Zwanger
alle pijlers
Je kind verliezen tijdens de zwangerschap
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
vrijdag 27 juli 2012 om 07:59
Puck, wat fijn om te horen dat alles goed gaat! Voel je je lichamelijk ook nog steeds goed?
Een psychisch is jet wel pittig hè? Dat blijft ook de hele zwangerschap denk ik. (bij mij tenminste wel). Maar je krijgt er straks iets voor terug wat het dubbel en dwars waard is, echt waar.
Ik ben nu zo aan het genieten en ben elke dag nog zo dankbaar dat alles nu goed is gegaan.
Ik vond de kaartjes met gecondoleerd verschrikkelijk. De simpele kaartjes zonder tekst maar met een vlinder, beertje, regenboog of iets anders met een lieve tekst erin vond ik het fijnst.
Ik heb het kaartje wat aan bloemen zat, die ik van vriendinnen heb gekregen, met hoera een zoon bewaard. Ik was daar toch wel heel blij mee. Zo zie je maar dat iedereen anders is.
Ik kreeg wel een naar gevoel toen ik las dat er weer iemand is die een kindje verliest. Ik wens de vrienden van jou heel veel sterkte.
Een psychisch is jet wel pittig hè? Dat blijft ook de hele zwangerschap denk ik. (bij mij tenminste wel). Maar je krijgt er straks iets voor terug wat het dubbel en dwars waard is, echt waar.
Ik ben nu zo aan het genieten en ben elke dag nog zo dankbaar dat alles nu goed is gegaan.
Ik vond de kaartjes met gecondoleerd verschrikkelijk. De simpele kaartjes zonder tekst maar met een vlinder, beertje, regenboog of iets anders met een lieve tekst erin vond ik het fijnst.
Ik heb het kaartje wat aan bloemen zat, die ik van vriendinnen heb gekregen, met hoera een zoon bewaard. Ik was daar toch wel heel blij mee. Zo zie je maar dat iedereen anders is.
Ik kreeg wel een naar gevoel toen ik las dat er weer iemand is die een kindje verliest. Ik wens de vrienden van jou heel veel sterkte.
vrijdag 27 juli 2012 om 08:59
Ik vond dat ik ook iets te vieren had. Ik was tenslotte net moeder geworden, maar gefeliciteerd ging dan weer net iets te ver. Gecondoleerd vond ik al helemaal niets, soms heb je niet zoveel woorden nodig.
Annali een thuisbevalling heerlijk!Heel veel succes!
Jill, ik vond de tijd na de zwangerschap veel moeilijker dan de zwangerschap op zich. Telkens controleren of hij wel ademde. Het maakte het er dan ook niet makkelijker op dat hij sprekend op onze overleden zoon leek. De jongste is nu 6 maanden en 2 dagen en ik ben opnieuw in verwachting.
Sorry dat jullie de laatste tijd niet zoveel van mij hebben gehoord, maar ik ben nogal druk geweest de laatste tijd, zie mijn loepje.
De bevalling is goed gegaan en met de kleine is ook alles goed, maar er waren wel wat complicaties.
Dolfijn, ik wens jou een "voorspoedige ronde" toe, dat het maar snel mag lukken!
Puck, blij dat alles goed is!
Annali een thuisbevalling heerlijk!Heel veel succes!
Jill, ik vond de tijd na de zwangerschap veel moeilijker dan de zwangerschap op zich. Telkens controleren of hij wel ademde. Het maakte het er dan ook niet makkelijker op dat hij sprekend op onze overleden zoon leek. De jongste is nu 6 maanden en 2 dagen en ik ben opnieuw in verwachting.
Sorry dat jullie de laatste tijd niet zoveel van mij hebben gehoord, maar ik ben nogal druk geweest de laatste tijd, zie mijn loepje.
De bevalling is goed gegaan en met de kleine is ook alles goed, maar er waren wel wat complicaties.
Dolfijn, ik wens jou een "voorspoedige ronde" toe, dat het maar snel mag lukken!
