Zwanger
alle pijlers
De Prikbitches
woensdag 5 oktober 2011 om 13:05
Misschien helpt het om tegen haar te zeggen dat je haar niet alleen als moeder ziet. En de andere vrouwen ook niet alleen als moeder ziet. Maar dat je nu even (tijdelijk) in een fase zit waarin je jezelf vooral als kinderloze ziet. En dat die fase wel weer voorbij gaat maar dat je er nu even midden in zit en het eventjes niet anders ziet. Ik weet alleen niet of je dat zo voelt natuurlijk...
woensdag 5 oktober 2011 om 13:07
Ben het helemaal met Kaetje eens; nooit jezelf verloochenen!
Ik heb ook wel eens een afspraak gehad met een vriendin waar ik dan oprecht zin in had etc. en later had ik toch gewoon opeens zo geen zin. Andersom ook met dezelfde vriendin: dan zeggen we dat gewoon tegen elkaar en no hard feelings! Mijn vriendin vond het toen ook vervelend maar ze was opgelucht toen ik zei dat ik liever een ander keertje afspreek als ze zich goed voelt dan dat we het door laten gaan en zij denkt ondertussen 'is het al tijd? Kan ik het maken om al naar huis te gaan' ofzoiets.
Jammer dan of mensen begrip voor jou / jouw gevoel hebben; voor hun is het minder erg als jij er niet bij bent (ook al was je in eerste instantie enthousiast) dan dat het voor jou is, een avond dat jij je waarschijnlijk gewoon kut gaat voelen! Dat moet je jezelf niet aandoen en je vriendinnen moeten dat ook helemaal niet willen!
Ik heb ook wel eens een afspraak gehad met een vriendin waar ik dan oprecht zin in had etc. en later had ik toch gewoon opeens zo geen zin. Andersom ook met dezelfde vriendin: dan zeggen we dat gewoon tegen elkaar en no hard feelings! Mijn vriendin vond het toen ook vervelend maar ze was opgelucht toen ik zei dat ik liever een ander keertje afspreek als ze zich goed voelt dan dat we het door laten gaan en zij denkt ondertussen 'is het al tijd? Kan ik het maken om al naar huis te gaan' ofzoiets.
Jammer dan of mensen begrip voor jou / jouw gevoel hebben; voor hun is het minder erg als jij er niet bij bent (ook al was je in eerste instantie enthousiast) dan dat het voor jou is, een avond dat jij je waarschijnlijk gewoon kut gaat voelen! Dat moet je jezelf niet aandoen en je vriendinnen moeten dat ook helemaal niet willen!
woensdag 5 oktober 2011 om 13:11
@Kaetje; apart dat je dat zo zegt. Zo voelt Greysman het ook. Voor hem was een eigen kind een diepgekoesterde wens maar wel met de juiste vrouw. Het heeft nogal lang geduurd maar om de één of andere reden zag hij in mij wel de moeder van zijn kind(eren).... Nu Greysbaby er is, weet hij echt hoe waanzinnig het is om zo'n kleintje te hebben en wil hij heel heel graag nog een heel leger....
woensdag 5 oktober 2011 om 13:13
pff ik heb de eerste inseminatie gehad. Ik voel me een beetje vreemd nu. We zijn al 2,5 jaar bezig waarvan anderhalf jaar in de MM. We zijn allebei uitvoerig getest en goedgekeurd. Vandaag leverde mn man zijn zaad in en blijkt ineens vlak voor de inseminatie de kwaliteit minimaal te zijn. Best een shock aangezien we dus vorig jaar helemaal zijn getest en toen scoorde hij bovengemiddeld. Ze benadrukte wel dat de kwaliteit per dag anders kan zijn maar toch. In dit "potje" zaten 15 miljoen stuks, das best goed (tussen 10-20 miljoen is normaal) maar slechts 45% was maar beweeglijk. De andere waarden had ze ff weggelaten, die hebben we niet gezien. Al met al bleven er 3 miljoen goede zaadjes over en das het minimale voor IUI.
Ik weet wel dat je maar één goede nodig hebt, maar we hebben nu een beetje het gevoel dat de grond onder ons weggeslagen wordt. Dat kleine beetje zekerheid van "we zijn allebei in orde" is er opeens niet meer.
De inseminatie is wel doorgegaan en aangezien ik 2 eitjes heb zijn de kansen best goed hoor. Maar ik vind het heel erg moeilijk nu even iets te voelen. Ik voel me verward en boos en onzeker en verdrietig en blij. Heel raar.
En ondertussen hoop ik gewoon zo enorm dat het wel gaat lukken maar het voelt zo vals. Alles op het randje gevoel. AAAAAARGH!!
