Zwanger
alle pijlers
44 jaar en ongepland zwanger , 17 weken.
woensdag 1 maart 2023 om 09:13
Lieve medeforummers,
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
woensdag 1 maart 2023 om 13:45
Velen hebben het over de praktische zaken op korte termijn zoals een auto of slaapkamer. Maar een kind extra betekent ook een herverdeling van het beschikbare geld op de lange termijn van drie naar vier. En misschien is de draagkracht financieel en psychisch nu net toereikend voor de opvoeding van drie kinderen die TO en man voor ogen hadden.BlauweDruif schreef: ↑01-03-2023 13:37En ergens kan ik me ook niet voorstellen dat ze altijd spijt zou hebben als het vierde kind er eenmaal is. Je hebt er al 3 dus wat zou er zo anders aan deze zijn dat je van deze minder zou houden? Wat zou er zo verschrikkelijk zijn dat het dagelijkse leven hierdoor echt zwaar negatief beïnvloed wordt? Als je van 0 naar 1 kind gaat kan ik me dit beter voorstellen dan van 3 naar 4.
woensdag 1 maart 2023 om 13:45
Ik denk dat het vooral anders is als je bewust kiest voor een kind als je ouder bent. Dan is het ook makkelijker op te brengen.fashionvictim schreef: ↑01-03-2023 13:41Ik heb op mijn 42e nog een kind gekregen en heb vriendinnen die op hun 44e, 45e en 46e nog een kind hebben gekregen, ik schreef het een paar dagen geleden nog in een ander topic. Daar kwam toen ook ter sprake dat vrouwen boven de 40 die al kinderen hebben kennelijk het vaakst een abortus ondergaan. Wat TO ook kiest, ze is daarin dus zeker niet uniek.
Ik ervaar zelf het moederen niet als zwaarder dan toen ik 30 was en mijn oudste kreeg. In veel opzichten juist makkelijker en ik geniet er ook meer van. Maar dat zal voor TO misschien minder gelden, zij zit nog midden in de tropenjaren met kleine kinderen terwijl ik al een middelbare schoolkind had.
woensdag 1 maart 2023 om 13:46
Wat een rotsituatie en een moeilijke beslissing zal het voor jullie zijn. Beslissing van abortus lijkt me zelf ook veel moeilijker als je al kinderen hebt gekregen. Jullie hebben bewust gekozen geen kinderen meer te willen, je man heeft al een behandeling ondergaan. Er is hier geen goed of fout. Heb je al die weken veel alcohol gedronken of gerookt? Ik denk dat dat bij mij nog wel mee zou spelen in de keuze, omdat het kindje dan eigenlijk al 2-0 achterstaat
woensdag 1 maart 2023 om 13:46
Ja de beslissing om een zwangerschap te voorkomen is gemaakt. Maar nu is er toch een zwangerschap, en nog behoorlijk vergevorderd ook. Dat is toch echt een heel andere beslissing die nu genomen moet worden.AirMaxlover schreef: ↑01-03-2023 13:43Huh? Hoe dan?
De beslissing is gemaakt.
Punt.
Maar door bijzondere omstandigheden is deze situatie hier.
Telt dan die beslissing niet meer?
woensdag 1 maart 2023 om 13:47
Kan mij voorstellen hoe je wereld op de kop staat. Ik was 37 en ongewild zwanger, mijn andere kinderen waren 10 en 14.
Je moet echt helemaal opnieuw beginnen, had ook helemaal niets meer uit de babytijd.
Ik heb gekozen voor het kind en het is een prachtmens. Kon door persoonlijke omstandigheden niet kiezen voor abortus (2 miskramen en doodgeboren kindje van 17 weken).
Mijn man was wel voor abortus maar ik kon het niet.
Ik wens je veel sterkte met de beslissing, wat die ook is
Je moet echt helemaal opnieuw beginnen, had ook helemaal niets meer uit de babytijd.
Ik heb gekozen voor het kind en het is een prachtmens. Kon door persoonlijke omstandigheden niet kiezen voor abortus (2 miskramen en doodgeboren kindje van 17 weken).
Mijn man was wel voor abortus maar ik kon het niet.
Ik wens je veel sterkte met de beslissing, wat die ook is
woensdag 1 maart 2023 om 13:47
Ik vind dit een heel goede post. En waarschijnlijk zul je sowieso een zekere mate van spijt voelen, welk besluit je ook neemt. Maar ook daar leer je mee leven, spijt mag er ook zijn, en naast spijt zullen er ook andere emoties bestaan, zoals opluchting en dankbaarheid.feow schreef: ↑01-03-2023 12:17Toen ik voor de keuze stond voor wel/geen abortus ging ik er van uit dat ik de rest van mijn leven spijt zou hebben. Dat is ook zo. Maar met spijt kan je ook leven hoor. En daarnaast opluchting, en je dáár dan weer schuldig over voelen enz.
