Zwanger
alle pijlers
44 jaar en ongepland zwanger , 17 weken.
woensdag 1 maart 2023 om 09:13
Lieve medeforummers,
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
Ik ben in een ongelofelijke rotsituatie beland. Een aantal dagen geleden ben ik erachter gekomen dat ik – gehuwde vrouw van 44 met reeds 3 kinderen – opnieuw zwanger ben. Tot op heden verkeren wij in grote shock. Na de geboorte van onze jongste 5 jaar geleden heeft mijn man een vasectomie ondergaan. Hij heeft keurig alle nacontroles laten doen en er werden geen zaadcellen meer gevonden. Het ging dus ook al 5 jaar goed, tot nu. Eind vorig jaar voelde ik mij een aantal dagen anders, het deed mij denken aan mijn zwangerschappen. Zekerheidshalve deed ik een zwangerschapstest en deze was negatief. Niet lang daarna begon ik te bloeden. Deze bloedingen duurden kort, maar kwamen wel geregeld terug. Ik heb de klachten en de korte bloedingen afgedaan als begin van de overgang. Vanwege persisterende buikklachten ben ik onlangs naar de huisarts gegaan en bij de urinecontrole is er ook een zwangerschapstest gedaan. Deze bleek positief. De volgende dag kon ik terecht bij het echocentrum en we hadden al besloten een overtijdbehandeling te gaan doen. Maar toen bleek ik al ruim 17 weken (!!!) zwanger. Feit: we willen geen kinderen meer. We hebben drie gezonde kinderen, het past allemaal net in ons huis en sinds de jongste naar school gaat kan ik weer wat stappen maken op de carriereladder. Ik vind het hard werken, 3 kinderen, al geniet ik er ook ontzettend van. Ik had de zwangerschap zéker afgebroken als ik <13 weken zwanger zou zijn. Maar nu met dik 17 weken voelt het anders. We weten het geslacht van de foetus en het lijkt op het eerste oog gezond. Wat een wonder is gezien het feit dat ik mijn levensstijl niet heb aangepast. We krijgen nog meer gesprekken maar als we de zwangerschap beëindigen wordt het een medisch begeleide bevalling, behoorlijk invasief dus. Dat lijkt mij een totaal andere ervaring dan een prille zwangerschap afbreken met medicatie, hoewel beide niet leuk is natuurlijk. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat mij/ons dit zou overkomen en dat ik er pas zó laat achter zou komen. Dat gebeurt in Amerika bij first time moeders, niet bij een multipara zoals ik.
Ik weet dat ik jullie niet kan vragen wat ik zou moeten doen, maar ik vind het fijn dit anoniem te delen met anderen. Wellicht komen er nog andere inzichten. Alvast mijn grote dank.
woensdag 1 maart 2023 om 14:31
Ik heb nog niets gelezen behalve de OP, ik heb beperkt tijd, maar ik las dat je je leefstijl niet hebt aangepast. Ik heb geen idee wat die inhoud natuurlijk, maar ik wil je wel even verwijzen naar het fas-d syndroom. Pedagogisch verantwoord heeft daar laatst nog een podcast over gemaakt. Niet om te veroordelen. Soms is het iets wat je moet weten en het is een vrij onbekend fenomeen. Voornamelijk hoe snel daar al sprake van kan zijn. Succes met je keuze en alles wat daaruit voortvloeit.
woensdag 1 maart 2023 om 14:33
Ik denk dat dat echt een groot verschil maakt. "Denk", want ik heb er geen ervaring mee. De hoeveelheid werk, geld en energie, die een kind kost wordt niet minder, maar ik denk dat je het vooral anders ervaart. Als het geen "makkelijk" kind blijkt te zijn, dan kan ik mij voorstellen dat het heel zwaar aanvoelt.fashionvictim schreef: ↑01-03-2023 13:57Bij mij was het ook niet gepland, ik werd na jaren tevergeefs proberen alsnog spontaan zwanger nadat ik de hoop al lang had opgegeven. Dus in mijn geval was het zeer gewenst, dat is natuurlijk een groot verschil.
anoniem_64f0c7d7b71a9 wijzigde dit bericht op 01-03-2023 14:39
0.99% gewijzigd
woensdag 1 maart 2023 om 14:36
Geen haar op mijn hoofd die zou overwegen een zwangerschap bij 17 weken te laten afbreken als ik niet in levensgevaar ben. Dit zie ik als een van die dingen die onverhoopt op je pad komen en waar je uiteindelijk op een goede manier mee om leert gaan. Als je ermee doorgaat, ben je echt wel gewend als de bevalling zich aandient en heeft het kind een groot gezin dat van hem houdt.
woensdag 1 maart 2023 om 14:37
Ja, dat is wel de bedoeling van een abortus.vaniteifear schreef: ↑01-03-2023 14:36Is dit een serieuze vraag? Je beëindigt een leven met een abortus hè.
woensdag 1 maart 2023 om 14:37
Dit zou ik zeker meenemen in mijn beslissing. FAS is echt heel naar, vooral voor de kinderen zelf (tenminste van wat ik in mijn omgeving zie).Paars schreef: ↑01-03-2023 14:31Ik heb nog niets gelezen behalve de OP, ik heb beperkt tijd, maar ik las dat je je leefstijl niet hebt aangepast. Ik heb geen idee wat die inhoud natuurlijk, maar ik wil je wel even verwijzen naar het fas-d syndroom. Pedagogisch verantwoord heeft daar laatst nog een podcast over gemaakt. Niet om te veroordelen. Soms is het iets wat je moet weten en het is een vrij onbekend fenomeen. Voornamelijk hoe snel daar al sprake van kan zijn. Succes met je keuze en alles wat daaruit voortvloeit.