En ik heb buikpijn van die stomme eendenbek, die deed best zeer
Al met al voel ik me heel zielig geloof ik
Ik weet wel dat je maar één goede nodig hebt, maar we hebben nu een beetje het gevoel dat de grond onder ons weggeslagen wordt. Dat kleine beetje zekerheid van "we zijn allebei in orde" is er opeens niet meer.
De inseminatie is wel doorgegaan en aangezien ik 2 eitjes heb zijn de kansen best goed hoor. Maar ik vind het heel erg moeilijk nu even iets te voelen. Ik voel me verward en boos en onzeker en verdrietig en blij. Heel raar.
En ondertussen hoop ik gewoon zo enorm dat het wel gaat lukken maar het voelt zo vals. Alles op het randje gevoel. AAAAAARGH!!
En ik heb buikpijn van die stomme eendenbek, die deed best zeer
Al met al voel ik me heel zielig geloof ik
woensdag 5 oktober 2011 om 13:15
KS, ik zou gewoon eerlijk zijn. Als je dat moeilijk vind, zou ik een smoes verzinnen, dat ik iets anders heb ofzo. Dan krijg je ook geen lastige vragen. Misschien niet helemaal eerlijk, maar ja...
Ja, ik vind het nog steeds een lastige discussie. Het is bij mij meer een gevoelskwestie, mijn man heeft zoiets, als we er één mogen krijgen, en nummer 2 komt niet spontaan, dan is het goed. Hij wil absoluut niet nogmaals de medische molen in. (Zegt hij nu). Ik denk nu ook helemaal nog niet over hoeveel kinderen ik wil. Ik weet nu dat ik al heel erg dankbaar mag zijn als er één zou komen.
Ik heb nog wel iets anders waar wij het de laatste tijd veel over hebben, en ik ben wel heel erg benieuwd hoe jullie daar over denken.
Hoever zouden jullie gaan om je kinderwens te realiseren? Ik vind het namelijk best lastig dat er in Nederland bepaalde regels en wetten zijn. Ik zou wel graag 2 embryo's terug geplaatst willen, omdat dan de kans op zwangerschap groter is. Maar vanwege mijn leeftijd mag dit niet. (uitzonderingen daargelaten). Ook het 'assistend hatching' word niet in Nederland gedaan. Waarom niet? Ik vind zulke dingen zo raar.
Ik heb me inmiddels wel wat georienteerd in klinieken in het buitenland, zoals Dusseldorf en Turkije. Er zit bij ons best een kans in dat wij het daar ook gaan proberen, mocht het hier niet lukken. Hoe denken jullie daarover?
Dolfijntje, lief van je! Hoe is het met jou? Gaan jullie de volgende cyclus voor een cryo?
Floortje, ook lief van jou!! Graag gedaan, wb die opmerking over je twijfels. Fijn dat je je daar iets beter over voelt. En wat leuk dat het wiegje op jullie slaapkamer staat. Kun je het een beetje beseffen dat daar over een week of 12 een kleintje in ligt?
Ja, ik vind het nog steeds een lastige discussie. Het is bij mij meer een gevoelskwestie, mijn man heeft zoiets, als we er één mogen krijgen, en nummer 2 komt niet spontaan, dan is het goed. Hij wil absoluut niet nogmaals de medische molen in. (Zegt hij nu). Ik denk nu ook helemaal nog niet over hoeveel kinderen ik wil. Ik weet nu dat ik al heel erg dankbaar mag zijn als er één zou komen.
Ik heb nog wel iets anders waar wij het de laatste tijd veel over hebben, en ik ben wel heel erg benieuwd hoe jullie daar over denken.
Hoever zouden jullie gaan om je kinderwens te realiseren? Ik vind het namelijk best lastig dat er in Nederland bepaalde regels en wetten zijn. Ik zou wel graag 2 embryo's terug geplaatst willen, omdat dan de kans op zwangerschap groter is. Maar vanwege mijn leeftijd mag dit niet. (uitzonderingen daargelaten). Ook het 'assistend hatching' word niet in Nederland gedaan. Waarom niet? Ik vind zulke dingen zo raar.
Ik heb me inmiddels wel wat georienteerd in klinieken in het buitenland, zoals Dusseldorf en Turkije. Er zit bij ons best een kans in dat wij het daar ook gaan proberen, mocht het hier niet lukken. Hoe denken jullie daarover?
Dolfijntje, lief van je! Hoe is het met jou? Gaan jullie de volgende cyclus voor een cryo?
Floortje, ook lief van jou!! Graag gedaan, wb die opmerking over je twijfels. Fijn dat je je daar iets beter over voelt. En wat leuk dat het wiegje op jullie slaapkamer staat. Kun je het een beetje beseffen dat daar over een week of 12 een kleintje in ligt?
woensdag 5 oktober 2011 om 13:48
Hoi KS,
Ik zou de beurt ook overslaan. Bovendien, een kledingruil met zwangeren lijkt me ook een beetje raar en extra confronterend omdat zij positiekleding nodig hebben en jij hun "slanke afdankertjes" kunt dragen.
