Zwanger
alle pijlers
Je kind verliezen tijdens de zwangerschap
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:30
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
Ik schrijf hier al een tijdje mee via mijn eigen topic en van andere lotgenoten die ook hun kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap.
Er zijn nu een aantal losse topics hierover, maar wellicht is er ook behoefte aan een topic waar we allemaal onze gevoelens en verhalen kunnen delen.
Voor wie mee wil schrijven....wees welkom!
dinsdag 12 oktober 2010 om 22:11
Allereerst veel sterkte Floor, en alle andere schrijfster/schrijvers en meelezers met een soortgelijke ervaring.
Heb zelf mijn kindje verloren in de 38e week van de zwangerschap, overleden in mijn buik. Aanwijsbare oorzaak nooit gevonden.
Een tabel voelt niet zo gepast, maargoed...dat is mijn gevoel daarbij.
Heb zelf mijn kindje verloren in de 38e week van de zwangerschap, overleden in mijn buik. Aanwijsbare oorzaak nooit gevonden.
Een tabel voelt niet zo gepast, maargoed...dat is mijn gevoel daarbij.
dinsdag 12 oktober 2010 om 22:26
dinsdag 12 oktober 2010 om 22:30
dinsdag 12 oktober 2010 om 22:49
@ Jessie
Inderdaad, topics genoeg helaas..Het lijkt soms alsof ik in een andere wereld ben gestapt, waarbij een gezonde zwangerschap en het krijgen van gezonde kinderen bij lange na niet zo vanzelfsprekend is.
@Bezz
Rot is dat hè. Als die uitgerekende datum in aantocht is. Voor mij is dat 22 november en ik zie nu al op tegen de betreffende maand. Evenals de decembermaand, waarbij het eigenlijk allemaal heel anders had moeten zijn, tijdens de feestdagen enzo.. Je kindjes zorgen voor afleiding. Ik kan me voorstellen dat het soms ook prettig is. Ga je op de uitgerekende dag iets doen? Ik ga zelf dan een aantal dagen weg. Niet om weg te lopen van alles, maar om de pijn hopelijk enigszins te verlichten.
@Hatseklats
Dank je.. Hoe ervaar jij het nu, nu er inmiddels 9 jaar is verstreken?
Inderdaad, topics genoeg helaas..Het lijkt soms alsof ik in een andere wereld ben gestapt, waarbij een gezonde zwangerschap en het krijgen van gezonde kinderen bij lange na niet zo vanzelfsprekend is.
@Bezz
Rot is dat hè. Als die uitgerekende datum in aantocht is. Voor mij is dat 22 november en ik zie nu al op tegen de betreffende maand. Evenals de decembermaand, waarbij het eigenlijk allemaal heel anders had moeten zijn, tijdens de feestdagen enzo.. Je kindjes zorgen voor afleiding. Ik kan me voorstellen dat het soms ook prettig is. Ga je op de uitgerekende dag iets doen? Ik ga zelf dan een aantal dagen weg. Niet om weg te lopen van alles, maar om de pijn hopelijk enigszins te verlichten.
@Hatseklats
Dank je.. Hoe ervaar jij het nu, nu er inmiddels 9 jaar is verstreken?
woensdag 13 oktober 2010 om 07:24
een flinke huilbui in bed heeft mijn bui wat verlicht. voel me nog wel zombieachtig maar niet meer kattig/agressief (de rot op allemaal gedachten zijn op de achtergrond wil nog wel met rust gelaten worden:))
Ik zou een tabel wel nuttig vinden met bijv de namen en de naam van het engeltje
fener moeder van engeltje Kaan*
zoiets? laten we maar stemmen als nolleke,mayls,simon, liesje20,madelief e.a zich melden
liefs fener
Ik zou een tabel wel nuttig vinden met bijv de namen en de naam van het engeltje
fener moeder van engeltje Kaan*
zoiets? laten we maar stemmen als nolleke,mayls,simon, liesje20,madelief e.a zich melden
liefs fener
woensdag 13 oktober 2010 om 09:04
Ik wil ook graag meeschrijven.