De kans is heel klein (of wellicht nihil), maar wel goed om mee te nemen in de overwegingen.
woensdag 1 maart 2023 om 14:38
ja, en dat is iets wat gewoon Mag in NLvaniteifear schreef: ↑01-03-2023 14:36Is dit een serieuze vraag? Je beëindigt een leven met een abortus hè.
daar hebben we voor gestreden
woensdag 1 maart 2023 om 14:38
Precies. Ik vind zo’n drogreden dat je abortus niet mag want met 21-24 weken is een kind levensvatbaar. Alsof zo’n te vroeg geboren kind in de couveuse wordt gelegd en vanzelf nog lang en gelukkig leeftAnna75 schreef: ↑01-03-2023 14:17Wat moeilijk voor je, TO.
Los daarvan, als moeder van een destijds pre-en dysmatuur kindje, valt me wel op dat er wat makkelijk gedacht wordt over de levensvatbaarheid van baby's van 21-24 weken (godzijdank was mijn dochter een paar weken verder dan dat). Dan heb je naar mijn idee werkelijk geen benul van wat daarbij komt kijken en wat de gevolgen op langere termijn zijn.
woensdag 1 maart 2023 om 14:39
Ach, jullie hebben dus al een keer zo een late zwangerschapsafbreking meegemaakt. Wat akelig! Maar dat maakt dat je waarschijnlijk wel beter dan de meeste van ons weet wat dat inhoudt. En dus die ervaring wel mee kan nemen in je besluit. Ik zou (makkelijker gezegd dan gedaan) toch in eerste instantie heel goed naar mijn gevoel proberen te luisteren. Even los van de financiën en de ruimte etc. Niet om te zeggen dat dat niet ook belangrijk is of mee mag wegen. Maar je kunt een beeld hebben van de toekomst zoals je nu denkt dat die zal zijn. Met 3 kinderen, genoeg geld, genoeg kamers enzovoort enzovoort. Maar ook die zaken zouden kunnen veranderen, ten goede of ten slechte, of je dit kind besluit te houden of niet. Het leven is niet (altijd) maakbaar en onverwachte dingen gebeuren.Noedle1978 schreef: ↑01-03-2023 14:16Dank voor alle input.
Het is voor ons inderdaad de termijn dat het zo ingewikkeld maakt. Niet dat ik makkelijk denk over zwangerschapsafbreking in het eerste trimester, maar dit heeft alleen al fysiek een grotere impact.
Mijn partner worstelt met dezelfde gevoelens, al vindt hij uiteindelijk mijn keuze doorslaggevend, omdat het in mijn lichaam plaatsvindt.
Financieel hebben we het niet slecht, maar kinderen worden ouder en gaan meer geld kosten. Ik kan 3 kinderen goed aan, maar we vonden de 3e ook gewoon weer hard werken en deden we er zeker niet even bij. Dat een 4e mee zou gaan in de flow van het gezin lijkt mij illusoir.
Wij hebben in het verleden helaas een zwangerschap moeten afbreken met 20 weken, omdat de foetus afwijkingen had. Ik weet dus ongeveer wat mij te wachten staat. Ik had nooit kunnen bedenken dat we ooit weer in zo'n situatie terecht zouden komen. Ik probeer op een later moment verder te reageren.
What would Patsy do?
woensdag 1 maart 2023 om 14:39
Nee hoor. Je draagt een zwangerschap van een potentieel leven niet uit.vaniteifear schreef: ↑01-03-2023 14:36Is dit een serieuze vraag? Je beëindigt een leven met een abortus hè.
woensdag 1 maart 2023 om 14:40
ik vond zelf, het denkproces vooraf aan de abortus moeilijk, maar ik wist heel zeker wat ik wildevaniteifear schreef: ↑01-03-2023 14:37Jij ziet niet in dat een bezoekje aan de tandarts iets heel anders is dan een abortus, met hele andere mentale én fysieke gevolgen voor moeder én de ongeboren vrucht?
en dat ik deze zwangerschap niet wilde
Ik deed niks illegaals
Dus op dat moment, was het gewoon Iets wat ik op moest lossen
woensdag 1 maart 2023 om 14:41
Hier heeft TO toch helemaal niks aan! TO is heel duidelijk aan het nadenken, gaat niet over 1 nacht ijs en zal haar (gerechtvaardigde, welke beslissing ze ook neemt want niet aan ons maar aan haar en man) redenen hebben mochten ze besluiten tot afbreken. Dit 'even een bezoekje en klaar' is totaal niet aan de orde in dit topic.vaniteifear schreef: ↑01-03-2023 14:37Jij ziet niet in dat een bezoekje aan de tandarts iets heel anders is dan een abortus, met hele andere mentale én fysieke gevolgen voor moeder én de ongeboren vrucht?
woensdag 1 maart 2023 om 14:42
Abortus is legaal he. Baas over eigen buik.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2023 16:03
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
22.04% gewijzigd