Sookie, hoop dat er nog meer follikela bijkomen. Kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent. Ga zelf ook voor icsi en had bedacht dat zoiets als dit ook gebeurt. Sterkte!
KK, hoop dat je je weer wat beter voelt.
Verder vind ik dat ieder met eenpkinderwens en mmm welkom is. Volgens mij is het onzin om het ene verlangen of verdriet met elkaar te vergelijken. Het mag er allemaal zijn. Verder geen tijd om op ieder te reageren vanwege werk in Afrika. Zorgt trouwens wel voor afleiding en relativering bij mij.
Ik zou de beurt ook overslaan. Bovendien, een kledingruil met zwangeren lijkt me ook een beetje raar en extra confronterend omdat zij positiekleding nodig hebben en jij hun "slanke afdankertjes" kunt dragen.
Sookie, hoop dat er nog meer follikela bijkomen. Kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent. Ga zelf ook voor icsi en had bedacht dat zoiets als dit ook gebeurt. Sterkte!
KK, hoop dat je je weer wat beter voelt.
Verder vind ik dat ieder met eenpkinderwens en mmm welkom is. Volgens mij is het onzin om het ene verlangen of verdriet met elkaar te vergelijken. Het mag er allemaal zijn. Verder geen tijd om op ieder te reageren vanwege werk in Afrika. Zorgt trouwens wel voor afleiding en relativering bij mij.
woensdag 5 oktober 2011 om 14:02
@Ginger: jeetje, wat jammer dat je je nu zo voelt! Ik heb zo aan je gedacht... ik hoopte dat je helemaal lyrisch zou zijn, zou lopen te stuiteren etc. Begrijp dat je enorm baalt (to say the least) als je hoort dat het minimaal is (kwaliteit/kwantiteit).... Nu maar hopen, bidden en wat dies meer zij!
I'll keep my fingers crossed! En ik hoop dat je je morgen beter voelt en alleen maar positief kan voelen; zal je wat vibes toesturen, okee?!
I'll keep my fingers crossed! En ik hoop dat je je morgen beter voelt en alleen maar positief kan voelen; zal je wat vibes toesturen, okee?!
woensdag 5 oktober 2011 om 14:11
quote:Ginger13 schreef op 05 oktober 2011 @ 13:13:
Al met al bleven er 3 miljoen goede zaadjes over en das het minimale voor IUI.
Ik weet wel dat je maar één goede nodig hebt, maar we hebben nu een beetje het gevoel dat de grond onder ons weggeslagen wordt. Dat kleine beetje zekerheid van "we zijn allebei in orde" is er opeens niet meer.
Ginger, dit vind ik helemaal geen slechte score hoor!! Wij hebben nooit die 3 miljoen gehaald tijdens de IUI. Ons ziekenhuis vind 1 tot 1,5 miljoen de grens voor IUI.
Maar kan me voorstellen dat als je meer verwacht, je toch wat teleurgesteld bent.
Al met al bleven er 3 miljoen goede zaadjes over en das het minimale voor IUI.
Ik weet wel dat je maar één goede nodig hebt, maar we hebben nu een beetje het gevoel dat de grond onder ons weggeslagen wordt. Dat kleine beetje zekerheid van "we zijn allebei in orde" is er opeens niet meer.
Ginger, dit vind ik helemaal geen slechte score hoor!! Wij hebben nooit die 3 miljoen gehaald tijdens de IUI. Ons ziekenhuis vind 1 tot 1,5 miljoen de grens voor IUI.
Maar kan me voorstellen dat als je meer verwacht, je toch wat teleurgesteld bent.
woensdag 5 oktober 2011 om 14:12
@Eva: ik heb even moeten opzoeken wat 'assistend hatching' is. Ik kwam meteen op de site van mijn eigen ziekenhuis 
Ook heb ik net even gespiekt hoe oud je bent.
Voor jou duurt het allemaal erg lang, elke maand is er een te veel als je eenmaal hebt besloten om voor een kindje te gaan. Maar ik begrijp het ziekenhuis wel om er niet 2 terug te plaatsen. Misschien is dit trouwens ook per ziekenhuis verschillend, dat weet ik niet. Het werd aan ons gevraagd wat we wilden en het ziekenhuis raadde het bij ons aan om er twee te laten terugplaatsen. Maar happig zijn ze niet omdat als ze allebei aanslaan en lekker blijven zitten dit natuurlijk een hele belasting is: mentaal en lichamelijk. Ook komt het vaak voor dat er tijdens de zwangerschap complicaties zijn; ik ben niet op de hoogte van de statistieken maar meestal worden tweelingen eerder geboren met alle consequenties vandien natuurlijk...