Ik denk dat een tabel niet nodig is, misschien gewoon een lijstje in de OP met daarin de namen van de moeders die meeschrijven, en eventueel de namen van hun engeltjes erbij en kort wat er gebeurd is en bij hoeveel weken, zodat het voor nieuwe mensen een beetje duidelijk is wie wie is wat ze heeft meegemaakt.
Ik vond het zelf vooral de eerste dagen heel erg fijn om te weten dat ik niet de enige was die een kindje had verloren tijdens de zwangerschap.
Ik zocht toen vooral de schuld bij mezelf, en dat doe ik nog steeds wel eens, dat ik het gevoel heb dat ik Zaid dood heb laten gaan, alhoewel ik heel goed weet dat dat niet waar is.
Nu kan ik gelukkig steeds vaker anders denken. Ik zie het zelf graag zo dat Zaid gewoon zo speciaal is dat God hem gelijk bij zich heeft geroepen, gewoon te bijzonder om te leven op aarde.
Ik denk dat een tabel niet nodig is, misschien gewoon een lijstje in de OP met daarin de namen van de moeders die meeschrijven, en eventueel de namen van hun engeltjes erbij en kort wat er gebeurd is en bij hoeveel weken, zodat het voor nieuwe mensen een beetje duidelijk is wie wie is wat ze heeft meegemaakt.
Ik vond het zelf vooral de eerste dagen heel erg fijn om te weten dat ik niet de enige was die een kindje had verloren tijdens de zwangerschap.
Ik zocht toen vooral de schuld bij mezelf, en dat doe ik nog steeds wel eens, dat ik het gevoel heb dat ik Zaid dood heb laten gaan, alhoewel ik heel goed weet dat dat niet waar is.
Nu kan ik gelukkig steeds vaker anders denken. Ik zie het zelf graag zo dat Zaid gewoon zo speciaal is dat God hem gelijk bij zich heeft geroepen, gewoon te bijzonder om te leven op aarde.
woensdag 13 oktober 2010 om 10:00
Ik heb het twee keer van dichtbij meegemaakt, bij 2 goede vriendinnen van me. Het is vreselijk. Ik wens jullie allen veel sterkte, en hopelijk houden jullie snel een gezond kindje in jullie handen. Ik weet dat dat geen vervanging is, maar hopelijk kan dat het gemis wat milder maken.
Home is where your wifi connects automatically.
woensdag 13 oktober 2010 om 12:50
Meiden,
Helaas kan ik me hier dus ook melden. Floor, dank voor de tip. Ik denk dat het fijn is om gedachten met elkaar te delen en steun te zoeken bij elkaar op een centrale plek.
Ik zal kort vertellen wat ons verhaal is, dan is het duidelijk voor iedereen. Op 20 september bij een zwangerschap van 16 weken bleek bij een normale controle bij de VK ons kindje te zijn overleden. 2 dagen ervoor had ik het nog voelen bewegen. Op 23 september ben ik toen na 10 uur weeen bevallen van een prachtig jongetje die we de naam Noach hebben gegeven. Wat was ik trots en moeder! Wat wil ik voor dit jongetje zorgen! Drie dagen later hebben we hem begraven in de tuin van mijn ouders, op een prachtige plek.
Nu dus bijna 3 weken verder gaat het met ups en downs. Ik moet nog niet aan werken denken. Ben moe, heb een zere rug en hoop alleen maar dat er niets uit de onderzoeken komt. De resultaten moeten we nog horen. Er is bloed bij mij afgenomen, urine kweek, vaginale kweek. Navelstreng onderzocht, placenta, Noach is onder de rontgen geweest en door de MRI en er is obductie gedaan. Mijn hart breekt als ik denk aan ons kleine mannetje bij al die onderzoeken. Maar het is de enige manier om zonder extra zorgen vooruit te kunnen kijken. De zorgen zullen er toch al genoeg zijn bij een volgende zwangerschap. Maandag as hebben we een afspraak, maar iedereen waarschuwt ook dat er dan waarschijnlijk nog niet veel uitslagen zullen zijn. 3 november hebben we een volgende afspraak.