Het is een keuze die je nooit hebt willen moeten maken, in mijn geval hoort spijt daar gewoon bij. (Niet dat het gewone spijt is trouwens, voor mij is het wel allesoverheersend en levensbepalend, deels geweest)
Ik heb bewust geen kinderen en was ook bang dat ik spijt zou krijgen van deze beslissing. En dat is ook zo: soms vind ik het even ontzettend jammer dat ik nooit een gezin zal hebben,en denk ik 'had ik het maar geprobeerd'. Maar dat gevoel is er dan even, verdwijnt weer, komt weer eens terug en dan gaan we weer verder (en ben ik dag later zó blij met mijn leven en de vrijheid die ik nu heb).
Mijn en jouw situatie zijn totaal verschillend, maar wil aangeven: ook met spijt kun en leer je leven.
woensdag 1 maart 2023 om 13:49
Respect voor jou!vaniteifear schreef: ↑01-03-2023 13:43TO, ik heb in dezelfde situatie als jij gezeten. Ik had al een zoon van 14, toen ik opnieuw zwanger raakte. Ook volop bezig aan mijn carrière. Ook de fase van poepluiers en kinderopvang afgesloten. Ook ik kom een kamer tekort.
Ik besloot dat dit nieuwe lichtje welkom was op de wereld. Alles gebeurt namelijk met een reden. Als een kindje echt wil komen, komt het wel... Ik ben niet minder gaan werken, maar werk deels vanuit huis en heb voor de andere dagen kinderopvang. Mijn dochtertje slaapt nu nog heerlijk bij mij op de kamer, maar ik ga de komende 2 jaar eens rustig op zoek naar andere woonruimte. Overal is een mouw aan te passen.
woensdag 1 maart 2023 om 13:53
Ik zou zelf (persoonlijk, mijn mening, mijn overtuiging) abortus kunnen laten plegen bij een veel latere termijn. Ik zou nooit een kind op de wereld willen zetten dat niet 100% gewenst is en vind dat vrouwen beter zeer laat de zwangerschap kunnen afbreken dan een kind op de wereld zetten waar ze fysiek,emotioneel of financieel niet klaar voor zijn.poldervrouw schreef: ↑01-03-2023 12:39Ik zou zelf (persoonlijk, mijn mening, mijn overtuiging) geen abortus kunnen laten plegen bij deze termijn, ik vind dat dit ook wel een geluid mag zijn. Ik vind het best bijzonder dat de meesten hier zeggen dat het oke is. Natuurlijk jouw lichaam jouw keuze en goed dat die keuze er is. Maar 17 weken.. en tegen de tijd dat het zover zou zijn misschien wel 19.. ik vind dat nogal wat.
Maar, dat is niet relevant!
Net zo min als de mening van de forumleden die roepen dat het bijzonder is dat mensen hier aangeven dat afbreken mag.
[....]
Dus ja, het mag, absoluut. Uiteindelijk gaat het om jouw eigen overtuiging.
Mijn advies?
Persoonlijk zou ik wel mijn gevoel boven rationele redenen plaatsen in deze situatie. Diep in je hart weet je vast waar je voorkeur naar uitgaat.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2023 15:54
Reden: op de man
Reden: op de man
11.61% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 13:54
Het is ook een lastig onderwerp natuurlijk. Bij 17-20 weken is het , wat mij betreft, geen standaard abortus meer. In mijn ogen is het dan al echt een kindje en geen vruchtje . Dat maakt het voor mij ondenkbaar. Hoe onhandig het dan ook zou uitkomen.
woensdag 1 maart 2023 om 13:54
Dit maakt de keuze ook zo moeilijk. Tot aan 12 weken ofzo heb je nog niet het gevoel dat al echt een mensje is. Maar bij 17 weken wel.Pianostemmer schreef: ↑01-03-2023 13:34Ik heb jarenlang beroepsmatig te maken gehad met zwangerschappen van o.a. deze termijn. Ik kan er echt niet inkomen dat je een kindje of, zo je wilt een foetus, van 17 weken níet ziet als kindje. Letterlijk àlles zit er op en aan (trouwens al zo vanaf 12 weken zwangerschap) en het beweegt, zuigt soms duim, drinkt vruchtwater etc.
Ik denk dat ik het kind zou houden, maar dat is ook makkelijk zeggen als je niet zelf in die situatie zit. Heel veel sterkte met deze moeilijke keuze.
woensdag 1 maart 2023 om 13:57
Bij mij was het ook niet gepland, ik werd na jaren tevergeefs proberen alsnog spontaan zwanger nadat ik de hoop al lang had opgegeven. Dus in mijn geval was het zeer gewenst, dat is natuurlijk een groot verschil.
Am Yisrael Chai!
woensdag 1 maart 2023 om 14:00
woensdag 1 maart 2023 om 14:09
Zo sta ik er persoonlijk ook in. Een abortus in de eerste weken oké. Maar 17 weken pfff. Maar jouw lijf, jouw leven, jouw keuze.poldervrouw schreef: ↑01-03-2023 12:39Wat een rotsituatie
Ik zou zelf (dus mijn mening, mijn persoonlijke overtuigen) het laten afhangen van het feit of het kind gezond is of niet. Indien niet gezond (een niet met leven verenigbaar probleem of ernstige afwijkingen) zou ik er dan niet over twijfelen om de zwangerschap af te laten breken. Is het kind gezond, dan zou ik het de zwangerschap gewoon uitdragen en het kindje verwelkomen. Maar nogmaals.. mijn mening, mijn overtuiging.