Puck, blij dat alles goed is!
maandag 20 augustus 2012 om 12:53
even weer kleine update van deze kant
Ben nu bijna 26 weken, dikke enkels uiteraard nu en last van de warmte maar verder alles goed.
Ben ook eindelijk uit de tekst die op het geboortekaartje moet komen, al durf ik soms nog steeds niet zover vooruit te denken.
Het worden in elk geval maximaal 38 weken, dus.. nog maximaal 12 te gaan... Over 5/6 weken nog even de grote (psychische) hindernis, de grens van de vorige zwangerschap.
x
Ben nu bijna 26 weken, dikke enkels uiteraard nu en last van de warmte maar verder alles goed.
Ben ook eindelijk uit de tekst die op het geboortekaartje moet komen, al durf ik soms nog steeds niet zover vooruit te denken.
Het worden in elk geval maximaal 38 weken, dus.. nog maximaal 12 te gaan... Over 5/6 weken nog even de grote (psychische) hindernis, de grens van de vorige zwangerschap.
x
maandag 17 september 2012 om 21:07
Hoe gaat het met jullie allemaal?
Hier op zich erg goed maar wanneer ik op een topic stuit zoals zonet (iemand die ook met 16/17 weken haar kindje verloor) ben ik weer helemaal van slag. Dan komt alles toch wel weer naar boven, en kan ik ook nog wel boos worden.
Boos omdat het mooie, genieten van zwanger zijn ons is afgenomen.
Ik las eerder ook en topic van nolleke, die dolgraag een tweede kindje zou willen maar (bijna) niet meer durft. Hier herken ik me wel in. Ooit zouden wij graag een tweede willen, maar alleen al de gedachte aan een zwangerschap doet mij rillen van angst. Ik vind dit heel erg jammer. Hoewel ik me daarnaast juist erg bewust ben van het al hebben van één gezond kind. Dat is niet zo vanzelfsprekend.
En toch, ik ben stiekem jaloers op vriendinnen die kunnen genieten van hun zwangerschap. Ik heb dat ontzettend gemist.
Misschien is dit niet helemaal het topic ervoor maar ik dacht dat jullie je er misschien het meest in zouden kunnen herkennen.
En ik was gewoon erg benieuwd hoe het jullie vergaat!
Hier op zich erg goed maar wanneer ik op een topic stuit zoals zonet (iemand die ook met 16/17 weken haar kindje verloor) ben ik weer helemaal van slag. Dan komt alles toch wel weer naar boven, en kan ik ook nog wel boos worden.
Boos omdat het mooie, genieten van zwanger zijn ons is afgenomen.
Ik las eerder ook en topic van nolleke, die dolgraag een tweede kindje zou willen maar (bijna) niet meer durft. Hier herken ik me wel in. Ooit zouden wij graag een tweede willen, maar alleen al de gedachte aan een zwangerschap doet mij rillen van angst. Ik vind dit heel erg jammer. Hoewel ik me daarnaast juist erg bewust ben van het al hebben van één gezond kind. Dat is niet zo vanzelfsprekend.
En toch, ik ben stiekem jaloers op vriendinnen die kunnen genieten van hun zwangerschap. Ik heb dat ontzettend gemist.
Misschien is dit niet helemaal het topic ervoor maar ik dacht dat jullie je er misschien het meest in zouden kunnen herkennen.
En ik was gewoon erg benieuwd hoe het jullie vergaat!
maandag 17 september 2012 om 21:19
Hi jill, hier nu 30 weken. Vind het nu wel erg eng worden hoor. Met 32 ging het mis vorige keer. Dit kindje is veel drukker, ik voel heel de dag ( en nacht) schopjes. Vind ik fijn, weet ik dat het er nog is. Elke week controle, we gaan maar gewoon door.
Ben nu 36, ooit nog een keer? Nog geen idee, eerst dit maar eens...
x
Ben nu 36, ooit nog een keer? Nog geen idee, eerst dit maar eens...
x
maandag 17 september 2012 om 22:08
Puck, fijn even van je te horen! 30 weken 'al'. Voor jou zal de tijd wel omkruipen. En die 32 welen grens ja, dat is megaspannend voor jou.