Nu vind ik het steeds meer jammer dat er bij ons eentje onderweg is afgehaakt maar zwaar zou het wel geweest zijn voor mij.....
Mochten we volgende week groen licht krijgen, durf ik dat ook niet aan, denk ik....dan ga ik liever nog een keer, eventueel inclusief punctie als het niet anders gaat.
Het is zo moeilijk om te zeggen hoe ver je zou gaan. Ik zou ook alles op alles zetten, denk ik. Maar wat kan je aan?
Het is natuurlijk psychisch allemaal geen kattepis, ook al heb je er niet veel last van; ik had totaal geen last van de hormonen etc. dus was het ook geen belasting voor de rest van het gezin maar hoe ver kan je lichaam het allemaal verdragen? Ook zoiets.... Ik ken iemand uit mijn omgeving die heeft bij de derde poging ivf haar dochter gekregen en daarna heeft ze nog 5 x geprobeerd voor een tweede kindje maar het lukte maar niet en zij was helemaal op.
Cross that bridge when you come to it, dus....
Het is natuurlijk super gaaf om alles zelf mee te maken maar ik wist altijd al vroeg: ik wil kinderen, ook al moet ik ze persoonlijk uit Afrika halen! Toen ik mijn eerste kind kreeg, vond ik het zo'n geweldige ervaring dat ik dat nog een keer wilde meemaken. Wij hadden ons ook verdiept in adoptie maar daar kwamen wij niet meer voor in aanmerking omdat er nogal wat voorwaarden gesteld worden; mijn toenmalige man was een stuk ouder dan ik en dat was bij de meeste landen een voorwaarde, dat er niet meer dan 40 jaar tussen ouder en kind zou zitten. Misschien is dat nu, 15 jaar later, ook wel weer heel anders maar goed.....
Ook heb ik net even gespiekt hoe oud je bent.
Voor jou duurt het allemaal erg lang, elke maand is er een te veel als je eenmaal hebt besloten om voor een kindje te gaan. Maar ik begrijp het ziekenhuis wel om er niet 2 terug te plaatsen. Misschien is dit trouwens ook per ziekenhuis verschillend, dat weet ik niet. Het werd aan ons gevraagd wat we wilden en het ziekenhuis raadde het bij ons aan om er twee te laten terugplaatsen. Maar happig zijn ze niet omdat als ze allebei aanslaan en lekker blijven zitten dit natuurlijk een hele belasting is: mentaal en lichamelijk. Ook komt het vaak voor dat er tijdens de zwangerschap complicaties zijn; ik ben niet op de hoogte van de statistieken maar meestal worden tweelingen eerder geboren met alle consequenties vandien natuurlijk...
Nu vind ik het steeds meer jammer dat er bij ons eentje onderweg is afgehaakt maar zwaar zou het wel geweest zijn voor mij.....
Mochten we volgende week groen licht krijgen, durf ik dat ook niet aan, denk ik....dan ga ik liever nog een keer, eventueel inclusief punctie als het niet anders gaat.
Het is zo moeilijk om te zeggen hoe ver je zou gaan. Ik zou ook alles op alles zetten, denk ik. Maar wat kan je aan?
Het is natuurlijk psychisch allemaal geen kattepis, ook al heb je er niet veel last van; ik had totaal geen last van de hormonen etc. dus was het ook geen belasting voor de rest van het gezin maar hoe ver kan je lichaam het allemaal verdragen? Ook zoiets.... Ik ken iemand uit mijn omgeving die heeft bij de derde poging ivf haar dochter gekregen en daarna heeft ze nog 5 x geprobeerd voor een tweede kindje maar het lukte maar niet en zij was helemaal op.
Cross that bridge when you come to it, dus....
Het is natuurlijk super gaaf om alles zelf mee te maken maar ik wist altijd al vroeg: ik wil kinderen, ook al moet ik ze persoonlijk uit Afrika halen! Toen ik mijn eerste kind kreeg, vond ik het zo'n geweldige ervaring dat ik dat nog een keer wilde meemaken. Wij hadden ons ook verdiept in adoptie maar daar kwamen wij niet meer voor in aanmerking omdat er nogal wat voorwaarden gesteld worden; mijn toenmalige man was een stuk ouder dan ik en dat was bij de meeste landen een voorwaarde, dat er niet meer dan 40 jaar tussen ouder en kind zou zitten. Misschien is dat nu, 15 jaar later, ook wel weer heel anders maar goed.....
woensdag 5 oktober 2011 om 14:19
Tsja, ik denk dan altijd maar, bij een 38 jarige is een zwangerschap lichamelijk waarschijnlijk zwaarder dan bij mij met mijn 25 jaar. Dus waarom dan wel het risico nemen met 2 embryo's en niet bij een jonger iemand?
