral verwend en niet vergevingsgezind. Andere mensen mogen geen fouten maken maar hij is zelf ook niet perfect.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 9 februari 2020 om 08:29
Dat is geen teken van zelfvertrouwen, maar juist het tegenovergestelde.Kidagakash schreef: ↑08-02-2020 23:34Tia dalma had gezegd deze post nogmaals door te lezen, dus bij deze. Ja ik wil mijn leven graag op orde hebben, heel graag zelfs, maar wel op een manier die goed voelt. Samenwonen als vriends ouders gaan verhuizen leek logisch, maar ik twijfel of de communicatie daarvoor al solide genoeg is. Dus nee, ik verwacht niet per se te horen dat dat n goed plan is.
Tegen mij is vriend verantwoordelijk en sociaal met alledaagse dingen, zoals eerder gezegd, maar daarom kan ik dat ontslag nemen niet zo goed plaatsen. Misschien moet ik wel nog zeggen dat hij vrij veel zelfvertrouwen heeft, hij maakt vaak grapjes over hoe "geweldig" hij is, en dat hij zichzelf wel als n meer leider figuur ziet, en wel in mijn ogen vrij radicaal is als mensen hem kwetsen; dan is het klaar en uit, geen gesprek of vergeving oid is mogelijk. Hij vertelt zelfs zijn beste vriend niet alles in zijn leven omdat hij niet wil dat mensen met wie hij 10 (!) jaar geleden ruzie heeft gehad horen over de minder goede dingen in zijn leven. Alsof dat hen wat uit maakt, zou ik denken.
zondag 9 februari 2020 om 10:05
Nogmaals, alarmbellen gaan hier loeiend af. Bij jou blijkbaar niet. Sterkte dan maar!Kidagakash schreef: ↑08-02-2020 23:34Tia dalma had gezegd deze post nogmaals door te lezen, dus bij deze. Ja ik wil mijn leven graag op orde hebben, heel graag zelfs, maar wel op een manier die goed voelt. Samenwonen als vriends ouders gaan verhuizen leek logisch, maar ik twijfel of de communicatie daarvoor al solide genoeg is. Dus nee, ik verwacht niet per se te horen dat dat n goed plan is.
Tegen mij is vriend verantwoordelijk en sociaal met alledaagse dingen, zoals eerder gezegd, maar daarom kan ik dat ontslag nemen niet zo goed plaatsen. Misschien moet ik wel nog zeggen dat hij vrij veel zelfvertrouwen heeft, hij maakt vaak grapjes over hoe "geweldig" hij is, en dat hij zichzelf wel als n meer leider figuur ziet, en wel in mijn ogen vrij radicaal is als mensen hem kwetsen; dan is het klaar en uit, geen gesprek of vergeving oid is mogelijk. Hij vertelt zelfs zijn beste vriend niet alles in zijn leven omdat hij niet wil dat mensen met wie hij 10 (!) jaar geleden ruzie heeft gehad horen over de minder goede dingen in zijn leven. Alsof dat hen wat uit maakt, zou ik denken.
zondag 9 februari 2020 om 10:52
Ja ik ken ook zo’n figuur. Zij neemt of na zoveel tijd ontslag als het haar niet aanstaat of zij wordt zelf ontslagen. Daardoor geen recht op ww, met alle gevolgen van dien. En het ligt als je het er over hebt, nooit aan haar, maar altijd aan een ander. Of ze zegt ja ik heb er nu een week gewerkt en het bevalt me echt niet, dus dan stopt ze maar weer. Tja ik denk dan en met mij nog meer, hoe kun je in een week zeggen of het je niet bevalt.je moet ook even proberen. Gelukkig geen partner of gezin, maar nog wel steeds thuiswonend. Schop onder de kont zou ze moeten hebben, maar ze is inmiddels 41 en wordt nog steeds betutteld door haar ouders, die zeggen er niks van. Nou ik zou het weet niet wat horen van mijn ouders. Moest er zelf niet aan denken. Als ik zo’n vriend had kon hij of eindelijk een baan gaan zoeken en ook behouden en anders was het over en uit geweest. Wat moet je met zo’n figuur!ririanneke schreef: ↑08-02-2020 14:36In mijn kennissenkring ook iemand die meerdere banen geeft gehad en zelf weggaat als het hem niet aanstaat of ontslag krijgt. Het ligt uiteraard aan de werkgevers en niet aan hem. Ondertussen samenwonend en een kind. Zijn vriendin is meer gaan werken en ouders en schoonouders springen financieel bij omdat ze het anders niet redden. Als dit jou een mooie toekomst lijkt.. Bij mij was het met zo'n lapzwans einde oefening.
zondag 9 februari 2020 om 11:44
Ja, dit eigenlijk wel.justagirly schreef: ↑09-02-2020 08:00Het zou nu dan ook echt niet ingewikkeld of moeilijk moeten zijn.
Hij is leuk omdat?
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
zondag 9 februari 2020 om 11:48
Dit is tot nu toe het enige ding waar ik mee zit. Zijn ouders vonden het een goed idee omdat het zo goedkoper is voor hem/ons en hij dan niet alleen is. Maar ik ben het met jullie eens eigenlijk, dat het goed zou zijn voor hem om eerst een jaar op zichzelf te wonen, en eerlijk gezegd heb ik die tijd ook misschien wel nodig om dingen iets meer op een rijtje te krijgen.viva-amber schreef: ↑09-02-2020 07:18Het is veel logischer dat hij eerst op zichzelf gaat wonen dan moet hij zijn principes in lijn brengen met zijn verantwoordelijkheden. Jullie zijn kort bij elkaar en er zijn al zoveel mitsen en maren die aan de relatie kleven. Ik snap best dat het voor zijn ouders en je vriend een goede oplossing is om samen te wonen maar ik begrijp niet zo goed waarom dit goed is voor jou. En jij mag ook best principes hebben.