Het komt echt goed, lekker gevoel dat dit kindje zo beweeglijk is. Was bij mij ook zo en ik vond het heerlijk. Zo vaak bevestiging. Het is hier nog steeds een erg beweeglijk kindje, wat een energie. De beentjes liggen niet vaak stil, haha.
Maar baal je niet dat je zo weinig kan genieten van de zwagerschap?
Het komt echt goed, lekker gevoel dat dit kindje zo beweeglijk is. Was bij mij ook zo en ik vond het heerlijk. Zo vaak bevestiging. Het is hier nog steeds een erg beweeglijk kindje, wat een energie. De beentjes liggen niet vaak stil, haha.
Maar baal je niet dat je zo weinig kan genieten van de zwagerschap?
dinsdag 18 september 2012 om 07:47
Ja aan de ene kant wel, maar aan de andere kant is deze zwangerschap mooier en leuker dan de eerste. Bloedwaardes waren nu goed, dus heb daar minder stress van, hoefde geen vwp, hoef geen volledige groeiecho elke 2 weken vanwege dat bloed, kindje beweegt veel meer, ik heb geen ischias, voel me gewoon beter. Maar uiteraard blijft die angst. Maar eerlijk gezegd had ik die angst vorige keer verl erger, vanwege die extreem lage papp-a waarde. Of het echter met haar overlijden te makrn heeft gehad weten ze niet, maar het zat me nooit lekker.
Had nu wel om de week controle, vanaf week 16, maar is alleen bloeddruk en hartje. Nu vanaf week 28 krijg ik ook zo nu en dan groeiecho.
Kwa zwangerschap is het dus aan de ene kant zelfs relaxter. Wat ik alleen niet doe is dingen kopen, en dat is wel jammer. We hadden natuurlijk al heel veel, maar rest zie allemaal wel als kindje er eenmaal is. Ik wil ook absoluut geen babyshower ofzo.
Had nu wel om de week controle, vanaf week 16, maar is alleen bloeddruk en hartje. Nu vanaf week 28 krijg ik ook zo nu en dan groeiecho.
Kwa zwangerschap is het dus aan de ene kant zelfs relaxter. Wat ik alleen niet doe is dingen kopen, en dat is wel jammer. We hadden natuurlijk al heel veel, maar rest zie allemaal wel als kindje er eenmaal is. Ik wil ook absoluut geen babyshower ofzo.
zondag 14 oktober 2012 om 12:13
Een gedeelte uit het liedje "zo mooi"van BLØF
Waar ter wereld we ook lopen
Je blijft bestaan
We konden je niet kennen maar we weten wie je bent
En je blijft iemand die welkom was
Zo welkom, dat het altijd pijn doet
De pijn van het er bijna zijn
Zo mooi, je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten
Je mooie grote ogen die de wereld zouden zien
Je hield ze stevig dicht
Je was zo mooi, zo mooi
Je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten
Je was zo mooi
Waar ter wereld we ook lopen
Je blijft bestaan
We konden je niet kennen maar we weten wie je bent
En je blijft iemand die welkom was
Zo welkom, dat het altijd pijn doet
De pijn van het er bijna zijn
Zo mooi, je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten
Je mooie grote ogen die de wereld zouden zien
Je hield ze stevig dicht
Je was zo mooi, zo mooi
Je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten
Je was zo mooi
maandag 15 oktober 2012 om 12:12
Oh wat is dat lied toch prachtig he Vivamember? Ik heb het echt grijs gedraaid na de geboorte van Jasmijn*.
Hoe gaat het met jullie allemaal?
Vandaag is het Pregnancy and Infant Loss Remembrance Day. Nooit geweten dat er een speciale dag is, maar die is dus vandaag.
Ik moest aan jullie denken toen ik dit las, ben erg benieuwd hoe het julie allemaal vergaat nu.