Er werd bij mij wel geinsemineerd tijdens de IUI terwijl ik 3 grote follikels had, dat mag dan blijkbaar wel, maar 2 embryo's terugplaatsten is dan een stap te ver.
Ik vind het gewoon heel dubbel.
En natuurlijk moet je alles één stap tegelijkertijd nemen. Zo is adoptie voor ons nu nog lang niet aan de orde.
Er werd bij mij wel geinsemineerd tijdens de IUI terwijl ik 3 grote follikels had, dat mag dan blijkbaar wel, maar 2 embryo's terugplaatsten is dan een stap te ver.
Ik vind het gewoon heel dubbel.
En natuurlijk moet je alles één stap tegelijkertijd nemen. Zo is adoptie voor ons nu nog lang niet aan de orde.
woensdag 5 oktober 2011 om 14:23
@Eva: ja, dat is ook weer waar. Jij zou een tweeling misschien beter of makkelijker kunnen handle'n dan deze stokoude vrouw.... Maar is het misschien een idee om dit eens ter sprake te brengen, eventueel bij een ander ziekenhuis? Ik weet niet waar je woont maar ik ben zo enthousiast over mijn ziekenhuis (Voorburg); bij consultatiebureau's wordt ook geen eenduidig beleid gevoerd dus wie zegt dat alle ziekenhuis dezelfde policy hebben?
Tis ook dubbel, ook al is het logisch. Drie follikels insemineren is toch een stap dichterbij de natuurlijke gang van zaken dan moedwillig 2 embryo's terugplaatsen....
Tis ook dubbel, ook al is het logisch. Drie follikels insemineren is toch een stap dichterbij de natuurlijke gang van zaken dan moedwillig 2 embryo's terugplaatsen....
woensdag 5 oktober 2011 om 14:31
Ginger ik vind het ook geen slechte score hoor! Weet je hoeveel a en b-kwaliteit zaadjes er tussen zaten? Ik vraag tegenwoordig een uitdraai mee van het ziekenhuis, het duizelt me steeds zo door alle getallen. Bij ons is 1 miljoen na opwerking het minimum. M'n vriend zat daar 1x tegenaan en toen kregen we in het systeem een gele kaart. Nog een keer zo weinig en we zouden dan moeten stoppen met IUI. Maar gelukkig was het de andere keren meer. Helaas hadden we vorige week nul % a zwemmers (die gaan zegmaar recht op het doel af) dus dat was een domper. We hadden dan weer wel 55% b dus hopelijk kunnen die de weg vinden. Overigens kan de factor stress ook meespelen bij de man he? Ondanks dat ie er misschien weinig moeite mee heeft om op commando te produceren. En daarbij wordt er elke drie maanden een nieuwe voorraad aangemaakt bij de man dus per drie maanden kan de kwaliteit ook verschillen.
Trouwens ik heb tegen m'n vriendin gezegd dat ik haar absoluut niet alleen als moeder zie, dat weet ze ook, wat dat betreft bespreken we alles met elkaar en kunnen we alles tegen elkaar zeggen. Vind het alleen lastig nu om m'n eigen grens te bepalen, wanneer vind ik mezelf een verbitterde zuurpruim worden en wanneer mag ik best even toegeven aan m'n gevoel, weet je wel, dat. Overigens zullen er niet alleen zwangerschapsdingen uitgewisseld worden, maar wel veel, vrees ik. Ja bah gedoe. Heb er gewoon nog steeds geen zin in.
Eva wel apart dat je niet 2 embryo's teruggeplaatst mag krijgen. Wat is daar nu precies de reden van? Als ik de keuze ooit heb dan wil ik ook wel twee teruggeplaatst krijgen, ondanks dat ik nog geen idee heb van de risico's.
Trouwens ik heb tegen m'n vriendin gezegd dat ik haar absoluut niet alleen als moeder zie, dat weet ze ook, wat dat betreft bespreken we alles met elkaar en kunnen we alles tegen elkaar zeggen. Vind het alleen lastig nu om m'n eigen grens te bepalen, wanneer vind ik mezelf een verbitterde zuurpruim worden en wanneer mag ik best even toegeven aan m'n gevoel, weet je wel, dat. Overigens zullen er niet alleen zwangerschapsdingen uitgewisseld worden, maar wel veel, vrees ik. Ja bah gedoe. Heb er gewoon nog steeds geen zin in.