Ik zou zelf (persoonlijk, mijn mening, mijn overtuiging) geen abortus kunnen laten plegen bij deze termijn, ik vind dat dit ook wel een geluid mag zijn. Ik vind het best bijzonder dat de meesten hier zeggen dat het oke is. Natuurlijk jouw lichaam jouw keuze en goed dat die keuze er is. Maar 17 weken.. en tegen de tijd dat het zover zou zijn misschien wel 19.. ik vind dat nogal wat.
woensdag 1 maart 2023 om 14:10
Ik zou mijn sterilisatie, of de gedachte achter een sterilisatie, nooit gebruiken als argument voor een abortus bij mijn vrouw. Het zou maatschappelijk ook niet geaccepteerd worden. Het is immers een hele nieuwe situatie.AirMaxlover schreef: ↑01-03-2023 13:43Huh? Hoe dan?
De beslissing is gemaakt.
Punt.
Maar door bijzondere omstandigheden is deze situatie hier.
Telt dan die beslissing niet meer?
woensdag 1 maart 2023 om 14:11
Het gaat juist niet om mijn mening of om die van iemand anders.fashionvictim schreef: ↑01-03-2023 13:59Waarom moet je nou weer zo beledigend worden naar vrouwen die een andere mening hebben dan jij? Ze schelden jou toch ook niet uit? Zo onnodig.
Prima als mensen andere meningen hebben, dat is juist mijn punt.
Maar in de post die ik quote wordt gezegd dat het BIJZONDER is dat mensen hier zeggen dat ze mag kiezen voor abortus. Hoezo bijzonder?! Zeer kwalijk om zo te impliceren dat de legale keuze moreel geen toegestane keuze is.
Ik scheld trouwens niemand uit.
woensdag 1 maart 2023 om 14:16
Dank voor alle input.
Het is voor ons inderdaad de termijn dat het zo ingewikkeld maakt. Niet dat ik makkelijk denk over zwangerschapsafbreking in het eerste trimester, maar dit heeft alleen al fysiek een grotere impact.
Mijn partner worstelt met dezelfde gevoelens, al vindt hij uiteindelijk mijn keuze doorslaggevend, omdat het in mijn lichaam plaatsvindt.
Financieel hebben we het niet slecht, maar kinderen worden ouder en gaan meer geld kosten. Ik kan 3 kinderen goed aan, maar we vonden de 3e ook gewoon weer hard werken en deden we er zeker niet even bij. Dat een 4e mee zou gaan in de flow van het gezin lijkt mij illusoir.
Wij hebben in het verleden helaas een zwangerschap moeten afbreken met 20 weken, omdat de foetus afwijkingen had. Ik weet dus ongeveer wat mij te wachten staat. Ik had nooit kunnen bedenken dat we ooit weer in zo'n situatie terecht zouden komen. Ik probeer op een later moment verder te reageren.
Het is voor ons inderdaad de termijn dat het zo ingewikkeld maakt. Niet dat ik makkelijk denk over zwangerschapsafbreking in het eerste trimester, maar dit heeft alleen al fysiek een grotere impact.
Mijn partner worstelt met dezelfde gevoelens, al vindt hij uiteindelijk mijn keuze doorslaggevend, omdat het in mijn lichaam plaatsvindt.
Financieel hebben we het niet slecht, maar kinderen worden ouder en gaan meer geld kosten. Ik kan 3 kinderen goed aan, maar we vonden de 3e ook gewoon weer hard werken en deden we er zeker niet even bij. Dat een 4e mee zou gaan in de flow van het gezin lijkt mij illusoir.
Wij hebben in het verleden helaas een zwangerschap moeten afbreken met 20 weken, omdat de foetus afwijkingen had. Ik weet dus ongeveer wat mij te wachten staat. Ik had nooit kunnen bedenken dat we ooit weer in zo'n situatie terecht zouden komen. Ik probeer op een later moment verder te reageren.
woensdag 1 maart 2023 om 14:17
Wat moeilijk voor je, TO.
Los daarvan, als moeder van een destijds pre-en dysmatuur kindje, valt me wel op dat er wat makkelijk gedacht wordt over de levensvatbaarheid van baby's van 21-24 weken (godzijdank was mijn dochter een paar weken verder dan dat). Dan heb je naar mijn idee werkelijk geen benul van wat daarbij komt kijken en wat de gevolgen op langere termijn zijn.
Los daarvan, als moeder van een destijds pre-en dysmatuur kindje, valt me wel op dat er wat makkelijk gedacht wordt over de levensvatbaarheid van baby's van 21-24 weken (godzijdank was mijn dochter een paar weken verder dan dat). Dan heb je naar mijn idee werkelijk geen benul van wat daarbij komt kijken en wat de gevolgen op langere termijn zijn.
Ars longa, vita brevis