Hier gaat het nog steeds met ups en downs. We hebben weer een mislukte ICSI poging achter de rug, dus dat hakt er ook nog extra bij in. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Jasmijn* denk. Elke dag kijk ik naar haar fotootje, elke dag nog denk ik "waarom nou?" Wel heb ik laatst een paar dingen van haar opgeborgen. Eerst had ik in onze slaapkamer meerdere plankjes met spulletjes van haar en nu heb ik bijvoorbeeld haar knuffeltje opgeborgen en alle spulletjes wat bij elkaar op 1 plank. Is weer een stap. Klinkt klein, maar is toch groot voor mij.
Hoe gaat het met jullie allemaal?
Vandaag is het Pregnancy and Infant Loss Remembrance Day. Nooit geweten dat er een speciale dag is, maar die is dus vandaag.
Ik moest aan jullie denken toen ik dit las, ben erg benieuwd hoe het julie allemaal vergaat nu.
Hier gaat het nog steeds met ups en downs. We hebben weer een mislukte ICSI poging achter de rug, dus dat hakt er ook nog extra bij in. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Jasmijn* denk. Elke dag kijk ik naar haar fotootje, elke dag nog denk ik "waarom nou?" Wel heb ik laatst een paar dingen van haar opgeborgen. Eerst had ik in onze slaapkamer meerdere plankjes met spulletjes van haar en nu heb ik bijvoorbeeld haar knuffeltje opgeborgen en alle spulletjes wat bij elkaar op 1 plank. Is weer een stap. Klinkt klein, maar is toch groot voor mij.
maandag 22 oktober 2012 om 14:28
Dolfijntje, wat enorm moeilijk voor jullie dat er weer een mislukte IVF poging is geweest.
Ik kan me gewoon niet goed voorstellen hoe dit voor jullie moet voelen. Je bent mama en je man is papa, maar je kunt die gevoelens niet kwijt aan jullie kindje en je wil heel graag nog een kindje.
Ik hoop met heel mijn hart dat jullie snel nog een kindje gegund is.
En het klinkt helemaal niet klein, maar als een enorme stap.
Puck, hoe gaat het met jou? Als ik goed reken ben je nu 35 weken en dus de 32 weken voorbij. Hoe was dat? Nog een paar weken en dan houdt je de kleine in je armen.
Heel veel geluk met hem/haar!
Ik kan me gewoon niet goed voorstellen hoe dit voor jullie moet voelen. Je bent mama en je man is papa, maar je kunt die gevoelens niet kwijt aan jullie kindje en je wil heel graag nog een kindje.
Ik hoop met heel mijn hart dat jullie snel nog een kindje gegund is.
En het klinkt helemaal niet klein, maar als een enorme stap.
Puck, hoe gaat het met jou? Als ik goed reken ben je nu 35 weken en dus de 32 weken voorbij. Hoe was dat? Nog een paar weken en dan houdt je de kleine in je armen.
Heel veel geluk met hem/haar!
donderdag 22 november 2012 om 14:02
Hooooi!!!
Ze is er !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Afgelopen zaterdag 17 november om 20:06 ben ik bevallen van onze prachtige dochter Nienke. Ze was 3355 gram, 49cm.
Het is tot nu toe een supervoorbeeldig kindje, drinkt goed, slaapt veel en is zoooooooooo mooi
Het was superspannend, ik ben ingeleid, heftige weeen van 11 tot 20 uur, nog ruggeprik gehad, maar persen ging vlot in 7 minuten...
Wat een wonder...
x van een hele blije mij
Ze is er !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Afgelopen zaterdag 17 november om 20:06 ben ik bevallen van onze prachtige dochter Nienke. Ze was 3355 gram, 49cm.
Het is tot nu toe een supervoorbeeldig kindje, drinkt goed, slaapt veel en is zoooooooooo mooi
Het was superspannend, ik ben ingeleid, heftige weeen van 11 tot 20 uur, nog ruggeprik gehad, maar persen ging vlot in 7 minuten...
Wat een wonder...
x van een hele blije mij
donderdag 22 november 2012 om 21:01
Puck,
Van harte! Heerlijk genieten van jullie meisje.
Jill,
Wat een nieuws! Gefeliciteerd! Lees ook je vorige bericht. Het is dus snel gegaan. Hoe voel je je?