Eva wel apart dat je niet 2 embryo's teruggeplaatst mag krijgen. Wat is daar nu precies de reden van? Als ik de keuze ooit heb dan wil ik ook wel twee teruggeplaatst krijgen, ondanks dat ik nog geen idee heb van de risico's.
woensdag 5 oktober 2011 om 17:47
Eva, je hebt volgens mij een dikke nodig. Het is ook super dubbel, dat vind ik ook. Maar de kans dat bij ons (als jonge meiden) er dan ook echt 2 blijven plakken is een stuk hoger dan bij een 36+. Vandaar de reden. Mijn gyn zegt steeds "mijn advies is 1, maar wat zouden jullie willen?" Wij hebben er tot nu toe steeds 1 gedaan, maar dat kwam ook omdat we steeds A-kwaliteit hadden. We zeggen elke poging "afhankelijk van kwaliteit" dus als er 2 mindere zijn, dan plaatsen ze er 2 terug. Maar dat is dus nog niet aan de orde geweest. Bespreek het anders eens met de gyn. Of maak de afspraak met jezelf: eerst 1 en dan de volgende poging zien we wel. Sterkte hoor! En over hoever je gaat: ik heb super veel vertrouwen in het ziekenhuis waar ik nu loop. En denk ook dat we alle 3 de pogingen daar zullen doen. Mocht het dan nog niet gelukt zijn, dan denk ik dat ik wel 'assisted hatching" wil gaan doen in het buitenland en dan die poging dus zelf betalen. Maar hopelijk komt het daar niet van.
Ginger, toch een domper. Maar ik vind het ook geen slechte score hoor! Wij hebben de laatste 3 IUI's niet boven de 500,000 gezeten...
Sookie, wat balen dat je maar 1 follikel hebt. Heb je al uitslag van je bloed? En wat nu?
Ginger, toch een domper. Maar ik vind het ook geen slechte score hoor! Wij hebben de laatste 3 IUI's niet boven de 500,000 gezeten...
Sookie, wat balen dat je maar 1 follikel hebt. Heb je al uitslag van je bloed? En wat nu?
woensdag 5 oktober 2011 om 17:48
kaet dankjewel voor je info mbt het slijmvlies!!
76sookie jammer van het ene eitje, ik kan me voorstellend dat je erg teleurgesteld bent! en dat met 150 prikken?! Hoeveel dosis moet je nu gaan spuiten?
ks04 als jouw gevoel zegt niet doen, dan raad ik het ja af om het ook echt niet te doen hoor, wat je vriendinnen er ook van zeggen. Ik ben het er helemaal mee eens wat Kaet verder er over zegt met haar mooie woorden.
ginger`13 wat ontzettend vervelend van het zaad van je man!! Was er tijdens de eerste test niet getest op de beweeglijkheid van het zaad of was het toen allemaal in orde? Maar ik kan me wel voorstellen dat je bent geschrokken, hoor!
Wel fijn iig dat de IUI toch nog door kon gaan.
Bij mijn man is het zaad altijd heel wisselend geweest hoor.
Eva wat vreemd dat er door je leeftijd geen 2 worden teruggeplaatst?! JIj, ik en andere vrouwen die ouder zijn hebben allemaal toch maar 3 pogingen die worden vergoed? Bij ons hebben ze het afgeraden, ook ondanks mijn leeftijd maar ik heb al afgesproken dat bij C kwaliteit er echt wel 2 worden teruggeplaatst.
Hebben ze gezegd waarom niet?
En als ze zeggen dat je door de leeftijd meer kans hebt, is dat onzin, want je zit niet voor niets in de mmm!!
bah ik wordt er zo boos van, ik heb echt het gevoel gediscrimineerd te worden met mijn leeftijd...
76sookie jammer van het ene eitje, ik kan me voorstellend dat je erg teleurgesteld bent! en dat met 150 prikken?! Hoeveel dosis moet je nu gaan spuiten?
ks04 als jouw gevoel zegt niet doen, dan raad ik het ja af om het ook echt niet te doen hoor, wat je vriendinnen er ook van zeggen. Ik ben het er helemaal mee eens wat Kaet verder er over zegt met haar mooie woorden.
ginger`13 wat ontzettend vervelend van het zaad van je man!! Was er tijdens de eerste test niet getest op de beweeglijkheid van het zaad of was het toen allemaal in orde? Maar ik kan me wel voorstellen dat je bent geschrokken, hoor!
Wel fijn iig dat de IUI toch nog door kon gaan.
Bij mijn man is het zaad altijd heel wisselend geweest hoor.
Eva wat vreemd dat er door je leeftijd geen 2 worden teruggeplaatst?! JIj, ik en andere vrouwen die ouder zijn hebben allemaal toch maar 3 pogingen die worden vergoed? Bij ons hebben ze het afgeraden, ook ondanks mijn leeftijd maar ik heb al afgesproken dat bij C kwaliteit er echt wel 2 worden teruggeplaatst.
Hebben ze gezegd waarom niet?
En als ze zeggen dat je door de leeftijd meer kans hebt, is dat onzin, want je zit niet voor niets in de mmm!!
bah ik wordt er zo boos van, ik heb echt het gevoel gediscrimineerd te worden met mijn leeftijd...
woensdag 5 oktober 2011 om 17:53
woensdag 5 oktober 2011 om 19:08
Eva, mag ik iets zeggen over het wel of niet terugplaatsen van 2 eitjes.. En dan meer vanaf expert standpunt?