Vandaag werd ik pas heel laat wakker. Ik start maar heel langzaam op. Mijn gedachten zijn dan direct bij: naar beneden en een kaarsje aansteken!
En ik denk ook de hele dag aan dat ik hoop dat we snel weer een kans krijgen. Maar bij ons gaf het zwanger worden nog wel wat problemen, dus ik zie heel erg op tegen de spanning....
@ Bezzz, sterkte deze weken, voor mij duurt het nog maanden tot de uitgerekende datum, maar krijg er nu al een knoop bij in mijn maag. Fijn dat je kindjes wel voor afleiding zorgen. Maar toch.....
@ Floor, goed dat je dit forum hebt geopend. Wat je schrijft over de december maand herken ik ook. Je maakt je toch een voorstelling over hoe kerst en oud en nieuw er uit gaan zien. Moeilijk voor je.... (helaas worden mijn feestdagen ook bizar confronterend. Mijn zusje was 1 week langer zwanger dan ik. We dachten dus met 2 dikke buiken aan het kerstdiner te zitten. Ik weet eigenlijk nog niet of ik het ga trekken om daar alleen te zitten....)
@ Fener, huilen kan opluchten he! Misschien heb ik het geweten, maar ik ben het kwijt. Hoe lang geleden is Kaan geboren?
@Mayls, fijn om een gedachte te hebben om je aan vast te houden bij zo veel verdriet. Ik doe iets soortgelijks en dat helpt me wel.
Zo, dat is een lang bericht. Ik merk ook dat ik heel veel behoefte heb aan dit soort contact. Wellicht ook omdat het nog pas net gebeurd is. Dus ik hoop niet dat jullie gek worden van mijn vele berichtjes....
x Madelief
Helaas kan ik me hier dus ook melden. Floor, dank voor de tip. Ik denk dat het fijn is om gedachten met elkaar te delen en steun te zoeken bij elkaar op een centrale plek.
Ik zal kort vertellen wat ons verhaal is, dan is het duidelijk voor iedereen. Op 20 september bij een zwangerschap van 16 weken bleek bij een normale controle bij de VK ons kindje te zijn overleden. 2 dagen ervoor had ik het nog voelen bewegen. Op 23 september ben ik toen na 10 uur weeen bevallen van een prachtig jongetje die we de naam Noach hebben gegeven. Wat was ik trots en moeder! Wat wil ik voor dit jongetje zorgen! Drie dagen later hebben we hem begraven in de tuin van mijn ouders, op een prachtige plek.
Nu dus bijna 3 weken verder gaat het met ups en downs. Ik moet nog niet aan werken denken. Ben moe, heb een zere rug en hoop alleen maar dat er niets uit de onderzoeken komt. De resultaten moeten we nog horen. Er is bloed bij mij afgenomen, urine kweek, vaginale kweek. Navelstreng onderzocht, placenta, Noach is onder de rontgen geweest en door de MRI en er is obductie gedaan. Mijn hart breekt als ik denk aan ons kleine mannetje bij al die onderzoeken. Maar het is de enige manier om zonder extra zorgen vooruit te kunnen kijken. De zorgen zullen er toch al genoeg zijn bij een volgende zwangerschap. Maandag as hebben we een afspraak, maar iedereen waarschuwt ook dat er dan waarschijnlijk nog niet veel uitslagen zullen zijn. 3 november hebben we een volgende afspraak.
Vandaag werd ik pas heel laat wakker. Ik start maar heel langzaam op. Mijn gedachten zijn dan direct bij: naar beneden en een kaarsje aansteken!
En ik denk ook de hele dag aan dat ik hoop dat we snel weer een kans krijgen. Maar bij ons gaf het zwanger worden nog wel wat problemen, dus ik zie heel erg op tegen de spanning....
@ Bezzz, sterkte deze weken, voor mij duurt het nog maanden tot de uitgerekende datum, maar krijg er nu al een knoop bij in mijn maag. Fijn dat je kindjes wel voor afleiding zorgen. Maar toch.....