Dolfijn,
Wat verdrietig dat weer een poging is mislukt ( understatement ).... En kleine stapjes kunnen juist zo groot zijn.. Wel herkenbaar overigens. Zijn jullie nog wel bezig met een volgende poging?
Van harte! Heerlijk genieten van jullie meisje.
Jill,
Wat een nieuws! Gefeliciteerd! Lees ook je vorige bericht. Het is dus snel gegaan. Hoe voel je je?
Dolfijn,
Wat verdrietig dat weer een poging is mislukt ( understatement ).... En kleine stapjes kunnen juist zo groot zijn.. Wel herkenbaar overigens. Zijn jullie nog wel bezig met een volgende poging?
maandag 10 december 2012 om 19:56
Het berichtje was al getikt, maar nog niet gepost. Ik wilde zondag laten weten dat het wereldlichtjesdag. Voor wie het gemist hebben of nog niet eerder ervan hebben gehoordL www.wereldlichtjesdag.nl
@Dolfijn.. ik denk nog regelmatig aan jou en lees de berichtjes van je op het andere forum... een hele dikke warme knuffel.
Zo onwerkelijk.. en zo niet te bevatten.
De laatste wensen.. hoe suf at ook klinkt bijvoorbeeld bij het zien van een vallende ster... heb ik aan jou gegeven.. dat jouw/jullie wens mag uitkomen.
@Puck gefeliciteerd met jullie kleine meisje.
@ Jill gefeliciteerd, laat je zo nu en dan een berichtje achter over je ervaringen/gevoel bij deze zwangerschap.
liefs
@Dolfijn.. ik denk nog regelmatig aan jou en lees de berichtjes van je op het andere forum... een hele dikke warme knuffel.
Zo onwerkelijk.. en zo niet te bevatten.
De laatste wensen.. hoe suf at ook klinkt bijvoorbeeld bij het zien van een vallende ster... heb ik aan jou gegeven.. dat jouw/jullie wens mag uitkomen.
@Puck gefeliciteerd met jullie kleine meisje.
@ Jill gefeliciteerd, laat je zo nu en dan een berichtje achter over je ervaringen/gevoel bij deze zwangerschap.
liefs
dinsdag 11 december 2012 om 19:29
Vivamember, wat een lief berichtje van jou voor dolfijn. Ik hoop ook enorm hard dat zij snel zwanger is. ( weet de stand van zaken nu even niet).
Over mezelf: ik kan me al veel beter ontspannen deze zwangerschap. Vooral de eerste 12 weken had ik zoiets van, we zIen wel. We hebben al zo'n heerlijk kereltje. Dit is gewoon een kadootje.
Ben nu ruim 14 weken en de laatste echo (vroege GUO) was goed maar toch begint het nu spannender te worden. Mensen om ons heen weten het nu en dat maakt het wel echter.
Wanneer ik dan het topic van Lila lees vliegt het me wel een beetje aan en voel ik me wel iets angstig maar kan er veel beter mee omgaan dan de vorige zwangerschap. Ik weet nu dat het ook goed kan gaan. Maar totaal ontspannen en uitbundig zal ik er nooit een zwangerschap beleven denk ik (helaas...) .
Over mezelf: ik kan me al veel beter ontspannen deze zwangerschap. Vooral de eerste 12 weken had ik zoiets van, we zIen wel. We hebben al zo'n heerlijk kereltje. Dit is gewoon een kadootje.
Ben nu ruim 14 weken en de laatste echo (vroege GUO) was goed maar toch begint het nu spannender te worden. Mensen om ons heen weten het nu en dat maakt het wel echter.
Wanneer ik dan het topic van Lila lees vliegt het me wel een beetje aan en voel ik me wel iets angstig maar kan er veel beter mee omgaan dan de vorige zwangerschap. Ik weet nu dat het ook goed kan gaan. Maar totaal ontspannen en uitbundig zal ik er nooit een zwangerschap beleven denk ik (helaas...) .
zaterdag 29 december 2012 om 19:27
Lieve allemaal
Al heel vaak dit topic doorgelezen, maar niet eerder gereageerd. Nu is die behoefte daar, vandaar dit berichtje.