Het risico van een tweelingzwangerschap is echt flink groter. Dat wil het ziekenhuis eigenlijk echt koste wat kost voorkomen. De kans dat er bij jou 2 blijven zitten is idd veel groter dan bij iemand van 36+. Natuurlijk is het wel zo dat jou jonge lijf het ws beter aan kan dan een (wat) ouder lijf maar toch blijven de risico's echt groter.
Niet alleen een groter risico op een (extreme) vroeggeboorte, maar ook op zwangerschapsvergiftiging, hyperemesis (extreme misselijkheid) groeiproblematiek bij de kindjes etc etc. Een aantal van deze risico's is dusdanig dat ze hebben afgesproken het in principe niet te doen.
Er bestaat namelijk de kans (ok die kans is er altijd, maar bij tweeling is die kans echt groter) dan je niet met 2 levende kindjes overblijft, maar met 2 kindjes die het niet redden. Dat is toch ook vreselijk...
Hopelijk kan je iets met mijn antwoord..
Het risico van een tweelingzwangerschap is echt flink groter. Dat wil het ziekenhuis eigenlijk echt koste wat kost voorkomen. De kans dat er bij jou 2 blijven zitten is idd veel groter dan bij iemand van 36+. Natuurlijk is het wel zo dat jou jonge lijf het ws beter aan kan dan een (wat) ouder lijf maar toch blijven de risico's echt groter.
Niet alleen een groter risico op een (extreme) vroeggeboorte, maar ook op zwangerschapsvergiftiging, hyperemesis (extreme misselijkheid) groeiproblematiek bij de kindjes etc etc. Een aantal van deze risico's is dusdanig dat ze hebben afgesproken het in principe niet te doen.
Er bestaat namelijk de kans (ok die kans is er altijd, maar bij tweeling is die kans echt groter) dan je niet met 2 levende kindjes overblijft, maar met 2 kindjes die het niet redden. Dat is toch ook vreselijk...
Hopelijk kan je iets met mijn antwoord..
woensdag 5 oktober 2011 om 19:51
ben hier momenteel iets minder, maar leef wel met jullie mee (en probeer zelfs mee te lezen )
nog steeds geen menstruatie. Echt over tijd kan ik het niet noemen, 1 cyclus gehad van 26 dagen en 1 van 35 dagen. Zit nu op dag 32. Op dag 28 negatief getest. Denk dat ik zaterdag weer ga testen als ik nog niet ongesteld ben, dan is het weer dag 35.
nog steeds geen menstruatie. Echt over tijd kan ik het niet noemen, 1 cyclus gehad van 26 dagen en 1 van 35 dagen. Zit nu op dag 32. Op dag 28 negatief getest. Denk dat ik zaterdag weer ga testen als ik nog niet ongesteld ben, dan is het weer dag 35.
woensdag 5 oktober 2011 om 20:05
Beng, daar geef ik je groot gelijk in hoor, dat werkte bij ons ook echt totaal niet. Nou goed ondanks de kleine kans zal ik toch voor je duimen, wonderen bestaan echt en dat gun ik iedereen hier
!
ik heb trouwens wat anders. Vanmiddag hebben manlief en ik een theorie bedacht over waarom ik nou uiteindelijk wel zwanger ben geworden, maar wie weet is het gewoon ontzettende onzin.
Manlief werkte in NL veel en veel en veel te veel. Gemiddeld 60 uur per week waarvan veel weekenden en nachten. Ook continue onder hoge spanning gestaan er werd veel van hem verwacht, had veel verantwoordelijkheid etc etc. Ook ik had het niet makkelijk op mijn werk, veel stress enzo.
Toen wij naar hier emigreerden had manlief de eerste 2-3 maanden zeer weinig te doen en ik had een super makkelijk baantje. Zou het kunnen dat hij toch (en ik ook) al die tijd in NL teveel stress en dus stresshormonen in ons bloed hebben gehad. Dat deze dus weggevallen zijn na de emigratie? Ik vind het zo frappant dat we geëmigreerd zijn en ik plotsklaps 4 maanden later 'ineens' zwanger bleek te zijn.
Of is dit echt onzin?
het er niet mee bezig zijn vind ik namelijk onzin, we waren er nog steeds zeer actief mee bezig. IVF wachtlijst en alles. Maar het stresshormoon verhaal klinkt dan weer niet onlogisch?? Wat denken jullie?
!
ik heb trouwens wat anders. Vanmiddag hebben manlief en ik een theorie bedacht over waarom ik nou uiteindelijk wel zwanger ben geworden, maar wie weet is het gewoon ontzettende onzin.