@ Floor, goed dat je dit forum hebt geopend. Wat je schrijft over de december maand herken ik ook. Je maakt je toch een voorstelling over hoe kerst en oud en nieuw er uit gaan zien. Moeilijk voor je.... (helaas worden mijn feestdagen ook bizar confronterend. Mijn zusje was 1 week langer zwanger dan ik. We dachten dus met 2 dikke buiken aan het kerstdiner te zitten. Ik weet eigenlijk nog niet of ik het ga trekken om daar alleen te zitten....)
@ Fener, huilen kan opluchten he! Misschien heb ik het geweten, maar ik ben het kwijt. Hoe lang geleden is Kaan geboren?
@Mayls, fijn om een gedachte te hebben om je aan vast te houden bij zo veel verdriet. Ik doe iets soortgelijks en dat helpt me wel.
Zo, dat is een lang bericht. Ik merk ook dat ik heel veel behoefte heb aan dit soort contact. Wellicht ook omdat het nog pas net gebeurd is. Dus ik hoop niet dat jullie gek worden van mijn vele berichtjes....
x Madelief
woensdag 13 oktober 2010 om 15:56
voor iedereeen hier
Er is al eerder (vorig jaar) een soortgelijk topic geweest met meiden die nadat hun kindje tijdens of vlak na de zwangerschap overleed voor een volgende zws wilden gaan. Daaruit is een klein groepje meiden 'ondergronds' gegaan omdat het vrij persoonlijk werd. Ik zal de link even opzoeken van dat topic, stonden ook veel ervaringsverhalen in.
Topic van vorig jaar: Lege buik, leeg wiegje.... 2e poging?
En dit is mijn eigen topic: Sterk vergrote ventrikels bij 20 weken echo
Alle liefs,
Woei (mama van Vera* en Daan)
Er is al eerder (vorig jaar) een soortgelijk topic geweest met meiden die nadat hun kindje tijdens of vlak na de zwangerschap overleed voor een volgende zws wilden gaan. Daaruit is een klein groepje meiden 'ondergronds' gegaan omdat het vrij persoonlijk werd. Ik zal de link even opzoeken van dat topic, stonden ook veel ervaringsverhalen in.
Topic van vorig jaar: Lege buik, leeg wiegje.... 2e poging?
En dit is mijn eigen topic: Sterk vergrote ventrikels bij 20 weken echo
Alle liefs,
Woei (mama van Vera* en Daan)
woensdag 13 oktober 2010 om 16:17
Heb ik een heel verhaal getypt... is ie weg! Poging 2...
@Fener
Fijn dat je je weer wat beter voelt. Hoe voelt het nu, nu de tattoo er staat en je er een nachtje over hebt kunnen slapen?
Is het tussen man en jou ook weer koek en ei?
@Madelief
We worden echt niet gek van je. Dit topic is juist om je verhaal kwijt te kunnen. Hoe vaak je maar wilt.
Ik vind trouwens dat jullie zoon een prachtige naam heeft gekregen. Het zal voorlopig nog met ups en downs gaan en moeheid kan ook nog wel even aanhouden. Aan werk moet je vooral nog meer even niet denken..
Moeilijk hè, om te weten dat je zo aan je mannetje hebben zitten plukken.. Hopelijk weten jullie 3 november iets meer. Mijn ervaring is dat het niet heel vlot gaat allemaal. Ik moet zelf ook nog terug komen bij een klinisch geneticus, pas eind november. En ik ben in juli bevallen.
Wat lijkt het me onwijs moeilijk om te zien dat je zus zwanger is.. Ik ben zo blij dat er geen vriendinnen zwanger zijn op het moment..
@Mayls
Een mooie gedachte, ondanks dat ik niet gelovig ben. Ik kan me voorstellen dat het troost biedt.
Hoe is nu met je?
@Woei
Bedankt voor de links!
Ik heb vandaag weer eens het huis gepoetst! Het werd een aardige zwijnenstal. Ik word er wel weer blij van nu alles weer spik en span is. Het zonnetje schijnt hier. Vanavond ga ik weer eens naar de schoonheidsspecialist. Ook altijd goed voor de ontspanning!