Wellicht herkennen jullie mijn naam al van mijn eigen topic 'slechte 20 weken echo', maar ik ben dus zo'n 1.5 week geleden ons lieve dochtertje met 21 weken zwangerschap verloren. Ze had een ernstige chromosomale afwijking (triploidie) die niet met het leven verenigbaar is. Om deze reden hebben we besloten de zwangerschap af te breken, eenmaal bevallen bleek ze al enkele dagen daarvoor te zijn overleden in mijn buik. We hebben haar een paar dagen later in kleine kring laten cremeren.
Nu alles geregeld en gedaan is, is er alleen nog maar de leegte. Ik merk dat die leegte per dag wel heel wisselend voelt. De ene dag gaat het eigenlijk best goed, maar dan de dag daarop lijkt de leegte enkel maar zwaarder te voelen. Om vervolgens weer langzaam op te krabbelen...
Mijn vriend is op dit moment nog niet aan het werk, maar de planning is dat hij in het nieuwe jaar wel weer gaat beginnen. Ik merk dat ik hier nog erg tegenop zie. Het idee om dan alleen thuis te moeten zijn, maakt me angstig. Waarschijnlijk gaat hij wel beginnen met halve dagen, om het op die manier rustig op te bouwen. Wat betreft mijn eigen werk krijg ik alle ruimte om op mijn eigen manier terug te komen. Waarschijnlijk ga ik eerst therapeutisch aan de slag. Wanneer dat zal zijn weet ik nog niet, eerst maar eens als ik er aan toe ben een keertje mijn gezicht laten zien op het werk. Dat is ook al weer een drempel waar ik overheen zal moeten.
De waarom vraag komt nog dagelijks meerdere keren in me op. Waarom is dit ons overkomen? Waarom niet iemand anders die het (in tegenstelling tot mij) niet zo nauw neemt met alle gezondheidsregeltjes? Tegelijkertijd weet ik dat ik geen antwoord zal krijgen op deze vraag, het is en blijft gewoon vette pech dat dit ons is overkomen. We hadden dit niet kunnen voorkomen...
Als dit niet allemaal gebeurd was, waren we nu druk bezig geweest met het kamertje en met het shoppen van alle spulletjes. Nu zijn we alles aan het afbellen en moeten we een urntje gaan uitzoeken voor haar as. Als ik ook nu in de winkel kom en babyspullen zie hangen merk ik dat ik nog steeds de neiging heb om te gaan kijken, terwijl tegelijkertijd een stemmetje in mijn hoofd zegt: 'jij mag dat niet, want jij bent niet meer zwanger'.
Naast het verdriet om het verlies van ons dochtertje, merk ik toch ook dat ik in gedachten ook soms al bezig ben met een volgende zwangerschap. Ik weet dat een nieuw kindje absoluut ons kleine meisje niet kan vervangen en dat wil ik ook niet, maar de kinderwens is zo enorm groot (en wellicht ook wel groter dan voordat ik zwanger werd). Is dit iets wat jullie herkennen? Terwijl ik het zo schrijf voel ik me er namelijk best wel schuldig over. Ik wil zeker ook nog wel even wachten hoor, eerst moet mijn cyclus weer op gang komen en ik wil denk ik toch ook nog even de afspraak met de gynaecoloog afwachten...
Dikke knuffel voor jullie!
Al heel vaak dit topic doorgelezen, maar niet eerder gereageerd. Nu is die behoefte daar, vandaar dit berichtje.
Wellicht herkennen jullie mijn naam al van mijn eigen topic 'slechte 20 weken echo', maar ik ben dus zo'n 1.5 week geleden ons lieve dochtertje met 21 weken zwangerschap verloren. Ze had een ernstige chromosomale afwijking (triploidie) die niet met het leven verenigbaar is. Om deze reden hebben we besloten de zwangerschap af te breken, eenmaal bevallen bleek ze al enkele dagen daarvoor te zijn overleden in mijn buik. We hebben haar een paar dagen later in kleine kring laten cremeren.