Manlief werkte in NL veel en veel en veel te veel. Gemiddeld 60 uur per week waarvan veel weekenden en nachten. Ook continue onder hoge spanning gestaan er werd veel van hem verwacht, had veel verantwoordelijkheid etc etc. Ook ik had het niet makkelijk op mijn werk, veel stress enzo.
Toen wij naar hier emigreerden had manlief de eerste 2-3 maanden zeer weinig te doen en ik had een super makkelijk baantje. Zou het kunnen dat hij toch (en ik ook) al die tijd in NL teveel stress en dus stresshormonen in ons bloed hebben gehad. Dat deze dus weggevallen zijn na de emigratie? Ik vind het zo frappant dat we geëmigreerd zijn en ik plotsklaps 4 maanden later 'ineens' zwanger bleek te zijn.
Of is dit echt onzin?
het er niet mee bezig zijn vind ik namelijk onzin, we waren er nog steeds zeer actief mee bezig. IVF wachtlijst en alles. Maar het stresshormoon verhaal klinkt dan weer niet onlogisch?? Wat denken jullie?
woensdag 5 oktober 2011 om 20:07
KK, met de kansberekening ivm 1 of 2 terugplaatsen gaat het er om dat bij oudere vrouwen de kans dat er daadwerkelijk 2 blijven plakken kleiner is dan bij jongere vrouwen. En artsen hebben gewoon liever geen tweelingzwangerschappen omdat de risico's voor moeder en kinderen gewoon veel groter zijn. En wij willen natuurlijk allemaal liever 2 tegelijk dan geen kinderen... En het is allemaal kansberekening en we willen gewoon zo graag een zo groot mogelijke kans op een zwangerschap natuurlijk. Moeilijk allemaal...
Ginger, die 3miljoen verschilt ook per ziekenhuis. Bij ons was de ondergrens 1 miljoen. Ook bij mijn man wisselden de uitslagen best wel erg. Als hij geen alcohol dronk was het het best. De zaadtest om te bepalen of we IVF of ICSI gingen doen was na de decembermaand (met alle feestdagen en bij ons in de familie en vriendekring elk weekend minimaal 1 verjaardag) en toen heeft man behoorlijk gedronken. Zo werd het ICSI omdat het zaad niet geweldig was. Niet heel beweeglijk en ook lang niet allemaal goed van vorm. Op de dag van de punctie had de laborante 33 miljoen goede zaadcellen om uit te kiezen! Man had toen een tijd juist helemaal niet gedronken.
KS, ik zou toch echt voor mezelf kiezen hoor. Dan maar een keer een verbitterde zuurpruim. Soms kan je deze dingen gewoon wel hebben en nu een keertje niet.
Ginger, die 3miljoen verschilt ook per ziekenhuis. Bij ons was de ondergrens 1 miljoen. Ook bij mijn man wisselden de uitslagen best wel erg. Als hij geen alcohol dronk was het het best. De zaadtest om te bepalen of we IVF of ICSI gingen doen was na de decembermaand (met alle feestdagen en bij ons in de familie en vriendekring elk weekend minimaal 1 verjaardag) en toen heeft man behoorlijk gedronken. Zo werd het ICSI omdat het zaad niet geweldig was. Niet heel beweeglijk en ook lang niet allemaal goed van vorm. Op de dag van de punctie had de laborante 33 miljoen goede zaadcellen om uit te kiezen! Man had toen een tijd juist helemaal niet gedronken.
KS, ik zou toch echt voor mezelf kiezen hoor. Dan maar een keer een verbitterde zuurpruim. Soms kan je deze dingen gewoon wel hebben en nu een keertje niet.
woensdag 5 oktober 2011 om 20:20
Oh, kom ik als spuit 11 Floor legt het beter uit. Verstandelijk is het ook wel te begrijpen maar gevoelsmatig wil je gewoon een zo groot mogelijke kans...
Floor, ik zou het niet weten eigenlijk... Ik weet nog wel dat ik best een beetje pissing was op mijn man toen hij op de nacontrole tegen de gyn zei dat we (onze lichamen) nu wisten "hoe het moest" en we misschien wel spontaan zwanger zouden raken. Vond ik echt zooooo stom! Hoe ons nou in 3 maanden gelukt is met amper seks wat ons in 4 jaar niet gelukt is, is mij een raadsel. Ik zou het werkelijk waar niet weten.
Floor, ik zou het niet weten eigenlijk... Ik weet nog wel dat ik best een beetje pissing was op mijn man toen hij op de nacontrole tegen de gyn zei dat we (onze lichamen) nu wisten "hoe het moest" en we misschien wel spontaan zwanger zouden raken. Vond ik echt zooooo stom! Hoe ons nou in 3 maanden gelukt is met amper seks wat ons in 4 jaar niet gelukt is, is mij een raadsel. Ik zou het werkelijk waar niet weten.