Ik had laatst toch wat bizars.. Ik weet niet of jullie geloven in meer dan de dood.. Ik ben daarover wel sceptisch, maar er zijn weleens dingen gebeurd waardoor ik toch wel overtuigd werd dat er meer is. Ik lag in bed, hoor ik een kind "oma" roepen.
Het kwam niet van buiten en ik voelde, dit is Marijn. Mijn moeder is ook overleden, dus ik hoop dat die 2 samen zijn, maar dit was wel heel bizar en ook heel mooi.
Wat Mayls oppert om wat in de OP te zetten vind ik trouwens ook wel wat. Als jullie dikgedrukt wat vermelden, dan plak ik het in de OP.
Knuffel voor jullie!
Liefs Floor
@Fener
Fijn dat je je weer wat beter voelt. Hoe voelt het nu, nu de tattoo er staat en je er een nachtje over hebt kunnen slapen?
Is het tussen man en jou ook weer koek en ei?
@Madelief
We worden echt niet gek van je. Dit topic is juist om je verhaal kwijt te kunnen. Hoe vaak je maar wilt.
Ik vind trouwens dat jullie zoon een prachtige naam heeft gekregen. Het zal voorlopig nog met ups en downs gaan en moeheid kan ook nog wel even aanhouden. Aan werk moet je vooral nog meer even niet denken..
Moeilijk hè, om te weten dat je zo aan je mannetje hebben zitten plukken.. Hopelijk weten jullie 3 november iets meer. Mijn ervaring is dat het niet heel vlot gaat allemaal. Ik moet zelf ook nog terug komen bij een klinisch geneticus, pas eind november. En ik ben in juli bevallen.
Wat lijkt het me onwijs moeilijk om te zien dat je zus zwanger is.. Ik ben zo blij dat er geen vriendinnen zwanger zijn op het moment..
@Mayls
Een mooie gedachte, ondanks dat ik niet gelovig ben. Ik kan me voorstellen dat het troost biedt.
Hoe is nu met je?
@Woei
Bedankt voor de links!
Ik heb vandaag weer eens het huis gepoetst! Het werd een aardige zwijnenstal. Ik word er wel weer blij van nu alles weer spik en span is. Het zonnetje schijnt hier. Vanavond ga ik weer eens naar de schoonheidsspecialist. Ook altijd goed voor de ontspanning!
Ik had laatst toch wat bizars.. Ik weet niet of jullie geloven in meer dan de dood.. Ik ben daarover wel sceptisch, maar er zijn weleens dingen gebeurd waardoor ik toch wel overtuigd werd dat er meer is. Ik lag in bed, hoor ik een kind "oma" roepen.
Het kwam niet van buiten en ik voelde, dit is Marijn. Mijn moeder is ook overleden, dus ik hoop dat die 2 samen zijn, maar dit was wel heel bizar en ook heel mooi.
Wat Mayls oppert om wat in de OP te zetten vind ik trouwens ook wel wat. Als jullie dikgedrukt wat vermelden, dan plak ik het in de OP.
Knuffel voor jullie!
Liefs Floor
woensdag 13 oktober 2010 om 16:19
Woei, wat een droevig verhaal, op jouw topic. Ik ben wel blij om te lezen dat je na jullie dochter Vera nog een zoon hebben gekregen. Klopt, er zijn meerdere topics, maar ook veel al beetje 'slapende'. Ik moet zeggen dat ik het fijn vind die verhalen te lezen, maar wil ook niet overal aankloppen met mijn eigen ellende op een topic. Daarom is dit hier zo fijn.
Net een onwijze huilbui gehad. Ik werd gebeld door mijn nichtje. Dat ze het heel moeilijk vind, maar toch wilde zeggen dat ze 11 weken zwanger is..... Ik ben zo blij voor haar, maar wat is dit hard zeg! De confrontatie dat alles bij ons afgelopen is.....
x Madelief
Net een onwijze huilbui gehad. Ik werd gebeld door mijn nichtje. Dat ze het heel moeilijk vind, maar toch wilde zeggen dat ze 11 weken zwanger is..... Ik ben zo blij voor haar, maar wat is dit hard zeg! De confrontatie dat alles bij ons afgelopen is.....
x Madelief