Nu alles geregeld en gedaan is, is er alleen nog maar de leegte. Ik merk dat die leegte per dag wel heel wisselend voelt. De ene dag gaat het eigenlijk best goed, maar dan de dag daarop lijkt de leegte enkel maar zwaarder te voelen. Om vervolgens weer langzaam op te krabbelen...
Mijn vriend is op dit moment nog niet aan het werk, maar de planning is dat hij in het nieuwe jaar wel weer gaat beginnen. Ik merk dat ik hier nog erg tegenop zie. Het idee om dan alleen thuis te moeten zijn, maakt me angstig. Waarschijnlijk gaat hij wel beginnen met halve dagen, om het op die manier rustig op te bouwen. Wat betreft mijn eigen werk krijg ik alle ruimte om op mijn eigen manier terug te komen. Waarschijnlijk ga ik eerst therapeutisch aan de slag. Wanneer dat zal zijn weet ik nog niet, eerst maar eens als ik er aan toe ben een keertje mijn gezicht laten zien op het werk. Dat is ook al weer een drempel waar ik overheen zal moeten.
De waarom vraag komt nog dagelijks meerdere keren in me op. Waarom is dit ons overkomen? Waarom niet iemand anders die het (in tegenstelling tot mij) niet zo nauw neemt met alle gezondheidsregeltjes? Tegelijkertijd weet ik dat ik geen antwoord zal krijgen op deze vraag, het is en blijft gewoon vette pech dat dit ons is overkomen. We hadden dit niet kunnen voorkomen...
Als dit niet allemaal gebeurd was, waren we nu druk bezig geweest met het kamertje en met het shoppen van alle spulletjes. Nu zijn we alles aan het afbellen en moeten we een urntje gaan uitzoeken voor haar as. Als ik ook nu in de winkel kom en babyspullen zie hangen merk ik dat ik nog steeds de neiging heb om te gaan kijken, terwijl tegelijkertijd een stemmetje in mijn hoofd zegt: 'jij mag dat niet, want jij bent niet meer zwanger'.
Naast het verdriet om het verlies van ons dochtertje, merk ik toch ook dat ik in gedachten ook soms al bezig ben met een volgende zwangerschap. Ik weet dat een nieuw kindje absoluut ons kleine meisje niet kan vervangen en dat wil ik ook niet, maar de kinderwens is zo enorm groot (en wellicht ook wel groter dan voordat ik zwanger werd). Is dit iets wat jullie herkennen? Terwijl ik het zo schrijf voel ik me er namelijk best wel schuldig over. Ik wil zeker ook nog wel even wachten hoor, eerst moet mijn cyclus weer op gang komen en ik wil denk ik toch ook nog even de afspraak met de gynaecoloog afwachten...
Dikke knuffel voor jullie!
zaterdag 29 december 2012 om 22:35
Lieve lila,
Ik had je eigen topic idd ook gezien. Wat hebben jullie een kanjer van een meid gekregen. En dat blijft voor altijd heel waardevol.
Herken álles wat je hierboven schrijft. Ik zit nu op de telefoon en een heel verhaal daar op typen vind ik niet handig maar ik hoop snel even tijd te kunnen maken om op je te reageren.
Alleen nog even over je nog sterker geworden kinderwens, ik had dat ook. En echt niet om ons eerste kindje te vervangen, die houdt altijd zijn plekje. Maar we wilden ook zo graag een kindje om voor te zorgen, die wens was hierdoor niet opeens weg.
Ik had je eigen topic idd ook gezien. Wat hebben jullie een kanjer van een meid gekregen. En dat blijft voor altijd heel waardevol.
Herken álles wat je hierboven schrijft. Ik zit nu op de telefoon en een heel verhaal daar op typen vind ik niet handig maar ik hoop snel even tijd te kunnen maken om op je te reageren.
Alleen nog even over je nog sterker geworden kinderwens, ik had dat ook. En echt niet om ons eerste kindje te vervangen, die houdt altijd zijn plekje. Maar we wilden ook zo graag een kindje om voor te zorgen, die wens was hierdoor niet opeens weg.
